DE DICTATUUR IN SERVIE.
Een politieke Kerstmisverrassing.
vermoorden kek hun een veel te milde «traf.. Maar toen
Dyschnikoff nu meedeelde dat U geen kinderen had,
bleef U vervolgens niets andera over dan over Uzelf
de doodstraf uit te spreken en Dyschnlkoff werd met
de voltrekkina: ervan belast En nu komt een zielkun
dige merkwaardigheid!
Toen Dyschnlkoff Uw huis betrad, deed hij dat als
Uw verbitterde vijand. Maar sedert dien is hij en er
ls niets dat zóózeer voor U pleit, Uw meest-toege-
wijds vriend geworden. Menigeen zou hem in Uw plaats
de deur gewezen hebben; U daarentegen hebt hem
vriendelijk opgenomen en te eten gegeven, hem ver
zorgd. hem met kieschheld van geld voorzien, kortom
U hebt hem tot in het diepst van zijn zachtmoedige
Russische ziel geroerd. Zijn haat tegen U is geleidelijk
in een vereerende liefde veranderd en bij, die gekomen
was om U te vermoorden, ging het als zijn speciale taak
beschouwen om U tegen de plannen van Uw doodsvij
anden te beschermen. Deze omkeer kan zijn mede-sa
menzweerders niet lang verborgen zijn gebleven. Hij
ging hen mijden en bleef weg van hun samenkomsten,
waar hij had moeten verschijnen. Daarop besloten de
beide anderen hem te dreigen. Maar hoe? Nadat hij tot
het besluit was gekomen zijn moorddadige opdracht
niet uit te voeren, had hij een andere kamer in de stad
gehuurd, zoodat ze zijn adres niet wisten. Een brief
van hen, aan Uw huis geadresseerd, zou teveel de aan
dacht trekken. En hiermede komen we nu bij de mys
terieuze visitekaartjes van Dr. Karras. Let U nu goed
op!
Van Holdau deed een stap. opzij en verbluft zag Con
sul Olsen de gramofoon op welks groene draaischrijf
een visitekaartje van den overleden tandarts lag. De
advocaat zette de machine in beweging, het bekende
zoemen werd hoorbaar en na enkele oogenbllkken
klonk een stem die ln het Russisch zei:
„Gregor Dyschnlkoff, we bevelen je om aan den
dief en verrader, Fedor Maljutin, die zich thans
Olsen noemt, het doodvonnis te voltrekken. De
executie is op 16 December vastgesteld. Wanneer
je niet gehoorzaamt, zullen we het zelf moeten
doen en zal Jou eenzelfde lot treffen als den ver
rader.
Waslleff Borkowaki.
De Consul had (met saaimgeknepen lippen en ge
fronste wenkbrauwen geluisterd. Hij was doodsbleek
geworden en liet zich zwaar in een stoel vallen.
Om '8 hemelswil, meneer von Holdau, wat heeft
dat te beteekenen? kreunde hij.
—Hebt U dat nog niet begrepen? antwoordde de ad
vocaat.
Consul Olsen staarde als betooverd naar de gramofoon
en schudde ontkennend het hoofd.
Da n zal ik het U uitleggen. Wat Uw vriend de
scheikundige gezegd heeft, is juist. Het kaartje is niet
beschreven. Maar toch bevat het. evenals al de andere
kaartjes, een boodschap. Het is gebruikt als een soort
gramofoonplaat. Door een van die wonderlijke toeval
ligheden, die in het leven soms zoo'n machtige rol spe
len, schijnen Uw vijanden een aantal oude visitekaartjes
van Dr. Karras In handen te hebben gekregen en het
zachte, dikke karton waarop die gedrukt zijn, leent
zich uitmuntend om er een korte fonografische mede-
deellng op te noteeren. Dit is overigens een van de oude
kaartjes; ook de andere, die U mij gegeven hebt, be
vatten verschrikkelijke bedreigingen tegen Dyschnikoff
en wat op de kaartjes van de laatste dagen staat, die
U ontstolen zijn, was nog heel wat erger. Maar die zijn
nu in het bezit van Dyschnlkoff
Ja, viel von Holdau zichzelf in de rede, U hebt
waarschijnlijk wel begrepen, meneer Olsen, wie den
laatsten tijd zich steeds zoo snel mogelijk meester heeft
gemaakt van die onschuldig uitziende visitekaartjes, die
dood en verderf dreigden... aan U geadresseerd, voor
Dyschnikoff bestemd. Dyschnikoff is het geweest die
's nachts Uw huis is binnengedrongen, in doodsangst
voor Uw leven, om een -nieuwe fonografische boodschap
te hooren, waarvan hij de komst gehoord had, een be
dreiging, die hij misschien verijdelen moest... Hij ver
schafte zich 's nachts toegang tot Uw studeerkamer,
liet het kaartje op de gramofoon zijn verborgen bood
schap meedeelen en verdween weer in het duister. Het
spreekt vanzelf, dat het te riskant was om overdag de
geïmproviseerde gramofoonplaten te laten afloopen!
