Binnenlandsch Nieuws.
Ingezonden Stukken.
Ergelijke vrijspraken.
Een onfortuinlijke postbode.
De lichtflitsen in het bosch.
EEN VRAAG AAN?
In de Schager Courant van 15 October ls opgenomen
liet verslag van een vergadering van den Bond voor
Staatspensionneering, Federatie Alkmaar.
De afgevaardigde van Zuldscharwoude heeft volgens
dat verslag o.m. het volgende gezegd:
„Nu is een van de groote euvelen, dat de poli
tieke partijen, die voor staatspensioen zijn, in de
laatste verkiezingscampagne niet het belang van
dat staatspensioen hebben gezien, doch hun eigen
politieke standje hebben willen dienen.
Hoe zou het anders mogelijk zijn, dat de S.D.A.P.
bij monde van den heer Thomassen, in verschillende
bladen, ter bestrijding van de vrijz. dem. in hun
eisch voor het zuivere staatspensioen, snoeft, dat de
S. D. straks met minstens 3 mannetjes meer in de
Kamer zouden verschijnen, dat vrijz. dem. de In
voering van het staatspensioen thans niet aandur
ven, omdat het geld er niet is, daar zij gestemd
hebben voor belastingverlaging van de rijken, waar
door het geld uit de schatkist verdween. En meer
ander fraais."
Graag zou ik van dien afgevaardigde vernemen, welke
bladen het zijn, waarin ik volgens hem „gesnoefd" heb,
en ook, wat ik precies geschreven of gezegd heb.
De redactie van dit blad zal naar ik verwacht, wel
zoo vriendelijk zijn, om den afgevaardigde gelegenheid
te geven, zijn hart tegen mij te luchten.
Ik ben ook lid van den Bond voor Staatspensionnee
ring cn voor een goede verstandhouding en samenwer
king is het toch zeker gewenscht, dat „Bond"-genooten
weten, wat zij aan elksar hebben.
Bussum. C. THOMASSEN.
Een klacht van den Itallaanschen minister
van justitie. Het recht tot wreken van
zijn eer .Alstublieft geen vrijspraken
meer van moordenaars, die hun daad pleeg
den om hun eer te wreken!"
Minister Rocco, de Italiaansche minister van Justitie,
heeft aan de presidenten en de procureurs-generaal van
de hoven van appèl de volgende circulaire gezonden:
„Hoewel het fascistische regime, sinds het aan de
i macht gekomen is, een uitgebreid en diepgaand werk
van eociale regeneratie heeft ondernomen, zijn er nog
altijd vooroordeelen, bezinksels van barbaarsche en wil-
de overleveringen blijven hangen. Het laatste, maar
niet het minste van deze vooroordeelen is wat men het
recht noemt te dooden om zoogenaamde redenen van
eer, een recht, dat zoo diep in den geest en het gemoed
van het volk geworteld ls, dat men zeggen kan, dat
het de omgeving is, die den dader tot zijn misdaad uit
hartstocht drijft Zoo is men bijvoorbeeld van meening,
dat een echtgenoot vergeving verdient voor een moord,
alleen omdat zijn beweegreden tot het bloedvergieten
jaloerschheld is, of de verdenking, dat hij bedrogen
1 werd. Dientengevolge zijn helaas de bijna altijd erger-
lijke vrijspraken van de hoven van gezworenen in zulke
l gevallen nog altijd vrij talrijk, wat maakt, dat men
om zoo te zeggen, uit een ziekelijke gevoeligheid, het
j recht wettigt het heilig karakter aan te tasten van het
mensch en leven, dat volgens godsdienst en wet onaan-
1 tastbaar ls. Bij het aandachtig volgen van de behande
ling van dergelijke zaken voor de hoven van gezwore
nen heb ik, niet zonder spijt, moeten opmerken, dat zelfs
onder fascistisch regime niet alleen de burgers, die deel
van de jury uitmaken, meewerken om den slechten
naam van deze instelling te verhoogen, maar dat zeifs
de rechterlijke ambtenaren zelf niet altijd hun uiterste
best doen om dergelijke vrijspraken te vermijden. Aan
dezen staat van zaken dient onvermijdelijk een eind ge
maakt. Nu men de pogingen van de fascistische re
geering om het openbare leven gezond te maken ver
sterkt door het vernietigen van bijgeloof en vooroor
deelen en door het beschermen van het menschenleven
