Brabantsche brieven.
Koninklijke kookles.
Vraag en aanbod.
Uw urine waarschuwt U!
Plaatselijk Nieuws.
BILLY BOO.
FEUILLETON»
VERTELLINGEN.
HZWW
Ulvenhout, 22 April 1930.
Menier,
Hij zit 'r dus weer óp d'n
Paasch en sapperejabel wa
d-is 't koud gewiest, ee!
Toén 'k 's mèrgens naar
de vruuge kerk gong, hong
er 'n pinneke aan m'n neus
van de kouw. Straf sting
'nen zuren wind bol te bla
zen deur 't durp en 'k stap
te steuvig aan om gaauw
in ons wèrm kerkske te zit
ten. Waant mee 'nen leegen
buik en zonder pepke viel 't
gaan over d'n weg in de
vruugte nie mee!
D'n kleine Dré liep op 'n
kiepedrafke mee ge wit, hij is deur z'n vader Ier ge-
ibrocht veur de paaschvankaansie en da kleine boske
mee z'n Zundaagsche zomerpak?ke-n-aan, zag blaauw
van de kouw. Z'n brutale, zwarte ogskes waterden er
van en allebei z'n knusjes stak ie bekaanst tot aan z'n
ellebogen in z'n broekszakskes „Kouw, Dré?" vroeg
ik 'm om maar wa te zeggen. „Niks hoor!" zee ie. „Kren
tenmik strak, jong," zee ik weer, „en eieres zooveul as-
d-lust!"
Da veuruitzicht dee 'm zóó aan. dat ie 'nen steen op-
ropte en mee 'n aanlopke da ding over 't dak van de
school zeilde. „Hoog hè", zee ie grotsig, „ik kan bij ons
op school 't hoogste en 't verste gooien!" Ik keek 'm 's
mee groote bewonderink aan en toen zag ik veur 't eerst
iets vrimds aan z'n petje. „Dré, oew pet is veuls te
kleine, hoe komt da boske?" vroeg ik. „En wa zit daar
veur 'nen gekken boebei?" „Ditte?" vroeg ie en toen
wees ie da boebeltje aan. „Ja datte!" „Dat is m n keiK-
boekie", zee Dré op z'n Amsterdamsch, „je kun niet
chooien mit soon boekie in je jatten." Nouw, amcio, as
oew zooiets mee rotsvaste overtuigink verassereerd
wordt deur zo'nen snotpiek, waar ge zooveul van houwdt
mee 'n paar ogskes in z'nen kop zoo klaar as d'n dag
en da petje op z'n dakpanneke of 't er toevallig opge
vallen is toen ie onder 't peerd z'nen stèèrt sting. daar
bij blaauw van de kouw wat 'm nie verschillen kon,
waant strak krentenmik mee eieres ollee as dan d'n
ïachkriebel oew in de hoekskes van oewen mond kietelt,
beginde gij dan maar 's 'nen zedepreck te houwen teu
gen zo'n ding da van levenslust naast oew te springen
lopt. Mokt er dan zooeenen maar 's wijs da z'n natte ste
kelsharen nie de plak zijn om er Gods-woord te bewaren
En de school er nie staat as hogte-aan-wijzer veur 't
gooien mee kiedelkeien!'
Hij had me 's mergens om half zes gewekt. Nog in
z'nen hansop op d'n stoel naast de bedstee geklauterd
en toen mee 'nen sprong boven op m'n lijf getist, da
m'nen buik vijf menuten van streek was en Trui van
schrik heel de heilige fermilie aanriep. „Zalige Paschcn
opa, opoe." zee-i-ie "toen. „Gij ok," zee Trui en ze gaf
'm 'nen klap op z'n billekes da-d-et allemaal kwakte.
„Auw", zee-t-ie mee tegenzin en wreef efkens over z'n
achterwerk. Aan Trui schonk ie ginnen aandacht meer.
„Kom opa, 't is tijd", en staande in bed, begos ie aan me
te trekken en te sleuren da'k maar gaauw opsting.
„Wa-d-is 't veur weer?" vroeg ik. „Weet ik niet,goed,"
zee-t-ie, „maar kom nouw, Driek de koster staat al te
luien!"
