Schaper Courant Problemen van Volkswelvaart LORD KENDAL'S TWEEDE VROUW Tweede Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Woensdag 15 Januari 1930 73s(e Jaargang. No. °595 Strafzitting: van Maandag 13 Januari. EEN GROOTE PARADE, MAAR EEN KLEIN GARNIZOEN. De eerwaardige familie Goos te Enkhuizen had zeer drukke relaties met zekere mej. Jocoba E., die dan ook dikwerf in den gezelligen familiekring vertoefde en een zeer gezie gast was. Tot de familie op een gegeven oogenblik bankbiljetten op onverklaarbare wijze begon te missen, terwijl ook 'n paar heerensokken op geheim zinnige manier verdwenen. Men verdacht ten slotte de intieme vriendin en aangifte werd gedaan, doch het b'ieek echter een strafvervolging op zulke dubieuze gron den, dat officier noch politierechter kans zagen, zelfs niet met kunst- en vliegwerk om tot eenige bewijsleve ring te komen. Zoodat de niet aanwezige huisvriendin ('t is nu wel finaal uit met de liefde) met vlag en wim pel werd vrijgesproken. HIJ HAD ER ZOO MAAR GEEN TABAK VAN. De 29-jarige Koopvaardij-machinist Frits S., te Helder, bevond zich in den nacht in vergevorderd stadium van alcoholontbinding, zoodat opname in het gemeentelijk sanatorium voor dergelijke lijders zeer gewenscht bleek. De agenten evenwel die met 'de aangename taak van de oevrbrenging waren belast, hadden zich blijkbaar ln het weerstandsvermogen van den patiënt ten eenemale vergist, zoodat ze met een duchtig verzet hadden te kampen. Een dergelijke tegenwerking ls natuuurlijk niet prettig en de diep teleurgestelde politiemannen ver zuimden niet, zulks ln een lijvig verbaaltje vast te leg gen, met het troostrijke gevolg, dat meneer Frits, die als drank- en vechtlievend gesignaleerd staat, heden tot f 25 boete of 25 dagen veroordeeld werd. NIET ALLE VRIENDENDIENSTEN WORDEN GUNSTIG BEOORDEELD. Een dikke vriend van bovengemelden heer S., den smidsknecht Hendrik de W. (het stuk speelt nog steeds in den Helder), had dien nacht in zijn gezelschap ver keerd en wilde hem, toen hij stevig gepotlood was, hem in een auto aan de ongewenschte belangstelling van de politie onttrekken, welk listig voornemen echter bijtijds verijdeld kon worden. Nog niet schaakmat gezet, tracht te Henk zijn boezemamice nog aan diendershanden te ontrukken en sprong als een overspannen Kangaroe zelfs op den rug van Fritsje. Alle gegeven moeite had echter geen gunstig resultaat en alleen het voor Hendrik onaangename gevolg, dat ook hij op 't politiebureau te recht kwam en heden tot f 15 boete of 15 dagen ge vangenisstraf werd veroordeeld.. EEN PROMONISCHE BELEEDIGING DIE NIET STRAFBAAR BLEEK. Het beweeglijke en welbespraakte broodbakkertje G. J. v. Z. te Graft is 'n paar malen wegens kleine arbeids overtredingen op den bon geslingerd door den Rijks veldwachter en koesterde alsnu voor dezen ambtenaar een geevenredigde vereering, waarvan hij te de Rijp, op 16 November uiting gaf door Tilstra als een groote of lekkeren druif te qualificeeren. Het kwam echter den al dus bewierookten politieambtenaar voor, dat hier een addertje onder het gras schuilde en hij was zoo vrij, de uitdrukking te beschouwen als 'n beleediging en proces verbaal op te maken. De Maandag terechtstaande bak ker beweerde nu niets kwaads bedoeld te hebben en ook zijn eigen zoontje wel eens met een zoo welsmakend en sappig ooft te betitelen. De officier evenwel, die de loffelijke bedoeling, Tilstra te complimenteeren, sterk betwijfelde, eischt f 20 boete, doch de politierechter, hoe wel evenzeer overtuigd dat des bakker's intentie niet vriendelijk was, kon in het geïncrimineerde woord geen strafbare beleediging zien en sprak alzoo den verdachte vrij. DE AFGEWEZEN DANSEUR EN DE GESNEUVELDE GLASRUIT. Ondanks z'n reuze sjanslok en voortreffelijke sjarlston- beenen was de 19-jarige heer Lodewijk Frans van St. te FEUILLETON door META SIMMINGS. 