Alitnti Nitiws-
Liefde is blind
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
BOERDERIJ en \EEH0UDER1J
Boekhouden voor landbouwers en
veehouders.
HEERENBAAI
Zaterdag 28 December 1929.
SE HACER
72ste Jaargang No. 8586
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tenticn nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaat3t
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden nnar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 25 December 1929.
NIET WORDT GEWILD DEN DOOD DES ZON
DAARS, DOCH DAT HIJ ZICH BEKEERE
EN LEVE!
Het staat vast als een paal boven water, dat niemand
ean het Edelachtbaar rechtscollege van het Forum
Alcmarianum een voorbeeldigen ijver en plichtsbetrach
ting kan ontzeggen. In dit opzicht kan de Hooge kabi
netsgebieder minister Donner met oneindig veel wel
gevallen op zijn Alkmaarsche edel wacht van Themis
nederblikken, welke milde stemming, zoo wij hopen, de
promotie van belanghebbenden eventueel ten voordeel
eal mogen strekken.
Het was dan voorzeker aan die ambtelijke bezieling
te danken, dat op vigilie van Kerstmis, in flagranten
strijd met de traditie, nog een strafzaak werd behan
deld tegen een zich in voorarrest bevindend verdachte,
de 24-jarige Amsterdammer Christiaan K., ontslagen
marinier, gehuwd, vader, gescheiden, zwervend en thans
op staatskosten levende „en pension" in Hotel „Zum
Jtollzern Löfel" zu Alkmaar, welk heerschap heden
terecht stond ter zake een drietal rijwieldiefstallen, ge
pleegd te Den Helder, in de laatste helft van Septem
ber j.1. Deze jonge man, die den laatsten tijd de emmer
der genade al leelijk had omgetrapt, zich ter dage had
geoefend in de lange-vinger-sport en zooals gezegd, te
Den Helder omhangend en rondklungelend, zich met een
betere zaak waardig met ijver en volharding zich had
toegelegd op de rwijntjesjacht Eerst pikte hij uit de
vestibule van het militair tehuis een karretje in, toe-
behoorende aan den Marinier le klas R. de Vries. Daar
na maakte hij zich een rijwiel buit. onbeheerd en als het
■ware den rijwieldief toeroepend: Och pluk mijn, ik zal
altijd zoet zijn, neergeplakt bij het café van Bakker
in de Spoorstraat, welke fiets toebehoorde aan Lourens
Boot en eindelijk karpineerde Chris een dito vervoer
middel, dat ook al weer lokkend leunde tegen den voor
gevel van een café op den Kanaalweg, welke flets daar
wasa chtergelaten door den marinier Cornells de Heer
en door dezen was geleend van zijn schoonpapa, die ook
zijn gulheid wel verwenscht zal hebben.
'n Tweetal van deze gestolen rijwielen waren door
meneer Christiaan ten gelde gemaakt ten einde zijn
miet al te weelderige garderobe aan te vullen.
De winstgevende onderneming werd daarop geliqui
deerd wegens arrestatie van den opzichter.
Mocht het jonge mensch den laatsten tijd ook al niet
hebben uitgeblonken In Christelijke en maatschappelijke
deugden, thans nu hij geplaatst was op de bank der zon
daren en overtreders der wet, toonde hij een berouw en
een goeden wil ter verbetering zijn's levens, die, zoo zij
althans oprecht is en geen gelegenheidsaanbieding, in
derdaad goeden moed gaf op zijn toekomst.
De tot boetvaardigheid geneigde afgedwaalde was vol
komen bereid om als varensgezel te trachten zijn brood
en dat voor zijn gezin te verdienen. Zijn vrouw was
evenzeer geneigd het gebeurde met den mantel der lief
de te bedekken en weer zonneschijn en regenval in het
huwelijksleven met haar herboren Christiaan te deelen.
Het eenige wat hij noodig heeft, is de hulp en steun
der reclasseering en een voorwaardelijke veroordeellng
door de goede Heeren der Rechtbank! Het was zijn
FEUILLETON
door ELI NOR GLYN.
12.
Eentonig sleepte de dienst zich voort en Hubert begon te
verlangen dat ze hem eens aan zou zien. Ze was toch
wel heel, heel mooi. Wat een wonder blanke tint!