als een gave Gods; nu in het nieuwe strafwetboek stren
gere waarborgen zijn ontworpen om vrijspraken van
dezen aard tegen te te gaan, is het noodzakelijk, dat
ook de Italiaansche rechterlijke macht dit werk zoo
doeltreffend mogelijk steunt. Ik beveel dientengevolge
aan, dat in dergelijke processen de vertegenwoordiger
van het openbaar ministerie zich houdt aan de letter
en den geest van de wettelijke bepalingen, zonder af te
dwalen tot bijkomstige vraagstukken, die een onbeslist
gevoel veroorzaken Inzake de toerekenbaarheid van
den beklaagde, of. wat erger is, de bovenbedoelde zie
kelijke gevoeligheid aanwakkeren. Eveneens dient hij,
die de behandeling leidt, in het belang van het recht
en ter bescherming van de gemeenschap heel voorzich
tig te werk gaan, voordat hij de vraag over de alge-
meene neutrale misdaad veroorlooft, vooral indien er
geen onderzoek van deskundigen heeft plaats gehad en
er geen gegronde motieven zijn, die aantoonen, dat de
beklaagde in een vlaag van verstandsverbijstering
heeft gehandeld. En in geval van vrijspraak, diende
men meer gebruik te maken van de volmacht verleend
in art. 46, om plaatsing in een krankzinnigengesticht
te gelasten. Alleen op deze wijze zal men vrijspraken
kunnen vermijden, die de moreele snaar des volks be
dreigen en zal men zich bovendien houden aan de
richtsnoeren, die getrokken zijn door de onderhanden
hervorming van het strafrecht en door de fascistische
wetgeving in het algemeen. Ik twijfel er niet aan, dat
de rechterlijke ambtenaren, aangewezen als voorzitters
van de hoven van gezworenen en als ambtenaren van
het openbaar ministerie mijn aanwijzingen zullen volgen
met een gevoel van verantwoordelijkheid, in een ver
heven geest van burgerzin en in het besef een van de
hoogste plichten van den staat te vervullen, die vol
gens zijn zending en zijn doeleinden de menschelijke
persoonlijkheid steeds hooger waardeert."
VIT HET LAND VAN
SCHIJN EN WEZEN.
De film in het verre Oosten.
Het Japansche filiaal der Paramount publiceert in
teressante bijzonderheden over de populariteit der Film
in het Oosten. Ofschoon wij hier, duizenden mijlen van
't land der rijzende zon verwijderd zitten ten deel precies
hetzelfde te zien krijgen (Gloria Swanson, Pola Negri en
Ramon Novarro zijn in Japan even populair als bij ons)
is de technische zijde toch met ontzaglijke moeite ver
bonden. Dat de films met behulp van lastdieren afstan
den van vaak 500 K.M. moeten afleggen is geen zeld
zaamheid. In bijna alle Oost-Aziatische gebieden, dus in
Japan, China, Oost-Indlë, en op de Filippijnen draaien
de films met Engelsche, Hollandsche en Spaansche ti
tels. Trots deze veelvoudigheid komt het niet zelden
voor, dat nog een groot deel van de toeschouwers deze
bijschriften niet kan lezen. Men behelpt zich met een
explicateur, die de scènes uitlegt, of, als hij het zich ge
makkelijk wil maken, de bijschriften alleen maar voor
leest Indien de Aziaat eenig begrip van Europeesche
beschaving en gebruiken heeft, is dit niet in de laatste
plaats te danken aan de Amerikaansche film, die daar
ginds de markt beheerscht.
geen reden tot opwinding.
(Hummel.)
Je hebt aan ledereen verteld, dat ik een
schurk b:n
Waarom wind jc Jc zoo opl Wist Je het
dan niet i
LAND- EN TUINBOUW.
Korte berichten.
Beperldng der tomatenteelt.
Er bestaan plannen om hier te lande de teelt der to
maten te beperken, op welke manier is nog onbekend.
Men is voornemens dit punt op de a.s. wintervergade
ring aan de orde te stellen. Het feit, dat in Italië onge
veer 50.000 bunders land, waarop voorheen aardappelen
werden verbouwd, thans met tomaten zijn beplant ge
weest, oefent een grooten invloed op het welslagen der
teelt uit
Een nieuwe peer.
Om de fruitteelt op peil te houden is het noodig, dat
steeds nieuwe variëteiten de oude komen vervangen.
