Altmul Nitnws-
Mmitnii- LnlIiHlIii
De Losprijs.
Hudson 8 cyl. ii
Uit een Balkan-staat.
Grootere ESSEX,
Uitgevers: N.V. vJi.
...AN Co., Schagen.
Eerste Blad.
De Heldersche Gemeentebegrooting.
Automobieltentoonstelling te Amsterdam.
Op STAND 36
Dinsdag 28 Januari 1930.
SCHAG
73ste Jaargang No. 8602
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag cn Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomcnd nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23331
INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.65. Losse nummers 6 cent ADVEBTHN-
TIöN van 1 tot 5 regels f MO, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere lettors worden nnnr plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VTER BLADEN.
Zooals wij In ons blad van Zaterdag reeds vermeldden,
is de bcgrooting 1930 met algemeene stemmen door de
vroedschap aanvaard. Dit mag een succes genoemd
worden voor het Colloge van B. en W. en niet in het
minst voor den wethouder van Financiën, den heer
De Zwart.
Ondanks dat kostte het zeven openbare raadszittingen,
waarin de begrooting door den Raad onderhanden werd
genomen, terwijl men zich bij het sectie-onderzoek toch
omtrent alle verschilpunten had kunnen verklaren.
Een loffelijk voorbeeld gaf de soc. dem. fractie, die
te voren kennis had gegeven, dat zij deze maal zou af
zien van het houden van politieke beschouwingen, en
uitsluitend aan haar woordvoerder, den heer Van der
Vaart, opdracht had gegeven, enkele punten, deze be
grooting betreffende, te bespreken, van welken op
dracht de heer Van der Vaart zich zoodanig gekweten
heeft, dat vrijwel geen der andere leden hierop behoefde
te reageeren.
Anders was het met de vrijz. dem. fractie. De leider
dezer fractie had een uitgebreide rede op schrift ge
steld, waarin verschillende punten werden aangeroerd,
daarbij vooral de aandacht vestigend op de z.i. nood
zakelijke gemeentelijke woekerbestrijding. Zijn partij
genoot Van Loo verklaarde volmondig, dat de vrijz. dem.
niet buiten de algemeene beschouwingen konden en be
schouwde dit als de eenige gelegenheid van het jaar,
waarbij men zich eens kon uitspreken. Het stokpaardje
van dit lid was het z.i. foutief redigeeren van bestek
ken voor verschillende gemeentewerken, terwijl hij ook
niet kon nalaten de fractie van Gemeentebelang een
veeg uit de pan te geven.
Dit laatste was voor den heer Biersteker, die ver
klaarde dat ook zijn fractie het niet noodig had geoor
deeld veel over deze begrooting te zeggen, aanleiding
om op de woorden van den heer Van Loo in te gaan,
en dat het tusschen deze beide heeren niet altijd kalm
pjes toe ging, is uit de verslagen wel gebleken.
De heer Schoeffelenberger hield deze maal ook alge
meene beschouwingen, waaraan echter dikwijls geen
touw was vast te knoopen. De wijze waarop dit lid oud
burgemeester Houwing en ook den tegenwoordigen bur
gervader besprak, was, op zijn minst genomen, onbeta
melijk te noemen, en dit werd hem dan ook van. ver
schillende kanten duchtig ingepeperd.
Bij de alg. beschouwingen werd om. nog aangeroerd
de verkiezing van den heer Smits tot wethouder. De
heer Biersteker constateerde, dat deze wethouder daar
zat op de plaats, voor een ander bestemd. Immers
was de heer Van Os door de r.k. fractie candidaat ge
steld. Daar echter laatstgenoemde te „conservatief"
was, stemden de soc. dem. op den heer Smits en werd
deze bij derde stemming gekozen met 7 stemmen (6 soc.
dem. en 1 „afvallige").
Dit was voor den heer Biersteker aanleidng om vast
te stellen, dat deze wethouder daar zit bij de gratie van
de soc. dem, naar wier pijpen hij zou moeten dansen.
