Alpiesi Nitiis Mrattmit- LniMlit u "IJzeren Grendelen. Dinsdag 7 Mei 1929. 72ste Jaargang No. 8454 Uitgevers: N.V. v.L TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. VOOR DEN KANTONRECHTER TE ALKMAAR. N. Van Rijswijk's SSSSSS^SSTrVi (GERO) zea, - ali ste sed iel] QflCht r hel rden, SCHAG KQVi|blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- lën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. mosi ik| piT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BEADEN. oor i rata POSTREKENINO Mo. 23330. INT. TEEEP. No. 28. Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. da! Zitting van Vrijdag Mei 1029. is. D n af zorg Ioor! men ïhif BEN BELANGWEKKENDE DRANKWET-O'VER- modfREDlNG TE BGMOND AAN ZEE. Reeds lang liep door het visschersdorp het gerucht, de kruid end erster, de 37-jarige nuej. Hendrika M., een soort amokkelhandeltje in sterken, drank op na I. Zij was aj eens 'n keer gesnapt, doch had door iflchikking verdere vervolging weten te voorkomen. .tselijke politie, vooral de rijksveldwachter Bergs- Was steeds waakzaam en paraat en het gelukt hem in Oudejaarsdag 31 December van het vorige jaar, Willem A,, 'n los werkman aan te houden, die ln het bezit ie zijn van een fleeoh, waarin een liter prima jenever, welk geeetrljk vcefet hem zijn olgen erkentenii «ven te voren was ver door mej. M. met de waarschuwing er bij, dat •rzlchtlg moest zijn, daar de politie op dezen dag ireer op de loer zou liggen. Die waarschuwing dan ook niet overbodig, doch kon de voor mej. noodlottige gevolgen niet voorkomen. Een huiszoeking werd gedaan en ten haren woonhuzie 1x11111 r~ T-iv„iii >rdt it geheele karladlng flessch enmet sterken of alcohol- udenden drank in beslag genomen, tuf* Mo11, directeur van den Keuringsdienst, ontving et minder dan 24 fleaschen, gevuld met diverse keel- Lancl |6ring, als advocaat, rum, cognac, Jenever, brande- lep (n, wisky, half om half, elixter d'Aiuvers, enzoovoorts ïgt zoovoort, te veel om op te noemen. Na gedaan ondre- tl pa ek doof- den scheikundige, bleek, dat slechts een 3-tal or (j eschen, respectievelijk gevuld met bessenwijn, abrl- iijf 1 ten en boerenjongens, 15 volume procent Of minder m) ken te bevatten, terwijl de overige dranken méér a 15 pet. dus sterken drank bleken te bevatten. SC7{ De verdachte had door tussóhenJkomst van haar ad- iaat, rar. A. Prire Jr. een schikking voorgesteld en on' u-bij aangeboden de maximum-boete, f 100 te voldoen, ch de ambtenaar, mr. de Brueys Tack, had deze trans en itie geweigerd, omdat hem bekend was, dat mej. H. n gl orkwam. op de lijst van sollicitanten voor een! drank- rgunnning en hij meende door een veroordeeling we- sns drankwetovertreding, het verleenen van die verw inning te moeten beletten. De overtreedster moest dus heden terecht staan; zij &s echter niet verschenen, doch liet zich vertegen- oordigen door haar gemachtigde, mr. A. Prins Jr. imnt Gedurende de behandeling dezer drankwetzaak, waan- or i de werkman Willem Able, Dr. Moll als deskundige en i, J (kaveldw. - Bergsma als getuigen werden gehoord; R-am naar voren; dat verdachte vroeger In het bezit .,u van een vergunning voor kleinhandel In sterken rink. Door een bedriegelijke handeling, ln strijd met drankwet, bestaande uit het heimelijk ln gebruik stel- 4 n van schijnbaar onbruikbaar gemaakte verblndings- i'ir tusschen haar kruidenierswinkel en slijterij, was jivergunnning ingetrokken, «nbtenaar van het openbaar ministerie hield een S requisitoir en bracht hulde aan de heeren i en Dr. Moll voor het uitstekende onderzoek, wees er op, dat verdachte bekend stond, clan- FEUILLETON Naar het Engelsch van ETHEL M. DELL. 50. De tijd verliep. E}e maan kwam hoo'ger en vulde de amer met haar spookachtig, koud licht. Avery sliep, och die