RADE O Op den Mont-Athos. Deventer aan een ramp ontsnapt. Diefstal en wisselvervalsching. Wie moet dat betalen? De Indnctor-Dynamische Luidspreker ::Here is W.G.Y. Schenectady- N e w Y o r k!" WOONWAGEN VERBRAND. Bewoners met moeite gered. Maandagavond laat is te Heiligerlee de woonwagen van D. Ti. geheel door brand vernield. Het gezin dat uit vier personen bestaat, kon nauwelijks worden ge red. Wagen noch inboedel waren verzekerd. Grooto gashouder nagenoeg leeggeloopen. Duizenden kubieke meters gas de lucht In. Maandag ontdekte men op het terrein der gasfa briek te Deventer dat de groote gashouder opeens na- genoog ledig was, hoewel kort te voren nog geheel gevuld. Er had een massa-ontsnapping van gas ■plaats, waarbij bet een wonder mag heetcn, dat te-ge llij,k geen explosie was voorgekomen. Bij onderzoek bleek, dat door een mechanisch gebrek in den gas- tocvoer naar den gashouder de grooto ketel scheef was gezakt, waardoor het gas met geweldige kracht naar buiten was geperst. Nëaar schatting heeft zioh een hoeveelheid van niet minder dan $000 kub. meter een ivcg naar buiten gebaand. Om toch nog in do behoef te aan gas voor de stad te kunnen voorzien, is in allerijl dc watergasfabriek in werking gesteld. Men fhoopt aldus het bedrijf nog in gang te kunnen hou- tden. De nagemaakte handteekening werd den Jongeman noodlottig. Gistermorgen meldde zich een jongeman aan de kasafdeeling van de Nodcrlandsche Middenstands- giank te Haarlem met een wissel van ongeveer f000. De aangeboden wissel was betaalbaar gesteld op de Nederlandschc Middenstandsbank aan het Nassan- plein te Haarlem. Toen de procuratiehouder de hand teekening nauwkeurig bekeek, ontdekte hij, dat deze vervalscht was. Dc betaalbaarstelling was voorzien van de nagemaakte handteekening van de directie der N.V. voorheen Reno Schoo en Co., blocmbollen- ikwoekorij en handel te Heemstede. De bank stelde zich met de firma in verbinding, en daar bleek men van den wissel niets af te weten. Toen men dit wist, beeft men den man laten wachten in de kasafdeeling, terwijl de deur goed gesloten bleef. De bezoeker doodde den tijd door ocnigszins geagi teerd een siaaret te rooken. Inmiddels waarschuwde de bank de Ilaarlemsche politie. Twee rechercheurs DE VRIJWILLIGE TOLK. TE PAARD NAAR HET KLOOSTER WATOPET EEN VIERVOETIGE GIDS. DE ONTVANGST IN HET KLOOSTER. (Van onzen relzcnden correspondent). IN HET KLOOSTER WATOPET (MONT- ATHOS), Februari 1930. Door de vergunning tot verblijf van den gouverneur- generaal en den brief van het Heilige College lag het gebied van Mont-Athos, lagen alle kloosters voor me open, echter, er v.*as nog één moeilijkheid: de taal. Mijn ■kennis van het Grieksch is juist voldoende om me door het leven te slaan, iets te koopen, een maaltijd bestellen, in een hotel een kamer tc huren, maar volkomen ontoe reikend er een gesprek in te voeren en er zijn, zooals ik reeds had vernomen, slechts zeer weinig monniken, die oen der moderne wereldtalen beheerschen. Wat is evenwel een journalist, die niet een weinig geluk heert? In hot hotel te Carriès. waar ik ecnige dagen woonde, had ik een Griek ontmoet, die Fransch sprak. Iiy was zooals me later bleek, een zakenman uit Athene. Toen ik alle formaliteiten vervuld had. en don volgenden dag zou vertrekken, voor mijn bezoek aan enkele kloosters, sprak deze Griek me aan. Hij had vernomen, dat mijn plan was, een rondreis door het gebied van Mont-Athos te maken. Hijzelf had zijn zaken te Carriés afgedaan en wilde ook enkele kloosters zien en daarom stelde hij me voor, samen te gaan. Natuurlijk aanvaardde ik dit voorstel, waardoor de taaimoeilijkheid verdween. Deze