Alfticci Billis- Mratniii- LnüiiiUil BRIEVEN BVER ENGELAND. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen. Eerste Blad. DE RAADSELACHTIGE MAN. DE ETNA. Donderdag 3 Januari 1929. SCHAGER 72ste Jaargang No. 8385. COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TEKEF. No. 20. Prijs per 8 maanden f 1.65. Losse nummers 0 cent. AJDVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewljsnó. inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. 29 December 1928. Ot writing many books there is no end, (aan 't schrijven van vele 'boeken komt geen einde) begon nu al meer dan zeventig jaar geleden E'lizabetb Bar- rett Browning haar groot gedicht Aurora Leigh. Dat was in 1856. Wat zou Mrs. Browning wel gezegd hebben, wanneer ze in 1928 geleefd had? In den tijd van Dryden en Pope, het eind van de 17lde en 't begin van de 18de eeuw, toen de volks ontwikkeling met groote schreden toenam, en wer kelijk voor 't eerst naar boeken in grooten getale werd gevraagd, „stond", zooals ik het Professor Wil- liam Henry Hudson eens hoorde uitdrukken in oen van zijn schitterende letterkundige lezingen aan de Londensche Universiteit, „de vlugge schrijver klaar om den begeerigen lezer van dienst te zijn." En dat was anderhalve eeuw voor Mrs. Browning haar verzuchting slaakte. Nu zijn we nog weer 70 jaren verder, en het begint er al eenigszins op te lijn ken, dat de eene helft van het menschdom voor de andere helft schrijft, zooals, naar men zegt, in de zomermaanden de eene helft van Holland de andere examineert Is een geluk voor de schrijvers (en uitgevers) en een ramp voor de portemonnaie van de lezers, dat .boeken zoo'n verleidelijken invloed uitoefenen,. Het aantal catalogi, dat ik geregeld ontvang van Engelsche uitgevers is dan ook niet alleen recht evenredig met het genoegen, dat het doorbladeren er van mij verschaft, maar helaas ook mot het te kort van mijn jaarlijksch budgetl Toch is er nog veel en veel meer, dat ik aanstreep in de catalogi, dan wat ik koop. Gelukkig maar! Dë streepjes zijn mijn wenschen, en zoodra die alle in vervulling zouden zijn gegaan, zou het leven im mers zijn bekoring verliezen. Bijna gelijktijdig met de groote productie van boe ken omstreeks het jaar 1700 en den gretigen koop er van, ontstond de behoefte aan woordenboeken, waaraan natuurlijk terstond door weer andere schrij vers werd voldaan. Veel menschen zijn tevreden, wanneer zij ongeveer begrijpen, wiat een schrijveï bedoelt. Anderen willen het naadje van de kous weten en rusten niet, voor zij dat ontdekt hebben. Dat zijn de gebruikers van de woordenboeken. Mijn veertienjarige zoon is van die soort. Zijn zusje kan tien boeken uitlezen in den tijd, dat hij mot moeite door één boek heenworstelt. Op het oogen- blik zit hij schuin achter mij, in een grooten stoel FEUILLETON Naar het Engelsch van EDGAR WALLACE. Ztj liepen langzaam langs Wood Street en Hallam bleef naast haar, hoewel hij bemerkte dat zijn aanwezigheid haar zeer onaangenaam was. „Ik vrees dat je me voor een grooten deugniet houdt," merkte hij aan. Elsa schudde het hoofd. „ïk weet niet of je het bent of niet," antwoordde zij zonder belangstelling. „Niets fraw mij eigenlijk meer schelen." „En vertrouwen doe je me ook niet meer, niet waar?'* „Waarom zou ik je wel vertrouwen?" vroeg zij be daard. „Wil je me één gunst bewijzen?