SchagerCourant
K. Blaauboer,
De Sahara.
Uw adres voor
Zaterdag 28 September 1929.
72ste Jaargang. No. 8536
Vierde Blad.
FEUILLETON.
VERTELLINGEN.
Brabantsche brieven.
eubelstoffeering
eubelreparatie
atrasreparatie
is
SCHAGEN.
Staatsloterii,
Gemengd Nieuws.
Ulvenhout, 24 Sept. 1929
Menier,
Toen 'k van de week 's
mergens opsting en naar
m'n vaste gewoonte eerst
effekes deur de raam d'n
erft opzag, ollee, wa zag ie
eruit! M'n daliaa's of
liever gezeed: die van Trui
da's nouw eenmaal on
zen hovenier op d'n hof
laggen mee geknapte sten
gels, bezemstelen-dik, teu^
gen d'n grond geslagen. D'n
enkelde die nog overènd
atine, daarvan vielen de
spitsrond-toeloopende blom-
blaaikes stuk veur stuk
zachtjes af as groote tranen, die in 't lamgeslagen loof
druppelden. Mijn goudsblommen, ge wit daar mot
Trui vanaf blijven, da's m ij n blom! die laggen as
lamgeslagen teugen 't zand verspreid, plat as 'n dubbel
tje, terwijl heel d'n erft bezaaid lag mee dooie takskes,
afgerukte blaren, en daartusschen de hardgruune bal
len van honderden afgescheurde noten. Ok d'n pere-
lèèr was er nie zonder kleerenscheuren afgekomen. Pe
ren as vusten, maar nog gruun as gras, 'nen enkelde
had 'n klurke as 'n boerenmeid die teugen d'n wind in-
geloopen had die kustelijke vruchten, ze laggen daar
triestig en beschadigd, in 't gras van d'n blijk, halve
lings bedolven onder de veule blaren.
Amico, ik sting stijf van d'n schrik bij die rinnewasie.
„As ge nog langer op oew bloote voeten op de plevuizen
fcleft staan," riep Trui uit de bedstee, „kund^-'t-nog t.e
pakken krijgen. Ge staat daar net te kijken of ze veur-
bij mot komen!" 'k Mag zooiets wel op m'n nuchtere
maag, wa gij? Ja, amico, die wefkes, man, ze kunnen
't vuur toch zoo schandalig aan oew teenen leggen, ee!
Want ge mot weten, da Trui da zoo riep vanuit de bed
stee, da was om de weerlicht gin toeval! Sjuust ha 'k
'a briefke ontvangen, lichtblaauw van kleur, en mee 'n
donkerblaauw voeringske in 't envelopke uit Haarlem.
Nouw kunde zóó aan d'n teut van eeuwen klomp vuu-
len, da zo'n briefke van 't vrouwvolk komt. En as ik
.zeg: „vrouwvolk," dan is da-d-ok weer gin toevallig toe-
valleke, want 't leek wel 'nen volks-óploop! Nie meer en
nie minder sting er onder as: „3 twintigjarige meisjes."
*n Soort van petisie dus, zooas ze zo'nen lijst van onder
teekenaren gewoonlijk noemen!