2. HOOFDSTUK IL HET BEGIN VAN HET EERSTE BEDRIJF. Dat is een bedreiging, veronderstel ik?" Lady Kendal was gaan zitten in een hoogen rechtrug- gigen stoel, bekleed met brocaat in een diep-blauwe kleur van een patroon van dofgoud. Het deed haar blanke gelaatskleur en de gouden glans van heur haar op zijn voordeeligst uitkomen. Terwijl ze sprak leunde ze achterover en keek hem strak aan slechts haar mooie smalle handjes, die de armleuningen van den stoel krampachtig omklemden, beefden licht en maak ten, dat de esmeralden uit haar vele ringen flikkerden en schitterden als valsche groene oogen. „Een bedreiging, Iris? Alsof er tusschen ons sprake kan zijn van zoo'n onaardig woord. Zooals ik zei, ben ik als afgezant van den armen Dlck gekomen. Arme Dick, w-at zijn fouten in het verleden ook geweest mogen zijn, hij berouwt ze nu bitter en lijdt ervoor. Daar hij ten volle de moeilijkheden van jouw positie inziet, heeft hij niet het minste verlangen, er ook maar het geringste aan toe te voegen. Alleen... hij heeft rechten... de eerste aanspraak op jou... Ik doe een beroep op je rechtvaar digheidsgevoel! Kun je ontkennen, dat je ongelukkige echtgenoot rechten op jo heeft?" De slanke gestalte, die zoo stil en onbewegelijk kaars recht in den antieken stoel zat, verstijfde nog meer. Een oogenblik gleden de grijze starende oogen als ln zelfverdediging voor den wil. die hen beheerschte, van Heriot's gelaat en keken achter hem naar de witte ste- vig-gesloten deur. „Ja," er was een zonderlinge hartstochtelijke klank ln haar lage stem. „Ik ontken het bestaan van eenige aanspraak op mij, u kunt hem dat vertellen... ik ontken het pertinent. De bronnen mijner inkomsten zijn uitge put evenals die van mijn geduld. Jullie tweeën hebt me gedurende vijf maanden op den pijnbank gehad. Van het oogenblik af, dat ik Anthony Kendal trouwde, heb ik ln een hel van uw uitvinding geleefd. U heeft me uit gezogen tot op den laatsten cent. U kunt het ergste doen, wat dan ook. maar doe het! Niets wat u doet of zegt, kan me lager doen zinken in Anthony Kendal's oogen. Terwille van jullie beiden heb ik zijn liefde voor Alkmaar geen vurig begeerde habitué ln de populaire dancing „Concordia" een geliefde uitspanningsgelegen heid voor Alkmaar en om omstreken s r'. e en niet bepaald patricische jeugd. Frans heeft nogal de er.- :u.- gename gewoonte de kachel te willen aanmaken en daar zagen de exploitanten absoluut geen voordeel in. Toen Lodewijk zich dus op Zaterdagavond 16 November bij den ingang van de zaal vertoonde, werd h«m beleefd en nadrukkelijk den toegang geweigerd. Hij maakte nu eerst eenige dreigende bewegingen met een stoel en blies toen den aftocht bij welke gelegenheid een glasruit ver nield werd. Thans voor deze vernieling terecht staande, beweerde Lodewijk een duw te hebben ontvangen en het scheelde maar 'n haar of hij was den dans ontsprongen, aangezien de officier, die opzet niet bewezen achtend, reeds vrijspraak requireerde, doch de politierechter voel de niets voor deze opvatting en veroordeelde Lodewijk tot 5 gulden boete of 5 dagen en