illllttl NitlWS- BMIrlcli-Fjaagzoiit IheumatfeJ DE RAADSELACHTIGE MAN. NIEUWE NIED0RP. gevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen. Eerste Blad. Ingezonden Stukken. ROME EN ZIJPE. Uit onze Omgeving. Woensdag 2 Januari 1929. S C H A G E 72s<It! JaargaiPig No. 8384. COURANT. Mitniniii- LuMlil Dit blad verschijnt viermaal per weck: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tenllün nog zooveel mogelijk in het eerstuilkomcnd nummer geplaatst. P5THEKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per .3 maanden f 1.05. Losso nummers 0 cent. ADVlïHTEN- TIüN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bowijsno. inliegrepen)- Gniolr.ro lollora worden naar plaatsruimte berekend DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. -,Een protestant kiezer uit Zijpe" moet 't bepaald een Doorn, in 't oog'zijn, dat ondergeteekende zijn episteltje niet onweersproken heeft gelaten, maar daarover in het nummer van 15 December j.1. dezer courant, van zijn meening heeft doen blijken. En eindelijk 14 dagen daarna, dus in het nummer van j.1. Zaterdag hebben wij onzen opponent weder aan het woord gezien. Ik zou U, M. de R., daarom gaarne willen verzoe ken, ook het onderstaande in uw blad te willen op nemen. Bij voorbaat mijn grootsten dank daarvoor. Over de feiten, die ondergeteekende heeft aangege ven, 'bekommert ,,de' o, neen, het is nu: „een" protestant kiezer uit Zijpe zich weinig, en de vragen door mij hem gesteld, negeert hij. Welk een held. Waarom? Alléén omdat deze feiten niet tegengesproken kun nen worden. De feiten blijven staan, onomstootelijk, als een paal boven water, dat, wanneer de Katholie ken een coalitie met de Vrijzinnig-Democraten hadden gewild, deze laatste partij dit had toegejuicht, en Zijpe evengoed een Katholieken wethouder had gekre gen, die dó.n gekozen zou zijn met den steun der Vrijz.-Dem. Zoolang „een protestant kiezer uit Zijpe" dit feit niet door het noemen en aanwijzen van andere daar tegenover gestelde feiten weet weg te redeneeren zoo lang houd ik mij vast aan de door mij meer ge noemde feiten, en zien de kiezers uit Zijpe, hoe een zeker deel uit de gemeente het, er op toelegt om mot de waarheid op gespannen voet te leven, en weten zij meteen dat „een protestant kiezer uit Zijpe" door de boomen het bosch niet zien wil, m.a,w. met opzet dp. gesignaleerde feiten niet wil erkennen, maar even min ontkent iHij deed derhalve beter zijn hand in eigen boezem j steken, dan af te geven op de coalitie Vrijheids- uond—Katholieken. Door het kind bij zijn waren naam te noemen, zou hij Veritas beter gediend hebben1 dan nu. En vooral wanneer hij daarbij den kiezers van Zijpe objectief deed mededeelen, dat óók de Vrijz.- Dem. een coalitie hadden willen aangaan met Katho lieken; dat óók de Vrijz.-Dem. een Katholiek tot wet houder hadden helpen verkiezen; dat óók de Vrijz.- Dem. uit afkeer tegen de Vrijheidsbonders den Ka tholieken in hun rechten hadden willen tegemoet ko men; dat óók de Vrijz.-Dem. wellicht in sommige za ken een waardiger houding hadden aangenomen, dan zij nu doen. Want van verschillende zijde uit Vrijz.-Dem. krin gen is connecties gezocht met de Katholieken om een verbond aan te gaan, en ondergeteekende is altijd nog zoo vrij om te meenen, dat men d&t met* een aprioristische bedoeling heeft gedaan. Het is dus onwaar, wat u zegt, „dat de Vrijz.JDem. partij niet wilde toehappen om zich aan de Room- sche partij te verkoopen. Om in uw beeldspraak te blijven, verzeker ik u, dat de Vrijz.