ilfiUit- Lnlliiilltl
IJzeren Grendelen.
Radioprogramma
Uilgevers: N.V. v.b. TRAPMAN Co., Scliagcn.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Donderdag 16 Mei 1929.
72ste Jaargang No. 8459
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder-
'dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver
tentie^! nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TET.EF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 14 Mei 1929.
ZEKER WEER STR...OOP AAN DEN KNIKKER.
De eerste zaak, tegen Willem W., landbouwer en offi
cieel proefkonijn te Egmond-Binnen liep al direct fout.
Hij moest ln hooger beroep terecht staan wegens ver
sboden vervoer van een fasant, voor welk feit de kan
tonrechter hem een boete van 50 spie of 1 dag had
.opgelegd. Het was eigenlijk een z.g. prïncipieele zaak
'en afgesproken werk tusschen Gerrit Mine, de rijksveld
wachter en Willem, omdat men uitgemaakt wil. zien
hoe de oude wetgeleerden van den Hoogen Raad over
deze faisantenkwestie denken en tot oplossing zullen
■brengen. Maar de behandeling werd niet verder voort
gezet en president mr. Ledeboer, die souffreerde aan een
acute stemvertroebeling, gaf last de volgende zaak uit
.te roepen,
I BERGENS BEROEMDE BESCHUIT BAKKER BAK
KER BLEEK BEDRUKT.
i Ziezoo, aan dit opschrift kan Dinge Clorenbosch toch
zeker een reuzepunt lurken, is 't niet? Bovengenoemde
geniale deegmodelleur, die aan de wereld de voedende
zegening schonk van de fameuze ^Bakker's Beschuit
Bergen, ligt nogal eens 'n keer overhoop met de veel
geliefde arbeidswet en had het zoo ver weten te bren
gen, dat hem voor de laatste overtredingen, het in zijn
bakkerij niet voorhanden hebben van een arbeidslijst en
een arbeidsregister, 2X3 dagen principale hechtenis
•werd opgelegd. De kleine, maar aalgladde arbeidscon-
troleur Rus, die plots opduikt op tijden dat men hem
mijlen ver wenscht, had Bakker op 30 April gesnapt en
met het hiervoren gemelde droevig resultaat.
Vergeten wij niet, dat de arme bakker B. reeds ette
lijk® honderden guldens boete had geofferd aan de
schatkist wegens arbeidswet-overtredingen en wij behoe
ven u niet te schetsen, hoe de rampzalige brood-, be
schuit- en bolletjesbakkende broodvechtér gestemd was.
Het pain de luxe dat het Rijk zijn pensiongasten voor
zet, lokte hem dan ook in geenen deele aan en dus kwam
bij in hooger beroep.
i Mr. v. d. Loos schonk hem juridischen steun en tracht
te deernis op te wekken bij de onaandoenlijke rechters
der meerv. strafkamer, door in aandoenlijke bewoordin
gen te schilderen hoe zijn cliënt bij het bezoek van zijn
ouden suikeroom uit Alkmaar, zijn gewichtig werk, het
Invullen van de arbeidslijsten, had gestaakt, om met
oomlief te gaan pandoeren. Deze vriendschapsdaad was
de onmiddellijke oorzaak geweest, dat bedoelde docu
menten, tijdens de controle, niet in de bakkerij aan
wezig waren. De Officier vond dat verweer jammer ge
noeg wat al te naief en bleef er op aandringen, dat de
heer B. de hem opgelegde hechtenisstraffen zonder
pardon zou ondergaan.
Nu, ik zou zeggen: ik ging toch liever 6 dagen de
Jdekeboe in, dan nog eens 300 pegels af te tikken.
HET BEROEMDE STAPHORSTER BOERTJE VOOR
DE VIERSCHAAR!
De bank der justitieele zondebokken wordt bezet door
een stevig gebouwd, oud heertje, eenigszins bóerachtig
FEUILLETON
Naar het Engelsch
van.
ETHEL M. DELL.
55.
HOOFDSTUK XII
DE DROOM.
Hoeveel keeren had hij het terras op en neer geloo-
pen? Piers zou het niet hebben kunnen zeggen. Hij was
er uren geweest, jaren, een halven menschntijd, wach
tend eeuwig wachtend op den roep, die niet kwam.
