SchagerCourant
Altaar der Eer
Verpotingen en Reproducties
Het
Griekenland honderd jaar vrij.
Kinderportretten
Arpad Moldovan,
Kantongerecht
Schagen.
Derde Blad.
De Internationale des
Doods.
Fotografische Ataliers
Zaterdag 19 April 1930.
73ste Jaargang. No. 8649
20 Felbruari j.1. herinnerden wij aan een oud rap
port, wa&rin krasse beschuldigingen werden geuit
aan het adres der wapenfabrikanten. Dat rapport
dagteekent uit 1921 en werd uitgebracht aan den Vol
kenbond. Het was dus een officieel stuk en de be-
teekenis viel niet te loochenen, gelijk thans uit
nieuwe publicaties blijkt. Wij danken deze aan Prof.
Dr. C. G. van Biel, pastoor der oud-Katholieken te
Amsterdam, aan wiens artikelen Het Volk gaarne
plaats inruimde.
Naaste aanleiding voor de publicatie is een boek
van den Duitsoher Otto LehmanRussbüldt, geti
teld: „.Die blutige Internationale der Rüstungs-in-
dustrie", d.w.z.: De bloedige Internationale der wa
penindustrie. In dit boek worden de bekende firma's
Krupp en Thijssen beschuldigd van landverraad en,
zooals Prof. van Riel het uitdrukt: er wordt een
tipje opgelicht van den sluier, waarachter het bewa
peningsmonster zijn ware gedaante verborgen houdt
en waaronder het zijn duivelsch werk verricht.
Wij spreken van monster en van satanswerk. Of
zouden wij hiermede te veel hebben gezegd? De lezer
moge zelf oordeeten.
Daar de wapenindustrie niets méér ducht dan de
openbaarheid en niets meer schuwt dan het licht, is
het geen gemakkelijke taak haar duistere praktijken
te achterhalen. Het is den schrijver van „Die blutige
Internationale" gelukt op deze praktijken eenig
Jicht te werpen en het is wel zeer weerzinwekkend
en bijkans ongelooflijk wat daarbij te voorschijn is
gekomen."
,De oorlog verscheurde de samenwerking der vol
keren op velerlei gebied. Echter niet overal en juist
daar niet, waar men het 't eerst, zou verwacht heb
ben: tusschen de wapenfabrikanten enz. In het ge
heim ontwikkel den zij een internationale solidari
teit, waarvan men versteld staat. De voornaamste in
ternationale kartels en trust zijn de volgende:
I. Tot aan den oorlog bestond het internationale
jkruitkartel. Dit was samengesteld uit de Nobel Dy-
namite Trust (Londen) met zeven filialen in En
geland, vijf filialen in Duitschland en één filiaal in
Japan, uit de Rhein-Siegener Gruppe, die met drie
springstof fabrieken werkt, uit de Köln-Rottweiler-Pul-
verfabrieken, die op haar beurt weer met Engelsche,
Russische en Spaansche firma's samenwerkten, uit
de „Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken", die
eveneens weer in relatie stonden met talrijke binnen-
en buitenlandsche maatschappijen, uit de Société
fran^aise de Dynamite en de Société franco-russe de
Dynamite.
II. Vanaf 1901 tot 1903 bestond de United Har-
vey Steel Cie, waarin de grootste pantserplaatfabri-
kanten en kanonnenkoningen der wereld vredig sa
menwerkten. Bijna alle groote Duitsche, Fransche,
Engelsche en Italiaansche firma's waren daarin ver
tegenwoordigd, b.v. de geweldige Engelsche werken
van Vickers Ltd., W. G. Armst.rong Ltd., de Ameri-
kaansche Bethleem Steel Ltd., Schneider-Creuzot,
Krupp, de Dillinger Hütte, de Societa degli Alti Forni
Fondieri Acciaine di Terni. De firma Krupp was
•weer aan de Oostenrijksche Skoda-Werken en aan
de Russische Putilow-Werken verbonden. Deze Rus
sische maatschappij, waarin ook Schneider-Creuzot
financieel geïnteresseerd was, verbond ten slotte
Krupp weer met de grootste Fransche pantserpla
ten-industrie.
