RADIO-RUBRIEK.
-
-ih
hsr-.
WARE WOORDEN.
De wieg hier en daar.
Amerikaansche geldkoningen.
GRABBELTON.
Wandelende diamant-mijnen.
WETENSWAARDIGHEDEN.
Een roedingsapparaat
geetorven,.Nee, daarna niet meer. In dte dagen vw-
loor men maar éénmaal zijn hart... Ja, die sherry dronk
haar vader zoo graag, was alleen voor bijzondere ge»
legenheden... Br waren nog een paar flesschen van...
Ik had er imimers zoo verkleumd uit gezien... Ja zeker,
ln deze zelfde kamer had zij nog wel gewalst, met hem,
op de tonen van het spinet... jaja, dat was lang gele
den... alle vrienden uit haar jeugd waren heengegaan,
haar zusters ook... Nee, toch voelde ze zich heelemaal
niet oud, integendeel, heel jong en gelukkig, met al
haar herinneringen om haar heen, ze kon zich maar
niet oud voelen; zeker al de anderen waren er niet meer,
maar ze kon toch al de meubelen, do stoelen die ze be
zeten hadden, de glazen waaruit ze gedronken hadden,
betasten, xnet haar eigen handen. En als ze haar oogen
sloot, dan zag zij ze immers allen weer, precies zoo
als ze gewieest waren, en ze kon immers net zooveel
met hen spreken en zij met haar, alsof er geen lange,
lange jaren verloopen waren? Een herinnering kon
toch immers niet sterven, gedachten bleven toch? O
nee, dit huls leefde voor haar, elke hoek, elk oude
meubel vertelde wondere, gelukkige, ontroerende din
gen...
Het was ver na middernacht toen zij mij met een
kaars bijlichtend, met ouderwetsohe hoffelijkheid naar
mijn slaapkamer bracht. Het koude huis scheen mij
plots warm en wonderlijk vriendelijk geworden, ver
vuld als het was met de schimmen van een) blij', geluk
kig famtóeKverledenii zoetje- herinneringen: aan goedjè)
dagen der jeugd... het duurde lang voor ik sliep, doch
eindelijk viel ik in een rustige slaap, waarin ik de to
nen van het spinet zachtjes hoorde trilleren van die
heele oude wijsjes, terwijl de vriendelijke schimmen van
het verledeni om mijn waarden... in dit huis der her
innering.
,aonder bongeel, dat slechts bot bovensta gedeelte van
-het lichaam der kinderen vrijliet. Naaf de ibeteekenis
Het toegangsbewijs voor de zaal van den vrede is een
goed en rustig hart.
o
Wie orde en netheid eenmaal in zijn bezit heeft, kan
haar niet meer prijsgeven. Gewen uw kinderen er aan.
o
Wie tot u over anderen schimpt, zal bij anderen u
beschimpen.
-- o
Zielegrootheld is geduld,
En geduld vertrouwend Wachten
Tot tijden zijn vervuld
En voldragen Gods gedachten.
o
In het humeur zetelen meer fouten dan in den geest.
o
Twijfel in zaken doodt de kracht, maakt slap en klein;
maar geloof brengt leven en licht en maakt verborgen
krachten vrij.
o
Twee harten begrijpen elkander gemakkelijker dan
twee hóófden.
DE STERKE WIL.
(Wabre Jacob.)
Heeft bv man wifetaaebt genoeg, ara
borrel op te geven?
Hij niet, nuutr ik vet
ZOOWEEL KLOMP ALS PRONKSTUK.
Vindingrijkheid der moederliefde.
Lang niet alle kleine wereldburgers wanneer ze voor
het eerst het levenslicht aanschouwen, komen te liggen
in een pronk juweeltje van een wieg, met zachte, rose-
getinte kussentjes en een lichtblauw hemeltje boven
hun hoofd.