-Dem. partij ge noeg gehengeld heeft, om de Rooms'che partij te la ten happen, maar deze bleef zichzelf. Eveneens is het een grove onwaarheid, dat „die onderhandelingen (met de V. D.ers) blijkbaar zijn mislukt", want er zijn nooit onderhandelingen met de Katholieke partij geweest. Althans niet van deze met de V.D.'ers. Het zijn derhalve alhaal bewuste leugens, die u durft neer te schrijven Hieruit blijkt dus wetom, dat ik niet te veel-heb; gezegd, toen ik u in erweging gaf uw waarlijk j verlichte brein eens vafclken nevel te ontdoen. Dan zou 't u misschi gelukken de waarheid in haar vollen glans te aachouwen, en zoo ge daar- j bij dan een objectieven il opzette, ware ge wellicht j nog eens tot een andezordeel te brengen. De rest van uw weiniteggend betoog, zouden wij haast stilzwijgend kuim voorbij gaan, want het is een vunzig stukje prozaUl'een al het noemen van. den naam „Lourdes", öi voor de Katholieken hei lig en dierbaar is, geeftjldoenden grond om te be wijzen, hoe weinig zakjk gij, „protestant Kiezgr Uit Zijp*", in staat zijt oite polemiseeren, zonder an deren ie doen krenken. „C'est le ton qui fait la musique". Oók zal ik mij wèl ohouden een oordeel uit te spreken, omtrent de gest van de Wethouders, even als ik mij ook onthoudeheb van een oordeel over den Burgervader die op t oorlogspad gaat om win kelier te spelen in Wethderszeteltjes. Ik zal mij daarom niet aan een onvrzichtigheid overgeven, als eens in 1923 een thansittend lid van den Raad deed, die toen met voorkrstemmen was gekozen, en aan allen, die 't maar bren wilden, minder aan genaam sprak over zijnpartijgenooten-wethouders. (Alleen piëteit jegens erbare overledenen gebied mij te zwijgen.) Maar wèl vraag ik mijf: Indien de heer Raat, èn als lid van den Gemeentaad, maar ook als Wethou der, nu zoo verkeerd gandeld heeft, zooals gij „protestant kiezer uit Zij" meent, hoe is het dan toch mogelijk, dat hij nieloor de protestantsche kie- zers uit Zijpe bij de verkieagen in 1927 is gediskwali- ficeerdi? Neen, sterker, hc't dan mogelijk is dat hij I zelf nog sterker en triomerende uit de stembus is I gekomen? Hoe komt dat? Verklaar dit eens. En ten slotte kan ik irt zijn, omtrent de door „een protestant kiezer uit jpe" gestelde vraag: ,,Wilt ge mij eens aantoonen in elk opzicht de Roomschen i in deze gemeente in hunvrijheid en recht worden te kort gedaan?" O, zeker, wil dk dit. Ik wensch niet in uw vospoor te treden, om geste! de vragen te ontwijken, er negatief op te ant woorden. Ten opzichte dan van hu vrijheid is deze gelukkig gewaarborgd door de Grorwet, en zijn de Katholie ken niet afhankelijk van en mentaliteit, als waar- j mede „een protestant kieir uit Zijpe" bezield is. 1 Ware dit wèl het geval, hezou 't er ongetwijfeld be denkelijk met die vrijheid itzien. En wat betreft hun recten, wil ik allèèn even wijzen op het armwezen. In 1927 had het algemeen rmbestuur een ontvangst van niet minder dan f339(.02, waaronder f20.000 subsidie uit de gemeenteka opgebracht óók door de Katholieken. Zoudt ge nu meenen, da de Katholieken hiervan een evenredig (n.1. dei genoten? Dit zou zijn pl.m. f7500.—, want de rcliniwg 1927 had nog een batig slot van f3594.24. Zoudt ge meenen, dat Indezen tijd, waarin slag woorden als vrijheid en deiocratie opgeld doen, de Reeds 100 jaar onovertroffe voor alle maagean-- doeningen en apljaverterlnj-atoornlssen. Slechta Jafarendeard mat het pertlt van den ultvlnder* et „Zoogenaamde ullfldh-put" in namaak enmoet 5eweigerd worden. MonBter gratis cn franco van en hoofdvertegenwoordlgei R. (e Bruin, Llnn- - 230 gr. L ÖO, oplossing, f beste middel tegen dringt In de spieren en verdrijft C^a\ de pijn na enkele inwrijvirigen. Bij apothekers «n drogisten verkrijgbaar. Katholieken gelijkberechtigd zijn behandeld? Integendeel. In plaats van het hun toekomend deel van f7500.