Reclames.
BEVRIJD UW LICHAAM VAN URINEZUUR!
Ontslagen Hoofd der School te Andijk.
Plaatselijk Nieuws.
BILLY BOO.
demenschen; sympathie, welke gegrond is in de aan
schouwing van een nobél innerlijk, van een zuiver ge
moed, van een warm, niet zelfzuchtig hart. Deze
sympathie te kunnen voelen is een verkwikking in
ons leven, zij verheft en loutert ons zelf, omdat zij
onwillekeurig gepaard gaat met bewondering, welke
in ons de begeerte tot navolging wekt. Deze sympa
thie gaat met ons mee door ons leven als iets heel
moois en vooral in moeilijke uren, kan zij ons tot
grooten steun zijn, doordat zij ons in den geest loet
samenleven met in ons oog goede menschen. En met
goede menschen verkeeren wij nooit zonder er zelf
beter door te worden.
ASTOR.
Aan de trouwe lezeres te Kocgras. Is er geen bi
bliotheek in uwe woonplaats? Zoo ja, dan zo tdt
ge aan het bestuur kunnen vragen dit boekje
aan te schaffen. Op die wijze zoudt u en an
deren er van kunnen genieten.
Aan V. de L. te Barn. Veel dank voor uw langen
brief. U zult zelf wel begrijpen, dat mij nu den
tijd ontbreekt om een brief terug te schrijven.
Bij verzwakte nieren brengen urinezuur en andere
vergiftige onzuiverheden uw geheele gestel in de war.
Daarom is het zoo gevaarlijk om waarschuwende ver
schijnselen te verwaarloozen zooals rugpijn, urine-
en gezwollen gewrichten, gruis of neerslag in de urine,
stoornissen, blaaskwalen, rheumatlsche pijnen, stijve
ischias en spit, gerommel in de ooren. hoofdpijn, dui
zeligheid en zenuwachtigheid.
Gij dient de behoorlijke werking uwer nieren te her
stellen, waardoor zij de vergiften uit uw bloed filtree-
ren. Het is onverantwoordelijk om de kans te loopen,
dat zich blaasontsteklg, chronische rheumatiek, wa-
tarzuoht, steenvorming in de nieren of blaas, en ge
vaarlijke chronische nierziekten ontwikkelen.
Duidelijk is, dat gij bijtijds uw nieren moet opwekken
en versterken. Wacht niet langer! Gebruik Foster's
Rugpijn Nieren Pillen, het specifiek niermiddel, in ge
heel Nederland om zijn succes bekend. Duizenden
dankbare mannen en vrouwen zeggen, dat Foster's
Pillen hen geholpen hebben, en zij kunnen ook u gezond
maken en houden.
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel etiket
let hier vooral op) bij apotheken en drogisten 6. t 1.75
per flacon.
WACHTGELDERSKWESTIE. STEEDS ZIEK.
VERDACHT VAN SIMULATIE.
D« heer J. H. van der Vliet, vroeger hoofd der Oos-
terschool te Andijk, heeft bij Gedep. Staten van Noord-
Holland bezwaar gemaakt tegen het besluit van den
gemeenteraad van Andijk van 29 Januari, waarbij hem
ontslag werd verleend, op grond van het feit, dat hij
na het eindigen van ziekteverlof was weggebleven.
Woensdagmiddag hebben Ged. Staten partijen gele
genheid gegeven, hun bezwaren mondeling toe te lich
ten.'
Requestrant had een uitvoerig bezwaarschrift inge
diend. Daarin wordt gezegd, dat te Andijk een vaca
ture was ontstaan van hoofd der Oosterschool. B. en
W. riepen per advertentie sollicitanten op voor deze
vacature, doch het resultaat was nihil. In samenwer
king met den inspecteur van het lager onderwijs
stelden B. en W. toen een voordracht op, waarop voor
kwam de heer Van der Vliet, die wachtgelder was.
B. en W. waren gedwongen, den heer Van der Vliet te
benoemen, ten einde de subsidie van het Rijk niet te
verliezen, en de heer Van der Vliet was wel genood
zaakt. de benoeming te aanvaarden, wilde hij zijn
wachtgeld niet verliezen. Door het gemeentebestuur
werd gemeend, dat de benoemde wel zou bedanken,
hetgeen deze echter om bovenbedoelde reden niet deed.
