Aljtmtd Nieiws-
De Schoone Duivelin
mimwmwmmw
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN &Co., Scliagen.
Eerste Blad.
VOOR DEN KANTONRECHTER
TE ALKMAAR.
BERTELS„KUNSTK0RREL"
STER-TABAK
Gemengd Nieuws.
Dinsdag 18 Juni 19 9.
BA GE
72ste Jaargang No. 8476
MANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomcnd nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels fl.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Zitting van Vrijdag 14 Juni 1929.
schraal beloonde goedheid des harten.
De 86-jarlge koekbakker-patroon Dirk Pieter Z
iresldeerende en bedrijf uitoefenende aan de Laat te
Alkmaar, had op 8 Mei gehoor gegeven aan de drin
gende verzoeken van zijn personeel om hen eenige uren
te laten overwerken, ten einde hen den volgenden dag,
op Hemelvaartsdag, vrijaf te kunnen geven. Deze vrij
heid was in strijd met de arbeidswet, maar och, wat
doet een vaderlijk werkgever niet voor zijn gezellen?
Ongelukkig kwam juist, toen de laatste hand aan de
ploeg was gelegd, de agent Roorda voor de controle
op de naleving der Arbeidswet en onze goede koeke-
bakker was er gloeiend bij. 'n Bedenkelijk geval, daar
hij reeds eenmaal een dergelijke overtreding, die soms
swaarder wordt gestraft dan flesschentrekkerij, had
begaan en toen die zaak had geschikt. Echter wordt
■oo'n geschikte zaak hij een volgende overtreding als
recidive in rekening gebracht. Ondanks de vertoogen
van den heer Z., die heden tereoht stond, vorderde de
Heer Ambtenaar niet minder dan f 10 boete of 10 dagen,
welke straf door den kantonrechter werd teruggebracht
op f 8 boete of 8 dagen. Wie vreezen nu echter met
groote vreeze, dat deze patroon, die er reeds 2 maal
zoo leelijk inliep, omdat zijn hart goed was, bij 'n vol
gende gelegenheid zich wel 3 maal zal bedenken, eer
hij er toe overgaat om mede te werken tot het ver-
leenen van extra vrije dagen.
DE kantonrechter zeide daar haring of
Kuit van te willen hebben.
Een strafzaakje contra den niet verschenen M. O. uit
Castricum, vermoedelijk een overtreding der plaatselijke
verordeningen en waarin geen getuigen waren gedag
vaard, was den kantonrecher zoo weinig duidelijk, dat
aanhouding tot a.s. week werd gelast, teneinde den ver
balisant, gem.-veldwachter Bleijendaal ter nadere toe
lichting als getuige te hooren.
1 EEN schermer boer, die niet met zich
laat sollen.
I Onevenwichtig optreden van het Provin-
ciaal Waterleidingbedrijf
Do heer Willem Z., 'n 60-jarig veehouder te Groot-
gem. N.- en Z.-Schermer, stond heden in persoon tereoht
opdat hij op 4 Juni j.1. niet had voldaan aan de hem
gestelde verplichting het door hem bewoonde perceel
aan te sluiten bij het prov. waterleidingbedrijf.
De heer Z. erkende deze telastelegging, doch gaf
daarbij een uitvoerige toelichting, die een geheel ande
ren kijk gaf op de strafbaarheid.
De heer Z. Is namelijk al eens vroeger te dier zake
veroordeeld en heeft toen zijn tegenstand laten varen,
Omdat hij echter in het bijzondere geval verkeerde,
dat zijn woonhuis is afgescheiden van zijn boerderij,
is hij naar het kantoor te Purmerend, waaronder des
tijds zijn perceelen ressorteerden, gegaan en wist het
daar klaar te spelen, dat beide perceelen, woonhuis en
boerderij werden aangesloten onder conditie dat het
water zou worden geleverd over een meter, waarvoor
hij dan zou betalen f 6 meterhüur.
De aansluiting werd alzoo aangebracht, doch toen de
levering zou aanvangen, gingen de perceelen over tot
FEUILLETON
DET. DUNN.
8.
