Onze Heeren-Kleeding
C. v. TRIET
Verpotingen en Reproducties
De Internationale des Doods.
Kinderportretten
Arpad Moldovan,
Den Helder.
Fotografische Ataliers
Staatsloterij.
Kr is nog iets anders.
Wanneer een mensch zich ontwikkelt, heeft er een
voortdurende verandering plaats in zijn waardee
ring der dingen. Zijn smaak verfijnt, veredelt. Om
een voorbeeld te noemen: als iemand van lezen
houdt en veel leest, stelt hij steeds hooger eischen
aan de boeken en hij kan met geen mogelijkheid
meer prullen lezen. Of iets anders: iemand, die oog
heeft voor schoonheid, zal op een gegeven oogenblik
leelijk vinden, wat hij vroeger mooi vond en hij zal
zich onbehagelijk gevoelen in een omgeving, waar
alles met zijn schoonheidsgevoel in strijd komt.
Welnu, zóó gaat 't ook met den geestelijk groeien-
den mensch. Zijn taal, zijn manier van zich te gedra
gen, zijn geheele levenshouding veredelt, verfijnt
zich. Zijn vormen worden beschaafder, nobeler. En
het gevolg van dit alles is, dat hij zich onbehaaglijk
gaat gevoelen temidden van hen, die ruw, grof, on
gemanierd zijn.
Deze onbehagelijkheid is aan beide zijden. De be
schaafde gevoelt zich gegeneerd tegenover de lager-
beschaafde; deze laatste is evenmin op zijn gemak.
Beide voelen, dat ze niet bij elkaar passen; er is een
kloof tusschen de twee werelden, waarin zij leven.
Kan deze kloof gedempt of overbrugd worden?
Mij dunkt: de teekenen zijn er, welke er op wijzen,
dat het in die richting gaat. En dit is het gevolg
van het doordringen van de beschaving (ook wat
haar uiterlijke vormen betreft) in die klasse der
maatschappij, welke tot dusver feitelijk buiten haar
sfeer leefde. Ook al omdat de eertijds scherp getrok
ken grenzen tusschen klassen en standen beginnen
te verflauwen. Er is méér onderlinge aanraking. Er
leeft gevoel van waardigheid op ook daar, waar dit
voorheen tevergeefs werd gezocht.
Wat men, met een algemeenen term, de arbeiders
beweging noemt, heeft in dit opzicht veel goeds ge
daan.
En hel is een psychologisch verschijnsel, dat een
mensch, die aanvoelt te zijn in een lering, waar be
tere, beschaafde manieren heerschen, altijd zal
trachten daarbij niet af te steken. Integendeel: hij
zal pogen geen „mal figuur' te maken en zich „net
jes" voor te doen. Hij leert zijn eigen tekort aan
uiterlijke beschaving kennen. En hij zal verlangen
daar boven uit te komen.
Nu is hier ongetwijfeld óók een gevaar aan ver
bonden. Het kan voeren tot onechtheid, tot na-
aperij, tot onwaarachtig vertoon. En daarvoor hebben
we ons te wachten. De echte mensch echter zal dit
gevaar ontloopen. Bij hem zal overwegen de ge
dachte, dat zuiver-menschelijke gevoelens gepaard
moeten gaan met daarbij behoorende goede vormen,
die den waarlijk beschaafde niet kwetsen.
O! ik weet wel, dat een ongeslepen diamant even
veel waard is als de geslepen diamant. Zoo weet ik
ook dat menig onbeschaafd, grof, ruw mensch diep-
innerlijk heel mooi kan zijn. Toch heb ik den ge
slepen diamant liever. Toch is mij aangenamer de
mensch, die bij het innerlijk mooie óók heeft de zoo
aangenaam aandoende uiterlijke beschavingsvor
men; die niet plat en onbehoorlijk zich uitdrukt; die
zich goed weet te gedragen; die"wellevend optreedt,
niet laf en kruiperig, maar zich bewust van zijn
waarde als mensch.
ASTOR.
BRUID- en BRUILOFTFOTO'S,
FAMILIE- en VEREENIGINGSGROEPEN,
enz.
in allerfijnste, moderne uitvoering.
Specialiteit in:
naar elk bestaand portret.
Opnamen ook aan huis, in eigen omgeving.
Nieuwe Niedorp - N.-Scharwoude.
Het boek van Lehmann-Russbildt,
waarin de zwendel van den oorlog
wordt onthuld.
