K. Blaauboer,
IJzeren Grendelen.
Woensdag 15 Mei 1929.
72ste Jaargang No. 8458
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Schagen.
Van Rijs wij k's
Staatsloter?1,
7**1
;eriyy
'•a.
5. 8,
te
t da
B-XlgQ
hl(
go»
d«n|
randt
nedt
'eren
Bni
VOOR!
Ük m
rd
r n
jon|
eei
van
amp
den
CHAG
COL
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver
tentie» nog zooveel mogelijk in het eerstuitlcomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
-è-
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
zij
vlot»;
.'ee
tersti
an'
er b
or In
tem
!«h
ruuii
lil
"Cl;
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting: van Maandag 13 Mei 1920.
VAN ALLE GEBREKEN, VERLOS ONS HEER!
Zaak nummer èèn was 'n procedure vol hindernissen
en beroerdigheden. 't Ging tegen een Heldersohe go-
huwde dame, mevrouw Jentina D., geboren B., die op
28 Febr. bij een ontmoeting met haar geslachts- en
stadgenoot mevr. Smeink neè v. d. Lucht deze dames
In 't openbaar eenige onvriendelijkheden onder den neus
had gedrukt, welke kwalificaties hier ter wille van de
Journalistieke eerbaarheid, geen plaats kunnen vinden.
Januari had dit smaad zaakje reeds de revue ge pa»
iterd en was toen tot heden verdaagd wegens ziekte
iki een getuige.
De beleedigde partij had zich oiviele partij gesteld ten
rage van f 150, het hoogste bedrag wat men via
den politierechter halen kan. Deze eisch werd deftig
voorgedragen en toegelicht door mr. Prins, dus was het
I een deftige boel. De Politierechter dacht niet, dat die
I vlieger opging en ging met zich zelf debatteeren in de
I Raadkamer. De Politierechter werd door den Politle-
I rechter in het ongelijk gesteld en mr. Prins triompheer-
de, wat ni.:t inhield dat hij die f 150 plek al te pakken
had. zooals later zou blijken. Bij het verhoor viel een
der getuigen flauw en moest uit de zaal worden gestunr
teld, voor haar ziekte epidemisch werd. Op de helft van
de behandeling kwam de verdachte pas aansukkelen,
kreeg 'n uitbrander en mocht toen op de harde canapé
der boetvaardigen plaats nemen. Zij maakte zich daar
zoo druk met protesteeren, dat zij ten slotte een huilbui
kreeg en ook al door den veldwachter en den conciërge
lu den gang moest werden geëxpedieerd.
Het was feitelijk de moeite niet waard om zoo veel
i drukte te maken voor dat tientje boete, waartoe zij
..«erd veroordeeld. Van do vergoeding der „moreele"
ichado kwam ook zoo goed als niets terecht. Die werd
ook bepaald op 10 gulden, zoodat de beleedigde partij
en haar advocaat ook met vochtige oogen en 'n hanglip
de zaal uitslopen.
Inderdaad, het was 'n zaak vol hindernissen en beroer?
digheden.
JE ZOUDT T VERMEPPEN, JE MEDEMENSCH
MET GOEDHEID TE BEJEGENEN.
De Alkmaarsche glazenwassoher Jan S. had van een
distillateur toestemming verkregen, voor de -uitoefening
van zijn bedrijf water te mogen halen uit het Jandoedel
pakhuis, waaiwan hij ijverig gebruik maakte, zelfs él
te Ijverig, daar hij zich niet bepaald© tot water, maar
ook nog 'n flinke voorraad van de onversneden oude
klare, die hij maar brutaalweg van het fust aftapte.
Men begon echter te betwijfelen of hij de rechte broe
der wel was en hij werd bespied door eer voor dat doel
gecnakt. kijkgaatje, met gevolg dat de jajem-melker
op heeterdaad werd betrapt. Het avontuur brak den
trstigen jongeman leelijk op, want niet alleen werd
„Joor hem alle schade uit den verleden en den tegen-
f toordigen tijd vergoed, doch ook stond hij heden vrij
iftelig terecht voor den Politierechter en mocht hij nog
van geluk spreken, dat hij voorw. werd veroordeeld tot
2 maanden met 2 proefjaren, in welken tijd hij, omdat
hij reeds tè veel heeft geproefd, niets zal mogen
proeven.