Dyschnikoff is het ook geweest die dat kaartje uit Uw
•borstzak heeft gehaald... Weet U wel dat ik U vroeg
of iemand- tegen U gezegd heeft dat Uw das niet goed
zat? Het is n.1. een bekende en gemakkelijke truc om
iemand met de ééne hand met het rechtschuiven van
zijn das te helpen en tegelijkertijd met de andere onge
merkt zijn zakkfen te doorzoeken. Dyschnikoff zal wel
direct bij Uw thuiskomst aan Uw gezicht gezien heb
ben, dat U iets onaangenaams was gepasseerd...
Maar nu moet ik U toch werkelijk even in de rede
vallen, zei de Consul haastig. Uw uiteenzetting is
buitengewoon helder, maar hoe wist Dyschnikoff dat de
visitekaartjes om zoo te zeggen verkapte gramofoon
platen waren?
Kurt von Holdau begon te glimlachen.
Ik kan wel zien, zei hij, dat het lang geleden
is dat U een werkzaam deel hebt gehad ln revolution-
nalre complotten! De moderne samenzweerders hebben
natuurlijk hun voordeel gedaan met den vooruitgang
der techniek en dergelijke fonografische berichten zijn
tegenwoordig communicatiemiddelen die bijna ieder, die
Ik had het daarnet over de drijfveeren die een man
tot daden kunnen bezielen. Een daarvan, zooals U te
recht zei, is de haat, een andere wraak, een derde rid
derlijkheid, het beschermen van zwakke tegen den
sterken overweldiger. Al deze dingen zijn ln het spel
bij de expeditie die ik U opdraag. Het kasteel Hansau
is op het oogenblik in de macht van Baron Fritz von
Marckenhij heeft het ontnomen aan de rechtmatige
eigenares, een meisje, dat de kinderschoenen nauwe
lijks ontwassen is, Barones Augusta von Marcken, een
verwijderde bloedverwante. De Baron heeft het plan ge
maakt voor dat aardige uitstapje naar Sehr, waarvan
Prins Eugenlus en ik bijna het slachtoffer zijn gewor
den. Zijn dienaar is onder Uw handen gevallen; hijzelf
ia buiten schot gebleven.
Hij zal hangen, verzekerde Marston kalm, maar na
drukkelijk. <3
Als u daarin slaagt, zult U een Jong meisje redden
van knellende banden. Ze moet heel mooi zijn, heb ik
gehoord.
Is het de bedoeling dat ik alleen ga?
De Hertog glimlachte. Zelfs U bent niet sterk ge-
noem om in Uw eentje een vrijwel onneembaar kas-
eteel te veroveren, dat een bezetting heeft van twee
dozijn goed-gewapende mannen. Ik zal zorgen dat er
vrijwilligers met U meegaan; net zooveel mannen als er
op Hansau zijn.
Kan ik een kaart van de omgevnig krijgen, Uwe
Genade?
Ik zal u wat beters meegeven!
Hij luidde een bronzen bel die vlak bij zijn hand
stond. Direct daarop werd op de deur geklopt en een
ruiter-offlcier trad binnen.
Stuur den man hier die van Hansau is gekomen,
beval Marlborough.
Even later verscheen een zwaargebouwde boer, met
een kroot litteeken dwars over zijn gezicht on een
bonten muts in do hand. Hij boog eerbiedig voor de
beide heoren.
Hans, zei Marlborough, deze heer zal een kleine
afdeeling aanvoeren die Jk zal uitsturen om je meester
es te redden. Jij zult dienst doen als gids.
