RADIO-RUBRIEK.
GRABBELTON.
De bedelares van Brescia.
Hst kanarie-pietje van den Chinees.
Moeilijkheden bij de Ultra kortsgolf-
ontvangst
Een volk zonder spraak.
Njai Dajang Soembl was een schoone lnlandsche vrouw,
de dochter van een sultan. Zij had een zoon, die Sang-
boeriang heette. Op zekeren dag ontstond er een hevige
twist tusschen moeder en zoon en daarbij kreeg Sang-
boeriang een slag met een hard voorwerp op zijn hoofd,
waardoor een diepe wond ontstond. Hij vertrok, nam
eenige dienaren mede en ging een zwervend leven lei
den.
Intusschen viel zijn moeder in ongenade bij den sul
tan en ook zij vluchtte...
,1 Na vele jaren ontmoet Sangboerlang een schoone
vrouw, die in eenzaamheid leeft en wordt verliefd op
haar. Zij beantwoordt zijn liefde, maar op zekeren dag,
als Sangkoebiang zijn haren kamt, ziet de vrouw die
niemand anders dan Njai Dajang Soembi is een
litteeken, dat onder het haar is verborgen en daaraan
herkent zij haar zoon. Zij durft hem niets zeggen uit
vrees, dat het verdriet hem zal dooden, maar zij besluit,
öp een of andere wijze een huwelijk met hem te ver
hinderen.
j Daartoe bedenkt zij een list:
Zij vertelt aan Sangboerlang, dat hij alleen met haar
zal kunnen huwen, als hij de geheele hoogvlakte van
Bandoeng onder water zet, door de groote rivier Tjita
'roem af te dammen. Op het uitgestrekte meer, dat al
dus zal ontstaan, wil zij varen met een groote boot,
maar alles moet in één nacht gebeurd zijn. Dan zal den
volgenden morgen, op het water, het huwelijk wor
den gesloten.
i Wat Njai Dajang Soembl niet had verwacht, gebeurt:
Sangboeriang aanvaardt de voorwaarde, die niet te ver
wezenlijken lijkt.
I Onmiddellijk neemt hij de noodige maatregelen, om
'de taak te volbrengen, die zijn bruid hem heeft opge
dragen. Om dat hij een prins is, kan hij de hulp in
roepen van een geheel leger dewata's (goede geesten)
en nu is de opdracht niet onuitvoerbaar meer. Een deel
van het leger zendt hij naar de Tjltaroem-kloof, om de
daar doorheen stroomende rivier met steenen af te
dammen op de plaats, waar zij het smalst is. Het
overige deel van het geestenleger zet hij aan het werk,
pm een boot te bouwen. Inmiddels worden de vrouwen
belast met de toebereidselen voor de trouwplechtigheid.
Het werk wordt begunstigd door helder maanlicht en
te middernacht is alles gereed. Weldra is de geheele
ihoogvlakte overstroomd en Sangboeriang steekt in zijn
boot van wal om zijn bruid af te halen.
Njai Dajang Soembi heeft het geheele werk van een
paburigen bergtop aanschouwd en zij is er hevig door
Verschrikt
Z\j smeekt den goden om hulp en voornamelijk den
grooten Brahma, Deze zendt haar een doekon (wonder
dokter), die haar drie bladeren geeft van een bepaalden
boom, die geheime kracht bezitten. Wanneer Njai Da
jang ze in de rivier werpt vóór den dam, zal het be-
.tooverde water den dam ondermijnen en doorbreken.
Aldus geschiedt en onmiddellijk daalt het water met
groote snelheid, waarbij de boot van Sangboeriang in
een draaikolk geraakt. Zij slaat om en met al zijn
mannen verdwijnt hij in de woeste golven. Die omge
slagen boot werd de vulkaan Tangkoeban Prahoe.
