Msubeimagazijn van 0. Roggeveen,
De Stad der Toekomst.
Tentoonstelling ran namaak-schilderijen.
De pokken te Londen.
U koopt voordeel ig
C. ROGGEVEEN Cz.,
Drie straten boven elkaar.
Incident in de rechtzaal.
Valsche biljetten ran 1000 francs.
De orkaan in Japan.
Schandelijk tooneel op een Berlijnscii
kerkhof.
Vreeselijke wraakneming in Britsch-M
BILLY BOO.
DB VERVALSCHER EEN BIJK MAN GEWORDEN.
DeItallaansche beeldhouwer Algio Dossena, meester
in, het namaken van, werken der Renaissance, die di
recteuren van musea, critici en verzamelaars om den
tuin heeft geleid, gaat tentoonstellingen van zijn fal
sificaties houden. Weenen komt het eerst aan de beurt,
als een hulde aan dr. Planiscig, conservator van het
kunsthistorisch museum' aldaar, diede vervalsching
heeft ontdekt,
Dossena is een rijk man geworden, want na de ont
hullingen is men zijn werk blijven koopen, vanwege
de eigenaardige attractie, Hij' heeft ironisch verklaard,
dat hij jegens dr. Planicig een schuld derd dankbaarheid
heeft. Tevens wil hij toonen, dat hij niet slechts een
geniaal vervalscher, doch een. scheppend kunstenaar 1».
Italiaansche kunstenaars en kunsthandelaars hebben
tot heden te vergeefs goprotesteerd, ZIJ elschen verbod
van uitvoer van de ten toon te stellen werken, op
grond dat Dossena den Internationalen naam der Ita
liaansche kunst door het slijk sleurt.
NOG RUIM 260 GETALLEN IN BEHANDELING.
Naar Reuter uit Londen meldt, bedroeg, hoewel er
Donderdag weer acht nieuwe pokkenj-patiënten in de
Londensche ziekenhuizen zijn opgenomen, het aantal
behandeld wordende gevallen gister niet meer dan 259,
daar reeds tal van zieken de ziekenhuizen hebben ver
laten.
Een mededeeling van het ministerie van
gezondheid.
Later wordt nog uit Londen gemeld!
Het ministerie van gezondheid meldt, dat er «enige
ongerustheid la gewekt door ernstige pokkengevallen
aan boord van hot s.a „Tuecania", doch dat het gevaar
voor clko aigomoeno verspreiding door deze bron vari
infectie thans ten einde is. In het gehoel hebben 45
personen van de „Tuscanla" op een totaal van 1689
pokken gekregen; hiervan zijn er 7 gestorven. Het
laatste geval trad 7 April op; het incubatietJJdperk ia
thans geëindigd.
ln het
Hoogzijde 26
Tel. 73 Schaden.
Velvet Taielkleerten vanaf f 11,
Velvet Divankleden vanaf f 13.73
Axminster en Tapls Beige Karpetten,
pracht-sorteeilng.
Fantasie-Meubeltjes in Oud-Hollandaehe en
Oud-Engelsohe uitvoering.
2 Orapauds en i Eiken Stoelen, nieuwste model, be
kleed met prime Velours, kleur naar verkiailng 11SV.
Aanbevelend,
HOOGZ1JDE 26. SCHAGEN.
In het graafschap Londen zijn dit jaar 167 pokkeu-
gevallen van goedaardig karakter voorgekomen op eon
bevolking van 4V£ millioofc zielen
Het ministerie komt op tegen de ove-dreven, berich
ten omtrent een pokkenepidemie in de bladen van het
vasteland.
Wat do mensoheni over 60 Jaar zullen zeggen.
(Van onzen Engelsch.cn briefschrijver).
20 April 1929.
Ongeveer twee maanden geleden heeft de heer Ro-
ward Robertson een lezing gehouden voor de Archl-
teotural Associatlon in Londen, waarbij mij «enige in
teressante voorspellingen ten beste heeft gegeven over
wat naar zijn oordeel de Stad van de Toekomst zal
worden. Aangezien wij allen wel eens heel graag zou
den zien, hoe onze kinderen en kleinkinderen en kin
deren van kleinkinderen later behuisd zulleni zijn, en
hoe die zich zullen begeven van hun huis naar hun
werk en hoe ze zullen gaan wttokelen en hoe naar
schouwburg of bioscoop zullen gaan, kan het ons niet
onverschillig laten, eens to hooron, wat ©en archi
tect op dit gebied voor denkbeeld heeft.
