eventjes denken.
voor onzïTschakers.
voor 0nzë-dammers.
Vraagstuk No. 354.
Vraagstuk No. 355.
Vraagstuk No. 356.
Vraagstuk No. 357.
Gemengd Nieuws.
Familiedrama te Berlijn.
Duur betaalde smokkelarij.
laagje kopergroen,-waardoor de ontkiemende sporen
en cohidiën als het ware een vergiftigde voedingsbo
dem vinden. Het spuiten is dus geen direct bestrij
dingsmiddel, doch moet meer beschouwd worden als
een voorbehoedingsmiddel. Zoolang het laagje koper
vitriool op -de bladeren aanwezig is, kan men vrij
gerust wezen, doch is dit laagje door neerslag ver
dwenen, dan moet het spuiten noodzakelijk herhaald
worden, soms tot drie-, vier- of vijfmaal toe. Om het
kleven van de vloeistof op de bladeren te bevorde
ren, voegt men weieens wat suiker aan de vloeistof
toe. Gewoonlijk verspuit men 600 L. tot 900 L. per
keer per H.A.
Niet alle soorten aardappelen zijn even vatbaar
voor deze ziekte. Doch geheel onvatbare soorten zijn
nog niet bekend. Men heeft gemeend, dat uit zaad
gekweekte aardappelen niet aan de ziekte onderhevig
zouden zijn, maar men weet sedert lang, dat dit niet
zoo is. Even wil ik er op wijzen, dat er wel verschil
in vatbaarheid bestaat tusschen het loof der aardap
pelen en de hiervan afkomstige knollen.
Sommige soorten, zooals Zeeuwsche Blauwe en
Bonte zijn in 't loof zeer vatbaar, in mindere mate
in de knollen. De Eigenheimer daarentegen is voor
al vatbaar in de knollen, maar minder in het loof,
hoewel dit laatste toch verre van onvatbaar is. Zoo
ook bij Roode Star, waarvan het loof vrij sterk is,
doch waarvan de knollen tamelijk vaak ziek kun
nen zijn. De zieke knollen van Roode Star en Eigen
heimer 'rotten spoedig weg, veel vlugger dan b.v.
die van de Wet of Frisius, als deze aangetast zijn,
wat overigens zeer zelden gebeurt. Ook in het loof
zijn de twee laatstgenoemde weinig vatbaar, even
als Industrie( Thorbecke, Ceres en Paul Kruger.
De vroege soorten, als Schotsche muis, hebben
zoowel in loof als in knollen ernstig van de ziekte
te lijden. De consumptieaardappelen van deze soort
kunnen echter meestal gerooid zijn, voordat de
aardappelziekte zich in eenigszins sterke mate gaat
vertoonen. In het algemeen kan men zeggen, dat de
HET BOSCHJE VAN DEN MINNAAR.
Om zijn dame te behagen, moest een minnaar een
boschje in haar tuin planten, bestaande uit 19 boomen,
die echter zoodanig moeten zijn geplant, dat er negen
rechte rijen zijn, elk van 5 boomen. Als hij dit niet
kon klaarspelen mocht hij haar nooit meer terugzien!
Helaas heeft onze ongelukkige verliefde jongeling nog
steeds geen kans gezien het probleem op te lossen. Wie
onzer scherpzinnige lezeressen en lezers helpt hem eens
een handje?
HET ANTWOORD VAN EEN WISKUNDIGE.
Een nieuwsgierige dame vroeg eens aan een bejaar
de wiskundige hoe oud zijn beide zoons waren, waarop
deze antwoordde: „De een is 5% jarr ouder dan de
andere en zes maal de leeftijd van den oudste plus vijf
maal de leeftijd van de* jongste zou gelijk zijn aan 301".
De dame zat natuurlijk met een dergelijk antwoord
danig verlegen en is er nog steeds niet achter, wat nu
feitelijk de ouderdom is van de twee zoons. Ook in dit
geval komen wij in haar naam de hulp inroepen van
onze puzzlaars.
OPLOSSINGEN DER PUZZLES
ait ons vorig nummer.
No. £50. „DE RW FICHES".