Njai Dajang Soembi zag het ongeluk en in haar
wanhoop, dat zij den dood van zooveel menschen had
veroorzaakt, sprong zij eerst op de omgeslagen boot en
wierp zich daarna in het water, dat haar zoon ver
zwolg. Op deze plaats ontstond daarna de groote krater
Kawak Ratoe en vele andere bergtoppen in deze om
geving dragen namen, aan de legende ontleend.
EEN GIERIGE, HEBZUCHTIGE BEWAAKSTER VAN
MYSTEREECSE SCHATTEN.
In Brescia de hoofdstad van een Italiaansche provin
cie in Lombardije, leefde tot voor kort de oude Annetta
Ferioli in een klein verwaarloosd huisje, waar al sinds
jaren geen kosten meer aan besteed waren. Trouwens
Annetta Ferioli was een arme vrouw, die gee^ cente-
simo bezat en van de liefdegaven van haar medemen-
echen moest leven. Het huisje had zij van haar moeder
geërfd. Als zij in lompen gekleed en diep gebukt door
de atraten van Brescia voortstrompelde en met een
klaagstem den voorbijgangers om een aalmoes vroeg,
kon niemand haar een paar centesimo's of een stuk
brood weigeren,
Al hechtte men dan weinig waarde aan de zegenin
gen van 't oude vrouwtje, als zij haar gevers dankte,
men was dubbel-bevreesd voor haar verwenschingen
aan het adres van dengene, die haar zonder iets te ge
ven voorbijliep.
Zij stond als een soort heks bekend, die men te vriend
moest houden, 't Verblijf in het nederige huisje, dat de
omgeving 't liefst meed, deelde zij met een dozijn kip
pen en een gelijk aantal katten. Wat zij 's avond's in
haar bedelzak naar huis bracht, diende tot voedsel voor
haar, de kippen en de katten.
Op een goeden dag verliet Annetta Ferioli haar
huisje niet meer. De bewoners in de naaste omgeving,
die aan het dagelijksch bedelen gewend waren, begonnen
zich te verbazen over haar wegblijven. Eindelijk waag
de iemand het, meer door nieuwsgierigheid dan door
GEEN WERK.
(Lustige Blatter.)
)a, de natuur is heerlijk maar ze moest niet
hooger elan vier slappen zijn. Zóó is het geen werk.
medelijden gedreven, een bezoek aan Annetta's huisje
te brengen. Op het langdurige kloppen werd eindelijk
een luikje geopend en het vermagerde gezicht van de
oude bedelares met haar Ingevallen wangen en koortsig
schitterende oogen kwam te voorschijn. Om haar hoofd
droeg zij een slordige sjaal, Zij zag er kommerlijk uit en
hoestte kreunend. Stamelend verzocht Annetta den
vreemdeling haar alleen te laten.
Toen hij een dokter voor haar wilde halen, schreeuwde
ze vol ontzetting, of hij soms haar laatste duiten wilde
weghalen. Enkele dagen later liep ze weer diep gebukt
door Brecia's straten... stamelde om een aalmoes!
Dan verdween zij voor de tweede maal. Dagen verlie
pen... En toen ten slotte de geneeskundige dienst ln
Annetta's huisje binnendrong vond hij op een vervuild
leger de stervende bedelares. Naar een hospitaal overge
bracht, overleed de bedelares eenige dagen later. Toen
men het bouwvallige huisje onderzocht, deed men een
eigenaardige ontdekking.
In een verborgen ruimte vond men bij Annetta on
gelooflijke schatten: kostbare sieraden, oude meubels,
zeldzame schilderijen en meesterwerken uit den Renais-
sance-tijd. Die schatten had Annetta, de bedelares, ja
renlang voor de wereld verborgen gehouden. De oor
sprong van Annetta's kostbaarheden hebben de autori
teiten tot dusver niet kunnen ontdekken. Onder de ma
tras van Annetta Ferioli vond men bovendien nog een
stapel bankbiljetten tot 'n waarde van 50.000 lire. In een
stoffige hoek vond men twee koffers,, die het fijnste
en duurste lingerie-goed bevatten.