Had hij vanochtend pas het dringende telegram van
Mr.s Lorimer gekregen? Had hij vanochtend pas voor
het eerst na zes maanden afscheid genomen van Crow-
ther. Het leek eeuwen geleden. En toch liep hij hier in
de koude schemering te wachten tot hij door zijn vrouw
geroepen zou worden.
De avond naderde vlug een bittere, sombere avond
met een iagenden wind, die sneeuw scheen te beloven.
Hoe lang zou hij moeten wachten? Hoe lang? Hoe lang?
In opdracht van Mrs. Lorimer had hij een dokter me
degebracht. Tudor had zich niet gerust gevoeld. Hij
wilde Maxwell Wyndham, 'den grooten chirurg hebben
een man, van wien, naar men zeide, geen enkele pa
tiënt stierf. Dat was natuurlijk overdreven, maar onge
twijfeld was het iemand, met bijzondere capaciteiten.
Zoo iemand haar zou kunnen redden, dan was het
Maxwell Wyndham. Tudor geloofde in hem. En 1ja,
hij geloofde ook in hem. Hij was dankbaar, dat hij hem
mee had kunnen krijgen.
Ah, wat is dat? Een geschreeuw in den avond? Het
lugubere krassen van een uil? Hij lachte zich uit, dat
zijn hart plotseling zoo wild hamerde. Maar zouden zij
hem nooit roepen?
Het werd hem te eng op het terras en hij ging in den
tuin op en neer loopen. Hoe lang moest hij nog wach
ten! Hoe lang? Hoe lang?
Achter hem riep iemand op het terras hem. Hij keerde
zich om en smoorde een uitroep in zijn keek Een man-
nengestalte een flinke, krachtige gestalte, kwam
naar hem toe. Hij scheen kamerpantoffels aan te heb
ben, want hij maakte geen leven. Het was Maxwell
Wyndham en Piers' hart hield op met kloppen. Al het
gekleed en met een flinke bril op zijn reukorgaan, 'n
gezond, glad geschoren, buitenman-gezicht, ijzergrauw
haar, welke verdachte bleek te zijn het nationaal be
roemde Staphorster Boertje, Lambertus St., die de ver
maarde zaak in geneeskrachtige producten van zijn
vader had geërfd en voortgezet.
Deze goede weldoener van lijders aan diverse onge
neeslijke kwalen was er op 30 April 1928 op 'n allermi-
serabelst gemeeene manier te Den Helder ingetippeld.
Hij beschikte namelyk over een wettig gediplomeerde
arts, onder wiens auspiciën zijn spreekuren werden
gehouden, maar deze dokter had hem op genoemden
datum eensklaps en zonder kennisgeving in den steek
gelaten. En dat niet alleen, maar erger nog de politie
medegedeeld, dat hij niet aanwezig zou zijn en de val
dus open stond. Het verraad van Merijntje Gijzen was
er, eerlijk gesproken, niets hij.
De arme Lambertus, die wel de gave der genezing,
doch niet die der helderziendheid bezit, was dien dag
het weerloos slachtoffer der loerende justitie en hij on
derging haar verdachte belangstelling juist op het mo
ment, dat hij aan twee kranke dames hoofd- en zenuw
lijden stillende poeders, tegen den civielen prijs van 3
pop, inclusief consult en diagnose, verstrekte.
Die 6 piek droegen voor de Rijkscassa rijke en zelfs
100-voudige vruchten, daar papa St. werd veroordeeld
tot f 400 boete.
Deze som was de verkochte kruiden en kwalen-kenner
toch te kras en hij kwam alsnu in hooger beroep, ter
wijl mr. Buiskool van Schagen zich bereid had verklaard
hem met zijn juridische krachten bij te staan.
Natuurlijk gaf de Officier de 400 sjoofjes niet prijs
en drong Z.Ed. aan op bevestiging van het vonnis, doch
mr. Buiskool in prima conditie en prachtig op stoot,
hield in zijn bekenden, bezadigden toon een keurig plei
dooi, waarin hij in welgekozen woorden wees op de
verdiensten der firma Stegeman, de onschadelijkheid
harer geneeskrachtige kruiden en het feit, dat de medi
cus, die verdachte in de toekomst als arts zal bijstaan,
zelf door hem, van .-.en chronische bronchitis was ge
nezen! Krachtig veroordeelde pleiter de afkeuringswaar-
dige manier, waarop de vorige dokter was opgetreden,
een handelwijze, die pleiter als verraderlijk kwalificeer
de. Ten slotte sprak verdediger de hoop uit, dat do
rechtbank rekening zou houden met deze omstandighe
den en een veel geringere boete aan verdachte zou op
leggen. In het debat tusschen parket en balie had de
Officier nog 'n spijker, waarvoor de verdediger weer een
gat vond, zoodat de stand dezer juridische match kon
worden vastgesteld op 0 kommo 0.