Tevens schoot het hem te binnen, wat Charles Langley
dien avond in de Mali had gezegd, en hij werd woedend
Wat voor oogen had ze toch eigenlijk? Inktzwart,
meende hij en toch lag er een blauwachtige glans in.
Haar wimpers moesten wel heel lang wezen. Onder haar
oogen lag zoo'n zachte schaduw Die was er de laat
ste week gekomen Waarom? Was ze ongelukkig? En
dan weer: waarom? Ze had geen reden om ongelukkig
te wezen Overal werd ze met open armen ontvangen
De dochter van een Joodschen geldschieter! Ja
maar Countes van St. Austel zijn vrouw.
Bij den loop die zijne gedachten nu namen, voelde hij
zich allesbehalve op z'n gemak Ja ze was wel de
gelijk zün vrouw.
Daarna moest hij al zijn zelfbeheersching te hulp roe
pen, om zekere herinneringen uit zijn geheugen te ban
nen. Een nieuwe gedachte kwam bij hem op Veron
derstel nu eens. dat ze enkel maar een heel jong meisje
was geweest, dat zich alleen maar min of meer door
haar vader had laten beïnvloeden en dat ze heelemaal
niet de berekenende, kleine feeks was. waarvoor hij
haar altijd gehouden had Wat dan? Haar figuur was
edel van lijn dat viel niet tegen te spreken en de
uitdrukking van haar trotsch, patricisch gezichtje was
rein en onschqldig En haar volle, roode mond. ge
tuigde van sluimerenden hartstocht. Weer moest hrj zijn
gedachten dwingen voor in plaats van achteruit te
gaan.
Waarom wilde ze hem niet aankijken? Hij scheen wel
lucht voor haar te wezen. Ze was blijkbaar echt devoot
zoo sti! zat ze haar gebeden te lezen. Wo.t een mop!
Een Jodin, die hare gebeden las in een Kathedraal!
Er bestond een legende in de Calverdale familie, dat
een hunner voorvaderen, een kruisvaarder, een Saraceen,
ais slaaf moe naar St. Austel had gebracht en dat dat
schepsel hem vooraltüd in zijn macht kreeg.
Was Yanessa ecne rc-incanatie van dezen slaaf?"
hartewensch. zich aan het toezicht van het Leger des
Heils of welke instelling dan ook, volkomen te onder
werpen.
Hier was dus in ruime mate de gelegenheid beschik
baar, een gevallen zondaar liefderijk op te richten en
hem weer, gelouterd en gereinigd aan maatschappij en
huisgezin terug te geven.
Een dergelijke daad van christelijke charitas en ver
trouwen In het goede dat in ieder menschenhart gevon
den wordt, mocht niet ongesteld blijven! En hoewel
mijnheer de officier, wiens standpunt als atrafvervolger
hem helaas wel eens sceptisch moet stemmen ten op
zichte van deze wonderbare bekeeringen, den verdaente
aanvankelijk, niet beschouwde als 'n misdadiger aan
wien een voorw. veroordeeling. welk instituut toch fei
telijk in het leven is geroepen om den eerstbeginnenden
overtreder der strafwet, kans te geven vooralsnog de
tuchthuisstraf te kunnen ontkomen, nuttig en voordee-
lig kon z\jn, wilde waar de Hemelen zooveel geweld
werden aangedaan, niet achterblijven om mede te wer
ken tot Christlaan's zieleredding en requireerde Z.Ed.
dus een voorw. straf, zij het dan ook een flink gepeper
de en wel 1 jaar gevangenisstraf voorw. met 3 proef
jaren, en op te leggen bijzondere voorwaarden.
De verdediger mr. D. Sluis, 'n niet meer jeugdige ju
rist, die ook al heeft moeten breken met de idealen, die
hem bij zijn eerste optreden als pleiter bezielden, deed
in een korte, maar zooals steeds, fijn geestige speech
naar voren komen, dat hij zich kon vereenigen met net
reclasseeringsrapport en het requisitoir, waarop de be
handeling dezer heelemaal op het repertoire geplaatste
zaak werd gesloten en de uitspraak bepaald op Dinsdag
7 Januari.
ACHTSTE LES.