Zie maar eens de primitieve middelen die de eeuwen
door en in verschillende lan<Jenl hierbij werden gebruikt
„De eerste wieg waren de armen van de moeder. La
ter gebruikte die een gevlochten mand, waarin ze het
kind bij zich droeg. Zoo zien we tegenwoordig nog, hoe
vele Afrikaansche volkeren zich van dit primitieve mdi-
del bedienen, om hunne kinderen op moeilijke tochten
mee te nemen. De vrouwen, die toch al gebukt gaan on
der de lasten, die hunne mannen haar opleggen moeten
bovendien nog hare kinderen meesleepen. Het is in
teressant om eens na te gaan, hoe vindingrijk de moe
derliefde bij weinig gecultiveerde volkeren is en hoe de
moeder met ongeschikt materiaal iets weet te maken,
dat als wieg dienst kan doen.
In Lapland slaapt het kind in 'een soort klomp, uit
berkenhout, deze heeft een heel smalle opening en is
geheel opgevuld met droge bladeren. Het loof wordt ver
mengd met fijne rendierenharen en dit is dan de* zachte
deken voor den pasgeborene .Een leexen muts beschermt
het kind tegen de sneeuw, regen en zon.
Als versiering worden afhangende kettinkjes en gla
zen parels aan den rand van de muts bevestigd. De heele
kunst in Lapland bestaat in het vervaardigen van een
enkel voorwerp, de wieg.
De Laplandsche vrouw, die haar man op jacht ver
gezelt, draagt de wieg op haar schouders, en wanneer
zij halt houden om te rusten, hangt ze ze met een riem
aan een boomtak. Het kind wordt aldus door zijn eigen
zwaarte in evenwicht gehouden en merkt heelemaal niet
dat de moeder het niet meer draagt.
Do Grlekacho wieg w«us een soort gesloten, pint korfje
van het woord te oordeelen moet het den vorm gehad
hebben van een baktrog of een klein scheepje, dat ge
makkelijk geschommeld kon worden. Bij de oude Ro
meinen had de wieg eveneens den vorm van een
scheepje. Met linten en koorden was een soort net ge
vormd, dat de heele wieg omgaf, om te voorkomen dat
het kind er uit viel, wanneer de bewaakster het een
oogenblik alleen liet Tot de uitrusting der wieg behoor
den dekens, doeken en kussens. De kleine Romein zat
dus van jongs af aan goed in zijn spulletjes.
In de Middeleeuwen gebruikte men algemeen de Ro-
melnsche wieg. Alleen vertoonde ze kleine afwijkingen,
naar gelang het klimaat Miniaturen uit de 15e eeuw
toonen variaties op de Romeinsche wieg. Een daarvan
bestaat uit een scheepje, waarin het kind rust, geheel
overeenkomstig de oude Romeinsche manier. Ook is
er een soort stang, waarop het scheepje rust Met be
hulp van twee metalen ringen hing men de wieg tus-
schen twee schuingeplaatste zuilen. De gewone alle-
daagache vorm bestond uit een vierhoekige kast, die op
twee halve maanvormige dwarsbalken rustte.
De moeder kon, evenals tegenwoordig nog bij ver
schillende volken, met den voet de wieg schommelen en
tegelijkertijd zich ook met andere huiselijke bezigheden
onledig houden.
In de 17e eeuw waren de wiegen van de grooten de
zer aarde meer pronkstukken dan wiegen, die gemak
kelijk geschommeld konden worden.
In dé 18e eeuw kwamen in tegenstelling hiermee de
kleine en gracieuze schommelwiegen in de mode, zij
hadden den vorm van een ovaal scheepje, dat aan twee
haken opgehangen werd en met een licht doorzichtige
stof bekleed was.
EEN DORP DAT HET GEZICHT BENEEMT WORDT
GEKOCHT EN TOT DEN GROND TOE AFGEBRAND
Onze nieuWe koningen, dat zijn de moderne geldmag
naten, die door het ingenieuse en voor de massa onna
speurlijke mechanisme hunner trusts en flnantleele be
langengemeenschappen, hunner holding companies en
beleggingsmaatschappijen, de (wereld tot in haar voegen
beheerschen, meer dan de grootste tyrannen, waarvan
de geschiedenis ons verhaalt, dit ooit gedaan hebben.
Die nieuwe koningen stellen de echte koningen,
als het op rijkdom en machtsontplooiing aankomt, vaak
in de schaduw.
Zij hebben hun paleizen, hun jachten, hun autopar
ken en eigen vliegterrelnenen en zooals een generalis
simus in den oorlog, naar wien zelfs een koning slechts
te luisteren heeft, een completen generalen staf.
