ONZE JONGE MEISJES
DE MOEDER" VAN MAXIM GORKI.
in.
Kent gij, lezeres ,dat fijnzinnige boek van
>e Ligt: „De Wedergeboorte van Maria"?
lij beschrijft daarin 'den ontwikkelingsgang
er vrouw van zielewezen tot geesteswezen.
In het boek van Gorki wordt ons de groei
an de Moeder tot de Moeder geteekend, dat
óók de ontwikkelingsgang van zielewezen
ot geesteswezen.
'n Paar aanhalingen uit De Ligt ter ver-
uidelijking van wat ik bedoel.
Hij spreekt van de eindelooze smart van
aoeder natuur die door het hart van de
latuurlijke moeder gaat.
„De moeder wil van nature het leven van
.aar zoon eindeloos verheerlijkt zien."
„Wat een mensch tot mensch maakt, is
lat hij leeft en sterft voor een idee; is dat
lij iets stellen gaat boven zijn leven."
Maar wie dat aanvaardt en wie dat door
pil zetten, die gaat pijn tegemoet. De geest
oaakt zich van het natuurlijke niet los dan
loor los-scheuring. Elke nieuwe ideaalvor-
oing, elke nieuwe ideaal-verwerkelijking
leeft altijd beteekend offer en bloed en
ranen.
En wie zich daartegen tot het uiterste ver-
et, althans wie het eerst spontaan en krach-
ens eigen innerlijkheid zich daartegen tot
iet uiterste verzet, dat is de vrouw, dat is
:e moeder in de vrouw.
„De ziel als vrouw, de vrouw als ziel, die
Iroomt van ongestoorde zaligheden, van
lorie en geluk, onmiddellijk, uitwendig. Zij
pil niet weten, dat dit op den duur onhoud-
>aar is Altijd nog in blijde verwachting,
oekt zij ongestoorde onophoudelijke vreugde"
Dat is de vrouw als liefdewezen.
Prachtig, maar één kant van den mensch.
De andere kant wordt gerepresenteerd door
len man, natuurlijk niet in absoluten zin,
lat spreekt van zelf, maar beiden worden
och naar wezen op deze manier niet onjuist
langeduid.
Nu merkt De Ligt op, en hij tracht dat
tan de hand van de geschiedenis te bewijzen,
lat die tegenstelling in den loop der eeuwen
;teeds meer wegvalt en dat de vrouw van
;enzijdig zielewezen op weg is om geestes-
vezen te worden. Maar, kan vanuit dezen
ïoek niet menig tragisch huwelijksleven wor-
len benaderd van twee fijne menschen van
vie de een uitsluitend vrouw, d.i. ziel is, en
ie ander zeer geprononceerd man, d.w.z. na
genoeg uitsluitend geest is?
En kan vanuit dezen hoek ook niet ver-
:laard worden zoo menig conflict tusschen
noeder en zoon? De zoon, die zich in dienst
hl stellen van een „beweging", onverschillig
velke, en de moeder, die weet dat dat hem,
n gewonen zin des woords, zijn geluk kan
sosten?
Hoe vaak is de moeder de sta-in-den-weg
poor den opstrevenden zoon, voor den zoon,
5ie zich offeren wil voor ideaal, aan den
?eest?
Dit nu is buitengewoon mooi ver-beeld in
5e verhouding tusschen Pawel en Pelagea
•Jilowna, die beide hoofdpersonen in het boek
lat ons heden voor het laatst bezig houdt.