„Gij doe-g-et maar in 't groot, welja" had Trui al
gezeed. Want toen 'k 't smergens te lezen zat bij d'n
koffie, had ze net zoolaank achter me heenen geloopen
tot ze gezien had wie mijn te schrijven had op zuk
schoon lichtblaauw pepier in zo'n gevoerd zakske. Da's
*n eigenschap van Trui, amico, (andere vrouwen zijn
Zo nie, geleuf ik, lach nou nie, aanders kijken ze in
m'n kaarten) maar Trui is zoo merakels nuuwsgierig,
ee! En waar ga-g-et nouw over, ge mag 't grust weten,
over een van m'n leste brieven, waarin ik van lèèr ge
trokken ben teugen sommige wefkes, die hoe za 'k da
nouw zeggen, affijn, die er teugeswoorig nog net
eo'n linnenkast op nahouwen as Eva zaliger gedachtenis
dat wefke mee da-d-appeltje, ge wit wel; Adam z'n
vijftig persent. Toen gong da. Menier en mevrouw Adam
hadden gin naaste buren. Kraantenpottegraven waren
er ok nog nie en... Eva hoefde nog ginnen rekortje te
breken in springen, zwemmen, hardloopen, pianospelen,
daansen, enz. Ze hoefde niks aanders te doen as d'r huis
houwen; zurgen veur d'ren Adam, dat ie 's-Zaterdags-
aves 'n schoon beestevel, netjes versteld, aan kon trek
ken en z'n pakske tabak en zoo op z'nen tijd had. An
ders niks en... mee d'r fikken van da-d-appelbomke
afblijven. Affyn, ge wit hoe da-d-afgeloopen is!
Maar om op die drie twintigjarige wefkes trug te
komen, ze schreven naar m'nen besten amico, van de
Nuuwe Haarlemsche Kraant, die emmen mijn dan
m'n ooren 's gerauschen omda 'k da-d-allemaal zoo maar
gladweg neergepotlooid had.
Lot ik eerlijk zyn, amico, en seerejeus en dan mot ik
zeggen: keb veul schik in da briefke g'ad. Ze lezen me
de les, die drie Haarlemsche troelekes, zekers, maar...
ze doen 't om te bewijzen asdat er nog wel wefkes zijn,
ze schrijven zelfs van duzenden (te veul om na te tel
len, maar ollee) die nie d'r eigen te buiten gaan aan
bespottelijke en onzedige modes en aan sport mee wat
daar allemaal aan vastzit. Meskes die aandere idejalen
emmen dan eerste prijzen halen mee sjarrelestonnen.
En die wefkes, schrijft de vechtlustige trio, die wefkes
worren net zukke goeie huisvrouwen as Trui! Toen
Trui da las, toen kneep ze d'n oogen 'n bietje toe, net
•s 'n poes die ge over d'n kop aait. „Heeft u ze dan
Hooit eens ontmoet," vraagt de driekaart van harte-
vrouw. Da's 'n strikvraag, amico. Maar ditte wil ik wel
zeggen, as ik die drie wefkes 's teugenkoom die zoo
veur d'r soort strijen, dan zal 't mijn 'n groot fiest zijn!
Dan geef ik 'n rondje. En troelekes daar is veul
kaans op, witte da wel? Waant binnenkort, zoo gaauw
as ier alles binnne is, de erpels in d'n kuil, de pulp op
d'n erft, dan koom ik naar Haarlem. Ge wit, keb da van
d'n zomer al geschreven, toen 'r 'nen vent veur d'n
„Radio ee staan zeeveren over mijn briefkes, da ze van
die briefkes ok 'n boeltske gemokt emmen! Nouw, nie
om wa te zggen, maar 't zal 'nen schoonen boek wor
ren. Keb er al wa van meugen zien en over ennigte we
ken komt ie in de wereld. En as dieën boek er is, dan
ollee 't is nog 'n bietje 'n geheim dus nie verder
over praten, maar dan koom ik 'm zeivers brengen
en d'r wa-d-uit veurlezen en zoo! Daar zulle me 'n lollig
•vondje van maken, da geef ik oew op 'n briefke. De
m«3t ee gozeed: „ik gaai mee en zal 'r 'n leutig mopke
uittrekken uit m'nen trelturgel", maar of da deurgaat,
da weet ik nie. Waant kek 's, ik zou 't gère netjes hou
wen ziede en da's nouw nie om wa van m'nen kamme-
raad te zeggen, rhaar d'n Blaauwe mokt er altij 'n ver
kenskot van ziede, en da kunde bij ons wel 's doen,
maar in de stad en nog wel in Ollaand, ollee, da neem
ik nie op mijn verantwoording...