Belangwekkend is voorts, dat Armst rong en Vic
kers gemeenschappelijk de helft van het kapitaal
voor de pantserplaatfabrieken van Mutoran in Ja
pan fourneeren. Beiden zijn ook aandeelhouders van
de Spaanschei „Naval Construction Establishments de
Ferrol". Na den Russisch-Japanschen oorlog werd
door Rusland een nieuwe vloot gebouwd in samen
werking met Engelsche, Fransche, Duitsche, Belgi
sche en Amerikaansche firma's.
III. In Duitschland heieft men een „Marine-Ver-
standigungskonzern" met zijn zetel te Dortmund.
Wanneer een rijkswerf scheepsbouwmateriaal bestel-
üen wi'1, dan richt zij zich niet tot de afzonderlijke
firma's, maar tot het Konzem, dat alle bestellingen
aan do aangesloten firma's doorgeeft Nu stellen deze
firma's zich met elkander in verbinding en beraad
slagen over de prijzen, die zij vragen zullen. Er
FEUILLETON
door
'ETHEL M. BELL.
32.
HOOFDSTUK III.
Toevlucht.
Toen Charmaine de oogen weer opende, lag ze op een
divan in die wondermooie slaapkamer, die voor haar
thuiskomst gereed gemaakt was, en Basil haar echt
genoot lag aan haar zijde geknield, haar koude han
den in de zijne gekiemd, terwijl hij haar gadesloeg met
zulk een blik van teederheid en aanbiddjng, dat het
recht tot haar hart sprak.
„Zeg me wat er gebeurd is," verzocht ze.
Op zeer zachten toon deelde hij haar mee: „Het is
voorbij, lieveling. Het was het einde, Ik wou dat ik je
niet was komen halen, want hij wist in de laatste oogen-
blikken njet meer wat hij zei. In ieder geval, nu is alles
voorbij lieveling," eindigde hij. „Laten we het zoo be
schouwen dat hij eindelijk van zijn ketenen bevrijd la
na zijn lange gevangenschap. En we zullen beproeven
ons te verheugen om zijnentwil."
Zijn stem beefde een weinig, en ze wist dat hij diep
ontroerd was. Ze nestelde zich in zijn armen en liet
haar wang tegen de zijne rusten.
In antwoord op haar handeling sprak hij onmiddellijk
opnieuw: „God zij gedankt dat ik jou heb!" riep hij uit.
Toen kwam het over haar met een kracht, die haar
dreigde te verpletteren een aandrang om hem de ge-
heele waarheid te zeggen, haar ziel voor hem uit te stor
ten, wat het ook mocht kosten. Maar iets hield haar te
rug. Want dat flauwe vertrouwelijke gebaar dat zij ge
maakt had, had in hem al zijn liefde voor haar, die hij
om harentwil zoo lang onderdrukt en ingehouden had, in
haar volle kraoht doen oplaaien. En plotseling, bijna
verpletterd, stond het haar duidelijk voor den geest dat
zij voor hem onmisbaar was. Kon ze hem met eenige
mogelijkheid het hart breken door hem in dit oogen-
blik haar geheim te openbaren, een geheim dat voor
goed, en onherroepelijk, tot het verleden behoorde?
wordt vastgesteld, wie de offerte zal doen en wie dus
de bestelling zal krijgen. Concurrentie vindt slechts
schijnbaar plaats. Want wie aan de beurt is, mag de
gunstigste offerte doen. De meerdere kosten moet na
tuurlijk het Rijk betalen. Van elke bestelling moet
de betreffende firma tien procent, niet van de zui
vere winst, maar van het verrekeningsbedrag afge
ven. Deze tien procent worden bij de offerte terstond
boven op de rekening gelegd. Zij dienen voor een
klein gedeelte tot dekking van de bureaukosten van
het Konzern; negentienden echter worden onder de
andere firma's verdeeld. Op deze wijze worden spe
lenderwijze millioenen verdiend.
