Aljtmtd Nieiws- De Schoone Duivelin mimwmwmmw Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Scliagen. Eerste Blad. VOOR DEN KANTONRECHTER TE ALKMAAR. BERTELS„KUNSTK0RREL" STER-TABAK Gemengd Nieuws. Dinsdag 18 Juni 19 9. BA GE 72ste Jaargang No. 8476 MANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomcnd nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Zitting van Vrijdag 14 Juni 1929. schraal beloonde goedheid des harten. De 86-jarlge koekbakker-patroon Dirk Pieter Z iresldeerende en bedrijf uitoefenende aan de Laat te Alkmaar, had op 8 Mei gehoor gegeven aan de drin gende verzoeken van zijn personeel om hen eenige uren te laten overwerken, ten einde hen den volgenden dag, op Hemelvaartsdag, vrijaf te kunnen geven. Deze vrij heid was in strijd met de arbeidswet, maar och, wat doet een vaderlijk werkgever niet voor zijn gezellen? Ongelukkig kwam juist, toen de laatste hand aan de ploeg was gelegd, de agent Roorda voor de controle op de naleving der Arbeidswet en onze goede koeke- bakker was er gloeiend bij. 'n Bedenkelijk geval, daar hij reeds eenmaal een dergelijke overtreding, die soms swaarder wordt gestraft dan flesschentrekkerij, had begaan en toen die zaak had geschikt. Echter wordt ■oo'n geschikte zaak hij een volgende overtreding als recidive in rekening gebracht. Ondanks de vertoogen van den heer Z., die heden tereoht stond, vorderde de Heer Ambtenaar niet minder dan f 10 boete of 10 dagen, welke straf door den kantonrechter werd teruggebracht op f 8 boete of 8 dagen. Wie vreezen nu echter met groote vreeze, dat deze patroon, die er reeds 2 maal zoo leelijk inliep, omdat zijn hart goed was, bij 'n vol gende gelegenheid zich wel 3 maal zal bedenken, eer hij er toe overgaat om mede te werken tot het ver- leenen van extra vrije dagen. DE kantonrechter zeide daar haring of Kuit van te willen hebben. Een strafzaakje contra den niet verschenen M. O. uit Castricum, vermoedelijk een overtreding der plaatselijke verordeningen en waarin geen getuigen waren gedag vaard, was den kantonrecher zoo weinig duidelijk, dat aanhouding tot a.s. week werd gelast, teneinde den ver balisant, gem.-veldwachter Bleijendaal ter nadere toe lichting als getuige te hooren. 1 EEN schermer boer, die niet met zich laat sollen. I Onevenwichtig optreden van het Provin- ciaal Waterleidingbedrijf Do heer Willem Z., 'n 60-jarig veehouder te Groot- gem. N.- en Z.-Schermer, stond heden in persoon tereoht opdat hij op 4 Juni j.1. niet had voldaan aan de hem gestelde verplichting het door hem bewoonde perceel aan te sluiten bij het prov. waterleidingbedrijf. De heer Z. erkende deze telastelegging, doch gaf daarbij een uitvoerige toelichting, die een geheel ande ren kijk gaf op de strafbaarheid. De heer Z. Is namelijk al eens vroeger te dier zake veroordeeld en heeft toen zijn tegenstand laten varen, Omdat hij echter in het bijzondere geval verkeerde, dat zijn woonhuis is afgescheiden van zijn boerderij, is hij naar het kantoor te Purmerend, waaronder des tijds zijn perceelen ressorteerden, gegaan en wist het daar klaar te spelen, dat beide perceelen, woonhuis en boerderij werden aangesloten onder conditie dat het water zou worden geleverd over een meter, waarvoor hij dan zou betalen f 6 meterhüur. De aansluiting werd alzoo aangebracht, doch toen de levering zou aanvangen, gingen de perceelen over tot FEUILLETON DET. DUNN. 8. Opeens stond de veroordeelde voor een holte In den Weg, waar de draineering een vrij groot meertje had gevormd. Het