Ditmaal koester ik de gegronde verwachting dat
mijn trouwe cursisten deze week niet klaargekomen
zijn met de opgegeven taak. Ik had vorige maal een
heel stuk werk opgegeven, dat mogelijk wel afge
maakt had kunnen worden, doch de Kerstdagen stel
len ook hun eischen. Zelf uitgaan of familie en ken
nissen verwachten viert nu hoogtij. Daardoor wordt
het gewone werk op den achtergrond geschoven. Ik
zal dan ook ditmaal de opgegeven taak niet verzwa
ren door er opnieuw een stuk schrijfwerk aan toe
te voegen. Daarmede wil ik liever wachten tot het
volgende jaar. Dan maar weer met nieuwen moed
aan het werk. Ditmaal wil ik iets schrijven over
het leven van handels- en marktberichten, 't Is
niet minder belangrijk voor een goede boekhouding.
Een bedrijfsleider toch moet niet alleen in het be
zit zijn van een goede boekhouding, die hem gege
vens verstrekt, waarmede hij in de toekomst rekening
moet houden, doch hij zal daarbij ook kennis moe
ten nemen van de economische toestanden en ver
schijnselen, voorzoover die op de door hem voortge
brachte artikelen betrekking hebben.
Hiertoe behooren in de eerste plaats de handels
berichten, zooals die dagelijks in groote bladen ver
schijnen. Geeft de boekhouding ons aanwijzingen
omtrent het verleden, de handelsberichten kunnen
ons aanwijzingen geven betreffende de toekomst. J
Men kan toch de handelsberichten verdeelen in
twee groepen, nl.:
le. de marktberichten, vermeldende de prijzen,
waartegen op een bepaalden datum aan een zekere
beurs zaken gedaan zijn;
2e. berichten omtrent voorvallen en gebeurtenis
sen op handelsgebied, waaruit iets omtrent het toe
komstig verloop der prijzen valt af te leiden.
Wil men zich de waarde van deze berichten eenigs-
zins eigen kunnen maken, dan zal het noodig we
zen dat men die berichten begrijpt, m.a.w. men moet
weten de beteekenis der cijfers en uitdrukkingen, zoo
als die in de bedoelde berichten voorkomen. Om
daarover iets mede te deelen zullen wij deze les be
nutten en ik zal uit de vele berichten er maar eenige
als voorbeeld nemen:
Rotterdam, 22 Aug. Binnen! granen. Tarwe we
derom zeer ruim aangeboden. In alle soorten lager,
naar qualiteit, van f 13.— iot f 13.75. Rogge lager,
f 11.tot f12.—Gerst lager, Chevallier f 12.— tot
f 13.—Winter f 11.50 tot f 12.25, Haver ruim aange-
Was hij Hubert de laatste van zijn geslacht, be
zig om onder hare betoovering te komen, eenvoudig
om een Karmische schuld in te lossen?
Eindelijk ontmoetten zijn blauwe Engelsche oogen de
onpeilbare stukjes nachtlucht, die Vanessa's oogen wa
ren en weer dregide zijn hartstocht hem te overmeeste
ren.
Hij had een gevoel, dat het hem niets schelen kon,
of ze in een Kathedraal waren. Hü gaf er niets om, dat
ze een berekenend nest was Het raakte hem niet,
dat ze een Jodin was. de dochter van een geldschieter
Ieder andere man, die het waagde, de oogen naar haar
op te slaan, zou hij willen dooden!
Vanessa was zich bewust van eenige spanning in de
atmospheer. Ze kon haar gebeden niet behoorlijk op
zeggen Hubert zag er zoo echt uit, zooals ze hem
graag had.
Waarom was hij toch zoo vreemd. Waarom was hij
geweest zooals op den avond van hun trouwdag
en toen verder als ijs?
Het moest wel wezen, dat ze hem op de een of andere
manier, mishaagd had. Maar hoe? Wat had ze dan toch
gedaan? Er was maar een uitleg de Duchess of Lin-
colnwood! Van haar hield hij! Die mooie mededingster,
met haar blonde haar en statige figuur. Waarom was
zij. Vanessa ook zoo klein, maar vijf voet vijf?
Natuurlijk was Hubert haar minnaar geweest.
Nu ze in de wereld kwam, had ze wel van die dingen
gehoord. Was hij dat soms nog? Ja, dat zou het wezen.