Laat 11c beginnen met te zeggen, dat hij niet veel Idee
hooft van de manier, waarop wij tegenwoordig behuisd
zijn. W!ij leyen, zei do heer Robertson, ln een eeuw
van wetenschap, maar niemand zal kunnen beweren,
dat onzo architectuur veel van die wetenschap heeft
opgestoken. Onze hulzen zijn koud en tochtig, de af
voerbuizen van onzo gootsteenen, W.C.,s en vaste
wasohtafels zijn op oen bespottelijke manier gelegd, ons
wator bogooft ons, zoodra het eens eon beetje Icoud
wordt, onzo gasbuizen lokken, onverschillig of het
koud weor is of warm on ons elootrlsch licht vertoont
af en toe rare nukken. Ilc meende, dat 11c don heer
Robertson, niet kende, hom nooit gezien af ontmoet
had, mjaar ik begin er aan te twijfelen. In elk gevel
schijnt hij op de hoogte te zijn van do Inwendige oon-
struotlo van mijn vroegere woning in Amsterdam. De
beschrijving, die hij geeft, komt la elk opzichtuit
De Engelschman, zoo zegt de heer Robertspn, leeft
en werkt in een toestand, die met oomfort weinig of
niets heeft uit te staan, terwijl dit gemakkelijk anders
zou kunnen zijn. Daar is in de allereerste plaats de
rook, waarin hij gehuld ia. Open vuren, do trots van
don Engelschman, zullen in alle nieuwe gebouwen1 af
geschaft worden De verwarming van de'huizen zal met
electrlcltelt geschieden, waarvoor «en reeks van cenk
trales zal moeten' Worden gebouwd om la alle behoef
ten te voorzien.
Dit zal al direct «en groote verandering geven ln de
constructie van do huizon. Ze zullen mieer open worden,
terrassen zullen gemaakt worden, en tulnon op d© dar
ken, on Slaapkamers buitenshuis, allemaal dingen^ die
op hot ©ogenblik onmogelijk zijn. Maak ©ons een tuin
op je dak, wanneer daar, zooals op eon Engölsoh huls,
moer don een half dozijn ochoorsteenen staan. Zelfs
als ze niet rooken, wat zeldeni voorkomt, is er voor do
meerderheid van. ons menschon to veel fantasie noodig,
moor dan wij helaas bezltton, om die fraaie, rechte
schoorsteen en aan to kunnen zien voor Indische pal
men, of zelfs voor ©enigszins dik uitgevallen bamboe
stengels. Weg dus mot de vuren in de hulzen en van
zelf miet de sohoorsteonon. Alle warmte in onzo toe
komstige huizen wordt ons rookr- en stofvrij, geleverd
door de dichtstbijzijnde centrale.
Maar niet alleen zullen, met het verdwijnen van' de
achoorsteenen, wij gewone menschon onze tuinen! op
de daken gaan aanleggen. De winkeliers zullen die da
ken eveneens gaan benutten, en| in de toekomst moeten
we ons, of in ieder geval ons nageslacht, voorstellen
als winkelend boven ln de lucht. Hoogstwaarschijnlijk
zullen -we dat niet loopond behoeven to doen, zegt de
heer Robertson, maar gezeten in electrlsch voortbewo
gen stoelen. Wandelen, winkelen, ontspanning, dat alles
zal op de daken plaats hebben, terwijl ver beneden'
ons, op de straten, het rijverkeer ongehinderd, althans
veel vrijer dan op het oogenblik, zijn gang zal kunnen
gaan.
