SchagerCourant
HAAR
SPROOKJESPRINS
Radioprogramma
Derde Blad.
De crisis van den
overvloed.
Mijn ouwe sclkoen.
Wat bekende auteurs verdienden.
Binnenlandsch Nieuws.
De Radio-zendtijd.
Donderdag I Mei 1930
73ste Jaargang. No. 8655
n.
In zijn groote rede op het Paaach congres dor S D.
A-P. behandelde de heer Albarda na' den politieken
toestand de economische omstandigheden, zooals die
bezig zijn zlcih te ontwikkelen. Vroolijk ziet het er niet
uit Blijkbaar staan we ,'aan het begin van een indu-
strieele crisis, terwijl die op het gebied van land- en
tuinbouw reeds eenige jaren voortwoekert, eigenlijk al
van 1920 af.
Twee verschijnselen trekken daarbij de aandacht:
de productie steeg:
het verbruik verminderde.
Van dit laatste is de verarming ten gevolge van den
wereldoorlog de oorzaak.
De statistiek leert dat het meelverbruik In Engeland
en Duitschland met 10 daalde en in Amerika zelfs
met 10 a 15
Van 1924 op 1928 steeg de wereld-tarwe-oogst met 6
In 1927 bleef 6 millioen ton onverkocht in 1928 -ïelfs
10 millioen ton in hetzelfde jaar dus, dat In China
duizenden onzer medemenschen omkwamen van den
honger.
Al die „overvloed" komt den gebruikers niet of maar
heel weinig ten goede* omdat de instorting der we-
reldprijzen niet heeft geleid tot een overeenkomstige
daling der kleinhandelprijzen.
Voor ons land, doch ook elders, wreekt zich nu de
ongebreidelde jacht naar grond. Directe hulp weet nie
mand te bieden .Protectie kan die niet brengen en ge
lukkig is het, dat Colyn er door zijn Volkenbondswerk
een verklaard tegenstander van geworden Is.
Een betere pachtwet kan verlichting geven, doch dan
zal ze radicaler moeten zijn, dan het aanhangige ont
werp. Hoe onbeteekenend dit is, toch verzetten zich
de grondeigenaars.
i Er kan echter wel wat meer gebeuren.
De rijksinkomsten gaan steeds in stijgende lijn. De
belastingheffing van hen, die door de crisis worden
geteisterd, kan herzien worden. De Staat kan credieten
verschaffen, zooals hij dat deed aan stoomvaartmaat
schappijen en zooals hij banken hielp, die door rlecht
beheer in moeilijkheden waren geraakt,
iDit alles beteekent echter niet meer dan verlichting,
verzachting van den nood. Uitkomst voor goed kan
selchts geven de socialisatie van den bodem, de
grond aan de gemeenschap.
Tot den strijd daarvoor riep de heer Albarda de land
bouwende bevolking op, haar daarbij den "ollen steun
der S.D-AJ?. toezeggende.
Honderd jaar geleden vreesde men voor overbevol
king: de aarde zou niet in staat zijn, meende men toen,
de steeds aangroeiende bevolking te voeden.
Die vrees Is niet bewaarheid.
Omstreeks 1800 telde Europa 180 millioen inwoners
en de heele aarde 680 millioen.
Thans zijn de cijfers 450 millioen en 1900 millioen en
«11e productie-mogelijkheden zijn nog in de verste
verte niet uitgeput Ook niet in ons eigen land. Dui
zenden H.A. worden nog niet of slecht bewerkt
Neen, de aarde is niet de schuldige: de fout zit bij
het productie-stelsel.
i Het doel, waarnaar gejaagd wordt, is:
rijkdom, aanzien, ma-cht
Er is een andere doelstelling noodig en wel deze:
vrede, welvaart vrijheid,
beschaving.
en in vurig slotwoord wekte de heer Albarda de be
woners van stad en land op, om daarvoor te strijden.
Ongetwijfeld zullen er onder onze lezers zijn, die ^ecn
vertrouwen hebben in het door den s. d. spreker aan
geprezen middel, de socialisatie van den bodem, de
landnationalisatie of hoe men het noemen wil.
FEUILLETON
door
C. N. WILL-IAMSON.
Een der meest Interessante romans
uit de bekende Society-ReeksUitgave
Van Holkema en Warendorf, Amster
dam.
HOOFDSTUK I.