De Tiest is ieveraans dalijk kind in huis ee, da's
zo'n bietje 'n Brabaantsche eigenschap, en as d'n
z'n eigen eenmaal op z'n gemak vuult en dorstig worren
gaat ,en z'n monica uit mekaren trekt, dan kan ik veur
de kepotte gloskes nie-meer instaan. Dus... of da deur-
gaat, of de „Blaauwe Herremenie" meekomt, da's nog
nie heelegaar zeker.
Affijn, oorevwaar zak maar zeggen. Tot de Slacht
maand
Maar mee heel dieën vrouwenoploop en Trui d'ren
„goeien" zin 's mergens in bed al, ben ik van m'n
sjapieter afgedwaald.
Keb, as de wiederweergaai, m'n klompen en m'n
broek aangeschoten na die rinnewasie op d'n erft en
ben naar m'n laanderijen gegaan. Op d'n weg zag 't er
al évenmin rooskleurig uit. Ok daar laggen de afgeruk
te, nog grootendeels gruune blaaikes in de plassen te
drijven en brak ik d'n nek over de dooie takskes. 'n
Rewiene. Maar op d'n akker viel 't nogal mee. Hier en
daar 'nen omgekaantelden kool, struik, of ontwortelden
plaant, maar toch nie wa ge noemt heele plekaten teu
gen de wèreld aan, die oew 't bloed naar oewen kop
laten stijgen. Keb d'n kruiwagel genomen, de uitgeren-
gelde en uitgesturmde bullen d'r opgelajen en naar
huis gerejen veur d'n gruuntenwagel, om er koper lood
van te maken. Waant ik zeg maar zoo, amico, 'nen
mensch mot van 't belabberdste altij nog wa goeds
weten te maken, dan rolde 't beste deur 't leven. Maar
toen 'k op d'n erft trugkwam, ochirrekes wa-d-'n kale
petroelje. Trui had, zoo is ze nouw, mee 'nen fievelefors
de zaak aangepakt De omgekwakte daliaa's uitgedaan
en de blommen d'r afgesnejen en ok de knoppen. Wel
'nen wagel vol, ongelogen.
„Kek 's", zee ze, ,,'t is zondevergot om al die schoone
blommen d'n miestkuil op te gooien; ik zal er steuvige
boeketten van draaien en die motte gij dan maar mee
nemen op d'n wagel veur de klaanten. De peren hè'k
in 'n benneke gedaan, ziet daar centen van te maken."
„Prachtig," zee ik, „de lolligste dienstmokkeltjes krijgen
allemaal 'nen ruiker van me", en zoo haalde-n-ik gaauw
efkes m'n haren trug van 's mergens toen ze vroeg:
„of z e nog moest veurbijkomen."
De goudsblommen had ze ok al uitgedaan en de plek
zwart zaand netjes opgereven, maar ons blommenhofke,
amico, da was naar de kullekes. D'n herfst had in èènen
nacht alles omgesallemaanderd en as 'nen nuuwen,
strengen meester bezit genomen van d'n troon, 'k Sting
er even beteuterd van te zien. Vuulde me even bij m'nen
nek gegrepen. Weer 'nen schoonen zomer om. Weer
'nen stap verder... 't Blommenhofke was weer 'n kerk-
hofke geworren en veur heel veul maanden.
,,'t Ziet er triestekes uit, Trui," bromde-n-ik.
„Maar veul beter as van d'n mergen," zee ze en met
een dook ze in 't loof van de dalie.a's die ze mee wa touw-
kes aan 't opbinden was, op 'r hukken.
,,'t eLek wel 'nen pèèrdenstal", mopperde ze, „maar
nouw kan iederen weer mee futsoen op d'n erft komen."
En ollee, ze had gelijk, grif gelijk, maar wa ze zee
leek vrèèd.
