lliiiiu Kims-
Mitiitilit Liillrallil
lllllllllllll
De Ruilverkavelingswet
S.COLTOF
S.COLTOF
lllllllllllll
Den Helder.
Uw adres voor:
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
De proef op de som.
Geen vechttarieven.
Kanaalweg 142
Prima Deventer Staal
draad matrassen 2-pers.
f 12.50.
Zaterdag 22 Februari 1930.
CHAG
73ste Jaargang No. 8617
Dit bind verschijnt viermaal per week: Dinsdag. Woensdag, Don-Ier
dog en Zaterdag Dij inzending tot 8 morgens 8 uur, worden Adver
tentinn nog zooveel mogelijk in het eerstuttkomend nummer geplaatst
FOCTREEENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.65. Losse nummers 6 cent. ADVERTF.N-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegiopon) Ornotere letters worden naar plnntsrnimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT ZES BLADEN.
In een vorige driestar gaven wij als onze mee-
ning te kennen dat onderlinge schaderegelin
gen en schikkingen aanleiding kunnen geven tot in
consequente toepassing der Motor- en Rijwielwet en
alzoo indirect nadeelig zijn voor de veiligheid van
het verkeer.
Met een paar voorheeldon hebben we getracht'aan
te toonen, hoe door deze onderlinge regeling, waarin
de verzekeringsmaatschappij gewoonlijk de teugels
in handen neemt, de mogelijkheid bestaat dat men
voor een minder ernstige overtreding, waardoor nog
geen ongeval werd teweeg gebracht, door een open
bare terechtstelling en veroordelend vonnis met al
de onaangename aankleve van dien, wordt gestraft,
terwijl een door grove onachtzaamheid en roekeloos
heid veroorzaakt verkeersongeval als resultaat van
een onderlinge schikking ten onrechte ongestraft
blijft.
Hetgeen nu op Zondag 1 September te Schoorl op
den Omloop is gebeurd en waarvan wij onder de ru
briek rechtzaken een beknopt verslag konden lezen,
geeft een eclatante bevestiging van hetgeen door ons
dienaangaande werd opgemerkt.
De onderhandelingen, die vermoedelijk als toen
hebben plaats gehad door de betrokken partijen en
niet met succes werden bekroond, werkten blijkbaar
belemmerend op het doen van de aangifte. Zoodat
een tamelijk ernstige verkeersovertreding en wel yan
artikel 22 der Motor- en Rijwielverordening, waarbij
hooge geldboeten kunnen worden opgelegd en als bij
komenden maatregel van veiligheid ook de bevoegd
heid tot rijden kan worden ontzegd, door den heer
Ambtenaar van het Openbaar Ministerie eerst op de
zitting van 14 Februari 1930, dus na-ruim 5 maanden
ter behandeling kon worden aangebracht.
En het klemt hier destemeer, omdat deze overtre
ding van art. 22 feitelijk een gevolg was van overtre
ding eener gemeente-verordening, waarbij het ver
keer over den desbetreffenden weg in casu „den Om
loop" voor motorrijtuigen voor meer dan 2 wielen
was verboden en strafbaar gesteld. Dus ook de over
treding eener gemeenteverordening, die zeer zeker
toch geheel staat buiten de sfeer der onderlinge
schikkingen, zou ook nimmer zijn vervolgd geworden
indien die onderhandelingen, laat ons geiust zeg
gen, dat marchandeeren, een gunstig effect had
gesorteerd.
Men zal ons toch zeker moeten toegeven, dat dit
spel in flagranten strijd is met de waardigheid en
toenassing zonder aanzien des persoons van de wet
Afgescheiden nog van het feit, dat door die vrij
heid van onderlinge regeling, die straffeloosheid be
looft, het verantwoordelijkheidsgevoel der wegge
bruikers wordt verdoofd, omdat men bij een even
tueel ongeval vertrouwt op de maatschappij die de
zaak wel in orde zal maken, zonder dat voor den
schuldige financieel gorechtelijke gevolgen uit het
gebeurde zullen voortvloeien.
Zooals reeds zeer terecht in een zijner requisitoiren
werd opgemerkt, door mr. de Bruès Tack, ambte
naar van het Openbaar Ministerie, bij de Kanton
gerechten Schagen, Hoorn, Alkmaar c.s.
