illtiHl Hiens- PROTOS" Stofzuiger. Onze bekende Dahlia's. SMYRNA. IJzeren Grendelen. f 115.00 C. ROGGEVEEN. POLDER WIERINGERWAARD. Zaterdag 20 April 1929. 72ste Jaargang No. 8443 l Uitgevers: N.V. v.h. TRAPHAN &Co., Schagen. Eerste Blad. 115.- „PROTOS" f115.- Van Rijswijk's ÜSSSSSSSSSu KWEEKERIJ „SURSUM CQRDA" IE SCHOORL. SGHAGER COURANT Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- entiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTBEKENINS No. 28SS0. INT. ÏELF.F. No. 29. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN. Maakt het U gemakkelijk bi) de a.s. schoonmaak. Schaft U aan een „PROTOS-STGFZUIGER. Dl stofzuiger bij. uitnemendheid. Groote zuigkracht Vraagt demonstratie-machine op proef. Verkrijgbaar bijs OOGZIJDE 28. SCHAGEN. MEUBELHAGIJZIJN. n. Hel gevaar van het leven in Smyrna is de eenvormig heid, dus eentoonigheid. Dezelfde personen ontmoe- elkaar steeds weer, onverschillig of er een luncheon, een theepartij, een diner of een bal ia. Vandaar dan ook, dat iedere nieuweling met vreugde begroet en zeer ge fêteerd wordt Dat hebben de zes hoofdpersonen van het Fransohe tooneelgezelschap, dat verleden week een reeks voorstellingen in Smyrna gaf, zoodanig onder vonden, dat het maar goed was, dat zij een zeereis van vijf dagen te maken hadden aleer zij in Beiroet zou den. 'zijn en weer moesten optreden. Wjj hebben hier geen bijzonder moóTtheater, want het Tgezellige gebouw dat vroeger naast het Fransohe Con- pulaat stond is afgebrand; maar toch gaat het zg. lilhamlba er mee door. De aocousüek Is niet gunstig en [daarom was het soms wel heel iwm- ge BJ> [trices en acteurs te luisteren. De sterren! van het gezelschap war enMoneleur AndrS Brunot van de Comédie Framjaise en. Germaine Houer van het Odéon te Parija Er konden goede stukken ge ven worden, zooals Cyrano de Bergerac en 1'Alglon Rostand; le Maitre de Forges van Ohmet, welk stuk bij ons den naam draagt van „de Industrieel van Pont Avesnes"; Madaana Sans-Gêne van Sardou en la Flambée van Kistemnaekera Er was, zooala U ziet, ganoeg afwisseling, en er werd bijzonder goed gespeeld- Bij J'Aiglon", bij ons vertaald met Adelaarsjong, meen lk, wachtte ons nog een verrassing. In Europa wordt de hoofdrol, n.L die van; den Hertog van Relchsstadt, den zoon van Napoleon, gespeeld door een vrouw, ik meen zelfs dat Edmond Rostand, bij den titelrol aan een creatie door Sarah Bernhardt gedacht heeft. Ut heb deze groote actrice jaren geleden te Parijs deze rol schitterend zien vervullen. In Nederland heeft, meen ik* Else Mauks den adelaarszoon gecreëerd. Hier in Smyr na speelde een jonge acteur den titelrol en wel zeer goed. Bijna iederen avond was er na afloop feest Dan ver schenen de zes hoofdpersonen; hetzij hier of als gasten en ontmoetten er de uitgaande wereld van Smyrna, on. de leden van het Corps Consulaire en hun dames. Er werd druk gedanst en geschertst en ik heb invitaties voor Parijs in mijn zak, twee van de dames, vier van de heeren. Enkelen onzer hebben nog aan boord afscheid geno men, wij moesten daarvoor naar boord roeien. Toen wij terug roeiden, bleven de Franschen ,dde verrukt waren over de hartelijke ontvangst, speciaal van de Hollaï|i ders ondervonden, steeds maar wuiven. Toen wij weer geland waren en onderweg naar huis, kwam er een auto aangesnord met twee onzer vrienden erin, beiden beladen! met bloemen. Ze kwamen te laat de boot van de Messageries Maritimes stoomde reeds naar zee toe. We hebben de laatkomers hartelijk uitgelachen. We zijn nu weer tot rust gekomen, zoover als dat in een omgeving als die van Smyrna mogelijk is. Overmorgen is er nJ. een groot feest dat uitgaat van het