Alfticci Billis-
Mratniii- LnüiiiUil
BRIEVEN BVER ENGELAND.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
DE RAADSELACHTIGE
MAN.
DE ETNA.
Donderdag 3 Januari 1929.
SCHAGER
72ste Jaargang No. 8385.
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TEKEF. No. 20.
Prijs per 8 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. AJDVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewljsnó.
inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
29 December 1928.
Ot writing many books there is no end, (aan 't
schrijven van vele 'boeken komt geen einde) begon
nu al meer dan zeventig jaar geleden E'lizabetb Bar-
rett Browning haar groot gedicht Aurora Leigh. Dat
was in 1856. Wat zou Mrs. Browning wel gezegd
hebben, wanneer ze in 1928 geleefd had?
In den tijd van Dryden en Pope, het eind van de
17lde en 't begin van de 18de eeuw, toen de volks
ontwikkeling met groote schreden toenam, en wer
kelijk voor 't eerst naar boeken in grooten getale
werd gevraagd, „stond", zooals ik het Professor Wil-
liam Henry Hudson eens hoorde uitdrukken in oen
van zijn schitterende letterkundige lezingen aan de
Londensche Universiteit, „de vlugge schrijver klaar
om den begeerigen lezer van dienst te zijn."
En dat was anderhalve eeuw voor Mrs. Browning
haar verzuchting slaakte. Nu zijn we nog weer 70
jaren verder, en het begint er al eenigszins op te lijn
ken, dat de eene helft van het menschdom voor de
andere helft schrijft, zooals, naar men zegt, in de
zomermaanden de eene helft van Holland de andere
examineert
Is een geluk voor de schrijvers (en uitgevers)
en een ramp voor de portemonnaie van de lezers,
dat .boeken zoo'n verleidelijken invloed uitoefenen,.
Het aantal catalogi, dat ik geregeld ontvang van
Engelsche uitgevers is dan ook niet alleen recht
evenredig met het genoegen, dat het doorbladeren
er van mij verschaft, maar helaas ook mot het te
kort van mijn jaarlijksch budgetl
Toch is er nog veel en veel meer, dat ik aanstreep
in de catalogi, dan wat ik koop. Gelukkig maar! Dë
streepjes zijn mijn wenschen, en zoodra die alle in
vervulling zouden zijn gegaan, zou het leven im
mers zijn bekoring verliezen.
Bijna gelijktijdig met de groote productie van boe
ken omstreeks het jaar 1700 en den gretigen koop
er van, ontstond de behoefte aan woordenboeken,
waaraan natuurlijk terstond door weer andere schrij
vers werd voldaan. Veel menschen zijn tevreden,
wanneer zij ongeveer begrijpen, wiat een schrijveï
bedoelt. Anderen willen het naadje van de kous
weten en rusten niet, voor zij dat ontdekt hebben.
Dat zijn de gebruikers van de woordenboeken.
Mijn veertienjarige zoon is van die soort. Zijn zusje
kan tien boeken uitlezen in den tijd, dat hij mot
moeite door één boek heenworstelt. Op het oogen-
blik zit hij schuin achter mij, in een grooten stoel
FEUILLETON
Naar het Engelsch van EDGAR WALLACE.
Ztj liepen langzaam langs Wood Street en Hallam bleef
naast haar, hoewel hij bemerkte dat zijn aanwezigheid
haar zeer onaangenaam was.
„Ik vrees dat je me voor een grooten deugniet houdt,"
merkte hij aan.
Elsa schudde het hoofd. „ïk weet niet of je het bent of
niet," antwoordde zij zonder belangstelling. „Niets fraw
mij eigenlijk meer schelen."
„En vertrouwen doe je me ook niet meer, niet waar?'*
„Waarom zou ik je wel vertrouwen?" vroeg zij be
daard.
„Wil je me één gunst bewijzen?*
Zij bleef stilstaan en zag hem met Wantrouwerige
oogen aan.
.Wil je medegaan naar Half Moon Street en mij
6 geheele waarheid vertellen de waarheid omtrent
mijzelf, en de waarheid, die ik onlangs vernomen heb,
omtrent Amery?"