Het gevraagde aantal fiches zal het oorspronkelijke
verschil zijn plus het aantal fiches, dat bij de tweede
opdracht, van de kortste rij is weggenomen; in dit
geval dus '3-1-5=8. Dit resultaat is altijd juist, onver
schillig hoeveel fiches op beide rijen oorspronkelijk
loopen met de bedoeling het te plunderen, was van ge
dachte veranderd, waarschijnlijk uit angst, dat hij geen
tijd genoeg zou hebben, was de trappen afgerend, had
in het voorbijgaan de offerbus gezien, die opengebroken
en had zich met den inhoud uit de voeten gemaakt.
Op die wijze konden de bloedige voetsporen voldoen
de verklaard worden'en ook hoe het kwam, dat Joe die
pas bij zijn tweede bezoek, toen de politie hem vergezel-
ie, had gezien. Het eigenaardige wapen, dat de moorde
naar gebruikt had, bleef weliswaar een weinig onver
klaarbaar, maar de vindingrijkheid van misdadigers
kende nu eenmaal geen grenzen, dat was bekend ge
noeg.' Waren niet de gevangenisarchieven vol verhalen
Jver gevangenen, die bij gebrek aan geschikt gereed
schap spaden, beitels, veilen, en wat niet al die
hadden vervangen door de meest onmogelijke dingen?
Een troepje inwoners stond rondom het kleine poli
tiebureau in het begin van de Hoogstraat van Lanches-
ter. Zij stelden buitengewoon vee lbelang in een agent,
die niets opwindends deed dan een aanplakbiljet te plak
ken op het aankondigingsbord.
Toen de zware figuur van agent Roberts was wegge
gaan en het hoofd van het biljet:
Moord! 500 belooning!"
kon worden gezien, veranderde de belangstelling in op
winding.
Een moord op een dominee kwam niet iederen dag
voor en de gebeurtenis had alles wat er verder voor on
gewoons gebeurd was op den achtergrond gedrongen,
zelfs het feit, dat een ontsnapte gevangene door het
dorpje was gekomen, en zich ergens in de buurt moest
ïc'hull houden.
Het biljet haalde dit feit weer eens op, want de vijf
honderd pond werden uitgeloofd voor de arrestatie van
Max Barnard ,een veroordeelde, die uit de gevangenis
te Dartmoor was ontsnapt en die werd gezocht als ver
dacht van moord op zijn weleerwaarde Maurice Brad-
ley, predikant van Lanchester, In de klokkekamer van
de gemeentekerk in den nacht van 24 December.
Hij werd zeer nauwkeurig beschreven: vijf voet
negen lang. vijf en twintig jaar, donkere oogen en haar;
iets krullend dit laatste, vlerkante kin, een weinig voor
uitstekend, rechte militaire houding. Was in gevange-
niskleeijen, toen hij ontsnapte, doch droeg daarover
waarschijnlijk een versleten overjas. Droeg de schoenen
flie door het gevangenisbestuur worden verschaft
Er liepen al geruchten, dat de graaf en gravin van
plan waren een belooning uit te looven, want de hoofd
agent had hierover bericht gehad, maar het was nog
niet bekend geworden, hoeveel en de grootte van de som
benam den toeschouwers den adem.Zij waren luid in hun
bewondering over de vrijgevigheid en de zorg voor het
algemeen belang van den edelman en zijn echtgenoote.
vatbaarheid der knollen des te geringer schijnt,
naarmate de schil dikker is; de witte soorten met
dunne schil zijn gevoeliger voor de ziekte, dan bijv.
de roode soorten met een dikke schil.
Ten slotte nog het volgende: Het grootste voor-,
cleel van de besproeiing heeft men; le. wanneer deze
in een buurt algemeen is geworden. Men heeft dan
geen besmetting te duchten door overwaaien der
conidiën en sporen yan niet. besproeide akkers.
2e. Wanneer men reeds spuiten fgaat kort vóór de
ziekte optreedt, omdat men daardoor alleen de
voortgang der ziekte ken stuiten ja op die manier
is bet zelfs mogelijk om het geheele gewas ziektevrij
te houden. In streken waar de aardappelbouw op
hoog peil staat wacht men dan ook met het bespui
ten niet tot de ziekte zich heeft vertoond, neen,
spuiten behoort daar onder de werkzaamheden, die
moeten worden gedaan om de opbrengst, maximaal
te maken, 't Is m.a.w. daar een heel gewone cultuur-
maatregel.
