illtiHl Hiens-
PROTOS" Stofzuiger.
Onze bekende Dahlia's.
SMYRNA.
IJzeren Grendelen.
f 115.00
C. ROGGEVEEN.
POLDER
WIERINGERWAARD.
Zaterdag 20 April 1929.
72ste Jaargang No. 8443
l
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPHAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
115.- „PROTOS" f115.-
Van Rijswijk's ÜSSSSSSSSSu
KWEEKERIJ „SURSUM CQRDA" IE SCHOORL.
SGHAGER
COURANT
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
entiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTBEKENINS No. 28SS0. INT. ÏELF.F. No. 29.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN.
Maakt het U gemakkelijk bi) de a.s. schoonmaak.
Schaft U aan een „PROTOS-STGFZUIGER.
Dl stofzuiger bij. uitnemendheid. Groote zuigkracht
Vraagt demonstratie-machine op proef.
Verkrijgbaar bijs
OOGZIJDE 28. SCHAGEN.
MEUBELHAGIJZIJN.
n.
Hel gevaar van het leven in Smyrna is de eenvormig
heid, dus eentoonigheid. Dezelfde personen ontmoe-
elkaar steeds weer, onverschillig of er een luncheon,
een theepartij, een diner of een bal ia. Vandaar dan ook,
dat iedere nieuweling met vreugde begroet en zeer ge
fêteerd wordt Dat hebben de zes hoofdpersonen van het
Fransohe tooneelgezelschap, dat verleden week een
reeks voorstellingen in Smyrna gaf, zoodanig onder
vonden, dat het maar goed was, dat zij een zeereis van
vijf dagen te maken hadden aleer zij in Beiroet zou
den. 'zijn en weer moesten optreden.
Wjj hebben hier geen bijzonder moóTtheater, want het
Tgezellige gebouw dat vroeger naast het Fransohe Con-
pulaat stond is afgebrand; maar toch gaat het zg.
lilhamlba er mee door. De aocousüek Is niet gunstig en
[daarom was het soms wel heel iwm- ge BJ>
[trices en acteurs te luisteren.
De sterren! van het gezelschap war enMoneleur AndrS
Brunot van de Comédie Framjaise en. Germaine Houer
van het Odéon te Parija Er konden goede stukken ge
ven worden, zooals Cyrano de Bergerac en 1'Alglon
Rostand; le Maitre de Forges van Ohmet, welk
stuk bij ons den naam draagt van „de Industrieel van
Pont Avesnes"; Madaana Sans-Gêne van Sardou en la
Flambée van Kistemnaekera Er was, zooala U ziet,
ganoeg afwisseling, en er werd bijzonder goed gespeeld-
Bij J'Aiglon", bij ons vertaald met Adelaarsjong, meen
lk, wachtte ons nog een verrassing. In Europa wordt
de hoofdrol, n.L die van; den Hertog van Relchsstadt,
den zoon van Napoleon, gespeeld door een vrouw, ik
meen zelfs dat Edmond Rostand, bij den titelrol aan een
creatie door Sarah Bernhardt gedacht heeft. Ut heb
deze groote actrice jaren geleden te Parijs deze rol
schitterend zien vervullen. In Nederland heeft, meen ik*
Else Mauks den adelaarszoon gecreëerd. Hier in Smyr
na speelde een jonge acteur den titelrol en wel zeer
goed.
Bijna iederen avond was er na afloop feest Dan ver
schenen de zes hoofdpersonen; hetzij hier of als
gasten en ontmoetten er de uitgaande wereld van
Smyrna, on. de leden van het Corps Consulaire en hun
dames. Er werd druk gedanst en geschertst en ik heb
invitaties voor Parijs in mijn zak, twee van de dames,
vier van de heeren.
Enkelen onzer hebben nog aan boord afscheid geno
men, wij moesten daarvoor naar boord roeien. Toen wij
terug roeiden, bleven de Franschen ,dde verrukt waren
over de hartelijke ontvangst, speciaal van de Hollaï|i
ders ondervonden, steeds maar wuiven. Toen wij weer
geland waren en onderweg naar huis, kwam er een
auto aangesnord met twee onzer vrienden erin, beiden
beladen! met bloemen. Ze kwamen te laat de boot van
de Messageries Maritimes stoomde reeds naar zee toe.
We hebben de laatkomers hartelijk uitgelachen.
We zijn nu weer tot rust gekomen, zoover als dat in
een omgeving als die van Smyrna mogelijk is.