Over het algemeen leggen de Engelsche kweekers Zich
meer op nieuwe soorten toe dan wij. Thans is echter een
nieuwe peersoort naar voren gekomen, welke als een
aanwinst voro de cultuur is te beschouwen. Men heeft
deze peer „nieuwe Jut" gedoopt Het is een kruising met
Bourré Hardy. De aroma van deze peer is buitengewoon
Geen ziekte onder de uien.
Nu overal het afleveren der late uien is begonnen,
heeft men kunnen constateeren, dat het goed, dat geheel
in de droogte is gegroeid, thans vrij is van cultuurziekte
Ook maden komen heel sporadisch voor. Groote voor
raden kunnen ongehinderd worden opgeslagen. De oogst
is prachtig; de beschotten zijn mooi en de exemplaren
munten uit door hardheid en grootte.
Late Bloei.
Bij den heer v. d. Wllk te Delfg.-iüw prijkt een gouden
regen voor den tweeden maal in volle bloei.
HIJ HAD STEEDS HET LAATSTE WOORD
(Buen Humor.)
Ik heb altijd het laatste woord bij de dis
cussies met mijn vrouw.
Hoe leg je dat aan
Wel, ik zeg „je hebt gelijk, lieve I"
Onder de melaatschen zie ik er een, met een steeds
somber gelaat Hij zit altijd eenzaam op een bank, in
den tuin bij de fontein. Als de anderen het pad opgaan,
naar de plaats waar hij zit, gaat hij heen. Hij spreekt
zelden met de anderen. Hij, de nieuwaangekomene, heeft
hij slechts even begroet Hij loopt altijd in zichzelf-mom-
polende. Hij behoort tot de weinigen in de kolonie, die
niet berusten, die vaak de wanhoop nabij zijn en dik
werf als krankzinnig rondloopen.
Hij wordt de egoïst genoemd.
Ik hob zijn geschiedenis gehoord. HU had vroeger
:in één der groote steden van Java, een groote zaak,
verdiende veel geld en had veel geld. Och, nee, hU had
het eigenlijk niet. Want hU leefde als een arm man, was
gierig, tot het Inhalige toe. Heel zijn levensgang was
geconcentreerd in het ééne verlangen, zooveel mogelijk
geld te verdienen en te sparen. Elke cent werd driemaal
omgedraaid, waarbij vooraf de noodzakelUkheid werd
overwogen of dat wel noodig was. Op het heetst van
den dag. wandelde hij liever dan een sado (wagentje op
tweo wielen, waarbij passagier en koetsier dos dos
zitten, rug aan rug) aan te roepen. HU beweerde voor
zijn ouden dag te sparen, maar in zUn Jeugd, ln de da
gen, toen hU was in de kracht van zijn leven, spaarde
hij elke cent uit. Waar hU kon, at hU uit den pot van
een ander. Hij was een schanslooper, die gaarne, wUl
het hom niets kostte, zUn beenen onder de tafel van
een ander stak.
•ij verstond de kunst anderen over te halen tot een
gul gebaar, waartoe hU zelf ne^'t kwam. HU profiteer-
de van anderen, maar poogde dat profiteeren zooveel
mogelijk to verkleinen, om zlch«lven wUs te maken,
dat hij weinig of niets genoten had en dus elgenlUk ook
niet noodig had royaal te zUn.
Elke gulden, welke een ander verdiende, word mis
gund.
HU had een vrouw lief. HU aanbad haar, als het ware,
maar wist zijn liefde te bedwingen, omdat hij, egoist,
niet goed kon verdragen de gedachte, dat hU geld voor
De belangrijkheid van
de close-up bij de film.
Er zUn vele schoone yrouwen in Hollywood, die geen
ster geworden zijn .omdat ze geen goede foto maakten.
Goede acteurs hebben het niet tot roem gebracht, door
dat de camera hun trekken niet goed kon vastleggen.
Iedereen, die eenigen tUd besteed heeft aan de studio
opnamen, weet dat sommige spelers die er prachtig uit
zien, als zij hun rol spelen, bleeke schaduwen of grimas
sen makende gekken worden op de film. Anderen, die
in het geheel niet schUnen te acteeren. wier trekken
schUnbaar niet veranderen, vertoonen op het witte doek
scherpe en mooie figuren. Dat komt omdat de camera
er een andere opvatting op na houdt dan wij. De samen
stelling van Iemands huid, die mate waarin die het
licht absorbeert en terugkaatst, bepaalt de hoedanigheid
van zijn fotografische opname. Ook een acteur die een
kleine onregelmatigheid ln het gelaat heeft, zoo klein,
dat men het in gewonen doen niet ziet, wordt in een
groote sterk belichte close-up duidelijk aan de kaak ge
steld. De close-up, zoo belangrijk voor de ster en voor
de cinematografische behandeling van het verhaal, is de
beste proef voor het onderzoek naar Iemands geschikt
heid voor de film. Menige vooraanstaande tconeelspeel-
ster In het theater bewonderd, is voor de film mislukt,
omdat haar gelaat de proef van de close-up niet kon
doorstaan. Die is zonder genade voor afwijkingen, rim
peltjes en onregelmatigheden, ondanks alles, dat de
schmink kunst vermag.
