SchagerCourant
Tutti Frutti.
De Roep
in den Nacht.
Derde Blad.
Binnenlandsch Nieuws.
Voorloopig geen Indië-vluchten meer.
Gevaarlijk speelgoed.
Autobotsing bij Batavia.
Vreeselijke wraakneming van een Javaan.
De reis voortgezet.
Auto door den trein gegrepen.
Zaterdag 5 Januari 1929.
71ste Jaargang. No. 8386
TENGEVOLGE VAN ENGELSCHEN NAIJVEB.
Een kleingeestige houding van een groot land.
Naar de „Avp." uit betroubare bron verneemt, dreigt
er een ernstige stagnatie te komen ln de regelmatige
luchtverbinding tusschen Nederland en Indlë.
Op aandrang van het Engelsche ministerie voor de
luchtvaart is n.1. door de Engelsche regeering besloten
aan Nederland de toestemming te weigeren over de
Britsche dominions te vliegen, voordat Engeland zelf
zijn luchtdienst op Indië gereed heeft.
Naar aanleiding van dit besluit heeft de Nederland-
ache regeering met de Engelsche onderhandelingen
aangeknoopt ten einde te trachten deze kwestie op een
voor ons land bevredigende wijze op te loBsen.
In Nederlandsche luchtvaartkringen is men vol
goeden moed over het resultaat der onderhandelingen,
tenminste wanneer onze Regeeringsvertegenwoordigera
kachtlg stelling weten te nemen tegenover de Engel
sche elschen.
Genoemd verbod, dat uitsluitend een gevolg ia van
den Engelschen naijver op onze luchtvaart, demon
streert wel duidelijk, dat een groot land ln vele ge
vallen zeer klein kan zijn.
Geheel onverwacht is dit besluit niet, want reeds
vier jaar geleden sprak generaal Snijders de verwach
ting uit, dat de voortvarendheid van onze eminente
Holandsche luchtvaarders nog wel eena aanleiding kon'
geven tot een geschil tusschen Nederland en Engeland.
Intusschen is deze kleingeestige houding van de En
gelsche regeering oorzaak, dat de vlucht van de P.H.
A.E.N. voorloopig de laatste ia, welke wordt ondernomen,
tenzij de verdedigers van onze belangen succes weten
te boeken.
Naar aanleiding van dit geBchll meldt men nog uit
Den Haag:
Op. de vliegtochten van de K.L.M. van Nederland naar
Indië en terug moet, zooals bekend zal zijn, gebruik
worden gemaakt van vreemde luchtvaartterreinen in
Azië, waarvan enkele bestemd zijn voor de militaire
luchtvaart en die dan ook in het algemeen niet voor
burgerlijk luchtvaartverkeer zijn opengesteld, doch
(waarvan het gebruik voor incidenteel vluchten van
burgerlijke vliegtuigen tot nog toe werd toegestaan.
Blijkens een onlangs ontvangen mededeellng heeft
de toeneming van het aantal dezer Incldenteele vluch
ten ertoe geleid, dat het gebruik van sommige dier
luchtvaartterreinen in Irak voor dit doel te bezwaarlijk
is geworden.
In verband daarmede kan de Engelsche regeering het
gebruik van deze terreinen, zoolang niet door nader te
treffen maatregelen aan de bzwaren is tegemoet geko
men, niet toestaan.
Dit brengt mede, dat de voortzetting vand de door de
K.L.M. voorgenomen proefvluchten naar Ned. Indië en
terug zullen moeten worden uitgesteld en wel tot April.
De Nederlandsche regeering doet bij da betrokken
EEN STUK PARIJSCH NACHTLEVEN. Marcel
Auvry staat als een goede kerel in heel het kwar
tier van de Parijsche markthallen bekend. Hij
heeft geen geld, hij drinkt een beetje, hij werkt
zoo nu en dan, wanneer hij zijn dagelijkeche
aantal horretjes niet bijeen kan bedelen, maar
overigens is hij een vredelievend mensch en hij
is eerlijker dan menige groote man, want hij be
taalt nooit, zooals dat een beroemd senator ge
daan heeft, met cheque's, die hij later niet kan
inwisselen.