Zij kende de waarheid omtrent Amery dat hij haar
emlnde! Dat was het eenige waarop het aankwam, de
overweldigende waarheid, waarbij al het andere in het
niet verzonk.
„Ik doe het liever niet," zeide zij. „Bovendien, omtrent
ajoor Amery is er niets meer voor mij te vernemen.
Hij heeft mij alles zelf reeds verteld."
e weet dus dat Amery een detective was een de-
"JvyJ !8' bed°el Ik," verbeterde hij haastig, ziende
bad doen schrikken, vervolgde hij: „Amery
°r t den Geheimen Inlichtingendienst van het
ti«+DT Van ®u*tenlandsche Zaken, en men liet hem
i e. OVerkomen om de bron van den smokkelhan-
a Um sP°ren- Ik had nooit kunnen denken
wtif irBame^erkte met Bickerson, doch dat deed hij.
Feng Ho vertelde het mij gisteravond. Men zegt dat hij
fn t^btcnaar van dien Dienst is, dien zij ooit
,e addea- Hij heeft' het daar opgenomen tegen
,_en e van ^oyoka, en zijn agenten waren overal. Som-
ij namen zij den schijn aan, voor een van de twee
«iJ*5 werkea- »ooals dia Griek. Moropoulos, die
anJer8 dan «en Waahingtonscbe detective. Hij
d,? koI> d. h.lft va* i»
«•aaolian mat wia ik warkta ia ga&rraataard, as ik va>
bij den haard. Zijn lectuur ia de Wereldkroniek. Ala
in dezen brief een zin wel een begin, maar geen ein
de heeft, of om een andere reden totaal onbegrijpe
lijk is, is het zijn schuld. Zie hier tijdens mijn
schrijfpogingen eenige van zijn vragen: Wat is oir-
baor, wat is een anthropoloog, wat is ijsmachine in
het Engelsch, kan het „freezer" zijn, wat is architec
tonisch, wat is stuc, hoeveel is 11^ knoop? Bij' de
laatste vraag was mijn geduld uitgeput en heb ik
hem naar Van Dale verwezen. Gevolg: het neer-
plakken van den dikken Van Dale boven op mijn
brief (dat is de reden van die verzameling vlekken
in mijn overigens zoo net epistel, zetter) en de vraag
wat Van Dale met zijn uitleg van „knoop" bedoelt.
Maar hij is nu gelukkig klaar met zijn Wereldkro
niek, en speelt spoortje met zijn kleinen broer van
vijf. Daar is tenminste niets bij uit te leggen voor
een vader.
Ik zou afdwalen. Te mooi uitgedrukt. Ik ben af
gedwaald. Zooals ik zei ontstond met de groote pro
ductie van boeken een productie van woorden'-
boeken. Over een van de eerste: Samuel Johnson'a
Dictionary, heb ik vroeger al eens geschreven. Over
het allergrootste, dat dit Jaar eindelijk is gereed ge
komen, de Oxford Engllsh Dictionary, eveneens.
Maar nieuwer dan de nieuwe Oxford Dictionary zijn
twee woordenboeken die op het oogenblik bezig zijn
ln afleveringen te versohijnen, en die beide wel de
moeite van een vermelding waard zijn.
Het eerste is een kinderwoordenboek: The Waver-
ley Children's Dictionary, waarvan de eerste afleve
ring gaat van de letter a tot en met het woord air-
craft. Het is een kinderwoordenboek in de goede be-
teekenis van het woord. In de eerste plaats is het
overvloedig geïllustreerd en in de tweede plaats zijn
de woordverklaringen bevattelijk voor kinderen, en
toch zeer goed.
Voor mij ligt hijvoorbeeld bl. 79. Ik heb de aflevering
op goed geluk opengeslagen. Ik lees daar het woord
„afoot", met de volgende verklaring Wannéér je wan
delt naar de plaats, die je hebt uitgekozen voor een
picnic, dan ga jo „afoot". Als je een agent op zijn
fluitje hoort blazen, dan Weet ja, dat' er iets buiten
gewoons gebeurt, of, in andere woorden, dat or iets
„afoot" is.