* Zij bleef stilstaan en zag hem met Wantrouwerige oogen aan. .Wil je medegaan naar Half Moon Street en mij 6 geheele waarheid vertellen de waarheid omtrent mijzelf, en de waarheid, die ik onlangs vernomen heb, omtrent Amery?" Zij kende de waarheid omtrent Amery dat hij haar emlnde! Dat was het eenige waarop het aankwam, de overweldigende waarheid, waarbij al het andere in het niet verzonk. „Ik doe het liever niet," zeide zij. „Bovendien, omtrent ajoor Amery is er niets meer voor mij te vernemen. Hij heeft mij alles zelf reeds verteld." e weet dus dat Amery een detective was een de- "JvyJ !8' bed°el Ik," verbeterde hij haastig, ziende bad doen schrikken, vervolgde hij: „Amery °r t den Geheimen Inlichtingendienst van het ti«+DT Van ®u*tenlandsche Zaken, en men liet hem i e. OVerkomen om de bron van den smokkelhan- a Um sP°ren- Ik had nooit kunnen denken wtif irBame^erkte met Bickerson, doch dat deed hij. Feng Ho vertelde het mij gisteravond. Men zegt dat hij fn t^btcnaar van dien Dienst is, dien zij ooit ,e addea- Hij heeft' het daar opgenomen tegen ,_en e van ^oyoka, en zijn agenten waren overal. Som- ij namen zij den schijn aan, voor een van de twee «iJ*5 werkea- »ooals dia Griek. Moropoulos, die anJer8 dan «en Waahingtonscbe detective. Hij d,? koI> d. h.lft va* i» «•aaolian mat wia ik warkta ia ga&rraataard, as ik va> bij den haard. Zijn lectuur ia de Wereldkroniek. Ala in dezen brief een zin wel een begin, maar geen ein de heeft, of om een andere reden totaal onbegrijpe lijk is, is het zijn schuld. Zie hier tijdens mijn schrijfpogingen eenige van zijn vragen: Wat is oir- baor, wat is een anthropoloog, wat is ijsmachine in het Engelsch, kan het „freezer" zijn, wat is architec tonisch, wat is stuc, hoeveel is 11^ knoop? Bij' de laatste vraag was mijn geduld uitgeput en heb ik hem naar Van Dale verwezen. Gevolg: het neer- plakken van den dikken Van Dale boven op mijn brief (dat is de reden van die verzameling vlekken in mijn overigens zoo net epistel, zetter) en de vraag wat Van Dale met zijn uitleg van „knoop" bedoelt. Maar hij is nu gelukkig klaar met zijn Wereldkro niek, en speelt spoortje met zijn kleinen broer van vijf. Daar is tenminste niets bij uit te leggen voor een vader. Ik zou afdwalen. Te mooi uitgedrukt. Ik ben af gedwaald. Zooals ik zei ontstond met de groote pro ductie van boeken een productie van woorden'- boeken. Over een van de eerste: Samuel Johnson'a Dictionary, heb ik vroeger al eens geschreven. Over het allergrootste, dat dit Jaar eindelijk is gereed ge komen, de Oxford Engllsh Dictionary, eveneens. Maar nieuwer dan de nieuwe Oxford Dictionary zijn twee woordenboeken die op het oogenblik bezig zijn ln afleveringen te versohijnen, en die beide wel de moeite van een vermelding waard zijn. Het eerste is een kinderwoordenboek: The Waver- ley Children's Dictionary, waarvan de eerste afleve ring gaat van de letter a tot en met het woord air- craft. Het is een kinderwoordenboek in de goede be- teekenis van het woord. In de eerste plaats is het overvloedig geïllustreerd en in de tweede plaats zijn de woordverklaringen bevattelijk voor kinderen, en toch zeer goed. Voor mij ligt hijvoorbeeld bl. 79. Ik heb de aflevering op goed geluk opengeslagen. Ik lees daar het woord „afoot", met de volgende verklaring Wannéér je wan delt naar de plaats, die je hebt uitgekozen voor een picnic, dan ga jo „afoot". Als je een agent op zijn fluitje hoort blazen, dan Weet ja, dat' er iets