III (Slot).
15 Mei 1915, zoo vertelt Prof. van Riel in Het Volk
van 17 April j.1. publiceerde het „Hamburger Fremden-
blatt" deze advertentie:
„Inwisseling van stam-aandeelen (ordinary
shares) van de Nobel Dynamite Trust Company,
Limited, Londen, togen aandeelen van de Dy-
namit-Actien-Gesellschaft, voorheen Alfred Nobel
en Cie., Hamburg."
De „Dynamittrust" had ondanks de in beslagneming
van vijandelijk eigendom weten door te zetten, dat Duit-
sche en Engelsche onderhandelaars paspoorten verkre
gen, elkaar persoonlijk ontmoetten en omtrent de rull-
voorwaarden der aandeelen „met goedkeuring der we-
derzijdsche regeeringen" tot overeenstemming kwamen
Zoo redden de vijanden eikaars kapitalen, en terwijl
Engelschen en Duitschers elkander verscheurden met
het internationale dynamiet, zaten de aandeelhouders
als zakenvrienden rustig om de gfljene tafel en be
raadslaagden over de aandeelen, claims en dividenden
van het internationale verdelgingsmiddel.
Niet alleen oorlogsmateriaal, doch ook patenten voor
de fabricatie van oorlogsmateriaal zijn aan het buiten
land geleverd.
Lehmann-Russbildt deelt een geval mede, waarin
Krupp een patent voor de vervaardiging van z.g. gra
naat-ontstekers aan Engeland afstond.
L. R. schrijft daaromtrent het volgende:
„In Vlaanderen werden vele Duitsche soldaten gedood
door granaten, welker ontstekers door de firmi, Vickers
volgens een patent van Krupp was vervaardigd; een
ontsteker, welke geheel overeenkwam met den Duifc-
schen „Doppelzünder 96" (Bz, 96) en welke in Enge
land het merk K. Pz. 96/04 droeg. Deze hieroglyphe
beteekent niets anders dan „Krupp-Zünder 96/04."
Op grond van dit feit heeft de Duitsche firma Krupp
tegen de Engelsche firma Vickers na den oorlog met
behulp van het ministerie van buitenlandsche zaken
een vordering ingesteld van 123 millioen shilling.
Men kan dus gemakkelijk uitrekenen, hoeveel de fir
ma Krupp verdiende aan den dood van lederen Duit-
schen soldaat, die door een Engelsche granaat in
Frankrijk verscheurd werd.
Om verschillende redenen heeft de firma Krupp de
zaak niet op de spits gedreven. Zij zou nu kosteloos
geïnteresseerd geworden zijn in het „Stahl- und Walz
werk" Miers in Spanje, dat het eigendom der Engel
schen is.
Na den oorlog heeft de internationale wapen-industrie
weer haar volle krachten ontplooid. In den loop van
vier jaren is de internationale uitvoer van wapenen cn
munitie, in zooverre deze oVer de statistiek ging en niet
naar Abd-el-Krim en de Chineesche generaals werd
gezonden zonder uitvoerbewijs, van 43 op 58 millioen
dollar gestegen.
De opsomming is wat eentonig, doch daar zij duide
lijk aangeeft, vanwaar de gevaren dreigen, meenen wij,
ze niet to kunnen missen.
Prof. van Riel vat de mededeelingen van den Duit-
schen schrijver ;aldus samen:
„Aan het hoofd der wapenexporteurs staat nog altijd
Engeland met 36 millioen gulden. De Vereenigde Staten
van N.-Amerika wijzen bescheidener getallen aan of
schoon zy alle Middel- en Zuid-Amerikaansche Staten
van wapenen voorzien. Onder de landen van het con
tinent staat Duitschland, dank zij de hooge productie
capaciteit zijner wapenindustrie nog steeds in de voorste
rijen. Frankrijk heeft blijkbaar genoeg te doen met
zijn eigen bewapening, ofschoon het toch nog 12 mil
lioen gulden ln het jaar exporteeren kan.
