Alpiesi Nitiis
Mrattmit- LniMlit
u
"IJzeren Grendelen.
Dinsdag 7 Mei 1929.
72ste Jaargang No. 8454
Uitgevers: N.V. v.L TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
VOOR
DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
N.
Van Rijswijk's SSSSSS^SSTrVi
(GERO)
zea,
- ali
ste
sed
iel]
QflCht
r hel
rden,
SCHAG
KQVi|blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
lën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
mosi ik|
piT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BEADEN.
oor i
rata
POSTREKENINO Mo. 23330. INT. TEEEP. No. 28.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
da!
Zitting van Vrijdag Mei 1029.
is. D
n af
zorg
Ioor!
men
ïhif
BEN BELANGWEKKENDE DRANKWET-O'VER-
modfREDlNG TE BGMOND AAN ZEE.
Reeds lang liep door het visschersdorp het gerucht,
de kruid end erster, de 37-jarige nuej. Hendrika M.,
een soort amokkelhandeltje in sterken, drank op na
I. Zij was aj eens 'n keer gesnapt, doch had door
iflchikking verdere vervolging weten te voorkomen.
.tselijke politie, vooral de rijksveldwachter Bergs-
Was steeds waakzaam en paraat en het gelukt hem
in Oudejaarsdag 31 December van het vorige jaar,
Willem A,, 'n los werkman aan te houden, die
ln het bezit ie zijn van een fleeoh, waarin een
liter prima jenever, welk geeetrljk vcefet hem
zijn olgen erkentenii «ven te voren was ver
door mej. M. met de waarschuwing er bij, dat
•rzlchtlg moest zijn, daar de politie op dezen dag
ireer op de loer zou liggen. Die waarschuwing
dan ook niet overbodig, doch kon de voor mej.
noodlottige gevolgen niet voorkomen.
Een huiszoeking werd gedaan en ten haren woonhuzie
1x11111 r~ T-iv„iii
>rdt
it geheele karladlng flessch enmet sterken of alcohol-
udenden drank in beslag genomen,
tuf* Mo11, directeur van den Keuringsdienst, ontving
et minder dan 24 fleaschen, gevuld met diverse keel-
Lancl |6ring, als advocaat, rum, cognac, Jenever, brande-
lep (n, wisky, half om half, elixter d'Aiuvers, enzoovoorts
ïgt zoovoort, te veel om op te noemen. Na gedaan ondre-
tl pa ek doof- den scheikundige, bleek, dat slechts een 3-tal
or (j eschen, respectievelijk gevuld met bessenwijn, abrl-
iijf 1 ten en boerenjongens, 15 volume procent Of minder
m) ken te bevatten, terwijl de overige dranken méér
a 15 pet. dus sterken drank bleken te bevatten.
SC7{ De verdachte had door tussóhenJkomst van haar ad-
iaat, rar. A. Prire Jr. een schikking voorgesteld en
on' u-bij aangeboden de maximum-boete, f 100 te voldoen,
ch de ambtenaar, mr. de Brueys Tack, had deze trans
en itie geweigerd, omdat hem bekend was, dat mej. H.
n gl orkwam. op de lijst van sollicitanten voor een! drank-
rgunnning en hij meende door een veroordeeling we-
sns drankwetovertreding, het verleenen van die verw
inning te moeten beletten.
De overtreedster moest dus heden terecht staan; zij
&s echter niet verschenen, doch liet zich vertegen-
oordigen door haar gemachtigde, mr. A. Prins Jr.
imnt Gedurende de behandeling dezer drankwetzaak, waan-
or i de werkman Willem Able, Dr. Moll als deskundige en
i, J (kaveldw. - Bergsma als getuigen werden gehoord;
R-am naar voren; dat verdachte vroeger In het bezit
.,u van een vergunning voor kleinhandel In sterken
rink. Door een bedriegelijke handeling, ln strijd met
drankwet, bestaande uit het heimelijk ln gebruik stel-
4 n van schijnbaar onbruikbaar gemaakte verblndings-
i'ir tusschen haar kruidenierswinkel en slijterij, was
jivergunnning ingetrokken,
«nbtenaar van het openbaar ministerie hield een
S requisitoir en bracht hulde aan de heeren
i en Dr. Moll voor het uitstekende onderzoek,
wees er op, dat verdachte bekend stond, clan-
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
ETHEL M. DELL.
50.
De tijd verliep. E}e maan kwam hoo'ger en vulde de
amer met haar spookachtig, koud licht. Avery sliep,
och die gezegende, rust duurde maar heel kort. Weldra
6?on zij te droomen.