EEN VUISTGEVECHT IN HET WAZIGE LAND.
Zekere heer Dirk H., te Anna. Paulowna, die bekend
staat als een 'onverschrokken vuistvechter, meermalen
door den politierechter geridderd, beproefde in den
nacht van 10 op 11 Maart zijn kunst ook op den heer
Rietvink van Koegras, alsmede op een ander pefsoon,
Kooij genaamd, die scheen aangewezen om hem aflei
ding te verschaffen. Deze tegenstanders waren geen
portuur voor Dirk en werden in een ommezien jammer
lijk verslagen, Maar vandaag was de politierechter weer
troef en werd de onoverwinlijke Dirk opgeknapt met
niet minder dan f 50 boete of een daarmee gelijk staand
aantal „zittingsdagen".
DAT HAD EEN FIJNE KNOKPARTIJ KUNNEN
WORDEN.
De volgende verdachte, de ruiggekuifde boerenknecht
Theodorua K. uit Egmond-Binnen, staat bekend als een
vechtlustige enaak en had dus 'n prachtpartij Jcunncn
zijn voor bovengemelden Dirk H. Het is wel jammer,
dat zulke landelijke Olympianen zoo ver uit elkander
wonen. Enfin, Theodorus had zich ln den avond van 2
April ook flink geweerd en zekeren Piet Liefting zoo
stevig afgedroogd, dat 25 gulden boete of 25 dagen
noodig werden geoordeeld om de rekening van Dorus
met de justitie te vereffenen.
BEZORGD VOOR EEN DONKERE TOEKOMST.
De 23-jarlge ex-Zuiderzeewerker Nic. K., maakte zich,
zoo hij heden vertelde, bevreesd, dat hij tegen den win
ter ontslag zou krijgen en broodsgebrek zou gaan lijden,
dus meende hij goed te doen, zorg te dragen, dat hij wat
winterprovisie bij elkander kreeg en bracht dat voorne
men tot uitvoering door links en rechts wat weg te gap
pen. Hier 'n pullover, daar 'n flapje van 10, elders 'n
paar richting-aanwijzers, 'n kistje sigaren van 't merk
„Trek je dood" of eenige paren stokken, kortom alles
was van zijn gading en het resultaat was schitterend,
want het duurde niet lang of hij was „en pension" in
het huis van bewaring, waarin hij pl.m. 5 weken met
teedere zorg verpleegd werd, alvorens hij terecht stond.
Gelukkig had de Politierechter nogal geen ergen hekel
DIVANS,
DIVANDEKKEN,
TAFELKLEEDEN,
KAPSTOKKLEEDEN,
ia groote keuze voorradig, zoowel in goed-
koopere als duurdere kwaliteiten.
Het oude adres van vertrouwen.
I Prachtsohoenen. Kwaliteitschoenen.
Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant.
En de prijzen zyn lager dan ooit.
aan hem en werd hij waardig bevonden voor de eer
van een voorw, straf, n.1. 4 maanden met 3 proefjaren,
Men zal probeeren hem aan betrekking te helpen.
Wel jammer, dat onze Polittesschier te eenvoudig is
voor 'n kamerdienBja.i'. Niek zc-u een gof^
als butler, mits hij da sigaren es de
met rust liet.
'N RUSTIGE WANDELING WAS HET NIET.
De agent van politie Stam te Den Helder, achtte het
op 27 Maart noodig de heer Dirk de B„ die in zeer be
denkelijk stadium op de Achtergracht sukkelde, op net
politiebureau in veiligheid te brengen, welke goede in
tenties echter zeer matig door den alcoholisch overladen
heer de B. werden gewaardeerd. De overbrenging ging
dan ook niet als gesneden koek en zelfs wendde Dirk
eenige bescheiden pogingen aan, om den agent een
onvrijwillig bad ln het modderige Heldersche Kanaal
te bezorgen. Hoewel dit humaan opzet niet gelukte, werd
het hem heden, bij het opleggen der straf voor weder-
spannigheid, wel eeniger mate in rekening gebracht en
Dirk veroordeeld tot f 85 boete of 35 dagen.