3e. Wanneer men de besproeiing zoo vaak her
haalt, als het optreden der ziekte wenschelijk
maakt. Tweemaal sproeien is in het algemeen wel
gewenscht; soms zelfs 3 of k keer; inzonderheid
wanneer men te doen heeft met zeer vatbare soorten
en wanneer de loofontwikkeling sterk is, want juist
het buitengewoon weelderige gewas, zooals men dat
door te sterke eenzijdige stikstofbemesting of ver-
schen dierlijken mest kan verkrijgen, is al spoedig
slachtoffer. Ziezoo nu ben ik weer bij mijn uitgangs
punt. In dit korte opstelletje kan ik natuurlijk niet
alles van deze ziekte vermelden, maar het kan er
in ieder geval toe bijdragen om reeds nu te begin
nen met het treffen van voorbereidende maatrege
len. Ik behoef volledigheidshalve zeker niet te ver
melden dat meerdere proeven hebben aangetoond
dat de voordeelen van het bespuiten kunnen bedra
gen van f 100 tot f300 per H.A. Wel de moeite waard
om er ernstig werk van te maken.
S. y.
lagen. Algebraïsch kan 't op de volgende wijze worden
samengesteld:
Gesteld X =a het aantal der grootste rij,
Y het aantal der kleinste rij,
en R de rest die dan tenslotte van de grootste
rij overblijft.
Daar we aannamen, dat het verschil der beide rijen
drie is, volgt van zelf dat X=Y+3. En de kortste rij, na
aftrek van het bepaalde opgegeven aantal, dat we Z
zullen noemen, is dan YZ, en de R de eindrest, waar
van men (YZ) aftrekt, zal dus zijn X(Y—Z) of
X+Z—Y.
Substitueeren we nu voor X de gevonden waarde,
dan krijgen we:
R=(Y+3)enZ—Y
=3+Z.
En daar Z een bekend getal is Wn dit geval 5) is R
dus 8; of met andere woorden, het oorspronkelijke ver
schil plus het aantal fiches van de kortste rij weg
genomen veer de tweede aftrekking.
Een voorbeeld kan dit duidelijk maken. Veronder
stel dat de eerste rij uit 18 en de tweede rij uit 13
fiches bestaat. Het verschil is dan vijf; trek nu een
willekeurig getal, bijv. 7, van de kortste rij af, dan hou
den we zes over. Trekken we zes af van achttien (dat
is dus de langste rij), dan is het verschil twaalf
(=5+7).
No. 35L „EEN VREEMD TESTAMENT."
De erfenis bedroeg 7200 pond en de zoons kregen alle
evenveel dat is 1440 pond.
Voor het gemak zullen we datgene wat overbleef,
nadat de oudste zoon zijn aandeel had, de eerste
rest noemen en zoo voort.
Volgens opgave kreeg de vijfde zoon de helft der
vierde rest plus 720 pond. Daar de 4de rest daarmede
uitgeput was, is 't duidelijk, dat 720 pond de andere
helft der rest uitmaakte en dat de totale 4de rest dus
Joe Raggles, de jeugdige klokkeluider, die het lijk
van den predikant in de klokkekamer had gevonden,
bevond zich ook onder de kleine groep die met open
mond stonden te staren, terwijl een van hen het
plakaat spelde.
„Wel verdraaid," mompelde Joe, terwijl hij zich achter
het oor krabde. „Ik laat me hangen als ik niet bijna die
vijf honderd pond op Kerstavond had verdiend. Die vent
moet vlak langs me heen zijn gegaan, net voor ik dien
armen dominee morsdood vond. Die vijfhonderd pond
zijn net m'n neus voorbij gegaan."
„Als die verwaande vlerk, Tom Moggs wat meer waard
was, zou ie die ontsnapte kerel allang te pakken heb
ben," dacht Josef, terwijl hij wegslenterde, nadat hij den
inhoud van het aanplakbiljet zorgvuldig in zijn hersens
had opgenomen. „Ik wed, er wat onder, dat als ik
in Moggs zijn plaats was geweest en niks anders te doen
had ,ik dien vent zou ingepikt hebben, verd... als het
niet waar is. Als ik eens in die klokkekamer ging kij
ken?"
Jozef had visioenen van het opbouwen van een theo
rie op heel onbeduidende gegevens, zooals die buiten
gewone detectives in de verhalen altijd doen. Een knoop
een kersepit, een stompje potlood hij voorkeur iets
kleins en onbelangrijks zou voldoende zijn, hoewel hij
geen flauwe notie had wat hij moest doen, als hij die
kleinigheid gevonden had.