In diepe ellende stierf Annetta. Jaar in, jaar uit had
zij van de weldadigheid der menschen geleefd,in erbar
melijke vervuiling, in gezelschap van kippen, katten en
kunstwerken... een gierige hebzuchtige bewaakster van
mysterieuse schatten...
HET GENEESMIDDEL.
(En Rolling Half Timma.)
Staat je arme blinde vader nu hier niet meer
te bedelen?
Nee, hij heeft een mooi sommetje geërfd en
nu kan hij weer zien.
DE KREKEL ALS MUZIKANT.
Zooals wij kanarievogels houden, zoo houdt de Chi
nees er een paar krekels op na. De „Instrumentale mu
ziek" van deze zespootlge en vlervleugelige muzikanten
wekt bij kenners een genot, dat ons moeilijk te begrij
pen schijnt
Het gezang ontstaat, doordat een scherpe zijde van
hun „dijbeen" langs een getande ader strijkt, zoodat een
geluid ontstaat, ongeveer als wanneer men een houtje
langs een kam haalt. Er zijn echter ook soorten van
krekels, wier geluid veel mooier is dan dat van de kam
en Chineezen maken een nauwkeurig onderscheid tus
schen deze verschillende soorten. Sommige hebben na-
Ze zijn legio, deze moeilijkheden. De zenders op de
ultra-kortegolf zijn aver het algemeen niet krachtig.
Merkwaardig daarbij is, dat ze toch een groot arbeids
veld hebben. Enorme afstanden worden overbrugd.
Ten bewijze hiervan gelden de vele verslagen in de
vakbladen, waarbij melding gemaakt wordt van de
ontvangst van een ver verwijderd amateursstation.
Vele amateurs vinden dit zoo interessant, dat zij
niet aarzelen om een ultra-kortegolf-ontvanger te
bouwen en dan te luisteren. De amateurs in Indië zijn
uitsluitend vrijwel aangewezen op deze ontvangers.
Vooral bij de Hollandsche amateurs in Holland volgt
de ontgoocheling echter vrij spoedig, als blijkt, dat
het niet zoo eenvoudig is om deze amateur-zenders
en enkele officieele zenders te „vangen". De oor
zaken hiervan zijn velerlei. De voornaamstcn zijn
evenwel het „sluiereffect" (Fading" en de „stille
zóne".
Men Is het in de wetenschappelijke wereld vrijwel
erover eens, dat in de hoogere atmosfeer een buiten
gewoon geleidende laag aanwezig is*, de Kennely-Hea-
viside-laag, genoemd naar de beide geleerden, die om
streeks 1902 deze laag gelijktijdig veronderstelden.
Deze laag wordt meestal kortweg Heavisidelaag ge
noemd. Het zijn verschillende verschijnselen, die hier
op wijzen en waarvan wij alleen maar de „pool-lich-
ten" willen noemen.
DE GELIJKENIS.
(Moustique.)
ook een kaal hoofd.
men als „Gouden Klokje" en dergelijke. De krekels
worden 'savonds met bijzondere vallen gevangen en 's
zomers in aardewerken stolpen, 's winters in rijkelijk
versierde uitgeholde rapen bewaard. Menig Chineesch
krekelvriend heeft honderden krekels in zijn kamers
en houdt er speciale oppassers voor op na. Deze hebben
bepaalde gereedschappen, die voor de voedering dienst
doen en een soort penseel, waardoor zij opgewerkt wor
den tot musiceeren. Ook wordt het geluid door het be
strijken met was der voorvleugel nog versterkt Harts
tochtelijke liefhebbers willen niet schelden van hun
kleine muzikanten en dragen ze in den gordel mede of
steken ze In den binnenzak, waar door de warmte de
krekels nog vroolijker beginnen te zingen.
De krekelcultuur der Chineezen, die samenhangt met
hun geloof aan zielsverhuizing, vindt zijn hoogtepunt in
de krekelwedstrijden. De kampioenen vertegenwoordigen
vaak een waarde van 100 dollar' de prijs die voor een
goed paard betaald wordt
Men gelooft dat in deze krekel-helden groote krijgers
uit het verleden hun wederbelichaming hebben gevonden.