buiten gewoons gebeurt, of, in andere woorden, dat or iets „afoot" is. Of: „adumbrate" op pag. 61. Het welbekende ge zegde: Toekomstige dingon werpen hun schaduw vooruit, geeft een idéé van de meest gewone bete3- kenis van het woord. Voor we met vacantie uitgaan, pakken we de dingen in, die we mee willen nemen. Dat inpakken nu is de schaduw van de toekom stige gebeurtenis, een toeken, dat we op reis gaan, dat is een „adumbration" van onze vacantie en het is „adumbrative" van den gelukkigen tijd, dien we gaan krijgen. En een laatste voorbeeld: agog. Stel je voor, dat de koningin, of de prins, of de prinses op een afge legen dorpje een bazar zou komen openen. Stel je de toebereidselen voor, die gemaakt zouden worden wacht leder oogenblik in hechtenis genomen te worden. Amery was de man, die de politie op de Bank van Steb- •bing opmerkzaam maakte. Tupperwill was de voornaam ste handlanger van Soyoka; hij heeft schatten in de opium verdiend, doch Amery heeft hem ten val gebracht Elsa, lk weet niet wat mij overkomen zal, en misschien kan lk Je nooit moer vragen bij mij te komen dineeren. Lou zal ook aanwozlg zijn." Wederom overviel haar dien tweestrijd. „Ik zal komen," zeide zij. „doch eerst moet ik naar het hotel gaan en mijn koffer uitpakken." „Dat kun je later ook doen," hield hij Er lag ln zijn aandringen iets dat zij niet begreep, en dat niet geheel met zijn openhartigheid van zooeven strookte. „Dan zal ik met Je meegaan, doch ik blijf niet lang", zeide zij. „Ik heb een gevoel, dat ik zeer dwaas handel, doch ik wil het wagen." Zij zag den glimlach niet die om zijn lippen speelde, terwijl hij haar in de taxi hielp, doch het trof haar dat hij zijn uiterste best deed haar aandacht onder het rij den naar zijn huis bezig te houden, en nauwelijks een oogenblik den mond gesloten hield. „Tupperwill wenschte je wegens deze of gene reden vast te houden, als gijzelaarster, geloof ik. Het kan zijn, omdat hij zoo bizonder op je gesteld was, en dit kan ln het hoofd van Amery opgekomen zijn. Hij heeft je één middag gevraagd, niet waar, of je een ontmoeting met hem wilde hebben?" „Ja" antwoordde zij zeer verbaasd. „Hij vroeg je eerst of Amery uit was. Hij zeide dat Je terstond komen moest, doch vóór je vertrek, sprak je Amery, en toen vertelde je hem het doel van je weg gaan? Tupperwill had een handig plannetje in elkander gezet om je te ontvperen. De auto moest een binnen plaats ln Isllngton binnenrijden, daar zou je uit den auto gelicht zijn om er tot den avond te blijven, en dan zou men Je ergens anders heen gebracht hebben. Doch even vóór de auto binnenreed, vertelde je toevallig dat Amery wist naar wien je toeging, en hij veranderde van inzicht Herinner Je het je nog?" Dat was dus de verklaring! En Feng Ho moest haar gevolgd hebben! Eerst nu begon zij zich rekenschap te geven van de zorgen waarmede d© raadselachtige man haar omringd had, en bij de gedachte aan hem, beefden haar lippen. In dat oogenblik bereikten zij Half Moon Street. Hij sprong het eerst uit den wagen. Vervolgens stapte zij uit en werd door hem het huis bijna binnen geduwd. HOOFDSTUK LTV. WILLE ZEGT «NEEN." Hoofd-inspecteur Wille was van nature een aeepttseb voor de hooge bezoekers. Hoe zouden ze er uitzien? Wat zouden ze zeggen? Het heele dorp zou „agog" zijn. Men begrijpt, dat wat ik in het Hlollandsch heb ge zegd, allemaal in het Ehgelsch staat, maar in zulke