betaling van 35 stuivers voor de gebroken caféruit DERGELIJKE ADVERTENTIES ZIJN BEVORDER LIJK VOOR EEN VERMAGERINGSKUUR VOOR JE PORTEMONNAIE. De heer Corenlis D., 'n 53-jarig landbouwer te Hoog- lcarspel lag geweldig overhoop met zijn collega en zwa ger Hendr. Kaag te Andijk over 600 pop, die hun beider schoonmama zou hebben nagelaten, terwijl zwager Kaaij bij wien de oude vrouw tot haar overlijden thuis was geweest, deze f 600 aan Kaaij had vermaakt als vergoe ding voor genoten kost en inwoning. Zwager D. was daarentegen van meening dat deze regeling in strijd was met een gemaakten afspraak en plaatste in de Enkhui- zer Courant een soort waarschuwing tegen Kaaij in dusdanige onvoorzichtige termen, dat Kaaij zich belee- digd achtte, aangifte deed en thans de voldoening smaakte, den heer D. te zien veroordeeld tot f 25 boete of 25 dagen. De heer D. nam nog niet dadelijk genoegen met dit vonnis, dus is het niet onmogelijk dat ook het Hof te Amsterdam nog eens wordt opgeschrikt met de berechting van dit onbenullige Westfriesche boerenkran- tenheibeltje. WAARTOE DE LIEFDE EN HUWELIJKSVREUGD VERLANGEN ONS KAN BRENGEN! Mej. Aaltje de L., 'n slanke jonge vrouw, was in Au gustus 1929 als winkeljuffrouw in betrekking bij den heer Jacob Blokker, de welbekende winkelier te Hoorn, die door zijn enorme reclame zijn zaak groot maakte en in dit opzicht menige krenterige zakenkniezer tot voor beeld kon strekken. Mej. Aaltje* echter maa.kte voor zich zelf een minder voordeelige reclame. Ze wenschte zoo spoedig mogelijk in het huwelijk te treden en om deze zaligheid nu in den kortsten tijd te beerven, nam zij haar toevlucht tot oneerlijkheid en drukte een aantal winkelgoederen en een paar bankbiljetten achterover, voor welke feiten zij, inmiddels gehuwd, thans terecht stond. De materieele schade is evenwel inmiddels vergoed en was men van meening, dat een voorw. straf hier goed geplaatst zou zijn. Het berouwvolle jonge vrouwtje werd alzoo veroordeeld tot 4 maanden voorw. met 2 proefjaren en onder toezichtstelling van het Leger des HeiJs. Op de vraag van den politierechter of zij met deze straf tevreden was, antwoordde de jonge huls moeder schuchter en met benepen stemmetje: Ik zal bet aan mijn man vragen! Waarop de schaduw van een genoegelijken glimlach de strenge trekken des politierechters overtoog OF DAT TRAMMETJE MAG DE CONDUCTEUR WEL EEN RIDDERHARNAS MET VERSCHUIFBAAR VISIER DRAGEN. De conducteur van het Egmonder trammetje, gewoon lijk doortrokken van zoute haring en gerookte poonen aroma, de heer K. de Groot, had onlangs op een dienst- rit onderweg wat kapsones gehad met den trollervls- scher Gerrit St., over een relskaartje, doch die kwestie scheen in der minne geschikt en had de conducteur niet het minste vermoeden, dat hem eenig leed zqu over komen. De heer Gerrit St echter bleek van een andere opinie en gaf den conducteur bij aankomst in. Egmond am Meer eenige opstoppers, die geen van allen doel mis ten en den conducteur geen bepaald aangenaam stree- lende gewaarwording bezorgden. Hij maakte dan ook ter bevoegder plaatse melding van zijn avontuur en he den werd de wrokkige Gerrit veroordeeld tot f 20 boete of 20 dagen. TWEE CONCURREERENDE LOUDSPEAKERS. Den Helder is 'n reuze-aardige plaats, altijd vol vari atie, terwijl de dames blijk geven van een ongewoon temperament. Maandag werd de saaie politlerechters- zitting dan ook weer een prettig gevarieerd door het optreden van de 23-jarige mevrouw Caharina