Of: „adumbrate" op pag. 61. Het welbekende ge
zegde: Toekomstige dingon werpen hun schaduw
vooruit, geeft een idéé van de meest gewone bete3-
kenis van het woord. Voor we met vacantie uitgaan,
pakken we de dingen in, die we mee willen nemen.
Dat inpakken nu is de schaduw van de toekom
stige gebeurtenis, een toeken, dat we op reis gaan,
dat is een „adumbration" van onze vacantie en het
is „adumbrative" van den gelukkigen tijd, dien we
gaan krijgen.
En een laatste voorbeeld: agog. Stel je voor, dat
de koningin, of de prins, of de prinses op een afge
legen dorpje een bazar zou komen openen. Stel je
de toebereidselen voor, die gemaakt zouden worden
wacht leder oogenblik in hechtenis genomen te worden.
Amery was de man, die de politie op de Bank van Steb-
•bing opmerkzaam maakte. Tupperwill was de voornaam
ste handlanger van Soyoka; hij heeft schatten in de
opium verdiend, doch Amery heeft hem ten val gebracht
Elsa, lk weet niet wat mij overkomen zal, en misschien
kan lk Je nooit moer vragen bij mij te komen dineeren.
Lou zal ook aanwozlg zijn."
Wederom overviel haar dien tweestrijd.
„Ik zal komen," zeide zij. „doch eerst moet ik naar
het hotel gaan en mijn koffer uitpakken."
„Dat kun je later ook doen," hield hij
Er lag ln zijn aandringen iets dat zij niet begreep, en
dat niet geheel met zijn openhartigheid van zooeven
strookte.
„Dan zal ik met Je meegaan, doch ik blijf niet lang",
zeide zij. „Ik heb een gevoel, dat ik zeer dwaas handel,
doch ik wil het wagen."
Zij zag den glimlach niet die om zijn lippen speelde,
terwijl hij haar in de taxi hielp, doch het trof haar dat
hij zijn uiterste best deed haar aandacht onder het rij
den naar zijn huis bezig te houden, en nauwelijks een
oogenblik den mond gesloten hield.
„Tupperwill wenschte je wegens deze of gene reden
vast te houden, als gijzelaarster, geloof ik. Het kan zijn,
omdat hij zoo bizonder op je gesteld was, en dit kan
ln het hoofd van Amery opgekomen zijn. Hij heeft je
één middag gevraagd, niet waar, of je een ontmoeting
met hem wilde hebben?"
„Ja" antwoordde zij zeer verbaasd.
„Hij vroeg je eerst of Amery uit was. Hij zeide dat Je
terstond komen moest, doch vóór je vertrek, sprak je
Amery, en toen vertelde je hem het doel van je weg
gaan? Tupperwill had een handig plannetje in elkander
gezet om je te ontvperen. De auto moest een binnen
plaats ln Isllngton binnenrijden, daar zou je uit den
auto gelicht zijn om er tot den avond te blijven, en dan
zou men Je ergens anders heen gebracht hebben. Doch
even vóór de auto binnenreed, vertelde je toevallig dat
Amery wist naar wien je toeging, en hij veranderde van
inzicht Herinner Je het je nog?"
Dat was dus de verklaring! En Feng Ho moest haar
gevolgd hebben! Eerst nu begon zij zich rekenschap te
geven van de zorgen waarmede d© raadselachtige man
haar omringd had, en bij de gedachte aan hem, beefden
haar lippen. In dat oogenblik bereikten zij Half Moon
Street. Hij sprong het eerst uit den wagen. Vervolgens
stapte zij uit en werd door hem het huis bijna binnen
geduwd.
HOOFDSTUK LTV.
WILLE ZEGT «NEEN."
Hoofd-inspecteur Wille was van nature een aeepttseb
voor de hooge bezoekers. Hoe zouden ze er uitzien?
Wat zouden ze zeggen? Het heele dorp zou „agog"
zijn.