Deze Marcel Auvray heeft een avontuur ge
had, welks sombere, diepe zin voor hemzelf
eeuwig verborgen zal blijven. Hij voor zich,
houdt zijn avontuur voor een goede grap en
misschien heeft hij wel gelijk. Maar op dit
aardsche tranendal denkt nog niet iedereen er
zoo over als Marcel Auvray.
Alzoo, het was in den nacht van den eersten
December; de wind woei koud van over de Seine,
de straten en markthallen waren rondom don
ker en vuil en Marcel Auvray had nog zoo'n
machtigen dorst. Hij sloeg de armen over zijn
borst tezamen, om zich een beetje warm te ma
ken en keek met loerende oogen links en rechts
of hij nog niet ergens een bar open zag. Maar
in dezen nacht was er niets te lachen, alles
was duister en stom, gelijk het sombere graf.
Toen Marcel Auvray juist een krachtige vloek
wilde slaken, bleef hem het woord in den moni
steken; daar, rechts was op ongeveer gelijke
hoogte met den grond een venster dat open
stond. Hij keek een verlichte kamer binnen,
waar hij een bedzag staan en een leunstoel
enen dat was nog het schoonst van alles,
ook een flesch, welks vierkante vormen den
kenner, Marcel Auvray, waren toevertrouwd.
In deze flesch was whisky of minstens er in ge
weest maar dan was er toch zeer zeker no.$
de reuk. Zonder zich lang te bedenken, schoof
Marcel Auvray door het venster de kamer bin
nen en op de flesoh af. Dan zag hij, dat er nog
een mensch in de kamer was.
„Goedenavond, burger", zei Marcel Auvray.
Maar de burger antwoordde niets terug. Hij lag
in het bed en was dood.
Marcel Auvray overlegde het geval bij zich
zelf en nam, om zich de zaak goed voor oogen
te kunnen stelten, eerst een goeden slok uit de
flesch. Whysky was het niet, zoo goed meent de
hemel het niet met de menschen, maar het
was rum. Daaraan was in ieder geval niet te
twijfelen. Rum en een bed en een doode man,
ragverlog rütppea cos WJflerfHBB U -mKrt&ea
het tijdstip, waarop met het gebruik van de terreinen
bij de voortzetting van de proefvluchten kon worden
rekening gehouden.
KIND VERBRAND.
Het tienjarig zoontje van den beheerder van het
Hamahuis, den heer Slttrop, te Batavia, dat vuurwerk
in zijn zak had, word door het ontbranden van dit ge
vaarlijke speelgoed, met brandwonden overdekt, zoodat
hij aan de gevolgen overleden is.
14 ZWAAR GEWONDEN.
Naar Aneta uit Batavia meldt, trachtte een vracht
auto ,dle van Batavia ln de richting Buitenzorg reed,
daarbij een even snel rijdende omnibus te passeeren. De
autobus liet echter onvoldoende ruimte, zoodat de
vrachtauto onder het voorbijrijden vasthaakte aan de
omnibus. Beide voertuigen geraakten in een greppel en
vlogen ln brand. Twaalf personen, die ln de autobus za
ten, o.w. ook Europeesche militairen, alsmede de beide
chauffeurs werden ernstig gewond en door passeerende
auto's naar diverse ziekenhuizen meegenomen.
TWEE PERSONEN ERNSTIG GEWOND.
Aneta meldt uit Batavia, d.d. 2 Januari:
Hedenmorgen heeft aan boord van de „Rotti", die op
de reede van Tegal ligt, een Javaan een aanval gedaan
op den chef-hofmeester J. Chagers en den tweeden hof
meester H. A. van Hout. De eerste kreeg aan de borst
en den linkerarm steekwonden en voorta brandwonden,
doordat de aanvaller hem met kokend water begoot. De
tweede werd, terwijl hij in zijn hut lag te slapen door
den aanvaller met 13 steekwonden overdekt. De toe
stand der beide slachtoffers is niet levensgevaarlijk.
Zijn daad schijnt als wraakneming bedoeld te zijn.
DE SCHUTTEVAER UIT PLYMOUTH
VERTROKKEN.