Griek is me op reis van zeer groot nut geweest. Hij ge noot daarbij echter van de voordeden, die mijn bijzon dere brief van aanbeveling me gaf. We spraken af, dat we ons eerst naar het Grieksche klooster Watopct zouden begeven, een afstand van drie uur tc paard of per muilezel en ik verzocht mijn Griek- schen reismakkor en vrijwilligen tolk, een paar last dieren tc huren, natuurlijk tegen zoo laag mogelijken prijs. Van deze opdracht kweet hij zich op de verbluf- fendste wijze. Elk „souverein" klooster heeft te Carriès een eigen huis, de „Konak", daar een soort dlplomatleKe vertegenwoordiger van het klooster zetelt en mijn Grieksche kameraad, een keurige, elegante verschijning, ging zonder met mij erover te spreken naar den „konak" van het klooster Watopet, waar hij vertelde dat er een Nederlandsch journalist was gekomen, om de kloosters te bezoeken en dit maakte zoo'n indruk, dat de vertegen woordiger van het klooster Watopet verklaarde (na tuurlijk kosteloos) voor lastdieren te zullen zorgen. Vóór mijn vertrek bracht ik daarom een bezoek in den „ko nak", waar mijn begeleider en Ik plechtig werden ont vangen, natuurlijk onder aanbieding van de gebruikelijke confituren, glas water, een glaasje „oezo" (soort bran dewijn, die in smaak aan abrinth doet denken) en een kopje Turltsche koffie. Er was voor ons een monnik, die als gids zou dienen, op een muilezel; een muilezel voor mijn begeleider en voor mij een goed doorvoed bergpaardje met een bij zonder fraai gekleurde deken ovr het houten zadel. Mijn paardje heette Roessa en toonde zich zeer intelligent en zeker in de bergen. Het was heerlijk weder, stralende zon, alleen boven op de bergen nog tamelijk kil. Stijgend, honderden me ters, ging het smalle bergpad, waar we achter elkander reden. Elcemen bloeiden reeds; wit was hier en daar de bodem van sneeuwklokjes. Op de hoogste punten genoten we de heerlijkste vergezichten over groene dalen; nu en dan was er een klooster zichtbaar, een klooster, dat aan een geweldig kasteel of aan een ver sterkte stad deed denken .Ook kleinere nederzettingen van monniken zagen we; deze kleinere, niet „souvereine" nederzettingen, die van een „souverein" klooster afhan kelijk zijn heeten „skytcn". Elk dezer skyten heeft steeds haar kerk. Met een totaal-bevolldng van 6000 zielen heeft Mont-Athos niet minder dan duizend ker ken. Hooge, eeuwig-groene cypressen verhieven zich als wacht bij kleine huisjes van hermieten alleen óf met twee of drla lovend*» kluizenaars. Statige populieren hadden bij kleine koepelkerkjes de wacht betrokken en op een afstand gezien kleurden deze populieren zich al teedcr paars: het begin van de lente. Dit landschap van hebben daarop den jongeman meegenomen en in het politiebureau opgesloten. Deze zaak houdt verband met een inbraak bij de N.V. v.h. Rene Schoo en oC. te Heemstede, waar gis ternacht in het kantoor de brandkast is geopend met een sleutel, die in een kast van het kantoor geborgen was. De man heeft er verder nog gestolen een bedrag van f30 aan vreemd geld. Hij is vroeger bij deze fir ma in betrekking geweest. De kosten van een Justitioneel onderzoek. De Minister van Justitie bepaalde met ingang van 1 Januari J.I., dat de rechercheurs of Inspecteurs van politie geen dienstreizen meer mochten maken, zoolang de zaak nog in h»t stadium van politie-onderzoek was. Later werd nog bepaald, dat alleen dan gereisd mocht worden, als een proces-verbaal bij de justitie was inge leverd. Vroeger was het gebruikelijk, dat een commissaris van politie, in zijn kwaliteit van hulpofficier van justitie de inspecteurs kon gelasten op kosten van het Rijk