Tate's Droom in 1600
Van de onbezorgde jeugd lol den bezadigden ouderdom
is iedereen in verrukking over jCHWH pepermunt
Boksers te huur.
Een wonderlijke „lastgeving".
Hoe ons Indië veranderd is.
Uit onze Omgeving.
ST. MAARTEN.
WIERINGERWAARD.
^r/;^.v^.v.-..lhW^<aï.v.-a^-arav.Y;v:v-^.;...v:.v.y ;v:.V ....V', y*
Voor engros btf: Fa. J. F. v. Lieshout en Fa. G. Kuyper, Alkmaar.
De lieer Kamp zegt, aangevallen te zijn over zijn
meening om de huren te verhoogen. Het is spr.'s be
doeling geenszins om te hooge huren te nemen en
vooral niet om woningen van ambtenaren te ver-
koopen. Spr. meent, dat het goed is dat de gemeente
deze huizen heeft. Waren ze in particuliere handen,
de huur zou geen f2.30, maar wel f3.50 zijn.
De Voorzitter zegt, dat het niet de bedoeling is ge
weest een huis van een ambtenaar te verkoopen.
De heer Kamp had den indruk gekregen dat het
ging vorig maal over verkoop van 5 woningen.
Voorzitter: Aankoop, maar spr. sluit hierover de
discussies.
De heer Dekker wil nog iets over den huurprijs
zeggen. Spr. heeft het uitgerekend en acht de huur
prijs meer dan voldoende, wat hij met een becijfering
staaft, er verder op wijzend, dat in de annuiteit cok
zit de rente en aflossing. Dit wordt door de huurders
betaald, die het dus mogelijk maken dat de gemeente
over 50 jaar onbezwaard eigenares der woningen is.
De heer Kamp meent, dat de menschen toch goed-
kooper wonen dan andere monschen.
De heeren willen de discussie hierover nog wat
voortzetten, maar Voorzitter acht de kwestie afge
handeld.
Rondvraag.
De heer Kamp wijst op de Molenkade, de toestand
eischt dringend verbetering.
Voorzitter zegt, dat het bazalt wordt aangevoerd
en de weg zal op gelijke wijze vvoi*en behandeld als
de wegen die reeds een beurt hebnen gehad. Verder
wordt er een steensteun aangebracht, omdat de weg
steeds wegzakt.
De heer Honingh informeert naar de brug naar
het Zand.
Voorzitter zegt, dat de opdracht aan den heer Vis
is gegeven om de teekening te maken.
De heer Honingh dringt op spoed aan, wat Voorzit
ter er op doet wijzen, dat deze post staat op den dienst
1930, dus de zaak niet eerder ondernomen kon wor
den.
De heer Honingh zegt, dat hij te Lutjewinkel is be
stormd over de brug daar. Schippers en vrachtrij
ders uiten daarover huD misnoegen.
Voorzitter zegt, dat de brug in onderhoud is bij de
Niodorper Kogge en dat men toch 't eerst zich tot
dat lichaam moet wenden.
De heer Honingh zegt, dat ook geklaagd werd, dat
de weg te rond werd.
Voorzitter zegt, dat steeds dezelfde wijze van be
handeling is gevolgd en dat gedurende 1929 bij de
wegen die onderhanden zijn geweest, nooit één en
kele klacht is geweest. Spr. geeft in overweging de
resultaten nu maar eerst eens af te wachten.
De heer Kamp ziet in deze uitdrukking een opzij
zetten der raadsleden. Men behoeft de resultaten niet
af te wachten. Als een raadslid meent, dat het niet
goed gaat, mag hij dat zeggen.
Voorzitter beaamt dit volkomen, en dat heeft spr.
met zijn woorden ook niet bedoeld. Hij heeft er alleen
maar op willen wijzen dat gedurende 1929 niemand,
ook geen enkele raadslid ook maar één klacht heeft
geuit over de wijze waarop de wegen zijn behandeld.
De heer Kamp meent, dat de weg nu ronder wordt
Hufbert's vinding: op twee delen
Nog gelegd een derde schroot
Dekkend waar zij samen kwamen,
Toch nog niet het rechte bood.**
Van een man uit 't verre Oosten
Kocht eens Tate een paneel
Waarop Jozefs timmerwerkplaats
Was geschilderd voor een deel.