Velen dezr nieuwe koningen kennen geen andere con
stitutie dan het eigen geweten, dat gewoonlijk verstikt
blijft in den greep van gelddorst en egoisme.
Speciaal de Amerikaansche geldkoningen geven hier
van af en toe blijk. Dezer dagen hebben we iets despo
tisch kunnen beleven van den kant van John D. Rocke-
feller Jr., den zoon van den stokouden pretroleumko-
ning.
Deze John D. Rockefeller Jr* heeft een villa als er
een echte koning woonde, zou men zeggen, dat het een
paleis is aan den oever van den Hudson, te Tarry-
town, in de buurt van New-York.
Wanneer John D. Rockefeller dn zijn zomerresidentie
vertoefde, kleagde hij er dikwijls over, dat het dorpje
East View hem het uitzicht benam. Dit schijnt hem
zoodanig te hebben verveeld, dat hij een kloek besluit
nam.
Hij koóht het heele dorp voor zeven honderd duizend
dollar en liet het tot den grond toe afbranden. Een
handteekening onder een koopcontract, een pak bank
papier en het dorp waar eens tientallen gezinnen leef
den, en streefden en lief en leed deelden, ia van den
bodem weggevaagd. Maar John D. Rockefeller Jr. kan
ven een onbelemmerd uitzicht genieten.
Het la ongetwijfeld waar, dat echte koningen wel
erger dingen hebben uitgehaald.
Maar dat is dan ook heel lang geleden....
DE STRUISVOGELS VAN DE KALAHARIWOESTIJN
In de Kalahari-woestijn, een groot Steppenland in
Zuid-Afrlka wordt thans door negers en blanken jacht
gemaakt op struisvogels, niet om de mooie veeren, maar
om de diamanten, die deze beesten vaak in hun maag
blijken te hebben.
Men weet dat struisvogels van alles naar binnen wer
ken en dat hun maag ook alles kan verdragen, tot glas
en spijkers toe.
Als men nu nog weet, dat in de Kalahari-woestijn
bier en daar de diamanten zoo maar aan de oppervlakte
liggen, is het duidelijk, dat struisvogels als het ware
wandelende diamantmijnen zijn.
Deze gelukkige en fortuinlijke omstandigheden werden
ontdekt door eenige jagers uit Pretoria.
Op een dag schoten ze twee struisvogelhanen en
vonden in hun magen... zeventig dimanten. Bij den
éénen drie en vijftig, bij den anderen zeventien.
Toen het meer bekend werd, ging iedereen op jacht
en elke vogel, ook al was het geen struis, moet het ont
gelden, met het gevolg, dat de struisvogels diep de
woestijn introkken.
Gelukkig voor de wandelende diamantmijnen worden
ze door de wet beschermd. Elk jager mag er maar een
bepaald aantal per jaar neerschieten. Anders zou het
er voor da struisvogels leelijk uitzien en... ook voor de
jagers.
Want het zou tenslotte een herhaling worden van de
geschiedenis van de kip en de gouden eieren.
Doode struisvogels verzwelgen nu eenmaal geen dia
manten.
Charlie Cbaplln als figurant,
Een aardige bizonderheid van de film „Haar Grootst®
Offer", welke op het oogenblik in ons land loopt is, dat
Charlie Chaplln er als... figurant in optreedt. Eens, ter.
i wijl de regisseur Henry King bezig was een scene in
'kaar te zetten, waarin verschillende figuranten moesten,
gluren vanuit een deuropening naar Miss Talmadge, dl®
j als het-meisje-van-de-straat Mary Ann Wagner voorbij,
jgaat, had hij een kleinen man in een groote jas nocdig
J als een der kijkers,
i „Zou dat niets voor jou zijn?" vroeg de regisseur
schertsende aan Charlie Ohaplln, die stond toe te kij-
ken.
Iedereen lachte en wie beschrijft de verbazing va®!
allen ,toen Charlie antwoordde
„Natuurlijk, geef mij een jaa en lk zal deze scene wet
Norma Talmadge maken."