gezegende, rust duurde maar heel kort. Weldra 6?on zij te droomen. En in haar droom zag zij een man, die gemarteld y erd een brandenden vurigen oven, gevangen achter eren grendelen, kronkelend, worstelend om vrij te men. Zij zag de vlammen en duivelen, die lachten en tinsden en spotteö.Zij zag hem zijn handen, verschroeid de hitte, naar haar uitstrekken, hoorde hem om Jding smeeken. En dan zag zij zijn gezicht... Met een gil werd zij wakker en schrok op. Haart hart onede alsof het haar verstikken wilde. Het was een Mom het was een droom! Zij fluisterde het telkens 'oer tegen zichzelf, terwijl zij trachtte die vreeselijke irtklopplngen tot bedaren te brengen. Zeker, het was llemaal een droom! Wacht! Wat was dat? Een geluid la de kamer er- i&st een beweging "een stap! Zij sprong op, liep ug naar de èeur en schoof er den grendel voor. Dan g ZÜ als een opgejaagd dier, bijna krankzinnig door en angst van haar droom, weer in het groote bed lig- Terwijl zij daar in elkaar gedoken en trillend lag, be- 11 zij die hamerende hartslagen te tellen en vroeg zij af of de man aan de andere zijde der deur die ook oren kon. Zij wist zeker, dat hij er geweest was, dat y ">p het punt gestaan had bij haar te komen, toen zij 11 grendel voor de deur geschoven had. end h°U nU niet. tornen, fluisterde zij tegen 'haar bón- hart. Zij zoii hem niet voor den ochtend behoeven T?0eten- En da-n zou zij sterk zijn. Alleen haar neid "maakte haar nu zoo zwak. VorLWerd kalmer- En juist toen kalmer begon te el bleef er Iemand voor de gangdeur staan. De Ul3l e Werd in- bet slot omgedraaid. Terwijl zij lag te in fQ' boorde zij den stap door de gang terugloopen Pok sr van haar man gaan, hoorde dat die deur „Avery!''611 Werd' zij wist dat een 8evanSene was- zenuw tolde en klopte in haar. Zij ging met Ik I!erde Oogen ra<3eloos rechtop zitten. ai morgen met je praten, Piers," zeide zij, met deatlom in sterken drank to handelen, terwijl go tul go Abie op do zitting bod verklaard, dat hem door ver dachte meermalen eterken. drank was verstrekt, niet alleen, doch dat zij hem voor de politie had gewaar schuwd. Mr. Tack wees er voorts op, dat door de onr wettige handeling van verdachte, de bona fide drank- verkoopera, die hooge vergunningsrechten moeten, beta len, een oneerlijke concurrentie werden aangedaan en daardoor benadeeld werden. Spreker aarzelde dan ook niet, hier de maximlum boete te vorderen en waar twee overtredingen waren geconstateerd, requlreerde hij 2 X f 100 boete subs. 2 X 100 dagen hechtenis, met last tot vernietiging van de ln beslag genomen voorraad eterken drank. Verdediger en gemachtigde mr. A. Prins Jr., bracht in het midden, dat hier wel scheen of Barbertje persé hangen moest. Pleiter noemde de aandikkingen in het proces-verbaal van den rijksveldwachter minder goed geplaatst, daar mem zich, moest bepalen tot de feiten en aanduidingen op niet bewezen geruchten achterwege konden blijven. Voorts memoreerde pleiter, dat toen aan verdachte de vergunning was ontnomen, zij bleef zitten met een belangrijken voorraad1 drank en het niet zoo onnatuurlijk wa9 als zij zoo nu en! dan eens van dien voorraad, waarin veel geld was blijven steken, ven- kocht. Ten slotte noemde pleiter het mindsr Juist van den heer Ambtenaar cm een aannemelijke schikking te Hot oude adres van vertrouwen. Prachtsch oenen. Kwaliteitschoenen. Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant. En do prijzen ziju Jager ooit. weigeren, alléén om aan verdachte de mogelijkheid voor het verkrijgen van een nieuwe vergunning te onthouden. Pleiter eindigde zijn betoog met voor zijn cliënte een minxier zware straf te verzoeken. De Ambtenaar van het Openb. Ministerie bleef niet ln. gebreke uitvoerig te repllceeren en voornamelijk op het hem door pleiter gedane verwijt met betrekking tot het niet verleenen van de vergunning. Spreker ver dedigde zijn houding in deze en zeide to vermeenen, dat het zijn taak als Ambtenaar was, zooveel mogelijk te voorkomen, dat een dergelijke vergunning wordt ver leend aan personen, die ongeschikt zijn. De drankwet zelf heeft in art 8 le lid no. 11 ook deze aangelegen heid geregeld. Mr. Prins dupliceerde, vestigde de aandacht op de strooming, die heden ten. dage bij do justitie bestaat, om te reolosseeren. In verband met de«e» milderen geest meent verdediger, dat bet beter ware, mede is werken, dat verdachte die vergunning sou verkrijgen, wiens bruidje bij deinrichting van haar huis streeft naar intieme gezelligheid en daarbij blijk geeft van praktischen- zin. 'Zij weet, dat een goed verzorgde tafel de maaltijden tot feestelijke momenten in bet huiselijk leven maakt, dat een mooie en volledige collectie tafelzilver daarbij een eerste ver— éischte is. En toch zorgt zij ervoor hierin geen onnoodig kapitaal vast te leggen, want natuurlijk kiest zij Gerozilver \i ■J moeite haar stom een vasten klank gevend. „Nu niet! Nu niet!" „Doe die deur open!" zeide hij. Er klonk iets bevelends in zijn stem en daarmede kwam do oude, magnetische kracht weer sterk en krach tig tot haar. Zij wierp een wilden blik om zich heen. Er was geen ontsnapping voor haar geen ontsnap ping. Zij keek naar de deur, waarachter hij stond. „Plens, als het je blieft, vanavond niet!" zeide zij smeekehd. „Doe de deur open,!" herhaalde hij onverbiddelijk. Weer drong -die kracht tot haar door. Het was een electrische stroom, die plotseling in haar aderen gewor pen werd. Haar geheele lichaam trilde. Bijna vóór zij het wtist, was zij opgesprongen om het bevel te gehoor zamen. En dan maakte een onuitsprekelijke vrees zich van haar meester. Zij bleef staan. „Piers, wil je me beloven?" „Ik beloof niets," zeide hij met dezelfde duidelijke be velende stem, „behalve dat ik de deur zal forceeren, als je niet binnen vijf seconden open doet" Zij stond ln. het maanlicht te beven. Hij sprak niet als iemand, die van zijn verstand beroofd is. En toch en toch was er iets in zijn «tem, dat haar bang maakte. Haar kracht was heelemaal weg. Zij was een zwakke, bange vrouw. „Avery," zeide hij weer kortaf en streng, „lk wil je niet dreigen ,maar het zou voor ons belden beter zijn, als je mij niet noodzaakte de deur te forceeren." Zij dwong zich om te spreken, hoewel haar tong aan haar gehemelte kleefde. „Ik kan je nu niet binnenlaten," zeide hij. „Ik zal morgenochtend luisteren naar wat je te zeggen hebt.'" Hij antwoordde niet Een oogenblik van doodsche stilte volgde. Dan een hevige slag tegen het paneel der deur. De grendel week echter nog niet heelemaal. Avery deinsde tegen het groote bed terug. Zij had een gevoel alsof een wild dier- den toegang probeerde te forceeren. Weer die vreeselijke slag. Het hout splinterde en scheurde; de deur sprong open. Een korte, duivelsche lach en Piers vloog naar bin nen. Hij bedwong zich echter en bleef zwaar adem halend naar haar staan kijken. Het maanlicht viel vol op hem; zij zag, dat hij doodsbleek was en .dat ln zijn oogen de roode heftige gloed flikkerde. „Dacht je heusch, dat een gesloten deur m[j bui ten zou sluiten?" zeide hij met trillende lippen. Zij richtte zich met een instinctieve poging tot zelf- beheersching op. „Ik dacht, dat je mijn wensoh zou eer biedigen." „Zoo? Waarom heb je dan die deur gesloten?" Hij sloeg die achter zich dicht en kwam naar haar toe. „Luister, Avery", zeide hij. „Je bent niet langer Je eigen meesteres je bent de mijne." Zij keek hem aan met al de kracht, die zij bijeenroe pen kon,, maar zij kon die vreeselijke oogen, die haar uitlachten en haar verslonden, niet uithouden. „Piers," zeide