Italtaansche consulaat teneinde een Ital laansofae Atlethiek Club aan wat'geld te helpen. Ik hoop dan echter onderweg naar Stamboel te zijn en zoodoende den dans om steeds weer te bereiken ge noegen om dezelfde mensöhen te ontmoeten, geld te moeten offeren, te ontspringen. Ik heb echter toch wat voor het feest kunnen doen door aan de allerliefste vrouw van den Itallaanschen Consul-Generaal de muziek van het hier nog niet be kende „Ich ktisse Ihre TTw-nd; Madame", te schenken en wel voor orkest zoodat het overmorgen als üwiteit ge- epeeld kan worden. i Op ons Consulaat-Generaal is helaas een leemte ont staan. De consul-tolk, Graaf Edmond de Hochepied, is enkele weken geleden) overleden. Hij Is ruim zestig jaar geworden. De oude heer was een afstammeling van een Graaf de Hochepied, die een paar eeuw geleden hier als Nederlandsch Consul-Generaal de belangen van de Re- publiek der Vereenigde Nederlanden! en den Le vantij n- schen handel vertegenwoordigde. De laatste jaren was de heer Hochepied ziekelijk geworden, hij was onder meer zeer astmatisch. Toen gedurende den terugtocht der Grieken in September 1922 d)e Turksche soldaten aan het plunderen! sloegen, heeft de heer de Hochepied het ook moeten ontgelden en is zijn mooie buiten te Sewdiköi geplunderd en verbrand. Oude familieportret ten en andere stukken zijn verdwenen, de glans, welke de fa.rn.llle de Hochepied omgaf, is daardoor ook gaan tanen. Het schijnt nu eenmaal het noodlot der Neder- land sche families, die eeuwen door in Smyrna een groote rol hebben gespeeld, om langzaam maar zeker hier te verdwijnen. Vele bekende geslachten als de van Lennep's zijn hier te Smyrna in mannelijken lijn uitgestorven. Van de be- J kenide familie Keun is nog slechts één manlijke te»,te j over. Andere families hébben wel nog verscheidene le- j den, maar hebben veelal in aanzien ingeboet. Van de groote reedersfamille der van der Zee's woont geen enkel ouder lid meer in Smyrna. De firma bestaat echter nog en onder meer ia er een jonge van der Zee werkzaam, die wel spoedig deelgenoot zal worden. De meeste deelgenooten zijn thans niet-Nederlanders, doch een! van der Zee in Oonstaatlnopel en een Dutilh te Smyrna vertegenwoordigen het Nederlandsche element, j dat straks nog door genoemden, junior versterkt zal j worden. De Nederlandsche belangen zijn niet gering te noemen, vooral op scheepvaartgebied spelen wij een belangrijken rol, maar ook in export oa van tabak eischen wij een j belangrijk aandeel op. I Het is dan ook gelukkig, dat hier nog steeds een Con sulaat-Generaal gevestigd is met sedert een paar jaar aan het hoofd een zeer bekwame 'beroepsconsul-generaal die ijverige pogingen doet den Nederland schen invloed' te vergrooten, welke pogingen op kleineren! schaal reeds zijn gelukt en waarschijnlijk op grootere schaal zullen I gelukken. I Soms leest men wel eens in de couranten, dat men in Smyrna best een Nederlandsch Consulaat-Generaal j kon missen. Dat bericht komt dan uit een oppervlakkige pen. Iemand, die hier langer vertoeft, Weet heel goed. HET OUDE ADRE8 VAN VERTROUWEN. PRIMA VETLEEREN SCHOENEN EN LAARZEN. EN DE PRUZEN ZIJN LAGER DAN OOIT. dat zulk een opmerking alleen kan komen van iemand, die hier slechts enkele dagen heeft vertoefd en geen blik heeft kunnen .krijgen op hetgeen hier omgaat. Zoo iemand heeft dan geluisterd naar de Levantijnen (Euro- peesche families, die hier een paar generaties leefden) die altijd maar spreken over „avant les événementa" of „avant 1'inoendle", dat is dus over den tijd vóór den grooten) brand van Smyrna en dus bezig zijn te liqui deeren. Maar zij vergeten, dat er een groote toekomst is voor werkelijke