En in haar droom zag zij een man, die gemarteld
y erd een brandenden vurigen oven, gevangen achter
eren grendelen, kronkelend, worstelend om vrij te
men. Zij zag de vlammen en duivelen, die lachten en
tinsden en spotteö.Zij zag hem zijn handen, verschroeid
de hitte, naar haar uitstrekken, hoorde hem om
Jding smeeken. En dan zag zij zijn gezicht...
Met een gil werd zij wakker en schrok op. Haart hart
onede alsof het haar verstikken wilde. Het was een
Mom het was een droom! Zij fluisterde het telkens
'oer tegen zichzelf, terwijl zij trachtte die vreeselijke
irtklopplngen tot bedaren te brengen. Zeker, het was
llemaal een droom!
Wacht! Wat was dat? Een geluid la de kamer er-
i&st een beweging "een stap! Zij sprong op, liep
ug naar de èeur en schoof er den grendel voor. Dan
g ZÜ als een opgejaagd dier, bijna krankzinnig door
en angst van haar droom, weer in het groote bed lig-
Terwijl zij daar in elkaar gedoken en trillend lag, be-
11 zij die hamerende hartslagen te tellen en vroeg zij
af of de man aan de andere zijde der deur die ook
oren kon. Zij wist zeker, dat hij er geweest was, dat
y ">p het punt gestaan had bij haar te komen, toen zij
11 grendel voor de deur geschoven had.
end h°U nU niet. tornen, fluisterde zij tegen 'haar bón-
hart. Zij zoii hem niet voor den ochtend behoeven
T?0eten- En da-n zou zij sterk zijn. Alleen haar
neid "maakte haar nu zoo zwak.
VorLWerd kalmer- En juist toen kalmer begon te
el bleef er Iemand voor de gangdeur staan. De
Ul3l e Werd in- bet slot omgedraaid. Terwijl zij lag te
in fQ' boorde zij den stap door de gang terugloopen
Pok sr van haar man gaan, hoorde dat die deur
„Avery!''611 Werd' zij wist dat een 8evanSene was-
zenuw tolde en klopte in haar. Zij ging met
Ik I!erde Oogen ra<3eloos rechtop zitten.
ai morgen met je praten, Piers," zeide zij, met
deatlom in sterken drank to handelen, terwijl go tul go
Abie op do zitting bod verklaard, dat hem door ver
dachte meermalen eterken. drank was verstrekt, niet
alleen, doch dat zij hem voor de politie had gewaar
schuwd. Mr. Tack wees er voorts op, dat door de onr
wettige handeling van verdachte, de bona fide drank-
verkoopera, die hooge vergunningsrechten moeten, beta
len, een oneerlijke concurrentie werden aangedaan en
daardoor benadeeld werden. Spreker aarzelde dan ook
niet, hier de maximlum boete te vorderen en waar twee
overtredingen waren geconstateerd, requlreerde hij 2 X
f 100 boete subs. 2 X 100 dagen hechtenis, met last tot
vernietiging van de ln beslag genomen voorraad eterken
drank.
Verdediger en gemachtigde mr. A. Prins Jr., bracht
in het midden, dat hier wel scheen of Barbertje persé
hangen moest. Pleiter noemde de aandikkingen in het
proces-verbaal van den rijksveldwachter minder goed
geplaatst, daar mem zich, moest bepalen tot de feiten en
aanduidingen op niet bewezen geruchten achterwege
konden blijven. Voorts memoreerde pleiter, dat toen aan
verdachte de vergunning was ontnomen, zij bleef zitten
met een belangrijken voorraad1 drank en het niet zoo
onnatuurlijk wa9 als zij zoo nu en! dan eens van dien
voorraad, waarin veel geld was blijven steken, ven-
kocht. Ten slotte noemde pleiter het mindsr Juist van
den heer Ambtenaar cm een aannemelijke schikking te
Hot oude adres van vertrouwen.
Prachtsch oenen. Kwaliteitschoenen.
Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant.
En do prijzen ziju Jager ooit.
weigeren, alléén om aan verdachte de mogelijkheid voor
het verkrijgen van een nieuwe vergunning te onthouden.
Pleiter eindigde zijn betoog met voor zijn cliënte een
minxier zware straf te verzoeken.
De Ambtenaar van het Openb. Ministerie bleef niet
ln. gebreke uitvoerig te repllceeren en voornamelijk op
het hem door pleiter gedane verwijt met betrekking
tot het niet verleenen van de vergunning. Spreker ver
dedigde zijn houding in deze en zeide to vermeenen, dat
het zijn taak als Ambtenaar was, zooveel mogelijk te
voorkomen, dat een dergelijke vergunning wordt ver
leend aan personen, die ongeschikt zijn. De drankwet
zelf heeft in art 8 le lid no. 11 ook deze aangelegen
heid geregeld.