De onzinkbare reddingsboot „Schuttevaer", die, zoo
als men weet, door allerlei omstandigheden maanden
lang in de haven van Plymouth heeft gelegen, is Woens
dag vandaar vertrokken teneinde de reis naar Amerika
voort te zetten. Behalve Schuttevaer zelf bestaat de be
maning uit twee personen. De bedoeling is om via de
Azoren naar New York te varen Indien men de eerste
paar weken werkelijk stormen ontmoet, zal eerst ge
tracht worden Lissabon te bereiken om dan vandaar
wien de handen op zijn horst ineengestrengeld
lagen, en waartusschen een crucifix stak. Mar
cel Auvray nam deemoedig zijn muts af, zooals
dat in het aangezicht van een doode betaamt,
en 'hoestte, om de opmerkzaamheid van de
menschen in de kamer er naast te trekken. Daar
waren echter in 't geheel geen menschen in de
kamer er naast. Zooals later bleek was de we
duwe van den doode naar het huis van haar
dochter gegaan, omdat zij zoo treurig en bang
te moede geweest was. Te stelen was er niets
en de doode stond onder Gods hoede.
Marcel Auvray bemerkte tenslotte, dat hij
gansch alleen was.
,*Broeder", zeide hij tot den doode. „Jij ligt
daar in een schoon, zacht, frisch bed en voelt
geen last meer van de kou. Ik echter heb wel
last van de kou en het is al weken geleden, se
dert ik niet meer fn een bed geslapen heb. En
dan was 'het nog vol luizen. Broeder, jij bent
niet meer van dit aardsche leven, maar ik zie
aan je gezicht, dat je een braaf mensch geweest
bent. Heb je er iets op tegen, dat ik een beetje
hij je kom liggen in het bed? Alleen maar op
het kantje? Louter alleen, om nog eens het
genot te smaken van een matras onder me te
hebben? Je behoeft vap mij niets te vreezen, het
bed is breed genoeg. Ik, van mijn kant, ben ook
niet bang; in den oorlog heb ik nog wel erger
dingen meegemaakt".
Na deze toespraak liet Marcel de rest uit de
vierkante flesch in zijn keelgat verdwijnen en
strekte zich dan behaaglijk naast den doode uit
Den volgenden morgen vond de weduwe in de
doodenkamer twee mannen, die vredig en stil
naast elkander sliepen. Toen Marcel Auvray
met veel lawaai door een politie-agent uit z'n
roes gewekt werd, zeide hij vol verwijting:
Waarom maakt jij zoo'n leven? Ik heb het
hem gevraagd en hij had er niets op tegen. De
dooden igedragen zich veel verstandiger dan
gij!"
VOOR OF TEGEN BRETELS. -• Tenslotte komt het
natuurlijk geheel en al op de lichaamsomvang
aan, speciaal in de streek, waar zich de maag
gelieft op te houden; maar een werkelijk op en
top Amerikaan verafschuwt bretels als requi-
siten van voor den zondvloed en geeft aan gor
dels, die zich slank en sierlijk om de taille leg
gen, de voorkeur. Wanneer echter voornoem
de taille niet de vereischte slankheid bezit, zoo
als de modeheelden dit voorschrijft, plegen de
„onuitsprekelijken" meestal af te zakken, en
kurketrekker-beenen zijn dan de tragische gevol
gen. Ondanks dat was de voorliefde voor der
gordel in het Land der Vrijheid nog steeds on
bestreden geblevon. Tot voor korten tijd. En
naar de Aaöroa boetf isi
proviand voor minstens drie maanden, ttrwtfl voort»
1200 liter drinkwater en 110 liter petroleum voor de
keuken en voor verlichting werd meegenomen.
OP DEN ONBEWAAKTEN OVERWEG BIJ
BORCULO.
De bestuurder gedood.
Donderdagmorgen omstreeks 11 uur is de vlschauto
van den heer A. ter Bruggen uit Velp op den onbe-
waakten overweg bij Borculo gegrepen door een locaal-
treintje van Ruurlo naar Enschedé. De auto werd
eenlge meters door de locomotief meegesleurd en viel
daarna van den spoordijk. Toen de bewoners van het
naburige woonwagenkamp bij den geheel vernielden
auto kwamen en den chauffeur uit de ln elkaar ge
drukte cabine bevrijdden Dleek hij reeds te zijn overle
den. De trein had twintig minuten vertraging
Een avontuur van den beroemden speurder
Mare Michel.