M., die hevig gebrouilleerd is met haar stiefmoeder, Maria Mergret geboren Noot en deze dame onder meer had medegedeeld, dat zij een „stinkzak" was. Moeder Mer gret kon natuurlijk deze vleiende vergelijking niet zon der protest aanvaarden en werd dus een klacht inge diend met het hiervoren aangeduide gevolg. Het moet mij gedood, in verachting doen verkeeren. Ik denk dat hij mij evenzeer haat als ik u doe, om even goede rede nen. O, geloof me, ik ben me zeer goed bewust, wat ik u allemaal verschuldigd ben. lieve oom!" Zij sprak nu kalm genoeg, maar er was een diepe haat in haar stem, die den man verwonderde. Ze was onuitsprekelijk veranderd, sinds hij haar een maand geleden gezien had. Hij had haar in verschillende stem mingen ontmoet koud, wanhopig, bitter, uitdagend maar nooit zooals ze nu was, absoluut onverschillig leek ze; een vrouw, die haar doodvonnis ontvangen had en die het niet schelen kon of het op staanden voet ten uitvoer gebracht werd of over eenigen tijd. Hij ging naar haar toe én leunde tegen een laag kastje bezaaid met portretten in eenvoudige lijstjes. Nu boog hij zijn hoofd tot haar over. „Weet je," zei hij met kalmen nadruk, „dat je als een dwaas spreekt? Natuurlijk ben je blind zooals vrou wen gewoonlijk zijn wanneer het den man dien ze lief hebben betreft: Anthony Kendal aanbidt den grond waarover je gaat. Besef je. dat vandaag, morgen, wan neer je jezelf er voor wenscht ln te spannen, je hem terug kunt winnen, en allen grond die je verloren hebt? Wanneer ik uit je leven verdwijn, zooals ik bereid ben te doen na rijpelijke overweging, dan zou je je leven weer als nieuw voor je hebben. Je zou staan waar je stond vóór je huwelijk, met dit voordeel evenwel, dat hij te meer waarde aan je bezit hechten zou, zooals een man onvermijdelijk doet met hetgeen hij bijna verloren had." Iris maakte een gebaar van ongeduld. „U verspilt uw tijd, oom Felix!" zei ze. „U is zonder twijfel, naar u me eens verteld heeft, de succesvolste afperser van Londen. God alleen weet, hoeveel mannen en vrouwen u ln hun verderf gestort heeft, terwijl u den mantel van een liefdevol beroep gebruikte om uw liefdelooze onbeschaamdheid te verbergen. Maar ik wei ger verder tot uw slachtoffers te behooren... ik verkies de openbaring van wat tot nu toe verborgen bleef te verhaasten. Ik ben van plan Anthony de waarheid te vertellen..." „Ben je van plan Anthony Kendal te vertellen, dat je niet zijn vrouw bent?" Er klonk een zweem van plezier, niet van verwonde ring, in Heriot's stem. „Ja," haar oogen ontmoetten de zijne, „de heele waar heid, Dat ik dacht, dat Dick dood was, dacht, wat de heele wereld dacht, dat hij omgekomen was bij het spoorwegongeluk te Dewsbury. Kent hij de bewijzen niet, waarop ik mijn geloof grondde de man, die als Dick begraven werd... een man, die zijn kleeren aanhad, zijn eigen ring droeg... zijn papieren bij zich had, vervalscht misschien, maar toch van Dick Challoner... en ik zal hem nog meer vertellen... wat mijn l.even geweest is, sinds u er in kwam." Dr. Heriot's gezicht werd donkerder, maar zijn stem behield den vleienden beroepsklank. echter gezegd worden, dat de dames oratorisch en slag vaardig vrijwel tsaren elkander waren opgewassen en gaf co neg tamelijk jeugdige stiefmama blijken van een mmitat.e-talent., dat Stclla Fontair.e zelfs tot eer zou hebben gestrekt. De ondeugende stiefdochter werd ver oordeeld tot f 10 boete, wat haar zoo geducht mee viel, <!