IV. In de jaren 1905 en 1907 sloten de Duitsche
wapen- en munitiefabrieken te Berlijn en Karlsruhc,
de wapenfabriek Mauser in Oberndorf en dé Fabrique
nationale d'armes de guerre te Herstal (België)
eenerzijds en de Oostenrijksche „Waffen-fabrik-Gesell-
schaft anderzijds met elkander een belangengemeen
schap. Deze enkele voorbeelden mogen voldoende zijn
om het nauwe verband tusschen de groote wapen
industrieën aan te toonen. Zij doen ons vermoeden,
welk groot, gemeenschappelijk belang al deze firma's
er bij hebben, dat de bewapening op peil blijft, ja
verhoogd wordt. Gelukt het in één land, de bewape
ning op te drijven, dan hebben de firma's van alle
landen daar voordeel bij.
Gewoonlijk brengt ook vermeerdering van bewape
ning in het ééne land, verhooging van bewapening in
andere landen met zich. Het is natturlijk den wapen
fabrikanten onverschillig of zij hunne kanonnen voor
het binnen- of buitenland leveren. De wapenindustrie
is vadeirlandsloos. Zij levert aan degene, die het best
betaalt
Wanneer we dit alles weten, dan is het ook duide-
EEN NATIONAAL JUBILEUM. EEN ECONOMISCHE
CRISIS. DIE MFN HOORT. ARMOEDE,
ELLENDE EN BELASTING-
POLITIEK.
(Van onzen reizenden correspondent).
Saloniki, 14 AprlL
OOK Griekenland viert dit jaar het feest zijner
honderdjarige vrijheid. In alle steden werden
paraden en kerkdiensten gehouden en bloemen
gebracht op de graven van hen, die in den strijd
voor de onafhankelijkheid vielen. Voor het eerst na vele
eeuwen ontstond in 1830 weder een klein, vrij Grieken
land, dat in 1912 en 1918 aanmerkelijk werd vergroot en
meer dan verdubbeld. De vrijheidsoorlog der Grieken
deed ook elders in den Balkan het verlangen naar na
tionale zelfstandigheid sterker groeien, doch feitelijk be
stond dit verlangen de nationale gedachte in Kroatië, in
Slavonië, bij de Serven reeds vroeger en was gewekt
door de schepping van Napoleon, het Dlyrlsche rijk, dat
slechts een vluchtig bestaan had.
Op den grooten herdenkingsdag van Griekenlands on
afhankelijkheid, een Zondag, waren zonder uitzondering
alle magazijnen, winkels, café's, restaurants bevlagd,
zooals de politieverordeningen dat voorschrijven met
nauwkeurige opgave van de afmetingen, die de vlaggen
minstens moeten bezitten. Van een algemeene feest
vreugde als bij ons in 1913 viel echter niets te bespeuren
De tijden zijn er in Griekenland niet naar, want het land
maakt een ernstige economische crisis door, die hier
-veel zwaarder drukt dan elders in Europa. Er Is gebrek
aan kapitaal, aan werk; van een der voornaamste pro
ducten van het land, de tabek, is de laatste oogst nog
voor een groot deel onverkocht; de handel is verlamd
overal bemerkt men de crisis en men hoort haar zelfs,
in het belgelui der brandweer. In verschillende deelen
der stad vindt men nog houten woningen, houten ba
rakken, die als winkels dienst doen en natuurlijk een
ernstdg, brandgevaar opleveren, doch merkwaardiger
wijze hier breken de branden niet uit, doch wel in de
steenen gebouwen, waarin groote magazijnen en win
kels zijn gevestigd. De eigenaars dezer magazijnen zijn
gewoonlijk goed verzekerd, dikwijls bij Engelsche maat
schappijen in ponden sterling. Herhaaldelijk reeds wer
den kooplieden, bij wie een brand had gewoed, gearres
teerd, doch verreweg de meeste gevallen kon men niet
bewijzen, dat ze schuldig waren aan brandstichting en
moesten ze weder op vrije voeten worden gesteld, waar
na ze de verzekeringssommen in ontvangst konden ne
men. Er hebben reeds geruchten geloopen, dat de bui
tenlandsche verzekeringsmaatschappij en de verzekerin
gen te Saloniki zouden opzeggen. Dit is tot nu toe even
wel niet gebeurd ,doch volkomen zeker is het, dat Sa
loniki en andere Grieksche steden, vooral in de tabaks
streek, zeer onvoordeelige posten vormen voor de ver-
verzekeringsmaatschappijen.