was zóó beschut, dat er slechts een dunne ijskorst op lag. Hier was een kans om van zijn gevange niskleren af te komen, een kans, die te mooi was om te laten loopen. Hij vulde de zak van de Jas, de Bchoénen en de pet met steenen, rolde de jas om de andere klee- dingstukken heen, maakte alles met doornen vast en wierp het pak zoo ver mogelijk weg. Het kwam met een smak neer en verdween. „Nou moet ik nog zien van die vervloekte broek af te komen," mompelde hij. Nog een lange tocht door varens en braamstruiken en hij kwam bij een muur aan de andere zijde van het park Toen hij die was overgeklommen stond hij op een ande ren weg, maar deze was heel eenzaam. Hij kwam bij een herbergje. Hij stilde zijn honger in de gelagkamer. Er waren daar twee of drie werklieden, die rookende en drinkende bij den schoorsteen zaten, maar zij letten niet op hem, behalve een „Goeie avond", toen hij binnenkwam. Hij verliet de herberg, niet omdat hij zijn honger ge stild had, hij had welkunnen blijven dooreten maar omdat hij vreesde de aandacht te zullen trekken en hij verlangde om verder te gaan. Eenmaal In Londen zou hij gauw zijn verzwolgen in de eindelooze doolhof van straten en steegjes vol menschen, die het veel te druk hadden om zich om anderen te bekommeren. Het "was ook gemakkelijk om in Petticoat Lane kleeren te koopen, ze waren daar goedkoop en er werden geen Vragen gedaan. Hij kwam aan een kruisweg en terwijl hij stond te overwegen, welken hij zou kiezen, hoorde hij het fluiten van een locomotief. Het station scheen niet ver weg te zijn. Hij kon het langzamer rijden van den trein hooren en het lulden van een bel. De gedachte kwam in hem «p: waarom zou ik niet met den trein naar Londen gaan? Het was gewaagd, maar het geluk was vanavond met hem en hij geloofde daarih. Hij liep in de richting van de geluiden en al spoedig kreeg hij bij een bocht het kantoor Alkmaar en verscheen de heer Schuurman, hoofd van h,et bijkantoor te Alkmaar, die mededeelde, de met Purmerend getroffen overeenkomst te annuleeren, waarbij hij verlangde, dat de heer Z. zou betalen f 18 per jaar voor het woonhuis, niettegenstaande alle boeren, die hun woning hebben in de boerderij, kunnen volstaan met één enkele aansluiting. De heer Z. nam daarmede geen genoegen en het gevolg was, dat de aansluiting door werklieden van het prov. bedrijf, ge arriveerd per auto, werd verbroken. De gedupeerde landbouwer richtte toen een schrijven tot het Hoofd kantoor te Bloemendaal, doch ontving ten antwoord, dat men zich daar onvoorwaardelijk vereenigde met de opvatting van den heer Sohuurman, een oordeel, dat naar de meening van den heer Z. geen waarde had, om dat men verzuimde, ook de andere partij, in casu den heer Z., te hooren. Voorts verklaarde de veehouder, dat hij In de meening had verkeerd, dat in dit verschil met het Prov. bedrijf, niet de Kantonrechter, doch Gedeputeerde Staten had moeten beslissen. Op de vraag van den kantonrechter of de burge meester van N.- en Z.-Schermer zich niet met deze aan gelegenheid had bemoeid, antwoordde de heer Z., dat de Burgemeester niet behoorde tot zijn vrienden en dus in deze aangelegenheid niet aan zijn zijde zou staan Zoowel de ambtenaar als de kantonrechter waren een parig de meening toegedaan, dat in deze nog geheel onopgehelderde zaak een meer nauwkeurige instructie gewensche was en werd zij derhalve voor onpepaalden tijd aangehouden tot nader onderzoek. DE BESLOMMERINGEN EENER HUISMOEDER. Hij, die een jong wijf heeft te vrijen, En een oud huys heeft te greien, En de klok moet gadeslaan, Zeg mij: wanneer heeft die gedaan? De besognes van een moeder des huizes zijn veel en velerlei en als zij de groote wasch moet doen en boven- DE KUIKENVOEDING IN NIEUWE BONEN DOOR Volledig voedep voor kippen- kalkoenen- en eendenkuikens van 2.