Deze benoeming was zoowel voor de gemeente Andijk
als voor den heer Van der Vliet een groote teleurstel
ling. Volgens den heer Van der Vliet liet het gemeente
bestuur hem dit duidelijk merken door een complot
tegen hem te smeden, waardoor hij nergens huisves
ting kon krijgen. Ook werden door de gemeente po
Het souper, de champagne, de schitterend ver-
ichte zaal, de sfeer van luxe, do mooie vrouwen in
ïaar elegante toiletten, alles droeg er toe bij om
Carews sombere gedachten op de vlucht te )agen.
Even voor twaalf uur kwamen zif buiten. Zij wer
den in de vestibule eenige minuten opgehouden
door een troep luid sprekende dames en heeren, die
goed, maar niet verstandig hadden gesoupeerd.
Een groote, wat ordinaire kerel, liep ruw tegen
hen aan, een weg banende voor de opgedirkte
vrouw aan zijn arm. Peter werd tegen den muur
gedrongen, Leonie dicht, héél dicht tegen hem
aan. Hij had er niets tegen en had niets geen haast
om weg te komen. Ze maakten zich echter vrij en
kwamen in de buitenlucht.
„Liefste Peter", fluisterde zij. „Het spijt me toch
zoo; dat ze je een poets hebben gebakken. Maar het
hindert niets. Misschien krijg je den diamant wel
op een andere manier terug. Goeie nacht, lieveling,
ik zal deze taxi nemen. Nee, je moet niet met me
meegaan. Je vergeet, dat ik pas mijn lieven man
begraven heb".
De luchtige, spottende toon van haar hinderde
hem. Hij wou, dat ze die minachtende woorden niet
gezegd had. Maar de bekoorlijke glimlach dien ze
hem schonk en de warme handdruk, joeg alle on
aangename gedachten op de vlucht en hij hielp haar
in de auto en stond die nog na te kijken toen deze
al verdwnen was in den stroom van voertuigen.
Toen keerde hij zich om en wandelde langzaam
naar huis. Plotseling herinnerde hij zich zijn por
tefeuille en stak snel zijn hand in zijnborstzak.
Zij ,}vas verdwenen.
HOOFDSTUK XXIX.
UIT HET NET ONTSNAPT.
Toen de taxi in Park Lane aankwam, was Leo
nie bosloten den volgenden dag naar Parijs te gaan
om de Lanchester erfstukken in te lossen. Geheel
onverwachte omstandigheden stelden haar daartoe
in staat. Zij ging door de privédeur naar binnen
zonder dat iemand in huis het merkte. Ze pakte
een handtasch in voor haar reis van den volgenden
morgen, en sliep toen nog een paar uur, daar ze
om zeven uur moest opstaan.
Om half tien zette een auto haar bij het Charing
Cross station af. Ze liep langzaam naar het loket.
Vlak voor haar liep een livreibediende. Ze zag hem
van opzij en herkende hem dadelijk. Het was de
knecht van Lord Balmaine.
Waar was Balmaine? Haar scherpe oogen ont
dekten hem spoedig aan het einde van het perron.
Hij rookte een sigaret.
Ze hoorde dat de knecht twee kaartjes naar Parijs
gingen aangewend om hem ateeda ziekteverlof te ver*
leenen, hem te doen afkeuren en hem pensioen te doen
aanvragen, daar men hem niet weer te Andijk wilde
hebben.
Van de zijde van B. en W. werd verklaard, dat de
heer Van der Vliet na zijn benoeming op alle moge
lijke manleren zijn teleurstelling uitte over zijn be
noeming. Eens was hij zelfs zoo opgewonden geweest,
dat de burgemeester hem uit de klas had moeten ver-
wijderen.
Er was geen sprake van een complot om hem te
verhinderen zich te Andijk te vestigen. De heer Van
der Vliet was volgens B. en W. in ernstige mate te kort
geschoten in zijn plicht Drie doktoren hadden een ver
klaring afgelegd, dat hij gezond was, doch desniettegen
staande was hij na zijn ziektverlof niet teruggekomen.