Over 14 dagen uitspraak.
RISICO VOOR DEN STRAATVENTER.
De koopman in „kunstvoorwerpen" in casu kartonnen
wandbordjes, H. G. Chr., gedomicilieerd in Nergens-
huizen, had het te Bergen gewaagd om zijn artikelen uit
te venten, zonder in 't bezit te zijn van een door B. en
W. verstrekte vergunning. Veldwachter Tamminga zat
er op als 'n bok op de haverkist en plakte mijnheer op
den bon, zonder zich te bekommeren om diens verdedi-
ging, dat hij „drukwerk" te koop presenteerde. De
koopman werd dan ook veroordeeld tot f 5 boete of 2
dagen en de Officier requireerde heden, toen deze zaak
in hooger beroep werd behandeld, bevestiging.
De heer H. G. C. was niet aanwezig, maar zal natuur
lijk wel in verzet komen. Hij laat zich niet zoo heel
gauw kisten.
MINDER LOFFELIJKE BROODWINNING.
De 52-jarige Geertje S., te Beverwijk geboren, en wo
nende te Den Helder, had aldaar 'n aangename inrich
ting geëxploiteerd, waarin jonge dames en levenslustige
heeren gelegenheid werd geboden, wat nader met elkan
der kennis te maken. Dit instituut trok op zoodanige
wijze de aandacht der politie, dat gezegde mej. S. wel-
bloed uit zijn lichaam scheen in zijn ooren te suizen.
Zijn hoofd brandde zijn verdere lichaam was koud
koud als ijs. Hij wilde naar hem toe gaan, maar hij kon
zich niet bewegen. Hij kon slechts luisteren naar dat
krankzinnig makend lawaai in zijn brein.
„Zeg," de stem scheen tot hem te komen van heel
ver, alsof zij uit een andere wereld kwam „het is een
beetje te kil voor dergelijke dingen. Waarom heb je
geen overjas aangetrokken?"
Een mannehand, sterk en vast, legde zich over zijn
arm en drong hem naar het huis.
Piers liep als een automaat, maar hij kon geen woord
zeggen. Zijn tong kleefde aan zijn gehemelte.
Avery! Avery! De vrouw, die hij verongelijkt had
de vrouw, die hij zoo krankzinnig liefhad naar wie
zijn geheele geestelijk en physiek wezen voortdurend
wanhopig snakte zonder wie hij leefde in een marte
ling, die nooit ophield. Avery! Avery! Lag zij dood ach
ter dat verlichte raam? Zoo ja, dan waren die zes maan
den van marteling vergeefsch geweest Dan zou hij vlug
en voor goed een einde maken aan zijn ellende, Vóór
hij krankzinnig werd.
Maxwell Wyndham bracht hem naar de serre, waar
een flauw licht scheen. Het was een altaai'vlam in de
duisternis die plek, waar hun lippen elkaar voor de
eerste maal gevonden hadden. De herinnering aan dien
avond doorboorde hem als een dolk. Oh, Avery! Oh,
Avery!
„Luister," zeide Maxwell Wyndham met zijn emotie-
ïooze stem, „u moet boven komen maar u kan niet gaan,
als u u niet volkomen beheerscht!"
Boven komen! Zijn zinnen ontwaakten. Instinctief be-
heerschte hij zich, verzamelde hij al zijn kracht. Hij
sprak en merkte tot zijn verbazing, dat het spreken hem
niet moeilijk viel.
„Heeft zij naar mij gevraagd?"
„Ja, maar ik waarschuw u, zij is zichzelf niet. En
zij is doodziek."
„En het kind?"
„Het kind heeft geen oogenblik geleefd." Kort en
koud klonk het antwoord. „Ik heb al mijn krachten er
op moeten concentreeren, om het leven van de moeder
te redden en om eerlijk tegenover u te zijn ik ge
loof niet, dat ik daarin geslaagd ben. Er is nog een
kans, maar Hij maakte den zin niet af.
Zij waren bij de serre gekomen. Toen zij in de "bibli
otheek kwamen, was Piers doodsbleek, maar zichzelf
volkomen meester.