Het meest afwijkend1 van den tegonwoordlgen tijd
zullen de benedenverdiepingen van de woningen er uit
zien. Ze zullen nauwelijks op don naam van verdieping
aanspraak kunnen maken, want het zullen, slecht» open
ruimten zijn. waar de wandelaar» daar boven, at de
winkelende dame» en de tennisspelera en speelsters
hun auto hebben neergezet, totdat ze weer uit hoogers
gewesten zullen nederdalen. Iets anders dan parkeer
ruimte voor auto's en toegangen tot liften en trappen
zullen do benedenverdiepingen van de hulzen der
toekomst niet bevatten.
De eerste verdieping zal ln werkelijkheid do eer
ste worden, dat wil zeggen de eevate, waarin gewoond
on geleefd wordt. BJn op de hoogte, waarop dlo ve^llo-
plng gelegen Is, zullen straten komen voor het gewone
zakenleven. Daar zullen de bakker, de (T^boen do
slager, en helaas, de kwltantielooper, hun dagelljksohe
werkzaamheden verrichten, en geen auto, die hun
daarbij het bestaan, hachelijk maakt. Geen voet£ff^
gcr zal ooit door auto of hondenwagen overreden
worden, tenzij hij zloh met zelfmoordplannen op de
benedcngrondsche straat heeft begeven wat ln die Uj
den natuurlijk wel verboden zal zijn. Ook zullen daar
benedon op straat ondor do auto's zelf verwonderlijk
weinig ongelukken voorvallen. Kot geheele verkoer zal
natuurlijk één richting uitgaan en kruisingen van het
verkeer zullen worden vormeden..
Br komen dus, volgens den heer Robertson, Indesta/Ï
der toekomst drie straten boven elkander, do autostraat,
do zakenstraat on de dakstraat. Op velo punten zal hst
mogelijk zün van de eene af deeling naar de «idere to
komen, door middel van lift of zelfhewcgends trap. Uit
hot voorgaande volgt vanzelf, dat do doken van allo
huizon ln do toekomzt op preolos dezelfde hoogto zul
len liggen. Andors zou do bovenste van de drie straten
wei oen bootje al te hobbollg worden. Moer een soort
rutschbaan dan oon gezellige wlnkelweg, en
een tennis- of vootbalveld zou oen dergelijk geaeoldon-
teord torrota waarsoMlnUJk eenigo bezwaren oploveren.
Toch zal do „skyline", zooal» de Enffolschman zogt,
de „luchtlijn" dus, gebroken kunnen worden. Op bepaal-
de plaatsen zal het toegestaan zijn torens boven de da-
1 ken uit te bouwen .rnaar voor de permissie om met zijn
huls op meer dan gewone wijze de lucht in te gaan, zal
de bouwer aan de stad een stuk grond moeten scnen-
kon. Hoe hooger de toren, hoe grooter hot stuk grond,
dat aan de gemeenschap geofferd moet worden. Op die
manier zullen in de binnenstad, waar aan toronhulzen
de meeste behoefte gevoeld zal worden, groote open
plekken ontstaan die voor parken en grasvelden ge
bruikt kunnen worden.
De manier van huizen bouwen zal ook geheel anders
worden. Hat tegenwoordige systeem is, volgens den
heer Robertson. verouderd en tijd-, geld- en materiaal
verspillend. Glas zal veel meer dienst doen in de toe
komst dan'tegenwoordig, en dan natuurlijk het nieuwe
glas, dat de ultra-violette stralen doorlaat. Do wanden
van de huizen zullen waarschijnlijk dubbel gemaakt
worden, met een luchtledige ruimte tusBchen de twoe
muren, zoodat het heele huls een groote thormosflesoh
wordt, waarin ona gelukkig nageslacht het nooit hevig
koud of warm zal kunnen hebben. Behalve het glas zal
het toekomsthuifl uit veel roestloos metaal bestaan, dat
te ramen met de groote blinkende spiegelruiten een
veel mooier geheel zal opleveren, dan de gebouwen van
onzen tijd.
Jammer is het ,zegt de heer Robertson, dat men ln
Londen een schitterende gelegenheid heeft laten voor
bijgaan oei alvast met de toekomststad eon begin te
maken. Regentstreet. de bekende winkelstraat, waar
o.a. Liberty huist, is juist verbouwd. Hier had Londen
kunnen voorgaan en de wereld een voorbeeld geven.