Overmorgen is er nJ. een groot feest dat uitgaat van
het Italtaansche consulaat teneinde een Ital laansofae
Atlethiek Club aan wat'geld te helpen.
Ik hoop dan echter onderweg naar Stamboel te zijn
en zoodoende den dans om steeds weer te bereiken ge
noegen om dezelfde mensöhen te ontmoeten, geld te
moeten offeren, te ontspringen.
Ik heb echter toch wat voor het feest kunnen doen
door aan de allerliefste vrouw van den Itallaanschen
Consul-Generaal de muziek van het hier nog niet be
kende „Ich ktisse Ihre TTw-nd; Madame", te schenken en
wel voor orkest zoodat het overmorgen als üwiteit ge-
epeeld kan worden.
i Op ons Consulaat-Generaal is helaas een leemte ont
staan. De consul-tolk, Graaf Edmond de Hochepied, is
enkele weken geleden) overleden. Hij Is ruim zestig jaar
geworden. De oude heer was een afstammeling van een
Graaf de Hochepied, die een paar eeuw geleden hier als
Nederlandsch Consul-Generaal de belangen van de Re-
publiek der Vereenigde Nederlanden! en den Le vantij n-
schen handel vertegenwoordigde. De laatste jaren was
de heer Hochepied ziekelijk geworden, hij was onder
meer zeer astmatisch. Toen gedurende den terugtocht
der Grieken in September 1922 d)e Turksche soldaten
aan het plunderen! sloegen, heeft de heer de Hochepied
het ook moeten ontgelden en is zijn mooie buiten te
Sewdiköi geplunderd en verbrand. Oude familieportret
ten en andere stukken zijn verdwenen, de glans, welke
de fa.rn.llle de Hochepied omgaf, is daardoor ook gaan
tanen. Het schijnt nu eenmaal het noodlot der Neder-
land sche families, die eeuwen door in Smyrna een
groote rol hebben gespeeld, om langzaam maar zeker
hier te verdwijnen.
Vele bekende geslachten als de van Lennep's zijn hier
te Smyrna in mannelijken lijn uitgestorven. Van de be-
J kenide familie Keun is nog slechts één manlijke te»,te
j over. Andere families hébben wel nog verscheidene le-
j den, maar hebben veelal in aanzien ingeboet.
Van de groote reedersfamille der van der Zee's woont
geen enkel ouder lid meer in Smyrna. De firma bestaat
echter nog en onder meer ia er een jonge van der Zee
werkzaam, die wel spoedig deelgenoot zal worden. De
meeste deelgenooten zijn thans niet-Nederlanders, doch
een! van der Zee in Oonstaatlnopel en een Dutilh te
Smyrna vertegenwoordigen het Nederlandsche element,
j dat straks nog door genoemden, junior versterkt zal
j worden.
De Nederlandsche belangen zijn niet gering te noemen,
vooral op scheepvaartgebied spelen wij een belangrijken
rol, maar ook in export oa van tabak eischen wij een
j belangrijk aandeel op.
I Het is dan ook gelukkig, dat hier nog steeds een Con
sulaat-Generaal gevestigd is met sedert een paar jaar
aan het hoofd een zeer bekwame 'beroepsconsul-generaal
die ijverige pogingen doet den Nederland schen invloed'
te vergrooten, welke pogingen op kleineren! schaal reeds
zijn gelukt en waarschijnlijk op grootere schaal zullen
I gelukken.
I Soms leest men wel eens in de couranten, dat men
in Smyrna best een Nederlandsch Consulaat-Generaal
j kon missen. Dat bericht komt dan uit een oppervlakkige
pen. Iemand, die hier langer vertoeft, Weet heel goed.
HET OUDE ADRE8 VAN VERTROUWEN.
PRIMA VETLEEREN SCHOENEN EN LAARZEN.
EN DE PRUZEN ZIJN LAGER DAN OOIT.
dat zulk een opmerking alleen kan komen van iemand,
die hier slechts enkele dagen heeft vertoefd en geen
blik heeft kunnen .krijgen op hetgeen hier omgaat. Zoo
iemand heeft dan geluisterd naar de Levantijnen (Euro-
peesche families, die hier een paar generaties leefden)
die altijd maar spreken over „avant les événementa" of
„avant 1'inoendle", dat is dus over den tijd vóór den
grooten) brand van Smyrna en dus bezig zijn te liqui
deeren. Maar zij vergeten, dat er een groote toekomst is
voor werkelijke waschechte Nederlandera, die zonder
vooroordeel hier komen werken in het Nieuwe Turkije.