Het onderwijs te Anlijk had hierdoor ernstig nadeel
geleden.
Ged. Staten hadden advies gevraagd aan den On
derwijsraad. Deze raad was van oordeel, dat het gege
ven ontslag op formeele gronden niet, doch gezien de
voorgeschiedenis van deze kwestie wèl gerechtvaar
digd was.
Voor den heer Van der Vliet was opgekomen mr. B.
F. J. Simons uit Utrecht, voor het gemeentebestuur
mr. Kusters.
Mr. Simons gaf een overzicht van den loop der
ziekte-verloven van den heer Van der Vliet en de
omstandigheden daarbij. Na eenige verloven kwam de
heer Van der Vliet op 1 Juli weer te Andijk. In Sep
tember waren bijna alle leerlingen ziek door de griep.
Ook de heer Van der Vliet werd ongesteld, vroeg
ziekteverlof en kreeg de mededeellng, dat hij eerst een
geneeskundige verklaring moest overleggen. Indien hij
dit niet deed. kon een waarschuwing en schorsing het
gevolg zijn. Een dokter te Zeist legde toen een ver
klaring af, dat de heer Van der Vliet op 1 October weer
terug kon zijn.
Met deze verklaring waren B. en W. niet tevreden,
zij eischten, dat de dokter verklaren zou, dat hij wegens
ziekte tot 1 October verlof moest hebben. De dokter
was hierover gepiqueerd en weigerde.
Op grond van art 73 van de pensloenswet werd de
heer Van der Vliet vervolgen* door drie doktoren ge
keurd. Het resultaat van dit onderzoek werd aan den
keuringsraad in Den Haag voorgelegd, en hangende
diens beslissing, adviseerde men den heer Van der Vliet
ziekteverlof aan te vragen. Op 1 November schreef hij
aan B. en W. van Andijk, doch kreeg geen antwoord.
Op 5 December deelde de pensioenraad aan B. en W.
moe, dat de keuringsraad den heer Van der Vliet niet
ongeschikt achtte om onderwijs te geven.
De heer Van der Vliet kon echter niet direct te An
dijk komen, daar hij licht ongesteld was. hetgeen hij
aan B. en W. meedeelde. B. en W. hebben sindsdien
niets meer geantwoord, en den heer Van der Vliet is op
27 Januari ontslagen.
Mr. Simons zeide, dat dit ontslag op onrechtvaardige
gronden gegeven was. Het is gebaseerd op het niet-
terugkeeren na het eindigen van het ziekteverlof. De
heer Van der Vliet had echter herhaaldelijk gewaar
schuwd, dat hij ziek was. De gemeente Andijk heeft
daarna haar houding op alle mogelijke manieren in de
pers verdedigd.
Mr. Kusters, sprekende namens de gemeente An
dijk, wilde niet verheelen, dat de benoeming van den
heer Van der Vliet Andijk niet welkom was geweest,
doch men was wel gedwongen, zoo te handelen. De
heer Van der Vliet had al dadelijk geschreven „dat hij
als slachtvee" behandeld was. dat hij protesteerde en
zou blijven protesteeren. Toen hij kwam, vroeg hij na
eenigen tijd ziekteverlof.
Aangezien hij in zijn brief gezet had: „voorloopig
voor 1 maand", hadden B. en W. hem, toen deze maand
bijna om was, er op gewezen, dat voor verlenging van
het verlof een nieuwe geneeskundige verklaring noo-
dig was. Van aandringen om ziekteverlof te nemen
was geen sprake. Na herhaald ziekteverlof wilden B.
en W. eindelijk wel eens een verklaring van den be-
handelenden geneesheer of de heer Van der Vliet wel
gezond was. De geneesheer wilde deze echter niet ge
ven. Toen de heer Van der Vliet terugkwam, kreeg
men direct weer gezeur. Op 7 September was hij weer
ziek en ging naar Zeist Herhaaldelijk verzochten B.
ea W. om een geneeskundige verklaring, doch deze
kwam niet Wel kreeg het college een briefje, dat hij
op 1 October weer terug kwam. Hij kwam echter niet
Op 3 November werd hem nogmaals om een genees
kundige verklaring gevraagd, doch deze is nooit gezon
den.