Ernstiger dan elders in Griekenland drukt de crisis
in de tweede stad der Kelleensche republiek te Saloniki.
Deze stad heeft er duizenden nieuwe bewoners bijge-
kregen in de laatste twaalf jaren. De Turken, voor een
groot deel gefortuneerd, zijn weggetrokken, Grieken uit
Dat kon ze niet De aandrang verliet haar, en Het
haar zwak en hulpeloos achter, terwijl ze zich aan hem.
vastklampte als een verschrikt kind.
„O, Basil!" fluisterde zij, „God zij gedankt dat wij el
kaar hebben! Ik zou niet weten wat ik zou moeten be
ginnen zonder jou!"
Het was waar. De gedachte aan eenzaamheid deed
haar terugschrikken, zooals ze er nog nooit voor terug
geschrikt was. De schaduw van die aanwezigheid hing
nog steeds over het huis, en alleen het gevoel van de
nabijheid van een ander menschelijk wezen verschafte
haar de zekerheid, die haar zoo noodig was. De ge
dachte aan die stille grauwe gedaante joeg haar nog
een rilling door de leden. Aan die woorden die ijs
koude, vreeselijke woorden, die tot haar gesproken wa
ren eer de geest het lichaam verliet durfde zij nooit
weer terug te denken. Die monsterachtige herjnnering
bezorgde haar het gevoel als was ze een schepsel dat
onbarmhartig, gevangen was, dat zich wanhopig in alle
richtingen wrong, ten einde een uitweg te ontdekken.
Alleen de tegenwoordigheid van Basil deed haar zelf
vertrouwen herleven. Ze verbeeldde zich dat als zij haar
verliet, zelfs voor een oogenblik, zij krankzinnig zou
worden.
Maar hij begreep haar en in haar bitteren nood om
hem, vond hij zijn eigen vertroosting. Met de grootste
teederheid spande hij gedurende dien vreemdsoortigen
bruidsnacht zijn uiterste krachten in om haar te troos
ten en haar overspannen zenuwen tot bedaren te bren
gen, in alles wat hij deed het eerst denkende aan haar
En nog voor die tragische avond voorbij was, stond het
haar levendig voor den geest dat zij voortaan de eenige
was, die er bij hem op aan kwam. Hij had haar noodig
bij alles wat hij ondernam, verliet zich op haar om hem
bij te staan, en zelfs toen hij beneden door de telefoon
aan tante Edith het bericht van het overlijden van Hugh
meedeelde, stond zij naast hem, dicht tegen hem aange
drukt, opdat zij zich niet eenzaam zou gevoelen en hij
haar niet uit zijn gedachten zou laten gaan, zelfs ter
wijl hij met een ander sprak.
„Ze komt morgen hier," zei hij, toen hij den hoorn
weer ophing, „vergezeld van juffrouw Dicker."
HOOFDSTUK IV.
Nieuws.