Van verschillende zijden werd opgemerkt, dat de
heer Smits persoonlijk niet voor deze verkiezing had
geageerd, terwijl de A.R. fractie wilde wegnemen het
vermoeden dat één hunner als „afvallige" werd voor
gesteld, door de verklaring dat beide leden dezer fractie
blanco hadden gestemd.
Korf verhaal
Een humoristische vertelling met een ernstig begin
Naar het Engelsch.
(Nadruk verboden.)
Toen Frank Wllson de tasch met golfstokken over de
Behouders, de trap naar Tremorro's kamers opende en
op Tremorro's deur bonsde, hoorde hij een haastige, ge
agiteerde beweging ln de kamer. Hij pakte de deur beet,
maar bleef nog een paar seconden lang buiten staan,
♦arwijl hij op zijn luchtige manier uitriep:
»- Vooruit, schiet een beetje op. Nog net tijd voor een
•pelletje vóór de koffie.
Toen stapte hij binnen. Hij zag direct dat er Iets niet
!n den haak was met Tremorro; hij zat als een zoutzak
in elkaar voor zijn schrijfbureau, het hoofd luisteloos
gebogen..
Charles, riep Wilson verschrikt uit. Toen hij geen
antwoord kreeg, liet hij zijn tasch kletterend op den
grond vallen en liep op zijn vriend toe. Lieve deugd,
ouwe jongen, wat scheelt eraan?
Tremorro keek met sombere oogen op.
Ga zitten, zei hij toonloos. Ik ben er beroerd aan
toe. Doe de deur eerst dicht. Ik zei... er beroerd aan toe
Hij lachte schril, omdat zijn woorden zoo ten eenen
male voldoende de positie weergaven waarin hij zich
bevond.
Als je het weten wilt, ik ben tot het uiterste ge
bracht. Ik ben aan den rand van den afgrond.
Wilson, die de deur had dichtgemaakt, kwam weer
op zijn vriend toe en ging tegenover hem zitten en keek
hem met gefronste wenkbrauwen aan. Na een lange
pauze zei hij:
Heeft het Iets te maken met... met... je weet wel?
Het heeft er alles mee te maken, was het ant
woord, op een toon van de grootste ellende gegeven.
Iets anders zou me niet zóó beroerd maken. Werkelijk,
er bestaat niets, dat niet gemakkelijker zou zijn te ver
dragen, vergeleken bij die spookachtige schaduw, die
niet verdwenen wil.
Een uitstekende spijs
vertering verkrijgt gij met
behulp van Foster's
Maagpillen. die zeer
zacht werken.
f0.65 per
flacon.
Veel nieuws brengt de begrooting feitelijk niet. Ver
melding verdienen echter de vermindering van den elec-
triciteitsprijs met 3 cent per K.W.U.; het nieuwe vast
rechttarief voor het gas (hetgeen een belangrijke be
sparing voor de afnemers meebrengt en hopelijk een
grootere afname), alsmede de 2 die het gemeente-
personeel minder zal hebben te storten voor hun pen
sioen.
Een punt van belang, waarop wij nog kunnen wijzen
is, dat deze begrooting de laatste ls onder de oude fl-
nancieele verhouding tusschen het Rijk en de Gemeen
te. Mocht de begrooting van het volgend jaar op de
zelfde uitgaven worden vastgesteld, dan zullen de aan
slagen voor de Gemeentelijke Inkomstenbelasting wor
den vervangen door aanslagen in de Rijksfondsbelas-
tlng, verhoogd met de noodzakelijk geoordeelde 50 op
centen, en slechts bedragen ongeveer de helft van de
tegenwoordige aanslagen. Om het duidelijk voor te stel
len een voorbeeld: Iemand, gehuwd, zonder kinderen,
thans aangeslagen naar een zuiver inkomen van f 2000,
betaalt thans f 109; bij de nieuwe regeling pl.m. f 54.
Eenzelfde met een Inkomen van f 5000 betaalt thans
f 402; de nieuwe regeling f 205.
Voor de gezinnen met kinderen zullen deze aanslagen
tengevolge van een hoogere kinderaftrek, nog minder
zijn. De tijd is dus spoedig voorbij, dat Den Helder als
woonplaats wordt vermeden door de hooge belastingen.
Tot 2 Februari
vindt gij de nieuwe
en de
6 cyl.