waschechte Nederlandera, die zonder vooroordeel hier komen werken in het Nieuwe Turkije. Ik kan mij best begrijpen, dat het allerminst leuk is voor die Levantijnen, die gewend waren hier te leven als in een1 veroverd land; die hier minder plichten en verplichtingen hadden dan een1 Europeaan in zijn eigen land. Die b.v. alles uit Londen of Parijs konden laten komien, zonder één cent inkomend recht te betalen. Maar het is toch juist en billijk, dat de Turken mees ter zijn in hun eigen land en dat vreemdelingen hier precies de zelfde gTenaformallteiten te vervullen hebben als thuis of elders. Vroeger was het: „Turkije voor de vreemdelingen", nu wordt het: „Turkije voor de Turken". Dat is toch juist en billijk! Degenen der vreemdelingen, die dat wil len inzien, en samenwerken met de Turken om hun land uit het oude Sultansmoeras omhoog te werken naar een booger plan, zullen zeer zeker mee proflteeren van den opbloei van dit schoone en rijke land, eens, voor ruim 2000 jaren; de bakermat van cultureela en economische ontwikkeling voor alle volken. Nooit echter zullen de Turken geheel vergeten de vampierachtige alures van de Levantijnen en het zal ten slotte gemakkelijker zijn voor een in Nederland ge boren Nederlander om hier in Turkije samen te wer ken met de Turken dan voor een hier in Smjjrna ge boren Nederlander, die in het oog der Turken eerst Levantijn en dan pas. Nederlander is; die ook geen Nederlandsch spreekt maar wel Grieksch, de taal van het met de Armeniërs door de Turken meest gehaatte volk. Moeilijk zal het samenwerken zijn, want de Turk is Oosterling en heeft dus een geheel andere mentali teit dan de Westerling, maar het zal desondanks gaan. De Turk heeft behoefte aan de assistentie van den Een mooie collectie DAHT.IAKNOLLEN koop) U In pracht sortiment bij ons als volgt: 5 dahlia's In 5 soorten, extra f 2 5 dahlia's in 5 soorten, onze keuze f 1.50 10 dahlia's in 10 soorten, extra f 3.75 10 dahlia's in 10 soorten, onze keuze f 2.75 25 dahlia's in 25 soorten, extra i 7.50 25 dahlia's in 25 soorten, onze kenze f 6.25 25 dahlia's in 10 soorten, onze keuze f 5.— 100 dahlia's in 25 soorten, extra 127.50 100 dahlia's in 10 soorten, extra f25.—- 100 dahlia's in 10 soorten, onze keoz8 117.50 Wij hebben een pracht-sortiment in prima land- knollen in voorraad. De beste tijd van planten is ongeveer half April tot einde ApriL P. VAN BODEGRAVEN. Westerling en, zal den eerlijken, oprechten. Westerling seeds met sympathie behandelen, ook al la zijn leuzÉT: Turkije voor de Turken. Laat ons Nederlandera de Turken helpen bij het op bouwen van hun nieuwe rijk, laat ons daarom, steu nende op de traditie, ona wenden tot den Nederland- schen consul-generaal te Smyrna, ten einde een plaats te veroveren in het Turkije der Turken. Vergadering van Dijkgraaf en Heemraden met Hoofd ingelanden, op Woensdagmiddag 2 uur. Afwezig Heemraad Jb. Waiboer Hz. met kennisge ving van verhindering. Na opening worden de voorgelezen notulen onveran derd goedgekeurd. Van den oud-opzichter, den heer J. Breed Cz., Is' een dankbetuiging ingekomen voor het genomen besluit In zake zijn pensionneering. Punt 5 der agenda la vaststelling van het kohier van omslag. Nadat enkele posten zijn toegelicht, wordt het kohier vastgesteld op een bedrag van f 23635.50. De termijnen van betaling worden bepaald op 11 Mei, 14 Augustus en 13 November. Volgt opmaken van een aanbeveling voor benoeming van een Heemraad inplaata van den heer C. A Wai boer, die wegens leeftijdsgrens niet herkiesbaar is. le stemming: Groneman 4, R. Bakker 4, P. Visser Az, 4, C. Schenk 1 stem; 2e stemming: Groneman 2, R. Bak ker 5, P. Visser Az. 