En het geschiedde In de nu volgende paar dagen, ge
durende welke Charmaine aan ongeveinsde lichame
lijke zwakte en aan een geheim geestelijk lijden ten prooi
was, dat ze het ware karakter van den man dien zij
lijk, dat een wapenindustrie evenmin naar vrede ver
langen kan als een steenkolenhandelaar naar dooi-
weer. Elke andere industrie lijdt onder den oorlog;
de wapenindustrie beleeft dan haar besten tijd.
Lehmann-Russbüldt geeft van deze internationale
relaties en van hare duistere gevolgen sprekende
voorbeelden.
In 1915 werden de Engelschen aan de Dardanellen
beschoten door kanonnen, die de Turken van de
Engelschen hadden gekocht. Wanneer het den En-
gelschen zou gelukt zijn de Dardanellen te forcee-
ren, zou waarschijnlijk de oorlog een andere wen
ding genomen hebben. Maar de uitstekende kanon
nen uit de Engelsche fabrieken van Vickers en Arm-
strong donderden onder leiding van Duitsche artille
risten van af de Dardanellenforten en maaiden de
Engelschen bij regimenten weg.
In 1912 bericht de firma Krupp, bij monde van
haar directeur Hugenberg, dat tot aan het einde van
1911 door de firma ongeveer vijftigduizend kanonnen
waren gemaakt, waarvan het grootste deel aan het
buitenland was geleverd, en wel aan vele staten, die
later met Duitschland in oorlog raakten. Zoo gebeur
de het, dat men in den wereldoorlog aan beide zij
den schoot met kanonnen en machinegeweren van
Krupp, evenals de Russen op de Oostenrijkers scho
ten met machinegeweren, die door de Oostenrijksche
Skoda-fabrieken aan de Russen geleverd waren.
Turkije, voor het grootste deel zeer arm, zijn er bij ge
komen. Deze réfugiés, de meesten afkomstig uit Klein-
Azië, waren bijna uitsluitend kooplieden hebben zich ook
hier op den handel geworpen. In den Turkschen tijd
was de handel te Saloniki vrijwel geheel in handen der
hier reeds eeuwen gevestigde Spaansche Joden, die met
de plotseling zoozeer toegenomen concurrentie niet bijs
ter ingenomen zijn. Daarbij komt dat de stad als haven
door de nieuwe grensregelingen een zeer groot deel van
haar achterland heeft verloren. Ruim een jaar geleden,
ontwaakte In scheepvaartkringen nieuwe hoop. Bij ver
drag kreeg Zuid-Slavië een eigen vrije zone in de ha
ven en men voorspelde, dat weldra alle in- en uitvoer
van een groot deel van Zuid-Slavië zou gaan over Sa
loniki. Te Belgrado schijnt men eohter tot andere ge
dachten te zijn gekomen en bevordert men het handels
verkeer over Saloniki minder.
Arm, zeer arm is het huidige Griekenland en de el
lende die men hier te aanschouwen krijgt, tart alle be
schrijving. De loonen zijn zeer laag. Een arbeider in de
bouwvakken verdient vijftig drachmi f 1.87) per dag en
is door het lot begunstigd, daar in dit vak de achturige
arbeidsdag wordt gehandhaafd. In andere vakken wordt
nog minder betaald: er zijn arbeiders, die twaalf uur
per dag werken en niet meer dan veertig drachmi
(f 1.33) per dag verdienen. Daarbij komt, dat het leven
zeer duur is. De woningen, de kamers zijn voor arbei
ders onbetaalbaar. De gehuwden wonen in krotten en
hebben meestal niet meer dan één vertrek, dat tegelijk
keuken is. De ongehuwden huren een bed, een kamertje
is te duur. Met vijf, zes slapen ze in één kamer en be
talen daarvoor per persoon evenveel of meer dan in Rot-
terdag of Amsterdam een klein gemeubeld slaapkamer
tje kost Vele arbeiders veroorloven zich niet de weelde
van een bed, doch betalen in een volkslogement slechts
een slaapplaats, d.w.z. een plaats op den grond, op mat
ten, in een vertrek, waar soms twintig man of meer
slapen. De gelukkigen onder hen hebben een eigen de
ken, waarmede ze zich bij koude kunnen toedekken.