Mr. Prins dupliceerde, vestigde de aandacht op de
strooming, die heden ten. dage bij do justitie bestaat,
om te reolosseeren. In verband met de«e» milderen
geest meent verdediger, dat bet beter ware, mede is
werken, dat verdachte die vergunning sou verkrijgen,
wiens bruidje bij deinrichting
van haar huis streeft naar intieme
gezelligheid en daarbij blijk geeft
van praktischen- zin. 'Zij weet,
dat een goed verzorgde tafel de
maaltijden tot feestelijke momenten
in bet huiselijk leven maakt, dat
een mooie en volledige collectie
tafelzilver daarbij een eerste ver—
éischte is. En toch zorgt zij ervoor
hierin geen onnoodig kapitaal vast
te leggen, want natuurlijk kiest zij
Gerozilver
\i
■J
moeite haar stom een vasten klank gevend. „Nu niet!
Nu niet!"
„Doe die deur open!" zeide hij.
Er klonk iets bevelends in zijn stem en daarmede
kwam do oude, magnetische kracht weer sterk en krach
tig tot haar. Zij wierp een wilden blik om zich heen.
Er was geen ontsnapping voor haar geen ontsnap
ping.
Zij keek naar de deur, waarachter hij stond. „Plens,
als het je blieft, vanavond niet!" zeide zij smeekehd.
„Doe de deur open,!" herhaalde hij onverbiddelijk.
Weer drong -die kracht tot haar door. Het was een
electrische stroom, die plotseling in haar aderen gewor
pen werd. Haar geheele lichaam trilde. Bijna vóór zij
het wtist, was zij opgesprongen om het bevel te gehoor
zamen.
En dan maakte een onuitsprekelijke vrees zich van
haar meester. Zij bleef staan.
„Piers, wil je me beloven?"
„Ik beloof niets," zeide hij met dezelfde duidelijke be
velende stem, „behalve dat ik de deur zal forceeren, als
je niet binnen vijf seconden open doet"
Zij stond ln. het maanlicht te beven. Hij sprak niet als
iemand, die van zijn verstand beroofd is. En toch en
toch was er iets in zijn «tem, dat haar bang maakte.
Haar kracht was heelemaal weg. Zij was een zwakke,
bange vrouw.
„Avery," zeide hij weer kortaf en streng, „lk wil je
niet dreigen ,maar het zou voor ons belden beter zijn,
als je mij niet noodzaakte de deur te forceeren."
Zij dwong zich om te spreken, hoewel haar tong aan
haar gehemelte kleefde. „Ik kan je nu niet binnenlaten,"
zeide hij. „Ik zal morgenochtend luisteren naar wat je
te zeggen hebt.'"
Hij antwoordde niet Een oogenblik van doodsche
stilte volgde. Dan een hevige slag tegen het paneel der
deur. De grendel week echter nog niet heelemaal. Avery
deinsde tegen het groote bed terug. Zij had een gevoel
alsof een wild dier- den toegang probeerde te forceeren.
Weer die vreeselijke slag. Het hout splinterde en
scheurde; de deur sprong open.
Een korte, duivelsche lach en Piers vloog naar bin
nen.
Hij bedwong zich echter en bleef zwaar adem halend
naar haar staan kijken. Het maanlicht viel vol op hem;
zij zag, dat hij doodsbleek was en .dat ln zijn oogen de
roode heftige gloed flikkerde.
„Dacht je heusch, dat een gesloten deur m[j bui
ten zou sluiten?" zeide hij met trillende lippen.
Zij richtte zich met een instinctieve poging tot zelf-
beheersching op. „Ik dacht, dat je mijn wensoh zou eer
biedigen."
„Zoo? Waarom heb je dan die deur gesloten?"
Hij sloeg die achter zich dicht en kwam naar haar
toe.
„Luister, Avery", zeide hij. „Je bent niet langer Je
eigen meesteres je bent de mijne."
Zij keek hem aan met al de kracht, die zij bijeenroe
pen kon,, maar zij kon die vreeselijke oogen, die haar
uitlachten en haar verslonden, niet uithouden.
„Piers," zeide zij bijna onweerstaanbaar, „heusch
wat vannacht gebeurt zullen we geen van beiden ooit
vergeten. Maak niet, dat ik je ga haten!"