Zulke kamerkrekels worden ook in Japan, zelfs ook
in Spanje gehouden. De Zuid-Amerikaansche Idianen
zetten hun sprinkhanen in kooitjes en scheppen veel
vermaak in hun gezang.
EEN INDIANENSTAM IN DE OERWOUDEN VAN
ZUID-AMERIKA.
In de schier ontoegankelijke oerwouden van Oost-Bo-
livië in Zuid-Amerika woont een volksstam, de Goeroe
goea, die er geen spraak op na houdt De Goeroegoea
vormen een kleine groep onder de onbeschaafde India
nen en ze staan wel op den laagsten trap der bescha
ving. Hun eenig wapen, dat hen in staat stelt, in hun
levensonderhoud te voorzien, is een boog, waarmede ze
drie en halven meter lange pijlen schieten. Gereedschap
pen of gebruiksvoorwerpen bezitten ze niet, zelfs geen
vaatwerk. Het water dragen ze in balderen van de pa-
toetsjoeplant
Het opmerkelijkste van deze Goeroegoea is echter,
dat ze zich slechts door enkele ongearticuleerde gelui
den, maar vooral door gebaren aan elkander verstaan
baar maken. Een behoorlijke spraak is hun onbekend.
Het schijnt, dat deze Indianen door het een of ander
gebrek niet in staat zijn, woorden aan te leeren. Een
Deze laag zou de uitgezonden aetiiergolven terug
kaatsen, waardoor deze golven zich min of meer
rond de aarde verplaatson ln dit min of meer
zit echter het zwakke punt; daardoor zijn er plaat
sen, waar minder goed, ja, zelfs in het geheel niet
ontvangen kan worden.
Denkt men zich deze laag als een vlak, een gebo
gen vlak dan, dan is men er daarmee nog niet. Wam
als dit juist ware, dan zou de terugkaatsing volgens
vaste regel plaats vinden en men zou wellicht met
gioote moeite, maar het zou toch mogelijk zijn de
plaatsen kunnen vaststellen( waar de ontvangst van
een bepaald station juist goed moest zijn. Het zijn
echter weer de waarnemingen die tot de veronder
stelling geleid hebben de geleerden zijn het hierbij
niet geheel eens met elkaar dat de Heavisidelaag
niet als scherp begrensd opgevat mag worden, terwijl
bovendien onder den invloed van de inwerking van
de zon zich min of meer belangrijke wijzigingen vol
trekken, in een betrekkelijk kort tijdsverloop. Het is
deze onberekenbare factor, die de ontvangst van den
ultra-kortegolfzender in één etmaal belangrijk kan
doen varieeren.
Figuur 88 geeft een beeld van een aantal „stille
zónes". als het ware behoorende bij een bepaalden
zender.
N.B. Volgende week vervolg en slot,, met zeer in
teressante bijzonderheden.
1
Jonge Goeroegoed, die twee jaren In een nederzettlq
van blanken woonde, slaagde er niet in, een woord, di,
men hem telkens voorzeide te herhalen. Hij bracht t,
nog minder van terecht dan de eerste de beste papega»
Behalve dat de Goeroegoed niet spreken kunnen,
ze ook niet ln staat, bepaalde handgrepen te leeren. Ooi
dit wijst op een bepaalde achterlijkheid en dit is te woj
derlijker, aangezien deze Indianen groote en krachtlp
menschen zijn. Een troost is het voor hen, dat ze nl(j
vaak ruzie krijgen en dan eventueel gauw uitgeraajj
raken...
Het verzoenende antwoord
Koning George n van Engeland verkeerde eens ii
verlegenheid, wien hij tot onderkoning van Ierland zou
benoemen.