Ook de eerste levensbehoeften zijn hier over het alge
meen veel duurder dan in Nederland daar van alle le
vensbehoeften in den een of anderen vorm belasting
wordt geheven. Kleederen en schoenen zijn voor een
arbeider zoo goed als onbetaalbaar en arbeiders zijn
hier vaak ellendiger gekleed dan bij ons de armste be
delaar. Duizenden leven uitsluitend van brood (boter en
margarine zijn onbereikbare luxe) en met olijfolie toebe
reide witte boonen.
Volgens sommige theoretici zou het hier dus een
prachtig land moeten zijn voor kapitalisten, doch de
werkelijkheid is anders. Slechts zeer weinige industri-
eele ondernemingen bloeien hier en groot is het aantal
werkgevers en kooplieden, dat bankroet maakt.
Ernstiger dan waar ook is de arbeidsloosheid en als
men de ellende recht in de oogen wil zien, dan moet
men 's avonds laat en 's nachts enkele groote café's in
de volksbuurten bezoeken de café's namelijk die den ge-
heelen nacht geopend blijven. Daar komen de dakloozen,
die nog een weinig geld, vijf en een halve cent in ons
geld bezitten. Zij'bestellen zióh een kopje Turksche kof
fie en blijven er dan den geheelen nacht. Gezeten op
een stoel slapen ze en dan het hoofd op een tafel, allen
dicht bij elkander. Al deze mensohen hebben geen gele
getrouwd had en de volkomen onzelfzuchtigheid van
zijn liefde leerde kennen. Te midden van alle beslom
meringen en verantwoordelijkheden, die zich plotseling
voor hem opgestapeld hadden, week hij geen oogenblik
van haar zijde, zocht bij haar verlichting na zijn over
stelpende bezigheden, maar viel haar geen enkele maal
met de bizonderheden daarvan lastig.
Ze wist dat hij onder een kolossale druk arbeidde ten
ejnde haar zoo spoedig mogelijk van hier te kunnen
wegvoeren, en met een smeltend verlangen, waarover ze
zich somtijds zelve verbaasde, zag zij reikhalzend naar
het uur van hun vertrek uit. Basil voelde het gemis van
zijn neef in hooge mate, maar zijn verlangen om Culver-
ley een tijdlang den rug toe te keeren was zelfs nog
grooter dan dat van Charmaine, hoewel hij er niet aan
dacht daartoe over te gaan alvorens alles geregeld was
en hij de zaken zonder bezwaar aan den rentmeester
kon overlaten. De nieuwe spoorweglijn vooral, hield hem
bijna tot het allerlaatste oogenblik bezig, omdat ze Hugh
zoo na aan het hart gelegen had, en nog op den mor
gen van hun vertrek had hij een onderhoud met den
leidenden ingenieur, ten einde iedere mogelijkheid van
een misverstand uit te sluiten.
„Als ze tijdens mijn afwezigheid het park bederven,"
zei hij tot tante Edith, „zal ik het mezelf eeuwig ver
wijten."
„Beste jongen, spreek niet zoo ongerijmd!" luidde
haar antwoord. „Hoe zou dat mogelijk zijn, met alles
kant en klaar toebereid en opgediend?"
Hij lachte even om zijn eigen nauwgezetheid van ge
weten, al achtte hij deze gerechtvaardigd. „Ik heb den
aanleg van die zijlijn verfoeid, evenals Hugh deed."
„Dat waartegen geen remedie bestaat, moet geleden
worden!" merkte tante Edith fllosoflsoh op.