In een levendigen exporthandel verheugt zich echter
de wapenindustrie van Tsjecho-Slowakije, welke van de
keizerlijk-koninklijke Monarchie de Pilsener Skoda-Wer-
ke geërfd heeft.In den laatsten tijd heeft de Tsjechische
wapenindustrie met een export van 20 millioen gulden
zelfs de Duitsche concurrentie overvleugeld. De dividen
den van den handel moeten wel is waar door de Tsje
chen aan Frankrijk worden afgestaan, want terstond na
den oorlog heeft Schneider-Creuzot de Skoda-Werke
overgenomen en daarmede den grond gelegd voor de
nauwe betrekkingen tusschen Parijs en de Kleine En
tente. Van uit de Skoda-Werke is Schneider-Creuzot
haar opmarsch begonnen naar Polen, waar zij te War
schau onder haar controle en onder den naam „Pol-
nïsche Skoda-Werke" met 30 millioen Tsjechische kro
nen een nieuwe wapenfabriek installeert.
In Roemenië heeft Schneider-Creuzot via Skoda een
fabriek te Ploesti bij Boekarest opgekocht. Doch daar
stooten de Franschen reeds op de Engelsche concur
rentie, welke zich eveneens op de Oost-Europeesche
markt begeven heeft. Armstrong en Vickers, de beide
grootste Engelsche concerns, hebben na den oorlog hun
ne Internationale filialen en belangengemeenschappen
verveelvoudigd, totdat beide met een verlies van bijna
gevoelens afgewacht had, was verbaasd over de gelaten
heid, waarmee Charmaine deze nieuwe beproeving droeg
en zoodra alles met gunstig verloop achter den rug
was, schold ze zich voor een dwaze oude vrouw, en
schreef haar bezorgdheid toe aan zwakheid, als een ge-
volyvan het klimmen der jaren.
„Vijftig jaren ouder zijnde dan jij, lieve", merkte ze
op, „moet Ik erkennen dat een kloekmoedigheid, als
door jou aan den dag gelegd, ten eencnmale boven mijn
krachten zou gaan. Je bent een wonder."
Charmaine glimlachte van tusschen haar kussens
haar zacht, terughoudend glimlachje. „Ik voel me in 't
geheel niet als een wonder," antwoordde ze. „Het eenigé
waaraan ik denk is Basil genoegen te doen en dat is
zoo'n kolossale steun."
„Goede genade, lieve!" zei tante Edith. „Nu, ditmaal
heeft hij zeker niet over je te klagen. Al heeft die brak
van een Guy van je in 't geheel niets van de Conisters
aan zich, de tweed zoon maakt het dubbel en dwars
goed. Hij is eenvouding Hugh van top tot teen."
En het was de waarheid. De gelijkenis tusschen don
jongsten zoon van Basil en den voorganger van dezen
was van de wieg af reeds zoo treffend dat niemand kon
nalaten het op te merken. Hij bezat alle maniertjes en
kenmerken van de Conisters, en de gelijkenis op hem,
die de jonge Guy zich dank zijn aanhoudende pogingen
aangeleerd had, was van de geboorte af het eigendom
van zijn broertje. Dit bezat van zijn eerste levensdagen
af een komieke deftigheid, die den ander volkomen
vreemd was, en zijn temperament was even bedaard
als dat van Guy wild was. Hoewel gezond, vloeide hij
niet, zooals Guy, van beweeglijkheid en kracht over, cn
in weerwil van de liefde die ze het oudste kind toedroeg
was tante Edith verplicht als haar oordeel uit te spre
ken dat het jongste kind verreweg het handelbaarste
en gezeggelijkste was van de twee.
Juffrouw Dicker, wie de last der jaren eveneens be
gon te drukken, kon niet anders dan deze meening be
amen; en het duurde niet lang of al haar toewijdende
aanbidding verplaatste zich naar het jongste pand dat
aan haar zorgen toevertrouwd was, aangezien de voort
varende en vertroetelde Guy haar volkomen boven het
hoofd gegroeid was. Het was haar een ware verademing
toen er voor hem een afzonderlijke kinderjuffrouw in
dienst genomen werd, want zooals Basil het uitdrukte,
was Guy nu op een leeftijd gekomen, waarop hij de
volle aandacht van „den man" vereischte.
Ook dit was waar. Op tweejarigen leeftijd was Guy
onbeperkt heerscher op zijn eigen terrein. Hij was een
kind met een vluggo ontwikkeling, verbazend vatbaar
voor indrukken, en begeerig alle vormen van kennis die
tot hem kwamen, terstond in zich op te nemen. Zijn
toewijding jegens Basil was oprecht en innig, bijna het
hoofdbestanddeel van zijn wezen, en van zijn vader
leerde hij zijn beschermende liefde uit te strekken over
zijn moeder, dezelfde liefde, die zulk een groot deel van
de natuur van Basil uitmaakte.