Opeens stond de veroordeelde voor een holte In den
Weg, waar de draineering een vrij groot meertje had
gevormd. Het was zóó beschut, dat er slechts een dunne
ijskorst op lag. Hier was een kans om van zijn gevange
niskleren af te komen, een kans, die te mooi was om
te laten loopen. Hij vulde de zak van de Jas, de Bchoénen
en de pet met steenen, rolde de jas om de andere klee-
dingstukken heen, maakte alles met doornen vast en
wierp het pak zoo ver mogelijk weg. Het kwam met een
smak neer en verdween.
„Nou moet ik nog zien van die vervloekte broek af te
komen," mompelde hij.
Nog een lange tocht door varens en braamstruiken en
hij kwam bij een muur aan de andere zijde van het park
Toen hij die was overgeklommen stond hij op een ande
ren weg, maar deze was heel eenzaam.
Hij kwam bij een herbergje. Hij stilde zijn honger in
de gelagkamer. Er waren daar twee of drie werklieden,
die rookende en drinkende bij den schoorsteen zaten,
maar zij letten niet op hem, behalve een „Goeie avond",
toen hij binnenkwam.
Hij verliet de herberg, niet omdat hij zijn honger ge
stild had, hij had welkunnen blijven dooreten
maar omdat hij vreesde de aandacht te zullen trekken
en hij verlangde om verder te gaan. Eenmaal In Londen
zou hij gauw zijn verzwolgen in de eindelooze doolhof
van straten en steegjes vol menschen, die het veel te
druk hadden om zich om anderen te bekommeren. Het
"was ook gemakkelijk om in Petticoat Lane kleeren te
koopen, ze waren daar goedkoop en er werden geen
Vragen gedaan.
Hij kwam aan een kruisweg en terwijl hij stond te
overwegen, welken hij zou kiezen, hoorde hij het fluiten
van een locomotief. Het station scheen niet ver weg te
zijn. Hij kon het langzamer rijden van den trein hooren
en het lulden van een bel. De gedachte kwam in hem
«p: waarom zou ik niet met den trein naar Londen
gaan? Het was gewaagd, maar het geluk was vanavond
met hem en hij geloofde daarih. Hij liep in de richting
van de geluiden en al spoedig kreeg hij bij een bocht
het kantoor Alkmaar en verscheen de heer Schuurman,
hoofd van h,et bijkantoor te Alkmaar, die mededeelde, de
met Purmerend getroffen overeenkomst te annuleeren,
waarbij hij verlangde, dat de heer Z. zou betalen f 18
per jaar voor het woonhuis, niettegenstaande alle
boeren, die hun woning hebben in de boerderij, kunnen
volstaan met één enkele aansluiting. De heer Z. nam
daarmede geen genoegen en het gevolg was, dat de
aansluiting door werklieden van het prov. bedrijf, ge
arriveerd per auto, werd verbroken. De gedupeerde
landbouwer richtte toen een schrijven tot het Hoofd
kantoor te Bloemendaal, doch ontving ten antwoord,
dat men zich daar onvoorwaardelijk vereenigde met de
opvatting van den heer Sohuurman, een oordeel, dat
naar de meening van den heer Z. geen waarde had, om
dat men verzuimde, ook de andere partij, in casu den
heer Z., te hooren. Voorts verklaarde de veehouder, dat
hij In de meening had verkeerd, dat in dit verschil
met het Prov. bedrijf, niet de Kantonrechter, doch
Gedeputeerde Staten had moeten beslissen.
Op de vraag van den kantonrechter of de burge
meester van N.- en Z.-Schermer zich niet met deze aan
gelegenheid had bemoeid, antwoordde de heer Z., dat
de Burgemeester niet behoorde tot zijn vrienden en
dus in deze aangelegenheid niet aan zijn zijde zou staan
Zoowel de ambtenaar als de kantonrechter waren een
parig de meening toegedaan, dat in deze nog geheel
onopgehelderde zaak een meer nauwkeurige instructie
gewensche was en werd zij derhalve voor onpepaalden
tijd aangehouden tot nader onderzoek.
DE BESLOMMERINGEN EENER HUISMOEDER.
Hij, die een jong wijf heeft te vrijen,
En een oud huys heeft te greien,
En de klok moet gadeslaan,
Zeg mij: wanneer heeft die gedaan?
