GERO
ZILVER
feesl
IJzeren Grendelen.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Schagen.
Eerste Blad.
Verpachting Balgzandpolder.
Binnenlandsch Nieuws.
Auto in het water gereden te
Rotterdam.
Dinsdag 23 April 1929.
CHAGE
72ste Jaargang No. 8446
m
lira* Lnitiiillil
)it blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
entiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER. BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Door middel van. een advertentie in de Schager Crt
vaa Donderdag en Zaterdag J.1. is bekend gemaakt, dat
Woensdag a. s., 24 dezer, de dijken en gronden
vaa den Balgzandpolder door dem Ontvanger der Regt-
L strafte en Domeinen te Den Helder (om half elf mor
gens in café Ruitenburg te de Kooij) zullen worden
verpacht.
Het is wellicht niet ongewenscht ter voorlichting van
jelangstellenden, en eventueel gegadigden omtrent dit
poldertje een en ander mee te deelen. Omtrent het ont
staan dezer gronden kan worden volstaan met de mede-
deeling, dat op de Schcrgronden, gelegen tusachen den
goegraszeedijk (ten N. van de Kooij) en het nieuwe
l Bilgzandkanaal in 1925 de baggerspecie uit dit kanaal
li gedeponeerd, waardoor een complex gronden la onb»
mar, waaraan den naam „Balgzandpolder" la gegeven,
la 1928 zijn deze ln hoofzaak zandige gronden om de
200 M. van een, kavelaloot voorzien, waardoor 12 kavels
werden gevormd, ter grootte van gemiddeld ongeveer
ELA. Overigens werden voor de verdere ontwatering
dezer kavels aanvankelijk nog geen maatregelen geno
men.
In 1927 werd ons gelegenheid gegeven strooksgewijze
dwar3 over de kavels hier en daar verschillende akker
bouwgewassen, alsook gras en klaver te zaaien, waaruit
dien zomer overtuigend bleek, dat deze gronden voorals
nog: minder geschikt geacht moesten worden voor ak
kerbouw, doch dat de aangewezen methode van in
cultuurbrenglng zou zijn ze groen te maken. Bovendien
ileek uit deze proefvelden, alsook uit die welke ln 1928
■den aangelegd, dat in het bijzonder met een stik-
ifbemesting op deze gronden een zeer nuttig effect
[Werd verkregen.
Desbetreffende adviezen deed de Directie der Zul-
;eewerken besluiten deze gronden ln 1928 te doen
.ien met gras- en klaverzaad voor den aanleg van
ivend grasland, waarbij als dekvrucht gebruik werd
■gaaaakt van mosterd, gedeeltelijk ook (kavel 5 en 6)
van haver en gerst Hieraan moesten evenwel vooraf
gaan de reeds lang noodzakelijke maatregelen ter be
vordering van de ontwatering der kavels, hieruit be
staande, dat om de 6 M. door middel van een greppel-
ploeg, getrokken door een traotor (met rupswlelen),
greppels werden gemaakt. De grond werd daarna met
een, sohijvenegge bewerkt waardoor de natuurlijke
flora, bestaande uit een in z'n soort schitterende
vegetatie van welig groeiende zoutplanten, grootendeels
werd vernietigd.
De aanslag van de gras- en klaverzaden was, gezien
de weinig gunstige omstandigheden, alleszins bevredi
gend. De dekvrucht bleef kort, zoodat de grassen en
klavers vorlgen zomer voldoende gelegenheid kregen om
tot ontwikkeling te komen. Na het verwijderen van de
dekvrucht werd nog een overbemesting met kalksalpe-
ter gegeven .waardoor het jonge gewiaq voldoende ont
wikkeld den winter kon Ingaan. De strenge koude in de
achter ons liggende wintermaanden heeft hier dan ook
niet meer schade aangericht dan elders. Afgezien van
«flcele kale en zoute plekken, welke dit voorjaar op
stouw worden ingezaaid, is jong grasland verkregen,
iHUrvan, dank zij een thans opnieuw aangewende
krachtige bemesting, een goede ontwikkeling mag wor
den verwacht.
Bn zoo liggen deze gronden dus thans gereed om
door landbouwers in gebruik te worden genomen. Waar
om dit niet reeds een paar jaar eerder kon geschieden?
