GERO ZILVER feesl IJzeren Grendelen. Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen. Eerste Blad. Verpachting Balgzandpolder. Binnenlandsch Nieuws. Auto in het water gereden te Rotterdam. Dinsdag 23 April 1929. CHAGE 72ste Jaargang No. 8446 m lira* Lnitiiillil )it blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- entiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER. BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Door middel van. een advertentie in de Schager Crt vaa Donderdag en Zaterdag J.1. is bekend gemaakt, dat Woensdag a. s., 24 dezer, de dijken en gronden vaa den Balgzandpolder door dem Ontvanger der Regt- L strafte en Domeinen te Den Helder (om half elf mor gens in café Ruitenburg te de Kooij) zullen worden verpacht. Het is wellicht niet ongewenscht ter voorlichting van jelangstellenden, en eventueel gegadigden omtrent dit poldertje een en ander mee te deelen. Omtrent het ont staan dezer gronden kan worden volstaan met de mede- deeling, dat op de Schcrgronden, gelegen tusachen den goegraszeedijk (ten N. van de Kooij) en het nieuwe l Bilgzandkanaal in 1925 de baggerspecie uit dit kanaal li gedeponeerd, waardoor een complex gronden la onb» mar, waaraan den naam „Balgzandpolder" la gegeven, la 1928 zijn deze ln hoofzaak zandige gronden om de 200 M. van een, kavelaloot voorzien, waardoor 12 kavels werden gevormd, ter grootte van gemiddeld ongeveer ELA. Overigens werden voor de verdere ontwatering dezer kavels aanvankelijk nog geen maatregelen geno men. In 1927 werd ons gelegenheid gegeven strooksgewijze dwar3 over de kavels hier en daar verschillende akker bouwgewassen, alsook gras en klaver te zaaien, waaruit dien zomer overtuigend bleek, dat deze gronden voorals nog: minder geschikt geacht moesten worden voor ak kerbouw, doch dat de aangewezen methode van in cultuurbrenglng zou zijn ze groen te maken. Bovendien ileek uit deze proefvelden, alsook uit die welke ln 1928 ■den aangelegd, dat in het bijzonder met een stik- ifbemesting op deze gronden een zeer nuttig effect [Werd verkregen. Desbetreffende adviezen deed de Directie der Zul- ;eewerken besluiten deze gronden ln 1928 te doen .ien met gras- en klaverzaad voor den aanleg van ivend grasland, waarbij als dekvrucht gebruik werd ■gaaaakt van mosterd, gedeeltelijk ook (kavel 5 en 6) van haver en gerst Hieraan moesten evenwel vooraf gaan de reeds lang noodzakelijke maatregelen ter be vordering van de ontwatering der kavels, hieruit be staande, dat om de 6 M. door middel van een greppel- ploeg, getrokken door een traotor (met rupswlelen), greppels werden gemaakt. De grond werd daarna met een, sohijvenegge bewerkt waardoor de natuurlijke flora, bestaande uit een in z'n soort schitterende vegetatie van welig groeiende zoutplanten, grootendeels werd vernietigd. De aanslag van de gras- en klaverzaden was, gezien de weinig gunstige omstandigheden, alleszins bevredi gend. De dekvrucht bleef kort, zoodat de grassen en klavers vorlgen zomer voldoende gelegenheid kregen om tot ontwikkeling te komen. Na het verwijderen van de dekvrucht werd nog een overbemesting met kalksalpe- ter gegeven .waardoor het jonge gewiaq voldoende ont wikkeld den winter kon Ingaan. De strenge koude in de achter ons liggende wintermaanden heeft hier dan ook niet meer schade aangericht dan elders. Afgezien van «flcele kale en zoute plekken, welke dit voorjaar op stouw worden ingezaaid, is jong grasland verkregen, iHUrvan, dank zij een thans opnieuw aangewende krachtige bemesting, een goede ontwikkeling mag wor den verwacht. Bn zoo liggen deze gronden dus thans gereed om door landbouwers in gebruik te worden genomen. Waar om dit niet reeds een paar jaar eerder