*t zij direct aftikte en niet eens om korting verzocht. HET NIET ERKENDE RECHT VAN DEN STERKSTE. De aannemer Gerrit R. te Bergen meende al of niet terecht reden te hebben om verstoord te zijn op den 12- jarigen Jan Bellekcm en had dit den knaap op 27 Nov. op nadrukkelijke en hardhandige wijze ter kennisse ge bracht met het voor hem thans ook niet aangename gevolg, dat hij heden wegens mishandeling moest te recht staan. De aannemer ontkende nu wel en be weerde dat Jan uit vrees voor een aframmeling al ge schreeuwd had als een mager big. alvorens hij werd geslagen, doch een jonge dame had gezien, dat baas Gerrit den op den grond liggende jongen had geschopt en deze getuigenis gaf hem den genadestoot, omgezet in een boete van f 10 of 10 dagen hechtenis. PIET VERLIEST WEL Z'N HAREN, MAAR NIET ZIJN.... AANGENAME GEWOONTEN. Onze welbekende Pieter'S., 'n all-round sportsman uit Den Helder, bevend zich in den avond van 28 Novem ber aldaar in het café van Boon en verkeerde alstoo. in die gezellige gemoedsstemming, ontleend aan een rijkelijk gebruik van piex-e-verschrikkertjes, om eens 'n gezellige knokpartij on touw te zetten, 'n gezelschaps spelletje, waarvan T" 1 zeer veel houdt en daarin zeer bedreven is. De r' .'er Marine, Bouhuis, werd door hem uitverkoren i medespeler en ontving een prima peuter onder z'u kin en werd daarna zoo nadruk kelijk in zijn keel geknepen, dat zijn oogen hem zeer onaesthetisch uit het hoofd puilden. De amusante Piet stond heden voor deze bittertafel-grap terecht en be- (Vervolg.) Wanneer men vraagt naar de oorzaak van deze permanente werkloosheid, die thans nog gedurende liet geheele jaar gemiddeld 6 van alle arbeiders leeg doet loopen, dan zijn er twee voorname omstan digheden aan te wijzen, die daarvan de schuld dra gen. De eene is, dat de vakvereenigingen der arbei ders altijd maar streven naar hooger loon, zoodat er nimmer rust komt in de bedrijven en de ondernemers bij hunne berekeningen steeds met onzekere getallen moeten rekenen. Dit noopt hen tot voorzichtigheid hij het stichten van nieuw kapitaal en het in dienst nemen van arbeiders en heeft allicht tot gevolg, dat minder arbeiders tewerk worden gesteld dan wanneer omtrent de hoogte der loonen zekerheid bestond. De andere is, dat. de werkgevers volkomen vrij zijn, als het bedrijf e<?n gunstigen tijd doormaakt, ar beiders in dienst te nemen en hun kapitaal uit te breiden en de winsten in den zak te steken en later als de tijden veranderen en de winst vermindert, een deel van het kapitaal op non-activiteit te stellen en arbeiders te ontslaan. Volkomen vrij ook om arbeiders te ontslaan, als zij door samenvoeging van onderne mingen of door machines in gebruik te nemen, r- beiders kunnen ontberen. Bestond die vrijheid niet dan zou het in gebruik nemen van machines of sa menvoegen van ondernemingen slechts voordeel kun nen opleveren bij uitbreiding der onderneming, omdat in_ de uitgebreide onderneming de oorspronkelijk aanwezige arbeiders éllen van werk zullen kunnen wórden voorzien. En omdat men als die vrijheid niet bestond, in achteruitgaande tijden niet zoo gemakke lijk van de overtollige arbeiders af zou kunnen ko men. zou men wel verplicht zijn, in tijden van voor spoed een deel van de winst te reservceren om er in tijden van tegenspoed dc arbeiders hun loon mede te kunnen, geven. Maar deze groote vrijheid der ondernemers heeft ook tot gevolg, dat zij minder gemakkelijk besluiten tot het stichten van het nieuwe kapitaal, dat noodig is