Men begrijpt, dat wat ik in het Hlollandsch heb ge
zegd, allemaal in het Ehgelsch staat, maar in zulke
eenvoudige taal, dat een normale leerling van een
derde klas H.B.S. het kan begrijpen.
Het twieede woordenboek zouden we te kort doen,
wanneer ik zei, dat bet rijk geïllustreerd is, want
hier is de illustratie het uitgangspunt, en de ver
klaring, die onder elke illustratie voorkomt, is eigen
lijk bijzaak. I see all, ik zie alles, is de titel van deze
platenencyclopedie, die een uitmuntende aanvulling
kan zijn zij The Children's Dictionary.
I see all geeft plaatjes van duizenden dingen, die
in het kinderwoordenboek niet voorkomen. Wij
kunnen er bijvoorbeeld Amsterdam in opzoeken,
en vinden dan een kleine beschrijving met verwij
zing naar een kaart, die zal komen in een latere
.aflevering. M'aar daarboven staan vier stadsge
dichten: de Beurs, de Waag, de Oude Schans, en het
i Rijksmuseum. In I see all zien we een portret van
koningin Alexandra, een afbeelding van do Aletsch
Gletscher, een plaatje van Aldwinkle, waar de dich
ter Drydon geboren w!erd, een standbeeld van AJax
en een afbeelding van de AJox auto, een schilderij
van Michael Angelo, voorstellonde Adam en EVa en
j massa's andero dingen, die in het Woordenboek uit
j don aard der zaak niet voorkomen. Daarentegen lee-
non duizenden woorden zich natuurlijk niet tot il
lustratie. De drie door mij straks genoemde: adum-
br&te, afoot en agog komen dan ook geen van drieën
in I see all voor.
Doch I see all als aanvulling bij! The Children's
Dictionary: T!he Children's Dictionary als aanvul
ling bij' I see all, en ook de meest leergierige jon-
1 gen zal niet vaak vergeefs zoeken. Maar arme por
temonnaie van zijn vader. Aan 't koopen van vele
boeken komt geen einde
NA DE LAATSTE UITBARSTING.
Een reizende redacteur van de „Opr. Hïh Crt". in
Italië schrijft het volgende:
Aan de Oostkust van Sicilië moet woleer een inham
zijn goweest. Het uitgestrekts gebied dat thans de Etna
heet en een oppervlakte heeft van ongeveer 40 KLM. in
doorsnedo, is ontstaan door het telkens omhoog komen
van den bodem dezer golf. Thans is van dezen Inham
niets meer te bespeuren; integendeel, do regelmatlg-
spuwende vulkaan weet telkens weder een stukje op
de zee, nu hier, dan daar, te veroveren. Het eigen
lijke plateau waarboven de wit besneeuwde hoofhkrater
zich tot een hoogte van ongeveer 8200 M. verheft, ls zelf
een 500 M. lager gelegen. Deze vlakte geeft den indruk
met den kegel een regelmatig verloop te hebben. Ech
ter is dit niet het geval: in werkelijkheid hebben zich
in den loop der tijden in den rand van den kegel on-
j geveer 200 groepen van kleinere kraters gevormd. Na
i de groote aardbeving van 1908, waarbij Messlna en
Reggio verwoest werden en die aan snee» dan 100.000
menschen het leven heeft gekost, heeft de Etna vooral
in 1923 en weder in November 1928 door erupties
groote schade berokkend. Dit is niet te verwonderen,
daar de voet van den Etna behoort tot een der dichtst
bevolkte streken van de wereld. Letterlijk goen plekje
1 van deze streek ia onbebouwd of onbewoond: da weg
die zich langs de kust kronkelt, is op enkele uitzonde
ringen na, aan beide zijden geheel volgebouwd. Achter
de huizen liggen zoover het oog kan zien, de boom
gaarden van citroen-, mandarijn- en slnaasappelboomen,
meestal gescheiden door zware cactus-hagen.