\an een schaafbank werkte Jezus
!.n Sint Jozef maakte een zij
Van een kast, bostaande uit planken
Dicht aan een, drie aan een rij.
Ruiten Joeg de wind het water
Tegen houten wand en voeg,
Maar geen druppel leek het Tate
Toch de wind naar binnen joeg.
gemaakt 'en meent, dat de Molenkade verwaarloosd
is.
Voorzitter gaat met zijn rondvraag verder en daar
niemand het woord verlangd, volgt sluiting.
De managersfirma Austin en Bishop te
Seattle (Amerika) heeft thans de beschik
king over 436 prof. boksers van alle groot
ten, gewichten en kwaliteiten. In deze for-
ma zijn 24 personen, boekhouders, trainers,
masseurs, enz. werkzaam gesteld.
(Courantenbericht.)
Uit Dollarland een nieuw geluid,
Hoe kunnen ze 't verzinnen;
Daar huurt een firma boksers uit
En loopen daarmee binnen.
Ze zijn te huur per dag en uur
Van pluim- tot zwaargewichten.
De zwaardere zijn nog al duur,
Goedkooper zijn de lichten.
De firma stuurt portretten rond,
Vermeldend als reclame:
Van tachtig tot tweehonderd pondl
En publiceert hun namen.
De orders stroomen uit het land
Van alle kanten binnen,
Zoo kan ten slotte ied're klant
Het boksfeest gaan beginnen.
De club „Knock out", die vraagt er een,
Die negentig pond zwaar is;
Daar er dan voor de leden geen
of minimum gevaar is.
Men haalt er een uit het magazijn
Vlak naast de honderd ponden;
Men pakt hem in en met den trein
Wordt deze dan verzonden.
De een is vrachtgoed, goed verpakt.
De ander gaat „expresse".
Zij zijn verzegeld en „verlakt".
En gaan soms met z'n zessen.
Maar als dan het vervoer mislukt
Door schade aan die Heeren,
Dan mag de klant hei boksproduct
Per omgaand retourneeren.
En is de wedstrijd weer gedaan
In tien of vijftien ronden,
Dan wordtdirect de boksei aan
De firma teruggezonden.
Men zendt hem, schoon hij heldenmoed
Aan reuzenkrachten paarde,
Nu niet als een of ander „goed",
Maar „m onster zonder waarde**.
TROUBADOUR.
n.
Is t paneel sinds lang verdwenen,
Tate en Huibert Filips' naam,
Meldt 't is eervol ook voor Schapen
Na drie eeuwen nog de faam
Tate en Huibert Filips waren Schager timmer
lieden, die octrooi kregen op hun uitvindingen: pot-
dekselen en ploegen en messen. Een geschiedschrij
ver meldt van hen: „uit de dikte van een duim
breedte ebbenhout konden ze 13 sneden zagen, dat
het zoo dun was als percament". Ilcel uit Brussel
kwam men om kennis te nemen van de uitvindin
gen der gebroeders Filips.
Potdekselen.
**4) Ploegen en messen.
UIT ONZE OOST.
Het politie-personeel van Soeraboia
moet iederen dag een bepaald aantal
overtredingen constateeren.
Volgens de Ind. Crt wordt aan het lagere politie
personeel gelast om iederen dag een bepaald aantal
overtredingen te constateeren, het doet er niet toe of
er wel overtredingen zijn, zij moeten geconstateerd
worden. Zoo komt in het „orderboek" voor het min
dere politie-personeel van de vierde sectie te Soera-
baia de volgende opdracht voor:
Vanaf heden wordt door mij gelast, dat elke' ploeg
per dag minstens 3 overtredingen constateert van ar
tikel 25b der Soerabaaische politieverordening. De
wacht-commandanten zijn hiervoor aansprakelijk."
„Het Noorden" (Tegal) knoopt hier onderstaande
ontboezeming aan vast: Wij hebben ons eens flink
de oogen uitgewreven, na eerste lezing van deze won
derlijke „lastgeving" Waarop wij het bericht nog
eens grondig over lazen, om vervolgens even naar ons
hoofd te grijpen. Aangezien dit nog op de gewone
plaats zat en alles om ons heen een normaal as
pect vertoonde, moesten wij wel aannemen, dat het
er werkelijk stond, dat wij niet droomden. Een on
gehoord staaltjo van politioneel vernuft zullen dege
nen, die der politie een goed hart toedragen, zeggen.
