VERMAKELIJKE KRONIEK
Henny Porten.
„A11 a n t i c".
De kleeren maken den man.
Groot Gortbuikenburg,
Hoofdstad van Opper-Kafferstein
Uit de Filmwereld
Henny Porten, de groote begaafde Duitsche actrice,
heeft ook hier te lande veel vrienden en bewonde
raars. Toen de filmkunst nog in opkomst was, heeft
haar fijn, beschaafd spel er veel toe bijgedragen om
het filmspel tot een ware kunst te maken. Honny
Porten speelt met een bijzondere grati" en blijft steeds
zichzelf in haar spel. Daardoor is ha ir talent ook
eonigszins eenzijdig; het beste komt zij uit in een
rol, welke een rustige voornaamheid ten toon spreidt.
Ilenny Porten is geen ras-artiste, die geschikt is elke
rol te spelen. Zij is nooit aan het tooneel geweest,
doch is direct voor de film opgetreden De film „Anna
Boleyn" is haar beste werk geweest. In cieae film
HENNY PORTEN.
ftvift zij alles gegeven wat zij had. Andere groote
films van haar zijn „Mazzet" en „Haar Lijdensweg"
Thans gaat Henny Porten weer een nieuwe film ma
ken voor eigen maatschappij, nl. „Die Herrin und
ihr Knecht", naar den bekenden roman van George
Engel. Dat Henny Porten, behalve filmartisto ook
goed zakenvrouw is, blijkt wel uit het volgende Tij
dens een civiel proces tusschen de filmster en de
„Maxim Film Gesellschaft" werd de actrice onwel.
De advocaat van de tegenpartij, Dr. Wolffsohn, liet
zich ontvallen, dat Ilenny Porten flauw kon vallen
wanneer zij wilde. De actrice liet op dit gezegde een
klacht wegens beleediging tegen den advocaat indie
nen. Voor het Amtgericht Charlottenburg werd deze
zaak behandeld, waarbij Dr. Wolffoou veroordeeld
werd tot 250 Mark boete wegens beleediging. In 1925
bracht Henny Porten een bezoek aan ons land en
overal veroverde zij het publiek door haar groote
lieftalligheid.
Een moment van menscheljjke energie en
vernuft ais triomphator op d)e ontzettende
natuurkrachten der wilde baren en dan....
een lach in de balzaal van het luxe zee
kasteel is een echo van de doodsangst op
het dek.
De geluidsfilm gaat dan toch steeds meer terrein
■winnen. Maar wat Amerika ons op dit gebied blijft
voorzetten, kan tot heden toch moeilijk, ondanks de
dollars-reclame, genade vinden in de'* oogen van een
kunstzinnig publiek. De jongste producten van over
zee b.v., „Broadway-Melodie" (Metro-Goldwyn) en
„Rlo Rlta" (United Artists), beiden sprekende, musi-
ceerende en zingende revue-films, welke door genoemde
maatschappijen reeds lang te voren met veel ophef
aangekondigd al3 de (U kent de advertentie-termen)
bleken, nu ze dezer dagen voor het eerst hier te lande
vertoond werden, geenszins aan zelfs niet te hoog ge
stelde verwachtingen te voldoen.
Inmiddels heeft men in de hoofdsteden hier te lande
reeds kennis gemaakt met een nieuwe Europeesche ge
luidsfilm en wel van Engelsch-Duitsche afkomst, n.L
„Atlantic",, onder regie van E. A. Dupont. Zooals men
weet is men' er In Engeland In enkele jaren tijds in
mogen slagen om met behulp van overheid en bank
wezen, een nieuwe geheel eigen filmindustrie te grond
vesten.
Voor „Atlantic" werd genoemden Dultschen regis
seur gekozen, die reeds een wereldfaam .verwierf, o.a.
met zijn „Variété", waarin Emil Jannings zijn pracht-
creatie leverde. De Britsch International bracht deze
film in een Engelsche en een Duitsche editie, welke
laatste hier te lande gedraaid wordt. Het libretto be
handelt hetzelfde gegeven als „De Ijsberg" van Ernest
Raymond), door „het Schouwtooneel" bier ten too-
neele gebracht, n.1. de ondergang in de woeste baren
van den gigantischen oceaanstoomer door botsing met
een ijsberg.