kon geschieden? Eerstens waren de gronden toen nog te zout om met succes in gebruik te kunnen worden genomen. Doch bovendien werd het wenschelijk geoordeeld den Staat de kosten en het risco va nhet in cultuur brengen te doen dragen. Thans is de wildernis van 1926 en '27 ln cultuurgrond herschapen; het jonge grasland belooft bij oordeelkundige behandeling een voldoende productivi teit, terwijl tevens wordt bereikt, dat de gronden lang zamerhand geheel ontzilten en in een beteren structuur- toestand overgaan, zoodat ze binnen enkele jaren des- gewenscht ook voor akkerbouwproducten zullen kun nen worden gebruikt. Het gehalte van den grond aan koolzure kalk maakt het niet onwaarschijnlijk, dat wel licht ook bloembollen hierbij voor verbouw in aanmer king kunnen komen. Van dit poldertje zal nog een deel voor proeven gep reserveerd blijven, zoodat alleen; de kavels 1 tot en met 8 (samen pl.m. 40 H_A., de dijk buiten beschouwing gelaten) in de verpachting zullen worden opgenomen. Blijkens de voorwaarden zullen de kavels eerst twee aan twee worden; aangeboden, daarna evenwel door combinatie van meerdere kavels gelegenheid zal worden gegeven deagewenscht grootere complexen, in eens te pachten. De bepaling, dat de huur voor één Jaar wordt „Alles was me te veel Gedurende drie jaar leed lk aan neerslach tigheid. Ik begon Kxusqhen Salts te gebrui ken en van lieverlede kwam mijn normale gezondheidstoestand terug. Thans heb lk mijn bezigheden hervat en werk weer met plezier. D. G. Orlgineele brief ter inzage). Verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten 1 OHO per flac., groote flesch (3X1 flao.) f 1.60. aangegaan, doch door middel van twee optie-jaren dea gewenscht kan worden verlengt, heeft ten doel, de voor waarden voor de pachters zoo nanTiAmonjv mogelijk te doen zijn. Uit het voorafgaande moge dus blijken; dat hier ge legenheid wordt geboden om kleinere oppervlakten land voor hooiwinnlng en (of) beweiding ter beschikking te krijgen, doch tevenls, dat het mogelijk zal zijn op deze jonge gronden vasten voet te krijgen, voor het be ginnen van een eigen bedrijf. Met deze toelichting op de eerste verpachting van dit eerse Zuiderzee-poldertje meenea wij te kunnen volstaan. De Rijkslandbouwcoiisuleiit, S. SMEDING, Schagen; 22 April 1929, dank HJ een goed verzorgde tafel, gedekt met het voor elk gerecht pas sende tafelzilver. De moderne menscb behoeft zich niet meer te behelpen, zooals vroeger met massief zilver zooveel voorkwam. Een complete col lectie GERO-ZILVER geeft ln het gebruik meer voldoening en Is bi) aanschaffing belangrijk goedkooper. Van Rijs wij k's ISSSeSminferVl Het oude adres van vertrouwen. Prachtsch oenen. Kwaliteitschoenean* Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant En de prijzen zijn lager dan ooit HET INZITTENDE ECHTPAAR VERDRONKEN. hahStra FEUILLETON Naar het Engelsch van ETHEL M. DELL. 41. De ontmoeting was zóó onverwacht, dat Avery een oogenblik stom verbaasd was. De geheele manier en de uitdrukking van het kind deden zóó sterk aan haar va der denken, dat zij een oogenblik het gevoel had alsof zij voor den vicaris zelf stond als een op heeterdaad betrapte misdadigster. Zij keek Olive zwijgend aan en Olive keek haar aan aet een vernietigenden blik. Piers echter was niet gewend aan schuchterheid en 'tapte zonder het minste teeken van verlegenheid den hall binnen. „Allo, kieine meid, waarom lig je niet in bed?" De beschuldigende oogen richtten zich op hem. Olive scheen grooter te worden van verontwaardiging. „Ik ben al lang naar bed geweest," antwoordde zij op den zelfden ijskouden toon. „Mag ik vragen wat u hier doet, Mr. Evesham?" „Ik?" zeide Piers lachend. „Wat denk je?" „Dat kan ik me niet voorstellen." .