Op 5 December kwam het bericht van den Pensi
oenraad, dat de heer Van der Vliet geschikt was om
onderwijs te geven. Ieder dacht dat hij dus wel op 6
December terug zou zijn, doch men heeft hem niet meer
te Andijk gezien. Men Is daar algemeen van oordeel,
dat de heer Van der Vliet buitengewoon simuleert
Hoewel hij geen onderwijs kon komen geven, had hij
wel cursussen te Zeist waar hij aan het hoofd stond
van een Instituut voor briefonderwijs.
Na zijn ontslag heeft de heer Van der Vliet aan Ged.
nam, een voor zich zelf en een voor zijn meester. Ze
volgde hem, zag dat hij het kaartje aan Lord Bal
maine gaf en verdween, waarschijnlijk om naar de
bagage te kijken. Toen ging ze op den jongen edel
man af.
„Aubrey", lispelde ze en legde haar hand op zijn
arm.
Balmaine schrok op, misschien meer door den
klank van haar stem dan door do aanraking. Zijn
gezicht, altijd bleek, kreeg een ziekelijke tint en er
was duidelijk vrees in zijn oogen te lezen.
„Lieve Aubrey", ging ze op haar liefste toon
voort en met den gevaarlijken kwijnenden blik in
haar oogen, die ze wist dat onweerstaanbaar was,
„waar denk je aan? Het spijt me als ik je stoorde."
Balmaine was opvallend veranderd sedert ze elkaar
het laatst hadden gezien. Hij had nooit opgehouden
te denken aan die vreeselijke dramatische scène in
het deftige huis in Chesham Square en er waren
tijden dat hij er zichzelf van beschuldigde den moor
denaar van den graaf te zijn.
Je kon dat feit van twee kanten bekijken. De
graaf had hem uitgedaagd en in een eerlijk gevecht
had hij dus gehandeld uit zelfverdediging. De graaf
had ook al de voorwaarden vastgesteld. Balmaine
was die voorwaarden nagekomen en hij was er niet
voor verantwoordelijk, wanneer de graaf leed door
een tekortkoming van hemzelf.
Maar van één ding was hij overtuigd en hij
hoefde er niet over na te denken of het zich zelf
in te pratenhij was absoluut in de macht van
Lady Lanchester en hij wist niet, hoe hij zich van
haar kon bevrijden behalve door te vluchten. Hij
was dit dan ook dezen morgen van plan. Hij was
besloten naar Parijs te gaan en dan naar de
Riviera. Het seizoen te Monte Carlo was bijna ten
einde, maar hij zou toch zeker nog een dag of veer
tien zich kunnen amuseeren met rouge et noir. Hij
dacht dat een weinig koortsachtige vroolijkheid al
die sombere buien waar hij aan leed wel zou ver
drijven.
„Waar ik aan denk?" vroeg hij stamelend. „Aan
niets. Wat doe je hier, Leonie zoo vroeg?"
„Ik ga naar Parijs. Mijn zenuwen hebben de laat
ste dagen vreeselijk geleden, en nu de arme graaf
ter ruste is gelegd dacht ik dat een kleine afwis
seling me geen kwaad zou doen."
Hij geloofde haar niet. Hij geloofde vast, dat ze
hem bespionneerd had en nu zijn plan om weg te
gaan wilde verijdelen. Zijn hart zonk hem in de
schoenen. Het was duidelijk, dat hij die vreeselijke
vrouw nooit van zich af zou kunnen schudden.
„Ja", antwoordde hij machinaal. „Je moet een
moeilijken tijd achter den rug hebben. Is alles goed
verloopen?"
Zij wist waarop hij doelde op de begrafenis.
Staten geschreven, dat hij zich buitengewoon geschikt
achtte om te Andijk onderwijs te geven, hoewel hij
voordien aan den inspecteur van het langer onderwijs
te Hoorn had geschreven, dat hij alle mogelijke kwalen
had die ieder jaar terugkwamen, en dat hij nu niet
en in de toekomst niet te Andijk les zou kunnen geven.
De burgemeester van Andijk kwam op tegen de be
wering, dat voor den heer Van der Vliet te Andijk geen
huisvesting te vinden zou zijn geweest.