„Ik geloof, dat er in de eetkamer voor u gedekt is."
zeide hij. „Wilt u voor uzelf zorgen, terwijl ik naar bo
ven ga?"
„Neen. Ik ga met u mede," zeide Wyndham kortaf.
\r_^. D Schoenhand el
Van KijSWljK S Schoenmakerij
Het oude adres van vertrouwen.
Prachtsch oenen. Kwaliteitschoenen.
Nieuwste leesten, gemakkelijk en elegant.
En de prijzen zijn lager dan ooit.
dra werd ingeschreven als tijdelijk logé ln het beken
de Hotel-pension „De Houten Lepel" en aldaar in 'n
eenvoudig, doch hygiënisch ingericht boudoir volop tijd
kreeg, tot het bestudeeren van artikel 250bis van het
Wetboek van Strafrecht. Deze zaak, waarin mr. Van
Loockeren Campagne opponeerde als- verdediger, werd
heden behandeld, natuurlijk met gesloten deuren, op ver
zoek van den Officier van Justitie.
BEDWINGT O MENSCH UW LAGE LUST, OF T
SPINHUIS BRENGT HEM WIS TOT RUST.
De smid Corn. Petr. M. uit Hoorn bevindt zich reeds
ettelijke weken ln voorarrest, wegens verdenking, zich te
hebben schuldig gemaakt aan een handeling vallende
onder art 242 of 246 Wetb. v. Strafr., 'n paar artikeltjes,
waar men niet licht over denken moet, daar gedreigd
wordt met 12 of 8 jaar zakjesplakken. Heden stond het
jonge mensch met gesloten deuren terecht en werd door
mr. Kusters verdedigd. Verder geen nieuws, goeden
avond, dames en heeren.
Voor Vrydag 17 Mei 1929.
10.HILVERSUM '1071) Tijdsein en morgenwijding.
10.35 LANGENBERG (462) Gramofoonplaten.
11.— HUIZEN (336) N.C.R.V. Korte ziekendienst
11.20 DAVENTRY (1563) Gramophoonplaten.
11.30 HUIZEN (336) K.R.O. Godsdienstig halfuurtje.
12.— HILVERSUM (1071) Politieberichten.
12.15 HUIZEN (336) Lunchmuziek.
12.15 HILVERSUM (1071) Lunchmuziek.
12.20 DAVENTRY (1563) Sonatenrecital.
12.20 KALUNDBORG (1153) Concert.
12.50 PARIJS (R1744) Symphonieconcert.
1.15 HUIZEN (336) Gramophoonmuziek.
1.20 DAVENTRY (1563) Lunchconcert
1.25 LANGENBERG (462) Concert
1.50 HAMBURG (392) Concert
2.05 HILVERSUM (1071) Gramophoonmuziek.
2.45 HILVERSUM (1071) Concert.
3.HUIZEN (333) Viouwenuurtje.
3.20 DAVENTRY (482) Orgelrecital.
4.— HUIZEN (336) N.C.R.V. Gramophoonplaten.
4.20 DAVENTRY (482) Dansmuziek.
4.20 BERN (406) Concert.
4.30 HILVERSUM (1071) Gramophoonmuziek.
4.35 HAMBURG (392) Concert
4.50 BERLIJN (475) Populaire muziek.
5.— HUIZEN (336) Concert.
5.— HILVERSUM (1071) Rustpoos voor het verzor
gen van den zender.
5.— BOEDAPEST (545) Concert
5.20 BRUSSEL (512) Concert
5.30 HILVERSUM (1071) Spreekuur Radiodokter.
5.30 BOEDAPEST (545) Concert.
5.50 MOTALA (1351) Gramophoonplaten.
Ieder verstandig rooker
Heeft G0MARUS in z'n kokerl
Sigaren Seriemerk van 5-20 ets.
Hij hield de geheele trap zijn hand op Piers' arm en
bedwong de koortsachtige onstuimigheid, welke hem
als het ware voortjoeg.
Toen Piers de kamer van zijn vrouw de kamer,
waarin hij na den nacht van Ina's trouwen niet ge
weest was binnentrad, was zijn stap voorzichtig als
die van een poes en alle onstuimigheid .van zijn gezicht
was weg.
Toen eerst liet de dokter hem los, zoodat hij alleen
naderbij kon komen.
Zij lag aan den eenen kant van het groote praalbed,
rechtuit en roerloos als een beeld op een graftombe.