zij bijna onweerstaanbaar, „heusch wat vannacht gebeurt zullen we geen van beiden ooit vergeten. Maak niet, dat ik je ga haten!" „Ben je me dan nog niet gaan haten? Zou je die deur gesloten hebben, als het niet het 'geval was?" Zij hoorde de passie in zijn stem opkomen en haar hart bezweek bijna. „Ik wil niets heftigs of onbedachts doen. Ik moet tijd hebben om na te denken. Piers, ik ben aan je genade overgeleverd. Wees genadig!" „Zal je genadig voor mij zijn?" Zij aarzelde. Er was iets bruuts in die vraag maar toch drong die tot haar hart door. Zij wist,'dat hij alles, wat er in dien avond vai# ellende in haar omgegaan was, geraden! had. Zij gaf hem geen antwoord, want zij kon niet „Luister," zeide hij weer. „Wat er gebeurde is; is lou ter bij ongeluk gebeurd. Het verleden beteekent niets voor je. Dat heb je zelf gezegd. De toekomst zal daar -aan niet worden opgeofferd. Als je me plechtig beloofd •dat je je gedragen zult, alsof die nooit gebeurd was, zal lk je wenschen eerbiedigen en mijn uiterste best doen om het Je te doen vergeten. Maar als je weigert hij hield op. „Als ik weiger herhaalde zij flauwtjes. Hij maakte een vreemd gebaar. „Vraag me niet om genade!" zeide hij. In de stilte, die volgde, drong de zekerheid tot haar door, dat hij leed, dat hij in een hel van marteling was, die hem prikkelde tot woeste wildheid tegen haar. Door zijn eigen martelingen deed (hij dit. Zij zag hem weer worstelen in de vlammen. Als hij toen geduld ^ehad had; zou dat goddelijke me delijden van haar hen beiden misschien te hulp geko men zijn; maar hij las in haar zwijgen den afschuw, welke een oogenblik te voren in haar ziel geweest was, en de krankzinnig makende pijn daarvan deed hem alle grenzen uit het oog verliezen. Hij nam haar plotseilng en woest tusschen zijn han den. „Ben je minder mijn vrouw," zeide hij, „omdat je erachter gekomen bent was voor soort man ik ben?" Zij bood hem vlug en instinctief tegenstand en duwde hem met haar handen tegen zijn borst terug. „Ik ben misschien je vrouw," zeide zij hijgend. „Maar ik ben niet je slavin." Hij lachte duivelachtig. Haar tegenstand vuurde hem aan. Hij drukte haar tegen zich aan en bedekte haar gezicht, haar boezem, haar armen, haar handen met kussen, die haar door en door brandden en haar ziel zelf schenen te verzengen. Er wob dan voor haar goen onkel motief om d$ drank wet t« overtreden on kon do ambtenaar en do politie geniet stfn. Pleiter hnjsdhaafde dan ook opvatting over de zj, minder juiste houding van den goaohten ambtenaar en refereerde zich ten slotte aan hot wijze oordeel van den kantonrechter. Deze magistraat zal over 14 dagen, dus is de zitting van 17 Mei, schriftelijk vonnia wijzen, DE SPOORLOOS VERDWENEN KENTEKAART. De heer P. J. B., voormalig kruideniersbediende, tharA reiziger in manufacturen te Heerhugowaard, had wat men noemt, hommeles gekregen met het machtige lichaam de Raad van Arbeid, omdat hij op 2$ Febr, aan den vertegenwoordiger, den adj.-commies Brandon Bravo niet kon vertoonen een rentekaart. Dientenge volge stond de nalatige rentetrekker in spé thans te recht, bewerende, dat hij bedoelde kaart, vergezeld van een formulier, prompt aan den Raad van Arbeid had opgezonden. De postbode had daarvoor gezorgd. De heer Brandon Bravo echter concludeerde uit verschillende administratieve gegevens, dat de verdachte het nu Juist met zijn verplichtingen ten opsiebf/e ye.n den. R, v„ A. niet al te nauw nam. In leder geval h^4 bloeide rvut*-. kaart den R. v. A. nooit bereikt, hoawel hot fornjtyiler bleek ontvangen te «IJn. Het resultaat der in d© r©©ht«saal waa, dat S, aan het kortste «indjo trok en tot f boete of 0 dagen werd veroordeeld, •N HARDHOORIGE CHAUFFEUR, 'N HANDREM DIE WEIGERDE EN 'N SCHEEVE WEOvSPIEGEL. Op 'n