Het is casu quo dan ook wel te betreuren, dat de
burgemeester van Schoorl, die geacht moet worden
bezield te zijn met een buitengewone zorg en ijver
toor de stipte handhaving van de verkeersregelen in
zijn gemeente, waarvan hij meermalen door krachtig
persoonlijk ingrijpen blijk gaf, blijkbaar van deze
overtredingen, zoowel van gemeenteverordening als
rijkswet, geen kennis heeft gedragen
Wij twijfelen er dan ook geen oogenblik aan of
de burgemeester, overtuigd en geheel doordrongen
van zijn plicht om de wet zonder eenige restrictie
te bandhaven, en tóe te passen, niets zou hebben
nagelaten om de officieele berechting van deze over
tredingen te bevorderen. Wat ten slotte de overwe
gingen in het vonnis van den Kantonrechter, (waarin
hij doet uitkomen, dat de strafbaarheid der overtre
ding der gemeentelijke verordening in casu het rij
den over een verboden weg, waarbij het verbod op
duidelijke wijze volgens het wettelijk voorschrift is
kenbaar gemaakt,! aanbelangt, de juistheid dezer
overwegingen te beoordeelen, laten wij gaarne over
aan juristen.
De mogelijkheid, dat ook de meervoudige Strafka
mer in eventueel hooger beroep deze strafzaak nog
eens in behandling zal moeten nemen, is naar onze
meening door het niet geheel onaanvechtbare von
nis in eerste instantie, niet bu»tenge=loten.
De bedoeling van ons betoog was echter, aan de
hand van de feiten met nadruk te wijzen op de even
wettelijk ontoelaatbaar als onrechtvaardige methode
der onderlinge schikking bij overtre ling der ver
keerswetten en verordeningen.
Met het bestendigen va ndezen misstand kan mis
schien in enkele gevallen het particulier, doch zeer
zeker het algemeen belang niet gibaat zijn
Vergete men ten slotte niet, dat, indien het ambts
halve vervolgbare delicten betreft. .»p een even-
tueele klacht of aangifte niet behoefi te worden ge
wacht
Alkmaar, Februari 1930.
RENS HEINO BARTZOON.
I.
Zooals we reeds mededeelden, heeft De Telegraaf,
den heer Ir. A. Plate, voorzitter van de Scheep-
vaartvereeniging Zuid te Rotterdam en voorzitter
van de Ned. Vereeniging voor Vrijhandel, in de gele
genheid gesteld om zijn bezwaren tegen vecht- of
onderhandelingstarieven kenbaar te maken.
De heer Plate wijst er op, dat „protectie" in ons
land zulk een kwaden klank heeft, dat bijna nie
mand zich daarvan een voorstander durft te noemen
Toch wordt de vrijhandel, de onbelemmerde invoer
bedreigd en de heer Plate omschrijft dat gevaar al-
dus:
„Onder den naam van „actieve handelspolitiek",
een naam, welke naai* mijn weten enkel in ons land
wordt gebruikt, wordt propaganda gevoerd om den
vrijhandel te amendeeren Zij die actieve han
delspolitiek bepleiten, geven toe, dat vrije handel
het meest gewenscht is, maar zij zijn v*n oordeel dat
de volle toepassing van het stelsel dooi eén land, met
name Nederland bezwaarlijk wordt als nagenoeg alle
andere landen van de wereld hun invoer aan hooge
douanetarieven of aan andere belemmerende bepa
lingen onderwerpen
Zij bepleiten een stelsel van vrijhandel met we-
derkeerigheid, waa-onder zij verstaan, dat Ne
derland alleen d a n vrij of tegen ons gewoon laag
douanetarief de goederen van een ander land laat
binnenkomen, indien dit andere land ten aanzien
van ons eveneens loyaal handelt.'
Dit lijkt wel eenvoudig, zegt de heer Plate. doch
zoodra de verdedigers van die „we.ierkeerigheid"
deze nader uitwerken, doen zich groote meeningsver-
schillen voor, wat hem niets verwondert, omdat hij
hun uitgangspunt foutief acht.
Hij motiveert dit als volgt:
„JVie den vrijhandel voor Nederland als het beste
systeem voor de Nederlandsche hand*lspolitiek wil
behouden, kan niet tegelijkertijd een stelsel van vrij
handel willen, waarin hij bepalingen inlascht die
in wezen gewoonlijk reeds protectionistisch zijn,
maar die in ieder geval tot de practijk van protectie
leiden.