„Ben je me dan nog niet gaan haten? Zou je die deur
gesloten hebben, als het niet het 'geval was?"
Zij hoorde de passie in zijn stem opkomen en haar
hart bezweek bijna.
„Ik wil niets heftigs of onbedachts doen. Ik moet tijd
hebben om na te denken. Piers, ik ben aan je genade
overgeleverd. Wees genadig!"
„Zal je genadig voor mij zijn?"
Zij aarzelde. Er was iets bruuts in die vraag maar
toch drong die tot haar hart door. Zij wist,'dat hij alles,
wat er in dien avond vai# ellende in haar omgegaan
was, geraden! had. Zij gaf hem geen antwoord, want zij
kon niet
„Luister," zeide hij weer. „Wat er gebeurde is; is lou
ter bij ongeluk gebeurd. Het verleden beteekent niets
voor je. Dat heb je zelf gezegd. De toekomst zal daar
-aan niet worden opgeofferd. Als je me plechtig beloofd
•dat je je gedragen zult, alsof die nooit gebeurd was, zal
lk je wenschen eerbiedigen en mijn uiterste best doen
om het Je te doen vergeten. Maar als je weigert hij
hield op.
„Als ik weiger herhaalde zij flauwtjes.
Hij maakte een vreemd gebaar. „Vraag me niet om
genade!" zeide hij.
In de stilte, die volgde, drong de zekerheid tot haar
door, dat hij leed, dat hij in een hel van marteling was,
die hem prikkelde tot woeste wildheid tegen haar. Door
zijn eigen martelingen deed (hij dit. Zij zag hem weer
worstelen in de vlammen.
Als hij toen geduld ^ehad had; zou dat goddelijke me
delijden van haar hen beiden misschien te hulp geko
men zijn; maar hij las in haar zwijgen den afschuw,
welke een oogenblik te voren in haar ziel geweest was,
en de krankzinnig makende pijn daarvan deed hem alle
grenzen uit het oog verliezen.
Hij nam haar plotseilng en woest tusschen zijn han
den. „Ben je minder mijn vrouw," zeide hij, „omdat je
erachter gekomen bent was voor soort man ik ben?"
Zij bood hem vlug en instinctief tegenstand en duwde
hem met haar handen tegen zijn borst terug. „Ik ben
misschien je vrouw," zeide zij hijgend. „Maar ik ben
niet je slavin."
Hij lachte duivelachtig. Haar tegenstand vuurde hem
aan. Hij drukte haar tegen zich aan en bedekte haar
gezicht, haar boezem, haar armen, haar handen met
kussen, die haar door en door brandden en haar ziel
zelf schenen te verzengen.
Er wob dan voor haar goen onkel motief om d$ drank
wet t« overtreden on kon do ambtenaar en do politie
geniet stfn. Pleiter hnjsdhaafde dan ook opvatting
over de zj, minder juiste houding van den goaohten
ambtenaar en refereerde zich ten slotte aan hot wijze
oordeel van den kantonrechter.
Deze magistraat zal over 14 dagen, dus is de zitting
van 17 Mei, schriftelijk vonnia wijzen,
DE SPOORLOOS VERDWENEN KENTEKAART.
De heer P. J. B., voormalig kruideniersbediende, tharA
reiziger in manufacturen te Heerhugowaard, had wat
men noemt, hommeles gekregen met het machtige
lichaam de Raad van Arbeid, omdat hij op 2$ Febr,
aan den vertegenwoordiger, den adj.-commies Brandon
Bravo niet kon vertoonen een rentekaart. Dientenge
volge stond de nalatige rentetrekker in spé thans te
recht, bewerende, dat hij bedoelde kaart, vergezeld van
een formulier, prompt aan den Raad van Arbeid had
opgezonden. De postbode had daarvoor gezorgd. De heer
Brandon Bravo echter concludeerde uit verschillende
administratieve gegevens, dat de verdachte het nu Juist
met zijn verplichtingen ten opsiebf/e ye.n den. R, v„ A.
niet al te nauw nam. In leder geval h^4 bloeide rvut*-.
kaart den R. v. A. nooit bereikt, hoawel hot fornjtyiler
bleek ontvangen te «IJn. Het resultaat der
in d© r©©ht«saal waa, dat S, aan het kortste «indjo trok
en tot f boete of 0 dagen werd veroordeeld,
•N HARDHOORIGE CHAUFFEUR, 'N HANDREM
DIE WEIGERDE EN 'N SCHEEVE WEOvSPIEGEL.