Eerstens waren de gronden toen nog te zout om met
succes in gebruik te kunnen worden genomen. Doch
bovendien werd het wenschelijk geoordeeld den Staat
de kosten en het risco va nhet in cultuur brengen te
doen dragen. Thans is de wildernis van 1926 en '27 ln
cultuurgrond herschapen; het jonge grasland belooft bij
oordeelkundige behandeling een voldoende productivi
teit, terwijl tevens wordt bereikt, dat de gronden lang
zamerhand geheel ontzilten en in een beteren structuur-
toestand overgaan, zoodat ze binnen enkele jaren des-
gewenscht ook voor akkerbouwproducten zullen kun
nen worden gebruikt. Het gehalte van den grond aan
koolzure kalk maakt het niet onwaarschijnlijk, dat wel
licht ook bloembollen hierbij voor verbouw in aanmer
king kunnen komen.
Van dit poldertje zal nog een deel voor proeven gep
reserveerd blijven, zoodat alleen; de kavels 1 tot en met
8 (samen pl.m. 40 H_A., de dijk buiten beschouwing
gelaten) in de verpachting zullen worden opgenomen.
Blijkens de voorwaarden zullen de kavels eerst twee
aan twee worden; aangeboden, daarna evenwel door
combinatie van meerdere kavels gelegenheid zal worden
gegeven deagewenscht grootere complexen, in eens te
pachten. De bepaling, dat de huur voor één Jaar wordt
„Alles was me te veel
Gedurende drie jaar leed lk aan neerslach
tigheid. Ik begon Kxusqhen Salts te gebrui
ken en van lieverlede kwam mijn normale
gezondheidstoestand terug. Thans heb lk
mijn bezigheden hervat en werk weer met
plezier. D. G.
Orlgineele brief ter inzage).
Verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten 1 OHO
per flac., groote flesch (3X1 flao.) f 1.60.
aangegaan, doch door middel van twee optie-jaren dea
gewenscht kan worden verlengt, heeft ten doel, de voor
waarden voor de pachters zoo nanTiAmonjv mogelijk
te doen zijn.
Uit het voorafgaande moge dus blijken; dat hier ge
legenheid wordt geboden om kleinere oppervlakten land
voor hooiwinnlng en (of) beweiding ter beschikking
te krijgen, doch tevenls, dat het mogelijk zal zijn op
deze jonge gronden vasten voet te krijgen, voor het be
ginnen van een eigen bedrijf.
Met deze toelichting op de eerste verpachting van dit
eerse Zuiderzee-poldertje meenea wij te kunnen volstaan.
De Rijkslandbouwcoiisuleiit,
S. SMEDING,
Schagen; 22 April 1929,
dank HJ een goed verzorgde tafel,
gedekt met het voor elk gerecht pas
sende tafelzilver. De moderne menscb
behoeft zich niet meer te behelpen,
zooals vroeger met massief zilver
zooveel voorkwam. Een complete col
lectie GERO-ZILVER geeft ln het
gebruik meer voldoening en Is bi)
aanschaffing belangrijk goedkooper.
Van Rijs wij k's ISSSeSminferVl
Het oude adres van vertrouwen.
Prachtsch oenen. Kwaliteitschoenean*
Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant
En de prijzen zijn lager dan ooit
HET INZITTENDE ECHTPAAR VERDRONKEN.
hahStra
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
ETHEL M. DELL.
41.
De ontmoeting was zóó onverwacht, dat Avery een
oogenblik stom verbaasd was. De geheele manier en de
uitdrukking van het kind deden zóó sterk aan haar va
der denken, dat zij een oogenblik het gevoel had alsof
zij voor den vicaris zelf stond als een op heeterdaad
betrapte misdadigster.
Zij keek Olive zwijgend aan en Olive keek haar aan
aet een vernietigenden blik.
Piers echter was niet gewend aan schuchterheid en
'tapte zonder het minste teeken van verlegenheid den
hall binnen.
„Allo, kieine meid, waarom lig je niet in bed?"
De beschuldigende oogen richtten zich op hem. Olive
scheen grooter te worden van verontwaardiging. „Ik
ben al lang naar bed geweest," antwoordde zij op den
zelfden ijskouden toon. „Mag ik vragen wat u hier doet,
Mr. Evesham?"
„Ik?" zeide Piers lachend. „Wat denk je?"
„Dat kan ik me niet voorstellen."
.•Heusch niet? Nou, misschien zal je phantasie zich
wel wat ontwikkelen, als je ouder wordt, Maar als Je
een verstandig meisje wilt zijn, moet je nu maar naar
ed gaan eh de ouderen hun zaken zelf laten regelen".