6 stemmen, alzoo herstemming tus- schen de twee laatstgenoemden. Alsnu verkrijgt de heer Visser 7 en de heer R. Bakker 6 stemmen, zoodat de heer Visser als no. 1 op de aanbeveling wordt geplaatst. Als no. 2 wordt de heer R. Bakker met 11 stemmen gekozen; tegen 1 stem op de heeren Groneman en K Kater, terwijl de heer Groneman als no. 8 wordt go- kozen met 9 stemmen. De heer C. Schenk verkreeg 3 stemmen en de heer T. Wonder 1 stem. Dan volgt stemming voor een aanbeveling voor Heem raad, wegens periodieke aftreding van den heer K. Zijp. Deze wordt met algemeens stemmen als na 1 gekozen. Als no. 2 en 8 worden gekozen reap, de heeren CL Schenk Az. en J. Bakker Az. Punt 8 is een voorstel van het Dag. Bestuur tot eleo- trificatie van de reservebemaling. Dit werd in een vo rige vergadering aangehouden. Het Dag. Bestuur heeft nader overleg gepleegd en een onderzoek laten instel len. Als deskundige is gevraagd Prof. Thiereiuy lid van de vroegere technische commissie. De vraag was gesteld of er geplaatst kon worden een motor van 55 PK., zon der dat de ©entrifugaalpomp zou moeten vervallen, ter wijl tevens gevraagd werd nw-nr de mogelijkheid om wijziging te brengen in den waterloop WJat dit laatste betreft, gaf de heer Thierens in zijn rapport te kennen dat een wijziging hierin on-economisch zou rijn. Wat de electrLficatie der reservebemaling betreft, wordt gead viseerd tot aanschaffing van een motor van! 75 80 PK die voldoende kracht kan ontwikkelen om 60 Kub, meter per minuut te verplaatsen. De kosten worden globaal geschat op f 4500. Het Dag. Bestuur meent, dat de kosten niet zoo belangrijk zijn, terwijl het eene bespa ring geeft, dat de ommetseling der ketels achterwege kan blijven en bovendien kunnen de drie stoomketels worden verkocht. Na ©enige discussie wordt voorge steld tot electrificatie der reservebemaling over te gaan, de ketels te verkoopen en wanneer t bedrag dan nog ontoereikend mocht zijn, het ontbrekende te vinden in een aan te gane leening. Een en ander nog onder FEUILLETON Naar het Engelsoh ETHEL M. DELL. 40. Maar Avery wist het antwoord vóór het uitgesproken was. „Ik bén Victor, madame Victor Lagarde. Ik ben de kamerdienaar van Monsieur Pierre, bijna van zijn geboorte af. Hij noemt mij zijn bonne! En nu ben ik Kekomen tot u, madame, niet pp zijn verzoek. Mais Don, hij weet zelfs niet, dat ik hier ben. Maar omdat |Wj is in groote, groote ellende en lk niet kan troosten Dem. Ik heb niet de macht. En hij is heelemaal alleen -j heelemaal alleen. En ik ben bang lk ben bang" Hij hield op en spreidde zijn handen veelbeteekenend Uit Avery zag de tranen in zijn oogen komen. Zacht sloot zij de deur, „Wat is er? Zeg me, waar je bang voor bent?" Hij keek haar aan. „Madame, Monsieur Pierre heeft gevoelens de diepste. Hij voelt passionnément. Hij tracht te verbergen zijn gevoelens voor mij. Maar ik ik weet. HIJ zit alleen in den grooten hall en kijkt kijkt. Hij aapt heelemaal niet Hij wil zelfs niet naar bel gaan. En ln den grooten hall is een schrijfbureau en uaarin een lade. Vanavond toen hij denkt dat hij is alleen hij opent die lade en lk kijk even. Een revol ver is erin, madame. En hij kijkt ernaar, raakt aan aar en schudt dan zijn hoofd. Maar lk ben zoo bang zoo bang. Dus enfin ln mijn wanhoop ik ben ge gaan naar u. U hebt invloed op hem, niet waar? U hebt e macht om hem te troosten. Madame chere ma- Icuf6 wllt u niet komen en spreken met hem vijf ne minuutjes? Alleen om hem ln te spreken moed, adame, ln zijn droefheid want hij is heelemaal alleen." zlnhf rm*611 stroomden bij die smeekbede langs zijn ge- w». n wV,erborg 2iJn waQbo°P niet die te aandoenlijk was om belachelijk