-30 dagen oud.aansluifend aan de voeding met uitsluitend Alle foutief voederen vordt hierdoor opgeheven. Eenvoudiger,voordeeliger en betere voeding Door de wetenschappelijke samenstelling.de groei- en beenversfer kende Vitaminen en Voedingszouten worden qezonde, sterke en mooie dieren verkregen, die Jater het maximum aantal eieren leqqen Alom verkryqbaar, waar noq niet verkryqbaar»: zakjes van 5kg. 10 ko. 20 ko. 50 kg. direct af fabriek R. 2» R.4!° al5!°Wwr Vraagt brochure nvBERTELS' OUEFABRIEKEN AFD..KUNST KORREL" AMSTERDAM Let op ons Loodje en kaartje aan ieder zakje van den weg de lichten van het station in het oog. Hij liep hard, want hij wist niet of de trein naar de hoofd stad ging of er vandaan kwam. Ademloos kwam hij bij het station. Het was te laat. Hij keek in het plaatsbureau en zag een dame zonder twijfel een dame naar houding en manleren te oordeelen voor een dienstregeling staan. Ze sloég haar sluier op en nadat ze zich overtuigd had, weer neer, draaide zich om en keek naar de deur. Hij deinsde terug en bleef in de schaduw. Ze kwam naar buiten, zonder hem te zien en liep snel den weg af. Hij volgde. Zonder het te weten, was hij in zijn zwerftocht door het park, omgedraaid en was bij het station van Lan- chester gekomen. Hij wist zelf niet waarom hij die dame als een schaduw volgde. Hij had haar gelaat nog niet gezien, maar Iets ln haar figuur en houding trok hem aan. Men moet niet vergeten, dat hij bijna vier jaar lang geen vrouw gezien had. Het was dom van hem om dien reden te dralen, maar hij kon er niets aan doen. Toen zij het kerkhof binnen ging klom hij den muur over en volgde haar op den voet. Hij stond achter de zerk, toen zij het gat in het graf van den vermoorden dominee groef. Hij volgde haar terug naar het station, maar meer kon hij niet doen. Het eerste half uur ging er geen trein en het zou niet veilig zijn daar te blijven, daarom keerde hij om en liep den weg terug, totdat hij aan een kruispunt van drie wegen kwam. Hier stond een weg wijzer. Hij was pas geverfd en was ondanks den mist duidelijk zichtbaar. De woorden waren of moeilijk te lezen of de veroor deelde was bijziende. In leder geval bleef hij een paar minuten naar het bord kijken vóór hij besloot welken weg hij zou nemen. Hij was daar zóó in verdiept, dat hij de sluipende pas sen achter zich niet hoorde. Plotseling kwam een zware hand op zijn schouder neer en hoorde hij een stem zeg gen:: „Je bent mijn gevangene." In een seconde had hij zich omgedraaid en zag een politiehelm en een jong gezicht er onder het gezicht van Tom Moggs. Een ijzeren vuist schoot uit Tom viel hals over kop in een greppel en de veroordeelde verdween in de duisternis. HOOFDSTUK Vin. DE STEM VAN HAAR ECHTGENOOT. De graaf bleef eenige dagen onwel. Niet dat hij veel mankeerde, maar hij verbeeldde zich dat er iets niet in dien in spanning is over haar zoon, die een gewichtig examen moet afleggen, hoe kan zij dan nog letten op haar huishondje, dat zich door het hekje heeft vrij- gegraven en zonder gemeentelijke hondenpenning roe keloos rond loopt, op gevaar af in het gaskastje ge ïnterneerd te worden of zijn meester een proces-ver baal te bezorgen? Deze narigheid overkwam op 4 Juni de