Men had in elk geval twee straten boven elkaar kun
nen maken en op de daken haft men mooie tuinen kun
nen aanleggen. Maar die gelegenheid is al weer voorbij.
De heer Robertson verwacht, dat zijn plannen al in
de naaste toekomst verwezenlijkt zullen worden. Het
steeds drukker wordend verkeer zal het noodzakelijk
maken. Over vijftig jaren zullen degenen van ons, die
er dan nog zullen zijn, terug zien op den tijd van heden
als de pjeriode van Chaos. En we behoeven werkelijk
geen architecten te zijn om het hierin althans met don
heer Robertson eens te zijn.
ONTEVREDEN EISOHER SLAAT EEN STOEL
OP HET HOOFD VAN ZIJN VERDEDIGER
KAPOT.
Tijdens de behandeling van een rechtzaak te Breslau
heeft de eischer, toen hij vernam* dat de rechtbank
afwijzend op zijn eisch beschikt had, een zwareni stoel
op het hoofd van zijn verdedigor stukgeslagen. De ad
vocaat viel bewusteloos neer en kwam eerst na gerui-
men tijd weer bij. De president edschte in dezelfde zit»
tüig de hoogst mogelijk© straf, n.1, drie dagen hechte
nis, welke op onbehoorlijk gedrag in de rechtzaal ge-
stoldl b. De dader is terstond gevangen gezet en zal
ook nog wegens miahandelnlg worden vervolgd.
DE MAKER GEPAKT.
Beling en drukte zijn heete lippen op haar zacht, blank
vleesoh.
„Heb Je heusch alles, wat je graag wilt?" vroeg hij
na een korte stilte. „Is er niet wat over waar je naar
verlangt?"
„Hebben we niet pas vanavond op de toekomst ge
dronken
Zijn armen trokken haar naar zloh toe, maar nog
hield zij haar gezicht afgewend: „Bedoelde je daar iets
meiïe? vroeg zij. „Had je daarmede iets speciaal op het
oog?"
Hij antwoordde haar niet dadelijk. Hij wachtte tot zij
met een vreemden tegenzin haar gezicht naar hem toe
keerde. Dan: „Ik dacht aan jou."
Haar hart klopte hard. „Aan mij?" vroog zij zacht.
„Aan jou," zeide hij weer. „Wat mij betreft, ik heb
alles wat Ik ooit heb gohoopt. Maar jij JU zou vree-
selijk gelukkig zijn, niet, als
„Als prevelde zij.
Hij bukte zich weor om haar blanke boezem to kus
sen. „En het zou oon band tusschen ons zijn," zeide hij,
alsof hij oen opmerking moakto als vorvolg op iets, dat
onuitgesproken gebleven was.
„Hebbon wij dien noodig?"
.Misschien later. In ieder geval, Hoveling, ik wist
hot heb het goradon. En kt bon dolblij ter willo
van Jou,"
„Niet van jou zelf?" fluifltorde zij «meokond.
Hij logde zijn hoofd plotseling op haar fcnloün met eon
geluld, dat bijna gesteun was.
„Pioral" zeldo zij wanhopig.
Hij bleef even zwijgon on richtte doh dan op. Zij
schrikte toen zij zijn gozioht zag. Hot was verwilderd on
grijsgrauw, alsof een verterondo hand hom aangeraakt
on zijn jeugd weggerukt had.
„Avory o, Avory, ik wou dat ilc een botor menaoh
waai"
Het was een kreot gerukt uit zijn zlol de hongerig©
kroot, dien zij zoo vurig gewanscht had te hooren en
oen groote vreugde doortrilde haar.
Zij boog zich vlug ovor hem heen. „Liefste, dat voe
len we soms «dien. En Ik geloof, dat het de Hand Gods
Omtrent, de geruchtmakende aanhouding te Parijs
van een man, die zich er op toelegde biljetten van
duizend francs na te maken, worden nog de volgende
bijzonderheden meegedeeld:
Dinsdagmiddag kyvam een jonge vrouw boodschap
pen doen in een grooten hoodenwinkel aan den Haus-
mann-boulovard to Parijs. Zij betaalde mot een biljet
van duizond frank, waarvan de kassier in don win
kel vaststelde, dat hot valsch was. Do vrouw werd
hierop ondervraagd door den winkelehof en een in
middels gekomen politieagent. Zij vertelde het biljot
to hebben ontvangen van een inan, dien zij toevallig
had ontmoet en die haar een hoed cadeau had gedaan.