Wie de twee beginselen vrijhandel en protectie in
onze wetgeving voor de handelspolitiek tegelijk wil
v■(•-■werken, zoekt de kwadratuur van den cirkel. Van
daar het meeningsverschi' in den kring dn voorstan
ders van actieve handelspolitiek omtrent de methode
waarop een vrijhandelspolitiek zou kunnen worden
behouden, maar met toepassing van het wederkee-
righeidsbeginsel."
Afgescheiden hiervan, voert de heer Plate 10 rede
nen aan, waarom Nederland geen actieve handels
politiek moet voeren. Verkort geven wij zijn bewijs
voering weer:
1. „Actieve handelspolitiek moet leiden tot pro
tectie, hetgeen door de pleiters voor actieve handels
politiek, zelt niet wordt gewenscht. Met een enkel
voorbeeld moge dit verduidelijkt worden: Als Ne
derland boven zijn tarief van 8 vo.,r afgewerkte
producten, een extra recht van 10 stelt (wat heel
weinig is) om daarmede te kunnen schermen tegen
landen, welke onzen uitvoer willen belemmeren, be-
teekent dit, dat wij in tal van gevall'in aan een ta
rief van 18 blijven hangen, wat zeker niet meer als
rrijhandel kan worden beschouwd.
De practijk in alle landen, welke met het systeem
van onderhandelingstarieven werken, bewijst dat ac
tieve handelspolitiek vanzelf naar beschermingspoli-
tiek voert
2. In- en uitvoer staan volgens den heer Plate in
een onverbrekelijk verband met elkaar en daarom
leidt vermindering van invoer onvermijdelijk tot ver
mindering van uitvoor.
„Het is een grondwet van het inte-nationale ruil
verkeer, dat goederen en diensten worden geruild
tegen goederen en diensten
„Indien een handelaar aan zijn buurman iets ver-
koopen wil en de buurman (een protectionist) heeft
niet veel lust om te koopen, maar maakt het artikel
liever zelf, dan doet onze handelsman zijn zaak geen
goed door den buurman aan te kondigen, dat hete,
als hij niet goedschiks koopen wil moeilijkheden in
den weg zullen worden gelegd bij de betaling van
andere goederen, welke hem nog te koop zullen wor
den aangeboden.
Dikwijls wordt het voorgesteld of de toepassing
van een zeker wederkeerigheidssysteem bij het afslui
ten <an handelsverdragen, d.w.z. dat men moet
kunnen dreigen met toepassing van verhoogde tarie
ven .als de andere partij niet mak genoeg is voort
De laatst verschenen wet op agrarisch gebied, de
zoogenaamde Ruilverkavelingswet, kan in tal van ge
meenten belangrijke economische voordeelen opleveren.
Het schijnt ons daarom van belang eens de aandacht
op deze wet te vestigen, door een beknopte uitean-
zetting van hare bepalingen te geven.
Volgens de£e wet kan ter bevordering van den land
bouw ruilverkaveling plaats hebben. De wet beoogt de
gelegenheid open te stellen om daar, waar landelijke
eigendommen zeer verspreid liggen, een voor het land
bouwbedrijf ongunstigen vorm hebben of gebrekkige
uitwegen of waterafvoer bezitten, een betere economi
sche indeeling te verkrijgen, waardoor de productivi
teit van den bodem wordt verhoogd, hetgeen vooral
onder de tegenwoordige omstandigheden van groot
algemeen belang is. De versnipperde ligging en de
ongunstige vorm der perceelen beletten het nemen van
maatregelen, welke in een modern landbouwbedrijf
regel zijn geworden, als: het gebruik van machines, de
doorvoering van rationeele vruchtwisseling, bestrijding
van onkruid en plantenziekten. Bovendien vereischen
verspreid liggende perceelen meer toezicht, meer tijd
en kosten om het land te bewerken en te oogsten. Ver
betering van den grond door verzorging van den water
afvoer voor drainage of op andere wijze en het regelen
van den grondwaterstand werden zeer bezwaarlijk.
Bij een nieuwe indeeling door middel van ruilverkave
ling wordt in deze moeilijkheden voorzien. Daarom is
gestreefd naar een wettelijke regeling der ruilverkave
ling.
Het begrip „ruilverkaveling" is geenszins nieuw
Reeds meer dan 60 jaar geleden wees de bekende land
bouwkundige dr. Staring in zijn werk „Huisboek voor
den Landman" op de groote nadeelen van het ver
spreide en versnipperde bezit. Dr. Staring noemde deze
nadeden „een kanker van onzen landbouw".