Gedeputeerde Staten zullen later hun beslissing ken
baar maken.
Ieder verstandig rooker
Heeft GOMARUS in z'n kokerl
Sigaren Seriemerk van 5-20 ets.
JUBILEUMFEESTEN.
Na Lycurgus is nu Zondag Schagen's Harmonie
kapel aan de beurt voor het feestelijk herdenken van
haar 60-jarig jubileum. Door het uitsteken der vlag
gen zal ongetwijfeld Schagens Burgerij blijk geven
van mede te leven in de feestvreugde van Schagens
populaire Harmoniekapel.
Het feestprogramma mag er zijn. Na de officieele
ontvangst ten Raadhuize krijgen we om 1.15 een
groote gezamenlijke uitvoering van een feestmarsch
onder leiding van den heer Dol. Dan vaandeldéfilé,
en beoordeeling van 't mooiste vaandel. Is dit ge
beurd, dan houdt het Stedelijk Muziekcorps van
Enkhuizen een muzikalen rondgang door Schagens
straten, waarna om 2 uur het groote Muziekfeest
begint in den Muziektuin, waaraan door niet min-
dan 8 vereenigingen wordt deelgenomen, terwijl de
Gymnastiekvereeniging „Lycurgus" in de pauze zal
optreden met een paar mooie gymnastieknum-
mers, een aangename afwisseling dus tusschen de
muziek. Voor leden van den Muziektuin is dit mu
ziekfestijn tegen slechts 10 cent entrée bij te wo
nen. Anderen betalen f0.75.
Is dit muziekfeest afgeloopen, dan wordt het
feest voortgezet in Schagens straten en localiteiten.
Overal is bal.
Om halfacht trekt de Harmonie „Winnubst" van
Den Helder dan in optocht door de plaats, om half-
negen wederom een optocht van Helders Fanfare
corps. Als dit een massa menschen op straat heeft
gelokt, geeft „Lycurgus" een schitterende demon
stratie op het Kerkplateau op de Markt.
Tot besluit van het feest een groot vuurwerk op
de Markt, schitterend als slechts Schagen zijn be
zoekers weet aan te bieden.
We zeiden inderdaad niet te veel: het programma
voor Zondag mag er zijn!
THEATER ROYAL.
Katja, de Zigeunerin, een romantisoh en sensationeel
drama, is de film die deze week in het Theater Royal
gaat, een film van zigeunerllefde en haat, romantiek
en sensatie, vol spannende avonturen.
Katja, de beeldschoone dochter van den zigeuner
Wijd opende de dwerg de deuren
Van den wagen, terwijl hij zei:
„Wil in den wagen plaats nu nemen,
Zoo woont U het feest dan bij."
Dank U," zeide Billy daad'lijk,
„Ik blijf hier toch maar liever staan,
Ik zal hier blijven wachten,
Tot de optocht is voorbij gegaan."
„O ja", antwoordde ze peinzend. „Er werd heel
wat gezegd over jouw afwezigheid. Ik wou dat je
den moed had gehad om je te vertoonen."
„Ik heb geschreven, dat ik ziek was", zei hij
flauwtjes.
„O ja, dat is in orde", zei ze onverschillig. „Maar
toch zou het beter zijn geweest, als je er bij was
geweest. Het zou alle argwaan hebben doen ver
dwijnen".
„Argwaan?" riep de jonge man niet op zijn ge
mak. „Waar heb je het over? Je wil toch niet
zeggen, dat iemand me verdenkt?"
„O lieve hemel nee, het is een geheim tusschen
jou en mij, Aubrey. Maar laten we riet meer over
die ellendige historie praten. Dus je gaat zoo maar
naar Parijs?"
Balmaine had dat heelemaal niet gezegd en pij
nigde zijn hersens om een geschikt excuus te vin
den voor zijn verschijnen op het perron. Zoodra
hij hoorde dat zij naar Parijs ging besloot hij zijn
uitstapje op te geven althans wat Parijs betrof
en ergens anders heen te gaan. Maar het nood
lot en Lady Lanchester waren hem de baas.
Hoe zij er achter was gekomen, dat hij naar Parijs
ging, was moeilijk uit te maken, maar ze wist
het. Er zat niets anders op dan het op te geven.