De kerk was open, zooals altijd op Donderdag. De or
ganist had dien dag een leerling en de groote orgelpij
pen galmden zwaar, toen Joe Raggles het portaal bin
nen kwam.
Hij liep de wenteltrap op en kwam in de klokkekamer
Hij werd een beetje onwel toen zijn oog viel op de
kleine, onregelmatige vlek op een plat stuk steen, dat
tusschen het metselwerk was aangebracht toen de oude
bouwers den vloer legden. Hij wist wat die vlek was.
Daar had het hoofd van den dominee gerust.
De ondergaande zon viel door de nauwe, spleetach-
tige vensters van de klokkekamer en alle hoeken waren
vrijwel verlicht Joe zocht overal, maar vond niets dan
stof. Maar hij kon de klokkezolder nog doorzoeken.
Maar zoodra Joe de deur had geopend gebeurde er iets
buitengewoons., Zooals hij later beschreef scheen er een
voorhamer uit het donker te komen, trof hem op het
gezicht en legde hem bewusteloos op den grond.
Een man in een gerafelde jas over zijn gevangenis-
kleeren, holoogig en vermagerd met een hongerige uit
drukking in zijn gelaat, kwam geruischloos uit den
schuilhoek waar de ladder stond en liet vlug zijn lange,
goedgevormde vingers langs Joé's lichaam gaan.
In een paar seconden was al het geld, dat Joe in zijn
zakken had, verhuisd naar den- eenigsten zak dien de
boef bezat, en, die gemaakt was om de blauwe zakdoek
bedraagt 2X720 pond 1440 pond.
Op deze wijze doorredeneerende komt men nu vrij snel
en logisch tot de oplossing.
van D. Przepiorka.
Zwart: 7.
abcdefgh
Wit: 7.
De diagramstand behoort te luiden: Wit Kbl, Dc2,
Lc4, en vier pionnen op a4, c3, f2 en h4. Zwart Ka3,
Lal, en vijf pionnen op a6, a5, b4, b2 en g5. Wit speelt
en geeft mat in vier zetten!
OPLOSSING PROBLEEM No. 852,
van W. A. S hink man.
De diagramstand was: Wit Kg5, Dal, Ta8, Lc8, Td4,
Ph6 en vier pionnen op c2, d3, d6 en h4. Zwart Kh8,
en Dhl. Wit speelt hier ais sleutelzet Kg6, waarna op
den volgenden zet altijd mat kan gegeven worden. Het
vraagstuk is een leelijk „task"-probIeem, waarbij de
zwarte koning solide wordt Ingemetseld en waaruit zijn
tot razernij gebrachte koningin hem niet vermag te
bevrijden. Weenink vertelt in zijn boek bij dit probleem:
Het twaalf varianten, dat de zwarte helleveeg
schept, interesseert ons in dit probleem, niet de ma
nier, waarop wit zijn batterijen afvurt. De componist
heeft 't thema bovendien nog fel sprekend geëncadeerd
door behalve de zw. koning en dame geen enkel zwart
stuk te gebruiken. Het thema is dan ook zoo door en
door zwart, dat de grove sleutelzet ons hoegenaamd
niet hindert, zelfs humoristisch aandoet. Het is of de
witte koning grinnikt: „Ziezoo papa, jij zit erin; kom,
oude heks, vertoon je kunsten!"
van Dr. M. J. B e 11 n f a n t e, Amsterdam.
Zwart: 10.
Wit: 10.
te bevatten waarvan zijn Majesteit de gevangenen voor
ziet.
Twintig seconden later was Joe's lange overjas han
dig uitgetrokken. Toen volgden zijn schoenen en zijn
voetbalpet. Zijn overhemd en broek zouden misschien
ook gevolgd zijn als hij geen teekenen van terugkeerend
bewustzijn was beginnen te vertoonen.
„Vervloekt, idioot," mompelde de man tusschen zijn
tanden. „Ik heb groote lustom... nee, ik heb geen zin om
voor zoo'n ellendige rat te hangen. Achteraf heb je me
een dienst bewezen. Ik zou toch vandaag of morgen
eruit moeten gaan of moet hebben verhongeren en nou
kan ik me verkleeden."
Ondertusschen trok hij vlug Joe's jas en schoenen
aan en zette zijn pet op. Zijn eigen jasje, zijn plompe
gevangenispet en schoenen met den verradeltjken pijl
diep in de zooien gedrukt, rolde hij in een bundel, dien
hij vastbond met den blauwen zakdoek. Dit pak ver
stopte hij onder zijn overjas.