Hij wachtte in eon koffiohuis in do buurt, waar zij
hem hot overschot van het gold terug zou geven.
Inderdaad bleek do man op het terras van eon cafó
rustig op zijn tijdolijko vriendin te zitten wachten.
Toen hi] don agent zag aankomen, nam hij de vlucht;
hij werd ochtor gepakt on naar eon politiebureau ge
bracht, waar hij, na verhoor, werd opgesloten. Daar
ontdekto oon politioman, die den arrestant door een
kijkgat in zijn cel beloerde, dat deze bezig was bank
papier to verscheuren. Hij bleek dit in zijn sokkon te
hebben verborgen en toen do man vervolgens nauw
keurig werd gefouilleerd, kwamen er, uit de voet
van zijn kleeren tachtig valschc biljetten van dj
zond frank voor den dag.
Ten slotte bekende de man. Het bleek een Belg t
zijn, een drukker, wion hot was togcngcloopcu
dio nu te Rij sol zich toelegde op het namaken m
bankpapier. Hij had in het geheel drie biljetten ij
circulatie gebracht, d.w.z. het was zijn stelsel noci
zelf met het valsche geld to betalen; hij liet het doei
door vrouwen met wie hij een korte kennismaking
had aangeknoopt en die hij ten slotte met een kleg
geschenk, dat zij zelf mocht Jcoopen, afscheepte.
400 SLACHTOFFERS.
Naar V. D. Donderdag uit Tokio .vernam,
toon do storm aan de kusten van Japan n steedj
voort. De verbinding over zoo met Amerika .rbtt
ken .terwijl dit ook het goval wae mot do «cneepvt,^
verbinding mot de Sowjotunie. Naar schattin#
hot eiland Hokaido 400 menschen om hot ievor.
men. Twoe Japanscho vliegtuigen worden ven..;.;:.. Tut
schon Zoeroega on Wladiwoatook zijn ongsyoor 80 Chi
neoBöho visschorsbooton ln den atorm geia^kt en nw
open zee gedreven.
GROOT TUMULT AAN EEN OFEN 'W
Een Wolfftt€legra.m uit Berlijn meldt d.d. 26 dezer:
Gistermiddag kwam het op het kerkhof tc Berlijn. A
Weissensee bij de begrafenis van de 18-jarige Ihmgip
Schulz, die voor eenlge dagen zelfmoord gepleegd
door uit de derd,® verdieping van de woning harp..- pleij
ouder» op. straat te springen, tot heftige tumult-silon
Toen de lijkkist Jp het graf was necrgelaU;. <j|
dominee in zijn grafrede zeide, dat hot, kind uit lia'da, J
verdriet een eind aan haar leven haci gemaakt, viitaj
aan het open graf de bewoners van het huls en
aanwezige buren hem in de rede en verklaarden, dat
meisje door voortdurend mishandelen en de vi-oesol^
behandelingen van haar pleegmoeder tot zelfmoord Kn |i
gedreven.
De pleegouders protesteerden tegen deze beschi
gingen en het kwam tot ernstige schandaal-scènes)
tot een groote kloppartij, waaraan eerst door het
grijpen der politie een einde kon worden gemaakt.
VLJF LEVENS VOOR ééN.
Een maand geleden werd te Jacobabad, aan de gri
van den Britsch-Indischen staat iSind, een MohamiL
daansche jongen door Hindoes gedood. Men wion
hem, in verband met een nimmer-opgoheldordo
faire, uit do vierde verdieping van eon huis.