Niemand zou kunnen gelooven in Terry Desmond
en haar geschiedenis, als hij niet het een ander wist
van haar kindsheid en haar opvoeding. Haar kinder
jaren en de dingen, welke haar niet waren onderwezen
in de kloosterschool, zouden haar hebben doen be
grijpen door Sheridan. Maar als hij alles van den
beginne aan begrepen had of ten minste ten naastebij,
dan zou de geschiedenis een ander verloop hebben
gehad.
In de herinnering der meeste kinderen komen mijl
palen voor met vage of leege stukken ertusschen.
Teresa Desmond bereikte haar eerste, nimmer te ver
geten grenspaal in Juni, even voor haar zevenden
geboortedag.
In Silverwood was een oude, diep liggende rozen
tuin. De rozeboomen waren oud en de paden van ge
barsten steenen waren omzoomd door mos en onkruid.
Als je den tuin wilde bereiken, moest je langs het
hellende pad. dat erheen voerde, diep door het gras
waden, want om alles netjes te houden, zouden er wel
vier of vijf tuinlui noodig zijn geweest; en er was er
zelfs niet een. Maar de rozen waren Terry*s beste
vrienden. Zij speelde, dat zij 's nachts feeën waren
en overdag alleen maar rozen. Haar buitengewone zus
ter Julia, die wel een prinses leek (zoo'n prinses als
er stonden In het geïllustreerde zondagsblad, dat zij be
kijken kon als vader het uithad) zuster Julia had
boeken voor haar meegebracht over feeën: Terry had
geleerd om die boeken te lezen, zonder dat men het haar
onderwezen had. Op dezen dag, den dag van den mijl
paal. was Terry in den rozentuin en dacht zij aan Julia
of Julia uit New York zou komen voor haar verjaar
dag toen een auto in volle vaart de oprijlaan kwam
binnenschieten.
Zooiets was nog nooit gebeurd in de vijf Jaren (zij
schenen „de Tijd" te zijn sinds het bestaan der wereld)
dat Terry in Silverwood gewoond had. Veel auto's
kwamen op den weg voorbij en Terry*® geest volgde
Misschien weten zij andere en In hun oogen betere
middelen. Of zijn zij van meening, lat de eenige uit
komst is: uitzieken?
Daar kan men het natuurlijk op aan laten komen.
Bij vroegere crisissen is het niet anders gegaan. „Van
zelf" kwam alles weer terecht Men moet echter niet
vragen hoe!
Inmiddels zijn de opvattingen ec'hter wel ee'nigszins
gewijzigd! Gelaten afwachten ligt niet meer zoo in
onzen aard. Ellende kweekt niet paeer louter berus
ting, doch spoort aan tot strijd, tot verzet Daarbij
denken we niet aan gewelddadige middelen, doch aan
beter organisatie, grooter samenwerldng, opdat rampen
worden voorkomen.
Boer en arbeider hebben daarbij belang.
In het betoog van den heer Albarda paste het vol
komen, dat hij aandrong op dadeffijke en voldoende
werklooeenzorg, doch zoo goed als kjder onzer stelt hij
werk tegen behoorlijk loon boven werkloozenzorg. Deze
laatste is slechts een middel, als de nood er eenmaal
ls: beter is bet dien te voorkomen.
Wie ziet den uitweg?
LIED VANDEN DAG.
Als 'k zoo bedenk, jou ouwe schoen.
Wat jij mij hebt gedaan,
Dan heb ik erg met jou te doen»
Dè.n ben 'k met jou begaan.
't Is gauw gezegd en gauw verteld
Ik gooi jou op de vuilnisbelt
En uit is jouw bestaan.?
Maar nu 'k je in mijn banden hou'
Nu wordt mijn hart wat week,
En och, hoe langer 'k jou beschouw
Hoe meer raak ik van streek.
Zelfs zonder plaatselijke keus
Heb jij een sneetje in je neus
En tevens zie je bleek.
'k Dacht toen 'k Jou droeg voor d'eerste keer,
Dat jij mij wat bedroog,
.Te deed mij toen zoo vrees'lijk ?ieer,
Want 'k had een eksteroog.
Jij was wel mooi en fijn van kleiïr,
Maar jij verpestte mijn humeur,
Als 'k anders zei: ik loog.