Toen sloop hij zachtjes de trappen van de klokkeka
mer af en de kerk uit, juist toen het orgel een triom
fantelijke marsch liet weerklinken.
De zon was bijna verdwenen, hier en daaj- scheen nog
een plek vurig rood tusschen de pijnboomen en de wijd
vertakte taxisboomen. Er kwam een witte mist op.
De veroordeelde kroop onder een der taxisboomen, hij
was bijna onzichtbaar. Hij wist niet wat te doen, het
was nog niet donker genoeg voor hem om zich buiten
te wagen, maar hij had geen keus. De man, dien hij be
wusteloos had geslagen, kon ieder oogenblik weer bij
komen en zou dan om hulp roepen.
Joe Raggles was een lange, schrale kerel en zijn over
jas hing den veroordeelde op de hielen, en dat was maar
goed ook. Toen die was toegeknoopt waren de sajetsok-
ken en de broek van den veroordeelde totaal verbor
gen. Ja, hij was vermomd, maar hij had geen greintje
vertrouwen in zichzelf.
Zijn zenuwen hadden -heel wat schokken doorstaan.
Eerst de ren voor zijn vrijheid door de weiden rondom
de Dartmoorgevangenis, toen het wilde tumult, het af
vuren van geweren, het gevaarlijke glijden langs een
stijle helling in de gracht daaronder, een wanhopige
worsteling om een kleinen woeligen stroom over te ste
ken, het duiken in het ijskoude water, het steeds je
moeten verbergen, het nimmer ophoudende hardloopen
in zijn natte kleeren.
Dit alles was genoeg om een man tot het uiterste op
den proef te stellen, doch dit was niet alles. Dagen lang
had hij in den klolcketoren gezeten, alleen in het holst
van den nacht zich naar buiten wagende om voedsel te
zoeken. Eens had hij een pakje brood en vleesch ge
vonden, in een zakdoek geknoopt. Het was het ontbijt
De diagramstand in cijfers behoort te luiden: Zwart
10 schijven op 4, 7, 10, 13, 17—19, 23, 26 en 28. Wit 10
schijven op 24, 2931, 34, 37 en 4245. Wit speelt en
verlokt zwart tot een foutzet!
OPLOSSING PROBLEEM No. 353,
van Geo van Dam, Wassenaar.
De diagramstand in cijfers was: Zwart 2, 6, 1315,
1820, 36 en twee dammen op 8 en 50. Wit 11, 17, 21, 25,
27, 30—34, 39, 47 en 49. Wit speelt en wint door 11—7,
21—16, 34—30, 16—11, 47—41, 32—28, 39—34, 25X21 en
27X18!!
GEVECHT TUSSCHEN VADER EN ZOONS.
Donderdag is het te Berlijn tot een verwoed ge
vecht gekomen tusschen een slager en zijn drie
zoons van 21 tot 27 jaar.
Reeds langen tijd was er voortdurend twist in het
gezin. Gisteren, toen de zoons niet thuis waren
trachtte de vader, die erg overspannen was, van
het dak op straat te springen. Buren beletten hem
dit en kalmeerden hem. De man plaatste daarop
een barricade voor de huisdeur, Zijn thuiskomende
zoons hadden echter weinig moeite met de barri
cade en gingen hun vader te lijf. Deze greep in nood
een slagersmes en verwondde alle drie zoons, den
jongste ernstig. Eerst toen de politie met gummi
knuppels tusschenbeide kwam, werd het gevecht
gestaakt. De slager werd voor zijn eigen veiligheid
meegenomen.
VOOR DUIZENDEN GULDENS AAN BOETE
OPGELEGD.
De douane-ambtenaren te New York, die tegen
woordig zeer streng optreden bij het visiteeren van
de bagage van uit Europa terugkeerende reizigers,
hebben Dinsdag twee dames uit Chicago, mrs. en
miss Loeb, een boete van 27.000 dollar (f 67.500) opge
legd, omdat zij hadden verzuimd een partijtje kost
bare juweelen te declareeren. Gisteren werd beslag
gelegd op elf stuks bagage van mrs. Charles Cary
Rumsey, de dochter van wijlen G. II. Harriman,
omdat zij zou hebben nagelaten een volledige aan
gifte te doen van wat zij aan kostbare voorwerpen
uit Europa bij zich had.