En er waren nog andere dingen die hij regelrecht van
Basil overnam. want deze besteedde aan de zedelijke
vorming van Guy veel meer zorg, dan een kind van dien
leeftijd gewoonlijk van de zijde van den vader te beurt
valt. In de allereerste plaats en vóór alles, bracht hij
hem het besef bij van eer. Hij was van nature oprecht
en spontaan, maar hetgeen Basil hem onderwees was
een eigenschap van méér verheven aard. „Eer vóór al
les" was zijn zinspreuk de eer, waarvoor iedere
andere overweging, zelfs het leven, moet wijken de
eer, welke reinheid, rechtschapenheid, moed en trouw,
belichaamt de eer, zonder welke, zooals Basil heró
leerde, al het andere op aarde niets waard is.
Het was veel moeilijker hem verantwoordelijkheids
gevoel aan te leeren. Naar zijn aard, was Guy volko
men onbedachtzaam, behept met een waaghalzerij, die
zijn moeder somtijds deed beven. In het toonen van
moed behoefden hem geen lesjes gegeven te worden, be
halve dan in zedelijken moed; want er was niets op
aarde waarvoor hij bang was. Zijn guitenstreken beston
den meestal uit halsbrekende toeren, en hoewel hij met
de jaren leerde dat als hij een ongeluk wilde krijgen,
hij het risico daarvan het liefst tot zijn eigen persoon
behoorde te beperken zonder zijn broertje eraan bloot
te stellen, hield hij zich in het begin niet altijd aan de-
-en regel. En dit was bijna onvermijdelijk, want de beide
kinderen waren aanhoudend speelmakkers, hoewel hun
karakters zeer ver uiteenliepen. Guy had evenwel spoe
dig de gewoonte aangenomen het eerst voor de veilig
heid van den ander te zorgen, niet uit hoofde van de
een of andere heldhaftige aamdrift, maa* voornamelijk
één milliard gulden aan den rand van een bankroet
kwamen en met behulp van de Bank of England met
groote moeite weer op de been moesten gebracht wor
den."
Intusschen verschilt de moderne oorlog zóóveel van
vroeger, dat de oorlogsindustrie met gansch nieuwe tak
ken is uitgebreid.
Mocht er weer oorlog losbarsten, dan zal het ln het
bizonder een lucht- en gasoorlog zijn. Een van de
voornaamste grondstoffen is de petroleum. Reeds
worden alle groote oorlogsschepen er mee gestookt en
voor auto's, tanks en vliegtuigen is de benzine onmis
baar. Bovendien is petroleum de grondstof van zeer vele
producten der chemische industrie.
Geen wonder dus, dat om de olie een heftige strijd
is ontbrand. Haar hoofdproductie ligt in twee centra.
ITet eene bevindt zich in de z.g. Oude Wereld en dat
wel bij Bakoe, aan de Kaspische Zee, het andere in de
z.g. Nieuwe Wereld, in Noord-Amerika. In Amerika is
door de petroleum een politieke spanning ontstaan tus
schen de Vereenigde Staten en Latijnsch-Amerika,
vooral met Mexico. In de Oude Wereld bestaan weer
verschillende spanningen onder elkander en tegen de
Vereenigde Staten. De tegenstellingen worden nog ver
scherpt door het verschil in staatssysteem tusschen
Europa-Amerika eenerzijds en de Sovjetrepubliek ander
zijds. Een deel om dezen olie-oorlog loopt tusschen de
Standard-Oil Comp., Amerika, welke machtigste man
tegenwoordig Walter E. Teagle is, en de Royal Dutch
Shell Confp., Londen, een Nederlandsch-Engelsche maat
schappij, geleid door Sir Henry Deterding. Beide groe
pen streven naar een olie-vrede.. Des te scherper echter
wordt de spanning met de Russische „Nepht Trust",
daar de vroegere Engelsche bronnen bij Bakoe zonder
schadeloosstelling door de Russen tot staatseigendom
verklaard zijn."
Tot besluit van zijn beschouwingen, waarvoor Iedere
vijand van oorlogsgeweld hem dankbaar zal zijn, merkt
Prof. Van Riel op:
„Het begrip „oorlogsindustrie" heeft met dit alles een
principieele wijziging ondergaan.