Garage „Kennemerland",
C. NIEUWLAND BERGEN.
Kom, kom, kerel, zei Wilson bemoedigend. Je
bent toch niet alleen. Je hebt mij toch? Sedert wanneer
kun je je niet meer op mij verlaten? Dus die oude ge
schledenis is weer op de proppen gekomen?
Ja, antwoordde Tremorro moedeloos. Ik dacht
dat er maar één levende ziel was, die weet dat ik inder
tijd in Canada zes maanden in de gevangenis heb geze
ten. Ik dacht dat die eene Frank Wilson was. Maar
iemand anders heeft zich van mijn geheim meester ge
maakt
Wel heb ik van mijn leven! riep Wilson onthutst
Het is helaas zoo... vraag me niet hoe hij er achter
gekomen is. Bespaar me de details. Ik... Ik... o, wat een
vooruitzicht Het is eenvoudig afpersing. Twee dagen
geleden kreeg ik bericht en daarna hoorde ik weer van
hem. Wat moet ik beginnen Frank? Hij heeft me zoo
bang gemaakt, zoo bang, Het brandt mij als vuur uit
de hel. Zeg me toch in Godsnaam wat ik doen moet
Tremorro sprong op, de vuisten in zenuwachtige kramp
gebald.
Doen? barstte Wilson uit Doen? Er is hier een
telefoon. Loop naar het ding toe. Bel de politie op en
vraag of de inspecteur wil komen. Nu Direct. Dan kom
je eraf als het een zieke kies is. Je geheim zal gerespec
teerd worden. Dat doet de politie absoluut Ze hebben
een speciale liefhebberij voor dat soort klanten, voor af
persers. Je staat niet slecht aangeschreven al is dat in
je leven gebeurd. In tegendeel. Dat hoofdstuk is afge
sloten. Leg de zaak eerlijk en kalm uit en die hond zal
in de hel getrapt worden waar hij thuishoort
Tromorro steunde zijn ellebogen op den schoorsteen
mantel.
Ik kan het niet doen, kreunde hij. - Ik kan het
niet doen. Die vent zou een manier vinden om de zaal:
te laten uitlekken, ondanks de bescherming van de po
litie. Ik zeg je Frank, dat op den dag, dat zijn vrien
den gewaar worden dat ik. omdat ik in mijn onbezon
nen dagen op Incorrecte manier geld heb opgenomen, in
de gevangenis heb gezeten, ik een eind aan mijn leven
maak.
Doe niet zoo tragisch. Wat een onzin Zoo laf ben je
immers toch niet Maar nu een ander praatje. Ken ik
dien vent?
Neen, ik kende hem ook niet. Hij viel op mij als een
donderslag bij heldere hemel. Hij weet de heele historie
van a tot z.
Hoe heet hij?
Hij noemt zich George Tarbart.
Wat is hij van plan?
Het ergste. Hij weet dat ik van Mary Stilling houd.
OUDE VERHALEN. HET KLEINE KROEGJE
AAN DE KUST. ONDERHANDELINGEN OVER
EEN MUILEZEL DE OCHTENDSTOND
TE DAPHNL
(Van onzen reizenden correspondent).
CARRIèS, 17 Januari 1930.
Toen ik in de roeiboot zat, zag ik in de duisternis de
zwarte massa's der bergen op ons toekomen. We na
derden langzaam den oever en ln dien tijd kwamen
me ln de gedachte de oude verhalen, die een Rus me
had verteld over Ajos Oros, den Heiligen Berg.
Het was geweest op een huiverig-vochtigen avond ln
een klein cafétje aan de kade te Saloniki. Ik was er de
eenige gast en de bediende, een Russisch oud-officier,
en ik hadden gesproken over Ajon Oros. Plotseling had
de Rus mij gevraagd, of ik wist, waarom er geen
vrouwen mochten komen op Mont-Athos. Op mijn ont
kennend antwoord begon hij met volle overtuiging:
„Het moet heel lang geleden zijn, zeker veel meer dan
duizend jaar. De weinige bewoners van Mont-Athos
zwerfherders meest, die er in den zomer kwamen, waren
nog heiden. Ze geloofden aan hun goden. Toen, op een
stillen dag, naderde de Heilige Maagd de kust in een
bark en op dat oogenblik klonk van den hoogaten berg,
den Athos, een machtige stem en niemand wist van wien
die stem was. Heel het schiereiland hoorde het, vele kilo
meters ver: „De Heilige Moeder is tot u gekomen."