In verband hiermede wordt gemeld, dat in Europa
gestationeerde rechercheurs van de Amerikaansche
schatkist inlichtingen naar Amerika hebben gezon
den over de kwistige wijze, waarop Amerikaansche
dames in Europa inkoopen doen.
MI JN-ON GELUK.
Twee dooden.
Volgens het Kasseier Tageblatt is'Donderdag in
de mijn Altenburg bij Borken een lorrie in de mijn
gevallen in een groep arbeiders. Twee arbeiders
werden zoo ernstig gewond, d^t zij nog denzelfden
nacht zijn overleden.
100.0GG.000 DOLLAR SCHADE!?)
Onder buren.
Getallen, die verband houden met in- en uitvoerrech
ten en hun invloed op de handelsbeweging, zijn wel
eens niet te vertrouwen..Of liever: met welke getallen
wordt door de politici nog wel eens gegoocheld. Men
moet dus met eenige omzichtigheid kennis nemen
van de bewering in het Canadeesche Lagerhuis ge
daan door den leider der oppositie, Bennett, dat Ca
nada per jaar een schade ondervindt van 100.000.000
als een gevolg van het Amerikaansche tarief van in
voerrechten.
ZWAAR WEER IN ITALIë.
Een zwaar onweer heeft in het Pusterdal groote
schade aangericht. De als een wolkbreuk neerstor
tende regen veroorzaakte overstroomingen en aard
verschuivingen. In Villa Ottoni zijn 10 huizen gedeel
telijk vernield. De landweg Brunegg Campo Tures
werd over een afstand van 100 meter verwoest. De
schade beloopt ruim 1 millioen lire.
van den koster, dat die daar den vorigen dag had ach
tergelaten, toen hij plotseling ziek was geworden en
naar huls was gegaan.
In de orgelgaanderij vond hij een blikje biscuits,
waarmee de organist zich gedurende de lange oefening
versterkte. In de consistoriekamer vond hij nog meer
biscuits en ook een paar flesschen wijn. Hij nam er
een van mee naar de klokkekamer. Hij was schrander
'en de noodzaak van zijn hersens gescherpt De politie
had natuurlijk den klokketoren het eerst van alles door
zocht, maar had dien ledig gevonden. Zij maakte daar
uit op, dat de vluchteling ergens rondzwierf in den om
trek, die zeer boschrijk was. Het kwam nooit in hen
op dat hij wel eens naar den klokkekamer kon terug
gekeerd zijn toen de kans schoon was.
De grootste kwelling voor hem was het wanneer de
klokken begonnen te luiden. Dan werd iedere zenuw in
zijn lichaam verscheurd door die klanken. Het was het
zelfde gevoel, dat door een electrische batterij wordt
veroorzaakt Hij moest zijn tanden opeen klemmen en
met al zijn krachten een balk vastgrijpen, waar hij te
gen aan lag.
Hij stond nog onder den boom, wachtend tot het don
ker was, toen hij de kerkdeur hoorde sluiten. Er kwa
men drie mannen naar buiten. De middelste droeg geen
overjas en had geen schoenen aan. Over zijn hoofd had
hij een zakdoek in plaats van een hoed. De andere twee
de organist en zijn leerling, ondersteunden hem.
De vluchteling glimlachte sluw toen ze voorbij liepen.
Dit was een waarschuwing voor hem. De man, dien hij
neergeslagen had en wiens kleeren hij nu droeg, zou
natuurlijk alarm maken misschien hpd hij de ge
vangeniskleren wel gezien en het kerkhof zou door
zocht worden.
Hij sloop het kerkhof over en over een lagen muur
klauterend, kwam hij in het open veld. Hij kende Lan
chester en de omstreken niet, en nadat hij een^dor stuk
grond was overgestoken kwam hij op een weg, waar
schijnbaar veel verkeer was. Het was er veel te druk
naar zijn zin en een hoogen muur ziende, die gelijk met
den weg liep, en die schijnbaar om een bosch of park
heenboog, verliet hij het voetpad, wierp zijn bundel klee
ren over den muur en volgde zelf.
Hij kwam terecht in een dicht kreupelbosch, dat een
deel was van het park dat bij Lanchester Court behoor
de. H|j liep over den harden bevroren grond, baande
zich een weg door droog varenkruid en massa's braam
struiken zonder eigenlijk te weten waarheen hij ging,
alleen met het wilde verlangen naar voedsel, dat hem
verscheurde en geheel overmeesterde.
Wordt vervolgd.