Naar het Engelsch van
Sylvian Renard.
(Nadruk verboden.)
Vervolg.
Toen monsieur Sabin dien avond om acht uur aan
het souper zat, ging de bel van de voordeur. Hij deed
open en op den drempel stond Mare Michel, die met een
rustlgen glimlach de vestibule binnenstapte.
Hebt u niets ontdekt, monsieur? was de vraag,
waarmee de heer Sabin zijn gast begroettte.
Waar is uw slaapkamer monsieur Sabin? klonk
het snel de wedervraag van den detective, die vlug de
vestibule en de gang doorliep. Ik wilde graag direct
de kachel zien, waaraan uw vroegere collega monsieur
Lancon, u de constructie s van zijn nieuwe firma de
monstreerde.
Hoogst verbaasd ging de fabrieksdirecteur etJn bezoe-
ker voor en opende de deur van een kamer, waarin
een bed stond. De detective stapte terstond op de
kachel toe, opende de deur ervan, nam het roet en den
rommel eruit en onderzocht zorgvuldig den gedeeltelijk-
verkoolden Inhoud, die van den winter nog was blijven
liggen en zich in den zomer uit het rookkanaal van den
schoorsteen daarin nog had verzameld. Wat hij uit de
kachel haalde, wierp de detective successievelijk onge
geneerd op den vloer, waarover monsieur Sabin zich
niet weinig verwonderde. Plotseling diepte hij uit het
binnenste van den vuurhaard een klein kistje op, dat
Mare Michel met een lichten kreet van voldoening van
het papier dat er om heen gewikkeld was, ontdeed en
opende.
En hier, waarde heer, heb ik het genoegen p de
35.000 francs aan te bieden, die uw collega monsieur
Lancon gestolen heeft!
Monsieur Sabin keek met zijn wijdgeopende oogen
naar den detective en daarop naar den bundel bankbil
jetten die hij te voorschijn had getooverd en vroeg met
een stem, die van opwinding heesch klonk en trilde:
Maar hoe komt dat geld in vredesnaam in mijn
kachel?
Dat is niet moeilijk te verklaren. Toen monsieur
Lancon het geld wegnam, was hij er absoluut niet ze-
naar thans op eenmaal verluidt, zijn de fabri
kanten van bretels nog nooit in zoo goed hu
meur geweest. Maar ook nog nooit zijn er in
Amerika zooveel bretels verkocht geworden als
in de laatste paar weken en het valt inderdaad
op, dat de heeren-beenbekleeding opnieuw zoo
recht en scherp vanaf de heup tot op de voet
zolen neerhangt. De honderd-procentige Ameri
kanen vertrouwen echter den vrede nog niet
recht, en zij gelooven, te kunnen bewijzen, dat
wederom een heel verdachte „Auslftnderei", zoo
als de Duitscher dat zegt, om zich heen grijpt,
De Europeesche kleermakers moeten de schul
digen zijn van deze bretels-invasie in Amerika.
Omdat namelijk Europeesche heerenpantalon*
niet in den taille „gesneden" zijn en dezelve
thans door de groote modehuizen ln Amerika
als het allerlaatste snufje worden aangeprezen.
Dit is aanleiding dal de voorheen zoo gordel
liefhebbende Amerikanen zich plotseling tot bre
tel-dragers bekeerd hebben. Het vaderland is
hierdoor zichtbaar „in gevaar", en reeds heeft de
pers zich aan de zijde der tegenstander ge
schaard om er voor te zorgen, dat de aangeboren
gordelrechten der Amerikaansche mannen-we
reld maar niet zoo ,,mir nichts dir nichts" aan
Europeesche kleermakersgrillen ten offer val
len. Dus, leve de gordell Weg met de bretelsl
o
DE MAN IN DE DAMESCOUPé.