De besognes van een moeder des huizes zijn veel en
velerlei en als zij de groote wasch moet doen en boven-
DE KUIKENVOEDING IN NIEUWE BONEN DOOR
Volledig voedep voor kippen- kalkoenen- en
eendenkuikens van 2.-30 dagen oud.aansluifend
aan de voeding met uitsluitend
Alle foutief voederen vordt hierdoor opgeheven.
Eenvoudiger,voordeeliger en betere voeding
Door de wetenschappelijke samenstelling.de groei- en
beenversfer kende Vitaminen en Voedingszouten
worden qezonde, sterke en mooie dieren verkregen,
die Jater het maximum aantal eieren leqqen
Alom verkryqbaar, waar noq niet verkryqbaar»:
zakjes van 5kg. 10 ko. 20 ko. 50 kg.
direct af fabriek R. 2» R.4!° al5!°Wwr
Vraagt brochure
nvBERTELS'
OUEFABRIEKEN
AFD..KUNST KORREL"
AMSTERDAM
Let op ons Loodje en kaartje aan ieder zakje
van den weg de lichten van het station in het oog. Hij
liep hard, want hij wist niet of de trein naar de hoofd
stad ging of er vandaan kwam.
Ademloos kwam hij bij het station. Het was te laat. Hij
keek in het plaatsbureau en zag een dame zonder
twijfel een dame naar houding en manleren te oordeelen
voor een dienstregeling staan.
Ze sloég haar sluier op en nadat ze zich overtuigd
had, weer neer, draaide zich om en keek naar de deur.
Hij deinsde terug en bleef in de schaduw. Ze kwam naar
buiten, zonder hem te zien en liep snel den weg af.
Hij volgde.
Zonder het te weten, was hij in zijn zwerftocht door
het park, omgedraaid en was bij het station van Lan-
chester gekomen. Hij wist zelf niet waarom hij die dame
als een schaduw volgde. Hij had haar gelaat nog niet
gezien, maar Iets ln haar figuur en houding trok hem
aan. Men moet niet vergeten, dat hij bijna vier jaar lang
geen vrouw gezien had. Het was dom van hem om dien
reden te dralen, maar hij kon er niets aan doen. Toen
zij het kerkhof binnen ging klom hij den muur over en
volgde haar op den voet. Hij stond achter de zerk, toen
zij het gat in het graf van den vermoorden dominee
groef.
Hij volgde haar terug naar het station, maar meer
kon hij niet doen. Het eerste half uur ging er geen
trein en het zou niet veilig zijn daar te blijven, daarom
keerde hij om en liep den weg terug, totdat hij aan een
kruispunt van drie wegen kwam. Hier stond een weg
wijzer. Hij was pas geverfd en was ondanks den mist
duidelijk zichtbaar.
De woorden waren of moeilijk te lezen of de veroor
deelde was bijziende. In leder geval bleef hij een paar
minuten naar het bord kijken vóór hij besloot welken
weg hij zou nemen.
Hij was daar zóó in verdiept, dat hij de sluipende pas
sen achter zich niet hoorde. Plotseling kwam een zware
hand op zijn schouder neer en hoorde hij een stem zeg
gen:: „Je bent mijn gevangene."
In een seconde had hij zich omgedraaid en zag een
politiehelm en een jong gezicht er onder het gezicht
van Tom Moggs. Een ijzeren vuist schoot uit Tom
viel hals over kop in een greppel en de veroordeelde
verdween in de duisternis.
HOOFDSTUK Vin.
DE STEM VAN HAAR ECHTGENOOT.
De graaf bleef eenige dagen onwel. Niet dat hij veel
mankeerde, maar hij verbeeldde zich dat er iets niet in
dien in spanning is over haar zoon, die een gewichtig
examen moet afleggen, hoe kan zij dan nog letten op
haar huishondje, dat zich door het hekje heeft vrij-
gegraven en zonder gemeentelijke hondenpenning roe
keloos rond loopt, op gevaar af in het gaskastje ge
ïnterneerd te worden of zijn meester een proces-ver
baal te bezorgen?
Deze narigheid overkwam op 4 Juni de weduwe W. A.