eenvoudige taal, dat een normale leerling van een derde klas H.B.S. het kan begrijpen. Het twieede woordenboek zouden we te kort doen, wanneer ik zei, dat bet rijk geïllustreerd is, want hier is de illustratie het uitgangspunt, en de ver klaring, die onder elke illustratie voorkomt, is eigen lijk bijzaak. I see all, ik zie alles, is de titel van deze platenencyclopedie, die een uitmuntende aanvulling kan zijn zij The Children's Dictionary. I see all geeft plaatjes van duizenden dingen, die in het kinderwoordenboek niet voorkomen. Wij kunnen er bijvoorbeeld Amsterdam in opzoeken, en vinden dan een kleine beschrijving met verwij zing naar een kaart, die zal komen in een latere .aflevering. M'aar daarboven staan vier stadsge dichten: de Beurs, de Waag, de Oude Schans, en het i Rijksmuseum. In I see all zien we een portret van koningin Alexandra, een afbeelding van do Aletsch Gletscher, een plaatje van Aldwinkle, waar de dich ter Drydon geboren w!erd, een standbeeld van AJax en een afbeelding van de AJox auto, een schilderij van Michael Angelo, voorstellonde Adam en EVa en j massa's andero dingen, die in het Woordenboek uit j don aard der zaak niet voorkomen. Daarentegen lee- non duizenden woorden zich natuurlijk niet tot il lustratie. De drie door mij straks genoemde: adum- br&te, afoot en agog komen dan ook geen van drieën in I see all voor. Doch I see all als aanvulling bij! The Children's Dictionary: T!he Children's Dictionary als aanvul ling bij' I see all, en ook de meest leergierige jon- 1 gen zal niet vaak vergeefs zoeken. Maar arme por temonnaie van zijn vader. Aan 't koopen van vele boeken komt geen einde NA DE LAATSTE UITBARSTING. Een reizende redacteur van de „Opr. Hïh Crt". in Italië schrijft het volgende: Aan de Oostkust van Sicilië moet woleer een inham zijn goweest. Het uitgestrekts gebied dat thans de Etna heet en een oppervlakte heeft van ongeveer 40 KLM. in doorsnedo, is ontstaan door het telkens omhoog komen van den bodem dezer golf. Thans is van dezen Inham niets meer te bespeuren; integendeel, do regelmatlg- spuwende vulkaan weet telkens weder een stukje op de zee, nu hier, dan daar, te veroveren. Het eigen lijke plateau waarboven de wit besneeuwde hoofhkrater zich tot een hoogte van ongeveer 8200 M. verheft, ls zelf een 500 M. lager gelegen. Deze vlakte geeft den indruk met den kegel een regelmatig verloop te hebben. Ech ter is dit niet het geval: in werkelijkheid hebben zich in den loop der tijden in den rand van den kegel on- j geveer 200 groepen van kleinere kraters gevormd. Na i de groote aardbeving van 1908, waarbij Messlna en Reggio verwoest werden en die aan snee» dan 100.000 menschen het leven heeft gekost, heeft de Etna vooral in 1923 en weder in November 1928 door erupties groote schade berokkend. Dit is niet te verwonderen, daar de voet van den Etna behoort tot een der dichtst bevolkte streken van de wereld. Letterlijk goen plekje 1 van deze streek ia onbebouwd of onbewoond: da weg die zich langs de kust kronkelt, is op enkele uitzonde ringen na, aan beide zijden geheel volgebouwd. Achter de huizen liggen zoover het oog kan zien, de boom gaarden van citroen-, mandarijn- en slnaasappelboomen, meestal gescheiden door zware cactus-hagen. Van Taormina uit is het uitzicht op de zacht glooien de vulkaan bijzonder mooi. Taormina, het oude Tauro- menlon der Grieken, is een dorp dat op plan. 200 