1 KOGBLSTOOTEN MET EEN KEIHARDE SINAAS
APPEL
Onze vriend Gerard K., werkman te Den Helder,
schijnt het bij den politierechter wel gezellig te vinden,
althans versoheen hij heden weer op de matiné als
verdacht van vernieling eener glasruit ln het door po-
litie-agent de Haan bewoonde perceel in de Keizers
straat in den avond van 17 Maart. Hij zou die vernie-
I ling bewerkt hebben door middel van een sinaasappel,
wat bepaald geen aanbeveling voor de kwaliteit van die
vrucht genoemd mag worden.
iGerrit heeft onlangs een kleine kwestie met de Haan
gehad en nu dacht men dat het een soort wraakneming
gold. Doch de verdachte wierp al deze minderwaardige
I veronderstellingen met edele verontwaardiging verre
I van zich af. Zelfs wilde hij er in geenen deele op wor-
den aangezien, dat hij die kinderachtige vernieling had
gepleegd en hij zou dan ook met glans zijn vrijgespro-
ken, daar juffr. de Haan hem niet had herkend, doch
j twee andere getuigenissen waren voor 'hem zoo bezwa
rend, dat do politierechter niet minder kon doen, dan
hem tot f 25 boete of 25 dagen te veroordeelen.
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van
ETHEL M. DELL.
54.
HOOFDSTUK XL
DE VALLENDE AVOND.
,.TJ moet rusten," zeide Tudor. „Dat soort dingen zijn
krankzinnigenwerk voor u."
Zij liepen samen in de Februarl-schemering door de
lange kastanjelaan, die naar Rodding Abbey leidde.
Avery liep langzaam en moeilijk, hoewel zij dat trachtte
te verbergen.
„Ik geloof niet, dat ik veel doe," zeide zij. „Het Is niet
?oed voor mij om te luieren. Dat maakt me dat maakt
ree humeurig. Trouwens lk ben alleen na de lunch maar
even naar de pastorie geloopen, omdat Jeanle jarig Is.
Door het park is het niet ver. Ik vind het dwaas om
zoo deftig te gaan."
i,U bent niet verstandig," zeide Tudor op een toon, die
aan verdere argumenten het zwijgen oplegde.
Avery zuchtte en stapte van het onderwerp af. „He
Vond, dat Jeanle er erg teertjes uitzag. Mrs. Lorimer
neeft mij geloofd, dat zij weer bij me mocht komen, zoo-
dra ik in staat ben haar weer te hebben."
„Ah! Is Jeanie een troost voor u?" zeide Tudor.
Wgarop zij met schokkende stem antwoordde „De
grootste troost."
Zij waren bij het groote, grijze huis en gingen naar
mnen. Een brief lag op het tafeltje bij de deur. Avery
aam dien huiverend op.
„Van Piers?" vroeg Tudor bruusk.
Zij boog haar hoofd. „Hij schrijft bijna iedere week"
„Wanneer komt hij thuis?" Hij vroeg haar zóó op
en man af, dat het bijna brutaal klonk, maar Avery
noorde den angstigen klank erin en begreep.
Zij deed den brief zwijgend open en las dien bij het
ervende licht van de open deur. Het knetteren van
net vuur was het eenige geluid -binnen. Buiten huilde de
n melancholiek door de kale boomen. Het begon te
zegenen,
tii?Qg*aam Wef Avery haar hooofö op en keek uit in de
toenemende duisternis.
1 EEN BRUTALEN AANSLAG OP HÉT HENSBROE-
KER POLDERHEK.
De landbouwer A. B. te Heerhugowaard had land ge-
huurd van Jan K, een brandstof fenhandelaar, die zelf
dit land had van het bestuur van den Polder Hens-
broek. Om dit land te bereiken, moest men door een
draaihek en daar het polderbestuur weigerde dit hek
te ontsluiten, hadden B. en K. de vrijheid genomen, er
een plank af te breken en stonden nu gezamenlijk te
recht wegens vernieling. Natuurlijk stond leder partij
„Kom binnen!" zeide Tudor op bevelenden toon.