't Is 'n lollig boske. amico. 'n Ferm jong! Waant 't
was gèèf kod horre maar net as opa trok ie z'nen
hansjop uit en toen z'n flenellke en in de kouw van d'n
prillen Paaschmergen gooide-n-ie 't piekende water over
z'n nokte donderke en stak z'n kopke onder de pomp
waar 'n straal water uitgulpte zoo dik as m'nen pols da-
d-et malsche kouwe pompwater over heel z'n zielemen-
tje droop en z'n blaanke basje rood wier van 't klop
pend bloed in z'n deurgezonde lichomke.
Strak stong z'n velleke gespannen van gezonde kouw;
z'n taanden klepperden mee 'n roffeltje en z'nen asem
hikte. „Kkk-hèk-kijkes oo-pha", en toen kneep ie z'n
vustje dicht, brocht et bij z'n oor en wees op z'n spier-
ballekes. „Vvoel 'al Hard hè?" Amico, keb 'm bij z'n
sallemaanderke genomen en op m'n schouwers gezet. De
kouw van z'n beenen drong in m'n schouwers en zoo
hè'k 'm bij Trui onder de wol gedouwen en gezeed
„vijf menuutjes blijven leggen," waant d'n hemel be
waar me. amico, dat er aan da lekker schobbejakske
iets komen zouw da nie goed is! 'k Wier gek van sja-
grijnigheid.
Toen me-'n uurke later thuiskwampen uit de kerk-
had Trui 't plattebuske rood staan. Dré de verver zat
in z'nen nachtpon 'n pijp te smoren, mee z'n bloote ten
gels in 'n paar klompen van me, op d'n nikkelen raand
en mee z'nen grooten zwarten aartiestenhoed op veur
d'n tocht! Die is altij baang veur tocht. Da's 'n groo-
testads-eigenschap, geleuf ik. Daar zijn de menschen as
d'n dood veur 'n vleugje frissche locht: da noemen ze
tocht.
't Was wezenlijk 'n schoon stil-leven, zooas onzen
fermilie-Rembraandt daar zat. „Ollee verver," hiep ik,
„dader de pomp, jonk! De koffie ruulc zóó lekker da'k
't water in m'n taanden krijg; schiet 'n bietje-n-op. Dré!"
En Dré stak z'n knüsten in de locht, gopte-n-op 'r
manier as ginnen mieljenèèr 'm verbeteren kan en
kloste 't achterhuis in as 'n geestverschijning-op-klom-
pen; de ontwakende kunst. Ja, amico, 'nen stadschen
mensch is in 't algemeen keb da mee gemèèrkt
beter te spreken bij d'opkomst van de maan as van de
zon. Ik veur mijn da's nie om wa te zeggen keb
ok 'nen tijd g"ad horre da'k dweepte met maneschijn,
maar vanaf as dat de maan zeivers onder m'n pet is
gaan zitten... gif mijn dan 't zonneke maar! Wa gij?
Nouw nie da'k eh maar genogt, da's privee!
Wa-d-emmen geschraanst, amico.
Pannen mee eiërs en reepen spek stingen te sissen
en te geuren da ge nie stil kon blijven staan. D'n gele
eierstruif lag roomdik te pèrelen en de sjuu van 't spek
pufte laangs de kaanten van d'n eierpannekoek mee
vette bloskes.
De koffie liep schuimend over de kan, dik as brei en
d'n blaauwen dag glom in duuzend klurkes in die kof-
fiekraaltjes. De krentenmik ruukte zuutig as blossem
over de tafel en 't schoone. Zundagsche servies van
melkblaank porselein mee pèèrse blomeraandjes, da
mokte-n-et flest heelegaar vol.
„Sodemekajer. kleine prulleman." zee ik teugen
Dré III, „doe-d-oew broekske wa losser, jonk. waant
Grotmoeder hee plannen om ons eigen bol te laten
frèten da-d-ons velleke strak over d'n buik komt tc
staan" en meteen kletste-n- ik de ouwe Trui teugen
d'r achterwerk da-d-et schommelde. Amico. 'k zal nie
overdrijven; maan 'nen struif van vijf eiers mee 'n
haalf pondje spek mee tien snejen boeremik zoo groot
as m'n haanden hè'k naar binnen laten fietsen da'k
moei van 't frèten wier. 'n Bakske-n-of drie, vier leut
en toen wa lappen krentenmik as taart zoo zuut en
kustelijk, mee klonters botter en bruine suiker ollee
keb d'n Vasten op Paaschmergen 'n zeen veur z'n oogen
gegeven da'k nie meer kon.