om de aankomende arbeiders in dienst te kunnen nemen, zonder daarvoor in de plaats oudere arbei ders gedaan te geven op grond van geringe praestatie. Men kan in het algemeen aannemen, dat wanneer bij volle belasting van het kapitaal 13 arbeiders van werk kunnen worden voorzien, dc 13de arbeider, die in dienst wordt genomen, den ondernemer weinig of geen voordeel geeft, zoodat de ondernemer eer ge neigd is, voor den 13den, die zijne diensten aan biedt, als het een flinke kerel is, een ander te ont- „Mijn lieve jongedame, je bent overspannen en als ieder in dien toestand geneigd de dingen te zeggen en te doen, die je vermoeide zenuwen je bevelen. In werkelijkheid natuurlijk, weet ik heel goed, dat je niet het minste verlangen hebt cyn je positie als vrouw van een van de rijkste mannen van Engeland op het spel te zetten. In je hart leeft niet de geringste wensch mij in je vijand te veranderen of eenige daad te doen, die er toe zou leiden om de identiteit van Lady Kendal in die van Iris Challoner te doen verzinken, de doodarme vrouw van een man, die zie de waarheid niet voorbij, omdat ze weerzinwekkend is nu bij alle fouten en gebreken in zijn persoonlijkheid, die jij haatte, nog een verminkt lichaam en de hulpeloosheid van een kind voegt. Dlck, arme kerel, heeft een verpleegster noodig, geen echtgenoote en beiden betalen kan hij niet." Dan voegde hij er kalm aan toe: „Voor tien duizend pond kun je vrede koopen, abso lute stilzwijgendheid!" De vrouw lachte alsof ze zich kostelijk vermaakte. „Tien duizend pond bent u niet te bescheiden? Maar heb ik u niet verteld, dat u me totaal uitgezogen heeft? Neen, beste oom, deze grap moet een einde nemen. Ik ben gek geweest hoe weet ik, dat uw verhaal waar heid is? In leder geval vertrouw ik me liever aan An- thony's genade toe, dan aan de uwe. Hij is ten minste een man van eer. Als u de waarheid gesproken heeft, welnu, dan ben ik bereid het onvermijdelijke te onder gaan: indien u gelogen heeft, neemt deze hel een eind. Volvoer uw bedreigingen! Ik geloofde, dat lk vrij was toen ik Anthony trouwde dat zal hij ten minste ge- looven, ofschoon hij weet, dat ik hem om zijn geld nam. Na armoe en erger geleden te hebben met een bruut en gemeene kerel, greep ik met beide handen, toen mijn veronderstelde bevrijding kwam, naar wat het lot mij gaf: zijn rijkdom en het geluk, hetwelk die beloofde.'' „Ik bied Je geluk aan voor een armzalige som een som die een paar van je minst waardevolle juweelen opbrengen zou. Om voor altijd uit je leven te gaan, Chal loner het zwijgen op te leggen je te maken in werke lijkheid wat je nu maar schijnt de vrouw van An thony Kendal. Je bent geen dwaas, lieve Iris, je moest weten..." Hij wierp een blik op haar en zag dat het bloed haar naar het gelaat vloeide, dat haar lippen beefden, en onmiddellijk wendde hij zijn oogen af, ter wijl hij het deed voorkomen alsof hij de portretten op het kastje naast zijn elelboog bekeek. Er was er een van Anthony Kendal, toen hij nog een jongen was hij herkende den oprechten biik van de staalblauwe oogen onder de rechte wenkbrauwen van den man, tegen wien hij bezig was samen te spannen. Nog een van Iris zelf, vóór zij tot den vollen bloei van haar vrouw-zijn gekomen was, liefelijk en trotsch, maar nog niet ver hard. Nog altijd doende alsof hij in de beschouwing van de portretten verdiept was. om de vrouw tijd te geven tot denken, nam hij de foto in den smallen gouden lijst in weerde nu zelf driemaal