Ook van andere zijde werd voortdurend op de ge
noemde nadeelen gewezen. Een door het Kon. Ned.
Landbouwcomité ingestelde commissie bood reeds in
1911 een ontwern van wet op de ruilverkaveling aan de
regeering aan. De ln verband daarmede ingestelde Re-
geeringscommissie achtte volgens haar verslag ruil
verkaveling voor den Nederlandschen landbouw van
groot belang, doch zij meende, dat de landbouw nog niet
rijp was voor deze materie. Mede door de propaganda
van de Nederl. Heidemaatschappij, werden eenige vrij
willige ruilverkavelingen uitgevoerd.
Al spoedig bleek, dat zonder wettelijke regeling het
praktisch niet uitvoerbaar ls, om ruilverkaveling op
ruime schaal tot stand te brengen.
Dit ls te begrijpen, als men bedenkt, dat bij vrijwil
lige ruilverkaveling één enkele tegenstander een moei
lijke en kostbare voorbereiding ongedaan kan maken.
De tegenwoordige ruilverkavelingswet beoogt dit tegen
te gaan. Haar doel is, ter bevordering van den land
bouw, onder volledige waarborging van ieders rechten,
een onwillige minderheid te dwingen, aan een ruilver
kaveling deel te nemen, wanneer een meerderheid zulks
wil.
Maar nimmer kan van hoogerhand ruilverkaveling
worden bevolen.
Het initiatief tot ruilverkaveling berust bij de belang
hebbenden zelve.
Een aanvraag om ruilverkaveling wordt alleen in
behandeling genomen, Indien zij is gedaan door ten
minste een vierde van hen, die bij het kadaster bekend
staan als eigenaren of rechthebbenden op de perceelen,
gelegen In het blok, waarop de aanvrage betrekking
heeft Deze aanvrage moet schriftelijk gericht worden
tot Gedeputeerde Staten der provincie waarin het blok
of het grootste gedeelte daarvan gelegen ls.
Gedeputeerde Staten stellen deze aanvraag in handen
van de centrale commissie aan wie de algemeene lei
ding in ruilverkavellngszaken in het geheele land ls
opgedragen, dit is een commissie van 5 leden, t.w. twee
landbouwkundigen, een jurist een waterstaats- en een
kadasterspecialist De Centrale Commissie moet de aan
vraag in haar geheelen omvang onderzoeken en haar
met redenen omkleed advies aan Gedeputeerde Staten
uitbrengen. Het advies behoeft niet beperkt te blijven
tot het blok,'waarvoor de aanvraag werd gedaan; bet
kan zich ook over "een grooter of kleiner terrein uit
strekken. De Centrale Commissie ontwerpt een voorloo-
pig plan van wegen en waterloopen. Bovendien wordt
door haar een lijst opgemaakt van allen, die bij het
kadaster bekend staan als eigenaar van of rechtverkrij
genden op de in het blok gelegen perceelen.
De stukken worden daarna door Gedeputeerde Staten
ter visie gelegd ter secretarie der betrokken gemeente.
Gedeputeerde Staten roepen daarna een vergadering
bijeen van de belanghebbenden, dat zijn degenen, die
bij het kadaster bekend staan als eigenaren van of
rechtverkrijgenden op de perceelen, gelegen in het blok,
dat betrekking heeft op het advies.
In deze vergadering wordt besloten of tot ruilverkave
ling al of niet zal worden overgegaan.
Indien tot ruilverkaveling wordt besloten, benoemen
Gedeputeerde Staten een plaatselijke commissie, die
onder leiding van de centrale commissie met de eigen
lijke uitvoering wordt belast; verder wordt door de
arrondissements-rechtbank een rechter-commlssarls be
noemd, die tot taak krijgt, de rechten van ieder vast
te stellen.
Daarna wordt door de plaatselijke commissie het plan
van ruilverkaveling gemaakt. Is dit gereed, dan blijft
nog over de uitvoering er van op het terrein; de wegen
worden aangelegd, de ontwateringsslooten gegraven en
de nieuwe perceelgrenzen uitgezet
De kosten worden door de eigenaren gedragen in even
redigheid van de waarde van hun bezit.
Uit een en ander blijkt dus wel, dat de geheele onder
neming in handen Is gelegd van de belanghebbenden
zelve.