—, ontvingen zij ongeveer f2000.f2500.— hoogstens. Ziet u nu, protestant kiezer uit Zijpe" dat de Katholieken werkelijk veel te kort ontvingen? Dat zij alleen hierin al in hunne rechten werden te kort ge daan, is toch niet te veel gezegd? Of is dit voor u van weinig of geen beteekenis? Voor de vrijzinnigen en democraten is een mooie taak weggelegd aan dit te kort eèns voor 'goed een einde te maken. Gij, mannen voor gelijk recht voor allen", een ideaal voor u om dit idéé te realdseeren. En gij, „protestant kiezer uit Zijpe" stemt hierme de zeker wel in, nietwiaar? Of hebt ge u eigen ge maakt het lied van den populadren protestantschen volksdichter P. A. de Genestet? Dom vollijk, dat niet denkt, als wij En wroet voor zijn partij, Dat hem de duivel haal Wat zijn wij liberaal. EEN BUITENSTAANDER. FEUILLETON Naar ht Engelsch van EDGAR WALLACE. Een bijnaonmerkbaar glimlachje speelde om de lip pen van HSam. ,Hij behod eveneens tot de personen, die mij zelden ln hun vertouwen namen. Is hij verdwenen?" „Hij is digdelljk verdwenen," zelde Bickerson, en zich bukkeie, nam hij de overjas van den stoel. „U heeft vannsht een ongeluk gehad, niet waar?" ,Ge bedot dat bloed ln de mouwen?" antwoordde Hallam rusg. „Er zit iets aan de buitenzijde ook." „Heeft ulch dan ln den vinger gesneden of zooiets?" vroeg de dectlve sarcastisch grijnzend. Hallam lihte. „Wat een veronderstelling! Een snede ln den ving maakt niet zulk een groote vlek." »Wat dajwel?" vroeg de detective streng. „Nu", talph koos zijn woorden met zorg „het opnemen w een gewonden Chinees, die door een of meer onbel ide personen met een mes gestoken is, zou een heele 'woesting aan de voering van iemands jaS kunnen te\(eg brengen." Bickersorttond getroffen. „Dus u -4art het, die Feng Ho gevonden heeft?" vroeg hij. Hallam likte bevestigend. ,Ik behoorde tot degenen die hem aa het ziekenhuis afleverden." Hun blikln kruisten elkaar. „De pollt van het district Hammersmith heeft niet gemeld datgij aanwezig waart, toen Feng Ho gevon den werd." „Dan moj zij mij over het hoofd gezien hebben", ant- j6 dtander luchtig. „En waarlijk, in tegenwoor digheid vaipolltieambtenaren gevoel ik mij zoo klein, dat het -mm et verwondert! De waarheid is, Bickerson, was - ParHn ontdekken waarheen Amery gegaan hort ut i en vertrok plotseling uit Her- bert Mansia, en werd, naar zijn bediende gelooft, ge- aeusparnwefl 16, Amsicr«ni, 2» tabletten L a.'en f. 1.21 Varkoop voor Schagen en Ontreken: Gabr. Rotgena, Hoogiljde B 16, Schagen Ook voor engroa. Zaterdagnamiddag is het nieuwgebouwde Wljkgebouw annex Magazijn van het Witte Kruis der afdeellng Nieuwe en Oude Nledorp officieel geopend. Te ongeveer half drie werd hot gebouw bezichtigd. We kunnen niet anders zeggen dan dat het Keurig voor elkaar Is en alles naar de elschen des tijds ls ingericht, wat het doel en streven der vereenlging zeker zal be vorderen, vooral wat het magazijn betreft, ls een zeer groote verbetering tot stand gekomen, wat van groot belang is. Na de bezichtiging toog men naar hot café van den heer Groot, alwaar de officleele opening zou plaats vinden. Behalve de aanwezigheid van de heeren Frese en Prins, als vertegenwoordigers van het Hoofdbestuur van het Witte Kruis, benevens het bestuur der afdeellng, had een 25-tal personen gehoor gegeven aan de uitnoo- dlging dezo opening bij te wonen, zoowel van Oude- alB Nieuwe Nledorp, welke tevens de verschillende cor poraties ln de gemeenten vertegenwoordigden. Ook Zuster Kok en Zuster Dekker—Vlugt els waarneem ster, benevens opzichter en aannemers waren aanwezig. De voorzitter der afdeellng, de heer P. Plulster, spreekt ongeveer de