En as ge dan zoo volgeschraanst zyt da-d-oew oogen
'r klein van worren, da g'oew eigen vuult as 'nen koning
op oewen eigen grond, oewen eigen erft, oewen eigen
hof; as ge dan de klepkes weer schoefelen ziet in d'
èèrde en 't gekakel om oew henen klokt omdat 'r weer
nuuwe. wèrmversche ei-kes veur 't rapen leggen, as ge
dan de vèrkens heurt knorren van gezondheid en ge't
nuuwe spek eraan ziet bibberen as dan leveraans
oew rijkdommen uit oewen grond barsten, oewen klein-
zeun op oewen rug haangt en van pure lèvenslust z'n
grotvader verschaandeliseert mee z'n starke knüstjes en
potjes, de blaauwe wolkskes rook uit oew kustelijk
pepke deur de locht wegkrullen, dan amico, dan zouw
ik onzen lieveneer willen vragen of ie mijn maar stie-
kum in deuzen hemel wil laten! Dan vuul ik me koning;
koning van al die r:jkdommen, koning van 't zuiver
van de takken waar d'n dag op zit; koning van 't goud
dat er siddert op de blommen. Koning ja, van de locht
over m'n laand en hof, locht, deurtrokken en vol van
dennengeur en groeikracht waarin de veugels tieren
en kwetteren, uitgelaten van fiestgevuul, van bruilofts
genot; gek van 't volle, goddelijke leven dat er levers
rondwaart en as zochten balsum is!
Paasch-twee was' t weer veulschonder. 't Was werm
en goed in 't zonneke; 't was weer om te schieten.
't Was plezierig op de baan.
De kruinagels hadden d'r Paaschsluiers aaft 't Nuuwe
grun da waasde erover in glazige pracht
Kape'.lekes vlogen in de rondte, aangetrokken op de
zuute geuren van d'n blossem die aan de kale takken
zat geklonterd. Stekebieën zoemden rond, gedragen op
d'r gouwen vleugeltjes. En violen van fluweel, in kleuren
pracht as zon-deur-glocide kerkramen, plekten teugen
d'èèrde aan in 't fonkelnuuwe gras, zoo schoon en zacht,
zoo zeldzaam mooi, da gegeleuven zouw da ze recht uit
d'n hemel waren komen sprenkelen, verloren uit blom-
menkurfkes van engelenmaagdekes.
't Was schoon, 't was gezellig op de baan. Wemmen
geschoten tot me moei wieren van 't staan. Waant schie
ten doe-d-et beste mee nouw en dan 'n citroentje mee
suiker d'r bij en dan wor 't schutteren op den duur
zwaar, amico.
Maar 't was kitsig!
En interzaant. Want d'n Blaauwe schoot nie mee
die hee-g-et maar veuls te druk mee Aantje Bogers!
en nouw emmen allemaal weer 's kaans om koning-
schuter te worren. Wa geniet het os d'n Tiest mee doet
Die heet de roos aan z'n pijl hangen.
As 't nouw 'n bietje wil zie 'k d'n Fielp onzen
bakker mee 't koningswapen schuiven. Die is ook zoo
verdraaid haandig mee da schietspul da'k 'm d'r wel mee
zie gaai schuiven! Maar genogt. Ge heurt 'r wel 's meer
van. 'k Gaai er afscheiën, waant d'n kleine Dré haangt
m ij n ge-potlooi z ij n keel uit.
Hij wil mee 't laand op en ik veur mijn; ik wil ok
wel weg. de deur uit, want 't laand lee te baaien in d'n
zonneschijn!
Dus amico, tot de noste week.
Veul groeten van Trui, 'n seluutje van Dré III en, as
altij, gin horke minder van oewen
toet a vo©
DRé.
LIED VAN DE N T> AC,.
Prinses Juliana heeft sedert eenigen
tijd kookles in het huis ten Bosch.
Reeds verschillende lekkere „potjes"
moet zij zelfstandig hebben klaarge
maakt. Op een der laatste lessen heeft
de Prinses zelfs cake gebakken.
't Is hier een democratisch land,
Dat is reeds lang bekend,
Al is ook lang niet elke stand
Met alles maar content
Er is veel herrie en kabaal
Maar toch veel vreugde ook,
Met de Prinses zijn w'allemaal
Niet van... maar an de kook.