Olive richtte zich in haar volle lengte op. „Ik denk
er niet over, zoolang u hier in dit huis bent"
„Heusch! En waarom niet?"
Hij sprak met de grootste kalmte, maar Avery hoorde
een trilling in zijn stem, die haar waarschuwde, dat
uuve gevaarlijk terrein betrad.
tn VkTam tusscbenbeide. „Maar je gaat nu na-
I ai^ ze^e tegen hem. „Het ls bedtijd voor ons
aiiemaal. Goeden avond! En ik dank je wel, dat je me
thuis gebracht hebt!"
mS^L,'0011 was normaal- Z« stak hem haar hand toe.
hij nam die niet aan.
wó'nivi" 00gen:blik'" zeide hi3. ..Ik wou eerst mijn ant-
on j- vraa,8 hebben. Waarom sta je er zoo
lSt UU het huis te hebben?"
schiin„eelt °bve recht in het gelaat, niet langer onver-
(E8, !?aap hard als graniet.
6 liet zich echter niet van haar stuk brengen.
Zij was de eenlge der kinderen van den vicaris, die nooit
reden gehad had een zweem van angst te voelen. „Het
zou beter zijn die vraag tot uzelf te stellen," zeide zij
uit de hoogte. „U zult het antwoord waarschijnlijk beter
weten dan lk."
Piers' uitdrukking veranderde. Een oogenblik keek
hij woest, maar hij bedwong zich bijna onmiddellijk.
I Het is gelukkig voor je, dat je mijn dochtertje niet bent
I Als je dat was, zou je vannacht het ergste pak slaag
krijgen, dat je ooit gehad hebt. Maar zooals de zaken
nu staan welnu, je hebt me gevraagd waarom ik
hier ben. Ik zal het je zeggen: ik ben hier, omdat ik
Mrs. Denys thuis gebracht heb. Heb je daar iets op
aan te merken?"
Olive scheen eerst niet precies te weten wat zij moest
antwoorden, maar dan zeide zij vlug: „Ik zal het mor
gen aan Miss Whalley vertellen. Mijn vader heeft mij
gezegd, dat ik naar haar toe moest gaan, als er iets niet
in den haak was." En met een boosaardigen blik op
Avery voegde zij eraan toe: „U weet zeker wel, dat
Mrs. Denys tegen het eind der maand de dienst is op
gezegd?"
Piers keek ook naar Avery een vlug vragend blik
|Zij knikte ten antwoord.
„Heusch?" zeide bij. „Ik waag de voorspelling, dat
zij eerder weg zal gaan. Als je het nieuwtje aan Miss
Whalley vertellen wilt mag je ook zeggen, dat Mrs. Der
nys mijn vrouw wordt en dat het huwelijk" hij keek
I Avery weer aan en al het harde was uit zijn gezicht ver
dwenen „plaats hebben zal zoodra zij het wil."
I Een doodelijke stilte volgde op die woorden. Avery's
1 gezicht was bleek, maar er speelde een flauw glim
lachje om haar lippen. Zij doorstond kalm, Piers* blik.
Zij kwam zelfs wat dichter bij hem staan, en hij stak
i onmiddellijk zijn arm door den hare.
Olive bleef hen een twintig seconden zwgend en roer
loos aankijken. En dan trok zij haar troepen in goede
orde van het slagveld terug.
„In dat geval," zeide zij op den toon van iemand, dié
de discussies sluit, „valt er verder niets te zeggen. Ik
vermoed, dat Mrs. Denys graag Lady Evesham wil
worden! Mijn vader heeft me gezegd, dat zij een avon
turierster was. Ik zie nu, dat hij gelijk had."
Zij ging met statlgen stap en hoog opgeheven hoofd
weg een absurde parodie van deni vicaris in zijn cle-
ricaalste oogenblikken.
Averij begon even .zenuwachtig te lachen, toen zij niet
meer te zien was.
Piers had zijn arm om haar heen geslagen. Hij druk
te haar tegen zijn hart „Wat een bekoorlijk kind, niet?"
zeide hij.
Zij verborg haar gezicht tegen zijn schouder. „Ik
geloof dat zij gelijk had," zeide zij, nog half lachend.
„Piers je moet gaan."
„Dadelijk. Laat mij eerst van je lieve lippen hooren
dat je niet niet boos bent!" Hij fluisterde haar de
woorden zacht in.