die vrouw zou moeten uitgeven. Hot geld, dat hU elke
maand bU de bank bracht, nadat hU natuurlijk lang ge
aarzeld had bU welke bank hU het opgespaarde zou be
leggen, won het bU hem boven de vrouw.
Hij kon over de vrouw van zijn liefde met enthousi
asme spreken, maar dan bepiekerde hij weer, dat hU
elke maand niet zooveel zou kunnen wegleggen als hij
ging trouwen. Zoo leefde hU voort, vastbesloten zoo te
leven tot hij niet meer kon.
Tot de melaatschheid hem te pakken kreeg, al zijn
geld hem niet van zijn ziekte kon bevrijden. Ontzetten
de wanhoop greep hem aan, zooals een ieder, die be
smet wordt met de melaatschheid. Maar terwijl een an
der weeklaagt om de verloren gezondheid, om de toe
komst vol ellende, weeklaagde hij om zUn geld, dat nu
geen nut meer voor hem had. Hij jammerde om de ont
beringen. welke hU om het geld had geleden. Hij zag
zich voorbU trekken zijn liefdelooze jeugd, zijn krachtl-
gen manleeftUd zonder geluk. Aan dat geld, waarmee
hU zijn geluk en zUn gezondheid niet meer kon koopen,
had hU de vrouw opgeofferd, had hij tijdelijke liefde ge
zocht bU aehterbuurtmeiden in achterbuurtkrotten, had
wellicht daar de ziekte opgedaan. Heel dat leeglooze le
ven ging hem voorbij. Wat niet meer to bereiken en te
genieten was, zag hij voor zich.
IIU stortte zich in droomen. HU zag zichzelf In fees-
telUk-versierde zalen, waar hU het geld wegsmeet aan
schoone, maar lichtzinnige vrouwen.
Hij reisde door alle landen. Zijn fantasie haalde voor
hem op, wat hij had ontbeerd. Maar als zUn droomen
hem loslieten, hem weer terug wierpen in de werkelijk
heid, dan staarde hij versuft voor zich heen of barstte
uit in weeklachten om z'jn jammerlijkheid. Doch ter-
wUl hU wel inzag, dat zijn geld voor hem geen nut meer
had, was ajjn ziekelijke hebzucht toch zoo groot, dat hij
het geld op de bank liet om rente te kweeken. Het viel
hem niet ln om het geld nuttig te besteden.
Elke maand werd hem, van de bankinstelling, geld
gezonden. Dan kocht hU de versnaperlngon, welke op
de kolonie te verkrijgen waren en dan at hU. ver van
de anderen, op een bank gezeten, of ln zijn kamertje,
alles op. De anderen wisten het en noemden hem den
Planten ziektenkundigen Dienst.
Bij de Landbouwbcgrooting 1930 is onder het hoofd
Piantenziektenkundigen Dienst f 2400 uitgetrokken voor
de benoeming van een wetenschappelUk ambtenaar, be
nevens f 2500 voor reiskosten en f 66.000 wordt aange-
vraagt voor de kosten van een nieuw gebouw.
De Bletenoojrst.
Nu alle fabrieken sinds een week in bedrijf zijn en in
geheel Nederland het bietenrooien in vollen gang is,
blijkt dat het beschot op enkele uitzonderingen na goed
is. Het gehalte der bieten blijft ver beneden de verwach
ting, die men dezen drogen zomer mocht koesteren, het
blijft momenteel 1.5 pet. beneden dat van vorig jaar.
Het melassecijfer is hooger, waardoor van zelf het
rende ment aan kristalsuiker omlaag gedrukt wordt
egoist
Onder de verstootenen was hij de verstootene. Onder
de verafschuwden was hij de meest verafschuwde.
Maar vraagt ook hU niet ons medelijden? Grypt zijn
tragisch iot ons ook niet aan?