Zij staat nu in het huis ten Bosch
Te porren in 't fornuis,
En kookt er vol pleizier op los
Met hout en kolengruis.
Zij leert dat vak niet uit een boek,
Maar zoo uit de practijk,
En bakt een dikke pannekoek
Voor 't Nederlandsche Rijk.
Zij maakt een flinke stamppot klaar,
Dat kan zij al perfect,
Geen Zwezerik of caviaar!
De tafel wordt gedekt,
De eerste gang wordt geserveerd,
't Is onvervalschte snert,
Mèt kluif - zij heeft ze geprobeerd -
En hier en daar een erwt.
Ook bakt dit lieve Koningskind
Heel fijne, zachte cake,
Die heel het hof echt zalig vindt,
Al ziet zij ook wat bleek.
En ieder lid van 't personeel
Van hov'ling tot lakei.
Eet ied'ren middag trouw zijn deel
Van deze lekkernij.
Als straks de grijze leerares
Het huis ten Bosch verlaat
Dan weet U dus, dat de Prinses
Nu op het kookpunt staat.
Kookles en Universiteit
Een glorieus begin.
Dus wordt ons land iets goeds bereid:
Een pracht van Koningin.
TROUBADOUR.
DAVERENDE DINGEN.
Nee, ze hebben het niet zoo op U gemunt, als U wel
denkt. U denkt wel, dat het om uw centen te doen is,
als er in uw brievenbus een circulaire ligt van de firma
Hanemeyer, vermeldend, dat zij het goedkoopste en
beste kippenvoer leveren of van de firma Absolom en
Co., die in 'n korte spanne tijds een haardos op uw kale
schedel toovert, waarvoor zelfs een rasecht kunstenaar,
met alle hebbelijkheden van zijn kunstenaarschap be
hept, zich schamen zou. Maar toch is dit niet altijd het
geval.
O, ik weet wel, dat het in uw brievenbus circulaires
regent betreffende het goedkoopste vleesch, de beste bo
ter, de stevigste zolen, de warmste kolen, de zuiverste
kruidenierswaren, de pakkendste boeken en dat U al
die geheimzinnig gedane mededeelingen linea recta ter
prullemand verwijst
Het wordt een rage, het wordt nu zelfs een wedstrijd.
Want de geheimzinnige en verborgen afzenders dier
geschriften, wetend dat hun epistels ongelezen blijven,
zinnen op middelen om die gevaarlijke klip te kunnen
omzeilen.
En zoo bezorgde mij de postbode reeds een geweldig
drukwerk, waarop gedrukt stond: dit is te groot voor
uw prullemand!
Een spelletje voor kinderen wordt het.
Hé!!! Het kan niet in de prullemand!
Lekker!!!
Maar met dat al moet U die zaak toch niet te tragisch
opvatten, want al wordt u dagelijks per circulaire da
Als gij een brandend, pijnlijk gevoel
hebt bij de loozing, of als uw water
dik is, bewolkt, met bezinksel of
zanderig, kan dit een gevolg zijn
van nier- of blaaszwakte.
Ook voortdurende aandrang tot
loozing, zeer groote of zeer kleine
hoeveelheden kunnen hierop wijzen.
Stel behandeling niet uit - kwalen
kunnen beter voorkomen dan generen
worden. Neem Foster's Rugpijn Nie
ren Pillen, die sedert jaren zoowel in
Holland als daarbuiten, door dankbare
lijders worden aanbevolen a's het
middel tegen nierzwakte, urinekwalen,
rugpijn, waterzuchtige zwellingen en
rheumatische pijnen.
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
n glazen verpakking a f 1.75 p. flacon.
meening van anderen opgedrongen omtrent de waarde
van velerlei huishoudelijke producten, U ontvangt toch
ook circulaires, waarin men naar uw meening vraagt.
Ik heb dat soort circulaires en vragenlijsten geduren
de enkel© maanden verzameld.
Ze liggen nu voor mij.
Het begon met de vraag of ik een piano had.
Van welke kleur? Welk merk? Speelt U piano? Hoe
veel kinderen hebt U?
Spelen zij piano? Krijgen zij pianoles? Heeft U de
piano gehuurd of gekocht?
Welke muziek speelt u het liefste? Koopt u uw mu
ziek a contant, op rekening of op afbetaling? enz. enz.