Het spreekt van zelf. dat de drang tot ruilverkave
ling het meest tot uiting komt in de streken waar men
de grootste nadeelen van het verspreide en versnipperde
bezit gevoelt. Verschillende gemeenten van ons land
hebben reeds blijk gegeven van hun medewerking bij
de toepassing der ruilverkavelingswet In alle provinciën
en ook verreweg de meeste gemeenten zijn echter nog
duizenden H.A. grond die voor ruilverkaveling in aan
merking komen.
Een richtige toepassing der ruilverkavelingswet zal
tot gevolg hebben, dat de gronden tot de hoogste pro
ductiviteit kunnen worden opgevoerd.
Amersfoort A. OVER.
AUPING MATRASSEN
in alle maten.
Kapokmatrassen 3-deelig 49.50
Geschilderde p p. 2-pers.
Ledikanten 6.75
Massief eiken Ledikanten 22.50
Coupons Balatum 1.07
Linoleum Krommenie
2 meter breed 2.60
Vraagt bezoek en Uw huis wordt geheel
door onze stofleerders ingericht
Kanaalweg 142 Den Helder.
moet vloeien uit de natuurlijke verhouding tusschen
de volkeren. Onbewust denkt men dan aan een v o 1-
kenrechtelijke verhouding, aan aanval en ver
dediging Maar in werkelijkheid heeft men in de han
delspolitiek enkel te maken metoen handel
en het handelsverkeer wordt nu eenmaal nooit be
vorderd door toepassing van vergeldingsmaatregelen.
Andere landen hebben zich onnoemelijk veel kwaad
gedaan door niet te letten op het nauwe verband tus-
schen in- en uitvoer of, anders gezegd, tusschen koop
en betaling."
„Wat voor andere landen geldt, geldt in dubbele
mate voor Nederland, dat per hoofd der bevolking
het hoogste cijfer voor in- en uitvoer heeft, rn n. w.
dat meer dan ecnig ander land op internationalen
handel is aangewezen."
3. „Maatregelen van actieve handelspolitiek heb
ben, indien zij eenmaal zijn toegepast steeds uitbrei
ding ten gevolge terwijl geen land. dat het stelsel
van onderhandelings- of vechttarieven toepast, uit
zichzelf op den eenmaal ingeslagen weg weer terug
kan komen
Een regeering, die terwille van één of meer bepaal
de bedrijfstakken, met het buitenland gaat onder
handelen met toepassing van ondei handelings- of
vechttarieven, kan dit bescliermingswapen op den
duur niet aan andere bedrijfstakken meer weigeren.
Gaandeweg komt het land dan in een stelsel van be
schermende tarieven terecht, waaruit hel niet meer
terug kan.
Zelfs in ons land heeft men hiervan het voorbeeld
reeds gezien, toen bij de laatste tariefwetherzioning
het lage tarief van 5 op sommige goederen zou ko
men te vervallen. De rogeering werd toen gedwongen
om toe te geven aan den drang der betrokken bedrij
ven. om hot 5 %-tarief, waardoor zij ieeds een ze
kere bescherming meenden te genieten, niet alleen
te behouden, maar het zelfs op te voeren tot het
nieuwe tarief van 8 dat bij de wet voor tal van
andere artikelen was vastgesteld."
4. Het vierde bezwaar van den hper Plate is dat
een stelsel van octieve handelspolitiek Nederland
vastschroeft in een zeer ingewikkeld net van tarief-
bepalingen, waarin nagenoeg alle overige landen der
wereld zichzelf en andere hebben verstrikt.
Een stelsel van handelspolitiek, waarbij de landen
onder elkaar handelsverdragen afsluiten door we
derzijds loven en bieden met douanerechten, betee-
kent in de practijk dat b.v. Zwitserland, dat hier
aan meedoet, met de vaststelling van zijn eig«»n
douanetarieven gebonden is door de handelsverdra
gen welke het met Duitschland. Oostenrijk. Italië,
Cechoslovakije e.a. heeft afgesloten, welke landen
ook op zichzelf weer hun tarieven in een bepanhle
verhouding hebben gebracht tot die van de landen
waarmede z ij handelsverdragen hebben afgesloten.,
Geen dezer landen kan daarom zijn tarieven wijzigen,
zonder het kunstig gevlochten tarievennet, dat ha*
zelf mede fabriceerde, stuk te maken. Verlagen kan
het niet zonder zijn eigen wapens weg te gooien; ver-
hoogen kan het niet, omdat het óf contractueel ge-