dienstreizen te maken. Door de bepalingen van den Minister is het natuurlijk niet onmogelijk geworden, dat reisorders worden gegeven, doch in dit geval komen de kosten op rekening van de gemeente. De politie-auto- riteïten zijn van meening, dat door dezen maatregel de goede gang van zaken ten zeerste wordt belemmerd daar een Inspecteur, die met een zaak bezig is, oct: buiten zijn gemeente moet kunnen optreden. Verschil lende politie-autoriteiten hebben reeds besloten Keen dienstreizen voor rekening van de gemeentekas te laten maken. Het orgaan van den algemeenen Nederlandschen Po litiebond teekent hierbij het volgende aan: De kwestie is niet nieuw. Wij herinneren ons dat een dertig jaren geleden een burgemeester eens wilde doen .uitvechten" wie de kosten van een justitieel onderzoek moest betalen en daarom weigerde de voorschotten, door een commissaris van po litie gemaakt, te vergoeden. De betrokken officier van justitie een vermogend man gooido echter roet in 't eten, en betaalde uit eigen zak de voorschotten. „Uit vechten" werd niets, want voor vechten zijn minstens twee noodig en de O. v. J. bedankte voor de eer. De meer ernstige wending, welke de zaak nu neemt, is een ge volg van het feit, dat ertijds de spoorwegen verplicht waren, volgens concessie en volgens de wet* in dienst reizende politiemannen gratis te vervoeren en een paar jaren geleden daarin verandering is gebracht. De rei zen moeten nu betaald worden en vanzelf komt nu de vraag: door wie? De stelling, dat de gemeentepolitie dienstbaar is aan de rijkspolitie en daarom de kosten van een onderzoek op de gemeente zouden rusten, schijnt ons niet houdbaar. Het wordt o.l. meer dan tijd dat afgezien van een Politiewet, die het middel moet zijn voor alle politie- kwalen de wet geregeld worden, de finantieele ver houdingen bij politioneele onderzoekingen. weelderig groenen naakte rotsen van schuchtere kerk jes en Indrukwekkende kloosters, had steeds als achter grond de blauwe en zilveren Middellandsche Zee. Toen we ruim twee uur onderweg waren, had mijn Grieksche makker genoeg van den rit Hij wilde verder wandelen, daar hij met zijn elegante halfschoenen en dunne zijden sokjes koude voeten had gekregen. Ik, met zware bergschoenen en lederen beenkappen, gaf er de voorkeur aan te paard te blijven. De Griek ver trouwde zijn muilezel aan de zorg van onzen monnik- gids en holde vooruit, een berghelling af. Tusschen het groen van struiken door zagen we beneden ons, aan de zee, het klooster Watopet een fantastisch geheel van torens, muren, poorten, daken, schoorsteenen, met in de bovenverdiepingen uitgebouwde, door balken gesteunde waranda's, die boven den afgrond schenen te zweven. Maar bij een wending van den weg verdween dit wlld- romantische beeld uit onze oogen. Onze monnik-gids was met zijn twee muilezels om de een of andere reden achtergebleven en mijn paardje toonde neiging, waar de weg dit slechts even toeliet, een steeds sneller tempo aan te nemen. Spoedig had Ik dan ook mijn vooruit gesnelden reisgenoot Ingehaald. Toen hij me alleen zag, vroeg hij me verbaasd, waar onze monnik-gids was gebleven. Op mijn antwoord dat niet te weten, jammerde hij: „Maar hoe komen we dan aan het klooster. Wij weten den weg niet in dit warnet van bergpaadjes en over een goed uur is het donker". Ik wees op mijn paardje en zeide: „hij weet den, weg". In derdaad Roessa, het bergpaardje, wist den weg Ik liet het dier den vrijen teugel. Achter me draafde de Griek, die het nu niet koud meer had en in zijn moedertaal uitdrukkingen gebruikte, welke, naar ik vrees, geen salonuitdrukkingen waren. Na een klein half uur kwamen we