Ja, amico, d'n herfst is 'nen somberen tijd. As ik op
m'n laand staai en ik zie daar hoog in de lochten de
dikke wolken over mekaar duikelen van d'n haast die
zemmen om weg te komen, dan is da-d-'n fier gezicht,
zekers, maar 'n triestig. Dan is 't hier zoo stil op d'n
akker, dan heurde nikske nie as hogstens in de verte
't botsen van ijzeren wielebaanden van de boerwagens
over de wegen.
Dan heurde nouw en dan 'nen schreeuw, die as 't
ware de stilte in tweeën scheurt, van 'n hoog-wegvllegen-
de kraai. Dan heur ik laangst m'n akkers aan d'n
boschkaant nouw en dan 't gepiep van 'n eekhoorntje
dad-over de takken, in de boomen .springt bij 't opdoen
van z'nen winterveurraad.
Ja, dan is 't stillekes alomme.
En as dan de leste veugels wegvliegen, die eerst
vergaderd emmen laangst de boschraanden in de hoogte
mastenboomen, as die dan mee veul wiekengeruisch
opstijgen en 't zonneke tegemoet vliegen, laangs d'n
kerkstoren. 't Zuiën op, dan is 't of ze oew alleen in
'n leeg huis achterlaten.
D'n herfst is schoon, héél schoon en meschient wel
't schoonste van heel 't jaar. Maar droefgeestig is ie ok,
somtijen.
En nouw en dan uitgelaten wild. Waant wa kan ie
zoo 's nachts tekeer gaan. As ge dan op oew bed legt
en ge heurt de takken teugen oew pannen aanslaan en
de blaren laangst oew ramen rauschen en d'n wind In
de schouw fluiten, nouw amico, ge mag 't weten, maar
dan doen me wel 's 'n schietgebedje. Waant er is nie
veul noodig om 'nen boer te rinneweeren!
Maar op d'n akker, daar is 't stil. O zoo stil. Daar
heurde de dikker druppels die er nouw en dan uit zo'n
jachtend wolkske lekken, mee geweld in oewen nek
patsen. Daar heurde de hazen soms onder d'n grond
zitten woelen.
En as dan d'n schemer vallen gaat, as dan 'n enkel
lichtje op de wegen teugen d'n donkerte te knipoogen
staat, dan gade maar gauw naar binnen. Dan grendelde
de deuren, dan pakte ouw kraantje en pepke en dan
zoekte oewen troost maar bij mekare. Dan zetten me 'n
bomke over de kienders, de kleinkienders, dan emmen
't nog wel 's over d'n ouwen tijd (toen me nog nie zoo
olleenig waren...).
Ollee, amico, 't is negen uur, me gaan slapen. Veul
groeten van Trui en as altij gin horke minder van oewen
toet a voe
DRé.
Trekking van Donderdag 26 Sept.
5e klasse 8e lijst.
Nos. 3529 6279 10992 14130 12043 17315 en 20280 ieder
f 1000.
Nos. 4197 6450 en 13765 leder f 400.
Nos. 8367 18598 en 20514 leder f 200.
Nos. 3279 4743 6495 9198 9214 11532 11952 12202 16953
en 18963 ieder f 100.
Prijzen van f 70.