Ik kan mij best begrijpen, dat het allerminst leuk is
voor die Levantijnen, die gewend waren hier te leven
als in een1 veroverd land; die hier minder plichten en
verplichtingen hadden dan een1 Europeaan in zijn eigen
land. Die b.v. alles uit Londen of Parijs konden laten
komien, zonder één cent inkomend recht te betalen.
Maar het is toch juist en billijk, dat de Turken mees
ter zijn in hun eigen land en dat vreemdelingen hier
precies de zelfde gTenaformallteiten te vervullen hebben
als thuis of elders.
Vroeger was het: „Turkije voor de vreemdelingen",
nu wordt het: „Turkije voor de Turken". Dat is toch
juist en billijk! Degenen der vreemdelingen, die dat wil
len inzien, en samenwerken met de Turken om hun
land uit het oude Sultansmoeras omhoog te werken
naar een booger plan, zullen zeer zeker mee proflteeren
van den opbloei van dit schoone en rijke land, eens,
voor ruim 2000 jaren; de bakermat van cultureela en
economische ontwikkeling voor alle volken.
Nooit echter zullen de Turken geheel vergeten de
vampierachtige alures van de Levantijnen en het zal
ten slotte gemakkelijker zijn voor een in Nederland ge
boren Nederlander om hier in Turkije samen te wer
ken met de Turken dan voor een hier in Smjjrna ge
boren Nederlander, die in het oog der Turken eerst
Levantijn en dan pas. Nederlander is; die ook geen
Nederlandsch spreekt maar wel Grieksch, de taal van
het met de Armeniërs door de Turken meest gehaatte
volk. Moeilijk zal het samenwerken zijn, want de Turk
is Oosterling en heeft dus een geheel andere mentali
teit dan de Westerling, maar het zal desondanks gaan.
De Turk heeft behoefte aan de assistentie van den
Een mooie collectie DAHT.IAKNOLLEN koop) U In
pracht sortiment bij ons als volgt:
5 dahlia's In 5 soorten, extra f 2
5 dahlia's in 5 soorten, onze keuze f 1.50
10 dahlia's in 10 soorten, extra f 3.75
10 dahlia's in 10 soorten, onze keuze f 2.75
25 dahlia's in 25 soorten, extra i 7.50
25 dahlia's in 25 soorten, onze kenze f 6.25
25 dahlia's in 10 soorten, onze keuze f 5.—
100 dahlia's in 25 soorten, extra 127.50
100 dahlia's in 10 soorten, extra f25.—-
100 dahlia's in 10 soorten, onze keoz8 117.50
Wij hebben een pracht-sortiment in prima land-
knollen in voorraad. De beste tijd van planten is
ongeveer half April tot einde ApriL
P. VAN BODEGRAVEN.
Westerling en, zal den eerlijken, oprechten. Westerling
seeds met sympathie behandelen, ook al la zijn leuzÉT:
Turkije voor de Turken.
Laat ons Nederlandera de Turken helpen bij het op
bouwen van hun nieuwe rijk, laat ons daarom, steu
nende op de traditie, ona wenden tot den Nederland-
schen consul-generaal te Smyrna, ten einde een plaats te
veroveren in het Turkije der Turken.
Vergadering van Dijkgraaf en Heemraden met Hoofd
ingelanden, op Woensdagmiddag 2 uur.
Afwezig Heemraad Jb. Waiboer Hz. met kennisge
ving van verhindering.
Na opening worden de voorgelezen notulen onveran
derd goedgekeurd.
Van den oud-opzichter, den heer J. Breed Cz., Is' een
dankbetuiging ingekomen voor het genomen besluit In
zake zijn pensionneering.
Punt 5 der agenda la vaststelling van het kohier van
omslag. Nadat enkele posten zijn toegelicht, wordt het
kohier vastgesteld op een bedrag van f 23635.50. De
termijnen van betaling worden bepaald op 11 Mei, 14
Augustus en 13 November.
Volgt opmaken van een aanbeveling voor benoeming
van een Heemraad inplaata van den heer C. A Wai
boer, die wegens leeftijdsgrens niet herkiesbaar is.
le stemming: Groneman 4, R. Bakker 4, P. Visser Az,
4, C. Schenk 1 stem; 2e stemming: Groneman 2, R. Bak
ker 5, P. Visser Az. 6 stemmen, alzoo herstemming tus-
schen de twee laatstgenoemden. Alsnu verkrijgt de heer
Visser 7 en de heer R. Bakker 6 stemmen, zoodat de
heer Visser als no. 1 op de aanbeveling wordt geplaatst.