De boer liet een schuwon blik gtum over Marston's
ongewoue afmetingen. HU scheon die zeer ie appreciee-
ren.
Wanneer kunt U vertrekken? wendde de Hertog
zioh weer tot den Ier.
Met tien minuten.
U zult wel wat mser tijd noodlg hebbeu. Er moe
ten vrijwilligers opgezocht worden, ze moeten voor
stormladders zorgen en zooveel bagage meenemen als
wat met geheime vereeniglngen uit te staan heeft, he
kend zijn. De heeren hebben er natuurlijk op gerekend
dat Uw kennis op dat punt niet meer zoo up-to-date
was! Maar er moeten ongetwijfeld nog andere vragen
bU U opkomen, zooals bijvoorbeeld, waarom Dyschnikoff
U niet eenvoudig op de hoogte gebracht heeft van de
plannen die tegen U werden gesmeed. En ik geloof dat
het antwoord daarop moet luiden, dat hij voor dezen
uitersten vorm van afvalligheid aan zijn vrienden, toch
is teruggedeinsd, en liever over U heeft gewaakt zon
der dat U het zelf wist...
Opeens klonk een rauwe gil door de stilte van den
nacht, Kurt von Holdau sprong op.
Dus ze hebben hem toch niet kunnen beschermen!
riep hU- HU greep zUn revolver, rukte het venster open
en liet zich in den tuin glijden
Een oogenblik bleef Olsen als verdoofd staan. In
huis klonken stemmen en voetstappen, de huisgenooten
waren blijkbaar door den kreet gewekt.
Toen Consul Olsen een oogenblik later in den tuin
kwam, zag hU Kurt von Holdau gebogen staan over een
lichaam ,dat op een kiezelpad lag uitgestrekt. De advo
caat liet het schUnsel van zijn electrische zaklantaarn
op het gezicht van den doode vallen.
De Consul trad naderbU- Dyschnlkoff. zei hU toon
loos.
Ja, bevestigde von Holdau, Hij is voor U ge
storven .meneer Olsen. HU heeft hier den geheelen
nacht de wacht gehouden anders had de dolk, die
een eind aan zUn leven heeft gemaakt, U waarschijn-
lUk getroffen. Ik heb, zooals U wel begrijpt na alles
wat tk U verteld heb, vanavond «sn endsrhsud aast
hem gehad ik heb getracht hom te overreden om
de hulp van de politie in te roepen cm hem en U te
beschermen. Dan was iedere verdere poging tot een
moordaanslag van den baan geweest. Maar hU wilde er
niet van hooren hij beschouwde het als het afschu-
welykst denkbaar verraad tegen zijn vroegere kame
raden en als rcvolutionnalr Is hU begrijpelUkerwlJze niet
erg happig op de politie. Hij was zoo ten volle over
tuigd, dat hU In staat waB Uw vijanden den toegang
tot Uw huis te verhinderen en zichzelf tc verdedigen,
dat hij ook de hulp van een paar particuliere detecti
ves, die ik hem aanbood, van de hand wees, Ik had ze
toch maar in den tuin geposteerd, maar die heeren
Wasileff en Borkowski schUnen zoo geluidloos cn snel
te werk zijn gegaan, dat de moord al gebeurd was, voor
de bewakers iets konden doen.
Bij den ingang van den tuin klonk geschuifel van
voeten op het grint en doemden de omtrekken van een
groep mannen in het donkor op. Het was zelfs in de
duisternis te zien dat twee mannen in dezo groep door
de andere'n stevig werden vastgebonden.
Dus mijn mannetjes zUn er toch in geslaagd de
moordenoafs te pakken, zei von Holdau op een toon
van voldoening. En zich tot Olsen wendend, vervolgde
hij: U mag den hemel danken, meneer Olsen, dat de
trouwe Dyschnikoff U beschermd heeft tegen die arme
kerels daar, op wier ongeluk U Uw fortuin en aanzien
hebt gebouwd!
EINDE.
DE HOUDING VAN DEN KONING.
Welke indruk de staatsgreep op liet volk maakt*.
(van onzen reizenden oorrespondent.)
Belgrado, 7 Januari.