zwaar mot kaaa beladen vrachtaüto, rijdende over den Waarddijk onder Hcerhugowaard, bevonden zich 22 Maart Klaas de L uit Abbekerk als chauffeur, benevens de eigenaar van de vrachtford en kaasven- voerder, de vrachtrijder Piet de G. uit Twlsk. Een achter hen komende luxe auto wenschte te passeeren en werd daartoe het verlangen kenbaar gemaakt door krachtig hoornsignaal en oorverdoovend geclaxoneer, doch de bestuurder van de vrachtauto scheen daarop geen acht te slaan. Het" bleek echter, dat ln bedoelde luxe auto zich een politieman bevond, die niet alleen proces-verbaal opmaakte ter zake het niet behoorlijk naar rechts uitwijken, doch ook van de gelegenheid gebruik maakte, om de remmen van het fordje te con- troieeren, waarbij, hem bleek, dat de handrem onvol doende capaciteit had, zoodat de wagens eerst op 16 Meter tot stilstand kon worden gebracht. Dientengevolge moest de chauffeur terecht staan ter zake het niet voldoende uitwijken en de vrachtrijder als verantwoordelijke persoon voor de krachtelooze handrem. De ohauffeur beweerde de signalen niet te hebben gehoord en in de wegspiegel kon hij niet vol doende zien, omdat die 'n beetje scheef hing. De tweede delinquent, d'e vrachtrijder, verdedigde zich met de verzekering te geven, dat hij direct in Hoorn de Verstopping Feiter*! Alom verkrijgbaar Als gij last hebt van gedruktheid, schele hoofdpijn, het zuur, prikkelbaarheid, enz., als gevolg van ver stopping. gebruik dan Foster's Maagpillen, het ideale laxeermid del. Maagpillen f 0.65 per flacon. Hij drukte zijn lippen, heet van passie, op de hare. „En nu!" zeide hij. „En nu!" Uitgeput en bevend lag zij in zijn armen. De wreede triomf van zijn stem bracht iedere smeekbede tot zwij gen. „Je bent aan mij gebonden voor geluk of voor on geluk en niets zal je ooit vrij maken, begrepen? Als je mijn vrouw niet zijn wilt, zal je mijn slavin zijn." Bevend, met lippen, die zich nawelijks bewegen wil- den, zeide zij eindelijk: „Ik zal je nooit vergiffenis schenken!" „Ik zal je nooit vergiffenis vragen." Zoo sloten de poorten 'der hel zioh ook achter Avery Zij zonk weg in ongekende diepten. En in een wanhoop van schaamte leerde zij de bittere les van haar leven. HOOFDSTUK VEI. EEN VRIEND IN NOOD. „Wat, Avery, ben jij het? Kom binnen!" begroette Mr.s Lorimer haar glmilachend, terwijl zij opstond en haar bijna tegemoet snelde. De bruine katoenen schort, waaraan zij bezig was, viel op den grond. Avery bukte zich, om die op te ra pen. „Voor wien is die? Voor Phiil? Je moet mij je wat laten helpen." „O, liefste, lk mis je zoo. Het meisje uit het dorp, dat ons komt helpen, kan absoluut niet naaien en je weet hoe druk nurse het altijd heeft Jeanie doet haar best en is een goede hulp in vele opzichten. Maar zij da nog maar een kind. Doch ik moet niet gaan klagen zoodra je binnen bent Vertel mi wat over je zelf, liefste. Je ziet zoo erg bleek. Vermoeit de hitte je?" „Een beetje." Zij spreidde het schortje op haar knieën uit en be keek het kritisch met neergeslagen oogen. Zij was dien ochtend zeker bleek. De eenige kleur ln haar gezicht scheen zicht geconcentreerd te hebben in 'haar lippen. Mrs. Lorimer keek haar aan. Er was iets abnormaals aan haar,, vond zij. Zij had Avery nog nooit zoo als een standbeeld gezien. Zij miste het. innemende van haar glimlach, de vroolijkheid en levendigheid van haar blik. „Het is heel lief van je me te komen opzoeken," zeide zij zacht. „Ben je heelemaal komen loopen? Ik hoop hartelijk, dat het ndet te veel voor je geweest is." „Neen, zeide Avery. „Het heeft me goed gedaan." Zij wilde nog meer zeggen, maar de woorden kwamen niet, bleef het schortje zorgvuldig glad strijken, terwijl Mrs. Lorimer angstig naar haar keek. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1