Dit is nu eigenlijk nog niet het soort vragen, dat ik
bedoel, want dit is eigenlijk brutale nieuwsgierigheid.
Wat hebben ze met mijn piano, mijn kinderen, en ons
aller muzikale opvatingen te maken?
Als ik graag: „Van je bokkie, bokkie, bokkie, bokkie,
bè" speel, wat gaat hun dat aan? Niks, heelemaal niks!
Ik heb op deze vragen dan ook niet geantwoord. Bo
vendien, ik heb geen piano en geen kinderen, alleen
maar een harmonica.
Nee, dan die andere onderwerpen, waaromtrent mijn
hooggewaardeerde meening werd gevraagd.
Die bevielen mij!
Men vroeg mij voorts per circulaire, wat ik van de
drooglegging dacht. (Die vraag heeft mijn vrouw be
antwoord). Verder over de oorzaken van de achteruit
gang van het huiselijk leven, over de doodstraf, ouder
domspensioen, de winkelsluiting, het dienstbodenvraag-
stuk en de Chineesche burgeroorlog.
Kijk, dan voelt een man, dat hij meetelt, dat hij me-
dearbeidt aan den opbouw der beschaving.
Die vragen liggen voor me.
Ik zal er nog eens ernstig over denken.
Daarna gaan ze de prullemand in.
THEATER ROYAL.
De film. die deze week in theather Royal draait, speelt
in de „Wild West" onder de gouddelvers en onder den
titel v De Zwarte Ruiter.
Bill Foster heeft ergens in het Verre Westen een
goudmijn, maar zijn goudzendingen, op weg naar de
Rijksmunt worden herhaaldelijk gestolen. Ondanks alle
getroffen maatregelen wordt weer een zending goud
geroofd en het heele stadje is in rep en roer over den
brutalen overval. Zoo staan de zaken er voor als „Re
volver" Smit zijn intrede doet in de bar van de stad,
die gehouden wordt door Eerlijke John.
Eerlijke John was de rooverhoofdman, die de kwade
elementen der stad om zich heen had weten te verza
melen en telkens Foster's goud stal om den ouden man
te dwingen tegen belachelijk lagen prijs afstand te doen
van zijn goed rendeerende mijn.
„Revolver" Smit geeft zich uit voor een onnoozelen
lafbek, die niet eens een revolver durft afschieten. Hij
ontmoet Mary Foster, de dochter van den ouden mijn
eigenaar; het meisje maakt dadelijk diepen indruk op
hem.
„Revolver" Smit doet, verkleed als de Zwarte Ruiter,
een inval in de gelagkamer van Eerlijke John, en steelt
een aantal papieren, waaruit blijkt dat John de dief is
van het gestolen goud uit Foster's mijn. Daarop gaat
hij naar de woning van den ouden man, dien hij niet
thuis aantreft. Wel is daar zijn dochter, die juist olie
bollen aan het bakken is. Smit en Mary houden juist
een klein smulpartijtje, als „Eerlijke" John ook op vi
site komt, en ruzie begint te maken met zijn medemin
naar.
Eerlijke John rijdt den volgenden morgen met zijn
mannen naar Foster's goudmijn, met de bedoeling, deze
grondig te vernielen. Bill Foster rijdt John achterna;
hij ruikt lont en, wil zijn eigendommen beschermen.
Mary, die vernomen heeft, dat Eerlijke John en haar
vader beide naar de mijn zijn gegaan, voelt onraad, en
vertelt het geval aan „Revolver" Smit. Deze vraagt haar
de boeren, die weldra zullen aankomen, naar de mijn
te willen geleiden, waarna hij zelf spoorslags den vader
van Mary achterna rijdt. Eerlijke John heeft den ouden
man reeds geboeid, en wil hem tegelijk met de mijn
in de lucht laten vliegen. Door veel acrobatische toe
ren van „Revolver" Smit mislukt dit plan en John en
Smit raken in e- gevecht op leven en dood gewikkeld.
Als Smit zijn tegenstander eindelijk den knock out toe
brengt, arriveeren juist de boeren, wier aanvoerder hij
blijkt te zijn.
STANDPLAATS SC HAGEN.
Tot opzichter-teekenaar bij den Provincialen Water
staat in Noordholland is met Schagen als standplaats
benoemd de heer P. J. Gabrielse, werkzaam bij de N.V.