Gaarne had hij zelf deze waardigheid gegund aan dei
Hertog van Dorzet, maar zijn ministers drongen
ernstig op aan, dat hij Lord Harrington zou benoemen
Den koning mishaagde deze oppositie zoo, dat hij eej
keer in den ministerraad boos opsprong en zich in
werkvertrek terugtrok, zonder een beslissing te nemen
De ministers bleven In pijnlijke verlegenheid achter
Lord Chesterfield vermande zich ten slotte, opende be
hoedzaam de deur van des konings kamer en trad heq
schuchter en eerbiedig nader.
„Sire," sprak hij. „de ministerraad draagt mij op 1
te vragen welken naam U in het benoemingsbeslul
wenscht?"
Toornig antwoordde de Koning: „Voor mijn part di
duivel zelf!"
„Sire," antwoordde Lord Chesterfield onderdanig
„wil U er wel aan denken dat ln het besluit de nleuwi
onderkoning Uwer Majestelt's geliefde en getrouwe nee!
wordt genoemd."
De Koning lachte spontaan, en verstond zich weer
met z'n ministers.
Een antwoord van Be mar d Skaw
Een journalist vroeg eens aan Bernard Shaw:
„Waar hebt u uw lange leven aan te danken?"
„Aan m'n hoogen leeftijd," antwoordde Shaw.
De complimenten thuis,
De Fransche astronoom Lolande dineerde een3 bij den
bankier Recamier en kreeg zijn plaats tusschen de om
haar schoonheid beroemde vrouw van den gastheer es
de knappe schrijfster Madame de Stoël.
Om beide dames iets vriendelijks te zeggen, merkti
de sterrenkundige op:
„Hoe zal ik mij gelukkig prijzen zoo tusschen di
•choonheid en de wijsheid te mogen zitten."
„En dat zonder een van beide te bezitten," antwoorddi
de geestige Madame de Stoël.
Altijd diplomaat
't Was aan een diplomatiek diner, waar de verschil
lende gezanten aanzaten.
De Engelsche gezant had het ongeluk een glas wfji
on. te siooten.
.,Is dat bij U in Engeland zoo het gebruik?" vroeg d
gastheer spottend.
„Dat niet," zei de Engelschman flegmatiek, „maar al
't 'n keer gebeurt, dan vraagt geen mensch daar naar.'
Of moeder ook „bij" was,
„O, moeder, ik ben toch» zoo dol op Goethe! Zijn g&
dichten zijn zoo prachtig!"
„Zoo, zoo, noodig dien jongeman dan maar uit voor
aet feestje van volgende week."
Verklaarbaar,
„Ik lees daar, dat een ziekte altijd de zwakste deelen
van het menschelijk lichaam aantast."
„O, daarom heb jij zeker altijd hoofdpijn."
Een üskonë
Heer (met uitgestoken hand op een man toegaand
dien hij meent te kennen): „Weet u niet wie ik ben?"
De ander (ijskoud): „Nee, weet U het zelf ook niet?"
Nogal' natuurlijk
De tAvee zakkenrollers hadden al geruimen tijd ee
heer gevolgd, dien ze als slachtoffer hadden uitgekoze
toen de meneer eensklaps het kantoor van een advocar
binnenging.
„Wat zullen we nu doen?" vroeg de eene zakkenroller,
„Op den advocaat wachten natuurlijk!" zeide de ander,
Wat hy toen gedacht zal hebben
„M'n man denkt altijd aan me, zelfs bij z'n werk."
„Ja, dien indruk kreeg ik ook, toen ik hem gisteravond
de kleedjes zal kloppen."
Geef mü m'n hoed maar,
Pasgetrouwd vrouwtje (tot dito vriendin): „Wat gee(
jij je man, als hij het middageten dat je gekookt hebt
niet lekker vindt?"
De vriendin: „Zijn jas en hoed."
MODERNE MINIATUUR-AUTO
(Buen Humor).
Jan, mijn wagen wordt nat, want het is gaan
regenen.
Nee mijnheer, Willem houdt er een parapluie
boven.