Men vertelde Miss Talmadge niet van de aanwezig,
held van den grooten figurant, maar toen zij door de
straat kwam en de figuranten daar stonden te gluren,
ontdekte zij dadelijk onder hen den beroemden filmster
die naar hij zeide in deze rol onbekend wenschte
te blijven.
Na afloop kreeg Charlie voor zijn „vertolking" de
som van zeven en een halve dollar
De Engeïschman en hot bad.
De Engeïschman heeft de reputatie, dat hij een hart»,
tochtelijk bader is. In het buitenland en de tropen doet
hij al 't mogelijke om' slechts 'n bad te bemachtigen.
Het schijnt echter, dat deze badlustigheid zich slechts
beperkt tot de meer gegoede klassen. De statistieken
toch hebben uitgewezen, dat de 7 inillioen Londenaan
ln 1927 slechts 5 millioen keer gebruik hebben gemaakt
van de openbare bad en zweminrichtingen. Als men na
gaat, dat de beter gesitueerde standen thuis gemakke
lijk een! bad kunnen nemen, hetgeen in de Londensdh®
armoebuurten onmogelijk is, dan wijzen deze cijfers «r
op, dat de breed6 volksmassa in de Engelsche hooft
stad toch nog vrij waterschuw is.
Is het U bekend:
dat de grootste snelheid voor een postduif (welke
men waargenomen heeft) is geweest 40 mijl (d.1. ca. 70
KM.) per uur?
dat deze snelheid gedurende 4.5 uur werd volgehou
den?
dat bij de Engelsche begrooting 14 shillings van elk 1
(20 ah.) bestemd zijn voor betaling van oude oorlogs- 1
schulden of uitgaven! voor leger en vloot?
dat de oude Romeinen hun rijkdom afmaten in
ossen?
dat het Latijnsche woord „pecus" dan ook „vee" be-
teekent en dat pecus de stam is van het Latijnsche
woord „pecunia" dat geld beteekent?
dat de viermasterschoener A Ernest Mills, die on
langs in het geacht van de kust van Noord Carolina in
13 vaam water zonk, binnen 24 uur weer aan de opper
vlakte kwam, toen de lading zout gesmolten was?
dat een Chemicus te San Franclsco een methode
heeft ontdekt om goud, zilver en koper te harden met
een alliage van aluminium?
WJ HAD OELIJKI
(Lasdge KÖllner ZeihsgjJ
Een voedingsapparaat voor de veldwikkeling van den
6-volts-electro-dynamischen luidspreker verdient stellig
een nadere bespreking ln deze kolommen. In een onzer
vorige artikelen gaven wij reeds een dergelijk schema,
waarbij echter geen condensator, opgenomen was. Dit
is wel niet in alle gevallen noodzakelijk, maar wel ver
kieslijk. En men zal moeten toegeven, dat ook de hulp-
onderdeelen aan de hoogste eischen moeten voldoen, wil
het geheel goed functlonneeren,
Voor aJgeheele afvlakking van de injpulseerende ge
lijkstroom omgezette wisselstroom zijn noodig: le. elec-
,-trolytisohe condensatoren' (alleen bij metaal-gelijkrioh-
t.ing een electrolytische) en 2e een smtoorspoel, waar-
fwij de werking bekend veronderstellen mogen. Dit laat
ste onderdeel kan echter in dit geval vervallen, daar de
magneetwikkeling v$n den luidspreker zelf ala smoor-
spoel optreedt, terwijl één condensator ruim voldoende
ia
Het in figuur 87 gegeven schakelschema, is slechts
schematisch bedoeld. De transformator is aangesloten
aan de Kuprox-cel, waaraan parallel geschakeld is de
condensator.