Men voelt reeds de tragiek van het machtige gegeven,
dat op verbluffende suggestieve wijze in al zijn scha
keeringen op het filmdoek werd gebracht Het in spel
weergeven van het libretto, hetwelk grootendeels ge
schiedde in de Tilbury Docks ij Londen op de P. en O.-
boot „Comorin" (slechts het uetailwerk vond plaats ln
de studio's te Elstree) ging begrijpelijkerwijs met groote
gevaren gepaard voor de spelers, die onder de sugges
tie van den aanvurenden regisseur vooral in paniek-
cogenblikken zich dermate in hun rol Inleefden, dat
in werkelijkheid de eerste hulp er bij te pas moest
komen.
Zoo is dan een filmwerk tot stand gekomen, dat niet
zal nalaten, een blijvenden Indruk na te laten op al
len, die het aanschouwd hebben. In den aanvang wordt
de toeschouwer gevoerd in de mondaine omgeving der
weelderige eerste klasse passagiers met al hun ple-
zler-jacht en flirtatipns, men komt in een kleine aparte
wereld met al de schakeeringen der diverse karakters en
levensomstandigheden. En telkens daar tusschendoor
dat andere filmbeeld, dat in zijn suggestieven eenvoud,
meer kracht aan het filmbeeld weet te geven dan het
bovenopgesomde film-cliché-werk; de scherpe boeg
klievend en beukend op de woeste golfslagen, een mo
nument van menschelijke* energie en vernuft als triom
phator op de ontzettende natuurkrachten der wilde
baren. De machines stampen, dan golft over de toe
schouwers de sfeer van het amusemcntsleven der salon
passagiers. Op de commando-brug rijpt de onrust, dan
de ijsberg al nader en nader. Een lach in de balzaal ls
een echo van de doodsangst op het dele.
Om de nieuwe sensatie, „een avontuur" wordt ge
lachen. De ramp is geschied, de stalen buikwand splijt
open, de machinekamers worden ondergespoeld. De
S.O.S.-seinen, stoomsignalen en raketten vliegen en
suizen door het luchtruim, nog enkele uren en alles zal
verdwenen zijn onder het schuimende nat der onmete
lijke' wateren. „Noch eine Stunde, und dann ist die ganze
I*rce vorüber". De passagiers spotten om den gril van
den kapitein, en als de ernst wordt ingezien, is daar
reeds de realiteit van de catastrophe in al haar schrille
tegenstellingen van menschüevendheid, plichtsbesef,
of... om eigen lijfsbehoud verdierlijkt egoisme.
Een beschrijving dier schrijnende werkelijkheid van
het filmbeeld is ondoenlijk. Eén figuur, den naam van
één film-acteur willen wij hier noemen n.1. Fritz Kort-
ner als de romanschrijver Thomas, .aan belde beenen
verlamd, ln zijn rolstoeltje. Alle acteurs zonder uitzon
dering zijn ln deze rolprent op hun plaats, maar een
spel, zooals door Kortner geleverd werd, was van een
sublieme schoonheid. Om hem draait de gedachtesfeer bij
den ondergang; aanmoedigend, vermanend, een plots
verwijt; de groote menschenkenner en philosoof. De
Het imponeerend momentwaarop den ro
manschrijver Thomas Fritz Kortner) de
ontzettende, catasrophe van den a.s. onder-
aang van Atlanticwordt medegedeeld.
BILLY BOO.
De heer van het kasteel, graaf Leverkoeken
geheeten, zat met de gravin Leverkoeken, aan
het einde van een lange prachtig versierde zaal,
waarvan de vloer was van rooskleurig marmer
en wAarvan de wanden waren bedekt met vlag
gen, vaandels en allerlei jachttropheeën.
„Welkom, welkom," riep graaf Leverkoeken,
terwijl hij de hand van Billy hartelijk schud
de, en ook Jerry en Redneb hartelijk begroette.
„Het was buitengewoon moedig van u," zelde
de graaf, „dat jullie de overwinning op de roo-
vers hebt behaald en dat zij gedwongen zijn ge
worden hun buit terug te geven. Geloof me, de
gravin en Ik waren gewoonweg troosteloos,
sinds de diefstal had plaats gehad. Doch nu
heeft u ons beiden weer het geluk terug gege
ven.
„Dat heeft u.' 'zelde gravin Leverkoeken, met
een glimlach," en nu moeten jullie eens zeggen
waarmede wij u van dienst kunnen zijn, opdat
wij u eenigszins kunnen beloonen voor wat u
voor ons hebt gedaan.