„Ja", zei hij op berustenden toon, „voor een paar
dagen."
„Dat 'komt net goed uit. Ik wil zoo gauw mogelijk
weer in Londen terug zijn. Ik heb nog zooveel te
regelen."
Gedurende de reis naar Folkestone deed ze erg
lief tegen hem. Ze was nooit vindingrijker geweest,
Ze wist hoe ze op zijn sympathie en gevoel moest
werken. Ze kwamen te Parijs aan, en stapten af in
het Bristol hotel, ze hadden overvloedige lunchen
en weelderige diners en langzamerhand begon Bal
maine onder haar verleidelijken invloed te denken,
dat hij zich onnoodig bang had gemaakt. In werke
lijkheid wilde hij niet doordenken. Hij gaf zichzelf
aan de bedwelming van het oogenblik over.
Bij al het pleizier vergat Leonie toch niet het
doel waarvoor ze naar Parijs was gekomen het
verkrijgen van de Lanchester juweelen. De trans
actie werd zonder eenige moeite afgehandeld. De
firma overhandigde haar de juweelen en ontving
de 15000 pond en wenschte haar geluk, dat ze op
tijd was gekomen om hem de moeite te besparen de
steen en op de markt te brengen.
Het gevoel van macht, van overwinning, gaf Leonie
een bekoring, die onweerstaanbaar was. Iedere ver
overing van een man gaf haar oogen een bedwel
menden glans, haar wangen en lippen een rose tint,
die bijna deden denken aan een wezen uit een
andere wereld een wereld van gevallen engelen,
hoofdman Tser, Is wel een van de lastigste elementen
onder het rumoerige nomadenvolkje. Ook Pietro, haar
sluwe, gewetenlooze stamgenoot, moet ervaren, dat zij
geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken
en zijn onwelkome liefdesbetuiging wordt met zoo'n fel
heid van de hand gewezen, dat hij zweert zich te zullen
wreken. Denzelfden dag nog wordt Katja's vader ver
moord gevonden op het landgoed van Alcarez, het
eigendom van een schatrijken Engelschman, als hij met
Pietro uit stroopen is gegaan. Slechts David Brent, de
Jonge Engelsche landeigenaar en Pippo, Katja's doof
stom broertje, zijn getuigen geweest van het drama, dat.
zich in de bosschon van Alcarez heeft afgespeeld. Pie
tro echter beschuldigt Brent van den moord en Katja
zweert wraak! Zonder zich te bedenken, springt zij te
paard en rent In dollen galop naar Brent's landhuis.
Reeds ziet zij het gesloten hek voor zich, als het paard
struikelt, en zij, ernstig aan het hoofd gewond, bewus
teloos blijft liggen.
Brent en zijn bediende vinden het bewustelooze meisje
en zorgen voor een goede verpleging. In haar ijlkoort
sen verneemt Brent, dat het de schoone Zigeunerin om
zij-; leven te doen is. Voorzichtigheidshalve wendt hij
daarom voor slechts de bediende te zijn van den eige
naar en hij omringt haar met de teederste zorgen. Een
liefdesroman ontspint zich weldra tusschen den jongen
Engelschman en de Zigeunerin, een roman, die wreed
verstoord wordt door Pietro, die Katja aan haar wraak
herinnert en Brent's bedrog aan het licht brengt
In woede ontvlamd roept Katja haar stamgenooten
ten strijde en gezamenlijk trekken zij op het landgoed
aan, waar juist een groot aantal gasten verzameld is.
Hevig opgewonden roept zij David ter verantwoording.
Zij stelt hem voor den Doodendans voor het doorluch
tige gezelschap uit te voeren met het heimelijke doel het
vonnis over haar vroegeren geliefde des te feilloozer te
kunnen voltrekken. Op het beslissende oogenblik echter
ontzinkt haar den moed en weenend valt zij in David's
armen. Nu dringen de Zigeuners onder aanvoering van
Pietro naar voren zij overmeesteren den jongen En
gelschman, wiens dood thans onvermijdelijk schijnt.
Plotseling stormt ademloos de kleine Pippo naar bin
nen. In zijn slechts voor ingewijden begrijpelijke geba
rentaal geeft hij te kennen, dat niet Brent, maar Pietro
Tsers moordenaar is.