M, hoogte op de kustlijn uitziet, naar het Zuiden heel tot Catamia toe. En zelfs Reggio en de witte toppen van Calabrië, op het vasteland van Italië, zijn van hieruit duidelijk zichtbaar. Belde kusten zijn 's avonds bedekt met ontelbare lichtjes, maar er ia een gaping in deze lichtjes: de lichten van Masoall schijnen niet meer. Mas* call is, als zoovele andere stadjes en dorpen, thans be dolven onder de zwarte lava-massa. Als een muur van meer 15 M. hoogte kwam deze lava, langzaam, Q zoo nader. De boomgaarden werden bedolven, de muren en huizen ln elkaar gedrukt en wat hot erg ste wei was voor de bevolking: de kerken werden ven- woest en do bogTaafplaatsen overweldigd. Als een groo te zwarte, nog rookeude muur kon de lavastroom van Taromlna uit, worden gezien. Twee volle jaren zal het duren eer do stroom is ofgokoeld en do nieuw ontstane bergen lava kunnen gaan verweren. Want verweerde lava is vruchtbaar en het loont de moeite deze te gaas bewerken. Wij zijn er heen geweest, naai" den 25 KLM. langen •n 1 dt 1% KM. breoden zwarten bergrug. In Mosoali zelf ls deze berg vlak voor een kerkje tot staan geko men en de van alles beroofde bewoners, voorzoovor zij terug keerdon, hebben een soort pad gemaakt waar langs men haar boven kan klauteren. Onze zolen ver schroeiden; de (rook van zwavel en ammoniak, dia uit de gestolde brokken opkwam, do aan den rand van den grllligen muur verschrompelde en verkoolde vruchtbom men, gavon een niet te keeren geweld van den wande lenden berg van vuur die aich over deze stroken had uitgestort. Op de zwarte lava, die doet denken aan groote brokken cokes of pulnsteen, zijn telkens groote gele plekken zwavel of dikke korsten groen en wit ge kristalliseerd zout zichtbaar. en ongeloovig man. Tijdens een lang en veelbewogen le ven had hij in negen gevallen van de tien bevonden dat zijn vermoedens juist waren, en terwijl hij nu een be spreking hield met ondergeschikte ambtenaren van Scotland Yard, weidde hij ln den breede over de reden van zijn ongeloof uit. „Dat meisje sprak de waarheid, Bickerson." zeide hij met de meeste overtuiging. „Zoo zij de waarheid niet gesproken had, waarom zou Dame dan zelfmoord bedre ven hebben ln het oogenblik waarop je hem kwam ar resteeren? En indien zij op één punt waarheid gespro ken heeft, waarom dan niet op de andere? Wij bezitten de verklaring van Hallam, dat hij met dien Chinees den auto achterna zette, waarin Majoor Amery «n Juffrouw Marlowe gezeten waren. Ter bevestiging daarvan, zien wij dat Feng Ho op den openbaren weg aangevallen werd, waarschijnlijk bij den aanvang van de achtervol ging; en nu hebben wij ook den zelfmoord van Dame," „Doch het meisje Dame..." begon* Bickerson. „Ik trek mij niet veel aan van hetgeen de dochter zegt. Het was haar plicht ten behoeve van haar vader te liegen, en Je hebt zeer goed geraden, dat zij loog!" Bickerson kon niet anders dan hem gelijk geven. „De garage, de kuil, de bedreiging met moord, de ontvoering dat alles hangt met elkander samen," ging Wille nog steeds overtuigd voort, „on het feit dat de kuil geen lijk bevat, bewijst niets, behalve dat in die garage geen moord bedreven werd. Het bewijst niet, dat er elders geen bedreven werd, of dat Dame de hand niet in het spel had. Wij weten wie Dame was: een man met drie veroordeelingen achter den rug, en gewezen veroordeelden van zijn moreel gehalte, slaan niet de hand aan