Na korten tijd was hij gewend
Te zitten aan mijn voet,
En voor de pijn, 't zij nu bekend
Heb jij heel zwaar geboet
Want zie aan 't einde komt de straf,
Jij bent nu oud, ik dank je af,
Hoe leed het mij ook doet
Maar smijt ik jou in 't vuilnisvat
Jou ouwe schoen, wat dan?
Dan koop ik nieuwe, ouwe schat;
Daar komt ellende van?
'n Nieuwe schoen is geen festijn,
Dan doen mijn eksteroogen pijn,
'k Trek jou dus maar weer dn.
TROUBADOUR.
VRIJDAG 2 MEI 1930.
Hilversum (1071 M., van L2.0O—6.00 n.m.
298 M.)
A.V.R.O.: 10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12 00
2.00 Middagmuziek door het A.V.R.O.~Kwlntet 2.05-
2.45 Uitzending voor Scholen. Spreker: Dt. J. J-. Tesch.
Onderwerp: .Dieren in den loop der laatste eeuwen
uitgestorven"; 2.453.00 Gramofoonmuziek, 3.00—4.00
Maak het zelf! door Céline SchaakeVerkozen; 4.30
5.00 Gramofoonmuziek, 5.005.30 Causeide door Jan
Zeegers; 5.306.00 Dinermuziek door Di«>k Groeneveld
en zijn Orkest in het café „Moderne", Hoiligeweg, Yra-
sterdam; 6.00 Tijdsein, 6.01 Voortzetting Dinermuziek;
6.30 Vaz Dias: Koersen; 6.457.15 Cursuis Spaansch:
beginners; 7.157.45 Radiocursus vanwege het Onder
hen en In haar verbeelding zat zij erin om het avon
tuurlijke tegemoet te vliegen.
Maar een auto binnen hun hek een prachtige, blau
we wagen met glinsterende vensterruiten wat kon
dat beteekenen.?
Eerst bleef het kind staan gluren tusscbem de Ineen-
gegroeide rozenstruiken door. Toen kwam Het bij haar
op, dat zij zoo vlug zij maar kon naar huls moest gaan
om het raadsel voor zichzelf op te lossen. Zou vader
kwaad zijn?
Haar vader en moeder waren de huisbewaarders van
Silverwood, maar in Terry*s oogen waren z$ «r meneer
en mevrouw. Vaag wist zij, dat er een oude dame be
stond, mevrouw Parmelee, die ergens ver weg was in
een land, dat Europa heette en dat vader en moeder
door haar waren uitgenoodigd om in Silverwood te wo
nen. Maar zij kwam nooit niemand kwam er ooit be
halve Julia en dus was het hier haar thuis en dat
zou het natuurlijk altijd zijn. Vader leek op een lord
en hij zei tegen moeder en ook tegen Julia, dat Hij een
lord zou geweest zijn in Ierland (waar dat wel zijn zou?)
als het niet was om een zonderlinge reden, die Terry
niet begrijpen kon. Schijnbaar had het iets te maken
met een huwelijk of liever met een huwelijk, dat plaats
had moeten vinden, maar dat niet gebeurd was. Maar,
al was Terencye Desmond dan ook geen lond ln Ieitland,
hij was er toch een in Silverwood. Je moest hena ge
hoorzamen, want anders was alles voor ledereen heel
onaangenaam; en Terry gehoorzaamde he®n (bijna al-
tijd)nog meer ter wille van haar moeder dan om zich
zelf.
Vader had vandaag een zomerverkoudijeid en bleef
binnenshuis. Je moest oppassen om geen leven te ma
ken of iets te doen, wat hem niet herviel, want als je
dat vergat, dan barstte hij los uit zijn stille, zwijgende
stemming ln een felle razernij.
Moeder, zoo stil als een muisje en ondearworpen, had
Terry naar den rozentuin gestuurd met aen boterham
met bruine suiker en zij had haar fluisterend geraden:
„Het ls het best om maar niet naar huis te komen dan
voor het avondeten." Maar de mooie auto was blijven
staan voor den hoogen witten ingang 'van liet huis. Het
kind werd erheen getrokken als ijzervijlsel door een
magneet
„Wel, goddorle! Wie ben jij?" Zoo luifide de wat
vreemde begroeting van een eleganten joegen man in
het grijs met zilveren knoopen, die op da voorboek in
den wagen zat
Terry staarde hem aan met verontwaardigde verba
zing en hij keek strak naar haar.
„Goddorle is geen aardig woord," lichtte zij hem in.
.Moeder zegt het."