in het hoofd te zijn gestoken, wat hij later,, toen hij toevallig eens op zijn hoofd krabde, had geconstateerd. Evenals gewoonlijk, was Piet ook nu weer de sigaar en werd hij tot f 20 boete of 20 dagen veroordeeld. DE VREUGDE DER CASTRICUMMER BATAVIEREN TEN TOP GESTEGEN. In den nacht van Zaterdag 28 op Zondag 29 September werd met groote opgewektheid het feest gevierd van Bachus en Cambrir.us en had de dienstdoende rijks- en gemeente-politie het zoo druk als man's moer met de luiermand om dc opgewonden dorpelingen tot kalmte te manen. Plots werd echter hun aandacht getrokken door verdachte geluiden in een boomgaard en ontdekten zij daar zekeren Gerrit B., die gedachtig aan het spreekwoord: One apple a day, keep the doctor away, zich te goed deed aan het sappig ooft, voor welk feit hij thans wreed werd gestraft met f 10 boete of 10 dagen. DE MOEITE BLEEF NIET GEHEEL ONBELOOND. De hotelhouder uit het bekende artistencafé „Het Wapen van Munster" te Alkmaar, de zwaarhoorige leer H. J. W. L., had op 29 September met behulp van een vriend, 'n potige parachutist en kalvenhandelaar Aris van W., die hij niet meer in zijn localiteit wenschte te ontvangen, de deur uitgeknokt en wel zoo hardhandig, dat deze in het Verdronkenoord voor havenmeester ging spelen. Voor de telaste gelegde mishandeling stond de heer L. terecht en werd toen bij evrstek tot f 25 boete veroordeeld, tegen welk vonnis hij heden in verzet was gekomen. De zaak werd nu opnieuw behandeld, doch na uitvoerige toelichting van den veroordeelde, hoe hij door het irriteerend optreden van Aris v. W. was uitgelokt, waren officier en politierechter unaniem van mcenlng, dat de opgelegde straf wat te zwaar was geweest tn werd alsnog de boete bepaald op f 15 of 15 dagen. De heer L„ die zelf had erkend zich te hebben vergrepen, had dus reden tevreden te zijn. Amen. slaan, die hetzij door ouderdom of door andere min der gunstige eigenschappen minder goed voldoet. Als men de zaak theoretisch beschouwt, kan hij van het in dienst houden ook van dien 13dcn geen schade hebben, maar het voordcel van den man is hem te gering en te onzeker om hem in dienst te houden en hij is immers volkomen vrij hem zijn ontslag te geven. Daarom zal er, als deze vrijheid van den onderne mer tot het ontslaan van arbeiders gehandhaafd wordt, steeds belangrijke werkloosheid blijven en door het geven van gemeenschapssteun cn werkloosheids verzekering zal de werkloosheid nog toenemen, want de nienschen, die steeds hun best doen om werk te hebben, zullen van die uitkeeringen niet profiteeren en deze onrechtvaardigheid zal de werklust der men- schen verslappen, terwijl ook de werkgevers er ge makkelijker door zullen besluiten hun werkvolk in slappe tijden gedaan te geven. Hoe nadeelig ook de werkloosheid van een belantr- rijk percentage arbeidsbekwame monschcn voor de samenleving cn voor do betrokkenen zelf moge zijn, toch ben ik van meening, dat men voor dat kwaad ecu veel grooter kwaad binnenhaalt, wanneer men de nadeelige geldelijke gevolgen van de werkloosheid voor de betrokkenen gaat verminderen of wegnemen door middel van gemeenschapssteun en werkloos heidsverzekering. want de gevolgen daarvan zoowel vcor dc geestelijke als voor de stoffelijke volkswel vaart schijnen mij veel nadceliger dan de werkloos heid zelve. Voor het vraagstuk der werkloosheid zie ik maar één goede oplossing en deze bestaat hierin, dat men iederen arbeider in de gelegenheid stelt zich voor vast te