Hij. legde zijn hand op haar arm en hij dwong haar
bijna het te doen. „Wat bent u vreeselijk mager!" zeide
hij. „Neemt u even weinig voedsel als rust?"
Weer antwoordde zij hem niet. Haar oogen keken
strak, zonder Iets te zien. Zij nam plaats in een stoel,
dien hij voor haar bij het vuur schoof, en dan begon
zij plotseling te huiveren als had zij koorts.
„Doe dat niet!" zeide Tudor scherp.
Hij boog zich met zijn handen op haar schouders over
haar heen en hield haar vast.
Zij beheerschte zidh en leunde achterover. „Ga zitten,
dokter! Ik ben, geloof lk, erg onbeleefd. Wilt u om thee
bellen? Piers is in de stad. Hij schrijft heel hartelijk,
heel heel kiesch. Hij is pa3 terug uit Egypte en
en Mr. Crowther. De laatste brief was uit Cairo. Wilt u
den brief soms lezen?'
Zij gaf hem den brief en na een heel korte aarzeling
nam hij dien aan.
„In ben teruggekomen, cm dicht bij te zijn," zoo
luidde de brief. „Je zult me wel niet noodig hebben,
dat weet ik, maar toch ben lk hier. Om 's he
mels wil, zorg goed voor je zelf en neem alles onder
de zon wat je noodig hebt.
„Je man,
„Piers."
De brief besloeg slechts één bladzijde. Tudor draalde
het blaadje om en stak het weer in de enveloppe.
,Hij schrijft altijd zoo," zeide Avery. „Iedïre week
den heelen winter door een paar zinnetjes. Ik heb
hem heelemaal niet geschreven, hoewel ik het gepro
beerd heb tot ik het zelfs niet meer probeeren kon."
„Hoe krijgt hij dan -berichten over u?"
„Door Mrs. Lorimer. Zij schrijft hem geregeld. Ik ge
loof of zij of Jeanle. Ik vermoed, dat binnenkort
Aevery hield op en staarde in het vuur.
„Binnenkort?" zeide Tudor.
„Binnenkort een regeling getroffen zal moeten wor
den. Maar ik weet nog niet wat ik doen moet. Ik kan
niet over de toekomst denken. Ik he-b een gevoel alsof de
avond valt. Misschien is er voor mij geen toe
komst."
„Mag ik uw pols eens vóelen?"
Moe gaf zij hem haar hand. Hij voelde ernstig haar
pols en keek haar. haastig onderzoekend aan.
,Hebt u geen familie van u zelf?" vroeg hij plotseling.
Zij knikte van neen. „Geen naë bloedverwanten. Mijn
ouders waren "beiden eenige kinderen."
„En geen vrienden?"
„Alleen Mrs. Lorimer. Toen ik trouwde, heb ik de
anderen uit het oog verloren. En nadat mijn baby ge
storven was, heb ik me langen tijd er niet om bekom
merd nieuwe kennissen te maken."
„Ah!" zeide Tudor en zijn toon klonk ongewoon zacht.
„U zult nu gauw een tweede kind hebben om voor te
zorgen."
Zij maakte een flauw gebaar als een protest. „Dat kan
ik me niet goed voorstellen. Ik heb een gevoel alsof het
niet zoo zal zijn. Ik geloof, dat een van ons beiden
of belden sterven zal."
Zij sprak kalm, zóó kalm, dat zelfs Tudor ondanks
zijn groote ervaring even schrok. „Avery," zeide hij
scherp, „je bent morbide!"
Zij keek hem met haar moede oogen aan. „Ja! Ik
voel me heusch niet bijzonder melancholiek alleen
j uitgeput. Wanneer Iemand verbrand is erg verbrand
vernietigt het alle zenuwweefsels, niet? Daarna lij
den zij niet meer. Ik geloof, dat dat bij mij het geval is."
I „U zult lijden," zeide Tudor.
I Hij sprak ruw; hij wilde haar uit haar lethargie op
wekken. Maar het gelukte hem niet; zij glimlachte
slechts flauwtjes.
„Lichamelijk lijden kan ik dragen," zeide zij, „vooral
als het leidt tot vrijheid en rust."