Den morgen vóór Kerstmis, de Servische Kerstimis,
die dertien dagen na de onze valt kwam als een ver
rassing de proclamatie van koning Alexander, waarbU
de grondwet vervallen verklaard, de volksvertegenwoor
diging (Skoepsjtlna) ontbonden en een nieuwe mini
sterie gevormd werd, een ministerie, dat niet meer aan
de volksvertegenwoordiging, doch slechts aan den ko
ning, verantwoording verschuldigd is.
Geheel onverwacht kwam voor mU deze proclamatie
niet, daar mU reeds weken geleden vertrouwelUke mo-
dedeelingen waren gedaan over de mogelUkheid van de
invoering eener dictatuur die een einde zou moeten ma
ken aan een tooBtand van eindeloos schUnende polltieko
verwarring, die voor het welzUn van het land een
steeds wassend gevaar werd. Deze vertrouwelUke mede-
deelingen waren de reden, waarom ik mün verblUf in
de nabijheid der Joego-Slavische hoofdstad rekte.
KONING ALEXANDER.
Het is voor een Nederlandsch journalist, arbeidend
voor een Nederlansch publiek een eenigzins moeilUke
taak te schrijven over een dictatuur, gezien de sterk uit-
mogelUk is voor een colonne die zich snel verplaatsen
moet.
Marston stond op.
Hoe eerder ik dan met de voorbereidingen begin,
hoe eerder we klaar zijn.
HU salueerde en ging naar bulten, gevolgd door Hans.
Een uur later trokken twee dozijn goed-gewapende
mannen .onder bevel van Anthony Marston, die verge
zeld werd door Mark Fagan en Hans, door de vallei
voor een nachtelijken marsch naar de heuvels verderop.
Hansau lag meer dan dertig mUl verder. De weg naar
het kasteel leidde door ulterst-moeilUk begaanbaar ter
rein. Marston hoopte het kasteel te bereiken bU het val
len van den avond van den volgenden dag. Ze waren
allen te voet; het terrein was ongeschikt voor paarden.
Iedere soldaat had een stormladder van touw om zijn
middel gewonden en levensmiddelen voor drie dagen in
zUn knapzak. Ze waren gewapend met pistolen en lange
messen.
Het plan was dat ze zooveel mogelUk 's nachts zou
den marcheeren; gedurende het warmste deel van den
volgenden dag want het was heet voor den tUd van
het jaar rusten, tegen den volgenden middag den
marsch voortzetten, om tegen den avond ln de buurt
van het kasteel aan te komen.
Marston's legertje was een getrouwe afspiegeling van
de bonte mengeling van nationaliteiten waaruit de
groote armee bestond. HU had een dozUn Enigelschon
en Schotten onder rijn bevelen; een tweetal Ieren en de
rest waren Hollanders en Hanovernaren. Ook eenige
officieren waren erbU Ingedeeld; een daarvan, Kapitein
Hellebrand, had een heroïsche gestalte die maar weinig
voor de reuzenfiguur van den commandant onderdeed.
Nadat de colonne een mUl of tien had afgelegd, Het
Marston halt houden. De mannen aten hun avondbrood;
de Hollanders rookten e en pUp.
Marston maakte van de gelegenheid gebruik om eens
een en ander van Hans gewaar te worden.
Wat voerde je naar ons leger? vroeg hU den
Duitscher.
Anthony zat op een grooten steen, de boer stond voor
hem.
De hofmooster, Herr Müller, heeft me gestuurd na
dat 1'k afgeranseld was.
HU wees naar het litteeken op zUn gericht
Aan wien heb Je dat herlnneringsteeken te danken?
Aan den Baron natuurlUk; hU slaat iedereen... let
terlijk iedereen de man knarsetand» de Barones
niet uitgezonderd!