Weinige uren later waren ze ieder hun eigen weg ge
gaan, zij om haar uitgestelde kuur in Baden te onder
gaan en Basil en Charmaine voor een reis door Frank
rijk en Spanje, op hun doode gemak. Hun plannen hin
gen geheel in de lucht Ze regelden hun programma ge
heel naar de ingeving van het oogenblik, en Charmaine
die in haar leven nog nooit gereisd had, was verrukt
In die zonnige atmosfeer herkreeg ze weldra haar ge
zondheid, en ze ontwikkelde zich tot een schoonheid, die
bijna verblindend was. En ook ni die dagen begon zich
in haar een diepte van persoonlijkheid en een warmte
te ontwikkelen, die waarschijnlijk alleen door haar eigen
moeder als haar ware aard herkend zou zijn. Haar ver
legenheid en haar besluiteloosheid schenen van haar af
te vallen als het zich openen van de kelk van een ont
luikende bloem, en een geheel nieuwe lieftalligheid was
er voor in de plaats gekomen.
genheid zich te wasschen en andere kleederen dan lom
pen, die ze aan hun lichaam dragen, bezitten ze niet
en allen worden gemarteld door ongedierte. De politie
laat deze café's-nachtverblijven ongemoeid. Men kan
die honderden toch niet op straat jagen. Dit zou het
lot dier armen nog verergeren en bovendien de open
bare veiligheid niet bevorderen.
Dit is een deel van Griekenland, dat de in luxe-trel- 1
nen en met weelderige passagiersbooten reizende tou-
risten niet te zien krijgen. J
J. K. BREDERODE.
BRUID- en BRUILOFTFOTO'S, t
FAMILIE- en VEREENIGINGSGROEPEN,
enz.
in allerfijnste, moderne uitvoering.
Specialiteit in:
naar elk bestaand portret.
Opnamen ook aan huis, in eigen omgeving.
Nieuwe Niedorp - N.-Scharwoude.
Zitting van Donderdag 7 ApriL
DE AANRIJDING OP DEN MEELDIJK.
Wordt voortgezet de zaak tegen den 49-jarigen land
bouwer D. Sch. uit Anna Paulowna, terzake van het
veroorzaken van een aanrijding op den Meeldijk te
Barsingerhorn, tusschen zijn auto, waarmee hij het erf
van den heer Corn. Wit afreed en de motorfiets van
den heer Dingemans, met achterop mej. Velders uit
Schagen. Deze zaak is de vorige week uitgesteld om
alsnog te hooren den verbalisant, rijksveldwachter Mars
kamp en den brievenbesteller Pool van Kolhorn.
Getuige Marskamp verklaart dan, dat hij bij zijn eens
opgemaakt proces-verbaal blijft en uit den mond van
getuige Corn. Wit heeft opgeteekend, wat deze hem
heeft meegedeeld. De lezer zal zich herinneren, dat Wit
de vorige maai alles herriep, wat hij aan Marskamp
zou hebben verteld.
Getuige Pool had zijn fiets bij het damhek staan,
waaruit verdachte met zijn auto achte.ruit moest rijden.
Getuige zegt, al zijn aandacht op zijn fiets te hebben
geconcentreerd, omdat hij bang was, dat deze in de
knel zou komen. Van eenig signaal, noch van de auto,
noch van den motor heeft hij iets gehoord. Hij zegt den
indruk te hebben gekregen, dat het ongeval voorkomen
had kunnen worden, indien de bestuurder van da
auto zich eerst overtuigd had of de weg vrij was.
Dan wordt nog eens de heer Wit gehoord en ofschoon
het tusschen hem en den kantonrechter ook nu nog
heelemaal niet vlotten wil, meent de ambtenaar er
toch uit te kunnen concludeeren, dat waar ook deze
getuige niets gehoord heeft verdachtegeen signaal
heeft gegeven.