In den trein van Brussel naar Osten-
was ht wie er eens overvol; alleen. de
damescoupé's waren, zooals gewoonlijk het ge
val was, bijna leeg. In zulk een coupé springt
op het allerlaatste oogenblik, voordat de trein
vertrekken zal, een elegant gekleede jonge
man binnen. Zijn aanwezigheid in deze af-
deeling vindt beftigen tegenstand bij een oude
•dame, die reeds in de coupé had plaats geno
men. Zij waarschuwt den conducteur, die den
jongen man gelast, de coupé te verlaten. Deze
weigert dat echter pertinent, daar alle andere
plaatsen bezet zijn en nu zegt de conducteur
hem, dat hij er dan in Gent uitgezet zal wordon.
Ook daaraan stoort de reiziger zich echter niet.
In Ostende aangekomen, stort de conducteur
zich opnieuw op zijn slachtoffer, dien hij
over het kookpunt heen in zijn kraag neemt
en naar den stationschef brengt, die zich oogen
blikkelijk neerzet om een proces-verbaal op te
maken. Nki acht de jongeman den tijd geko
men om zijn papieren over te reiken. Tot zijn
niet geringe verbazing leest de beambte den
naam „Margaretha Sylvia Mkria X., geboren
te IJ. enz.".
U bent een vrouw?
Jawel!
Hoe komt U er dan aan, mannenklesren
te dragen?
ker vaa* del trr g**u op Imzx tua vurïm», tdi
kon hij er bij de hem bekende opvattingen van uw com
missariseen in dezen en bij het buitengewone vertrou
wen dat hij schijnt genoten te hebben, er wel op reke
nen, dat hij niet bijzonder veel gevaar liep. Maar in elk
geval, was het tot een huiszoeking gekomen, dan moest
het geld niet bij hem worden gevonden. Het moest wor
den verstopt. De overweging dat uw kachel ln den zo
mer niet gestookt wort, en bovendien een slaapkamer
kachel in het najaar gewoonlijk later ln gebruik geno
men wordt dan een kachel ln een huiskamer, ver
eischte geen bijzondere scherpzinnigheid. Bovendien had
uw brave collega nog het voordeel, dat geBteld dat
Iemand op het idee was gekomen om u te verdenken,
wat theoretisch toch mogelijk was geweest, nietwaar?
en men het onderzoek tot uw slaapkamerkachel had
uitgestrekt, hij ln elk geval bujten schot was gebleven,
al had hij de vruchten van zijn diefstal dan niet kun
nen plukken. Maar zooals ik al zei, hij kon het rla-
keeren.
Een prettig kereltje, zuchte monsieur Sabin.
Waarschijnlijk ging hij als huisvriend uw hui» in
en uit, dat hij zijn schat daar kon begraven.
We waren heel goed bevriend en hij liep hier bin
nen als hij wilde.
Op een goeden dag verstopte hij het geld dus in
uw kachel en verklaarde bij de kasopname dat het ge
stolen moest zijn, wat hij Inderdaad niet loog! Hij is
vermoedelijk van plan geweest de. schat op te graven op
een moment dat u voor «enigen tijd van huls was, maar
hij maakte een misrekening, doordat die omstandigheid
zich tegen zijn verwachting niet voordeed!
Inderdaad! Door allerlei omstandigheden en groot»
drukte ln de zaak, omdat ik tijdelijk een deel van Lan
con bij het werk moest nemen, want zijn opvolger is
wel benoemd, maar nog niet in dienst getreden, ben ik
a ldien tijd 's avonds en 's Zondags thuis geweest en
overdag was mijn huishoudster er altijd, die ook wel
wist dat hij ontslagen was en hem zeker niet alleen in
huis zou hebben laten rondscharrelen.
Dit moeten afwachten heeft onzen vriend nerveus
gemaakt. Hij nam een kloek besluit en bracht u een be
zoek. Hij heeft een heel handig voorwendsel gebruikt
om zich met de kachel te kunnen bezighouden. Waar
schijnlijk heeft hij gehoopt, dat u hem een oogenblik al
leen zou laten. Ook ln deze hoop heeft hU zich weer
bedrogen gezien en toen ls hij tot een uitersten maat
regel overgegaan en heeft ln den afgeloopen nacht bij
u laten Inbreken.
Maar wat had hij dan in het fabrlekskantoor te
maken? Daar was het geld toch niet?