Anthony, verbaasd, en verontwaardigd
'gesproken vrUheidsliefde van het Nederlandsche volk,
doch bU de beoordeeling der gebeurtenissen ln het Ko
ninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen diene men te
vermUden al te veel vergelUkingen te trekken mot de
toestanden ln ons vaderland, zooals die heden zijn. In
Joego-Slavlë heerscht nog niet de eenheid, noch de al-
gemeene of politieke ontwikkeling der massa, die in ons
land vallen op te merken. De toestand, zooals hij vóór
de proclamatie des konings bestond, bood gevaren,
waarvan het minste dat eener partij-dictatuur was. Het
afgetreden ministerie Korosjets vormde de laatste po
ging langs constltutioneelen weg een einde te maken
aan de algemeene verwarring, waarvan de oorzaken
voor een deel van historischen aard zijn. Nadat dit
ministerie zUn ontslag had aangeboden, heeft de koning
in den geest der grondwet, geconfereerd met de leiders
der verschillende politieke parWjen en hU moest daarbij
tot de conclusie komen, dat de parlementaire verhou
dingen een oplossing van den crisis onmogelUk maak
ten. De eenige weg, die overbleef zou zijn geweest ont
binding van het parlement en het uitschrijven van
nieuwe verkiezingen, dooh ook dit zou inconstitutioneel
zUn geweest, daar de grondwet een. parlementsontbln-
dlng gedurende de behandeling van de begrooting ver- 1
bood. Echter en dit zal wel nog zwaarder hebben ge
wogen bU den huldigen, door de Kroaten verscherp
ten polltieken strUd, zou het uitschrijven van nieuwe
verkiezingen bUna gelUk hebben gestaan met een aan
slag op den staat. Bovendien wilde de sterkste en mili-
tantste oppositie, de Kroatische Boerenpartij, niet we
ten van nieuwe verkiezingen, indien niet eerst een mi-J
nisterie naar haar smaak, of tenminste met haar goed
keuring was gevormd en tegelUkertyd weigerde zij met
de leden der regeering of met de leiders der andere
politieke partijen ruggespraak te plegen. Bovendien
stelde zU politieke eischen, die de eenheid van den staat
ernstig bedreigden.
Het eigenaardige is, dat juist van deze luidruchtige
oppositioneele partU reeds herhaaldelijk stemmen op
gingen, die van den koning het initiatief verlangden
om een uitweg te vinden uit de bestaande binnenland-
sche moeilijkheden, op welke ik, om dezen brief niet
te groot te maken, later nog wel eens zal terug komen.
Of echter dit\ initiatief des konings bU de parUjleiders
algemeen met vreugde begroet is, valt te betwUfelen.
Zeer zeker heeft koning Alexander alles gedaan om
op constitutioneele wijze een einde te maken aan de
bestaande moeilUkheden, wat echter onmogelUk bleek
gezien ook de onverzoenlijke houding van de leiders
der Kroatische BoerenpartU, die geen boeren zijn en
geen blijk gaven van politiek inzicht of van respect voor
de hoogste belangen van den staat.
Koning Alexander is, hoe vreemd dit na de jongste
gebeurtenissen klinken moge een echte democraat,
evenals zijn valer, koning Peter dat was, dezelfde ko
ning, die als jongeling John Stuarts Mills „On liberty"
vertaalde en als zyn meening te kennen gaf, dat het
Servische volk volkomen rijp was voor de vrijheid. In
derdaad, ieder, die het land kent, kan dat onderschrij
ven, maar moeielUk valt het, hetzelfde van de Kroaten
te beweren. Door hun verleden, als onderdanen van den
hardhandigen Hongaarschen staat .hebben de Kroaten
niet geleerd, politiek constructieven arbeid te verrich
ten. Als een zeer militair volk, dat als knechten van
vreemde vorsten in alle deelen van Europa streed en
berucht was om zjjn wreedheid, heeft het slechts ge
leerd te bulgen onder «en eterke vuist en ln den Joeg».
Slavischen staat heeft het door zün onberekenbaarheid
veel onheil gestloht.
De ontbinding van.het parlement geschiedde zonder
veel plichtaploglngen. Den parlementsleden word ver
oorloofd hun eigen bezittingen, schrUfgereedscbap enz.
uit het parlementsgebouw te halen en verder werd en
1 wordt er niemand meer toegelaten; zelfs den preal-
dent van de Skoepsjtlna werd gisteren de toegang tot
j het gebouw geweigerd.
j Het deed mU donken aan het optreden van Napoleon
'met zUn veertig grenadiers, maar tevens kwamen mU
de woorden te binnen van den grooten keizer op St.
j Helena, (als 'k me wel herinner vindt men ze bU O'
Meara). Sprekende over het uiteenjugen van het Fran-
sche parlement zeide Napoleon: „Men heeft gezegd, dat
ik de vertegenwoordigers van het volk uiteen heb ge
jaagd. En wat was de werkelijkheid? Ik verjoeg een
handvol advocaten, die Frankrijk ten gronde richtten
(une poignée d'avocats qui perdaient la France).