21 Dec. 19...
Jopie K., ls de komiek, de grappenmaker van de
kolonie der melaatschen. Den ganschen dag hoor je
hem zingen en vroolijk klinkt zijn lach. Hij is getrouwd,
maar plaagt de andere vrouwen ook. Hij houdt de man
nen voor den gek en verkoopt grapjes met de ver
pleegsters.
Jopie voelt zioh gelukkig, waarachtig, gelukkig en
dat wordt me begrijpelUk nu hU mij, zoo bij stukjes en
bestjes, zijn geschiedenis heeft verteld.
HU was kazernekind. zoon van een fuselier, die hem
en zün moeder, een Inlandsche, had laten zitten toen
zUn dienst om was. HU werd zwerver, die op zijn beurt
zijn moeder in den steek liet. „Waarachtig meneer,"
pleegt hij te zeggen In het platte dialect van den kam-
pong-sinjo (half-bloed), dat tegenwoordig teveel op het
tooneel en in den Indlschen roman wordt gebruikt om
succes te behalen, maar dat ik niet zal gebruiken,
„waarachtig meneer, toen ik ln de kolonie kwam, was
hst de eerste keer, dat ik op een fatsoenlijk frisch bed
heb geslapen en dat ik mijn buik vol kon eten, echt
vol, zoodat ik kon zeggen, dat Ik niks meer lustte. Een
vaak zonder eten naar bed gegaan, dat wil zeggen, ik
kon ergens op een balé-balé slapen, waar je verging
van de muskieten. Het was vlak bU een rawah en bij
een stinksloot Je kunt denken wat lekker slapen dat
was. Andere jongens van mUn slag hielden er meisjes
op na, Inlandsche meisjes, die voor hun het geld ver
dienden, maar ik kon zoo'n meid niet krUgcn, omdat ik
een bochel heb. Vaak had ik de smoor in als ik die
kerels met die meiden uit zag gaan. Die meiden gaven
hun de centen en dan gingen ze naar de bioscoop of
ergens In een Chineesch eethuis saté kambing (gebra
den stukjes schapevleesch, aan stukjes geregen), of
saté ajam (dito van klppevleesch), eten.
Het zal Je niet overkomen als je een bochel hebt, dan
EEN BILJET VAN f 100 OP TAFEL LATEN LIGGEN?
In het buurtschap Daarle onder de gemeente Hellen-
doorn heeft zich een zeer eigenaardig geval voorgedaan.
Bij een der landbouwers aldaar werd door een postbode
uit den Ham een kwitantie aangeboden groot f 111.
De postbode meende echter dat dit 11 gulden was en
droeg dit bedrag dan ook af ten kantore, waar men hem
echter op zijn vergissing wees, waarna hij natuurlijk
naar den landbouwer terugkeerde, om de ontbrekende
f 100 te gaan halen. Groot was echter zijn schrik toen
deze hem mededeelde de volle f 111 te hebben betaald.
De besteller verklaarde echter pertinent niet meer dan
f 11 te hebben ontvangen. Hoe dit geval in elkaar zit,
is een raadsel, want bedrog ls uitgesloten, daar beide
mannen als zeer eerlijk bekend staan. De gedachte heeft
echter post gevat dat een biljet van f 100 op de tafel
is blijven liggen en later door een derde is weggenomen.
Hoe het ook zU. de postbode moest f 100 bUpassen.
OPZIENBARENDE ARRESTATIE TE ROSMALEN.
Zes heeren en een dame op de hazen- en konUnenjacht
per automobiel.
Sedert enkele maanden had het, aldus de 's Hert. Ct.
de aandacht der politie getrokken, dat in den nacht felle
lichtflitsen werden waargenomen in de uitgestrekte goe
deren van den heer v. d. Mortel, te Rosmalen. De bosch
wachters troffen herhaaldelijk de cadavers van aange
schoten hazen en konijnen in het bosch aan.
Een ernstig onderzoek van de politie heeft plaats ge
had, maar leidde tot geen resultaat. Afsluitingen van
heele bosschen, en nachtelUke ronden van sterke pa
trouilles hadden evenmin het gewenschto resultaat. Tot
eindelijk de veldwachters Verstappen en v. d. Els uit
Rosmalen eenig houvast kregen; de vermoedens wer
den sterker en na langdurig onderzoek kreeg men het
juiste spoor te pakken en wist men te achterhalen waar
cn wanneer de stroopers want dat hier stroopers aan
het werk waren heeft men reeds begrepen een nieu
wen raid zouden ondernemen.