Als no. 2 wordt de heer R. Bakker met 11 stemmen
gekozen; tegen 1 stem op de heeren Groneman en K
Kater, terwijl de heer Groneman als no. 8 wordt go-
kozen met 9 stemmen. De heer C. Schenk verkreeg
3 stemmen en de heer T. Wonder 1 stem.
Dan volgt stemming voor een aanbeveling voor Heem
raad, wegens periodieke aftreding van den heer K. Zijp.
Deze wordt met algemeens stemmen als na 1 gekozen.
Als no. 2 en 8 worden gekozen reap, de heeren CL Schenk
Az. en J. Bakker Az.
Punt 8 is een voorstel van het Dag. Bestuur tot eleo-
trificatie van de reservebemaling. Dit werd in een vo
rige vergadering aangehouden. Het Dag. Bestuur heeft
nader overleg gepleegd en een onderzoek laten instel
len. Als deskundige is gevraagd Prof. Thiereiuy lid van
de vroegere technische commissie. De vraag was gesteld
of er geplaatst kon worden een motor van 55 PK., zon
der dat de ©entrifugaalpomp zou moeten vervallen, ter
wijl tevens gevraagd werd nw-nr de mogelijkheid om
wijziging te brengen in den waterloop WJat dit laatste
betreft, gaf de heer Thierens in zijn rapport te kennen
dat een wijziging hierin on-economisch zou rijn. Wat de
electrLficatie der reservebemaling betreft, wordt gead
viseerd tot aanschaffing van een motor van! 75 80 PK
die voldoende kracht kan ontwikkelen om 60 Kub, meter
per minuut te verplaatsen. De kosten worden globaal
geschat op f 4500. Het Dag. Bestuur meent, dat de
kosten niet zoo belangrijk zijn, terwijl het eene bespa
ring geeft, dat de ommetseling der ketels achterwege
kan blijven en bovendien kunnen de drie stoomketels
worden verkocht. Na ©enige discussie wordt voorge
steld tot electrificatie der reservebemaling over te gaan,
de ketels te verkoopen en wanneer t bedrag dan nog
ontoereikend mocht zijn, het ontbrekende te vinden
in een aan te gane leening. Een en ander nog onder
FEUILLETON
Naar het Engelsoh
ETHEL M. DELL.
40.
Maar Avery wist het antwoord vóór het uitgesproken
was. „Ik bén Victor, madame Victor Lagarde. Ik ben
de kamerdienaar van Monsieur Pierre, bijna van zijn
geboorte af. Hij noemt mij zijn bonne! En nu ben ik
Kekomen tot u, madame, niet pp zijn verzoek. Mais
Don, hij weet zelfs niet, dat ik hier ben. Maar omdat
|Wj is in groote, groote ellende en lk niet kan troosten
Dem. Ik heb niet de macht. En hij is heelemaal alleen
-j heelemaal alleen. En ik ben bang lk ben bang"
Hij hield op en spreidde zijn handen veelbeteekenend
Uit Avery zag de tranen in zijn oogen komen.
Zacht sloot zij de deur, „Wat is er? Zeg me, waar je
bang voor bent?"
Hij keek haar aan. „Madame, Monsieur Pierre heeft
gevoelens de diepste. Hij voelt passionnément. Hij tracht
te verbergen zijn gevoelens voor mij. Maar ik ik weet.
HIJ zit alleen in den grooten hall en kijkt kijkt. Hij
aapt heelemaal niet Hij wil zelfs niet naar bel
gaan. En ln den grooten hall is een schrijfbureau en
uaarin een lade. Vanavond toen hij denkt dat hij is
alleen hij opent die lade en lk kijk even. Een revol
ver is erin, madame. En hij kijkt ernaar, raakt aan
aar en schudt dan zijn hoofd. Maar lk ben zoo bang
zoo bang. Dus enfin ln mijn wanhoop ik ben ge
gaan naar u. U hebt invloed op hem, niet waar? U hebt
e macht om hem te troosten. Madame chere ma-
Icuf6 wllt u niet komen en spreken met hem vijf
ne minuutjes? Alleen om hem ln te spreken moed,
adame, ln zijn droefheid want hij is heelemaal alleen."
zlnhf rm*611 stroomden bij die smeekbede langs zijn ge-
w». n wV,erborg 2iJn waQbo°P niet die te aandoenlijk
was om belachelijk te zijn.
w/f,7,Wl8t ^let wat zeS8&n of doen moest en ter-
Vi-fr. 8fr be8lultloc» stond, Bloeg de hallklok elf.
trouw,?8™de haar angstig aan. „Madame ls ge-
Waar* 'v Ztd6 h^' "Z^ kan doen wat ziJ wI1 niot
kn Monsieur Pierre
„Wacht even," viel zij hem ln de rede. „Ik moet even
nadenken."