77 135 181 247 293 443 549 672
675 745 821 922 1138 1169 1186 1231
1617 1676 1730 1812 1930 2002 2102 2239
2361 2394 2489 2496 2518 2564 2645 2718
2737 2828 2928 3247 3451 3631 3701 3823
3864 4166 4196 4230 4250 4275 4302 4547
4557 4567 4616 4714 4731 4854 5001 5032
5060 5063 5122 5367 5514 5649 5946 6131
6307 6472 6666 6709 6988 7009 7079 7175
7193 7220 7257 7340 7394 7477 7505 7508
7557 7691 7807 8245 8374 8573 8714 8731
8746 8754 8853 9000 9108 9289 9580 9890
9916 999
3 10088 10223
10240
10549
10552
10756
10821
10937
11273
11620
11634
11675
11945
11972
12079
12348
12429
12482
12518
12595
12666
12374
12747
12784
12881
12963
13025
13062
13086
13092
13292
13708
14025
14038
14092
14318
14510
14569
14733
14771
14784
14831
14850
14942
15127
15232
15354
15356
15478
15878
15956
15974
16026
16144
16202
16439
16441
16459
16488
16568
16589
16640
16658
16695
16821
17028
17147
17273
17293
17318
17399
17499
17699
17732
17755
17822
17989
18086
18163
18197
18212
18398
18454
18720
18744
18852
18873
18889
18942
18983
19034
19037
19214
19286
19304
19417
19469
19633
19640
19719
19896
19901
19951
20047
20096
20328
20351
20429
20431
20616
20589
20671 20722
0836
De Sahara, welke woestijn zich ten Zuiden van
Marokko, Algi^ps en Tripolis uitstrekt, is bijna zoo
groot als Europa. Het geheele jaar door staat de zon
loodrecht op deze vlakte, terwijl regenbuien soms in
jaren niet voorkomen. De enkele stortregens, wel
ke soms vallen, en in den zandigen bodem doordrin
gen, bereiken op zekere diepte een ondoordringbare
laag en vormen bronnen, welke worden aangeduid
met den naam oasen. Dit zijn de eenige bewoonde
gedeelten uit de Sahara, waar landbouw (o.a. koren)
wordt uitgeoefend, en tevens de rustplaatsen vormen
voor de groote karavanen. De kenmerkende planten-
grooter wordt. Door het voortstuiven van het fijne
zand zijn de oasen in het oostelijk gedeelte hoe lan
ger hoe kleiner geworden. Vele oasen, welke in de
oudheid bgkend waren, zijn thans geheel onder het
zand bedolven en de puinhoopen van oude tempels
in Egypte zijn verdwenen. Na lang graven gelukt
het op sommige plaatsen water te ontdekken, hetwelk
dan in overvloed opwelt. Zoo'n bron wordt dan bij
gebrek aan steenen met kameelbeenderen, welke bij
duizenden in de woestijn verspreid liggen, bemel-
seld en met kameelhuiden overdekt om het verstop
pen te voorkomen. Het gebeurt niet zelden, dat vijan
dige Arabieren of Bedouïnen deze bronnen vernie
len. Men kan zich de teleurstelling van een kara
vaan voorstellen, als zij bij zoo n bron aankomt en
dan haar waterzakken niet kan vullen. Meermalen
sterven de reizigers dan van dorst In het jaar 1805
moest een karavaan, op weg naar Timbuctoe, en be-
ZANDSTORM IN DE SAHARA.
groei voor de Sahara is wel de dadelpalm. De groote
karavaanwegen in het Westen en midden der Sahara
werden in vroeger jaren onveilig gemaakt door de
roofzuchtige Toearegs, doch worden tegenwoordig
goed beschermd door Fransche militaire posten in de
verschillende oasen. In vroeger tijden trof men in de
Oostelijke Sahara prachtige tempels aan. Woester
en minder bevolkt is het meer westelijk gelegen deel
der Sahara, hetwelk zich uitstrekt tot aan de west
kust van den Atlantischen Oceaan. De bodem van
deze woestijn, welke sedert 2000 jaar aanmerkelijk is
uitgebreid, is over het algemeen vlak met eenige kale
berglandschappen. De beken of rivieren, welke van
de bergen afstroomen verliezen zich in het zand en
drogen spoedig op. In deze vlakten ziet men niets
anders dan stuifzand, hetwelk voortbewogen dooi
den wind, in groote wolken door de lucht drijft. Op
plaatsen, waar geen stuifzand is, verheffen zich
slechts eenige kale rotsen van kalksteen, of is de
grond met keisteenen en zout overdekt.