In een studie over deze industrie in de Vereenigde
Staten welke onlangs door het sociaal-politieke tijd
schrift „Der Arbeitgeber" gepubliceerd werd, wordt de
geheele chemische industrie met 400 duizend arbeiders
en zes millioen dollar productie, en ook de geheele ijzer-
industrie met haar machines, automobielfabrieken,
spoor- en scheepsbouw met rond vier millioen arbeiders
en een productie van 20 milliard dollar als „potentlel de
guerre" oorlogsmacht genoemd. Lehmann-Russ
bildt kan dan ook in zijn werk op voortreffelijke voor
beelden zich beroepen, wanneer ook hij de Duitsch-
Fransch-Belgisohe Rohstahlgemeinschaft, de groote pe-
troleumtrusts en de I.G. Farbenindustrie met haar bui
tenlandsche verbindingen tot de Internationale der wa
penindustrie rekent".
Men kan slechts wensohen, dat behalve pacifisten,
ook vele niet-pacifisten dit werk van Lehmann-Russbildt
bestudeeren, opdat hun de oogen geopend worden over
de ware natuur der oorlogsindustrie. De bedoeling van
den schrijver is volgens zijn eigen woorden: de uit
schakeling van de oorlogsindustrie voor de politieke
handelingen der volken. De volken moeten bevrijd wor
den van den invloed eener internationale gemeensohap,
welker belangen slechts kunnen bloeien door de ellende
der volken.
Het werk van Lehmann-Rusbildt is reeds in een
derde uitgave verschenen en in vijf talen gedrukt. Een
Amerikaansche uitgave verschijnt eerstdaags, terwijl ook
een Holla.ndsche vertaling in bewerking is."
Onzerzijds spreken wij den wensch uit, dat de Hol-
landohe vertaling gretige koopers mag vinden.
Boeken als dit, waarin de zwendel van den oorlog
wordt onthuld, kunnen krachtig medehelpen om te
voorkomen, dat de menschheid opnieuw het slachtoffer
wordt van op winst beluste hitsers, die zonder gewetens
bezwaar daaraan hun eigen landgenooten opofferen.
Onder de valsche, schijnheilige leuze:
Op voor het vaderland!
Trekking van Woensdag 23 April.
3e klasse 2e lijst.
No. 7165 f 2000.
No. 7871 f 1500.
Nos. 2004 en 11958 ieder f 1000.
Nos. 86, 15869 en 19150 ieder f 400.
No. 11044 f 200.
Nos. 9064 10822 11846 14435 14726 16961 18450 en 19681
ieder f 100.
Prijzen van f 45.
18 40 62 131 158 169 204 328
328 352 409 425 435 445 450 457
459 548 570 615 677 682 761 763
782 790 796 821 889 916 972 987
1023 1048 1076 1112 1158 1168 1194 1208
1221 1233 1266 1310 1350 1368 1378 1428
1467 1473 1539 1601 1632 1633 1725 1732
uit noodzakelijkheid, aangezien het een van de grond
beginselen was van het wetboek der eer, dat Basil in
zijn jonge ziel geprent had.
„Het komt er niet erg op aan als ik een doodelijk on
geval krijg, Pappie, niet waar?" zei hij op een keer,
poolshoogte willende nemen omtrent de uitvoering van
een plannetje, dat hem reeds lang door het hoofd spook
te. „Als ik maar oppas dat niemand anders er bij om
komt."
„Zeg eens mannetje," antwoordde Basil, „al stel jij
je op het standpunt dat het er voor jou niet zoo erg op
aankomt, er zouden anderen kunnen zijn, die er anders
over denken. Dat mag je volstrekt niet vergeten."
„O, jawel, maar natuurlijk zou ik ,er niet aan denken
het met opzet te doen," zei Guy opgeruimd. „Ik bedoel
alleen, als het eens gebeurde, meer niet. Het zou veel
beter zijn als ik er van dood ging dan Hugh, niet waar?"
„Alweer?" zei Basil, terwijl hij een arm rond de
schouders van den knaap sloeg. „Wat heb je nu weer
in den zin? Met welk duivelsvermaak loop je nu weer
in het hoofd rond?"
Guy, die den proefondervindelijken leeftijd van acht
jaren bereikt had, vond het beter de vraag te ontwijken
en veranderde van onderwerp door te vragen of hij door
het bosch naar den spoorweg mocht gaan om den trein
uit Bentbridge den tunnel te zien binnenrijden.