Best mogelijk. Maar het kan eveneens als een ver
bijsterend staaltje van belachelijke dienstklopperij
gekwalificeerd worden, waarvan het Soerabaaische
publiek de dupe dreigt te worden. Genoemd blad ver
nam verder, dat deze opdracht den volgenden dag
mondeling werd toegelicht, waarbij werd meegedeeld,
dat elke hoofdagent dagelijks twee overtredingen
van bedoeld artikel zou hebben te constateeren, daar
hij anders zijn aanspraak op een vrijen dag in de
week de hoofdagenten hebben 4 vrije dagen in de
maand zou verbeuren! Een en ander geschiedde
op last van den sous-chefDuytshoff Wij hech
ten met Shakespeare niet veel waarde aan een naam.
Maar het lijkt er in dit geval veel op, dat bedoelde
sous-chef zijn naam alle eer wenscht aan te doen.
Want deze dwaze lastgeving riekt heel erg naar de
voormalige Duitsche methode van poütioneele wil
lekeur. Erger: er zit iets onbetwistbaar Russisch in!
Wij hebben niets tegen de politie. Het corps werkt
vooral in Indië onder vaak zeer moeilijke omstan
digheden. Het heeft tal van keeren bewezen, dat het
zijn moeilijke taak uitstekend weet te vervullen.
Zulks neemt echter niet weg, dai er onder het poli
tiecorps elèmenten schuilen, die er niet thuis hooren.
Ook dit is door het publiek en in de pers ettelijke
malen geconstateerd. Populair in de goede beteekenis
van het woord is de politie in Indië stellig niet. Dat
is trouwens ook niet noodig. Wellicht met uitzonde
ring van den bobby is de politie-agent nergens ter
wereld een populair figuur, die zich in de onver
deelde sympathie en de achting van het publiek mag
verheugen. Maar de politie-menschen in de hoogere
rangen dienen zich vooral te onthouden van experi
menten als het bovengesignaleerd Soerabaaische
snufje. Omdat er onvermijdelijk uit zal voortvloeien,
dat onder het publiek verbittering en animositeit je
gens het politiecorps wordt gekweekt. Men raag im
mers bij voorbaat aannemen, dat de betrokken hoofd
agenten alles op haren en snaren zullen zetten om
eiken dag de vereischte portie overtredingen te con-
sateeren. Dit i9 een klein kunstje en wanneer er een
vrije dag op het spel staat, zullen zij met argusblik-
ken speuren naar slachtoffers, die onder gewone om
standigheden vrij uit zouden gaan. Er zijn reeds te
veel politie-agenten die hun boekje te buiten gaan
zonder speciale opdracht. Nu zij daartoe een be
paalde opdracht hebben gekregen, kan het Soera
baaische publiek er van lusten. Tenzij van hooger-
hand tijdig wordt ingegrepen. Het is trouwens niet
aan te nemen, dat aan deze poütioneele farce niet
terstond een einde wordt gemaakt. Het is zelfs voor
Indië al te bar.
De gemoedelijke tijd van 35 jaar geleden.
Toen men er nog niet tegenop zag om
100 KJVL ver te loopen teneinde een feestje
mee te maken.
In de Locomoteif vertelt de heer Van der Lely, eige
naar van hotel Kalitaman te Salatiga over vijf en
dertig jaar geleden.