aan het klooster. Monniken, die in een moestuin werkten, keken eerst verbaasd, dan lachend naar ons. Het moet dan ook wel een zonderlinge vertooning zijn geweest: ik te paard, met beenkappen, den hoed In nek, lachend, .daarachter dravend, hijgend, transpireerend, schreeuwend de ele gant gekleede Griek. Het paardje ging de groote, statige toegangspoort met haar schemerduister voorbij. „Waar gaat hij heen?" schreeuwde buiten adem de Griek in het Fransch en jlï, lachend: „Naar den stal natuurlijk." Daar ik niemand vond om het dier aan over te geven, liet ik het rustig begaan. En inderdaad, tot groot plezier van de toekij kende monniken, bracht het me naar den stal, waar een monnik het dier van me overnam. De stal met andere bijgebouwen, bevond zich buiten het kloostercomplex en dit lag nu in den avondzonnc- schyn voor ons als een geweldige massa gebouwen, fan tastisch en grootsch, een gesloten geheel. De buitenste gebouwen hadden slechts in de bovenste verdiepingen vensters, beneden alleen enkele schietgaten. Waar de buitenste gebouwenrij onderbroken was, verhieven zich hooge muren met tinnen, want deze kloosters met hun schatten moesten vroeger rekenen met de mogelijkheid van een aanval door zeeschuimers en waren goed ver dedigbaar. De monniken hier verstonden in den ouden tijd ook het krijgsmanshandwerk. Een machtige toren met schietgaten diende in tijd van nood als laatste bolwerk en hier werden bij gevaar ook de schatten op geborgen. Een hooge. breede poort gaf toegang tot de binnen plaats en onder de poort bevond zich het huisje van den poortwachter, aan wien we onze vergunning tot de bezichtiging van hec klooster overhandigden. Even later verscheen er een soort huisknecht, geen monnik en deze ging ons voor door de poort en geleidde ons naar eer trap op de binnenplaats. Boven aan de trap was de toegang tot de „archontaria". de verblijfplaats voor vreemde gasten. Daar ontving ons de „archontaris". een bejaarde monnik, die ons bracht in een groot, zin delijk vertrek met twee bedden, stoelen en tafels, waar reeds een andere hulsknecht bezig was vuur aan te ieg- gen In de steenen kacheloven, want de avonden zijn hier nog frisch. Even later werden ons de trp.dltioneele confituren met glas water, een glaasje „oezo" (brande- wijnè en Turksche koffie gebracht en kort daarop volgde het avondeten: een goede soep, vleesch, brood, groenten en een karaf wijn. J. K. BREDERODE. door A. MEYER SCHWENCKE. In Amerika, dat ons op radiogebied nog altijd een paar jaar voor is, heeft men een nieuwe luidspreker uitge vonden, de zoogenaamde lnductor-dynamis c h e luidspreker. Deze beteekent ongetwijfeld een groote stap voorwaarts wat betreft een natuurlijke en volle weer gave, en heeft binnen enkele maanden tijds ook hier te lande een groote populariteit verworven. Het valt in het geheel niet te verwonderen, dat deze Inductor-dynamische luidspreker overal met -.stemming begroet is, want de tegenwoordig in de mode "ijnde e 1 ec t r o-d ynamische luidsprekers kle ven nog vele nadeelen aan. Zoo is b.v. voor de werking een stroombron voor het opwekken van het vereischte magnetische veld noodzakelijk, terwijl de prijs zeer hoog is: bij middelmatige toestellen kost een luidspreker van dit type meestal meer dan de helft van het toe stel zelf! Ook het magnetische type voldoet niet meer geheel 'en al aan de eischen, die tegenwoordig aan de weergave gesteld worden, en Is speciaal In de lagere toonen vaak onbevredigend. De uitvinder van den inductor-dynami sch e n luidspreker is de Amerikaan C. L. Farrand, welke er na een arbeid van drie jaren in geslaagd ls, het bovenvermelde type samen