„Ik zou heusch niet weten, wat dat zou moeten
zijn," zeide Billy, terwijl hij de zaal rondkeek.
„Weet jij iets Jerry of jij Redneb?"
Doch Redneb en Jerry wisten het ook niet.
Toen zag Billy de jachttropeeën welke de wan
den versierden. En hij zelde tot den graaf: „Is
dat alles afkomstig van dieren, die u zelf hebt
gedood?"
„Jawel," zelde de graaf, „en heeft u lust, mijn
brave, om morgen aan onze jachtpartij deel te
nemen.
„Ik zou wel willen, graaf, maar Ik kan hier niet
tot morgen blijven, ik moet vannacht weer bij
mijn moesie wezen."
„Gekheid, gekheid," merkte de graaf op, „ik zal
een boodschaop naar je huls sturen om te zeg
gen, dat jullie morgennacht weer thuis zult zijn."
Op die manier ziet Billy's moeder niet dikwerf haar zoon
pas gehuwde Jongeling, na vertwijfelend afscheid
van zijn jonge gade in onmacht gevallen, wordt even
eens ln de sloep gedragen. „Nun wird er gerettet; selne
Ehe wird glücklicher sein, als wenn dies nicht passlert
ware; er wird sein Leben lang ein Held sein. Wie ko
misch!?" Zoo bepeilt de schrijver iedere situatie.
Momenten geeft dit filmwerk zoo magisch schoon, als
zelden op het witte doek getooverd werden. De zwakke
scènes, welke er ongetwijfeld hier en daar zijn, nemen
wij op den koop toe. Maar overigens een film, die men,
na gezien te hebben, niet licht zal vergeten.
Drie en tachtig costuums, zeven hooge hoeden, twee
pelsjassen, vijf smokings, en zestien paar schoenen
ziedaar een détail van den garderobbe-inventaris van
een filmster. En om het maar direct ie verklappen:
dit is een stukje van de kleedinglijst van John Gil-
bert, den bekenden Metro Goldwyn Maver-acteur.
Spijsverteringsstoringen
is sinds 100 jaar onovertroffen het beste middel
fS Bullrich-Zout
Tabletten fl.0,25 en ft, 1,20. Slechts echt in blauwe
verpakking niet het portret van den uitvinder.
Monsters gratis en franco v. d. vertegenwoordiger
R ae Brnin. Amsterdam oosi. Unnaeusparkweg 16
JOHN GILBERT.
De, heele.lijst beslaat vier getikte pagina's. Gilbert
heeft waarschijnlijk wel meer kleeren dan de Prins
van Wales en iedereen weet toch, dat diens garderobe
van geweldige afmetingen is. En ondanks het feit, dat
Gilbert leder jaar zestig costuums kooptblijft het
kleedingsvraagst.uk voor hem een permanente puzzle.
Men denkt altijd, dat een filmactrice een ontzet
tend uitgebreide garderobe heeft, maar over het
algemeen is de collectie van den mannelijken ster
weinig grooter en' imposanter.
Niet alleen de romantische helden van het witte
doek bezitten zoo'n uitgebreid kleedingmagazijn, ook
de karakterspelers kunnen met bun kleeren voor
den dag komen. Iemand als Lon Chaney bezit min
stens 300 van de meest merkwaardige en ongebrui
kelijke costuums, marine— en politie-uniformem witte
tropenpakken (vuile en schoone), mijnwerkersuitrus
tingen, machinisten-manchesters, circuscostuums
men kan het zoo gek niet verzinnen of Lon Chaney
heeft het.
Het mag op het eerste gezicht vreemd lijken, maar
meestal rusten dergelijke costuums te midden van
de kamferballetjes, want zij worden maar heel kort
gebruikt. In een van zijn films begon Lon Cha
ney met een hagelwit pak. dat langzamerhand vuiler
moest worden, want er werd verondersteld, dat hij
het jaren achtereen droeg. Natuurlijk kon men er
niet op wachten, tot dit pak werkelijk vuil geworden
was en derhalve trok de acteur na iedere scène een
„vuilere editie" aan. In totaal gebruikte hij geduren
de de opnamenzestien witte pakken, of liever:
zestien pakken, die in kleur varieerden van wit naar
vaalgrauw.