navolgende openingsrede uil Ik wil beginnen met mijn vreugde uit te spreken over het feit, dat zoovelen aan onzen oproep, hier heden aanwezig te zijn, gehoor hebben gegeven. Ik heet u allen hartelijk welkom, maar zeer in het bijzonder de Hoofdbestuursleden van het Witte Kruis, de heeren Frese en Prins, uw aanwezigheid wordt werkelijk op prijs gesteld, om getuige te zijn van de opening van het nienwe wljkgebouw. Allang was er gesproken over een nieuw wljkgebouw, maar men deinsde voor zooveel kosten terug en het ging zoo toch ook. Wel werden de stemmen luider en was het bestaande magazijntje be slist ongeschikt, maar toch had de stichting nog wel even op zich laten wachten, wanneer niet een andere stichting, deze absoluut noodzakelijk had gemaakt. Her haaldelijk was er ln de Witte Plruis-vergaderingen ge sproken over een badgelegenheid. Op verzoek ls het Bestuur met voorstellen gekomen, waarvan het gevolg was, dat Nieuwe Nledorp thans een keurige badinrich ting heeft. Ik zal hier verder niet op Ingaan, dan alleen dit, dat als gelegenheid W6rd aangewezen het toen malige magazijn. Hierdoor zagen wij ons genoodzaakt een nieuw ma gazijn te stichten en toen ook dit plan vasten vorm had aangenomen, bood het Bestuur tegelijkertijd de leden vergadering een afgerond voorstel aan ol over te gaan tot het stichten van een nieuw wijkgebouw, be staande uit ruim groot magazijn, annex woning voor de wijkverpleegster. Dit voorstel werd met overgroote meerderheid van stemmen aangenomen en tot stich ting kon worden overgegaan. Maar, dames en heeren, wanneer ik nu met een enkel woord hot verloop der stichting memoreer, dan moet u niet denken, dat dit gebouw ook maar met en door een enkel woord ls ver rezen. Integendeel, er moest toen nog heel wat gebeu ren. In de eerste plaats moesten wij de noodigo midde len ter beschikking zien te krijgen om tot bouwen over te kunnen gaan. En waar moest dan gebouwd worden? De Raad der gemeente Nieuwe Nledorp ltourde goed, dat een stuk bouwterrein tegen een vergoeding aan erfpacht van t 1 per jaar aan het Witte Kruis werd overgedragen. Hulde voor deze tevens bij uitstek ge schikte plaats. De Ned. Herv. Weezen-administratie, als altijd bereidwillig wanneer het geldt goede zaken tot stand te brengen, verklaarde zich bereid om een hypo theek te geven van f 3000 k 4 zonder aflossingsver plichting. Maar aangezien wij pl.m. f 2000 meer noodig hadden, waren wij er dus op lange na nog niet. Ook hier, als elders wegen de laatste loodjes het zwaarst Na rijp beraad, besloten wij over te gaan tót het hou den van een verloting, waaruit winst moest komen. Een beroep op de gemeentebesturen van Oude en Nieuwe Nledorp van verschillende corporaties en vereenlgin- gen. had tot resultaat dat ons flinke bedragen in geld tot het aankoopen van prijzen voor de verloting werden geschonken. Ook vele particulieren Heten zich niet ótv* betuigd. Erkend dient echter dat op dit terrein wel de gel Ijk gewerkt moést worden.' Denier, h.'-.ft mei het genoemd. Nu goed," bedelen dan, maar dan toch zeker niet van de slechtste soort In dit verband wil ik u even herineren aan 't jubileum van den hr. Ketelaar op zijn BOsten verjaardag, de man die altijd bedelt voor zijn troetelkind de Vacantie-kolonie voor zwakke kinderen, (die onder anderen de straatcollecte in Amsterdam voor de Borculo-ramp zoo schitterend leidde). De grootste bedelaar noemde men hem, maar, zei men er bij, wel een groote, doch een Koninklijke bedelaar. Welnu, ook wij dan bedelaars, o, neen, geer Koninklijke, maar laat ons hopen, dat er iets in ons is geweest, van hem dien ik u zoooven schetste.Het gezamenlijk resultaat was echter, dat wij