Van Taormina uit is het uitzicht op de zacht glooien
de vulkaan bijzonder mooi. Taormina, het oude Tauro-
menlon der Grieken, is een dorp dat op plan. 200 M,
hoogte op de kustlijn uitziet, naar het Zuiden heel tot
Catamia toe. En zelfs Reggio en de witte toppen van
Calabrië, op het vasteland van Italië, zijn van hieruit
duidelijk zichtbaar. Belde kusten zijn 's avonds bedekt
met ontelbare lichtjes, maar er ia een gaping in deze
lichtjes: de lichten van Masoall schijnen niet meer. Mas*
call is, als zoovele andere stadjes en dorpen, thans be
dolven onder de zwarte lava-massa. Als een muur van
meer 15 M. hoogte kwam deze lava, langzaam, Q
zoo nader. De boomgaarden werden bedolven,
de muren en huizen ln elkaar gedrukt en wat hot erg
ste wei was voor de bevolking: de kerken werden ven-
woest en do bogTaafplaatsen overweldigd. Als een groo
te zwarte, nog rookeude muur kon de lavastroom van
Taromlna uit, worden gezien. Twee volle jaren zal het
duren eer do stroom is ofgokoeld en do nieuw ontstane
bergen lava kunnen gaan verweren. Want verweerde
lava is vruchtbaar en het loont de moeite deze te gaas
bewerken.
Wij zijn er heen geweest, naai" den 25 KLM. langen
•n 1 dt 1% KM. breoden zwarten bergrug. In Mosoali
zelf ls deze berg vlak voor een kerkje tot staan geko
men en de van alles beroofde bewoners, voorzoovor zij
terug keerdon, hebben een soort pad gemaakt waar
langs men haar boven kan klauteren. Onze zolen ver
schroeiden; de (rook van zwavel en ammoniak, dia uit
de gestolde brokken opkwam, do aan den rand van den
grllligen muur verschrompelde en verkoolde vruchtbom
men, gavon een niet te keeren geweld van den wande
lenden berg van vuur die aich over deze stroken had
uitgestort. Op de zwarte lava, die doet denken aan
groote brokken cokes of pulnsteen, zijn telkens groote
gele plekken zwavel of dikke korsten groen en wit ge
kristalliseerd zout zichtbaar.
en ongeloovig man. Tijdens een lang en veelbewogen le
ven had hij in negen gevallen van de tien bevonden dat
zijn vermoedens juist waren, en terwijl hij nu een be
spreking hield met ondergeschikte ambtenaren van
Scotland Yard, weidde hij ln den breede over de reden
van zijn ongeloof uit.
„Dat meisje sprak de waarheid, Bickerson." zeide hij
met de meeste overtuiging. „Zoo zij de waarheid niet
gesproken had, waarom zou Dame dan zelfmoord bedre
ven hebben ln het oogenblik waarop je hem kwam ar
resteeren? En indien zij op één punt waarheid gespro
ken heeft, waarom dan niet op de andere? Wij bezitten
de verklaring van Hallam, dat hij met dien Chinees den
auto achterna zette, waarin Majoor Amery «n Juffrouw
Marlowe gezeten waren. Ter bevestiging daarvan, zien
wij dat Feng Ho op den openbaren weg aangevallen
werd, waarschijnlijk bij den aanvang van de achtervol
ging; en nu hebben wij ook den zelfmoord van Dame,"
„Doch het meisje Dame..." begon* Bickerson.
„Ik trek mij niet veel aan van hetgeen de dochter
zegt. Het was haar plicht ten behoeve van haar vader
te liegen, en Je hebt zeer goed geraden, dat zij loog!"
Bickerson kon niet anders dan hem gelijk geven.
„De garage, de kuil, de bedreiging met moord, de
ontvoering dat alles hangt met elkander samen,"
ging Wille nog steeds overtuigd voort, „on het feit dat
de kuil geen lijk bevat, bewijst niets, behalve dat in die
garage geen moord bedreven werd. Het bewijst niet,
dat er elders geen bedreven werd, of dat Dame de hand
niet in het spel had. Wij weten wie Dame was: een man
met drie veroordeelingen achter den rug, en gewezen
veroordeelden van zijn moreel gehalte, slaan niet de
hand aan zichzelven om te ontkomen aan Dartmoor,
doch wel om hun voeten te vrijwaren voor het valluik
van Pentonville. En derhalve ik houd staande dat er
een moord bedreven is ergens. Hoe laat is het nu?"