Zeer merkwaardig is het feit, dat de heerencos-
tuums niet tegen het felle licht der Jupiter-larnpen
kunnen. Dan gaan ze al beel snel verkleuren Van
daar, dat het vaak gebeurt, dat een acteur drie of
vier pakken van dezelfde stof bestelt, opdat hij er
steeds precies eender uit zal zien. De damesjaponnen
verschieten natuurlijk ook wel, maar aangezien die
meestal lichter zijn, merkt men dat niet zoo gauw.
Er wordt verder op gelet of een costuum in een be
paalde scène goed uitkomt tegen den achtergrond. 13
dat niet het geval, dan moet de acteur lichtere of
donkere pakken aantrekken.
't Spreekt vanzelf, dat er heel wat mooie japon
netjes en pakken verloren gaan, gedurende de opna
men, vooral wanneer de acteurs of actrices in het
water vallen, gewaagde toeren ondernemen of op an
dere manieren er letterlijk niet zonder kleerscheuren
afkomen. Buster Keaton droeg in „Een Huwelijk uit
Wraak" achttien verschillende costuums en van
ieder had hij drie exemplaren, terwijl Dorothy Se-
bastian in dezelfde film een japon droeg, waarvan
vijf duplicaten bestonden
VAN
door
DIRK
DUY VEL Junior.
RIDENDO DICERE VERUM!
Waar gij de rauwe waarheid biedt;
Zoo doet het schertzend.
Want., dan kwetst ge niet!
XXVII.
Felle concurrentiestrijd tusschen doodbid
ders en nachtwakers. - Kampioenstitel in
'l pimpelen bij afwisseling toegekend. - Hel
eenzame lijk neergezet en aan 't biljarten
geraakt. - Tantaluskwelling van den zwijg-
zarnen bewoner der villa van 6 planken. -
T)e overledene had dolgraag de pret nog wil
len meemaken. - Wat 'n wonder! - Be ouwe
Goser gaf het sein tot vertrek. - Te laat. -
Het kerkhofhek reeds gesloten. - Be dood
graver had zijn touwpruik op. - Een voor
werpzonder vergunning van B. en W. op
gemeentegrond onbeheerd achtergelaten. -
Be Kantonrechter had in die dagen een
louw leventje. - Er wordt tegenwoordig heei
wat meer van den Vrederechter verlangd.
Be huidige functionairis een krasse oude
baas. - Trui in de lappenmand. - Gelukkig
geen napaaaaien-nip. - Een onbeleefde bul-
lendokter. - Weer 'n nieuw soort papa
gaaienziekte. - Trui's scviele aftakeling. -
Be fondsboekjes bij de hand. - Een goed
huisvader moet steeds paraat zijn. - Nou
Tabè dan.
Waardig nageslacht van Claudius Clvllus
de scheele, eerste burgemeester der Bataven,
Heil, zegen gezondheid, en sterkte in je
knieën!
Er bestonden voorheen twee vakvereenigingen in
Grootgortbuikenburg, die elkander steeds de eer be
twisten, wie collectief het grootste kwantum onversne
den jajem kon verschalken en dat waren de nachtwakers
en de aansprekers.
Soms hadden de nachtwachts het record op hun naam
gepimpeld, doch dan werden zij er weer finaal uitge-
tltterd door de aansprekers die uithoofde van hun blij
moedig beroep, In betere conditie verkeerden.
Want gewoonlijk werd bij een begrafenis nog meer aan
den draad getrokken dan bij een bruiloftsfeest en het
is op een keer gebeurd, dat aansprekers en dragers, en
het waren toen geen luxe, maar echte dragers, die
verplicht waren het lijkie heel naar de algemeene be
graafplaats te zeulen, welke rustplaats der dooden zich
mlnatens 'n dik kwartier buiten de stad bevindt en het
was dan de stichtelijke gewoonte, bij elk heilig huisje
de vracht neer te zetten en uit te blazen, het is toen
gebeurd, herzeg ik, dat ook op de gebruikelijke wijze
halt werd gecommandeerd bij het Zwaantje, 'n herberg
of café-biljart, zooals het toen heette, op den hoek van
de „Dooie laan", waarop de moede dragers, onder aan
voering van ouwe Goser, 'n aanspreker die voor geen 20
hassebassles uit den weg ging, om wat op krachten
te komen en ter opdroging van het rijkelijk vloeiende
transpiratievocht, begonnen met 'n paar maatjes klare
met cats, om de restauratie-kuur met oud-Hollandsch
9 bruin-bier uit de brouwerij „De Burg" succesvol
voort te zetten. Onderwijl werd het voorstel gedaan om
'n potspelletje te spelen op het ouwe biljart me 6 zakken,
wat door de mirakuleus gauw weer opgefrischte dragers
met gejuich werd begroet Onderwijl stond de dooie
Grootgortbuikenburger zich in zijn houten demisaisón
buiten maar leeljjk te vervelen.