ten slotte over velé fraaie prijzen be schikten, hiervoor onzen oprechten dank. Toer kon de verkoop dor loten beginnen. Ook hier een woord van dank aan allen die meewerkten tot datgene, wat be reikt ls. Het resultaat was, dat na aftrek van allo onkosten het Witte Kruis-bestuur ruim f 1200 in het laadje kon strijken. Een beroep op het Hoofdbestuur gaf ons er nog f 100 bij, hiervoor onzen hartelijken dank. Over het nog tekort van f 700 zullen we vandaAg ons hoofd niet breken, lk twijfel geen oogenblik, of het Witte Kruis zal met haar ruim 700 leden niet de minste moeite hebben deze schuld, van ongeveer f 1 per lid gemakkelijk uit den weg ruimen. Zoo ln zee gesto ken, hadden wij nu nog noodlg menschen die voor ons wilden ontwerpen en bouwen. De gemeente-opzichter van Nieuwe Nledorp, de heer Strijder, was ons direct ter wille en ontwierp voor ons een plan, door Heem schut goedgekeurd, door het Bestuur aanvaard en waar van u de verwezenlijking zooeven hebt aanschouwd. zamenlijk met Juffrouw Marliwo ontvoerd, terwijl, naar }k gelukkig vernemen mocht, dez# laatste veilig en wel ontsnapt ls." „Wie heeft u dat verteld?" vroeg de detective scherp. „Ik telefoneerde vanmorgei omdat lk in de courant Iets las omtrent een jonge dame die in Kensington zwer vende aangetroffen werd." „En die geschiedenis omtrint hun ontvoering wordt natuurlijk eveneens door u volgehouden? Het is een bui tengewoon geval. Ge zult waarschijnlijk in staat zijn iedere van uw beweringen ln den afgeloopen nacht te verantwoorden?" j Bijna iedere bewering," zeide di ander. „Hoe laat zijt gij vanmorgen hulsgekomen?" vroeg Bickerson. Ralph aarzelde. „Welken tijd nijn knecht u genoemd heeft, zal ongeveer uitkomen," zelde hij. „Omstreeks vier uur mogelijk iets later. Vat Tupperwill betreft, indien hij werkelijk het doel vai uw komst vormt, ben j lk volstrekt niet in staat u de geringste aanwijzing te geven. Ik ken hem zoo goed ds niet,, behalve dat ik bij zijn bank in het krijt sta ïn een paar malen met hem heb gedineerd! Omtrent zijn gewoonten en zijn innerlijk leven, weet ik minde* dan gij." Hij verwachtte niet anders of Bickerson zou op de kwestie van de met bloed bevbkte jas terugkomen, doch tot zijn verlichting, deed de dstective zulks niet en ver trok deze kort daarna. Hij Vacht niet dadelijk verslag uit aan Wille, doch begaf zich naar zijn eigen kwartier en stelde zich telefonisch ir verbinding met de politie van Kensington. „Door wie werd die Chinees gevonden?" vroeg hij. „Door Brigadier Simmons. Hij liep patrouille en hoor de gekerm ln een tuin. Daar binnen gaande, vond hij den man en liet hem naar het ziekenhuis brengen op een wagen, die toevallig vooxAjijreed." „Heeft niemand anders daarbij hulp verleend?" vroeg de belangstellend geworden Bickerson. „Niemand die Hallam heette?" „O neen, geen kwestie van," antwoordde de stem van den wachtdoenden politieman. „Simmons en de bestuur der van den wagen waren de eenige bij het geval be trokkenen." „Dank u," zeide Bickerson, en hing den haak op. „Dr. Ralph Hallam", mompelde hij halfluid, „je bent een leugenaar. En indien je nog niet iets andera bent, moet ik me schromelijk vergissen," HOOFDSTUK LUI. HET UITEINDE VAN DAME. Zijn onderhoud met Wille was van korten duur. Wille en de Commissaris hadden over het verhaal van Elsa beraadslaagd, en waren tot de slotsom gekomen, dat verder onderzoek vereischt werd. „Laat Dame arresteeren. Het beste is, dit aan de po litie van zijn wijk over te laten: vraag hen u een van hun mannen mede te geven," waren de instructies die hij kreeg. Ingevolge de aanwijzingen die zij dien morgen van haar vader ontvangen had, ging Jessie Dame dien mid