Elke verhevenheid, hoe gering ook, een klip of
heester, doet een zandheuvel ontstaan, welke steeds
staande uit 2000 menschen en 1800 karaeelen, omko
men, omdat een der oasen, welke men aandeed, geen
water meer bevatte. Het stuifzand echter brengt de
reizigers dikwijls in nog grooier gevaar, dan gebrek
aan water. Het gebeurt namelijk dikwijls, dat lievige
windvlagen deze uitgestrekte massa's zand in bewe
ging stellen en doen opwarrelen en als torenhooge
wolken voortjagen. De geheele dampkring is dan ééa
uitgestrekte wolk, welke de stralen der zon verduis
tert en zoo dicht en zwart is, dat de reizigers nauwe
lijks twee pas vóór zich uit kan zien. Daarbij stijgt
de hitte tot zulk een hoogen graad, dat menschen en
dieren door een versmachtende dorst verstikken. Als
een karavaan door een zandstorm wordt overvallen,
stappen allen van hun rijdieren af en werpen zich
plat op den grond. De kameelen verdragen den zand
storm het beste; zij steken nl. hun koppen bij een
naderenden storm in het zand en blijven zoo staan,
tot het gevaar geweken is. De reizigers in de Sahara
vinden meermalen uitgebleekte geraamten van men
schen en dieren, meestal slachtoffers van de ver
schrikkelijke zandstormen.
De overstroomde tunnel in Italië.
TWAALF MENSCHEN OMGEKOMEN, NOG VIER
LIJKEN VERMIST.
Bij de verkenning, die het spoorwegpersoneel uit
Balvano had willen uitvoeren op het baanvak Con-
tarsi-Baragiano om te kijken of de treine konden
rijden, blijken in totaal twaalf menschen te zijn om
gekomen. Dit twaalftal heeft zijn leven gegeven om
dat van de 150 passagiers te redden uit den trein, die
even later door den ondergeloopen tunnel had moeten
passeeren en die even zeker zijn ondergang tegemoet
zou zijn gegaan als de werktrcin, bestaande' uit een
locomotief en twee platte goederenwagens, die thans
verongelukt is. De bladen wijden artikelen aan de
verongelukten, wier zelfopofferende daad ten zeerste
wordt geprezen. De minister-president heeft 10.000 lire
gezonden voor de gezinnen van de slachtoffers en de
Banco di Napoli heeft een fonds van 100.000 lire ge
sticht. Ondanks de ijverige nasporingen zijn van vier
der verongelukten de lijken tot dusver niet te vinden
geweest.
Massavergiftiging in Frankrijk.
NA GEBRUIK VAN VLEESCH 300 PERSONEN
ZIEK GEWORDEN.
Reeds twee hunner overleden.
V.D. verneemt uit Parijs:
Na het gebruik van varkensvleesch zijn in Condé,
bij Caen, bij 300 personen vergiftigingsverschijnselen
opgetreden. Twee hunner zijn reeds overleden. De toe
stand van talrijke personen geeft aanleiding tot ern
stige bezorgdheid.
Èen gerechtelijk onderzoek wordt inigesteld.
Wraakneming op zijn vroegere meesteres
DOOR HAAR TWEE ZOONS NEER TE SCHIETEN.
Te Stiegerheide bij Forst is gisternacht een 23 jaar
oude gewezen leerling op het landgoed van de weduwe
Titschen de woning van zijn vroegere meesteres bin
nengedrongen en heeft daar een 22-jarigen zoon van
de weduwe met revolverschoten gedood en een twee
den zoon door een schot in den hals gewond. Daar
na schoot de dader zich in de slaap.
De twee gewonden zijn naar het ziekenhuis te Kem
pen vervoerd. Men vreest voor het leven van den
moordenaar. Blijkbaar heeft men hier met een wraak
neming te doen, daar vrouw Titschen tegen haar vroe-
geren leerling een proces wegens meineed aanhangig
had gemaakt.
VADERRMOORDENAAR TER DOOD
VEROORDEELD.
D« rechtbank te Neuburg aan den Donau heeft den
25-jarigen Friedrich Schallenberger wegens moord op
zijn vader ter dood veroordeeld. Ook zijn moeder Is
wegens medeplichtigheid en aanstichting tot den moord
ter dood veroordeeld.