Allen op het schiereiland vielen op hun knieën en zwo
ren hun goden af. Maar de Moeder Gods kwam niet
aan land en men hoorde haar zilveren stem, die Iets
bovenaardsch had: „Ik zal deze aarde niet betreden
en nooit zal een vrouw hier haar voet zetten."
Nadat de Rus dit verteld had, zwegen we belden een
oogenblik. Dan vroeg Ik: „Maar zijn er nooit vrouwen
op Mont-Athos gekomen?" De Rus peinsde een oogen
blik en antwoordde dan, bijna fluisterend: Ja, éénmaal
is er een vrouw geweest. Steeds, wanneer vrouwen in
4en boot de kust trachtten te naderen, wierpen de gol-
.n het vaartuig terug en hielden de vrouwen desniet
tegenstaande vol, dan stak plotseling een storm op, die
allen deed ondergaan. Maar een Engelsche ia er toch
in geslaagd op Mont-Athos te komen. Ze kwam van
de landzijde In mannenkleederen en bereisde het geheele
schiereiland, bezocht alle kloosters, bezichtigde er alle
heillgen-schilderijen, alle reliquien, alle schatten. Weken
lang reisde zij rond op muildieren en niemand bemerkte
het bedrog. Toen zij, weder over land, het gebied van
Mont-Athos verliet, werd zij aan de grens plotseling
krankzinnig. Zij was als van den duivel bezeten en men
moest haar binden. Ze werd naar Engeland gebracht
en daar in een krankzinnigengesticht opgesloten, waar
ze kalmer werd, maar niet genas. Zij had haar geheugen
gedeeltelijk verloren en herinnerde zich niets van de
bezoeken aan de kloosters van Mont-Athos, niets van
wat ze daar had gezien. Het was echter verboden ln
haar nabijheid de woorden Ajon Oros, Heilige Berg, uit
te spreken, want hoorde zij deze, dan kreeg zij een
aanval van razernij".
De Rus zweeg weder een oogenblik en ging dan
verder: „Vreemde dingen zijn er op Ajon Oros. Het
is geen land als een ander. Ik ben er eenige maanden
geweest en heb er overal rondgezworven. Aan de andere
zijde van de grens van Ajon Oros is een dorpje AverUso,
waarvan de bevolking veel te lijden heeft van de
wolven. Geheele kudden worden er door die wilde
dieren vernietigd. Maar nooit komen dezen op het ge
bied van Ajos Oro3. 2Je kunnen niet. Waarom niet?
En ook dat mijn kansen niet slecht staan. Hij moet
mij systematisch gevolgd hebben om daar achter geko
men te zijn. Hij gaat sluw te werk; hij schrijft dat hij
vindt dat Mary niet behoort te weten.
Aha! Frank floot tusschen zijn tanden Dus hij
vraagt niet direct geld voor zijn zwijgen?
Niet zoo, dat je hem er op pakken kunt geloof 11c.
Maar het ligt er toch duimendik bovenop. Veronderstel
dat hij naar Mary schrijft
Tremorro balde zijn vuisten alsof hij gebeten werd en
het toch niet wilde uitschreeuwen.
Als zij het te weten komt, vervolgde hij op woesten
wanhoplgen toon, worg ik hem eerst en dan maak ik
een eind aan mijn eigen leven.
Kom kerel, niet zoo somber. In Frank's stem kwam
een metalen klank. Als Mary werkelijk van je houdt,
dan... en je zult toch niet met haar willen trouwen,
zonder dat ze het weet, nietwaar? Maar in zooverre
heb Je gelijk, dat ze het op het geschikte oogenblik van
jou zelf en niet van een smerige afperser moet hooren.
Tremorro bleef zijn vriend aankijken zonder een
woord te zeggen. Eenige minuten van stilte verliepen,
toen zij Frank Wilson:
Wat voor adres geeft die vent op?