Opnieuw werden posten uitgezet. Mis!! Er kwam nie
mand. Maar de moed werd niet opgegeven en toen beide
genoemde veldwachters zich een van de laatste nachten
weder verdekt hadden opgesteld, is het lan g verbelde
resultaat gekomen. Met groote snelheid naderde een
auto. Schrik bij de veldwachters als met een korten rulc
de wagen zich Ineens naar de bosschen wendt. Een on
geluk? Reeds wilden zij opspringen om hulp te bieden.
Dan Ineens korte knallen. Kogels fluiten om hun ooren,
hagel klettert In het rond. Stilte! Sluipende gestalten
gaan bukkend in het bosch. Een forsche greep omknelt
de hand der duisterlingen. De lange arm van de wet
grijpt in en de veldwachters sleuren hun angstig wrin
gende buit uit de schaduwen van het bosch. De buit:
een zestal „heeren" plus een dame, een achttal hazen en
konijnen, een fraaie automobiel, alles gaat mee naar
het gemeentehuis, Langdurig onderzoek. Processen ver
baal, inbeslagnemingen, en de stroopers mogen het ha
zenpad kiezen.
Zoo is het Amerikaansch begonnen drama, erg pro-
zaisch opgelost. De autobezittende stroopers waren in
het bezit van jachtacten op andere gronden. Hun fi-
nantieele omstandigheden waren van dien aard, dat ze
best die enkele haasjes konden bekostigen. Maar... een
gestroopte haas smaakt dubbel fijn.
In leder geval een aardige belooning voor de politie
die er vele uurtjes nachtrust aan heeft moeten wagen.
DRIE DESERTEURS AANGEHOUDEN.
Nabij het woonwagenkamp te Enschedé zUn drie per
sonen uit een rijdenden trein gesprongen. Men heeft het
drietal aangehouden. Het bleken gedeserteerde militai
ren uit Deventer te zijn.
JUIST ANDERSOM.
(HummeL)
Je broek is te lang.
Nee, mijn beenen zijn wat te kort
is het niks gedaan met die meiden. Je mag ze niet met
één vinger aanraken.
Je begrijpt meneer, dat Ik nou en dan pisang gapte of
wat rambeetans (vruchten met harige bast). Je moet
toch wat doen voor den honger. Eenmaal kreeg een op-
ras mp bijna te pakken, maar lk gaf hem een klap tegen
aijn doerlankop, (Doerian, stekelige vrucht), dat bU me
losliet en lk kon wegloopen.
Toen kreeg ik de lepra. Hoe of ze het gezien hebben,
mag de wedana (Bestuursambteüaar) weten, maar het
v/as zoo. Nou meneer, toen hebben ze me gevraagd of
ik in de kolonie wou, toen waren ze in-eens vriendehjk
voor me. Ze wouen me weg hebben en toen ging ik
naar de kolonie.
Ik ben blU, dat. lk melaatsch ben. Ilc voel me gelukkig,
heb een vrouw, een blanke vrouw. Zoo iets hebben de
andere jongens nooit gehad. Die kregen alleen maar
Inlandsche meiden.
Ik heb nou te eten tot mUn dood en heb een eigen
bed en kamer. Ik geloof meneer, dat U het niets prettig
vindt melaatsch te zijn en anderen ook niet, maar ik,
meneer, het is voor mij een uitkomst en genezen wil
ik ook met Waar zou ik naar toe motten, met myn
bocbcl en mUn vrouw. Mijn vrouw kan ik niet, zooals
de anderen doen, den kost laten verdienen door zich
met anderen af te geven. Weet U, „de egoïst" wou
haar te pakken nemen, maar daar ben ik tegen op
gekomen. Zoo'n vuillak, naar een anders vrouw te kUken
Ik ben den koning te rUk. Ik weet niet, wat lk meer
zou wenschen. Ziek, ja ziek zijn we allen, maar mis
schien was ik al lang kapot geweest van den honger,
els ik niet de lepra had gekregen. Wat een uitkomst
meneer, wat een uitkomst! Je kunt het toch wel op je
vingers natellen wat dat voor mij zeggen wel. Vrij eten
en drinken en slapen en een vrouw. Jezus! wat kun je
meer verwachten".
Zoo ging de man voort te vertellen, gelukkig te zijn
in de kolonie, welke hem gaf, wat hU steeds had
moeten ontberen.
Wordt vervolgd.
'dende, ongelukkige menschheid? Het Is het dal der
verschrikking, ook niet de vallei der vertroosting?