„...Ja, als ik zoo eens naga, hoe Indië veranderd
Is... Al kan ik niet zeggen, dat alle veranderingen ver
betering beteekenen... Wat is het Europeesche leven
hier niet anders geworden. Als ik denk aan den goeien
ouwen tijd, dat ln een hotel de groote kletstafel stond
met een gat in het midden, waaruit een jongen opdook
om de bittertjes te vullen, die voor het eten gratis ge
schonken werden, overkomt me nog wel eens een ge
voel van heimwee naar dien tijd." Hoe gemoedelijk
kon het niet wezon in de soos te Jogia! Waar de dames
in sarong en kabala kwamen nontonnen. Wie onzer
oude Midden-Javaan kent niet Moeder David van Hotel
„Centrum" naast de Jogiasche fpos? Waar de goktafel
stond voor de races... Wanneer je in 3898 's avonds
op Bodjong wandelde, was alles pikdonker en zag j9
geen kip. In een achtergalerij hoorde je eens een orgel
en dan was de heele buurt in sarong en kabaln alweer
aan het walsen... Kom daar nu eens om!... De tyden,
dat een hulsjongen f 3 per maand kreeg in stede van
met een ontevreden gezicht f 15, dat een kip 15 cent
koste in plaats van f 1.50, dat je voor een flesch jenever
90 cent betaalde in stede van f 4.50, zijn geweest... Ook
de oude Indische gastvrijheid heeft een leelijken knak
gekregen! Te verwonderen valt het Intusschen niet, dat
dit gebeurd is, want maar al te veel landloopers, die
als heeren verkleed zijn, zwerven rond... Een oplichter
'vijf en dertig jaar geleden? behoorde tot de uitzonde
ring! Zuurpruimen van heden beweren, dat tegenwoor
dig alles oplicht... Ik ben misschien wat ouderwetsch,
maar het oude Indië, waar onderling vertrouwen
heerschte, waar een man een man, een woord een
woord was, prefereer ik boven het huidige, waar Je
bij eiken stap dien je doet in zaken eer6t een advocaat
moet raadplegen... of het wel veilig is... Als de oude
garde over den goeien ouwen tijd uitpakt!
Cultuurgeëmployeerden mopperen wel, dat ze
zoo afgelegen wonen, maar brave knapen, als jullie vijf
en dertig jaar geleden op den Kloet gezeten had, zoo
als Ik... Vier uur moest ik wandelen om eindelijk in
een bandy te kunnon stappen en dan ging het over een
abnormaal slechten weg naar de wereldstad Blitar,
om de races mee te maken, die niet deftig waren, maar
jclig! Op dezelfde manier moest ja terug en dan weer
aan het werk, vlassende op het volgende jaar. Als je
daaraan denkt, tegenwoordige mopperaars, mogen
jullie wel het gevoel hebben heden op de verst afgele
gen onderneming te zitten, als... ja als". Thans hebben
wij den eendaagsche.maar oudjes kennen nog wel 't oude
hotel „Andreas" te Maos, waar je roetzwart 's avonds
om acht uur uit den trein stapte, om, tot je enkels
door de modder wadend, een van ongedierte wemelend
bed te vinden, en werd je gewekt door het gegil van de
locomotief om 's avonds meer dood dan levend te
Batavia uit te stappen. Rimboeherinneringen? Daar is
bet verhaal van het „Emma" biljart, dat, in kongsie
gekocht, op het boorterrein Laman. loeloie in de Boven
landen van Palembang arriveerde, maar waarvoor geen
enkel huis sterk genoeg bleek. Toen werd er een atal-
dak boven gebouwd, en werd een fundeering gelegd
anders zou alles in de modder verwijnen en na
twee maanden stond er een keurig soosje! De admini
strateur-op-inspectie, voor wien allen hem toen duch
tig „knepen", lachte mee en deed zoowaar den eersten
stoot. Vergelijk dat soosje nu eens met de kostbare
gebouwen welke thans in de boorterreinen staan. Of
de menschen echter nu meer genoegen hebben dan
toen? Dat staat te bezien, want pas op. arme jongen,
de baas komt vanavond, dan moet je in dinnerjacket
zijn. Toen kwamen wij in slaapbroek! En als 's mor
gens de bel voor het werk ging. dan werd er niet naar
gekeken door je chef of je kwam, want hij was er zelf
ook niet! Och. eiken dag een uurtje langer en die schade
werd weer ingehaald. Daarom durfde je toen beter te
fuiven dan nu, de groote dag, in de petroleum wa3
altijd de 31ste Augustus. Dan werden de werkzaam
heden drie dagen stopgezet en kwam het personeel 100
K.M. ver loopen om dat mee te maken. Of de menschen
toen sterker waren dan nu. weet ik niet, maar ze za
gen ln geen drie dagen bed of baleh en tippelden, door
het oerbosch, kalm weer naar hun tampat terug. Toen
de oudcrwetsche fonograaf met rollen haar Intrede
deed, in 1903 hadden wij net ook de telefoonverbinding
naar de boorterreinen gekregen, was dit een uitkomst.