te stellen, en wel zoo, dat de weergave minstens evengoed was als die van het electro-dynamlsche type, of zelfs nog beter, terwijl de kosten van fabrllcatle niet zoo hoog zijn, en het systeem ook niet zoo lastig te vervaardigen is. Van buiten gezien lijkt de nieuwe luidspreker op een wat groote en goed afgewerkte magnetische luidspreker Binnenin bevinden zich twee hoefijzervormige magneten, terwijl het bewegende mechanisme geheel ingekapseld ls. Toch kan dit mechanisme zich geheel vrij bewegen, daar geen strak gespannen anker aanwezig is, hetwelk zoo karakteristiek is voor het gewone magnetische type Bij een nadere beschouwing, zal de werking van dit ingenieuse systeem den aandachtigen lezer Wel duide lijk worden. De inductor-dynamische luidspreker is zoo genoemd naar het feit, dat de werking ervan overeenkomt met de inductiemotor en verder naar haar magnetische kracht De telltens van richting veranderende magne tische stroomen, veroorzaakt door spoeltjes, waardoor heen de slgnaalstroom wordt geleld, werken op een paar tusschen de beide spoelen vrij opgehangen ankertjes, die aan de uiteinden door staafjes met elkaar verbonden zijn. De afstand tusschen anker en poolschoentjes blijft daarbij steeds gelijk. De beide staafjes worden op hun plaats gehouden door twee zeer lichte veertjes. Deze veertjes zijn nog eens voorzien van rubberstrookjes, waardoor elke resonantie vermeden wordt Vergeleken met gewone magnetische type valt het direct op, dat, alhoewel het anker van het inductor- dynamische type zeer dicht bij de poolschoentjes ge plaatst ls, er toch geen gevaar bestaat, voor het kleven aan de polen of het de bewegingen niet voldoende kun nen volgen. De veeren, welke bij het magnetische type noodig zijn, om den kleinsten en gevoeligsten afstand van anker tot magneet te verkrijgen zijn hier overbodig. Deze veeren werken toch altijd remmend op de trillin gen van het anker, resp. de membraan, waardoor ge luidsvervorming ontstaat. Bovendien geschiedt de be weging van het anker meer in een boogvorm dan in een rechte lijn, wat ook weer een oorzaak voor vervorming is. Door al deze nadeelen ls de magnetische luidspreker beperkt gebleven tot het gebruik bij toestellen van be scheiden capaciteit en toonbereik, en indien een zoo goedkoop mogelijke luidspreker verlangd wordt. Vergeleken met het electro-dynamische type valt di rect het groote voordeel op, dat geen extra stroombron vereischt wordt voor de opwekking der magneetvelden. Alleen moet de Impedantie van de inductor-dynamische luispreker nauwkeurig aangepast zijn aan die van den gebruikten versterker. Verder Is een smoorspoeltje met condensator noodig, evenals dit bij een goede luidspreker van het magnetische type het geval is, teneinde te ver mijden, dat gelijkstroom door de magneetspoeltjes zou vloeien. Zooals reeds gezegd moet de impedantie van den lnductor-dynamischen luidspreker nauwkeurig aanpas sen bij de impedantie van den versterker. Te dien einde wordt de luidspreker voor vier verschillende impe- danties in den handel gebracht Moet de luidspreker aangesloten worden achter een balans-krachtversterker, dan kan men een derde leiding aftakken vanaf de plaats, waar de twee magneetspoel tjes verbonden worden. Hierdoor kan een speciale aftak king vanuit het midden van den gebrulkelijken smoor- spoel of transformator vervallen. Ook voor de lagere tonen, waarvoor tot nu toe alleen de electro-dynamische luidspreker geschikt was, geeft de inductor-dynamische alleszins goede resultaten. In tegen stelling met dit eerste type, met beweegbaar spoeltje, waarvoor voor een goede weergave der lage tonen steeds een