Do Mohammedanen van Jacobabad zwoeren wrat
en op schrikkelijke wijzo is Woensdag die wraak v
trokken. Eon Mohammedaan schoof niet mindo. dj
tien Hindoes neer, van wie er drie, (twoo mannen f
eon vrouw) onmiddellijk stierven, en twoe andsjf
in het ziekenhuis, terwijl vier zwaar werden gewoi
on slechts éón or mot lichte verwondingen alkwai
Allo winkels to Jacobabad zijn gesloten; velo Iiij
doos zijn gevlucht. I
Te Bombay is het Woensdag tot een hotsing goW
mon tusschen Ilindoos on Mohammedanen, nadat cctjo
Hindoe-processie met eon zilveren beeld oon mosknï
was gepasseerd; bij deze botsing werden 2 personw
gedood en 11 gewond. Het beeld wordt vermist.
Do dwergen, die het gevaar konden.
Zelden: „Hot was het beste maar,
Dat jullie werden vastgebonden,
Dan. ia er veel minder gevaar.
„Ona vastbinden," smaalde Billy,
„W« zijn geen kinderen, hoor."
We vlogen toch reeds met ons drieën
Op bijenruggen het luchtruim, door."
Toeni ze beven waren gekomen,
Werd de boel geïnspecteerd,
En Billy op een bank gezeten,
Zei: ,,'k Wed alles gaat gesmeerd".
Billy riep nu: „Los de touwen,"
De dwergen deden het gezwind.
En het luchtschip was overgeleverd
Aan de genade van den wind.
Billy on zijn vrienden zullen dat veel gamakkeiijto
vinden dan op de ruggen van de bijen-
Is, die onze oogen opent."
Hij antwoordde niet. Maar toen hij haar togen zich
aandrukte, hoorde zij hem zuchten. En zij wist, dat, al
trachtte hij dat zielsverlangen ook met aardsche dingen
tot zwijgen te brengen, het steeds door onbevredigd zou
blijven kloppen. Dien avond begreep zij hem beter dan
ooit te voren.
HOOFDSTUK 3H.
DE EERSTE GAST.
„Het is een groote oer de eerste gast te zijn," zeide
Crowther.
„De eer is geheel aa^i ons," vervolgde Avory.
Zij zat op het terras' en glimlachte vriendschappelijk
tegen hem.
„Plors heeft het op dit oogenblik erg druk. Hij heeft
mo allerlei booschappen gestuurd. Hij moest naar War-
denhurst om kolonel Rose to sproken. Het Lagerhuislid
voo dit district heeft tegen het eind dor zitting ontslag
genomen en Piers zou candidaat zijn. Do verkiozing
heeft waarschijnlijk in October plaats."
„Zou hij het halen?"
„O, ik weet het niot. Ik denk het wel. Hij krijgt
meestal wat hij graag hebben wil. Zijn grootvader je
hobt toch Sir Beverley gekend? wilde heel graag, dat
hij lfd van het Parlement werd."
„Ja, ik heb Sir Beverley geleend. Hij hield veel van
Plers."
„En Plers van hem."
„Zou? Dus hot was oon groote slag voor hom, toen
do oude man stierf?"
„Eon heol groote slag. Dat was do voornaamsto re-
don waarom wo zoo onverwacht getrouwd zijn. Do arme
Jongon voelde zich zoo eenzaam, dat ik hem niet goed
alleen ln dit grooto huls kon laten."
„Hot was oen groot geluk voor hom, dat hij jou kroeg,"
joolde Crowther ernstig.
,Jk was ook gelukkig vindt je niet? Ik heb me in mijn
wildste droomen nooit voorgesteld, dat ik zoo'n huis
het mijne sou kunnen noemen."
„Ik vind dit een voor jou zeer passende omgeving,
Lady Evesham."
„Noem me toch Avery!"
„Graag. Het is in ieder geval natuurlijker. Hoe lang
ben je nu hier in dit huls als ik vragen mag?"
„Pas veertien dagen. Onze wittebroodsweken hebben
tien weken geduurd. Plers wilde er tien jaar van ma
ken; maar de oogsttijd naderde en ik wist, dat hij terug
moest om een oogje ln het zeil te houden. En toen Mr.