„Het spijt me," merkte de Jongeling op. terwijl hij haar
steeds bleef aanstaren. .Maar lk kreeg een schok, toen
lk je zag. Je bent het levende miniatuur van mijn jonge
meesteres. Zij ziet er niet oud genoeg uit om... Maar je
kunt niet weten. Zeg eens, wie is je moeder?"
.Haar naam is Mary Desmond," antwoordde Terry.
„Wij wonen hier. Dit is ons huis."
„Ons Huis?" riep de..man van de auto als een echo
wijsfonds voor de Binnenvaart; 7.458.00 Gramofoon
muziek, 8.00 Tijdsein, 8.01 Aansluiting van het Concert
gebouw te Amsterdam, Guido Gezelle-herdenking; 9.00
9.30 Vierde Lezing van den heer A. Veraart over het
onderwerp: „Kunnen menschen ln de wereldruimte rei
zen?"; 9.30 Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico
Treep, 9.5010.20 Kamermuziek door het Brusselsch
Strijkkwartet; 10.20 Persberichten van Vaz Dias; 10.30
Voortzetting Concert Omroep-Orkest; Daarna: gramo
foonmuziek, 12.00 Sluiting.
Huizen (1875 M.)
N.C.R.V.: 10.30-11.00 Tijdsein en Korte Ziekend lenst.
K.R.O.: 11.3012.00 Godsdienstig halfuurtje; 12.01—
12.15 Politieberichten. 12.15115 Lunchmuziek door het
K.R.O.-trlo, 1.153.15 Gramofoonplaten, 3.155.00 "ïe-
zelle-herdenking door de Vlaamsch-Hollandsche Ver-
eeniging „Guldo Gezelle" te Amsterdam. N.C.R.V.:
5.00 Tijdsein, 5.00—6.30 Concert door het Amst Vocaal
Kwartet K.R.O.: 6.307.00 Gramofoonmuziek, 7.00
7.30 Tuinboirwhalfuurtje door J. van Roosmalen.
V.P.R.O.: 7.30 Persberichten van het Vrijzinnig Gods
dienstig Persbureau; 7.40 Cyclus Kerk en Kerkgaan;
8.15 Concert; 8.50 Cursus; 9.30 Concert; 10.00 Voordracht
eigen werk door Mej. Ine van Dillen, Amsterdam; 10.20
Concert.
ZATERDAG 3 MEI 1930.
Hilversum (1071 M„ van 10.001.00
298 M.)
A.V.R.O.: 10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00—
2.00 Middagmuziek door AVRO.-Kwintet 2.002.30
Film-praatje door Max Tak, 2.304.00 Aansluiting van
het Tuschlnsky-Theater te Amsterdam, 4.004.30 Mode
praatje; 4.305.00 Sportpraatje door H. Hollander; 5.00
5.30 Gezondheidshalfuurtje; 5.306.00 Cursus Duitsch:
Gevorderden en Conversatie; 6.00 Tijdsein, 6.01800
Vooravond-Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico
Treep, mm.v. Stella Fontaine; 7.207.40 Internationaal
Cabaretsensemble in zakformaat; 7.408.00 Voortzet
ting Concert V.A.R-A.: 8.00 VARA-Varia, 8.10 Con
cert te geven door het VARA.-Orkest o.l.v. Hugo de
Groot pLm. 10.00 Persberichten van Vaz Dias. Daarna:
Optreden van Kees Pruis, humorist, begeleid door
Willem Clere; pijn. 10.40 „Vergeten foxtrots" (2c se
rie). Uit te voeren door het VARA-Orkest; 11.00 Bij de
pomp. Het wekelijksch nieuws van Teun de Klepper
man; pl.m. 11.15 Gramofoonplaten.
Hulzen (1875 >4.)