klank- of resonantiebord vereischt wordt, is dit hier niet meer noodig. Alles bij elkaar genomen beteekent de verschijning van de inductor-dynamische luidspreker, welke de een voudige constructie en lage prijs van het magnetische type met de groote klankvolheid en het volume van het dynamische type ln zich vereenigt, een grooten stap voor waarts. Volgens deskundigen zal 't inductor-dynamische type binnen afzienbaren tijd de meest gevraagde luid spreker zijn. (Nadruk verboden). Schenectady Is den luisteraars bekend als de korte-golfzender, waarover alle over drachten tilt Amerika naar Europa tot dus ver gegaan zyn. Voor de poorten van Groot-Berlijn, in 'n idyllisch ge legen nederzetting aan den rand van de voorstad Zeh- lendorf, verheft zich een klein huisje met spitsen gevel, waar een moderne toovenaar woont. Het huisje is de woon- en werkplaats van een man, wiens werkzaamhe den juist in den laatsten tyd buitengewoon veel hebben bijgedragen den luisteraars in Duitschland de mogelijk heid te verschaffen, de programma's van overzeesche station - met name van Amerika te kunnen ont vangen. Programma uit Amerika: dat laat zich zoo gemakke lijk zeggen, en het lijkt voor de oningewijden soms heele- maal niet zoo verrassend, als hij zijn luidspreker den Eerlijnschen omroeper hoort, die met weinig woorden de overschakeling op Amerika aankondigt We berinneren WILLEM VOGT, de bekende Hilversamsche Omroeper. ons nog alleen heel goed den tweeden Kerstdag van het vorige jaar, waarop het weer eens met verbazingwek kende duidelijkheid geluikt was, de Amerikaanscha zendstations Pittsburg en Schenectady op Zeesen te hoo- ren. De verantwoordelijke man voor het gelukken van deze overbrenging was dr. ir. W. Reiszer, die daar buiten la Zehlendorf zyn laboratorium heeft en daar zijn niet gemakkelijk beroep uitoefent. Slechts weinige menschen is het tot dusver mogelijk geweest, tot deze werkplaats door te dringen, want of schoon daar geen geheimen van bijzonderen aard be waard worden, toch wordt alles achter slot en grendel gehouden, om tenminste onbevoegde handen niet tot de kostbare radio-apparaten toe te laten. Men kan zich heel goed voorstellen dat op de plaats, waar de „wandelin gen in den aether" worden bewerkstelligd, een appara ten installatie wordt vereischt, die verre alles overtreft, wat men zich gewoonlijk onder een radio-laboratorium, of beter gezegd, onder een experimenteergelegenheid denkt. In een zeer diepe bijzonder ingerichte kelder ruimte van het huisje, dat slechts 30 vk. m. omvat, is om zoo te zeggen het heksenapparaat van dezen radio- meester ondergebracht. De zoldering zoowel als de vloer zijn met geluiddempend materiaal bekleed. Het is een bedekking van z.g. „celotex", een mengsel van suiker rietvezels. verwerkt tot 13 m.m. dikke platen, met dex- trine als bindmiddel. Maar dat is nog niet genoeg; want ook de wanden zijn van den vloer tot de zoldering van een houten betimmering voorzien, welke de acoustiek van de ruimte begunstigt, en die het bovendien gemak kelijk maakt, zeer snel nieuwe draadleidingen te leggen of reeds aanwezige te verleggen. Helder licht straalt van de zolderverlichting uit, zoodat de heele ruimte in het daglicht en niet in een kelder schijnt te liggen. Kijkt men rond, dan werkt de overvloed van overal opgestelde veelsoortige radio-ontvangstapparaten verras send en overweldigend. Daar zijn allereerst luidsprekers en schakeltoestellen. Afwisselend bemerkt de bezoeker radio-apparaten van allerlei aard, die in den handel be kend zijn naast bijzondere fabricaties voor bepaalde doeleinden. In het midden van de ruimte staat achter de bijna 2 