weduwe W. A. S. in de Rochdalestraat te Alkmaar en toen zij te dier zake heden ook nog moest terecht staan, was zij per soonlijk uit haar huishouden gebroken, om al die om standigheden nog eens uitvoerig mede te deelen. Moeder kwam er dan ook met een niet te krasse boete af, daar haar f 1.50 of 2 dagen werd opgelegd. BLOEMPJES, LIEFLIJK EN SCHOON. De heer J. C. H,. transportarbeider te Alkmaar, wan delde op Dinsdag 4 Juni in teedere stemming met zijn kostjuffrouw Cornelia K. in den Alkmaarschen Hout, waarbij het paartje de vrijheid nam als souvenir aan deze idyllische wandeling, eenige takken van een bloei ende Rhododendrom af te plukken en mee naar huis te nemen. Deze handeling wordt echter zeer terecht niet door de Alkmaarsche politieverordening getolereerd en een ambtenaar, belast met de opsporing van dergelijke strafbare feiten, die een en ander constateerde, maakte zoowel tegen den heer H. als mej. K. proces-verbaal op, met gevolg, dat beiden heden moesten terecht staan. Mej. K. was echter alleen verschenen en beweerde pertinent, dat niet H., met wien zij eerstdaags, als de boterbriefjes wat goedkooper worden, in het huwelijk hoopt te treden, doch alleen zij de schuldige was. Haar a.s. man had haar dat bloemenplukken nog ontraden, doch zij verkeerden in een toestand, waarin het plegen van dergelijke kleine oneerlijkheden wel eens meer voorkomt. Aangezien het wenschelijk geacht werd, alsnu den verbalisant te hooren, werden beide zaken aangehouden tot a.s. week. DE KLUTS FINAAL KWIJT GERAAKT? De 40-jarige arbeider Jacob O. uit St.-Pancras, werd op 10 Mei op de Kanaalkade te Alkmaar, alwaar hij reed met een vrachtauto, aangehouden door den motor agent Webster, die hem naar zijn rijbewijs vroeg, wat hij niet kon toonen. Daarop gaf hij op te zijn genaamd P. Gootjes, wat echter later bleek volkomen onjuist te zijn. Verdachte, 'n buitengewoon lang persoon, met een vervaarlijke diepe basstem, die een Russische 2e bas uit het Don-Kozakkenkoor tot eer zou hebben ge strekt, gaf toe hetgeen hem was ten laste gelegd> maar beweerde, dat het opgeven van den valschen naam op een misverstand berustte. Het was den naam van den eigenaar van den wagen en hij meende, dat hij dien maar aan den agent moest opgeven. Later toen hij door den agent en een collega werd aangesproken, had hij onmiddellijk gezegd, dat zijn naam Jacob O. was. Het zou onzin zijn, een valschen naam op te ge ven, daar hij in Alkmaar genoegzaam bekend is. Ook alweer een zaak dus, die in aanmerking kwam voor meer uitgebreid onderzoek en tot a.s. week werü ingepekeld. DE REMMEN, REUZEKRUIZEN VOOR MOTOR RIJDERS EN AUTOBESTUURDERS. De een z.g. „vlakke" Harley Davids berijdende vee fokker Reijer Evert S. uit Z.- en N.-Schermer, werd te Alkmaar op 6 Juni op den Kanaaldijk aangezocht door de steed.s actieve motoragenten Webster en Volbeda een remproef te willen geven, waarna bleek, dat geen der beide remmen eenigermate voldeed aan de gestelde eisiihen. De motorrijder werd dan ook verplicht om onmiddellijk die remmen te doen voorzien, wilde hij nog verder van zijn motor gebruik maken. Onvermin derd natuurlijk het proces-verbaal, dat tegen hem werd orde was en voor een lijder aan slechte spijsvertering is dat hetzelfde. Misschien dat hij nog last had van de gevolgen van het verdoovingsmiddel dat zijn vrouw hem zoo handig had toegediend, maar dat wist hij niet. Mylord was, wat de gravin noemde „uit zijn humeur" en het-koste haar moeite er niet boos tegen in te worden Zonder