Wanneer de kantonrechter in het algemeen en in dit
geval den heer Dingemans nog eens met Intrekking
van het rijbewijs gedreigd heeft (zooals bekend heeft
Mr. Bastert een hartgrondige afschuw voor snel rijden)
komt de ambtenaar aan het woord, die het wettig en
overtuigend bewijs geleverd acht, dat verdachte geen
signaal heeft gegeven, iets, waar het volgens hem,
ditmaal om gaat. De ambtenaar gelooft niet, dat hier
de schuld bij den motorrijder ligt en veroordeelt ver-
daohte Sch. tot f 20 boete of 20 dagen hechtenis.
Mr. Buiskool, de verdediger van verdachte, kan zich
het optimisme van den heer Ambtenaar met betrek
king tot het niet signaal geven, niet te best voorstel
len. Spr. kan het daar onmogelijk mee eens zijn, daar
de getuigen wel verklaren, dat ze niets gehoord heb
ben, maar ze niet kunnen zeggen, dat het signaal
niet gegeven ls.
Nadat dan ambtenaar en verdediger nog een gezellig
twistgesprekje houden over verkeer in het algemeen,
bepaalt de kantonrechter de uitspraak op heden over
14 dagen.
Ze bracht Basil in verrukking met haar vurige be
langstelling voor alles wat ze aanschouwde, en haar ver
langen om ten volle te genieten van alles wat bekoring
voor haar aanbood, deed ook in hem een groote ijver
om aan haar wenschen tegemoet te komen geboren wor
den. Deze gulden dagen leken hem het leven in een
paradijs, en er later aan terugdenkende, beschouwde hij
ze als de gelukkigste die hij ooit doorleefd had.
Of Charmaine gelukkig was, daarnaar vroeg hij niet
nader. Haar liefhebbend vertrouwen op zijn teederheid
en zijn bescherming waren hem een voldoende bewijs*
Met voorbedachten rade leidde hjj haar gedachten van
alle beschouwingen van het verleden af, en duldde niet
dat ze zich een oogenblik in droevige overpeinzingen
verdiepte.
Aldus zwierven zij drie onvergetelijke maanden door
streken, waar de zon overgelijkelijk scheen, een leven
leidende, dat door Basil een bohémien leven genoemd
werd, maar dat volgens de opvattingen van Charmaine
eerder een vorstelijk leven was, tot op zekeren avond,
terwijl ze in de fluweelen duisternis van een piazza za
ten, hoog boven een oranjeboschje, waarin vuurvliegen
als zoovele vonken schitterden. Basil het onderwerp van
een terugkeer naar huis aanroerde. Hij was dien dag
met een stapel brieven van huis beweldadigd geworden,
en sedert dat oogenblik was hij tamelijk zwijgzaam ge
worden.
Hij begon er niet over dan met een zekere bevangen
heid. „Ik begin er over te denken, lieveling, dat we aan
deze wittebroodsweken een einde behooren te maken,
in dit gedeelte van de wereld althans."
„O, moet dat?" zei Charmaine, met eenige teleurstel
ling in den klank van haar stem.
Hij nam haar hand en streelde ze. „Ja, lk weet het*
Ik voel hetzelfde. Maar in Engeland zal ik je even ge
lukkig maken als hier, vrouwtje."
„Ik ben nieuwsgierig of het hetzelfde zal zijn," mom
pelde Charmaine.
Hü lachte even en trok haar op zijn knie. „Het zal
in een massa opzichten volkomen hetzelfde zijn," gaf
hij ten antwoord, „ja, zooveel mogelijk In alle. Maar ik
heb een v'tgebreid verslag van den rentmeester ont
vangen, en hoewel hij een brave kerel is, is het niet fraai
heen een te groote verantwoordelijkheid op de schou
ders te leggen."
„Neen," antwoordde Charmaine, maar haar toon klonk
niet geheel instemmend.
„Jij wilt liever niet teruggaan, dat bemerk lk," zei hij.
Ze schudde langzaam het hoofd, dat ze op haar boe
zem bad laten zinken. „Ik weet niet precies wat ik