S. in de Rochdalestraat te Alkmaar en toen zij te dier
zake heden ook nog moest terecht staan, was zij per
soonlijk uit haar huishouden gebroken, om al die om
standigheden nog eens uitvoerig mede te deelen.
Moeder kwam er dan ook met een niet te krasse
boete af, daar haar f 1.50 of 2 dagen werd opgelegd.
BLOEMPJES, LIEFLIJK EN SCHOON.
De heer J. C. H,. transportarbeider te Alkmaar, wan
delde op Dinsdag 4 Juni in teedere stemming met zijn
kostjuffrouw Cornelia K. in den Alkmaarschen Hout,
waarbij het paartje de vrijheid nam als souvenir aan
deze idyllische wandeling, eenige takken van een bloei
ende Rhododendrom af te plukken en mee naar huis
te nemen.
Deze handeling wordt echter zeer terecht niet door
de Alkmaarsche politieverordening getolereerd en een
ambtenaar, belast met de opsporing van dergelijke
strafbare feiten, die een en ander constateerde, maakte
zoowel tegen den heer H. als mej. K. proces-verbaal op,
met gevolg, dat beiden heden moesten terecht staan.
Mej. K. was echter alleen verschenen en beweerde
pertinent, dat niet H., met wien zij eerstdaags, als de
boterbriefjes wat goedkooper worden, in het huwelijk
hoopt te treden, doch alleen zij de schuldige was. Haar
a.s. man had haar dat bloemenplukken nog ontraden,
doch zij verkeerden in een toestand, waarin het plegen
van dergelijke kleine oneerlijkheden wel eens meer
voorkomt.
Aangezien het wenschelijk geacht werd, alsnu den
verbalisant te hooren, werden beide zaken aangehouden
tot a.s. week.
DE KLUTS FINAAL KWIJT GERAAKT?
De 40-jarige arbeider Jacob O. uit St.-Pancras, werd
op 10 Mei op de Kanaalkade te Alkmaar, alwaar hij
reed met een vrachtauto, aangehouden door den motor
agent Webster, die hem naar zijn rijbewijs vroeg, wat
hij niet kon toonen. Daarop gaf hij op te zijn genaamd
P. Gootjes, wat echter later bleek volkomen onjuist te
zijn. Verdachte, 'n buitengewoon lang persoon, met
een vervaarlijke diepe basstem, die een Russische 2e bas
uit het Don-Kozakkenkoor tot eer zou hebben ge
strekt, gaf toe hetgeen hem was ten laste gelegd> maar
beweerde, dat het opgeven van den valschen naam
op een misverstand berustte. Het was den naam van
den eigenaar van den wagen en hij meende, dat hij
dien maar aan den agent moest opgeven. Later toen
hij door den agent en een collega werd aangesproken,
had hij onmiddellijk gezegd, dat zijn naam Jacob O.
was. Het zou onzin zijn, een valschen naam op te ge
ven, daar hij in Alkmaar genoegzaam bekend is.
Ook alweer een zaak dus, die in aanmerking kwam
voor meer uitgebreid onderzoek en tot a.s. week werü
ingepekeld.
DE REMMEN, REUZEKRUIZEN VOOR MOTOR
RIJDERS EN AUTOBESTUURDERS.
De een z.g. „vlakke" Harley Davids berijdende vee
fokker Reijer Evert S. uit Z.- en N.-Schermer, werd te
Alkmaar op 6 Juni op den Kanaaldijk aangezocht door
de steed.s actieve motoragenten Webster en Volbeda een
remproef te willen geven, waarna bleek, dat geen der
beide remmen eenigermate voldeed aan de gestelde
eisiihen. De motorrijder werd dan ook verplicht om
onmiddellijk die remmen te doen voorzien, wilde hij
nog verder van zijn motor gebruik maken. Onvermin
derd natuurlijk het proces-verbaal, dat tegen hem werd
orde was en voor een lijder aan slechte spijsvertering
is dat hetzelfde. Misschien dat hij nog last had van de
gevolgen van het verdoovingsmiddel dat zijn vrouw
hem zoo handig had toegediend, maar dat wist hij niet.