Het was een van de regels van het huis, waaraan
stipt de hand gehouden werd, dat geen van de kinderen
ooit het hekje mocht openen dat gelegenheid gaf tot
het oversteken van de rails, en Basil vertrouwde zoo
zeker op de naleving van dit verbod, dat hij zich daar
omtrent geen zorgen schiep. Hij gaf Guy dus de ge
vraagde vergunning en het ventje liet het zich geen
twee malen zeggen. Hij zelf zette zich weer aan zijn
werk, Guy bezocht het plekje bijna dagelijks, want het
zien van den trein oefende op hem een grootere beko
ring uit dam op Hugh.
Dien avond vond er in de kinderkamer een gesprek
plaats, dat niet zonder beteekenis bleef. Na aan de knie
van zijn moeder zijn avondgebed eenigszins afgeraffeld
te hebben, deed Guy haar een onverwachte vraag, zoo
dra hij opgestaan was en zich tegen haar aangevleid
had.
Spoorstraat 126 - Telefoon 370
voldoet aan de hoogste eisch
met paardenhaar bewerkt. €L
1745
1799
1818
1834
1835
1856
1877
1878
1901
1906
1942
1949
1951
2025
2066
2088
2129
2137
2144
2218
2225
2268
2271
2281
2301
2304
2337
.2375
2427
2435
2437
2458
2502
2556
2637
2726
2787
2790
2797
2846
2852
2945
2956
2958
2960
3003
3007
3010
3020
3031
3034
3038
3043
3046
3066
3119
3125
3132
3160
3183
3253
3277
3367
3417
3459
3489
3490
3499
3532
3534
3543
3561
3570
3578
3600
3632
3646
3663
3665
3699
3714
3722
3732
3752
3804
3817
3826
3837
3849
3901
3913
3950
3955
3957
3963
3989
4021
4085
4086
4090
4105
4127
4168
4215
4222
4234
4242
4263
4275
4297
4302
4351
4378
4426
4438
4475
4536
4571
4587
4625
4644
4645
4696
4730
4751
4768
4797
4841
4884
4904
4939
4949
4959
5036
5947
5986
5127
5144
5151
5159
5175
5202
5229
5273
5293
5330
5482
5558
5582
5740
5744
5758
5787
5796
5805
5817
5818
5871
5874
5881
5943
5957
6002
6031
6073
6099
6157
6166
6169
6184
6217
6222
6313
6323
6338
6369
6395
6455
6461
6484
6491
6504
6522
6541
6591
6607
6667
6678
6691
6726
6741
6758
6796
6801
6818
6832
6838
6856
6894
7032
7070
7094
7180
7186
7189
7199
7205
7213
7228
7245
7253
7280
7347
7366
7400
7427
7470
7481
7522
7574
7612
7618
7677
7693
7763
7793
7799
7810
7820
7824
7887
7903
7917
7974
8013
8019
8077
8081
8113
8133
8147
8170
8207
8267
8274
8298
8394
8403
8435
8439
8487
8520
8557
8571
8636
8638
8639
8650
8671
8705
8722
8727
8755
8759
8785
8786
8833
8837
8885
8901
8933
8974
8978
8982
9000
9038
9062
9110
9137
9167
9195
9197
9343
9381
9390
9419
9451
9493
9561
9570
9571
9614
9661
9662
9678
9739
9753
9760
9791
9822
9889
9998
10005 10044
10071
10072
10074
10084
10174
10182
10191
10198
10209
10210
10247
10283
10287
10290
10299
10305
10376
10392
10396
10418
10447
10495
10533
10535
10617
10659
10672
10675
10711
10728
10767
10858
10862
10893
10936
10966
10971
10991
10096
11051
11052
11054
11104
11114
11122
11182
11228
11273
11278
11322
11430
11444
11480
11506
11564
11579
11587
11592
11629
11645
11779
11803
11851
11862
11880
11955
11956
11986
12028
12085
12096
12098
12104
12159
12240
12258
12268
12310
12342
12367
12380
12391
12399
12409
12504
12507
12528
12543
12544
12548
12571
12647
12689
12746
12762
12784
12800
12944
12951
12971
13084
13098
13102
13119
13147
13189
13258
13273
13284
13315
13345
13347
13351
13365
13397
13417
13425
13431
13453
13455
13463
13500
13598
13615
13620
13642
13646
13695
13716
13721
13732
13743
13831
13833
13894
13914
13940
13950
13957
13989
13992
14147
14151
14160
14174
14207
14216
14281
14285
14352
14363
14413
14474
14481
14489
14537
14539