Tijdens het proces hadden de beklaagden beweerd,
dat zij door den vermoorde slecht behandeld waren.
EEN FRANSCHE DUIKBOOT GESTRAND.
Uit Toulon wordt gemeld:
B(j een nachtelijke oefening is een torpedoboot ge
strand. Maatregelen zijn getroffen om het schip weder
vlot te maken.
NA ELF JAREN...
De „Peuple" bericht, dat Donderdag op verzoek van
den Belgischen oorlogsgravendienst bij Bellevue en in
de nabyheid van de suikerfabriek van Frameries bij
Bergen opgravingen in oorlogsterrein zijn gedaan. Men
vond de lijken van 22 Duitsche slodaten, die naar Spien-
nes zijn vervoerd, waar zij gister zijri begraven.
De hongersnood in Kansoe.
OPSTAND ONDER DE MOHAMMEDANEN.
V.D. verneemt uit Peking:
De Chineesche bladen publiceeren enkele bijzonder
heden omtrent den opstand in de provincie Kansoe.
Hieruit blijkt dat de opstandige Mohammedanen da
steden Bautschap en Scheitschau ingenomen en de
gansche Chineesche bevolking hebben overmeesterd.
Naar de opstandelingen verklaren, zouden zij gedwon
gen zijn geweest de wapenen tegen de regeering op t«
vatten, daar deze geweigerd heeft hun levensmidde
len ter beschikking te stellen. Zooals bekend, heerscht
er in Kansoe reeds vijf maanden lang hongersnood.
De Chineesche regeering heeft troepen gezonden om
de beweging te onderdrukken.
EEN ONTPLOFFING BIJ EEN MILITAIRE
OEFENING.
Een doode, zeven gewonden.
Wolff meldt uit Stockholm:
Bij een militaire oefening op een exercitie-terrein te
Boden in Noord-Zweden is door een ontploffing een on
derofficier gedood en een andere onderofficier en zes
man gewond. Men vermoedt dat de ontploffing is ont
staan doordat een soldaat een brandende lucifer in een
kruitvat heeft gegooid.
AANSTAANDE VERLOVING VAN PRINSES
MARIE-JOSé.
Pe Paus zou het huwelijk willen inzegenen.
Naar de correspondent van de N.C.Rt. te Brussel
meldt, wordt in goedingelichte kringen der Belgische
hoofdstad verzekerd, dat ook te Rome de verloving v»*
prinses Marie José met prins Umberto zoo goed ali
officieel wordt geacht. Men neemt er zelfs aan te kun
nen toevoegen, dat de Paus het prinselijk huwelijk, dat
in 1930 zou plaats hebben, wenscht in te zegenen.
DOOR EEN AUTO AANGEREDEN.
Het slachtoffer overleden.
Donderdag is op den drukken grensweg tusschen Kal-
dengirchen en Leuth de heer M. Holla uit Venlo door
voorbygangers bewusteloos gevonden met bloedend#
hoofdwonden. De politie bracht hem naar het zieken
huis waar hij gistermorgen is overleden zonder het be
wustzijn te zijn gekomen.
Het onderzoek wees uit, dat hij door een auto moet
zijn aangereden.'
HELSCHE MACHINES OP EEN SPOORLIJN IN
JOEGOSLAVIË
Wolff meldt uit Belgrado:
Volgens een bericht uit Sjtip zijn Woensdagmorgen
om vier uur op de spoorlijn KotsjanaSjtip drie hel-
sche machines ontdekt, waarvan er een blijkbaar te
vroeg was ontploft. De bommen waren zoo gecon
strueerd, dat zij zouden ontploffen op het oogenblik,
dat de trein passeerde, die om vijf uur uit Kotsjana.
vertrekt. Men neemt aan, dat de aanslag beraamd is
door Bulgaarsche komitadjis.