Hij hoorde het klinken der glazen, het klotsen der
ballen en het gejoel van zijn oude kameraden bij eiken
prachtstoot en was gedoemd al die pret zijn kouwe
neus voorbij te laten gaan.
Maar ondertusschen bleven de jolige snaken maar bij
de tapkast zitten hijschen en om 't biljart heen zwabbe
ren, tot eindelijk de duisternis begon te vallen en ouwe
Goser met een lichtelijk belemmerdej tong zei: j...jon-
ges, w...we motte v...v...vortmake, anders... i...is het
h...hek di...dicht... Do plechtigheid werd daarop zoo vlug
mogelijk en heel vlug was dat niet, want de een had
zijn glas nog niet leeg, de ander moest nog afrekenen
en ouwe Goser had achter het huis nog een noodzakelijke
en niet uit te stellen bezigheid te verrichten, weer
voortgezet, doch het onheil had zich reeds voltrokken.
Het kerkhof was gesloten en de doodgraver, die zijn
daagsche pruik van teertouw op had gezet en dus
slecht was te spreken, was met geen stok te bewegen,
de poort te openen en het lijk in ontvangst te nemen,
zoodat de kist met inhoud buiten werd gedeponeerd tot
den volgenden dag.
Zoo gemoedelijk, hoewel minder pieus ging het er
toe in den ouden tijd.
Tegenwoordig zou er proces-verbaal tegen de slordige
dragers opgemaakt zijn wegens het plaatsen van voor
werpen op den gemeentegrond zonder vergunning van
Burgemeester en Wethouders, niaar vroeger keek men
zoo nauw niet en had de ouwe heer mr. Buchner, kan
tonrechter en schoolopziener in het arrondissement
Helder wat men noemt een louw bestek.
De tegenwoordige kantonrechter, die twee drukke
kantons moet bedienen, moet heel wat harder poot-an
spelen. Vooral met die ontzettende uitbreiding der
verordeningen en dus geweldige toename van strafbare
feiten, ik begrijp toch op de wereld van God niet, hoe
de ouwe heer, al is ie dan ook nog zoo kras, dat allemaal
kan bijsloffen.
Beste kinderen, het spijt me, maar Trui heeft de flens
en ligt in de mafkist met Russische kaplaarzen aan,
vanielje-ijs op haar hoofd en 'n mosterdplelster op haar
...haar, pnfin ik zal het maar zeggen, haar buik cn
nu moet ik voor verpleger spelen, dus ben ik helaas
ditmaal gedwongen, mijn kroniek ontijdig te beëindigen,
hoezeer het u ook spijten mag.
We dachten eerst, dat Trui de papegaaien-ziekte of
pies ta koosis, zooals Trui zegt, had, omrede dat ze 'n
anpakkertje voor de heete theepot gebruikt, dat een
papegaai voorstelt, doch de veearts, die ik er bij haalde,
zelde dat er geen gevaar bij die papegaal was en er
dus van psitacosis geen snars kon worden geconstateerd.
Misschien sukkelt ze wel aan psittaclsme, zei die on
beleefde buffel nog, voor ie verder stoomde.
Die pllledraaier voor hardlijvige padstieren dacht
zeker, dat ik hem niet verstond, maar je moet weten, dat
psittaclsme beteekent: papegaaien-gesnater of het ge
bruiken van vreemde woorden, waarvan men zelf de be-
teekenis niet snapt! Wat 'n schoffie, niet?
Ik kan anders niet zeggen, dat de huwelijken staat
Trui erg heeft opgekikkerd. Misschien is het vurigheid
van haar temperament geweest en heeft ze de kachel
harden laten branden, dan de voorraad anthraciet toe
liet. Maar ze takelt zlchbaar af en je moet 'n heelen
tijd slingeren, eer de motor weer aanslaat.
Ik heb tenminste de fondsboekjes maar wat voor de
greep gelegd, 'n mensch moet op zijn qui vive zftn,
want je weet nooit wat er gebeuren kan. Tabê, Babi
balus, je sobat Kras.
DIRK.