K.R.O.: 8.15—9.30 Platenconcert 11.30—12.00 Godsdien
stig halfuurtje, 12.0012.15 Tijdsein en Politieberichten,
12.151.15 Lunchmuziek door het K.R.O.-trio, L152 00
Gramofoonplaten, 2.003.15 Studio-opvoering van „Len
tebloemen", kind er-zangspel ln 3 bedrijven; 4.005.00
Platenconcert, 5.005.20 Debutantenuurtje. Jongens-
Harmoniekorps „Jong Excelsior" te Amsterdam; 5.20
6.00 Gramofoonplaten; 6.016.15 Spreker: Max K. Ge-
risch. Onderwerp: „Een reisje door het Weserbergland",
6.156.55 Vervolg Concert Jongens-Harmoniecorps;
6.557.15 Journalistiek weekoverzicht door Paul de
Waart, 7.15—7.45 Spreker: „Sapiëne, „de geheimzinnige
wijze van „De Nieuwe Eeuw". „Kruis en Halve Maan
ln Noord-Afrika". „Cart-Hatchat"; 7.458.00 Politiebe
richten; 8.01 Radio-Revue: „Naar de Maan", revue in 6
bedrijven en 372 tafereelen door J. Cats Jr.; Na afloop
van de Radio-Revue: Populair concert door het K.R.O.-
Salon-Orkest; pijn. 9.30 Nieuwsberichten van Vaz Dias;
12.00 Tijdsein en Sluiting.
In vroeger jaren wel trouwe lezers, maar
niet bepaald hooge verdiensten.
Omstreeks 1880, schat E. de Glardln, kon men de be
kende Fransche auteurs in vijf klasssn verdeelen, wat
hun populariteit en geldelijke verdiensten betrof. Twee
romanschrijvers slechts behoorden tot de meest fortuin
lijken: Victor Hugo en... Paul de Koek. Hun boeken
hadden een jaarlijksche oplage van ongeveer 5000 exem
plaren, wat hun een 4000 francs opbracht Op hen
volgden BaJzac, Soullé, Eugène Sue en Jules Janin wier
gemiddelde oplage 1500 exemplaren bedroeg. De auteur
van ,De Wandelende Jood" en die van de „Comédle
Humaine" stonden dus ongeveer gelijk in de gunst van
het lezend publiek evenals Hugo en De Koek.
Tot de mindere goden behoordeo.a. Alphonse Karr,
met een 1200 tal ex. een auteursrecht van een franc
per boek. AJfred de Musset van wlen tusscben 700 en
900 ex. verkocht werden, (500 francs per boek) en de
uit (Terry had het woord „chauffeur" nog nooit ge
hoord; voor haar was hij de eigenaar van den wagen).
„Zijn woont toch soms niet in New-York?"
„Nee. Mijn zuster woont in New York", legde het
kind uit „Soms komt zij ons bezoeken."
„Dan denk lk, dat zij er nu is," zei de man. ,Maar haar
naam ls anders dan de jouwe; dat komt zeker, veron
derstel Ik, omdat juffrouw Divine aan het tooneel is."
Juffrouw Divine! Aan het tooneel! Terry wist niet
wat dat beteekende. Zij had het wel willen vragen, maar
Iets ln haar binnenste verbood haar vragen te stellen
aan een vreemdeling betreffende prinses Julia. Daaren
boven werd de aandacht van het kind door iets anders
gevangen gehouden. Julia was gekomen. Zij was ln een
auto gekomen. Dat was toovernij. En de voordeur stond
wijd open. Dat was ook vreemd. Die deur was slechts
open. als moeder de hall veegde of vroeg in den morgen
de kamers luchtte; maar nu was het middag. Terry ver
gat, dat vader in „een van zijn luimen" was en dat
men haar had gewaarschuwd hem uit den weg te blij
ven. Zij sprong de stoep op en ging het huls in. Toen,
voordat zij nog de hall had kunnen aoorloopen om het
gangetje te bereiken, dat naar het sousterrain voerde
(het gezin huisde daar), hield een stem haar tegen.
„Wel vervloekt, bemoei je met je eigen zaken!" brul
de de stem die aan vader toebehoorde. En tegen nie
mand sprak hij op die wijze als tegen moeder. Moe
der was zoo klein, zoo zacht, al gaf zij ook macr zelden
toe. zelfs aan hem.
Alles was zonderling vandaag! De stem kwam uit den
salon, en Terry herinnerde zich nu, dat zij gezien had,
al was het niet tot haar doorgedrongen, dat de zonne
blinden open stonden. De deur van de kamer stond op
een kier. Het kind gluurde naar binnen en zaf drie
gedaanten In een tooneel vol verwarring.