•Heusch niet? Nou, misschien zal je phantasie zich wel wat ontwikkelen, als je ouder wordt, Maar als Je een verstandig meisje wilt zijn, moet je nu maar naar ed gaan eh de ouderen hun zaken zelf laten regelen". Olive richtte zich in haar volle lengte op. „Ik denk er niet over, zoolang u hier in dit huis bent" „Heusch! En waarom niet?" Hij sprak met de grootste kalmte, maar Avery hoorde een trilling in zijn stem, die haar waarschuwde, dat uuve gevaarlijk terrein betrad. tn VkTam tusscbenbeide. „Maar je gaat nu na- I ai^ ze^e tegen hem. „Het ls bedtijd voor ons aiiemaal. Goeden avond! En ik dank je wel, dat je me thuis gebracht hebt!" mS^L,'0011 was normaal- Z« stak hem haar hand toe. hij nam die niet aan. wó'nivi" 00gen:blik'" zeide hi3. ..Ik wou eerst mijn ant- on j- vraa,8 hebben. Waarom sta je er zoo lSt UU het huis te hebben?" schiin„eelt °bve recht in het gelaat, niet langer onver- (E8, !?aap hard als graniet. 6 liet zich echter niet van haar stuk brengen. Zij was de eenlge der kinderen van den vicaris, die nooit reden gehad had een zweem van angst te voelen. „Het zou beter zijn die vraag tot uzelf te stellen," zeide zij uit de hoogte. „U zult het antwoord waarschijnlijk beter weten dan lk." Piers' uitdrukking veranderde. Een oogenblik keek hij woest, maar hij bedwong zich bijna onmiddellijk. I Het is gelukkig voor je, dat je mijn dochtertje niet bent I Als je dat was, zou je vannacht het ergste pak slaag krijgen, dat je ooit gehad hebt. Maar zooals de zaken nu staan welnu, je hebt me gevraagd waarom ik hier ben. Ik zal het je zeggen: ik ben hier, omdat ik Mrs. Denys thuis gebracht heb. Heb je daar iets op aan te merken?" Olive scheen eerst niet precies te weten wat zij moest antwoorden, maar dan zeide zij vlug: „Ik zal het mor gen aan Miss Whalley vertellen. Mijn vader heeft mij gezegd, dat ik naar haar toe moest gaan, als er iets niet in den haak was." En met een boosaardigen blik op Avery voegde zij eraan toe: „U weet zeker wel, dat Mrs. Denys tegen het eind der maand de dienst is op gezegd?" Piers keek ook naar Avery een vlug vragend blik |Zij knikte ten antwoord. „Heusch?" zeide bij. „Ik waag de voorspelling, dat zij eerder weg zal gaan. Als je het nieuwtje aan Miss Whalley vertellen wilt mag je ook zeggen, dat Mrs. Der nys mijn vrouw wordt en dat het huwelijk" hij keek I Avery weer aan en al het harde was uit zijn gezicht ver dwenen „plaats hebben zal zoodra zij het wil." I Een doodelijke stilte volgde op die woorden. Avery's 1 gezicht was bleek, maar er speelde een flauw glim lachje om haar lippen. Zij doorstond kalm, Piers* blik. Zij kwam zelfs wat dichter bij hem staan, en hij stak i onmiddellijk zijn arm door den hare. Olive bleef hen een twintig seconden zwgend en roer loos aankijken. En dan trok zij haar troepen in goede orde van het slagveld terug. „In dat geval," zeide zij op den toon van iemand, dié de discussies sluit, „valt er verder niets te zeggen. Ik vermoed, dat Mrs. Denys graag Lady Evesham wil worden! Mijn vader heeft me gezegd, dat zij een avon turierster was. Ik zie nu, dat hij gelijk had." Zij ging met statlgen stap en hoog opgeheven hoofd weg een absurde parodie van deni vicaris in zijn cle- ricaalste oogenblikken. Averij begon even .zenuwachtig te lachen, toen zij niet meer te zien was. Piers had zijn arm om haar heen geslagen. Hij druk te haar tegen zijn hart „Wat een bekoorlijk kind, niet?" zeide hij. Zij verborg haar gezicht tegen zijn schouder. „Ik geloof dat zij gelijk had," zeide zij, nog half lachend. „Piers je moet gaan." „Dadelijk. Laat mij eerst van je lieve lippen hooren dat je niet niet boos bent!" Hij fluisterde haar de woorden