Deze vrouw heeft het leven leeren kennen
oowel voor als tijdens haar huwelijk. Bestiale
..ïinelijkheid van haar man en drankzucht
huis en overal hebben glans en glorie ten
enenmale haar ontnomen. Vroeg-oud, zon-:
r veel verwachting voor eenige mogelij k-
n Jd die er voor haarzelve nog zou kunnen
bestaan 't eenige geluk dat ze deelachtig
wordt, is het sterven van haar man wijdt
ze al haar moederliefde aan haar zoon. Als
hij maar geen dronkelap wordt, als zijn
vader; als ze van hem maar eenige liefde
mag ontvangen, hoe weinig ook, liefde die ze
haar geheele leven heeft moeten derven. Haar
moeder-instinct is het, dat Pawel tracht te
bewaren voor het gore en het leelijke waar
mede bij wel haast alle anderen het leven
ident is. Maar van idealisme is in dat srtre-
yen verder geen sprake. Nog eens: het is haar
prachtig moeder-instinct, maar daarboven
uit komt ze niet.
i_ft Wordt haar duidelijk, dat, onbegrepen,
j Pawel zich een groote verandering gaat
Strekken. Hij drinkt niet, hij loopt geen
meisjes achterna, verkeert niet in het platte
gezelschap van de dorpsjeugd en speelt niet.
Hij wordt heel stil en leest maar boeken. Haar
moederhart weent, naarmate het haar be
wuster wordt, dat Pawel zich aan een vreese-
lijk, gevaarlijk werk heeft gewijd. Hij gaat
haar deelgenoot maken van zijn gedachten-
wereld en opent haar oogen voor de ellende
waarin ze altijd heeft geleefd en die toch
geen noodzakelijkheid is, noch voor haar,
noch voor anderen. Bang is ze en trotsch te
gelijk. Ziedaar de eerste symptomen van den
strijd moeder-Moeder „Je gaat te gronde",
zegt ze tot hem met èen zucht, maar ook
haastig en zacht, met een warmen blik: „God
zij met je! Leef zooals je wilt; ik zal je niet
storen". Nu eens heet het: „Je bent gevaar
lijk veranderdach God!" Dan noemt ze
hem: „mijn lieveling, mijn verlorene!" Het
offer kost haar ontzettend veel strijd: „Vrou
wenliefde is niet zuiver!Wij beminnen
datgene wat wij>noodig hebben Ik hou van
datgene wat me nabij is. wat het mijne is".
aar ze komt toch verder: „De ziel heeft
haar oogen opgeslagen en kijkt om zich heen
i het wordt haar wonderlijk te moede. Ik
begrijp veel dingen niet Jullie hebben een
moeili.jk leven voor het volk. voor de waar-
eid op je genomen Jullie waarheid heb ik
wel begrepen".
Uiteraard kan ik slechts aanstippen.
Maar voortreffelijk wordt geschilderd, hoe
ze langzamerhand in hun milieu wordt op
genomen hoe ze zich daar gaat thuis voe
len, hoe ze die menschen allemaal lief heeft,
hoe ze zelf voor het eerst op straat gaat ge-
Hierbij volgen een achttal toiletjes voor alle
gelegenheden voor jonge meisjes van onge
veer 14 a 15 jaar oud. Tè oud wil men ze niet
kleeden, maar ook zijn zij op dien leeftijd
geen kleine kinderen meer en weten te veel
van de mode af om er niet graag volgens
gekleed te gaan.
1. Allereerst een jurk ln marineblauw kasha
de rok geplooid en een dasje met moesjes.
2. Vervolgens een trois pièces in wit wol
len stof, afgewisseld met rood en wit geruite
wollen stof.
3. Haar vriendinnetje draagt een ensemble
in beige en bruin tweed met een blouse in
beige tussor.
4. Daarop volgt een mantel en wel in beige
crepella met naad en een sjerp. Van onderen
Is dit manteltje afgerond.
De volgende jurk is geknipt voor 't tennis
spel. Deze i$ in rose shantung en zonder
mouwen met een rose dasje met zwarte
moesjes en gestikte plooien.