zichzelven om te ontkomen aan Dartmoor, doch wel om hun voeten te vrijwaren voor het valluik van Pentonville. En derhalve ik houd staande dat er een moord bedreven is ergens. Hoe laat is het nu?" Hij keek op zijn horloge. „Half tien. Weet Je waar ik juffrouw Marlowe zou kunnen vinden?" „Ik geloof dat zij haar intrek genomen heeft in Her- bert Mansions", antwoordde Bickerson. „Ga er dan heen en breng haar hier. Wij zullen h»sr verhaal aan het licht van onze achtereenvolgende ont dekkingen toetsen. Gij anderen kunt gaan", zeide hij tot den groep detectives van hoogeren ên lageren rang. In Herbert Mansions stond Mevrouw Hallam den de tective te woord. „Neen, hier is zij niet," zeide deze op haar hoede zijnde dame. „Indien gij het weten wilt," hesprak mijn man een kamer voor haar in het Palace Hotel, en daar heen werd al haar bagage dezen middag gebracht." De waarheid van deze mededeellng werd door Bicker son vastgesteld. De koffers en tasschen waren bezorgd en op de kamer van Juffrouw Marlowe geplaatst, doch zelve was zij nog niet verschenen, „Weet u dat zeker?" „Ja, Mijnheer", antwoordde de chef de receptlom „Juf frouw Marlowe is haar sleutel nog niet wezen, halen," en hij nam het voorwerp in kwestie van het bord. Ten einde afdoende zekerheid te krijgen, werd een i liftjongen naar boven gezonden, die terugkwam met het bericht dat er op die kamer niemand was. „Het ls bijna niet mogelijk dat adj buiten ons weten binnenkomt," merkte de chef op. Bickerson verkeerde in grooter ongerustheid dan I Hoofd-inspecteur Wille zich had kunnen verbeelden. Hij bedacht dat er in de kantoren van Amery een nachtwa ker aanwezig was en liet zich telefonisch met dezen ver- hinden. „Juffrouw Marlowe ging vrij laat van kantoor, mijn heer tegen zeven uur zoowat, geloof ik," „Was zij alleen?" „Neen, mijnheer, Dr. Hallam was bij haar. ERJ heeft bijna twee uren buiten op haar staan wachten." Hij belde RaJph niet op, daar hij aan een persoonlijk bezoek de voorkeur gaf. Hij zag een licht in de gang aangestoken worden, en Ralph deed hem persoonlijk open. „Komaan! Wat verlangt ge van mtf, op dit uur?" vroeg hij opgeruimd. Houdt ge mij voor den Aanrander van den Chinees?" „Over dien Chinees praten wij een andermaal," eolde Bickerson koeltjes, „en dan zal ik u vragen waarom ge tegen mij gelogen hebt omtrent dat vinden en het brengen naar het ziekenhuis van hem. Op het oogenblik kom ik eens navraag doen naar Juffrouw Marlowe, met wde gij, naar ik verneem, dezen avond te zeven uur ge zien zijL" „Hetgeen volkomen juist is," gaf Ralhp toe. „Ja, ik heb haar van haar kantoor gehaald, en nog juister, ik heb geruimen tijd op haar gewaoht." „En toen?" vroeg Bickerson. „Toen reed ik haar naar Nottlng HUL Zij wilde het meisje Dame een bezoek brengen." ,U heeft haar dus niet hierheen gebracht?" „Geen denken aan," loog Ralph koelbloedig. .Juffrouw Marlowe ls sedert weken niet in dit huls geweest. Mijn knecht is uit, anders zou hij mijn verklaring dat ik al- leen thuiskwam, kunnen bevestigen." Hij sloeg zijn oogen goen seconde voor den scherpen blik vanden ander neer. „Men heeft gezien dat zij hier binnentrad," pochte hij. I „Dan heeft die „men" verkeerd gezien," hernam Ralph, i „Ik zeg u, hier binnen is zij niet geweest. Zij is waar schijnlijk in het Palace Hotel, waar ik een kamer voo» haar besproken heb." Slot volgt,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1