zacht in. „Dat ben ik niet" fluisterde zij terug. „En heb je geen spijt?" Zij keerde haar gezicht naar hem toe. „Neen liefste, heelemaal niet. Ik ben blij." Hij drukte haar dichter tegen hem aan, doch eerbie dig. „Avery, je houdt niet van me wel?" „Natuurlijk wel!" „Er kan geen sprake van „natuurlijk" zijn, zeide hij bijna heftig. „Ik ben een; echte bruut tegenover je ge weest." „O, Piers,' zeide zij met een stem, die hem geheel doortrilde, „dacht je dat ik minden van je liefde zou wil len hebben zelfs al deed die pijn? Het ls het grootste wat ooit in mijn leven gekomen is." Hij hield haar hoofd tusschen zijn handen en keek haar in haar vertrouwende oogen. „Avery! Avery!" zeide hij. „Ik meen het!" zeide zij ernstig tegen hem. „Ik ben steeds dichter bij je gekomen bijna ondanks mijzelf hoewel ik al mijn beat gedaan heb verder van je weg te gaan. Piers, mijn vroeger leven is een droom en dit - dit is het ontwaken. Je hebt me gevraagd of het ver leden iets beteekende. Ik kon je toen 'geen antwoord ge ven. Ik sliep nog half. Maar nu nu heb jij het wonder gewrocht nu is mijn hart wakker, liefste, en zal lk je antwoorden. Het verleden is niets voor jou of voor mij Het beteekent geen jota!" Haar woördètrstierven weg in zijn kus. Hij hield haar langen tijd dicht tegen zich aangedrukt. Een paar maal probeerde hij iets tegen haar te zeggen, maar het ge lukte hem niet Maar tenslotte gaf hij zich over aan de verrukking van haar armen. Maar zijn eigen woeste hartstocht was beneden de oppervlakte gezonken. Hij vroeg niet meer dan zij aanbood. „En neem nu afscheid!" fluisterde zij eindelijk. En hij kuste haar weer en liet haar dan los. Zij stond op den drempel, toen hij in den nacht ging naar zijn eenzaam huis terug naar de echoënde leegte, de luisterende duisternis. Hij liep weer naar den groo- ten hall, waar Sir Beverley gewoon was op hem zitten te wachten. Vdotor stond op den uitkijk. „Monsieur Pierre!" zedde hij vleiend. „Ja?" „Ik heb wat eten voor u klaar gezet in de eetkamer Het is daar gezelliger," zeide hij, naar de open deur wij zend. „Wilt u niet wanneer u gegeten hebt naar bed gaan, mon cher, et peut-être donnlr?" Heel schuchter zeide hij het. Zijn oogen volgden Piers' Zaterdagavond kwam na zes uur 'n Fordauto met twee inzittenden, een dame en een heer, van den kant van de vischmarkt de Blaak te Rotterdam oprijden. De be stuurder stuurde zijn wagen ter zijde van den weg alsof hij wilde parkeeren achter de rij boomen die eenlge me ters van de kade staan. Dit voornomen lijkt te aanneme lijker omdat de auto juist tegenover den lunchroom van Heek naar den kant van den weg ging. Met het voor wiel reed de wagen, toen de bestuurder de bocht nam om tusschen twee boomen door te rijden, tegen een boom aan. Vermoedelijk heeft hij bij een poging om los te komen te snel het stuur omgegooid, althans de wagen reed met de inzittenden regelrecht de Blaak in. Bij den val van de hooge kade maakte het voertuig een salto mortale en kwam op den neus in het water te recht, Een schipper en verschillende omstanders kwamen met roelbooten en met een schuit naar de plaats, waar het ongeluk gebeurd was, om hulp ta verleenen. Drie personen begaven zich te water, sloegen de ruiten van de auto in en haalden de slachtoffers uit den wagen. Het was echter reeds te laat Anderhalf uur lang la men tevergeefs bezig geweest om de levensgeesten op te wek ken. De identiteit van de slachtoffers, een jongeman en een "jonge vrouw, kon aanvankelijk niet worden vastge steld. Papieren die op het lijk van den man gevonden werden, gaven echter eenlg vermoeden.1 en toen de politie iemand gevonden haxl die de slachtoffers kende, kon Zaterdagavond laat op