Dan een aardige jurk voor de theevisite,
want ook daaraan doen reeds onze jeugdige
meisjes. Als stof hebben
we hier marineblauw
tussor gekozen met
hemelsblauwe bloeme
tjes. De jurk is aan bei
de zijden van 't boven
lijf gegarneerd met een
rij fijne plooitjes die cp
deze wijze een bolero
vormen. Ook de zoo in
aan de onderzijde van den rok bestaat uit
deze fijne plooitjes.
7. En daarop volgt een avondjaponnetje,
want onze vriendinnetjes ontzeggen zich
geen enkel genoegen. - Dit is in z.g voile
rodelie, in mooi nattier blauwe k-eur me'
kleine genaaide plooitjes ,twee volants ploo"
den rok onder de fijne plooitjes. Wervel-'
acn alleraardigst geheel
8 En eindigen we de serie met een per-
in appelgroene shantung, bezaaid mei
settes.
Alle records behooren niet aan
de Amerikanen, er zijn ook nog
enkele Europeesche landen die ei
bezitten. Zoo kan Frankrijk er zich
op beroemen de oudste typiste
onder haar onderdanen te tellen
Madame Talegrand was 21 jaar
oud toen zij een betrekking kreeg
bij de rechtbank in Parijs In dien
tijd kende men daar nog geen
schrijfmachines en net jonge meisje met de lange blonde haren
noest alles oppennen.
Zestig jaren zijn sindsdien verloopen en madame Talegrano
of ent nog steeds haar beroep uit. Ondanks haar 81-jarigen
eftijd heeft zij nog zeer vlugge vingers en haar arbeidslust is,
.og steeds even groot, terwijl haar geest steeds frisch gebleven'
s En de heer Glard. de rechter van instructie in de groote
<;wendelzaak van de Gazette du Franc, heeft gemeend geen
oetere keuze te kunnen doen van een privé-secretaresse dan dooi
iit ambt aan de geroutineerde madame Talegrand op te dragen I
Patronen van de modellen
van mantels en kinderjurken
zijn verkrijgbaar bij onze mode
redactrice Mejuffr. L. Berendes,
Joan Maetsuykerstraat 96, Den
Haag.
De patronen voor dames kos
ten f 1.die voor kinderen
f 0.80. Het duurt ongeveer 10
dagen alvorens ze in het bezit
komen van degenen die patro
nen aanvragen.
HET OUDE LIED.
Stil ligt de tuin en door de open deur
Dringt zwoele lucht van zoete bloemengeur.
Gebogen zit een vrouw, in d'avond-
t schemering,
Strak staart ae voor zich uit als in
[betoovering.
Een lang vergeten klank een oude melody
Gedragen door den wind, ging éven weer
[voorbij.
En wekt met tooverslag opnieuw on
stuimigheid
van 1 oude liefdelied in blijden lentetijd.
Doorlééft ze weer, dien wild verrukten stond
Wéér bloost als toen, haar bleeke rozen-
[mond.
Dan ziet ze zich een zuiver maagdelün,
Als op dien dag in glanzend, blank satijn*
Wéér schrijdt ze voort in 't hooge kerk-
gebouw,
Door God gebenedijd een aangebeden
[vrouwM;
Stil ligt de tuin in kille avondlucht
Versterft het lied met rits'lend wind-
[gezucht....
H. H. DE BRUIN—León.
(Nadruk verboden).
tuigen van de waarheid die langzamerhand
bezig is te worden haar eigen waarheid.
„De kinderen, ons beste vleesch en bloed,
geven hun vrijheid en hun leven en gaan
met vreugd te grondehoe zou ik dan als
moeder mogen aarzelen?" Daar is zij de
Moeder.
„De kinderen zijn onze rechters, ze veroor-
deelen ons er terecht voor dat wij hen op
dezen weg in den steek gelaten hebben"
zegt ze tegen den officier,, die, na de arresta
tie van haar zoon, bij haar thuis huiszoe
king komt doen. Ten slotte brengt zij met
vreugde het offer van haar zoon.
Offert ze op de moeder aan de Moeder.