14551
14561
14595
14623
14625
14629
14640
14684
14711
14751
14765
14779
14824
14843
14882
14915
14943
14955
14970
15019
15055
15063
15076
15081
15085
15103
15112
15165
15282
15307
15313
15411
15433
15463
15483
15548
15602
15603
15623
15641
15642
15648
15649
15651
15686
15730
15733
15754
15760
15779
15783
15926
15981
15986
16057
16125
16165
16224
16264
16296
16299
16458
16466
16488
16513
16520
16571
16593
16626
16693
16709
16714
16715
16717
16745
16767
16782
16783
16787
16793
16806
16875
16887
16983
17004
17007
17015
17063
17083
17116
17140
17158
17178
17196
17204
17214
17242
17291
17316
17333
17356
17389
17405
17502
17521
17559
17570
17647
17689
17786
17800
17808
17833
17843
17845
17868
17904
17933
18015
18028
18034
18057
18080
18088
18141
18142
18154
18169
18221
18256
18258
18292
18327
18359
18378
18408
18435
18469
18490
18496
18513
18533
18572
18588
18636
18649
18663
18666
18669
18675
18678
18712
18716
18744
18746
18794
18804
18882
18897
19045
19154
19187
19199
19214
19332
19343
19352
19365
19429
19440
19459
19460
19548
19685
19721
19730
19752
19802
19817
19827
19869
19889
19924
19990
20029
20057
20062
20082
20092
20123
20124
20129
20137
20147
20183
20194
20230
20235
20366
20392
20408
20446
20483
20485
20495
20666
20679
20682
20746
20766
20782
20878
20889
20924
20946
20951
20957
3e klasse le lijst: 2176 m. z. 2167; 12295 m. z. 12285.
(Zie voor de trekking van Don
derdag elders in dit nummer).
„Moeder, als ik eens erg onvoorzichtig was en iets
deed waardoor ik gedood werd, zou God dan erg boos
op me zijn?"
Charmaine wist niet goed hoe ze het had. Ze was aan
plotselinge vragen van Guy gewoon, maar er niet altijd
op voorbereid.
„Dat weet ik niet, jongen," zei ze na een oogenblik
nadenkens. „Neen, ik geloof niet dat Hij boos zou zijn.
Ik ben er zelfs bijna van overtuigd. Maar waarom
vraag je dat?"
„O, zoo maar," antwoordde Guy. „Ik wou het alleen
weten."
„Moesje," zei Hugh ernstig, „als hij dood was zou hij
niet kunnen weten of God boos was of niet, wel?"
„O, ja, dat zou ik wel," antwoordde Guy, altijd met
zijn woordje gereed. „Dood beteekent, gaan tot God. Dat
heeft tante Edith gezegd."
„Lieveling," antwoordde Charmaine zachtzinnig. „Van
den Dood kan ik je niets vertellen. Maar ik weet zeker
dat God nooit boos op ons is, tenzij wij door onze han
delingen een ander verongelijkt hebben.'" En half bij
zichzelve liet ze volgen: „en daarom zou God misschien
boos kunnen zijn."
De twee kinderen drukten zich dichter tegen haar aan
„Wat denkt ge dan dat Hij doen zal?" vroeg Guy.
Ze drukte ze beiden plotseling aan haar hart. „Jullia
zullen nooit iemand onrecht aandoen," zei ze innig.
„Wel, natuurlijk niet," antwoordde Guy op een toon
van gewicht. „Wij zijn immers Conisters. Dat doen wij
nooit. Maar toch, ik zou het erg graag willen weten."
„Jawel, lieve jóngen, jawel. Maar het is niet Gods wil
dat wij het weten," zei Charmaine, bijna aandoenlijk.
„Ik denk somtijds denk ik dat de meesten van
ons, hoe dan ook, vóór hun dood voor hun zonden ge-
traft worden, niet daarna."
Guy dacht een paar seconden over deze woorden na.
„Maar gij hebt nooit een zonde begaan, dus kunt het ook
niet weten, moesje," luidde de slotsom van zijn over
peinzingen. „Maar laten we er niet verder over spreken
Het is misschien zooals ge zegt, en mogen we het niet
weten."
Hy omhelsde haar innig en begon over iets anders t«
spreken.
Wordt vervolgd.