Waarom wil jij dat weten? De uitbarsting van wan
hoop was voorbij en Tremorro kreunde nu zachtjes.
Wat kun Jij doen?
Komt er niet op aan. Ik wou het graag weten. Ik
wou compagnon met hem worden, zei Frank luchtig.
Een oogenblik later verliet Wilson de kamer van zijn
vriend, de tasch met golfstokken weer over de schouder
Het was een prachtigen morgen in den vroegen herfst.
Spijtig keek hij naar de helder blauwe lucht
Geen spelletje golf meer voor de luch, helaas.
Een prettige, stevige wandeling in het klare herfst
weer bracht hem naar een rustig restaurant op Lang-
hem Place.
Hij ging naar binnen en bestelde een eenvoudige
lunch. Toen hij gegeten had, stak hij een pijp aan en
bladerde in zijn notitieboekje, waarin het adres opge
schreven was dat zijn vriend hem gegeven had.
Hij knikte nadenkend, voor zich heen, stak het boekje
weer in zijn zak en riep den kellner, die hem goed kende.
John, zei hij, wil jij op mijn golfgereedschap pas
sen? Over een goed uur ben ik terug.
Frank Wilson riep een taxi aan en liet zich naar het
adres rijden dat hij genoteerd had: Lupusstreet, Pim-
Uco.
Omdat een hoogere macht dat verhindert. En nog zon
derlinger dingen zijn er op Ajos Oros, een heilig land.
Er zijn in de kloosters heillgen-portretten, versierd met
edeisteenen, zóó kostbaar als men ze op de wereld elders
niet vindt In ben kenner van edelsteenen en in een
der kloosters vro6g ik den abt of men niet enkele dier
steenen kon koopen. De abt glimlachte en voerde me
voor een schilderij met kostbare briljanten. „Is dat
schoon?" vroeg hy en op mijn bevestigend antwoord
zeide hij: „En toch kan men er niet mede handelen.
Zelfs al wilde men. Bekijk de steenen goed." Het
waren groote briljanten van ongewone klaarheid. Toen.
nam de abt enkele steenen uit hun vatting en gaf ze
mij in de hand. En deze kostbare steenen waren plot
seling waardeloos glas. De abt plaatste ze weder ln hun
vatting op het heiligenportret en weder waren ze kost
baarheden, zooals bijna geen keizer er ooit bezeten
heeft."
Aan deze verhalen dacht lk, terwijl mijn boot de
kust naderde. Ja, dat was wel een land van bijzondere
droomen.
De roeiboot stootte tegen den oever, in het duister
waagde ik den sprong; ik was aan land. Een gendarme,
die mijn papleren wilde controleeren, geleidde me door
een soort poort naar het dorp, dat niet meer dan een
gehucht ls, voerde me naar een huis, waar dicht
schemerde. Het was een lage. tamelijk groote herberg,
die Schamel verlicht werd door een petroleumlampje.
Slechts weinig reizigers waren er, doch er kwamen
bewoners van het gehucht om de nieuw aangekomenen
te zien. Een man en een jongen liepen heen en weer en
brachten Turksche koffie aan. Te eten zag ik eerst niet
veel, tot ik een korf met eieren ontdekte en ik beduidde,
dat men er drie voor mij moest koken. Er brandde
geen kachel ln het zaaltje, maar koud was het er niet,
eerder gemoedelijk warm. De baas van het cafétje nam
een krachtigen maatregel. Hij verscheen met een petro-
leumgaslamp, die me plotseling in staat stelde myn.
notities te ordenen.