Samen ging het personeel dan in een telefoonhokje
staan om naar de muziek te luisteren en menigeen voel
de wel wat in zijn keel. Zoo herinner ik me nog. toen ik
in 1907 op Singapore kwam, een getoeter hoorde en een
automobiel zag, als een gek holde ik over de Esplanade
om het ding te zien en ik zal wel net hebben staan
kijken als de Eskimo's, die de eerste vliegmachine
over de Pool zagen.
Toen waren de vijf en dertig jaren overzien en stond
de heer Van der Lely weer in het heden.
Dinsdag vergaderde de afd. St.-Maarten „Klnder-
herstellingskolonies" in het café „De Tuinbouw" alhier.
De Voorzitter, de heer De Vries, opent met een gepast
woord de vergaderiag, welkom aan leden en pers toe
roepende, en de hoop er bij voegende, dat 1930 een
gunstig jaar voor de afdeeling mag zijn.
De heer Kriek, onderwijzer te Eenigenburg, ter ver
gadering aanwezig, wordt, volgens besluit der voor
gaande vergadering, gevraagd of hij do bestuursvaca-
ture, wegens vertrek van den heer Van 't Veer, wil
aanvaarden, wat deze zich laat welgevallen.
Hierna volgt lezing en goedkeuring der notulen.
Als Ingekomen stuk wordt behandeld een schrijven
van den Algemeenen Secretaris, om de gelden der af
deeling bij hem in rekening-courant te storten tegen
4*4 met een opzegtermijn van 1 maand, terwijl bij
voorschot 6 ln rekening zal worden gebracht De
vergadering, het doelmatige hiervan inziende, besluit
hiertoe over te gaan, terwijl als gevolg hiervan besloten
wordt het woordje „boerenleenbank" uit het reglement
te schrappen.
Uit het Jaarverslag, hierna gelezen, stippen wij aan,
dat dit. vermeldde, dat het bestuur 1 keer had verga
derd en dat over 1929 geen uitzending van kinderen
heeft plaats gehad.
Door afwezigheid van den penningmeester werd het
nazien der rekening tot nader order uitgesteld.
De aftredende bestuursleden, zijnde fle heeren De
Vries, Speets en Kriek, werden bij acclamatie herkozen,
welke functie weer door hen werd aanvaard.
Besloten werd voor dit jaar een afgevaardigde voor
de Algemeene vergadering te benoemen. De heer De
Vries wordt als zoodanig benoemd, terwijl de heer Kriek
als plaatsvervanger wordt aangewezen.
Bij de rondvraag vraagt de heer C.Stoop of bij de
ingekomen stukken, zoo hij meende ook een stuk was,
't welk over een film sprak. Voorzitter licht toe, dat
dit wel het goval was, doch dat een zoodanige film voor
een drietal jaren terug hier al eens vertoond is, dus
voor hier denkelijk niet veel resultaat zal hebben, temeer
daar een ieder bijna lid onzer afdeeling is.
Toch werd door de vergadering beslotenen opdracht
aan het bestuur gegeven, om genoemde film hier nog
maals te doen vertoonen en wel op een naar hun oor
deel geschikten tijd.
Niets meer te verhandelen zijnde, sluit voorzitter in
dank deze bijeenkomst.
Voor de eerste maal hebben we Dinsdagavond al
hier een Ouderavond gehad. Voor een jaar of zeven
terug is hier een Oudercoramissie opgericht met den
heer P. Saai als voorzitter en mevr. Haringhuizen
als secretaresse. Dezen avond werd nu in de O. L.
school gehouden en geleid door den heer Sieswerda.
Behalve het onderwijzend personeel waren 16 perso
nen aanwezig. De heer Sieswerda zegt dan nog nim
mer te hebben gehoord dat hier behoefte was aan
een Oudercommissie, doch nu was er iets bijzonders.
Er was nl. bij B. en W. een schrijven ingekomen van
enkele veraf wonenden, met verzoek de thans gel
dende aanvangsuren te doen bestendigen, nl 9—12,
cn 1—3. Door den len onderteekenaar van het adres
den heer C. Boekei (Poolland) wordt toegelicht, dat
een vroeger aanvangsuur voor de kinderen en voor
al voor de kleinste, die van verre moeten komen,
niet gewcnscht is.