Haar echtgenoot was de minnaar van eene andere
vrouw!
Weer keek Hubert haar aan en de felle gloed ln haar
donkere oogen deed hem bijna schrikken.
„Nee, maar, wat een vuur, wat een karakter!" zei hij
bij zichzelf en hij nam zich vast voor, dat hij zich
den komenden nacht niet weer zoo in verzoeking zou
brengen. Hij zou zoogenaamd een belangrijk telegram
krijgen en nog voor het diner naar Londen rijden. Va
nessa moest hem dan maar na komen morgen.
Eindelijk ging de kerk uit en men wandelde weer naar
het Paleis terug. Hoewel hij zich vast had voorgenomen
het niet te doen, merkte Hubert toch, dat hij moeite
deed om naast zijn vrouw te komen loopen.
Maar ze ging absoluut niet op zijn toenadering In, was
erg op een afstand en sprak bijna uitsluitend tegen den
Dean, die aan haar andere zijde liep.
Het gesprek liep over de allerlaatste beschouwingen
over Florentijnsche schilderkunst, merkte hij wel nu
ja," hij had altijd gehoord, dat die Jodenmeisjes een goe
de opvoeding kregen.
boden, moeilijk te plaatsen, f 11.tot f 12.Erwten,
kleine groene, puike, onveranderd; overigens lager
f 13.— tot f 18.—. Schokkers veel te ruim aangebo
den, door te hoog besteede prijzen op het land mec-
rendeels onverkocht.
Fijne zaden. Lijnzaad voer f20— tot f22.idem
zaai f22.— tot f24.—; mosterzaad geel f blauw
maanzaad f50.tot f52.—; karwijzaad f26.— tot
f27.—; koolzaad f27.— tot f30.—; kanariezaad f—
zonnebloempitten f 17.— tot f 18.—; buitcnl. boek
weit f 13.75.
Vlas. Aangevoerd 7.500 K.G. Holl. geel f 1.25 tot
fl.40 p. K.G.: wit Zeeuwsch f2500 K.G. Gro-
ningsch onverkocht.
Volgens dit bericht was er een zeer groot aanbod
van tarwe op de Rotterdamsche beurs van 22 Augus
tus. Hieruit is te verklaren, dal de prijzen, waarte
gen verkocht werd, neiging vertoonden tot dalen.
Steeds zal een aanbod, dat grooter is, dan de vraag
van koopers, een daling der prijzen in de hand wer
ken, terwijl juist een groote vraag en klein aanbod
een stijging in de prijzen Veroorzaakt. Zooals aan de
meeste groote Hollnndsche beurzen geschiedt, zijn
hier de prijzen voor graan genoteerd per 100 K.G.
Voor haver was het aanbod van verkoopers zoo
groot, dat het zelfs zeer moeilijk was, ora voor alles,
wit aangeboden word, koopers te vinden. Schokkers
waren door de plaatselijke handelaars bi>de boeren
gekocht voor prijzen, hooger dan thans op de beurs
door de koopers werden betaald, waarom de verkoo
pers voor een groot deel niet wilden verkoopen. De
prijzen van fijne zaden zijn genoteerd per 50 K.G., die
van bewerkt vlas per K.G.
Tweede bericht: Rotterdam, 6 Juli.
Buitenlandsche granen prijshoudend Rogge Z. Rus
sische disp. f 14.20; La Plata disp. f 14.15; Amerik.
Western disp. f 13.20; Gerst 48 pond, molking disp.
f268.stoomend f257.Bahia Blanca disp. f257.
Haver Canada 3 disp. f 12.50; Canada type no. 3,
disp. f 12.25. Canada feed no. 1 spoedig verwacht
f 11.30. Canada feed no 2 disp. f 11.20; 38 pond white,
clipped disp. f 11.10. Mais La Plata disp. f 228.aan
gekomen f224.stoomend naar aankomst f220.
tot f215.—. Austral. disp. f224.—; Donau Galfox disp.
f223.—, aangekomen f219.— tot f218.stoomend
f218.—. Witte O. Afrik. no. 2 aangekomen f230.—.