Daar was moeder, haar kleine gestalte bijna begra
ven onder een stapel van wit katoenen hoezen, die zij
van de meubels van roze brokaatstof afgehaald en op
haar arm had gestapeld. Daar was vader, reusachtig,
hoog boveft haar uitstekend, met rood haar, en zwarte
wenkbrauwen, mooi maar vreeselijk. Zij stonden beklen
de kleine vrouw zich toonend in haar wonderlijk
mengsel van lafheid en koppigheid moeder, zooals zij
was. Maar Julia had zich neergegooid ln een der stoe
len. Omdat er geen hoes meer om dien stoel zat. had
zij voor haar langen geborduurden grijs zijden mantel
oen achtergrond van karmozijn rood. Ach, Julia zag er
meer dan ooit uit als een prinsea En zij leek zeker van
zichzelf, heelemaal niet angstig of boos.
„Niemand vroeg Jou om tusschenbeide te komen!"
schreeuwde Terence Desmond tegen Mary. „Jule is
mijn dochter, niet de jouwe."
Dit was oen raadsel voor het kind. Hoe kon Julia
haar zuster zijn, als haar moeder niet ook Julia's moe
der was? Terry staarde Jule aan. Wat was er anders
aan haar, behalve dan haar kleeren, die veel fraaier
waren dan alles, wat ze nog ooit gedragen had? Hoe!
...haar haar was van zwart rood geworden, net zoo
rood als Terry*s eigen haar! Het was waar, wat die
man had gezegd: zij leken op elkaar ten minste ln
arms Théophlle Gautior. galeislaaf van het feuilleton
zooals hij zich zelf betitelde, die oen oplage van minder
dan 500 had en tusschen 100 en 300 francs voor ten
boek kreeg.
Men moet echter niet vergeten, dat een boek in dien:
tijd trouwer lezers had en dat een succes langer duur-
de dan een seizoen: de oplagen bleven jaar na jaar op
gelijke hoogte. En zoo kon bijv. Hugo ook een aan
zienlijk fortuin bijeenschrijven en Dumas alleen aan
„Sapho" enkele tonnen verdienen. Maar wat beteekent
zelfs dat nog tegenover de inkomsten in onzen tijd.*
die Rostand, naar men zegt. een paar millioen gulden
auteursrecht deden verdienen, alleen aan opvoering en
uitgave van „Cyrano".
En Engel6ch essayist, B. Penton. verzekert, dat Char
les Dickens 90.000 pond naliet. Ridder Haggard 60.000,
Marie Coreli 24.000, Thomas Hardy 90.000. Wat moderne
Engelsche auteurs betreft, schat hij, dat D. H. Law-
rence, na vele moeilijke jaren, thans een inkomen
maakt van 10.000 pond, (vergeleken met Wallace is
dat een aalmoes), en dat b.v. Aldous Huxley van
f 18.000 tot f 24.000 per jaar verdient, met een slordige
7000 pond extra voor journalistiek werk. i
De meeste Engelsche auteurs, vertelt Penton. sluiten
tegenwoordig een ander contract met hun uitgevers:
zij verplichten zich tegen een maandelijksch inkomen
van b.v. f 1200 twee of drie boeken per jaar te leve- j
ren. Joseph Conrad heeft zulk een inkomen zeker niet
altijd bezeten: zijn groote populariteit kwam laat in zijn j
leven, en wat Engelsche populariteit beteekent, blijkt
wel hieruit, dat hij. na vele jaren waarin hij van zijn
pen leefde en niet meer dan dat, tenslotte toch nog j
f 240.000 naliet Israël Zangwill liet f 36.000 na (zeer J
weinig vond men in Engeland); Barry Pain f 12.000..'
Stevenson verdiende juist genoeg om een rustig be- J
staan te voeren en George Gissing leed honger: zijn
groote roem kwam eerst na zijn dood. i
En Nederland? Men gist niet ver mis als men tus
schen Gissing en Stevenson in gist. Er zijn bij een
paar zeer bekende en zeer veel gelezen romans uit ds
laatste jaren bedragen van f 30.000 en f 40.000 ge-j
noemd, (bedragen die niet zijn te controleeren). Eenj
roman met ietwat succes zal. kan men schatten, een j
f 1200 tot f 2400 opbrengen. En wat nalatenschappen
betreft... daarin is „Cyrano" vermoedelijk opgewassen
tegen onze gezamenlijke literatuur van haar oorsprong
af tot het jaar 2000 toe.
DOODELIJK ONGEVAL TE GOUDA.
Vijfjarig meisje door een zwaren auto
overreden.