te zijn. w/f,7,Wl8t ^let wat zeS8&n of doen moest en ter- Vi-fr. 8fr be8lultloc» stond, Bloeg de hallklok elf. trouw,?8™de haar angstig aan. „Madame ls ge- Waar* 'v Ztd6 h^' "Z^ kan doen wat ziJ wI1 niot kn Monsieur Pierre „Wacht even," viel zij hem ln de rede. „Ik moet even nadenken." Zij ging naar de deur en keek naar buiten. Zij had een gevoel alsof een roep tot haar gekomen was, maar niet om een zelfzuchtige reden zij aarzelde daarop antwoord te geven. De een of andere onbekende invloed ■hield haar terug." Victor kwam naast haar staan. „Madame" zeide hij fluisterend, „ik zal u vertellen een geheim ik, Victor, die gekend heb Monsieur Pierre van af zijn jeugd. Hij u liefheeft Madame. Hij u liefheeft veeL C'est la grande passion, die maar eens komt ln het leven maar eens." De woorden schenen tot in haar hart weg te zinken. I Zij maakte een onwillekeurig gebaar, alsof zij ineen kromp. Zij stond dan roerloos, terwijl de avondwind in haar gezicht blies, en trachtte haar gedachten te ver zamelen en de zaak van alle kanten te overwegen vóór zij een besluit nam. Maar het hielp niet. Die laatste woorden hadden een 'groote kracht in haar wakker ge roepen ,die zij niet kon beheerschen. Van af het oogen- blik, dat zij uitgesproken waren, lag de beslissing nioc meer bij haar. j Plers was alleen. Plers had haar lief had haar noo- dig. Zijn ziel riep tot de hare door de duisternis. Zij zag hem weer als ln haar droom rukken aan die wreede ijzeren tralies, terwijl hij vergeefs trachtte haar te be- reiken. En alle twijfel ging van haar als een wolk. I .Laten we gaan!" zelde zij op vasten toon. Zij nam een mantel van een haak in den hall, draalde het licht laag, trok den sleutel uit het slot en liep naar buiten. Victor volgde haar en trok zacht de deur achter zich toe. Hij bleef een pas achter haar, zonder iets te zeggen, volkomen tevreden met het succes van zijn zending. Avery liep met vluggen, zekeren tred toch scheen het haar later toe alsof zij in een droom gewandeld had, want slechts een flauwe Indruk van dien tocht door den nacht bleef haar bij. Het was donker, maar de don kerte hinderde haar niet. Zij liep als werd zij onweer staanbaar aangetrokken zelfs tegen haar wil. Diep ln haar hart was h<* bewustzijn, dat zij iets onbezonnens deed,, maar het vrouwlijke in haar was te diep ont roerd, om andere overwegingen te laten gelden. Het beeld van Plers ln zijn eenzamen hall was steeds voor haar oogen, trok haar voort. Hij had haar niet laten halen. Zij wist nu, dat hij haar niet zou laten halen. Toch ging zij op gevleugelde voe ten naar hem toe. Want zij wist, dat zijn verlangen naar haar groot was. Toen zij bij de Abbey gekomen was, bleef zij aarze lend staan. Victor was dadelijk bij haar, j „Ik zal u voorgaan," zeide hij. En hij bracht haar door de bibliotheek naar den hall. In de bibliotheek wees hij haar de deur aan het andere einde, maar vóór zij daar bij konden komen, klonk er een voetstap aan den an deren kant en werd de deur plotseling geopend. „Ah!" riep Victor uit en hij deinsde achteruit als Iemand, die op heeterdaad betrapt wordt. Avery bleef roerloos staan; haar hart klopte in haar keel en een tragisch gevoel, dat zij een indringster was, I overweldigde haar. Zij kon geen woord vinden om t9 zeggen, zoo plotseling en zoo verschrikkelijk was de be proeving. Zij kon slechts zwijgend wachten. Piers stond als aan den grond genageld ,met oogen, die slapeloos fonkelden uit een vertrokken, bleek ge zicht, dan gaf hij eindelijk met een gebiedend gebaar Victor, die nog bij de open deur stond, een wenk om te gaan. Langzaam ging de deur achter den Franschman dicht en toen eerst