Haar hoofd lag in diepe schaduwen. Hij kon haar ge
laat slechts in vage omtrekken zien.
Zacht kwam hij naderbij; Mrs. Lorimer stond zwij
gend van haar stoel naast het bed op en maakte plaats
voor hem. Hij ging zitten ,als het ware wegzinkend in
een diepen afgrond van stilte, ingespannen luisterend,
maar zelfs geen ademhaling hoorend.
De dokter ging aan het voeteneinde van het bed
staan. In de kam^r ernaast zat Tudor vol spanning te
kijken. Achter hem was een verpleegster bezig iets te
poetsen, dat als zilver flitste.
Plotseling klonk in de stilte een stem. „Ja, ik mij
bedde in de hel, zie. Gij zijt daar. Nam ik vleugelen des
dageraads vleugelen des dageraads"l) Dan volgde
de stilte, de moeilijke stilte van onzekerheid „Vleu
gelen des dageraads prevelde de stem weer.
Piers bukte zich over het kussen. „Avery!"
Zij keerde zich om/ alsof een toovermacht haar be
woog. Haar handen jammerlijk zwak en bevend
stak zij uit. „Piers mijn lieveling!"
Hij nam de arme, krachtelooze handen in de zijne en
kuste ze hartstochtelijk. Hij vergat den zwijgenden toe
schouwer aan het voeteneinde, vergat de kleine Mrs.
Lorimer, vergat Tudor, die met de verpleegster achter
hem wachtte.
Zwak fluisterend kwam haar stem tot hem: „O,
Piers, ik heb zoo naar je verlangd!"
„Mijn arme lieveling!" fluisterde hij terug. „Ik zal je
nooit meer verlaten!"
„O, ja, dat zal je wel. Dat zeg je altijd, maar 's och
tends ben je altijd weg. Het is maar een droom maar
een droom!"
Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar
aan zijn borst. „Het is geen droom, Avery. Ik ben hier.
Ik houd je vast."
„Ik weet het. Het is altijd zoo."
De moede zekerheid van haar stem deed zijn hart
verstijven. Hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd.
„Avery, kan je me niet voelen?"
Haar hoofd viel op zijn schouder. „Ja. Ja. Maar dat
6.— HILVERSUM (1071) Tijdsein en dinermuziek,
6.50 DAVENTRY (482) Populair concert.
6.55 BRUSSEL (512) Gramophoonmuziek.
6.55 PARIJS (1744) Gramophoonmuziek.
7.— HUIZEN (1852) K.R.O. Spreker: W. Sassen. On
derwerp: „De ontvolking van het platteland, met
daaraan verbonden moreele- en finantieele gevol
gen, enz."
7.15 HILVERSUM (1071) Lezing door Mr. Jan den
Tex: „Hollandsche molens".
7.30 HUIZEN (1852) V.P.R.O.-avond. Spr. Ds. E. D.
Spelberg en Dr. J. L. Snethlage
7.45 HILVERSUM (KT1) Politieberichten.
8.HILVERSUM (1071) Tijdsein. Daarna concert
v. d. Vereen, tot verbetering van den Volkszang.
In de pauze A.V.R.O.-Radio-tooneel. Amerikaansch
blijspel in 1 bedrijf: „De goeie kans". Persberich
ten van Vaz dias. Na afloop dansmuziek.
8.15 HAMBURG (392) Kerkconcert.
8.20 BERLIJN (475) Omroeporkest.
8.20 KALUNDBORG (1153) Concert.
8.20 LANGENBERG f462) Concert
8.20 DAVENTRY (1563) Concert door radio-symphonio-
orkest
8.35 MOTALA (1351) Concert
8.50 PARIJS (R.1744) Concert
8.50 TOULOUSE (383) Militair concert.
9.15 TURIJN (272) Symphonie-concert.
9.40 BARCELONA (351) Dansmuziek.
10.05 HAMBURG (392) Concert.
10.35 DAVENTRY (482) Dansmuziek.
10.35 KALUNDBORG 1153) Concert.
10.50 KONINGSBERGEN (280) Populaire- en dans
muziek.