Wat staat in dit bericht? Zooals het opschrift
reeds aangeeft, betreft dit een noteering van buiten-
landsch graan. De prijzen waren „prijshoudend",
d.w.z. de prijzen bleven op ongeveer gelijke hoogte
en hadden geen neiging tot dalen.- Andere uitdruk
kingen omtrent de stemming op de beurs zijn: Vast,
hetgeen beteekent, dat de verkoopers in geen geval
tot lagere prijzen willen verkoopen en integendeel de
prijzen eerder neiging tot stijging vertoonen. Kalm.
Hoe zacht was haar stem en hoe zuiver sprak ze
haar Engelsch zoo heelemaa! zonder moderne ruwe
of platte gezegden een ware weldaad om daar naar
te mogen luisteren.
De Dean een vrijgezel scheen heelemaal door
haar te worden ingepalmd Ouwe Idioot!
Toen ze naar binnen gingen, om te lunchen besloot
hij, dat het toch maar beter zou wezen, nu meteen te
zeggen, dat hij naar Londen ging. Want. als hij heel den
slaperigen, warmen middag nog hier bleef rondhangen
waarschijnlijk in den rozentuin voelde hij wel, dat
hy er de kracht toe zou missen dat zün wil de situ
atie dan niet langer zou beheerschen.
Terwül zijn Tante kerkelyke onbenulligheidjes debi
teerde en hem zoo tusschen de bedrijven door wüzen,
wereldschen raad poogde te geven, begon hij in zichzelf
te overleggen als hU nu eens bleef zou Vanessa hem
dan tegenwerken? Nu ze een maand lang het volle Lon-
densche seizoen had meegemaakt, zou ze wel heel wat
wüzer wezen Misschien was ze wel heelemaal niet
meer dat onderworpen lammetje, dat hij zich herinner
de Herinnerde hü zich dat werkelük nog? Nee, hü
wilde het Immers niet. Natuurlük hield ze niet van
hem Waarom zou ze ook? Het lieve, kalme, serene,
gereserveerde schepseltje!
Toen Vanessa zijn duidelük te voelen leugen over zün
gedwongen vertrek hoorde begonnen haar neusvleugels
te trillen. Hij zag het en vroeg zich verbaasd nf, wat
dat te beteekenen zou hebben. Zou ze het vervelend
vinden? Wel nee ze was er natuurlük blü om.
Hü wou. dat ze het zich nu maar een beetje aantrok.
Onder den grooten beuk. op weg naar den rozentuin,
nam men en passant afscheid van hem en hü trad op
Vanessa toe.
„Ik zal morgenochtend de Rolls sturen om je te ha
len je zult je vrees ik, moeten haasten, om op te
wezen voor de lunch op de Italiaansche Embassade.
De Montaniani-geest ln haar antwoordde had hü
het maar geweten.
„Dank je doe geen moeite. Madelaine heeft al ge
telefoneerd, dat mijn eigen wagen om negen uur hier
zou zijn."
Spottend nam hü zün hoed af en reed weg.
Toen betrok Vanessa's dapper gezichtje. Hoe moest
ze den middag doorkomen tusschen die onsympathieke
familieleden? Ze waren zoo ontzettend vervelend alle
maal!
Hubert zou natuurlük. naar alle waarschünlükheid.
alleen soupeeren met Allice! Wat haatte ze die toch!
Als ze Her Grace in stukken had kunnen scheuren, had
tCHTE FRIESCHE
20-50cf.perons
(ooh ln hawfn.fr penrf»! i po»dcn)
'Vnxafl l/xvWinJufash pa/yeD*E
Dit wijst op geen overgroote vraag of aanbod, met als
gevble een gelijkmatig verloop der prijzen Flauw,
beteekent, dat er weinig vraag is, waardoor de prij
zen neiging hebben om te dalen. In het bovenstaand
bericht zijn voor rogge en haver de prijzen geno
teerd per 100 K.G., voor gerst en mais per last. Een
last gerst is 1950 K.G., een last tnais 2000 K.G. In het
algemeen is een last in den graanhandel gelijk aan
30 H.L. Bij iedere soort is nog aangegeven, of de
partij direct geleverd kan worden, of wel, dat ze
eerst over eonigon tü'd beschikbaar zal zijn. Om dit
aan te geven gebruikt men de volgende uitdrukkin
gen.