Neen; maar daar was wat anders; het schakelbord
van de telefoon! Zijn bezoek daar had een tweeledig
doel: In de eerste plaats te trachten door den gefin-
geerden noodkreet u uit uw huis te lokken om daar vrij
spol te hebben; in de tweede plaats voor het geval, dat
deze vlieger niet zou opgaan en u in huis zoudt blijven,
uw telefonisch gemeenschap met de buitenwereld t«
verbreken, wanneer u bij het hooren van verdachte ge-
lulden de politie had willen opbellen.
Maar hoe weet u dat toch allemaal?
Uit het briefje wat u vanochend bij mij hebt ach
tergelaten.
Het briefje in cijferschrift? Hebt u dat kunnen
ontcijferen?
Zooals lk wel verwacht had ben Ik daarin ge
slaagd en toen lk alleen was en me geheel concentree-
ren kon, kon Ik den sleutel vlugger vinden dan Ik go-
dacht had. Bekijkt u het brelfje nog maar een» goed;
hier Is het:
zddt... obd... 2 ws pq ef qmb... hfm mjhu lbdi...
Wat voor bijzonders valt u aan het briefje op, mon
sieur Sabin?
Dat enkele letters, vermoedelijk doordat er water
op gevallen is, uitgewischt zijn en onleesbaar geworden
en dat van het onderste woord als ilc het zoo noemen
mag waarschijnlijk een paar letters zijn afgescheurd.
Maar verder is het Sanskrit voor me.
Wat u zegt over de letters die onleesbaar zijn go-
worden en afgescheurd is volkomen juist Maar nu wat
de ontcijfering betreft Kijkt u eens goed. Er staat
één teeken op dit mysterieuze kattebelletje dat begrij-
i Voor zoover mij bekend is, bestaat hier
geen wet, die zulks verbiedt. Ik ben vrouw en
heb dus het recht in een dames-coupé plaats
te nemen.
De „jonge man" verlaat daarop trot» het bu
reau van den stationschef.
HET MISKENDE „B. T." De correspondent van
het „Berliner Tageblatt" te Washington heift
het volgende ondervonden, dat wel duidelijk
aangeeft hoe goed de Amerikanen met vreem
de talen op de hoogte zijn.
De telefoon ratelt.
„Hallo?"
„Spreek ik met Mister Berliner?"
„Spijt mij zeer. Een Mister Berliner is mij
onbekend.
„Maar U bent toch nummer die en die!"
„In orde. Maar Mister Berliner is hier onoe-
kend."
„Maar neemt U mij niet kwalijk, Sir. Ik zie
hier in het telefoonboek duidelijk staan: „Ber
liner Tageblatt", en dan moet er toch ook on
der Uw nummer een Mister Berliner bestaai!"
De goede man wilde maar niet gelooven, dat
hij met de Amerikaansche redactie van het
„Berliner Tageblatt" sprak en niet met Mister
Berliner. Ongeduldig legde hij den hoorn weer
op het toestel. Komische lui toch, die Duit-
schers.
Den volgenden dag bracht de post een brief
met het adres aan den heer „Tageblatt Berli
ner". Een reclameprospectus was de inhoud en
het bijgaande schrijven begon met:
„Dear Mr. Tageblatt!"
De zaak wordt nu steeds gecompliceerder.
Elk oogenblik van den dag ontvang ik nu
brieven met dergelijke adressgn, schrijft meer
genoemde correspondent verder. Den eenen
keer is het aan Mister Berliner en een volgen
den keer weer eens Mister Tageblatt. Ik zal
den naam nog moeten veranderen.
Hij staat echter niet alleen, Zijn collega van
den Franschen persberichtendienst „Havas"
overkomt dikwijls iets dergelijks. „Agence Ha
vas agentschap van den Havasdienst
staat er met groote, duidelijke letters op zijn
deur. En ondanks is het meermalen voorgeko
men, dat zijn brieven geadresseerd zijn aan
,Miss Agnes Havas'. -i - nota bene, aan Me
juffrouw Agnes Havas. En zijn vrouw wil
nu niet eens meer gelooven dat er zich niet één
enkele juffrouw op het kantoor bevindt, on
danks haar man het bij al Wat hem heilig 1»,
zweert.
Maar „Mister Agence Havas" is toch in ieder
geval de naam, waaronder hij' algemeen bekend
staat.
Inderdaad, de Amerika** kent wel „reel"!