De heer P. Visser (Slikkerdijk) wil er nog aan
toevoegen om het middaguui zoo kort mogelijk tfc
doen zijn, wat den heer Rezelman (Ürieinolens) duet
opmerken dat met één uur middag vooral de grens-
kinderen zeer moeilijk naar huis kunnen gaan om te
eten. Daardoor zal 't aantal dat in de school blijft
brood eten, grooter worden.
De heer Boekei merkt nog op, dat b.v. te Barsin-
gerhorn, Oudesluis en Schagcn ook steeds de scnool
om 9 uur aanvangt. Kan dat nu hier ook niet?
De heer Sieswerda is 't met alle sprekers eens en
voelt ieders bezwaren. Men moet 't evenwel van alle
kanten bekijken. Bij dezen toestand komt 't onder
wijs in 't gedrang, vooral bij de meisjes, die tegen
woordig slechts 2 maal eer- half uur inplaats wan
2 maal een uur handwerken hebben, wat -natuurlijk
niet gewcnscht is.
Deze zaak wordt verder nog van verschillende
kanten besproken en een oplossing die iedereen be
vredigt, is moeilijk te vinden, üra iedereen evenwel
ecnigszins tegemoet te komen, wordt ook nog opge
noemd om in de maanden November en Februari
althans om 9 uur 's morgens aan te vangen.
De heer Sieswerda zegt ten slotte, dat hier geen
besluit kan genomen worden. Van 't gesprokene op
deze bijeenkomst zal een verslag worden gemaakt,
wat opgezonden zal worden aan B. en W., aan wien
onder goedkeuring van Ged. Staten, de beslissing is.
Verder zegt de heer Sieswerda, dat door den Bur
gemeester werd voorgesteld om deze oudercommis
sie weer in het leven te roepen. Het is wel eens goed
om b.v. eenmaal per jaar eens bij elkander te ko
men. Als voorloopig bestuur zullen op verzoek de
heeren P. Visser Az. en C. Rezelman Jz. fungeeren
resp. als voorzitter en secretaris.
Hierna sluiting.
door M. Visser.
Tate Filips woonde in Schagen
Met zijn broeder, Huib genaamd
Beiden waren timmerlieden
Om hun arbeid wijd befaamd.
Niemand kon er schijven zagen
Von het hout zoo dun als zij.
Ebbenhout werd haast doorzichtig;
Perkament leek dik er bij.
Heel uit Brussel kwam men kijken
Naar het werk der .timmerliên.
Tn 't Hof van Holland, waar z' eens toefden,
Had men nooit zulk werk gezien.
Steeds volmaakter werd hun arbeid.
Grooter hun kunstvaardigheid.
Met octrooien Hollands staten
Loonden Filips' kunst en vlijt.
Met hun knapheid steeg hun eenvoud
Niemand toch, die beter wist
Hoeveel er nog in hun ambacht
Aan volmaaktheid werd gemist.
Dat hijvoorbeeld zolders, wanden
Planken schoof men naast elkaar
Lekten en niet tochtvrij waren
Voelden z' als een groot bezwaar.
Hoe kon 't anders? was hun vragen
En ze sloten peinzens moe
'3 Avonds na ve.el vruchtloos pogen
Denkend nog de oogen toe.
Hoe is 't moog'lijk, peinsde Tate,
Telkens als hij 't beeld bekeek.
Sterk-aan-een-ge-druk-te-plan-ken
Hem de wand der werkplaats leek.
In zijn droom nog zag hij Jozef
Met zijn kaststuk en den wand
Van de werkplaats, dicht van plank e
Daar bewoog zich Jozefs hand.
Wat was dat? Zie, Jozef haalde
Een der delen van.de rij
Voor de kast bestemd van d'and're,
Die hij op de schaafbank lei.
Klaar zag Tate dat die eene
Uitgegroefd was aan één zij
En omsloot een schprpe snede
Van de and're plankenrij.
Niet èèn elkaar dus sloot het samen,
In elkaar met ploeg en mes.
In zijn droom kreeg Tate Filips
Van Sint Jozef deze les.
Wat gedroomd was bij 't Ontwaken
Werd 't door Tate cn Huib beproefd
's Avonds lagen d'eerste planken
Rechts met mes en links gegroefd.
Een octrooi kreeg Fiüps' vind'ng
Van de Staten van het land
En 't paneel van Jozefs werkplaats
Kreeg een eer plaats aan den wand.