Zondagmorgen, den dag vóór het Servische Kerst
feest, werd do proclamatie dos konings bekend ge
maakt en 's middags klonken in verschlllonde steden
geweer- en revolverschoten, doch dezwaren volkomen
onschuldig. Naar ouder gewoonte trokken do Serviërs ln
optocht, met versierde wagens en paarden met vlaggen
en muziek, vreugdeschoten lossend, uil; om in hot
woud het „Kerstblok" te halen, het hout, dat op den
avond vóór Kertsmis in de Servische gezinnen naar
oud Slavisch gebruik met veel plechtigheid, onder bU-
zondor ceremonieel, wordt verbrand.
De proclamatie werd overal druk besproken en door
allen met de grootste voldoening. Te Belgrado ging tel-
I kens op de plaatsen, waar de proclamatie was aange
plakt, spontaan hoerageroep op. Vóór het koninklUk pa
leis verzamelden zich honderden en duizenden, clie den
koning een. ovatie brachten. Deze geestdriftigen waren
Serviërs, maar ook de Kroaten zUn tevreden, daar zU
ln den rechtvaardigheidszin des konings een onbe
perkt vertrouwen stellen. De Slovenen verheugen zich,
dat nu eindelUk aan allerlei klein, politiek geharrewar
een einde is gemaakt en vooral onder de zakenmen-
schen is de voldoening groot, want natuurlUk heeft het
economische leven sterk onder de nu geëindigde poli
tieke onzekerheid geleden. Een der eerste gelukwensch-
en danktelegranvmen aan den koning kwam in van den
bond van exporteurs en duizenden andere telegrammen
volgden.
In het nieuwe koninklUke ministerie hebben mannen
van beteekenis uit alle drie de nationale groepen, Ser
ven, Kroaten en Slovenen, zitting. De afgetreden mi
nister-president Korosjets, een Sloveen, is minister van
Verkeerswezen, de minister van landbouw is een Kro
aat, evenals de minister van financiën, de minister-pre
sident is generaal Zjlkovits, die in den oorlog als com
mandant van een Servische divisie een belangrijke rol
speelde en een intieme vriend van den koning is. Een
politieke rol heeft hü nooit gespeeld, daar militairen in
Joego-Slavië nocht het actief noch het passief kies
recht bezitten.
DE MINISTER-PRESIDENT ZJIKOVITS
Een der merkwaardige nieuwe voorschriften is. dat
geen minister, met uitzondering van den minister-pre
sident, meer mededeelingen aan de pers mag verstrek
ken. Toen de minister-president na zijn benoeming het
koninklijk paleis verliet en de journalisten hem vroe-
gen of hy geen verklaring voor de per3 had af te leggen,
antwoordde "j„Ik heb niets te zeggen, mijne heeren,
dan: arbeiden, arbeiden, arbeiden en gU zult den ar
beid beoordeelen."
Het doet even denken aan Thorbeckes beroemde
woorden: „Wacht op mUn daden."
J. K. BREDERODE. j
eind.
HU pakte Hans bU den aran en riep uit:
Wil je me vertellen dat de Baron een meisje slaat,
een jong meisje, iemand van zUn eigen stand en nog
wel familie van hem?
Ik vertel U niets anders dan de waarheid.
Hij draaide zich om en met een uitdrukking van
feilen haat op zUn gezicht, spuwde hU op den grond.
Marston zette zich weer op zUn steenen zitplaats en
wendde zich tot zijn dienaar.
Mark!
Ja, Slr?
Ik denk dat onze expeditie een plezierig eind zal 1
hebben. Die Baron Fritz von Marcken lUkt me een"
prettig heerschap; ik beloof mezelf het genoegen om
persoonlUk met hem af te rekenen.
Dan zult U eerst in het kasteel moeten komen,
merkte Mark bescheiden, maar met een twinkeling van
humor op.
Dat spreekt vanzelf.
Weer richtte Marston zich tot Hans.
Vertel me een en ander van de situatie van het
kasteel.