Hij keek op zijn horloge. „Half tien. Weet Je waar ik
juffrouw Marlowe zou kunnen vinden?"
„Ik geloof dat zij haar intrek genomen heeft in Her-
bert Mansions", antwoordde Bickerson.
„Ga er dan heen en breng haar hier. Wij zullen h»sr
verhaal aan het licht van onze achtereenvolgende ont
dekkingen toetsen. Gij anderen kunt gaan", zeide hij tot
den groep detectives van hoogeren ên lageren rang.
In Herbert Mansions stond Mevrouw Hallam den de
tective te woord.
„Neen, hier is zij niet," zeide deze op haar hoede
zijnde dame. „Indien gij het weten wilt," hesprak mijn
man een kamer voor haar in het Palace Hotel, en daar
heen werd al haar bagage dezen middag gebracht."
De waarheid van deze mededeellng werd door Bicker
son vastgesteld. De koffers en tasschen waren bezorgd
en op de kamer van Juffrouw Marlowe geplaatst, doch
zelve was zij nog niet verschenen,
„Weet u dat zeker?"
„Ja, Mijnheer", antwoordde de chef de receptlom „Juf
frouw Marlowe is haar sleutel nog niet wezen, halen,"
en hij nam het voorwerp in kwestie van het bord.
Ten einde afdoende zekerheid te krijgen, werd een
i liftjongen naar boven gezonden, die terugkwam met het
bericht dat er op die kamer niemand was.
„Het ls bijna niet mogelijk dat adj buiten ons weten
binnenkomt," merkte de chef op.
Bickerson verkeerde in grooter ongerustheid dan
I Hoofd-inspecteur Wille zich had kunnen verbeelden. Hij
bedacht dat er in de kantoren van Amery een nachtwa
ker aanwezig was en liet zich telefonisch met dezen ver-
hinden.
„Juffrouw Marlowe ging vrij laat van kantoor, mijn
heer tegen zeven uur zoowat, geloof ik,"
„Was zij alleen?"
„Neen, mijnheer, Dr. Hallam was bij haar. ERJ heeft
bijna twee uren buiten op haar staan wachten."
Hij belde RaJph niet op, daar hij aan een persoonlijk
bezoek de voorkeur gaf. Hij zag een licht in de gang
aangestoken worden, en Ralph deed hem persoonlijk
open.
„Komaan! Wat verlangt ge van mtf, op dit uur?" vroeg
hij opgeruimd. Houdt ge mij voor den Aanrander van
den Chinees?"
„Over dien Chinees praten wij een andermaal," eolde
Bickerson koeltjes, „en dan zal ik u vragen waarom
ge tegen mij gelogen hebt omtrent dat vinden en het
brengen naar het ziekenhuis van hem. Op het oogenblik
kom ik eens navraag doen naar Juffrouw Marlowe, met
wde gij, naar ik verneem, dezen avond te zeven uur ge
zien zijL"
„Hetgeen volkomen juist is," gaf Ralhp toe. „Ja, ik
heb haar van haar kantoor gehaald, en nog juister, ik
heb geruimen tijd op haar gewaoht."
„En toen?" vroeg Bickerson.
„Toen reed ik haar naar Nottlng HUL Zij wilde het
meisje Dame een bezoek brengen."
,U heeft haar dus niet hierheen gebracht?"
„Geen denken aan," loog Ralph koelbloedig. .Juffrouw
Marlowe ls sedert weken niet in dit huls geweest. Mijn
knecht is uit, anders zou hij mijn verklaring dat ik al-
leen thuiskwam, kunnen bevestigen."
Hij sloeg zijn oogen goen seconde voor den scherpen
blik vanden ander neer.
„Men heeft gezien dat zij hier binnentrad," pochte hij.
I „Dan heeft die „men" verkeerd gezien," hernam Ralph,
i „Ik zeg u, hier binnen is zij niet geweest. Zij is waar
schijnlijk in het Palace Hotel, waar ik een kamer voo»
haar besproken heb."
Slot volgt,