Ferras al3 Parlementslid bedankte, werd het dringend
•noodig. Maar is het niet prachtig hier? In den beginne
voelde ik me een beetje overweldigd, maar nu raak ik
eraan gewend."
I „Een prachtbuiten. Piers moet er heel trotsch op zijn.
Heb je al veel bezoekers gehad?"
„Neen, niet veel. De meeste menschen zijn naar
Schotland. Piers zegt, dat ze later zullen kamen, maar
dan vind Ik het zoo erg niet meer. Tegen dien tijd zal
ik me minder als een indringster voelen."
„Ik zie niet in, waarom je je zoo zou voelen."
I „O, alle kleinzielige menschon denken, dat ik begon
nen bon Piers voor »ijn gold en zijn titel te nemen."
„Logt wat kleinzielige menschen denken dan eenlg ge
wicht bij jou in do schaal?"
„Neon, niet erg, Maar je kan eon dergelijk gevoel
toch niet heelemaal van je afzetten. Daar (heb je bij
voorbeeld den vicaris. Hij heeft mij nooit kunnen lijden.
Hij feliciteert me bijna lederen keer dat we elkaar ont
moeten."
„Blijkbaar «en poen."
Avery lachte even. „En hij is niet de eenlge."
„Maar je hebt toch vrienden ook eohte vrienden?"
„O Ja, zeker! De kinderen uit do pastorie en hun
moedor zijn de beste vrienden, die ik heb", zeide Avery
warm. „De kinderen drinken nu thee in de korenvelden.
Wo moeten dadelijk naar hen toe. Jo houdt veel van
kinderen, dat weet ik."
„Ik mag ze heel graag. Ah, Plera, mijm jongen, pro
beer je ons te slim af te zijn? Dacht je, dat ik het niet
j wist?"
j Hij zeide het heel kalm. Avery keek om en zag haar
'man op het bordea van aan kamer bovaa haa etaan.
Zij zag even zijn gezicht vóór hij naar beneden kwam
maakte zich van haar meester. Het was alsof zij iet*
een in het nauw gebracht dier in zijn uiterlijk zag.
Maar toen hij regelrecht naar Crowther kwam
hem hartelijk de hand drukte, glimlachte zijn donW
gezioht een welkom. Hij was in rijkostuum en zag
jong en knap uit
„Hoe wist je, dat ik het was? Heel blij je te zien. -t«
spijt me, dat ik niet eerder terug kon zijn. Ik heb ger
den als de duivel. Avery heeft het je zeker wel verteia
niet?" Hij liet zich op e«n stoel vallen en wierp e«
enveloppe ln haar schoot. „Een Tnvitatle voor de b
loft van Ina Rose op den 22sten. Dat is over twee,
ken. Het spijt hen. dat ze je vóór dien tijd niet ltUlUj.
opzoeken, maar zij hopen, dat jo het begrijpen en^
men zal. Ik heb gezegd ,dat je het zeker doen zou.
„Dank je Piers." Zij legde de enveloppe ongeope™
weg. Zij vond niet, dat hij hoel hartelijk tegenov
Crowther was, „Ik weet nog niet of ik zal gaan.
„O, ja, dat zal je wel," zeide hij vlug. „Je moet. w
is oen bevel, zie je? En hoe gaat het, Crowther?
je klaar om do Philistijnon to verstaan? Geef mij 8
melk, Avery! Je weet, dat ik die op dit uur niet b
ben kan." u
Zij keek hem verbaasd aan. Nog nooit had hij
ongeduld)gen toon tegen haar aangeslagen. „Ik
het niet," zeide zij eenvoudig, terwijl zij (hem zijn kopj
„Dan weet je het nu," antwoordde hij geprikkeW
„Ga je mee, Crowther, ilc wou je graag de oogst la
zien!" to
Avery begreep niets van zijn optreden. Zij kwam
de conclusie, dat er bij de Rosc's iets gebeurd mo
zijn, dat hem hinderde maar dat hij haar daarvan
slachtoffer maakte, was iets, dat nog nooit voorgekom
was. mj
Hij dtonk zijn 'thee uit, praatte druk met Crowm
en sprong ten slotte op, als had hij haast weg te kom
Wordt vervolgd.