Zij ging naar de deur en keek naar buiten. Zij had
een gevoel alsof een roep tot haar gekomen was, maar
niet om een zelfzuchtige reden zij aarzelde daarop
antwoord te geven. De een of andere onbekende invloed
■hield haar terug."
Victor kwam naast haar staan. „Madame" zeide hij
fluisterend, „ik zal u vertellen een geheim ik, Victor,
die gekend heb Monsieur Pierre van af zijn jeugd. Hij
u liefheeft Madame. Hij u liefheeft veeL C'est la grande
passion, die maar eens komt ln het leven maar eens."
De woorden schenen tot in haar hart weg te zinken.
I Zij maakte een onwillekeurig gebaar, alsof zij ineen
kromp. Zij stond dan roerloos, terwijl de avondwind in
haar gezicht blies, en trachtte haar gedachten te ver
zamelen en de zaak van alle kanten te overwegen vóór
zij een besluit nam. Maar het hielp niet. Die laatste
woorden hadden een 'groote kracht in haar wakker ge
roepen ,die zij niet kon beheerschen. Van af het oogen-
blik, dat zij uitgesproken waren, lag de beslissing nioc
meer bij haar.
j Plers was alleen. Plers had haar lief had haar noo-
dig. Zijn ziel riep tot de hare door de duisternis. Zij zag
hem weer als ln haar droom rukken aan die wreede
ijzeren tralies, terwijl hij vergeefs trachtte haar te be-
reiken. En alle twijfel ging van haar als een wolk.
I .Laten we gaan!" zelde zij op vasten toon.
Zij nam een mantel van een haak in den hall, draalde
het licht laag, trok den sleutel uit het slot en liep naar
buiten.
Victor volgde haar en trok zacht de deur achter
zich toe. Hij bleef een pas achter haar, zonder iets
te zeggen, volkomen tevreden met het succes van zijn
zending.
Avery liep met vluggen, zekeren tred toch scheen het
haar later toe alsof zij in een droom gewandeld had,
want slechts een flauwe Indruk van dien tocht door den
nacht bleef haar bij. Het was donker, maar de don
kerte hinderde haar niet. Zij liep als werd zij onweer
staanbaar aangetrokken zelfs tegen haar wil. Diep
ln haar hart was h<* bewustzijn, dat zij iets onbezonnens
deed,, maar het vrouwlijke in haar was te diep ont
roerd, om andere overwegingen te laten gelden. Het
beeld van Plers ln zijn eenzamen hall was steeds voor
haar oogen, trok haar voort.
Hij had haar niet laten halen. Zij wist nu, dat hij haar
niet zou laten halen. Toch ging zij op gevleugelde voe
ten naar hem toe. Want zij wist, dat zijn verlangen
naar haar groot was.
Toen zij bij de Abbey gekomen was, bleef zij aarze
lend staan. Victor was dadelijk bij haar,
j „Ik zal u voorgaan," zeide hij. En hij bracht haar door
de bibliotheek naar den hall. In de bibliotheek wees hij
haar de deur aan het andere einde, maar vóór zij daar
bij konden komen, klonk er een voetstap aan den an
deren kant en werd de deur plotseling geopend.
„Ah!" riep Victor uit en hij deinsde achteruit als
Iemand, die op heeterdaad betrapt wordt.
Avery bleef roerloos staan; haar hart klopte in haar
keel en een tragisch gevoel, dat zij een indringster was,
I overweldigde haar. Zij kon geen woord vinden om t9
zeggen, zoo plotseling en zoo verschrikkelijk was de be
proeving. Zij kon slechts zwijgend wachten.
Piers stond als aan den grond genageld ,met oogen,
die slapeloos fonkelden uit een vertrokken, bleek ge
zicht, dan gaf hij eindelijk met een gebiedend gebaar
Victor, die nog bij de open deur stond, een wenk om
te gaan.