De algemeene belangstelling voor mijn persoon wns
buitengewoon groot; blijkbaar wilde iedereen weten wio
en wat lk was, doch mijn kennis van het Gricksch is
ontoereikend er een gesprek in te voeren. Het was een
algemeene opluchting, toen er een oude, armelijk ga-
kleede man verscheen, die vroeger in Amerika was ge
weest en nog een weinig Engelsch sprak. Hij wilda
alles van me weten, maar daarvoor kon hij mij eenige
noodlge Inlichtingen verstrekken. Ik bevredigde zijn.
nieuwsgierigheid, bood hem zelfs koffie en een sigaret
aan. Ik wilde weten, hoe ik naar Carriès, den zetel der
regeering op Mont-Athos, kon komen. Het wos een
wandeling van ongeveer drie uur, bijna steeds stijgend,
door het gebergte en hij raadde me aan een muilezel lo
huren. Dat zou me ongeveer vijftig drachmen, f 1.66,
kosten. Toen verscheen er een ander inwoner van het
gehucht, die een weinig Fransch kende en een muil
dier bezat. Hij verklaarde zich bereid tegen tien uur
's morgens met zijn dier te komen om me naar Carriès
te brengen.
De waard maakte van de gelegenheid gebruik om mij
te laten vragen of ik niet wilde slapen, want het kleine
kroegje was tegelijk hotel. Het was intusschen reeds
bijna zes uur geworden en lk overdacht, dat men het
een enkelen nacht ook wel zonder bed kan stellen. Een
kleine twee uur later, die ik al lezend in meegenomen
couranten doorbracht, begon buiten de dag te lichten.
De kust werd zichtbaar, de zee begon heller te glanzen.
Aan den oever, op enkele kilometers' afstand, lag het
groote Russische klooster Sint Pantheleon, dat eenmaal
het rijkste was van geheel Mont-Athos, doch deze tijden
Op de derde verdieping van een van de groote grijze
huizen met de breede ingangen was hij zoo gelukkig
zijn mannetje aan te treffen. Tarbart had geen bepaald
ongunstig uiterlijk, maar een harden trek om zijn mond
toonde, dat zijn medemenschen niet veel op medelijden
konden rekenen. Hij boog even toen Frank binnenkwam,
maar kleurde toen zijn bezoeker hem met een air van
het hoofd tot de voeten opnam. Hij wees naar een stoel
en zei beleefd; maar toch eenigszins van zijn stuk ge
bracht
Wat verschaft mij het genoegen?
Wilson grijnsde.
Schei uit met je genoegen. Daar is geen sprake van,
hoor, noch voor mij, noch voor jou. Wc kunnen elkaar
klaren wijn schenken. Mr Tarbart; mijn boodschap is
maar kort. Ik heb een heel goeden vriend, hij he9t
Charles Tremorro. Ik geloof dat je hem kent. Kort en
goed! Hij heeft me alie3 van je nobele plannen verteld.
Maar alles wat jij van de zaak weet. weet ik ook, dus
we kunnen openhartig praten.
Tarbart werd een beetje bleek. Hij deed een poging om
te glimlachen, maar dat gelukts hem toch maar ten
halve.
En nu. zei Frank, die was gaan zitten en met zljft
breede handen tegen zijn dijen sloeg: Wat voor den
duivel, ben je van plan? Voor den dag ermee.
Tarbart haalde diep adem. Hij was niet van plan zich
op die manier te laten overdonderen.
Ik zou eerst wel eens willen weten wat u van plan
bent, antwoordde hij. Ik merk wel dat het een onder
houd van „man-tegen-man" zal zijn, wat we hier heb
ben zullen en daarom zullen we maar geen tijd met
plichtplegingen verspillen. Uw bezoek verrast mij heele-
maal niet. Misschien doe ik maar beter U direct te ver
tellen dat ik vanmorgen het heele gesprek tusschen TJ
en Uw vriend hebt gehoord Ik was op zijn verzoek bij
hem gekomen om er nog eens over te praten, toen U
juist kwam. Hij duwde mij in een zijkamer; hij wist Ia
zijn zenuwachtigheid niet goed wat hij deed.
Dus jij speelde voor luistervink, leelijke gluiperd?
Ik kon er niets aan doen, zei Tarbart met een on
schuldig gezicht.
Wilson haalde minachtend de schouders op en lacht®
grimmig.
Dat zal wel... Je schijnt het nog al kalm op t®.
nemen, maar ik vertel Je dat ik hier gekomen ben,
om aan Je schurkenstreken paal en perk te stellen ver
sta Je? Je menschlievende meening dat een zekere Miss
Stilling een zekere episode uit het leven van mija
vriend behoort te kennen, wordt door ons beiden ge-