11.20 MILAAN (504) Dansmuziek.
Voor Zaterdag 18 Met
10.00 HILVERSUM (1071) Tijdsein en morgenwijding.
10.35 LANGENBERG (462) Gramofoonplaten.
11.30 HUIZEN (336) Godsdiensthalfuurtje.
12.00 HILVERSUM (1071) Politieberichten.
12.15 HILVERSUM (1071) Lunchmuziek.
12.15 HUIZEN (336) Lunchmuziek.
12.50 PARIJS (R. 1744) Symphonieconcert.
1.00 HILVERSUM (1071) Goodwill-day viering.
1.15 HUIZEN (336) Gramofoonplaten.
1.25 LANGENBERG (462) Concert.
1.25 HAMBURG (391) Concert
2.00 HILVERSUM (1071) Flimpraatje door Max Tak,
daarna filmmuziek van het theater Tuschinski t®
Amsterdam.
2.50 DAVENTRY (482) Concert.
3.00 HUIZEN (336) Kinderuurtje.
3.30 HILVERSUM (1071) Lezingreeks over onderwerp
Bouw en wezen der materie door Ds. C. H. Sluiter
3.50 DAVENTRY (482) Concert.
4.15 HILVERSUM (1071) Gramofoonmuziek.
4.20 BERN (406) Concert.
4.20 BRUSSEL (512) Dansmuziek.
4.35 BRESLAU (321) Concert.
4.35 PARIJS (R. 1744) Dansmuziek.
4.50 LEIPZIG (362) Concert
5.00 HILVERSUM (1071) Rustpoos voor het verzorgen
van den zender.
5.20 BERLIJN (475) Concert.
5.20 BRUSSEL (512) Dansmuziek.
5.30 HUIZEN (336) Gramofoonplaten.
5.30 HILVERSUM (1071) Accordeonconcert.
6.00 HILVERSUM (1071) Tijdsein en vooravondcon
cert
6.20 HAMBURG (392) Concert
6.30 BARCELONA (350) Concert.
6.45 HUIZEN (1852) Wonderlijke vertelsels door Her
man de Man.
6.55 DAVENTRY (482) Concert.
heb je altijd gedaan."
„Wat lieveling?"
„Jouw wil opgedrongen aan den mijne mij je doen
voelen." Haar stem trilde; zij begon een beetje te huilen,
zwakjes, als een moe kind. „Herinner je je wat je
gezegd hebt over dat verlofbrief je?" zeide zij. „Je
komt uit je gevangenis -y- mijn arme Piers. Maar je
moet weer terug als het verlof om is. En ik blijf al
leen achter."
De tranen stroomden langs haar wangen; hij veegde
ze teeder weg.
„Mijn liefste, als je naar me verlangt als je me
noodig hebt zal ik blijven."
„Maar je kan niet," zeide zij wanhopig. „Zelfs van
avond zelfs vanavond ik dacht, dat je nooit zou
komem En ten slotte ben ik je gaan zoeken achter
je ijzeren grendelen. Maar, o, Piers, het vreeselijke van
dat alles. En ik kon toch niet bij je komen, hoewel ik
zoo heel erg heel erg mijn best gedaan heb."
„Denk daar nu niet meer aan, lieveling. We zijn nu bij
elkaar."
„Maar dat zullen we niet meer zijn, als de ochtend
komt," snikte Avery. „Ik weet, dat dit alles een droom
is. Het is zoo dikwijls gebeurd."
Hij druktë haar dichter tegen zich aan, kalmeerde
haar met teedere woorden, bezwoer, dat hij haar nooit
meer verlaten zou, terwijl de Schaduw des Doods zich
dichter om haar heen trok en ieder oogenblik tusschen-
beide dreigde te komen.
Ten slotte werd hij kalmer en viel in een soort half-
bewustzijn, terwijl zij tegen zijn borst lag.
De tijd verliep. Piers wist niet hoe die verstreek. Met
zijn vrouw in zijn armen zat hij te wachten, te wachten
op het vallen van een dieperen nacht of het komen
van den dag hij wist niet wat. Zijn hersens schenen
niet meer te werken. Zelfs de mogelijkheid om te lijden
scheen niet meer te bestaan voor hem.
Het kon uren of ook eenige minuten later geweest
zijn, toen Wyndham naar hem toe kwam, zich over hem
heen boog 'en zijn hand op zijn schouder legde.
„U kunt haar beter neerleggen," zeide hij. „Zij zal nu
niet meer wakker worden."
„Wat?" zeide Piers scherp. Hij keek met half woeste,
half verschrikte oogen naar den dokter.
„Neen, neen! Dat bedoel ik niet. Zij slaapt. Zij haalt
adem. Maar zij zal beter rusten, als u haar- neerlegt."
Wordt vervolgd.