twijfel, vrouwen kunnen engelen zijn, maar een dyspeptische, nijdige oude heer is een harde beproeving voor de engelachtigste vrouw. De graaf had zijn dok ter, Sir Owen Standish willen laten roepen, maar de gravin had hem dat lachend uit zijn hoofd gepraat en hem aangeraden in zijn club te gaan lunchen. Ze ging zelfs zoo ver om te verkondigen dat twee menschen, die voortdurend bij elkaar Tfrarên, op eikaars zenuwen gingen werken. De graaf wilde dit niet toegeven, maar in zijn hart was hij het met haar eens. Ze zei ook, dat ze des middags een paar boodschappen moest doen en dat ze zoo vreeselijk graag des avonds Kreisler wilde gaan hooren. Dat was voldoende. De graaf haatte muziek, vooral klassieke, en had een af keer van vioolspel. Maar hij bezat een zeker gevoel van rechtvaardigheid. Leonie was werkelijk bijzonder zorg zaam geweest gedurende zijn ongesteldheid en ze kwa men dus overeen, dat ieder dien avond „op eigen houtje" uit zou gaan. De graaf besloot buitenshuis te gaan di- neeren, terwijl de gravin thuis een eenvoudig maal zou gebruiken. Ze voerde haar programma uit. Toen ze van haar boodschappen terug kwam vroeg ze Lampiter wat zijn meester had gedaan en hoorde, dat de graaf in den loop van den middag thuis was gekomen, een dutje gedaan had in zijn rookkamer, een paar brieven had geschreven en een bezoeker, een heer, had ontvangen. „Kende je hem, Lampiter?" „Nee, mevrouw, 't was een vreemdeling." „Heeft hij geen naam opgegeven?" „Ik geloof het niet, mevrouw. Ik meen, dat hij tegen Saunders zei, dat hij mijnheer overzaken moest spre ken. Hij gaf Saunders een brief met het adres van My lord. De graaf heeft hem in de bibliotheek ontvangen. Hij is ongeveer een half uur gebleven." „Heeft mijnheer niets over hem tegen je gezegd?" „Nee, mevrouw. Hij scheen niet Lampiter hield op. Hij was een zeer tactvolle bedien de. Hij liet niet graag zijn linker hand. weten wat zijn rechter deed-'— vooral niet wanneer die rechterhand zijn meester voorstelde en de andere zijn meesteres. „Nu?" vroeg de gravin scherp. „Ik zal mij natuurlijk vergist hebben, het is niet aan mij om een meening te zeggen." „Je hoeft niet zoo bang te zijn, Lampiter, je hebt Bekeert Jiiet-rcckers opgemaakt en de oproeping die hem als convocatie voor de strafzitting van heden, plechtig werd uitgereikt. De veehouder, heden ter audiëntie present, beweerde dat de reparateur Schmidt had beweerd, dat de remmen niet zoo slecht waren, doch slechts wat moesten wor den aangezet. Deze zaak viel alsnu ook in de termen om nog iets nader te worden bekeken en zal a.s. week de behande ling worden voortgezet met het hooren van de heeren motor-agenten Webster en Volbeda, benevens den Ford- Dealer Schmidt als getuigen. SCHRIFTELIJKE VONNISSEN VAN J. F. v. d. P., MAGNETISEUR TE AMSTERDAM. De kantonrechter te Alkmaar heeft bekrachtigd de door hem bij verstek gewezen vonnissen in de straf zaken contra J. F. v. d. P., oud 32 jaar, magnetiseur te Amsterdam, veroordeeld tot 2 geldboeten resp. f 10 subs. 10 dagen en f 25 subs. 12 dagen ter zake overtre ding artikel 436 W.v.S.: het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde, 2 maal gepleegd te Llmmen, doch ten aanzien van de opgelegde straffen overwegende, dat het zonder meer uitoefenen van een geneeskundige behan deling als magnetiseur, dus zonder het toedienen van geneesmiddelen als anderzins, niet kan worden afge keurd, doch dat het begrijpelijk is te achten, dat lijders die op andere wijze geen baat vonden, gebruik hebben gemaakt