De kinderen gaan de wereld in! Dat is
het wat ik begrijp, de kinderen gaan de
wereld in over de gansche aarde, allen,
van alle kanten komen ze hetzelfde doel
tegemoet. De beste harten trekken voortdu
rend op tegen het kwade, trekken tegen al
het kwade te velde. Ze vertrappen de leugen
met al hun kracht jong en gezond stellen
ze hun ongebreidelde krachten allen in
dienst van dat ééne, de gerechtigheid.
En als zij er tenslotte zelf op uittrekt met
een koffer vol pamfletten, waarop de verde
digingsrede van haar zoon is afgedrukt, dan
zegt ze: „Ik breng het woord van mijn zoon,
van mijn eigen vleesch en bloed. Dat is im
mers alsof het mijn eigen ziel was!"
Ook zij wordt onder mishandelingen gear
resteerd.
Maar het is met blijdschap dat ze deelt in
het lot van haar zoon.
„Men kan de waarheid niet in bloed smo
ren" ook zij heeft zich geofferd nu aan
het ideaal. De waarheid is meerder dan het
moeder-zijn. De waarheid is tot haar nu ook
gekomen in de gedaante van den zoon. Be
reidwillig heeft ze haar zoon gegeven. Nu
geeft ze ook zichzelf. Niet smart lijden als de
natuurlijke moeder dus om het leed van den
zoon, maar zich verheugen in eigen en in
zijn pijn ter wille van de waarheid.
Ik meen, dat men deze gedachte breed kan
en moet zien.
Zelfs dat men ze kan en moet losmaken
van het speciale ideaal waarvoor deze vrouw
en haar zoon hebben gestreden.
Doch dat het de elsch is dien elk ideaal
stelt, speciaal aan de moeders. Die kunnen
zijn de grootmachten van behoud en weer
stand op den weg naar een hoogere wereld,
maar, zich verloochenend, kunnen ze zijn
van onschatbare waarde, wijl liefhebbend en
begrijpend en stimuleerend dan, met onge
kende kracht, 't Komt me voor, dat ook ln
onze dagen in deze failliete wereld en sa
menleving de beteekenis van de moeder-
Moeder onvergelijkelijk is.
Aan de lezeressen die een
patroon bestellen, wordt beleefd
verzocht bij de aanvrage het
verschuldigde bedrag in te slui
ten, ter voorkoming van admini
stratiekosten.
REDACTIE.
RAADGEVINGEN VOOR DE VROUW DES
HUIZES.
Wanneer iemand bloemen voor u meebrengt
legt ze dan niet zoo maar ergens neer als ware
bet iets geheel onbelangrijks maar neemt direct
een vaas met water en schikt ze daarin zoo
goed mogelijk onder het oog van den gever om
te toonen dat ge met zijn geschenk ingenomen
zijt.
Brengt iemand bonbons voor u mede, zoo
maakt het pakje los en open de doos en pre
senteert aan de aanwezige personen. Neem er
daarna op uw beurt ook een van en maak een
compliment over de goede keuze van den ge
ver. Wanneer gij de doos niet open maakt zou
dit bij dezen het vermoeden kunnen opwekker
dat gij deze bewaart om hem weder aan e*r;
ander over te doen.
Brengt men u een geschenk bedank dar
allereerst met hartelijkheid. Vervolgens zegt
gij: U permitteert? om uw nieuwsgierigheid tf
toonen, maakt de touwtjes los, neemt het pa
pier weg en wanneer het cadeau te voorschijn
komt denkt er dan aan hoe teleurgesteld gij
misschien ook zijt uit te roepen dat dit eet'
van uw hartewenschen was.
Maakt nooit misbruik van den tijd dien g!
betaalt: zij het dat het een leeraar, een da?
naaister, een werkmeisje of wie ook betref
Nooit moet gij probeeren hen langer te late
werken dan waarop gij redelijk recht hebt. d
zou leelijk en oneerlijk zijn.