kwam Piers naar voren, liep naar Avery, trok haar op een stoel, knielde zwijgend voojr haar neer en legde zijn hoofd in haar schoot. HOOFDSTUK XXXVIL „LA GRANDE PASSION." Eindelijk sprak zij tegen hem, half bang door zijn zwijgen, hoewel zijn houding haar geheel geruststelde. Want hij had haar nog lief, daaraan viel niet te twijfe len. „Plers," zeide zij. „Piers! Laat lk je helpen!" Hij kreunde ten antwoord en zij voelde een groote huivering hem doortrillen. Zij wist intuitief, dat hij streed vogr zijn zelfbeheersching en op dat oogenbllk zijn gezicht niet durfde laten zien. „Dat kan je niet," zeide hij eindelijk. „Ik geloof van wel. Het ls nog niet zoo heel lang ge leden, dat je dat zelf gezegd hebt." „Het was ploertig van me je dat te zeggen," En dan sloeg hij plotseling zijn armen om haar heen. „Dat jij jij, Avery zoo bij mij moet komen!" Zij maakte een van haar handen los en legde die op zijn gebogen hoofd. „Wil ik je zeggen waarom ik hier gekomen ben?" Hij schudde zijn hoofd, doch er was hartstocht in den druk van zijn armen. Een tijd lang bleef hij haar zoo zwijgend vasthouden en door de stilte hoorde zij het vlugge, harde kloppen van zijn hart. Dan sprong hij op „Avery," zeide hij, „je bent een heilige dat je zoo bij mij komt Ik zal het nooit vergeten. Maar er is niets, dat je voor me doen kunt dan me aan mijn lot over te laten. Alleen in den beginne lijkt die eenzaamheid zoo vreeselijk. Victor was een groote idioot om je te halen Maar hij bedoelde het goed. Dat doet hij altijd. Dat briefje van Je had lk moeten beantwoorden. Ik ging juist hierheen om het te doen. Ik had je niet zoo lang moeten laten wachten, maarZijn stem trilde hij keexde zich om en ging met zijn rug naar haar toe te- I gen den schoorsteenmantel leunen. „Het 'was zoo vreeselijk goed van je," ging hij even la- I tervoort „Je ben tal tijd -- vreeselijk goed. Mijn groot- vader heeft dat beseft zie Je. Dat heeft hij je ver- teld niet? Hij was er heelemaal niet boos om, dat ik niet J met Ina Rose wilde trouwen. Tusschen twee haakje3, zij is met Dick Guyes geëngageerd. Ik heb je gezegd, i dat het alleen maar een spelletje was. Je geloofde me Toen niet wel?" Z j stond op en kwam bij hem staan. Zij begreep, dat hij al die dingen slechts zeide, om tijd te winnen en zijn passie te bedwingen. I „Plers," zelde zij, „wat scheelt er aan?" j Hij richtte zich op en keek haar aan. Avery," zeide bij, „weet je wel, dat het 'het beste zou zijn als je dade- I lijk terugging! Ik vind het verschrikkelijk dat te zeg gen. Het was zoo lief van jo zóó zoo goed van je om to komen. Maar neen, er scheelt niets aan', niets, dat er al niet heel lang geleden geweest is. De quaestie is, dat lk niet waard ben tegen je te spreken, laat staan I je het 'hof te maken. En lk was een ploert en een bruut om dat te doen. Ik heb den laatsten tijd een beter in zicht ln vele dingen; gekregen. Ik voel nu mijn verant woordelijkheden, zie de dingen, zooals zij zijn. Ik ga heel hard werken. Ik moet niet denken aan andeie dingen." Hij hield op en keek haar hartstochtelijk aan: een gloed, zoo woest en brandend, dat zij verplicht was haar oogen neer te slaan. Het was alsof zijn ziel alles tot haar riep wat hij zijn lippen bedwong om te uiten. Hij zag, dat zij instinctief zijn blik meed, en leunde weer, als uitgeput, tegen den schoorsteenmantel. „Ik kan er niets aan doen, Avery. Ik ben Zoo doodmoe en lk kan niet slapen. Het spijt mij vreeselijk, maar vanavond ben ik niets dan een bruut beest. Heusch heusch - het la het beste, dat jo gaat." Er klonk wanhoop in zijn stem. Hij liet zijn hoofd op

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1