Ik heb hooren zeggen dat er in heel Duitschland
geen tweede zoo is. Het ligt in een vallei en een berg-
strooni loopt onder de grondvesten door. Er is een
breede gracht omheen, de muren zUn twintig voet hoog
Er is maar één poort: U'zer, geweldig dik en zwaar.
Aan weerskanten staan twee groote kanonnen, waarvan
de mondingen door de muren heen steken; die beheer-
schen den toegang volkomen.
Ik begrUp het, zei Marston na een kort stilzwUgen,
waarin hU de heele situatie in zioh opgenomen had.
Hoe kwam Baron Fritz erin?
HU kwam zes maanden geleden; in den ttjd van
den druivenoogst.
Dus het, garnizoen was dronken?
Ja, meneer, antwoordde Hans eenvoudig. HU
kwam van hot heuvelland achter het kasteel aanzetten.
HU had altUd beweerd dat Hansau van hem hoorde en
dat mUn Jonge meesteres er geen recht op had.
Wol, zei Marston grimmig, dan zullen wij dat
heerschap wel eens aan zUn verstand brengen, dat zelfs
in rijd van oorlog nog machten zUn die het recht
handhaven. Dat kon hU wel eens aan zijn nek merken
binnenkort!
Even later hervatten het groepje krijgslieden den
tocht, totdat de ochtendschemering de hemel boven de
verste heuvelrU kleurde. Marston liet halt houden en
zU gingen een bosch in, waar de mannen rich een
slaapplaat»je uitzochten, te wikkelden xteh la hun
dikken jassen en sliepen spoedig den slaap des recht
vaardigen. Behalve een drietal schildwachten die de
afdeeling tegen een overval moesten beschermen, was
in vUf minuten alles in diepen rust. Eén echter was er
die ook nog waakte: dat was Hans, die met zijn rug
tegen een boom geleund zat, zijn. oogen starend in de
verte. Er was een sombere, harde, wraakzuchtige gloed
in die oogen.
HOOFDSUK VL
EEN GEVAARLIJKE ONDERNEMING.
De duisternis begon al te vallen toen zU de heuvelen:
bereikten, die het kasteel Hansau insloten. Zij hadden
gedurende het laatste deel van den tocht de o^en-,
goed-begaanbare paden vermeden; het was voor het
welslagen van de onderneming van het grootste belang,
dat de bezetting niets van hun komst zou merken.
Nu, kapitein, als u met me mee wilt gaan, zei
Hans, dan zal ik U het kasteel laten zien.
Hoe ver is het nog?
Ongeveer twee mijlen.
Na overlegd te hebben met Hellebrand en de ander®
officieren, beval Anthony dat de mannen moesten ach*
terblUven en zich ln het struikgewas verbergen. Hooger
op waren de heuvels begroeid met dennen; beneden
groeiden eiken en beuken, terwijl brem en dicht struik*
gewas, een veilige schulplaats bood.
Nu, ik ben gereed, Hans, zei Marston. Kapi
tein Hellebrand, U zult mij ten zeerste verplichten door
mee te gaan.
Na eenige minuten geloopen te hebben kwamen ze op
den top van een rotsigen heuvel, vanwaar zU de vrucht*
bare vallei beneden hen konden overzien. Rondom het
kasteel liep een geweldige dikke muur; zoover het ooj
reikte was er geen gelegenheid of zelfs mogelijkheid
om het te kunnen bestormen. In het midden .tussohoB
twje torens, waarvoor groote kanonnen opgesteld vrtj
ren, was een gewoldige poort, waarvan de bovenrand
geheel mot Uzeren pinnen bezet was, zoodat er go»a
kans was dat er iemand over hoen kon komen.
Er zat oorlog ln de lucht. Er lag moer dan één Icg®j
in de buurt van het kasteel en het was zeer onwaar
schUnlUk dat de Baron, en krijgsman in hart en nierw
niet voor eon eventueelen aanval op zijn hoede was.
Dat bleek ook spoedig w.ant ze zagen schildwacht®!]
heen en weer loopen op het slotplein, en op de kante®!
len. Zonder twijfel waren deze voorzorgsmaatregel®#
ook op andere plaatsen, die niet in het gezicht lageflj
Warit T«rrcj|J