Bouw-Expl.-Mij. te Bergen aan Zee.
DIPLOMA'S.
Aan de Ambachtsschool te Alkmaar is een diploma
toegekend in timmeren aan Rens Keesman te Schagen
en aan P. Stam aldaar een diploma in monteeren, ter
wijl Willem Schene als derde uit deze gemeente, een
diploma verwierf als machine-bankwerker.
VERPLAATST.
De heer J. Spreeuw te Nieuwe Niedorp, voorheen
ploegbaas bij de tram SchagenWognum wordt ge
plaatst te Aalten.
YEETELLING.
Het ligt in de bedoeling van den minister van bin-
nenlandsche zaken en landbouw, in het tijdvak van 20
Mei tot 20 Juni een algemeene veetelling te houden
De plaatselijke leiding van de telling zal berusten bij
de burgemeesters.
OVE RGE PLAATST.
Mej. B. A. Jimmink, telefoniste aan het Post- en Tele
graafkantoor alhier wordt 1 Mei overgeplaatst naar
Alkmaar. In haar plaats komt Mevr. A. Smulders
Spaans, thans telefoniste te Amsterdam.
SCHOOLVOETBALWEDSTRIJDEN.
De schoolvoetbalwedstrijden te Schagen zijn afgeloo-
pen. De uitslag was: Schagen A le prijs. Nieuwe Nie
dorp 2e prijs, Schagen B 3e prijs, Barsingerhorn 4e prijs.
Bij de eerste ronde vielen uit Oudesluis, Schagerbrug,
Wieringerwaard en Petten. Algemeen was men over het
spel tevreden. De algemeene wensch was, de wedstrijden
bij gelegenheid te herhalen.
VOOR DE RADIO.
Naar aanleiding van voordrachten voor verschillende
Vredesgroepen in het Gooi en Utrecht, heeft de V.A.R.A.
onze plaatsgenoote, Mevr. Joh. v. d. VeenWilson uit-
genoodigd, hedenavond voor de microfoon te declamee-
ren. Zij zal voordragen „Het Triomflied der Bescha
ving" van Estella HijmansHertzveld.
'T HIELF HEM ?TIET.
(Passing: Show.)
Dokter: 't Is toch vreemd, dat u
niet slapen kunt. Hebt u de oude me
thode reeds toegepast: tellen tot u
slaap raakt?
Patiënt; Ta, dokter, maar dat helpt
nogr niets, ik ben namelijk verkoop
assistent bii een notaris.
De vogels vertrokken, ze vlogen opwaarts en
fluisterden hun goeden dag. eerst tegen den
zanger, toen tegen Billy en zijn vrienden. En
toen ze waren heengegaan, keerde de zanger
zich tot Eilly en zeide: „Weet je wel, wat je
me hebt beloofd?"
Billy haalde zijn amulet voor den dag en zeide:
„Ik heb niets vergeten, maar je moet me eerst
zeggen, wat je wil hebben."
De zanger boog zijn hoofd een weinig terzijde
en zeide:
„Dat is een heel moeilijk geval."
Billy vroeg hem toen, of hij een beurs vol goud
wilde hebben, of een kleine ponny, waarop hij
kon rijden, als hij trok door het land en ten
slotte een klein mooi huis. met een tuin vol
bloemen cn fruit en groenten. Maar de kleine
zanger wenschte geen van die dingen. „Al wat
Hij
Y_//
ik wensch." zeide hij. is ledereen gelukkig te
maken en daardoor mijzelf ook gelukkig."
„Dan is er geen kou aan de lucht," antwoordde
Billy op zijn beurt „ik kan je helpen."
Maar de kleine man lachte en zeide: „O, Je
kunt het. Mijn luit is oud en heeft door regen
en wind geleden. De zachtheid van toon. heeft
ze niet meer als vroeger. Ik heb een nieuwe
noodig. Wil je mij die geven?"
„Zeker", zeide Billy en hij wreef zijn amulet,
fluisterende: „himpy-ha-ha" en vroeg om de
mooiste en fijnklinkendste luit van de wereld.
En toen de kleine zanger naar den grond keek.
was de oude luit verdwenen, was hiervoor een
prachtig instrument gekomen.
„O, dat is prachtig." riep de zanger en hij begon
opnieuw met zijn mooie liedjes,
zal zich wel gelukkig gevoelen.