verbinden tot het verrichten van werk, waar voor hij is opgeleid en door den een of anderen werk gever is in dienst genomen, tegen een loon, dat door georganiseerd overleg is vastgesteld. Wie zich daartoe niet wil verbinden is los arbeider met alle gevolgen, die daaraan zijn verbonden. De losse arbeider is dan niet anders dan een onderne mer, die zijn arbeid beschikbaar stelt voor dengone, die hem daarvoor een behoorlijk loon wil betalen. Hij weet, dat. hij tijdelijk werkloos kan worden en dat hij daarvoor dus zal moeten sparen of zich ver zekeren en dat hij als hiermede in gebreke blijft, aan de armenkas zal kunnen vervallen. Indien mocht blijken, dat op die wijze te veel menschen ten laste komen van de armenzorg, zal men de losse arbeiders kunnen verplichten om een deel van hun ioon te be sparen, die spaarpenningen voor hen kunnen bewa- de hand, maar zij viel voor zijn voeten neer, en hij bukte zich haastig om haar op te rapen; toevallig ont dekte hij daarbij den naam op de achterzijde geschreven. „Cecily Gerard. Oud achttien jaar." Cecily dus, en niet Iris. Hij herhaalde den naam na denkend, terwijl hij het portret weer op het kastje neer zette. Een nichtje van Iris en ook het zijne. Zijn dood arme nicht met zulke onmogelijke principes, dat hij haar bestaan bijna vergeten had. Zou ze werkelijk zoo knap zijn en zooveel op Iris lijken? Cecily? Een aardige naam en opmerkelijk passend bij zoo'n avontuurlijke jongedame als zij was. Iris was opgestaan. De kleur was van haar gezicht verdwenen, ze zag nu zeer bleek. „Ik weet maar één ding", zei ze met bevende stem, „dat wat ik het meest bejammer, is. door mijn lafheid uw medeplichtige te zijn geworden in een gemeen com plot. Laat Sir Anthony met mij doen zooals hem goed dunkt en zooals lk verdien behandeld te worden... Zoo zal hij ten minste ook met u handelen... en ten slotte zal de wereld u leeren kennen, voor wat u bent... een leugenaar, een dief... een afperser. En nu ga, ik wensch uw tegenwoordigheid niet langer te verduren!" „Je blijft dus bij je plan om te spreken? Terwijl je al de gevolgen kent?" Het was afschuwelijk om Felix Heriot's stem te hoo- ren en zijn gezicht to zien. „Terwijl ik al de gevolgen ken zelfs als lk geloof dat Pvichard Challoner werkelijk dood is ben ik toch van plan Sir Anthony Kendal de waarheid te vertellen, opdat ik dóór de waarheid tot de waarheid komen mag." „Ik kan onmogelijk gelooven, dat je in je hart meent, wat je zegt, maar denk nog eens over de zaken na. Ik geef je tijd tot morgen. Na morgen..." Voor een oogenblik scheen het masker van zijn glim lachend gezicht af te vallen, den waren mensch cr ach ter toonend, een afgrond openbarend, waarvoor haar ziel terugdeinsde. Ze liep naar de bel en drukte er op. „Na morgen zal mijn ziel vrij zijn van zelfs een ge dachte aan u!" zei ze. Plotseling begon de man, die naar haar blanke hand keek, toen ze op de bel drukte, te lachen. „Ja." zei hij vleiend, het masker veilig op zijn plaats ditmaal, „lk ga gehoorzaam, en bevrijd je van dc last mijner aanwezigheid. Maar denk gedurende vier en twin tig uur nog eens ernstig na, Iris. Ik heb niet het minste plan om een scène te maken of de groote „men" aan het babbelen te brengen, dus ga ik. Maar onthoud het goed. indien je niet tot reden komt, zal het morgen mijn beurt zijn om te bevelen. En als ik zeg „ga", dan zal het zijn om je te drijven niet de straat op, maar de goot in." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 5