„Dat ben ik niet" fluisterde zij terug.
„En heb je geen spijt?"
Zij keerde haar gezicht naar hem toe. „Neen liefste,
heelemaal niet. Ik ben blij."
Hij drukte haar dichter tegen hem aan, doch eerbie
dig. „Avery, je houdt niet van me wel?"
„Natuurlijk wel!"
„Er kan geen sprake van „natuurlijk" zijn, zeide hij
bijna heftig. „Ik ben een; echte bruut tegenover je ge
weest."
„O, Piers,' zeide zij met een stem, die hem geheel
doortrilde, „dacht je dat ik minden van je liefde zou wil
len hebben zelfs al deed die pijn? Het ls het grootste
wat ooit in mijn leven gekomen is."
Hij hield haar hoofd tusschen zijn handen en keek
haar in haar vertrouwende oogen. „Avery! Avery!" zeide
hij.
„Ik meen het!" zeide zij ernstig tegen hem. „Ik ben
steeds dichter bij je gekomen bijna ondanks mijzelf
hoewel ik al mijn beat gedaan heb verder van je weg
te gaan. Piers, mijn vroeger leven is een droom en dit
- dit is het ontwaken. Je hebt me gevraagd of het ver
leden iets beteekende. Ik kon je toen 'geen antwoord ge
ven. Ik sliep nog half. Maar nu nu heb jij het wonder
gewrocht nu is mijn hart wakker, liefste, en zal lk je
antwoorden. Het verleden is niets voor jou of voor mij
Het beteekent geen jota!"
Haar woördètrstierven weg in zijn kus. Hij hield haar
langen tijd dicht tegen zich aangedrukt. Een paar maal
probeerde hij iets tegen haar te zeggen, maar het ge
lukte hem niet Maar tenslotte gaf hij zich over aan de
verrukking van haar armen. Maar zijn eigen woeste
hartstocht was beneden de oppervlakte gezonken. Hij
vroeg niet meer dan zij aanbood.
„En neem nu afscheid!" fluisterde zij eindelijk. En hij
kuste haar weer en liet haar dan los.
Zij stond op den drempel, toen hij in den nacht ging
naar zijn eenzaam huis terug naar de echoënde leegte,
de luisterende duisternis. Hij liep weer naar den groo-
ten hall, waar Sir Beverley gewoon was op hem zitten
te wachten.
Vdotor stond op den uitkijk. „Monsieur Pierre!" zedde
hij vleiend.
„Ja?"
„Ik heb wat eten voor u klaar gezet in de eetkamer
Het is daar gezelliger," zeide hij, naar de open deur wij
zend. „Wilt u niet wanneer u gegeten hebt naar
bed gaan, mon cher, et peut-être donnlr?"
Heel schuchter zeide hij het. Zijn oogen volgden Piers'
Zaterdagavond kwam na zes uur 'n Fordauto met twee
inzittenden, een dame en een heer, van den kant van
de vischmarkt de Blaak te Rotterdam oprijden. De be
stuurder stuurde zijn wagen ter zijde van den weg alsof
hij wilde parkeeren achter de rij boomen die eenlge me
ters van de kade staan. Dit voornomen lijkt te aanneme
lijker omdat de auto juist tegenover den lunchroom van
Heek naar den kant van den weg ging. Met het voor
wiel reed de wagen, toen de bestuurder de bocht nam
om tusschen twee boomen door te rijden, tegen een
boom aan. Vermoedelijk heeft hij bij een poging om
los te komen te snel het stuur omgegooid, althans de
wagen reed met de inzittenden regelrecht de Blaak in.
Bij den val van de hooge kade maakte het voertuig een
salto mortale en kwam op den neus in het water te
recht,
Een schipper en verschillende omstanders kwamen
met roelbooten en met een schuit naar de plaats, waar
het ongeluk gebeurd was, om hulp ta verleenen. Drie
personen begaven zich te water, sloegen de ruiten van
de auto in en haalden de slachtoffers uit den wagen.
Het was echter reeds te laat Anderhalf uur lang la men
tevergeefs bezig geweest om de levensgeesten op te wek
ken.
De identiteit van de slachtoffers, een jongeman en
een "jonge vrouw, kon aanvankelijk niet worden vastge
steld. Papieren die op het lijk van den man gevonden
werden, gaven echter eenlg vermoeden.1 en toen de politie
iemand gevonden haxl die de slachtoffers kende, kon
Zaterdagavond laat op Crooswijk, waarheen de twee doo-
den waren overgebracht, worden vastgesteld dat zij wa
ren de heer en mevrouw Vester.