Mylord was, wat de gravin noemde „uit zijn humeur"
en het-koste haar moeite er niet boos tegen in te worden
Zonder twijfel, vrouwen kunnen engelen zijn, maar een
dyspeptische, nijdige oude heer is een harde beproeving
voor de engelachtigste vrouw. De graaf had zijn dok
ter, Sir Owen Standish willen laten roepen, maar de
gravin had hem dat lachend uit zijn hoofd gepraat en
hem aangeraden in zijn club te gaan lunchen. Ze ging
zelfs zoo ver om te verkondigen dat twee menschen,
die voortdurend bij elkaar Tfrarên, op eikaars zenuwen
gingen werken. De graaf wilde dit niet toegeven, maar
in zijn hart was hij het met haar eens.
Ze zei ook, dat ze des middags een paar boodschappen
moest doen en dat ze zoo vreeselijk graag des avonds
Kreisler wilde gaan hooren. Dat was voldoende. De
graaf haatte muziek, vooral klassieke, en had een af
keer van vioolspel. Maar hij bezat een zeker gevoel van
rechtvaardigheid. Leonie was werkelijk bijzonder zorg
zaam geweest gedurende zijn ongesteldheid en ze kwa
men dus overeen, dat ieder dien avond „op eigen houtje"
uit zou gaan. De graaf besloot buitenshuis te gaan di-
neeren, terwijl de gravin thuis een eenvoudig maal zou
gebruiken.
Ze voerde haar programma uit. Toen ze van haar
boodschappen terug kwam vroeg ze Lampiter wat zijn
meester had gedaan en hoorde, dat de graaf in den loop
van den middag thuis was gekomen, een dutje gedaan
had in zijn rookkamer, een paar brieven had geschreven
en een bezoeker, een heer, had ontvangen.
„Kende je hem, Lampiter?"
„Nee, mevrouw, 't was een vreemdeling."
„Heeft hij geen naam opgegeven?"
„Ik geloof het niet, mevrouw. Ik meen, dat hij tegen
Saunders zei, dat hij mijnheer overzaken moest spre
ken. Hij gaf Saunders een brief met het adres van My
lord. De graaf heeft hem in de bibliotheek ontvangen.
Hij is ongeveer een half uur gebleven."
„Heeft mijnheer niets over hem tegen je gezegd?"
„Nee, mevrouw. Hij scheen niet
Lampiter hield op. Hij was een zeer tactvolle bedien
de. Hij liet niet graag zijn linker hand. weten wat zijn
rechter deed-'— vooral niet wanneer die rechterhand
zijn meester voorstelde en de andere zijn meesteres.
„Nu?" vroeg de gravin scherp.
„Ik zal mij natuurlijk vergist hebben, het is niet aan
mij om een meening te zeggen."
„Je hoeft niet zoo bang te zijn, Lampiter, je hebt
Bekeert Jiiet-rcckers
opgemaakt en de oproeping die hem als convocatie
voor de strafzitting van heden, plechtig werd uitgereikt.
De veehouder, heden ter audiëntie present, beweerde
dat de reparateur Schmidt had beweerd, dat de remmen
niet zoo slecht waren, doch slechts wat moesten wor
den aangezet.
Deze zaak viel alsnu ook in de termen om nog iets
nader te worden bekeken en zal a.s. week de behande
ling worden voortgezet met het hooren van de heeren
motor-agenten Webster en Volbeda, benevens den Ford-
Dealer Schmidt als getuigen.
SCHRIFTELIJKE VONNISSEN VAN J. F. v. d. P.,
MAGNETISEUR TE AMSTERDAM.
De kantonrechter te Alkmaar heeft bekrachtigd
de door hem bij verstek gewezen vonnissen in de straf
zaken contra J. F. v. d. P., oud 32 jaar, magnetiseur te
Amsterdam, veroordeeld tot 2 geldboeten resp. f 10
subs. 10 dagen en f 25 subs. 12 dagen ter zake overtre
ding artikel 436 W.v.S.: het onbevoegd uitoefenen der
geneeskunde, 2 maal gepleegd te Llmmen, doch ten
aanzien van de opgelegde straffen overwegende, dat het
zonder meer uitoefenen van een geneeskundige behan
deling als magnetiseur, dus zonder het toedienen van
geneesmiddelen als anderzins, niet kan worden afge
keurd, doch dat het begrijpelijk is te achten, dat lijders
die op andere wijze geen baat vonden, gebruik hebben
gemaakt van deze geneeskracht, heeft de Kantonrech
ter gemeend, in beide zaken geen straf te moeten
toepassen.