Hij stond op als was hij uit zijn lethargie gewekt „U
I zult niet sterven.!" zeide hij heesch. „Ik zal u niet laten
j sterven!"
„U vergist u!" Bijna dreigend stond hij tegenover
haar. „Wanneer u eenmaal uw kind in uw armen hebt,
zal u zien, hoezeer. Wanneer komt uw man bij u te
rug?"
Dat was een slag, die doel trof. Met een gejaagden
blik keek zij naar hem op. „Nooit!"
Meedoogenloos keek hij op haar neer. „Nooit is zoo
heel lang, Lady Evesham. Denkt u, dat hij weg zal blij
ven, als het kind er eenmaal is? Denkt u, dat
wat zijn zonden ook zijn hij geen recht op u heeft?
Begrijp me goed, ik voel niets voor hem. Dat heb ik
nooit gedaan en zal ik nooit doen. Maar u u bent
door een eed aan hem gebonden."
Nooit had hij zoo tegen haar gesproken. Zij kromp
ineen als had hij haar met een zweep geslagen. Zij be
dekte haar gezicht met haar handen en zeide geen
woord.
Enkele oogenblikken bleef hij streng en onverzoen
lijk op haar neerkijken. Dan veranderde plotseling zijn
houding. Zijn gelaat verzachte. Hij bukte zich en makte
haar schouder aan.
„Avery!" zijn stem klonk zacht en heftig; hij fluis
terde haar in het oor. „Toen je hem wegjoeg, was lk
laag genoeg om blij te zijn. Maar ik heb al heel gauw
gezien dat hij alle levenskracht van je met zich mee
genomen heeft! Avery liefste om God's wil neem
hem terug!"
op zijn. recht en. ze maakten het den Officier en den
Politierechter zoo benauwd, dat zij de verantwoordelijk
heid niet aandurfden om hier 'n oordeel uit te spreken,
zoodat de zaak met algemeene stemmen werd verwezen
naar den R-ftch ter-Grimm 1 «wart
DIE ZIJN WE GELUKKIG OOK KWIJT.
De handelsreiziger Jurriaan S. uit Amsterdam, die den
caféhouder annex straatmaker Spierenburg te pakken
nam voor f 12, door hem een gefingeerde brandpolis uit
te rijken, nadat hij Spierenburg eerst lekker had go-
maakt door talrijke glaasjes pils te consumeeren, heeft
nu afgedaan met den politierechter. Daar is gebleken,
dat hij een geroutineerde oplichter en verduisteraar is,
kwam hij voor een voorw. straf niet meer in aanmerking
en werd hij veroordeeld tot 2 maanden touwpluizen.
Meneer kon bij' de .behandeling niet aanwezig zijn, daar
hij inmiddels door een andere rechtbank tot 3 maanden
is veroordeeld, ook vanwege zijn oplichterijtjes.
HET LIJKT WEL IN DE FAMJUE TE ZITTEN,
De laatste verdachte op deze veel bewogen zitting wae?
een 22-.jarig*'- 'boerenknecht Piet K., uit Avwahorn, die er.
eerlijk gespreken, -.-rij lummelig Doch schijn be
driegt soms, daar deze ge
schroomd te Berkhout effa rijwiri te ontvreemden
zekeren heer Buskering, öo'k had nij oen £«K«ut$rt
en wordt verdacht van meerdere diefstallen. Plet is een
bloedeigen broer van den Zuiderzeewerker, die even te
voren had terecht gestaan en te Medembllk de behen
digheid van zijn kleverige vingers had ten toon gespreid.
Aangenomen werd hier, dat het jonge mensch heeft
gehandeld onder diens verderfelijken invloed en alzoo
genade voor recht in practijk bracht
De zielige Piet werd dan veroordeeld voorw. tot 3
maanden met 3 proefjaren, gedurende welken tijd hij
evenals zijn braaf broertje zal worden gesteld onder
toezicht der R.K. reclasseering.
Trekking van Maandag 13 Mei 1029.
5e klasse le lijst
No. 2354 f 1500.
Nos. 4569 5401 11262 12013 en 18066 ieder f 1000.
No. 8810 f 400.
Nos. 2758 en 17284 leder f 200.