Op 'n zwaar mot kaaa beladen vrachtaüto, rijdende
over den Waarddijk onder Hcerhugowaard, bevonden
zich 22 Maart Klaas de L uit Abbekerk als chauffeur,
benevens de eigenaar van de vrachtford en kaasven-
voerder, de vrachtrijder Piet de G. uit Twlsk. Een
achter hen komende luxe auto wenschte te passeeren en
werd daartoe het verlangen kenbaar gemaakt door
krachtig hoornsignaal en oorverdoovend geclaxoneer,
doch de bestuurder van de vrachtauto scheen daarop
geen acht te slaan. Het" bleek echter, dat ln bedoelde
luxe auto zich een politieman bevond, die niet alleen
proces-verbaal opmaakte ter zake het niet behoorlijk
naar rechts uitwijken, doch ook van de gelegenheid
gebruik maakte, om de remmen van het fordje te con-
troieeren, waarbij, hem bleek, dat de handrem onvol
doende capaciteit had, zoodat de wagens eerst op 16
Meter tot stilstand kon worden gebracht.
Dientengevolge moest de chauffeur terecht staan ter
zake het niet voldoende uitwijken en de vrachtrijder
als verantwoordelijke persoon voor de krachtelooze
handrem. De ohauffeur beweerde de signalen niet te
hebben gehoord en in de wegspiegel kon hij niet vol
doende zien, omdat die 'n beetje scheef hing.
De tweede delinquent, d'e vrachtrijder, verdedigde zich
met de verzekering te geven, dat hij direct in Hoorn de
Verstopping
Feiter*!
Alom verkrijgbaar
Als gij last hebt van
gedruktheid, schele
hoofdpijn, het zuur,
prikkelbaarheid, enz.,
als gevolg van ver
stopping. gebruik dan
Foster's Maagpillen,
het ideale laxeermid
del.
Maagpillen
f 0.65 per flacon.
Hij drukte zijn lippen, heet van passie, op de hare.
„En nu!" zeide hij. „En nu!"
Uitgeput en bevend lag zij in zijn armen. De wreede
triomf van zijn stem bracht iedere smeekbede tot zwij
gen.
„Je bent aan mij gebonden voor geluk of voor on
geluk en niets zal je ooit vrij maken, begrepen? Als je
mijn vrouw niet zijn wilt, zal je mijn slavin zijn."
Bevend, met lippen, die zich nawelijks bewegen wil-
den, zeide zij eindelijk: „Ik zal je nooit vergiffenis
schenken!"
„Ik zal je nooit vergiffenis vragen."
Zoo sloten de poorten 'der hel zioh ook achter Avery
Zij zonk weg in ongekende diepten. En in een wanhoop
van schaamte leerde zij de bittere les van haar leven.
HOOFDSTUK VEI.
EEN VRIEND IN NOOD.
„Wat, Avery, ben jij het? Kom binnen!" begroette
Mr.s Lorimer haar glmilachend, terwijl zij opstond en
haar bijna tegemoet snelde.
De bruine katoenen schort, waaraan zij bezig was,
viel op den grond. Avery bukte zich, om die op te ra
pen.
„Voor wien is die? Voor Phiil? Je moet mij je wat
laten helpen."
„O, liefste, lk mis je zoo. Het meisje uit het dorp,
dat ons komt helpen, kan absoluut niet naaien en je
weet hoe druk nurse het altijd heeft Jeanie doet haar
best en is een goede hulp in vele opzichten. Maar zij
da nog maar een kind. Doch ik moet niet gaan klagen
zoodra je binnen bent Vertel mi wat over je zelf, liefste.
Je ziet zoo erg bleek. Vermoeit de hitte je?"
„Een beetje."
Zij spreidde het schortje op haar knieën uit en be
keek het kritisch met neergeslagen oogen. Zij was dien
ochtend zeker bleek. De eenige kleur ln haar gezicht
scheen zicht geconcentreerd te hebben in 'haar lippen.
Mrs. Lorimer keek haar aan. Er was iets abnormaals
aan haar,, vond zij. Zij had Avery nog nooit zoo als een
standbeeld gezien. Zij miste het. innemende van haar
glimlach, de vroolijkheid en levendigheid van haar blik.
„Het is heel lief van je me te komen opzoeken," zeide
zij zacht. „Ben je heelemaal komen loopen? Ik hoop
hartelijk, dat het ndet te veel voor je geweest is."
„Neen, zeide Avery. „Het heeft me goed gedaan."
Zij wilde nog meer zeggen, maar de woorden kwamen
niet, bleef het schortje zorgvuldig glad strijken, terwijl
Mrs. Lorimer angstig naar haar keek.
Wordt vervolgd.