Hierbij dient echter -met nadruk te worden opgemerkt,
dat een dergelijk clement vonnis niet kan worden ver
wacht, indien een magnetiseur zijn zuiver magnetische
behandeling overschrijdt door het toedienen van ge
neesmiddelen of het verrichten van handelingen, die met
magnetisme in geen enkel verband staan.
DOOR PROPELLER ERNSTIG VERMINKT.
In Schliessheim heeft zich Zaterdagavond een tra
gisch ongeval afgespeeld. Den vlieger Krüger werd
door de propeller van een aanrollend vliegtuig de rech
terarm afgeslagen. De slag was zóó hevig, dat de arm
10 meter ver mee vloog. De zwaar verminkte vlieger
werd naar het ziekenhuis te Münqhe'n overgebracht.
GASONTPLOFFING TE LONDEN.
By het parlementsgebouw.
Zaterdagochtend heel vroeg heeft een hevige ont
ploffing in een gasbuis dicht bij het parlementsgebouw
te Londen plaats gehad, toen werklieden bezig waren
de straat op te breken Vlammen sloegen tot 10 M. hoog
op en verlichtten heel den omtrek.
De brandspuiten waren spoedig ter plaatse, doch haar
pogingen, om de vlammen te blusschen faalden. Eerst
toen de gasleiding afgesneden werd, doofde het vuur.
Er Is geen schade aangericht.
evenveel recht om je meening te zeggen als ieder an
der. Je begon te zeggen, dat mijnheer niet scheen..,
vat?"
„Het kwam mij voor, dat hij niet erg met den be
zoeker was ingenomen. Maar ik heb me natuurlijk ver
gist."
„En hij heeft niets tegen je gezegd?"
„Geen woord, mevrouw."
De gravin gaf geen antwoord en Lampiter, vermoe
dend, dat ze hem niet meer noodig had, boog en ging
heen.
„Zeker een van die vervelende handelsreizigers," dacht
zij schouderophalend. „Ik ben benieuwd wie het nu
weer was. Nu, ik zal het wel hooren op zijn tyd."
Ze dineerde, kleedde zich met zorg en ging naar het
concert, maar niet alleen; Lord Balmaine vergezelde
haar. Balmaine was een amateur violst en het behaag
de mevrouw nu eens, om te doen of zij zich voor viool
spel Interesseerde. In werkelijkheid gaf ze er evenmin
om als de graaf. Balmaine's verrukking over Kreisler
verveelde haar, maar ze deed of ze zijn enthousiasme
deelde. Hij was er opgetogen over en verliefder dan
poit.
„We zullen in Ritz soupeeren. Wat zeg je daarvan?"
zei hij, toen het concert afgeloopen was.
„Ik zou het dolgraag doen, maar ze zuchtte, „het
gaat niet. Ik heb mijn man gezegd waar ik heen ging.
Hij weet dat concerten nooit laat uit zijn."
„Waar zullen we dan heengaan? Ik hunker naar een
gesprek met je. Ik mis je iederen dag meer, Leonie."
„Malle jongen. Ik zou haast denken dat je voor het
eerst verliefd was."
„Zoo is het ook op jou, Leonie. Je maakt me gek."
Haar lach en de verleidelijke roode lippen maakten
hem dol van verlangen om haar te kussen. Hij moest
zich tevreden stellen met haar hand te drukken. Het
was een teleurstelling voor hem, dat hij niet met haar
naar huis kon rijden, maar haar eigen auto wachtte,
en er was niets aan te doen. Ze namen afscheid en zij
beloofde hem te zullen schrijven.
„Je hebt niet eens gemerkt, dat ik je ring draag",
fluisterde ze verwijtend, toen hij zich over haar hand
boog.
„Dat heb ik wel. Je bent een engel."
De gravin kwam een beetje bedrukt in Park Lane
aan. Ze verwachtte een ondervraging van haar echtge
noot, maar hij was nog niet thuis en ze ging naar haar
kamers met de overtuiging, dat hij haar dien avond niet
meer zou lastig vallen.
Wordt vervolgd: