"Ssn VAN DIT EN VAN DAT
EN VAN ALLES WAT
RADIO-RUBRIEK.
55
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 8 December 1928. No. 8371.
SCHERVEN.
DE GEHEIMZINNIGE STEM
VOOR DEN TOESTELBOUWER.
Ontsiert Uw radio-toestel Uw kamer?
15
WARE WOORDEN.
GRABBELTON.
Luchtbellen in het water.
Welgemoed en weltevreden,
Spich 'lg vlechtje op de rug,
Ging ze 's morgens naar haar dienstje,
Prompt op tijd en kwiek en vlug.
In 't klein-burgerlijk straatje
Had men haar al afgewacht,
Waar ze voor het eerst zou dieneil,
't Schortje had ze meegebracht!
Met een dom verlegen lachje
Kwam ze binnen in de gang:
.Achterom!" werd er geroepen,
En dat maakte d'r wat bangl
Langs verdwaalde kiezelsteentjes
Sloop ze schichtig langs de muur,
Achterom, naar 't keukendeurtje,
Bij de kleine rommelschuur.
Zwijgend stond ze in de keuken,
Tot mevrouw iets vriend'lijks zei,
En haar dagelijksche plichtjes
Aan liet rukken op een rij!
En ze knikte en ze lachte:
„,Ja mevrouw, dat zal wel gaan,
„Ik kan ook al ruiten zeemen,
,,'k Durf best op de trap te staan!"
Met een opgewonen blijheid
Ging ze boven aan den slag,
d' Eerste groote taak beginnen
Van haar eersten grooten dag!
En ze ging heel zachtjes zingen
Van voldoening en ge.luk
Bij d'r tweede feestcoupletje
Brak ze de larnpet-kan stuk!
Als een hulpelooze stumper
Liep ze met de scherven rond,
En ze paste hulpbehoevend,
Neergedoken op den grond.
Zachtjes is ze toen gaan schreien,
Eenzaam boven aan de trap,
Bang voor al die vreemde menschen,
En hun naderende stap!
In haar later zorg'lijk leven,
In d'r roezig huisgezin,
Heeft ze op den duur begrepen
't Lesje van haar eerst begin:
Dat zoo vaak in blijde dagen,
Als de vreugde even licht,
Iets ons lied komt onderbreken,
En 't geluk in scherven ligt!!
(Nadruk verboden.)
December 1928.
KROES.
CONTANTE BETALING.
Lustige Kötner Ztg. Keulen)
Wat wou e hebben, jongetje.
Voor 75 cent worst en een kwartje luug. En
vader zal morgen den gulden brengen.
Een zeer mysterieuse geschiedenis door Sirolf.
(Nadruk verboden. Alle rechten voorbehouden.)
Toen van Snorkum op de soos kwam, met een
oog, dat alle kleuren van den regenboog vertoon-
en een groote pleister boven het andere oog.
lagen de vrienden natuurlijk dadelijk, dat er iets
aan de hand was. „Woorden thuis gehad?" vroeg er
eon zeer belangstellend. „Heeft je vrouw doorslaan-
lo argumenten gebruikt?" wilde een ander weten.
Verwijten naar je hoofd gekregen?", veronder
stelde een derde.
Maar van Saorkum schudde mistroostig het hoofd
kuchte eens en zei dan plechtig: „Jelui zijn er alle
maal naast. Mijn vrouw heeft er dezen keer niets
i te maken. Maar als julia je flauwe grapjes
vcor je kunnen houden, zal ik je de geschiedenis
dio er aan verbonden is, vertellen. De haren zul
len je te berge rijzen 1"
Van Snorkum wachtte even, om den indruk van
lijn woorden te doen bezinken en vervolgde dan
ep een graftoon: „Ik was bijna vermoord.
„Dat zou een gemeene streek geweest zljnl", rl^p
Knoppers uit, heel verontwaardigd. „Want we had
den nog een rondje va» je te goed!"
Van Snorkum negeorde deze hartelijke opmerking
dio blijk gaf van zooveel belangstelling in zijn por-
soon en vertelde:
„Verleden week Woensdag was het. De meid had
haar vrije avond, maar ze was nle uit. Ze zou in de
keuken blijven. Om wat voor zich zelf te doen ha
zo gozegf
Ik zat in de huiskamer, met mijn vii uw.
net mijn krantje uitgelezen. Mijn vrouw deed oen
handwerkje. Toen ik de krant uit had, zette Ik de
radio aan en luisterde naar een lezing en daarna
naar de politie-berichten. Er waren een paar bru
tale inbrekers aan hét werk geweest er hadden ren
paar diefstallen plaa'ts gehad en een paar aanran
dingen en beroovingen Allemaal weinig opwecken-
Koopster.* Zijn die eieren wel versch?
MarktvrouwVersch De kip, die ze legde, staat
nog te kakelen. 5
de dingpn. Waarom ze die rommel de lucht inzen
den en allerlei beroerde gedachten in allerlei gezin
nen naar binnenschreeuwen, is me een raadsel. Een
soort sensatie-lust! Enfin, ik had ze gehoord. Ge
lukkig kwam er daarna nog een mooi nummertje
van bet orkest, en dat wilde ik niet graag missen.
Maar net toen de omroeper het numiqer aankon
digde gebeurde er iets. Mijn vrouw hier plotseling
haar
„Zie je wel! Dus toch je vrouw!", viel Knoppers
hem in de rede.
Van Snorkum keek den spreker minachtend aan
en vervolgde zijn verhaal:
„Mijn vrouw hief plotseling haar vinger op en
riep, uit: Er is iemand in de keuken, die woorden
heeft met Margot! Groote deugd, wat zou dat zijn?!
Ga eens kijken! Die inbrekers.
Tk luisterde ook. Jawel, ik hoorde duidelijk een
mannenstem, die bromde. Maar daar de keuken
heelemaal aan den anderen kant van het huis ligt
kon ik niets anders onderscheiden dan een onbe
stemd gebrom. Mijn vrouw hield aan, dat het mijn
plicht was al3 heer des huizes, om me op de hoog
te te stellen van hetgeen in de kauken van mijn
huis gebeurde. Dus, hm ging ik de gang in en be
woog me in de richting van de keuken. liet gelul l
vt,n de zware mannenstem werd hoe langer hoe
zwaarder. Bij de keukendeur bleef ik staan. Er
iand..e licht ln de keuken., want er viel een licht-
iC f-'ider de deur door. Ik wachtte een oogen-
i en i -of e uM e gre/vo mannenstem baatu;
Nou vraag ik je voor de laatste maal, wil je
me de plaats wijzen, waar het geld verborgen ligt.
of- niet? Nee, nee, al je bidden en smeeken helpt
geen snars! Het geld mot ik, het geld of
En dan hoorde ik, heel duidelijk, de angstige, half
grienenue stem var Margot onze meid:
„Mlaar as ik je nou toch zeg, dat ik het niet weet!
Heb toch meslij mei een arm hulpeloos meissie
Dan was het weer even stil, alvorens de bromstem
van den vreemden kerel weer antwoordde, terwijl
ik hem in mijn gedachten sardonisch zag glimlachen
met zijn valsche tronie:
„HSaha! Hahaaaaaa! Dacht je mij daarmee om den
tuin te leiden, nietwaar? Hahahahaaaaaa! Maar dat
nooit! Wijs me het geld, of anders
Nooit, nooit, niet anders dan over mijn lijk",
griende Margot, en ik huiverde, niet alleen van
schrik, maar ook van aandoening en ik dacht haar
de volgende maand opslag van minstens tien gul
den toe. Een meid, dia zóó voor haar meester op
kwam
Maar daar klonk de valsche kerelsstem weer:
„Zooooi Dan ben je een kind des doods! Met deze
vuisten zal ik je wurgen, hahaa&a!"
Op dat moment gaf mijn vrouw die bij mij in
de gang was komen staan luisteren, achter de keu
kendeur mij een duw, terwijl ze me toeriep: Voor
uit, toon dat je een man bent, je kunt dat onschul
dige meisje niet laten vermoorden! Pak die moor
denaar!
Dat haar man hard kans liep vermoord te worden,
ontging mijn vrouw blijkbaar in de emotie van hei
oogenblik. Ik vloog de keuken in vanwege den
duw, die mijn vrouw mij gaf en eenmaal door het
wilde heen, wierp ik mij op den kerel, en sloeg mijn
handen om zijn keel, daar ik dat de meest geschikte
manier vond om een moordenaar te pakken. Wat
zal ik julie zeggen? Het was een ongelijke strijd.
De man was veel grooter, en dikker en breeder en
langer en sterker dan ik. Hij schudde mij af, alsof
ik een mug was, en begon met zijn mokers van
vuisten naar mij te slaan. En sloeg geen enkele keer
mis. Ondertusschen had die idiote Margot een be
zemsteel gepakt en sloeg daarmee naar mijn ach
terdeel.
Toen ik voor 90 vermoord was, hield de gewol-
ydenaar op en kreeg ik Margot in de gaten, die ou
den bezemsteel geleund stond en verdwaasd naar
mij keek.
„Wat heeft dat te beteekenen?", vroeg ik zoo
streng mogelijk, als ik onder deze omstandigheden
maar kon. Margot draaide aan een punt van haar
schort en zei, met een blik op den man, die bloeddor
Afgezien van die toestellen, waarbij letterlijk al
les ingebouwd is, ook de luidspreker, heeft het nor
male radiotoestel zóóveel hulpapparaten, dat het
hoekje van de kamer al gauw den indruk geeft van
een machine-kamer. Uit sleur komt men er niet toe,
het geheel een wat beter aanzien te geven. Eerst
wordt het uitgesteld en dan komt als regel van uit
stel afstel.
Kom, neem U eens ernstig voor, de zaak zoo spoe
dig mogelijk op orde te brengen als dit niet reeds
lang gebeurd is. Maar voor die „toonbeelden van
Hollandsche netheid" is dit niet geschreven.
Bezie eerst de bijgaande figuur eens. Zooals het
daar aangegeven staat het toestel met luidspre
ker in de kamer en de hulpapparaten in den kel
der kan men slechts in uitzonderingsgevallen
toepassen. Men kan echter wel gebruik maken van
de ruimte tusschen de tafelpooten, dus op den
grond en onder het toestel. Een gordijntje kan dit
aan het oog onttrekken.
De opzet is duidelijk en dit resultaat is te berei
ken door gebruik te maken van een meeraderig
snoer 7, 9 en meeraderige snoeren zijn in den
handel verkrijgbaar. De methode van aansluiting
in de figuur is duidelijk te zien, antenne en
aarde gaan rechtstreeks naar het toestel, de an
dere aansluitingen worden in één stopcontact ge
centraliseerd.
In de figuur ziet men link3 onder een relais, dat
bediend wordt door den hoofdschakelaar van het
toestel. Bij inschakelen van dezen hoofdschakelaar
wordt het relais in werking gesteld, dat op zijn
beurt den Trickle Charger en het plaatspanningsap-
paraat op het electricit8itsnet aansluit. Da accu,
hier een 6 Volt, wordt dus gedurende de „ontvangst"
geladen, een systeem, dat op aardige wijze „ont
vangst geheel op wisselstroom" benadert, zonder de
nadeelen hieraan verbonden op den koop toe te
hebben.
Hlet spreekt vanzelf, dat de meeste luisteraars
niet een dergelijke uitgebreide installatie hebben,
maar dat doet aan het principe niets af. Wijzigin
gen zijn eenvoudig gienoeg aan te brengen en het
gaat er ten slotte alleen, maar om, een nette „Ra
dio-hoek" to hebben.
Wanneer het bij U radio-liefhebbers nog
niet heelemaal zóe is, als U of UW vrouw!
het wel zou wenschen, bekijk dan deze teekeninig
eens aandachtig en neem U ernstig voor, „einde
lijk" eens de niet overbodige veranderingen aan te
rongen. Knap de zaak grondig op, De huisgenooten
zullen er zeker erkentelijk voor zijn.
stige blikken op mij wierp: „Dat ismijn verloof
de. Enne, we spolo alletweo ln de liefhebberij-ko
medieennne nou ware we bezig de rolle te rlp-
peteere van hot stuk, datte we volgende week op
do uitvoering spele, het heet: „Flardo, de geheim
zinnige bandiet of de onschuld van het bedrogen
meissie
Hiermede beëindigde van Snorkum zijn verhaal.
En tamelijk overbodig voegde hij er aan toe: „Die
opslag van tien gulden heeft ze natuurlijk niet ge
had dat kun je begrijpen!"
ONSCHULDIO VERDACHT-
Passing Show Londen).
Veldwachter Hoe kun je alt allemaal verklaren
VerdachteIk heb die fret meegenomen om
ze te verdrinken. En die zak met dat koord om een
•aar boodschappen mee te nemen voor mijn vrouw.
:n dat kónijn heeft iemand in mijn zak gestopt,
zonder dat ik het gemerkt heb!
Geleerdheid zonder braafheid is als een boom met
enkel bladeren.
Talmud.
o
Uit halve genieën groeien vaak heele deugnieten.
o
Gelukkigen verstaan niet de kunst om ongelukkd-
geni te troosten.
y o
Ootmoed is de weg tot genade en dankbaarheid het
pad tot zegen.
o
Anderen berispen is dikwijls zichzelven een brevet
van meerderheid uitreiken.
Men moet tot eiken prijs beheersching over zich
zelf willen krijgen en ziQh daarvoor veel inspanning
getroosten. Hoe noester de arbeid, des te eerder het
loon!
Gelijk had 'iel
„De tijd zal komen!", riep de spreekster geestdriftig
uit, „dat de vrouw het loon van den man zal ontvan
gen!"
„Ja", zei een klein mannetje achter in de zaal,
„Zaterdagavond!"
Zalige herinneringen.
Er was een foto van de klas gemaakt, en de on
derwijzeres trachtte wat enthousiasme ervoor op te
wekken bij de kinderen, opdat ze een foto zouden
koopen.
„Hoor eens, kinderen", zei ze, „jelui moet eens be
denken wat leuk het zal zijn, naar die foto te kijken,
als je ouder wordt, Als je er dan naar kijkt, zul je
denken: Kijk, daar staat Greetje, die is verpleegster,
en daar Jantje, die is timmerman, en daar is Wimpie,
die is kapper.
en daar is Juf, en die is dood!", kwam een stem t
achter uit de klas.
Had Jle dat maar geweien.
Een zeer gierig en schraapzuchtig man was juist
in Amerika aangekomen na een zware en dure reis
over den Oceaan. Terwijl hij van het schip aan wal
ging, zag hij aan den waterkant een man, die in een
duikerscostuum uit het water omhoog klauterde, te
gen een bootje op( dat daar lag te dobberen.
„Lieve deugd!", riep de gierigaard uit, „Ik wou. dat
ik d a t eerder geweten had! Dan zou ik ook geloo-
Ipen hebben!"
WAARTEGEN EEN ZWEMMER NIET
OPGEWASSEN IS.
De lezer zal zich nog herinneren de ramp met de
reddingboot in het Engelsche kustplaatsje Rye, voor
eenige weken terug, waarbij een groot aantal men
schen den dood in de golven vond, en niet één vah
de bemanning het leven er afbracht. In het Engelsch6
weekblad „Nature" geeft dr. J. J. Owens, een bekende
specialiteit op het gebied van atmosferische dichtheid
enz., een eigenaardige verklaring van deze ramp.
Hij gelooft dat zij veroorzaakt is door de geringe