van deze geneeskracht, heeft de Kantonrech ter gemeend, in beide zaken geen straf te moeten toepassen. Hierbij dient echter -met nadruk te worden opgemerkt, dat een dergelijk clement vonnis niet kan worden ver wacht, indien een magnetiseur zijn zuiver magnetische behandeling overschrijdt door het toedienen van ge neesmiddelen of het verrichten van handelingen, die met magnetisme in geen enkel verband staan. DOOR PROPELLER ERNSTIG VERMINKT. In Schliessheim heeft zich Zaterdagavond een tra gisch ongeval afgespeeld. Den vlieger Krüger werd door de propeller van een aanrollend vliegtuig de rech terarm afgeslagen. De slag was zóó hevig, dat de arm 10 meter ver mee vloog. De zwaar verminkte vlieger werd naar het ziekenhuis te Münqhe'n overgebracht. GASONTPLOFFING TE LONDEN. By het parlementsgebouw. Zaterdagochtend heel vroeg heeft een hevige ont ploffing in een gasbuis dicht bij het parlementsgebouw te Londen plaats gehad, toen werklieden bezig waren de straat op te breken Vlammen sloegen tot 10 M. hoog op en verlichtten heel den omtrek. De brandspuiten waren spoedig ter plaatse, doch haar pogingen, om de vlammen te blusschen faalden. Eerst toen de gasleiding afgesneden werd, doofde het vuur. Er Is geen schade aangericht. evenveel recht om je meening te zeggen als ieder an der. Je begon te zeggen, dat mijnheer niet scheen.., vat?" „Het kwam mij voor, dat hij niet erg met den be zoeker was ingenomen. Maar ik heb me natuurlijk ver gist." „En hij heeft niets tegen je gezegd?" „Geen woord, mevrouw." De gravin gaf geen antwoord en Lampiter, vermoe dend, dat ze hem niet meer noodig had, boog en ging heen. „Zeker een van die vervelende handelsreizigers," dacht zij schouderophalend. „Ik ben benieuwd wie het nu weer was. Nu, ik zal het wel hooren op zijn tyd." Ze dineerde, kleedde zich met zorg en ging naar het concert, maar niet alleen; Lord Balmaine vergezelde haar. Balmaine was een amateur violst en het behaag de mevrouw nu eens, om te doen of zij zich voor viool spel Interesseerde. In werkelijkheid gaf ze er evenmin om als de graaf. Balmaine's verrukking over Kreisler verveelde haar, maar ze deed of ze zijn enthousiasme deelde. Hij was er opgetogen over en verliefder dan poit. „We zullen in Ritz soupeeren. Wat zeg je daarvan?" zei hij, toen het concert afgeloopen was. „Ik zou het dolgraag doen, maar ze zuchtte, „het gaat niet. Ik heb mijn man gezegd waar ik heen ging. Hij weet dat concerten nooit laat uit zijn." „Waar zullen we dan heengaan? Ik hunker naar een gesprek met je. Ik mis je iederen dag meer, Leonie." „Malle jongen. Ik zou haast denken dat je voor het eerst verliefd was." „Zoo is het ook op jou, Leonie. Je maakt me gek." Haar lach en de verleidelijke roode lippen maakten hem dol van verlangen om haar te kussen. Hij moest zich tevreden stellen met haar hand te drukken. Het was een teleurstelling voor hem, dat hij niet met haar naar huis kon rijden, maar haar eigen auto wachtte, en er was niets aan te doen. Ze namen afscheid en zij beloofde hem te zullen schrijven. „Je hebt niet eens gemerkt, dat ik je ring draag", fluisterde ze verwijtend, toen hij zich over haar hand boog. „Dat heb ik wel. Je bent een engel." De gravin kwam een beetje bedrukt in Park Lane aan. Ze verwachtte een ondervraging van haar echtge noot, maar hij was nog niet thuis en ze ging naar haar kamers met de overtuiging, dat hij haar dien avond niet meer zou lastig vallen. Wordt vervolgd:

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1929 | | pagina 1