Crooswijk, waarheen de twee doo- den waren overgebracht, worden vastgesteld dat zij wa ren de heer en mevrouw Vester. De heer Vester was inspecteur van den storingsdienst van de Philips-fabrieken te Eindhoven. Nog een auto te water. Een paar uren van te voren was eveneens een auto In het water gereden, waarbij het aan het dappere optre den van een schippersknecht is te danken geweest dat de inzittende is gered. Het ongeval heeft .zich als volgt toegedragen: Te ongeveer half vier stond op den Haringvliet een Ford-auto. De chauffeur was even afwezig, toen de 22- jarlge radio-monteur L. A. Floor den auto wilde keeren Daarbij manouevreerde hij onhandig, verloor de macht over het stuur en reed het water in. Doordat de wagen goed gesloten was bleef hij op de lucht in de carrosse rie even drijven. Onmiddellijk schoten de schipper L. Huyzer uit Sliedrecht, die daar met zijn boot lag, de 28- jarlge C. v. d. Plas van het eveneens vlakbij liggende motorschip „Hoop op Welvaren" en even later de 22- jarige expeditieknecht P. Maljero, wonende in de Cathe-1 rinastraat te hulp. bewegingen met de zwijgende aanbidding van een dier. „O, Ja, lk zal naar bed gaan," zeide Piers. Hij ging naar de eetkamer. Er was geen veerkracht in zijn stap; hij liep meer als Iemand, die een zwaren j last draagt, en Vlctor zag dat met angstige oogen. I Hij volgde hem, schonk een glas wijn in en zette dat voor hem neer met een handigheid, die zijn bezorgdheid jniet verborg. Piers nam het glas bijna werktuigelijk op en terwijl j hij dat deed, zag hij een paar brieven op tafel liggen. „Vervloekt!" zeide hij moe. „Hoeveel meer nog?" Er lagen stapels op zijn schrijfbureau. Met iedere post stroomden zij binnen. j Victor kreunde medelijdend. „Wil ik ze wegnemen? U kunt ze morgen lezen, wanneer u geslapen hebt." „Ja, neem ze maar weg!" zeide Piers. „Wacht even! jWat ls die bovenste? Dien wdl ik even inkijken." J Hij nam de enveloppe op. Het adres was geschreven met een flinke, vierkante mannenhand „Piers Eves ham, Espuire, Rodding Abbey." I „Iemand, die het niet weet," prevelde Piers, terwijl hij met een gevoel van verlichting den brief openscheurde. Een paar condoleantlebrleven, die hij gekregen had, wa ren geweest als zout, dat dn een wond gewreven werd. Hij nam den brief eruit en keek naar de onderteeke- ndng: Edmund Crowther. Plotseling schoen een sluier voor rijn. oogen! getrokken fce worden. Hij keek met een scherpe, verschrikte bewe ging op en door een zwevend en mist zag hij den ver- bijsterdein glimlach van zijn grootmoeder op het portret aan den muur. Het bloed suisde lu zijn oogen. Onwille keurig balde hij zijn vuisten. Crowther! Hij had Crow ther vergeten! En Crowther wist hoe veel! Maar hij had Crowther's belofte van geheimhouding, dus wat had hij te vreezen? Niets meer! Toch had hij een gevoel, alsof ergens ln de kamer een duivel lachte. Zij hadden hem gevangen, zij hadden hem ge vangen, daar aan de poort zelf der bevrijding. Zij sleep ten hem naar zijn martelplaats terug. Hij kon het ram melen der ketenen hooren, die hij bijna kapot getrokken had, kon ze koud om zijn hart voelen sluiten. Want hij was ook door een gelofte gebonden en het houden van die gelofte beteekende het vernietigen van alle goede dingen, die hij in het leven had. En dat niet alleen. Het beteekende het in stukken scheuren van datgene, wat heilig was; het in de aarde vertrappen van dat gewijde geschenk, dat hem nu pas geschonken was. Het beteekende het breken van een vrouwenhart -dat van de eenlge vrouw ln de wereld, de vrouw, die hij met lichaam en ziel aanbad, de vrouw, die hein ondanks zichzelf ook was gaan liefhebben. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1