Achtervolgd door Brent vlucht Pietro op een huif
kar. Terwijl de wagen in pijlsnelle vaart den weg af
rolt, den grond tegemoet, worstelen Pietro en Brent
op leven en dood. Reeds schijnt Pietro de overhand
te zullen behouden, dan echter wordt hij door een ko
gel uit Katja's revolver getroffen en met paard en
wagen stort de Zigeuner in den afgrond.
De verzoening tusschen Katja en David laat van
zelfsprekend niet lang op zich wachten. David heeft het
Zigeunermeisje nog steeds innig lief en niets is er, dat
thans hun vereeniging zou kunnen beletten.
Zooals men ziet, een rijk romantisch gegeven, met
Dorothy Revier (Katja). Jack Holl (Brent) en Frank
Lee (Pietro) in de hoofdrollen.
HOOFDAKTE.
Mej. Albers, onderwijzeres aan de R.-K. school
alhier, is geslaagd voor hoofdacte.
En de kar reed dus verder voort,
Toen werd eenige minuten later,
Prachtige marschmuziek gehoord.
Op witte geiten gezeten,
Dat was zoo waar een leuk gezicht,
Kwamen anderen. Hun zilv'ren lansen
Schitterden in het zonnelicht.
Dat ls een leven voor Billy.
want er was niets reins, niets onschuldigs in haar
schoonheid. Zij keerden samen naar Londen terug.
Balmaine was op de terugreis zeer gedrukt en
Leonie plaagde hem met zijn saaiheid. Hij veront
schuldigde zich met te zeggen, dat hij zich niet wel
gevoelde.
Zij kwamen tegen zeven uur in Charing Cross
aan. Zij dineerden, maar Balmaine werd niet opge
wekter, ondanks de champagne. Om negen uur
vroeg hij haar hem te willen verontschuldigen
daar hij behoefte had aan rust. Ze vond het best.
Zij haatte menschen, die zich onlekker voelden. Zij
zelf was nooit een dag ziek. Hij beloofde den vol
genden dag te zullen schrijven en zij namen af
scheid.
Toen ze in het huis in Park Lane aankwam,
hoorde Leonie, zooals ze al half en half verwacht
had, dat de advocaat en zijn klerk gedurende twee
dagen het huis letterlijk in bezit hadden genomen
en het van het dak tot den kelder hadden door
zocht, Onnoodig te zeggen, dat ze niets vonden, dat
op een testament leek.
Na Leonie's terugkeer uit Parijs kwam er een
vreemde stilstand in haar aangelegenheid. Gewend
als ze was aan een voortdurenden toestand van
koortsachtige opwinding, begreep ze niet hoe ze liet
had. Het gekste was dat al haar aanbidders haar in
den steek schenen te laten. Balmaine schreef niet
Waar was Alex Helston? Wat voerde Carew uit.
Als ze vriendinnen had gehad, zou ze misschien
troost hebben gevonden in een babbeltje met hen.
Maar de vrouwen uit de kringen van den graaf
hadden haar nooit voor vol aangezien. Zij was ont
vangen om haar man, nu hij gestorven was wist ze
heel goed, dat ze haar zouden negeeren. Daarom
was ze er zoo op gesteld Balmaine in te palmen.
Eindelijk kon ze de onzekerheid en rusteloosheid
niet langer verdrager. Zij ging naar Balmaine's
huis in Mayfair. De blinden waren gesloten voor
alle vensters. Dit gaf haar een schok. Hij zou toch
niet dood zijn? Een dienstmeisje deed haar open
en zei:
„Mylord is op reis, madame".
„Op reis? Waarheen?" vroeg ze eindelijk ver
bluft
„Naar Amerika, geloof ik. Ik zal de huishoud
ster roepen. Zij weet er meer van."
De inlichtingen van de huishoudster maakten
Leonie razend. Lord Balmaine was naar New York
gegaan en was van plan naar San Francisco te rei
zen en in de Rocky mountains te gaan jagen.
„Lafaard, lafaard", mompelde ze toon ze zich om
draaide en snel wegliep.
Wordt vervolgd.