De heer Vester was inspecteur van den storingsdienst
van de Philips-fabrieken te Eindhoven.
Nog een auto te water.
Een paar uren van te voren was eveneens een auto In
het water gereden, waarbij het aan het dappere optre
den van een schippersknecht is te danken geweest dat
de inzittende is gered. Het ongeval heeft .zich als volgt
toegedragen:
Te ongeveer half vier stond op den Haringvliet een
Ford-auto. De chauffeur was even afwezig, toen de 22-
jarlge radio-monteur L. A. Floor den auto wilde keeren
Daarbij manouevreerde hij onhandig, verloor de macht
over het stuur en reed het water in. Doordat de wagen
goed gesloten was bleef hij op de lucht in de carrosse
rie even drijven. Onmiddellijk schoten de schipper L.
Huyzer uit Sliedrecht, die daar met zijn boot lag, de 28-
jarlge C. v. d. Plas van het eveneens vlakbij liggende
motorschip „Hoop op Welvaren" en even later de 22-
jarige expeditieknecht P. Maljero, wonende in de Cathe-1
rinastraat te hulp.
bewegingen met de zwijgende aanbidding van een dier.
„O, Ja, lk zal naar bed gaan," zeide Piers.
Hij ging naar de eetkamer. Er was geen veerkracht
in zijn stap; hij liep meer als Iemand, die een zwaren
j last draagt, en Vlctor zag dat met angstige oogen.
I Hij volgde hem, schonk een glas wijn in en zette dat
voor hem neer met een handigheid, die zijn bezorgdheid
jniet verborg.
Piers nam het glas bijna werktuigelijk op en terwijl
j hij dat deed, zag hij een paar brieven op tafel liggen.
„Vervloekt!" zeide hij moe. „Hoeveel meer nog?"
Er lagen stapels op zijn schrijfbureau. Met iedere post
stroomden zij binnen.
j Victor kreunde medelijdend. „Wil ik ze wegnemen?
U kunt ze morgen lezen, wanneer u geslapen hebt."
„Ja, neem ze maar weg!" zeide Piers. „Wacht even!
jWat ls die bovenste? Dien wdl ik even inkijken."
J Hij nam de enveloppe op. Het adres was geschreven
met een flinke, vierkante mannenhand „Piers Eves
ham, Espuire, Rodding Abbey."
I „Iemand, die het niet weet," prevelde Piers, terwijl hij
met een gevoel van verlichting den brief openscheurde.
Een paar condoleantlebrleven, die hij gekregen had, wa
ren geweest als zout, dat dn een wond gewreven werd.
Hij nam den brief eruit en keek naar de onderteeke-
ndng: Edmund Crowther.
Plotseling schoen een sluier voor rijn. oogen! getrokken
fce worden. Hij keek met een scherpe, verschrikte bewe
ging op en door een zwevend en mist zag hij den ver-
bijsterdein glimlach van zijn grootmoeder op het portret
aan den muur. Het bloed suisde lu zijn oogen. Onwille
keurig balde hij zijn vuisten. Crowther! Hij had Crow
ther vergeten! En Crowther wist hoe veel!
Maar hij had Crowther's belofte van geheimhouding,
dus wat had hij te vreezen? Niets meer! Toch had
hij een gevoel, alsof ergens ln de kamer een duivel
lachte. Zij hadden hem gevangen, zij hadden hem ge
vangen, daar aan de poort zelf der bevrijding. Zij sleep
ten hem naar zijn martelplaats terug. Hij kon het ram
melen der ketenen hooren, die hij bijna kapot getrokken
had, kon ze koud om zijn hart voelen sluiten. Want hij
was ook door een gelofte gebonden en het houden van
die gelofte beteekende het vernietigen van alle goede
dingen, die hij in het leven had.
En dat niet alleen. Het beteekende het in stukken
scheuren van datgene, wat heilig was; het in de aarde
vertrappen van dat gewijde geschenk, dat hem nu pas
geschonken was. Het beteekende het breken van een
vrouwenhart -dat van de eenlge vrouw ln de wereld,
de vrouw, die hij met lichaam en ziel aanbad, de vrouw,
die hein ondanks zichzelf ook was gaan liefhebben.
Wordt vervolgd.