Als transformator kan men toepassen het type Fer-
rix E. F. 8 of E. F. 8 bis. Het eerste type is voor een
netspanning van 125 volt, het andere van 220 volt. Ook
kan mén hier toepassen den door den Gooischen Radio-
handel op de markt gebrachte transformator type L 115
of F 115. Voor de Kuprox-oel kieze meni de W. Z. no. 130
of de L 12. Het eerste type is eenigszins anders van uit
voering, o.a. met grootere platen, Wat den electrolyti-
schen condensator betreft, hiervan zijn zeer vele uitvoe
ringen in den handel. Van de bekende fabrikaten, die
bewezen hebben te voldoen, noemen wij de T.C.C., 1500
Mfd., de Kodel Condensatir, 2500 Mfd., de Longton Con
densator, 2000 Mfd., welke alle varieeren in prijs om
ende bij de tien gulden. Dikwijls blijft men hier nog
'onder. Er blijft dus voor den toekomstigen bouwer zoö
voldoende keus. De prijzen, van de transform. varieeren
van ca. 5 gulden tot ca. 7% gld. en de Kuprox-cellen van
ca f 12 tot f 15. Hieruit blijkt dus wel, dat de totaalprijs
van een dergelijk voedingsapparaat niet zoo hoog is,
temeer, daar het geheel ingebouwd kan worden in de
luidsprekerskast zelf. Een apart bekrachtigde veldwik-
keling geeft groote voordeelen, is aan te bevelen boven
een e.d. luidspreker met permanente magneten, en door
toepasssing van het Kuprox-voedingsapparaat is het na
deel, aan deze extra bekrachtiging verbonden, vrijwel
opgeheven*
Tot slot nog een enkele opmerking over de verbid
dingsleidingen. De stroomdoorgang is minstens 0.5 Am.
men maig dus wel draad toepassen met een diameter
van Itt BiJd;.
Drie pond fnsecteupoedeE.
Neemt u het mee?
Ja, U denkt toch niet, dat ik alle vSegec i
naar den winkel zou gebracht hebben?
Ook een gave!
De Londensche correspondent van het BerL Tgbl. doet
een verhaal van een Engelschen Bisschop die persoon
lijk dat gedeelte van Londen wilde bezoeken waar vol
gens de fantasie van journalisten alle misdaden gebeu
ren. In gezelschap van een zorgzaam gekozen expert
•ging de Bisschop Whitechaple af, maar de excursie viel
hem danig tegen. Hij zag heelemaal geen misdaad maar
alleen twee iets of wat aangeschoten matrozen, die met
elkaar handgemeen werden. Nauwelijks kreeg de een
een klap! op z'n oogen, of dit had tot gevolg dat hij
den ander de mond openging voor het uitlaten van al
lerlei mooie woorden. De Bisschop stond er verbl
van.
„Om 'a hemels wil", riep de Bisschop, „waar hebben
lui al die verschrikkelijke woorden geleerd?"
„Geleerd," antwoordde de matroos bijna smadel
„dat leer je niet, dat is 'n gaaf."
Het geval herinnert aan een pater Franciscaan
in de Jordaan In Amsterdam op huisbezoek ging,
toen hij ergens een trap opging boven een aap van een
jaar of veertien erbarmelijk hoorde vloeken.
„Hei, hel," zei de pater, „jongen waar heb je dat ge
leerd?"
De jongen keek verbaasd. „Leeren Eerwaarde, lee-
ren, dat leert men niet, da's 'n gaoff."
Bijdrage in natura.
Dat ls dunnetjes van je vrind, om een knoop in
die collectebus voor de Hulp van Onbehuisden te doen!
Waarom nou? Het is toch om kleeren voor die
menschen aan te schaffen? Nou, ik geef mijn bijdrage
in natura
Merkwaardig!?
Professor (die per ongeluk den barometer uit het
raam laat vallen): „Merkwaardig, merkwaardig! Dat ia
de eerste keer in mijn leven, dat ik de barometer z66
snel zie dalen!
Aardig én 't kost niet».
De winkelier had z'n halve magazijn voor haar leeg
gehaald en op de toonbank gezet, maar de dame kon
maar geen keuze maken.
„Ik geloof niet dat ik vind wat ik zoek," zei de dame
ten slotte. En opeens in een bui van vertrouwelijkheid
fluisterde zij: „Ja ziet u, morgen is mijn. man jarig en
nou wil ik iets doen om hem te verrassen..."
De ■winkelier werd even boosoardig en zei koel:
„Weet u, wat, mevrouw, ga dan achter 'n stoel zitten,
en als uw man dan binnen komt, roept u opeens: Kieke
boe! Da'e aardig en kost niets!"
Onder buurvrouwen.
Braait U uwees bokkumpiea nou mit boter of moit
olie, Juffrouw Knip?
Xk doen hot mot gr**, Juffrouw,