Langzaam ging de deur achter den Franschman dicht
en toen eerst kwam Piers naar voren, liep naar Avery,
trok haar op een stoel, knielde zwijgend voojr haar neer
en legde zijn hoofd in haar schoot.
HOOFDSTUK XXXVIL
„LA GRANDE PASSION."
Eindelijk sprak zij tegen hem, half bang door zijn
zwijgen, hoewel zijn houding haar geheel geruststelde.
Want hij had haar nog lief, daaraan viel niet te twijfe
len.
„Plers," zeide zij. „Piers! Laat lk je helpen!"
Hij kreunde ten antwoord en zij voelde een groote
huivering hem doortrillen. Zij wist intuitief, dat hij
streed vogr zijn zelfbeheersching en op dat oogenbllk
zijn gezicht niet durfde laten zien.
„Dat kan je niet," zeide hij eindelijk.
„Ik geloof van wel. Het ls nog niet zoo heel lang ge
leden, dat je dat zelf gezegd hebt."
„Het was ploertig van me je dat te zeggen,"
En dan sloeg hij plotseling zijn armen om haar heen.
„Dat jij jij, Avery zoo bij mij moet komen!"
Zij maakte een van haar handen los en legde die op
zijn gebogen hoofd. „Wil ik je zeggen waarom ik hier
gekomen ben?"
Hij schudde zijn hoofd, doch er was hartstocht in den
druk van zijn armen. Een tijd lang bleef hij haar zoo
zwijgend vasthouden en door de stilte hoorde zij het
vlugge, harde kloppen van zijn hart. Dan sprong hij op
„Avery," zeide hij, „je bent een heilige dat je zoo bij
mij komt Ik zal het nooit vergeten. Maar er is niets,
dat je voor me doen kunt dan me aan mijn lot over te
laten. Alleen in den beginne lijkt die eenzaamheid zoo
vreeselijk. Victor was een groote idioot om je te halen
Maar hij bedoelde het goed. Dat doet hij altijd. Dat
briefje van Je had lk moeten beantwoorden. Ik ging
juist hierheen om het te doen. Ik had je niet zoo lang
moeten laten wachten, maarZijn stem trilde hij
keexde zich om en ging met zijn rug naar haar toe te-
I gen den schoorsteenmantel leunen.
„Het 'was zoo vreeselijk goed van je," ging hij even la-
I tervoort „Je ben tal tijd -- vreeselijk goed. Mijn groot-
vader heeft dat beseft zie Je. Dat heeft hij je ver-
teld niet? Hij was er heelemaal niet boos om, dat ik niet
J met Ina Rose wilde trouwen. Tusschen twee haakje3,
zij is met Dick Guyes geëngageerd. Ik heb je gezegd,
i dat het alleen maar een spelletje was. Je geloofde me
Toen niet wel?"
Z j stond op en kwam bij hem staan. Zij begreep, dat
hij al die dingen slechts zeide, om tijd te winnen en zijn
passie te bedwingen.
I „Plers," zelde zij, „wat scheelt er aan?"
j Hij richtte zich op en keek haar aan. Avery," zeide
bij, „weet je wel, dat het 'het beste zou zijn als je dade-
I lijk terugging! Ik vind het verschrikkelijk dat te zeg
gen. Het was zoo lief van jo zóó zoo goed van je
om to komen. Maar neen, er scheelt niets aan', niets,
dat er al niet heel lang geleden geweest is. De quaestie
is, dat lk niet waard ben tegen je te spreken, laat staan
I je het 'hof te maken. En lk was een ploert en een bruut
om dat te doen. Ik heb den laatsten tijd een beter in
zicht ln vele dingen; gekregen. Ik voel nu mijn verant
woordelijkheden, zie de dingen, zooals zij zijn. Ik ga
heel hard werken. Ik moet niet denken aan andeie
dingen."
Hij hield op en keek haar hartstochtelijk aan: een
gloed, zoo woest en brandend, dat zij verplicht was haar
oogen neer te slaan. Het was alsof zijn ziel alles tot
haar riep wat hij zijn lippen bedwong om te uiten.
Hij zag, dat zij instinctief zijn blik meed, en leunde
weer, als uitgeput, tegen den schoorsteenmantel.
„Ik kan er niets aan doen, Avery. Ik ben Zoo doodmoe
en lk kan niet slapen. Het spijt mij vreeselijk, maar
vanavond ben ik niets dan een bruut beest. Heusch
heusch - het la het beste, dat jo gaat."
Er klonk wanhoop in zijn stem. Hij liet zijn hoofd op