Disponibel (afkorting disp.) beteekent dat het
graan direct geleverd kan worden. Stoomend wil zeg
gen, dat het graan uit het buitenland onderweg is.
Aangekomen is niet hetzelfde als disponibel. Het be
teekent in dit geval n.1. dat het zeeschip Hoek van
Holland gepasseerd is, zoodat het binnenkort in de
haven van Rotterdam arriveert.
Ook komen som? nog andere aanwijzingen voor,
zooals: Geladen/gestoomd, hetgeen wil zeggen, dat het
graan op de plaats van afzending in het buitenland
reeds ingeladen en misschien reeds onderweg is.
Sept./Dcc. levering beteekent levering van gelijke par
tijen in September, October, November en December
a.s. Oct./Nov. aflading beteekent, dat in October en
in November een gelijke hoeveelheid op dc plaats
van afzending ingeladen zal worden. Echter is bet
ook mogelijk dat er mede bedoeld wordt verlading
in October of in November van de geheele partij. Men
heeft er op te letten, dat b.v. Nov. aflading en Nov.
levering niet hetzelfde is. In het eerste geval wordt
het graan in November in het schip geladen, waar
bij het dus mogelijk is, dat het eerst in December
hier aankomt en geleverd kan worden, terwijl bij
Nov. levering het graan in November hier disponibel
moet zijn. Loco beteekent dat het graan wel hier
aanwezig is, doch nog niet geheel gereed is voor af
levering, b.v. omdat het schip nog niet gelost is.
Eenige van deze uitdrukkingen vindt men terug in
onderstaand bericht.
ze het graag gedaan! Doch in plaats daarvan, worstelde
ze de vervelende uren door ulterlük volkomen ka^m
wat haar de waardeering van heel haar nieuwe fa
milie bezorgde en lag om elf uur weer netjes ln haar
groot, veeren bed.
Toen ze den volgenden morgen om negen uur naar
Londen was vertrokken, zei Lady Adelisa neerbuigend
vriendelük tot haar Bisschoppelüken echtgenoot
„Hubert's vrouw is een bekoorlük meisje zoo heele
maal niet modern."
En de Dean, die vrijgezel en een spotlustige cynicus
was, beweerde.
„Het is de Montaniani-geest, die den Levy-geest over-
heerscht zoo is het, waarde dame! Maar ik per|oon-
lük heb zeer grooten eerbied voor het volk Israëls!"
HOOFDSTUK XII.
Er was toch zeker wel iets met Hubert gebeurd. Hij
was ontzettend rusteloos hü speelde bij alle mogelijke
en onmogelüke gelegenheden polo. Hij probeerde om zoo
weinig mogelijk naar zün vrouw te kijken als ze sa
men op een of andere partü waren. Ieder oogenblik was
voor hem een kwelling van steeds toenemenden onrust.
Hij ontweek haar zooveel mogelük, nooit was hü een
minuut met haar alleen, als hij het half zoo kon schik
ken. en als het toevallig eens niet anders kon, zei hü
bijna geen woord tegen haar.
Als hü op een bal Charles Langley of een van zün an
dere vrienden met haar zag dansen, maakte dat hem
haast dol.
Ralph Dangerfleld was weer weg en kon hem dus
niet kalmeeren, of goeden raad geven. Allice of Lincoln-
wood scheen zün eenige toevlucht. Hü zag haar veel va
ker, dan eigenlijk wel goed voor hem was, hoewel hij
nooit iets zeide of deed, waar Vanessa aanstoot aan zou
kunnen nemen, maar ze hoorde over hen spreken en
wist, dat ze vaak samen waren.
Hü danste met de Duchess iets wat hü nooit met
Vanessa deed en als zün aantrekkelijke, eenigszins
vermoeide blauwe oogen, neerkeken op eene vrouw, ver
oorzaakte dat altijd een heftige jalouzle bü vele andere.
Toen Juli ten einde liep voelde Vanessa zich onuit
sprekelijk ongelukkig en met hare zelfbeheersching was
het büna gedaan. Toen deden een paar woorden van
Madelaine op een dag dat ze zich een beetje verve
lend en duizelig voelde haar hevig ontstellen.
Hoe verschrikkelük Hoe wonderlük Zou h°t wer
kelük waar wezen r
Dien middag moest ze bü de opening van een groot-