dag zeer vroeg naar huis. Zij was ziek van angst, toen zij langzaam de stoeptreden van het noodlottige huls besteeg en aan de schel trok. Dame deed de voordeur zelf open, en in den beginne herkende zij hem niet. Zijn gele knevel was geheel afgeschoren, en zij 'staarde in het gelaat van een vreemde. „Kom binnen," bromde hij. „Jij...! Jij hebt me ln een mooi parket gebracht ,jij en dieEn je zult me er uithalen ook!" Is er dan iets verkeerds, vader?" vroeg zij bevende. „Verkeerd!" bulderde hij. „Verkeerd!" Zij behoefde niet verder te vragen. Zijn gelaat verried den ernst van de crisis. Hij sleepte haar bijna naar de eetkamer. Op de tafel zag zij zijn reistasch, gepakt en dichtgegespt. „Ik verlaat Londen op staanden voet," zeide hij. „Waar gaat gij heen?" ,,Ja, dat zal ik je nog vertellen ook, hè?" hoonde hij haar In het gelaat. „Ziehier wat geld." Hij smeet een handvol bankpapier op de tafel. „Ga naar een pension en leef stil. Zoodra lk gereed ben, zal ik om je zenden en dan kom je, versta je? Wanneer lk je ooit mocht laten overkomen, zul je aan niemand vertellen waar ik mij ophoudt." Maar vader, wat ls er dan toch! Is het dringend? "•«treft het Juffrouw Marlowe?" vroeg zij bijna snik- nrte. Waarom het ls, doet er niet toe: het gaat je niets •in. Ik vertrek onmiddellijk. Komt er iemand* dan zeg *o dat je me vanavond terugverwacht. En wanneer je "Min vertelt dat ik mijn knevel afgeschoren heb', ver moord ik je! Je kunt de meubels verkoopen en moet het geld bewaren, ingeval ik er verlegen om geraak. En..." Er werd hevig gescheld aan dé voordeur; hij liep naar hot venster, keek achter de gordijnen door en deinsde achteruit. „Twee klabakken", zelde hij heesch. „Bickerson en een andere kerel. Bij God! Zij zullen mij niet te pakken krijgen!" Het schellen herhaalde zich. „Ik ga naar de keuken. Zeg hun dat ik uit ben!" be val hij haar, en daalde op "zijn teenen de trap in de hal af. Het meisje begaf zich met loom© schreden naar de voordeur, opende deze en bracht stotterend haar bood schap over. „Komaan hy is dus uit?" zeide Bickerson vroolijk. „Kom, kom. Juffrouw Dame. maak een ander die sprookjes wijs. Ik behoef hem slechts een paar minuten te spreken." „Heusch, hij is uitgegaan, Mijnheer Bickerson", zelde het meisje half bezwijmende van angBt Bickerson schoof haar voorbij, trad de eetkamer bin nen, zag de gereedstaande reistasch, en lachte. „Wacht even hier," hij zelde dit tot den anderen man „ik kan den weg naar de keuken alleen vinden, geloof ik. Bewaak de trap." Van schrik aan den grond vastgenageld, hoorde het meisje de keukendeur openen... Terstond daarop weerklonk de doffe knal van een schot. „Hierheen, vlug!" schreeuwde Bickerson, en de twee de detective vloog hals over kop naar de. keuken. De kaalhoofdige man lag onbeweeglijk op den grond, een revolver, waarvan de tromp nog rookte, binnen het bereik van zijn hand. „Ga naar de telefoon er is er een hier. Laat een ambulancewagen en een dokter komen, hoewel hij niet veel meer zal kunnen uitrichten, geloof ik. En houd j dat meisje hier vandaan!" beval nij. Het Was onnoodlg aan Jessie te vertellen hetgeen I plaats gegrepen had. Met een smartelijkon kreet was zij I door de openstaande deur gesneld ,doch de detective ving haar in zijn armen op en sleepte het worstelende, i wanhopige meisje terug naar do eetkamer. Zoodra de politiedokter en de ambulance-dwagen aangekomen waren, doorzocht Bickerson nauwkeurig de zakken van den man, en de tafel lag bezaaid met voor-, werpen, die te voorschijn gekomen waren. „Hij is dood," zeide de dokter. „Zelfmoord uit vrees 1 voor arrestatie, vermoed ik."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1