Nos. 1771566 2063 4332 7595 9569 10370 13768 16102
18645 19349 en 19958 ieder f 100.
Prijzen van f 70.
65 84 418 451 4521 605 641 772
894 957 1132 1241 1696 1750 1863 2037
2110 2397 2624 2771 2869 2884 2963 3216
3326 3381 3434 3598 3605 3652 3728 3899
3936 3976 4008 4011 4093 4193 4247 4391
4655 4753 4798 4817 4871 4888 5438 5650
5704 5740 5875 6249 6262 6375 6381 6473
6500 6507 6700 6713 6822 6971 7287 7416
7572 7702 8135 8142 8215 8367 8488 8500
8715 9081 9205 9271 9622 9958 10079 10151
10241 10248 10292 10406 10442 10677 10816 10894
10971 11071 11072 11237 11268 11290 11295 11329
11411 11660 11756 11762 11898 11999 12109 12133
12256 12269 12429 12435 12562 12698 12766 12780
12798 12809 12888 18038 13039 13073 13082 13158
13207 13223 13251 13534 13568 13753 13838 13889
14083 14303 14475 14763 15149 15508 15563 15573
15630 15730 15735 15779 15979 16269 16455 16565
16654 16664 16678 16700 16740 16790 16872 16918
17232 17315 17335 17349 17354 17422 17595 18093
18164 18264 18469 18506 18658 18661 18918 18940
19021 19136 19237 19297 19301 19343 19518 19523
19561 19579 19650 19708 19766 19777 19783 19927
19966 20132 20207 20408
Zij sprak noch bewoog zich, behalve dat een kramp
achtige huivering haar géheele lichaam doortrilde.
„Avery, kan je het terwille van het kind ten
minste niet overwegen?"
Met een gil stak zij haar armen uit „Het kind is ver
vloekt! Het kind zal sterven!" Er klonk vreeselijke over
tuiging in die woorden. Zij hief haar gelaat op. „O, ziet
u, hoe onmogelijk het voor mij is? Zeg zeg niets
meer!"
„Dat zal ik niet."
Hij nam de uitgestoken handen en drukte die kalmee
rend.
„Dat zal Ik niet!" zeide hij weer. „Vergeef het me, dat
ik al zooveel gezegd heh! Arm kind Arm kind!"
Zijn lippen trilden bij die woorden. Langzamerhand
werd zij kalmer.
„U bent altijd zoo goed voor mij," zeide zij dan. „Ik
vraag me soms af hoe ik er ooit toe gekomen ben
om om Zij hield op.
„Mijn huwelijksaanzoek te weigeren," zeide hij dan.
„Dat heb ik altijd geweten, Lady Evesham. Omdat u een
I anderen man liefhad. Dat ls, zoolang als ik u gekend
heb, het geval geweest.'
Met die woorden ging hij op het haardkleedje staan.
I „En mag ik u eens over uw gezondheidstoestand pra
ten?"
I „Dokter Tudor, wilt u mij eerst iets beloven?"
Hij glimlachte even. „Dat denk ik niet. Ik beloof nooit
iets."
Voor dezen eenen keer!" smeekte zij. „Omdat het zoo
veel voor mij beteekent."
„Wat dan?"
„Het is alleen maar alleen maar, dat u wat er
ook gebeurt Piers niet laat komen."
„Dat kan ik niet beloven," zeide hij dadelijk.
Zij vouwde smeekend haar handen. „U moet u
m'oet!'
Hij schudde zijn hoofd. „Dat kan ik niet. Ik wil wel
beloven, dat hij niet tegen uw wil bij u zal komen. Maar
meer doen kan ik niet."
„Denkt u, dat u hem van mij af zoudt kunnen hou
den?"
„Daar ben ik zeker van. Maak u daar niet bezorgd
over. Ik zweer u, dat hij, tenzij u naar hem vraagt, niet
bij u komen zal."
Zij huiverde en viel achterover in haar stoel. „Dat zal
ik nooit nooit doen zoolang als ik me zelf ben."
„Uw wenschen welke het ook zijn zullen gehoor
zaamd worden," beloofde Tudor ernstig.
En dan begon hij over een ander onderwerp.
Wordt vervolgd.