M. lange geheel lichtgrijs geverfde „radio- kist", het apparaat voor de ontvangst van de Ameri- kaansche uitzendingen. Het is een apparaat, dat zeer eenvoudig te bedienen is. Met het tot dusver meegedeelde is echter nog niet al les geschetst wat daar gebeurt. De zendingen moeten in. het laboratorium van Zehlendorf niet alleen ontvangen, maar ook verder geleid worden; ze moeten over Uuitsche zenders gaan, om de luisteraars te bereiken. Het er niet toe. of het nu om overdrachten van overzee v.. /an Europeesche Stations gaat, er moeten nog verbindings stukken voorhanden zijn, om den kring tot aan den luisteraar te sluiten. Daarvoor dient in het bijzonder een nauwkeurig doordacht, veelzijdig schakel-apparaat, waardoor de „wandelingen in den aether" voor de luis teraars eerst tot werkelijkheid werden. De leider der overdrachten die aan dit apparaat werkt, bevindt zich in den toestand, niet enkel de aankomende zending en ook de b.v. bij den Duitschland-zender uitgaande zen ding te controleeren, maar hij kan ook daar tusschen- door en ongestoord voor de gezamenlijke afwikkeling van het overdrachtsprogramma nieuwe stations kiezen en deze door omschakeling op den eigen zender brengen. Daar liem ook een microfoon ter beschikking staat, kan hij den luisteraar terstond waarschuwen, als de een of andere overschakeling volgt. Het is zeer interessant, dat bij alls werkzaamheden in dit laboratorium nooit ener gie uit het openbare lichtnet genomen wordt, maar dat slechts dnode-batterijen en accumulatoren, voor den noodzakelijken stroom worden gebruikt. Dit geschiedt, om bij voorbaat iedere van buiten komende ongewensch- te inwerking op de apparaten uit te schakelen. Maar nog veel verder gaande maatregelen worden ge troffen, als het erom gaat, vreemde stations met zeker heid en met de grootst mogelijke zuiverheid binnen te- halen. Als het in het programma voorziene zenduur hier voor nadert, worden in het heele huis de zekeringen voor het electrische licht uitgeschroefd, zoodat alle lei dingen stroomloos zijn, en niet' misschien door werking van lichtschakelaars of aansluiting van electrische stroomverbruikers in het huis storingsgeruisch kan wor den veroorzaakt. Daar echter in de pikdonkere ruimte niemand kan arbeiden, neemt men, om hier licht te krij gen. zijn toevlucht tot bronnen uit ouden tijd: tot... stearinekaarsen. Zeven tot acht flikkerende lichten ge ven dan licht. Op deze plaats is men ook in staat, met behulp van meetapparaten en z.g. meetplaten, vast te stellen, wat een luidspreker werkelijk presteert. Want een luid spreker" ls nog lang geen „luid" spreker in dien zin, dat hij alles wat tot hem geleid wordt ook getrouw en onberispelijk weergeeft De meetplaat is geen gewone gramofoonplaat, die slechts toonschalen bevat; ze wordt aan den versterker aangesloten, die het gespeelde tot de verschillende luidsprekers leidt. Een bijzonder schakel apparaat maakt het nu mogelijk, de ter keuring opge stelde luidsprekers onmiddelijk na elkaar ln en uit te schakelen, waardoor een volkomen onberispelijke ver gelijking wordt mogelijk gemaakt. Dan blijkt, dat menige luidspreker geen bastonen voortbrengt en een andere daarentegen over geen hoogteresonans beschikt Bijgevolg doet zich het vermakelijke feit voor, dat men bij het hooren van een muziekstuk in den ecnen luid spreker geen bassen hoort, terwijl bij het omschakelen op een ander apparaat alle bassen goed te hooren zijn, maar de... boventonen ontbreken. Voor de entvangst dienen naast vier hoogteantennes met lengten van 7 tot 35 M., ook raamantennes en kamerdraad. F. B.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 8