Aan het begin van de Karnemelksloot te Gouda
heeft Dinsdagmiddag een droevig ongeval plaats ge-j
had. Het vijfjarig dochtertje van den heer P. van/
Wijk stak, op weg naar school, plotseling de straat
over op het moment, dat een groote zeswielige be- j
stelauto van Van Gent en Loos naderde.
De kleine word op het midden van den weg door
het zware voertuig overreden en onmiddellijk ge- i
dood.
Den chauffeur treft geen schuld.
Het lijkje is naar de ouderlijke woning overge
bracht.
Een telegram van den V.P.R.O. aan den
minister van Waterstaat.
In ons nummer van Dinsdag maakten we melding
van de verdeeling van den Radio-zendtijd in Ne
derland, waarbij aan de A.V.R.O., de K.R.O., de
V.A.R.A. en de N.C.R.V. elk één vierde van den
zendtijd zou zijn toebedeeld.
Naar wordt vernomen, is naar aanleiding daarvan
het volgende telegram verzonden aan den minister
van Waterstaat:
De vergadering van vrijzinnig hervormde predikan
ten, bijeen te Amsterdam, en het hoofdbestuur van
de vereeniging van vrijzinnig hervormden in Ne-j
derland, vormende het moderamen van genoemds
vergadering heeft met verontrusting kennis geno-(
men van de in de pers gepubliceerde berichten, vol
gens welke het in het voornemen van de regeering:
zou liggen den radio-zendtijd te verdeelen over vier
in bedoeld persbericht genoemde zendvereenigingen
met volkomen uitsluiting van de zendvereeniging
zoover een klein meisje op een volwassene lijken Jton.
Het kind verlangde ernaar om de kamer binnen ts
hollen en Jule te verschrikken door haar om den hals
te vallen, maar haar instinct hield er haar van terug.
Zij wist niet, dat zij eigenlijk niet mocht luisteren naar
de gesprekken der groote menschen.
„Wat ik tegen haar zei, dat waren jouw eigen woor
den." verdedigde Mary zich. ,A1 ben ik ook niet haar
moeder, toch heb ik altijd getracht een moeder voor
mar te zijn. En haar onteerd te zien..."
„Och, zwijg toch, ma! In elk geval heb Ik Jullie geen
van beiden onteerd," viel Julia haar in de rede. .Mijn
naam Is Julie Divine, niemand weet iets van mijn fa
milie af. En het is voor mij ook prettiger, dat niemand
het weet, ten minste nu. Als ik Tom Perrln vertelde,
dat mijn vader en moeder hulsbewaarders waren van
een oude dame op Long Island..."
„Tom Perrln is vervloekt!" snauwde Terence.
„U moest hem zeggen." zei Julia. „Den een of ande
ren dag zal ik wel iets beters bereiken, maar nu ging
dat nog niet, en ik had nooit gedacht, dat dit zelfs
lukken zou. Hij is millionnair! Als hij kon. zou hij met
mij trouwen."
„Waarom zorgt hij niet, dat hij van zijn vrouw kaa
scheiden om dan met jou te trouwen?"
„Dat wil zij niet, en als zij het wel wilde, dan zou ik
hem nog niet willen hebben; maar dat zeg ik hem na
tuurlijk niet O, voordat alles met mij uit is. zal ik heel
wat hooger klimmen. Hij is een stijgbeugel. Toe. wees
eens snugger! Tom is mijn grootste vangst maar...
hij Is niet de eerste! Hoe denken jullie, dat ik geleefd
heb? Het is wel wat laat om nu nog herrie te maken,
net nu ik binnen ben en hierheen ben gekomen om jul
lie eens te laten zien, wat een mooie kleeren en auto
ik heb en eens poolshoogte te nemen, wat ik voor jul
lie doen kan."
„Mijn God, te moeten hooren hoe mijn eigen dochten
zulke gemeene praatjes houdt!" kreunde Terence. Maat;
er klonk geen drift meer In zijn stem. 2k>o was het dik-*
wijls gegaan als vader en Jule ruzie hadden! Als moe
der er tusschen kwam, keerde vader zich altijd naar
haar en nam dan plotseling Jule's partij. Terry zou wel
eens willen weten, wie Tom Perrln was en wat het be
teekende als je een „millionnair" was. Vader zag es
plotseling peinzend uit Misschien dacht hij ook ove*
millionnairs.
„Ik heb gezegd, wat er te zeggen was!" Moeders
woorden kwamen ln een langen ademzucht ,Je hebt
gezegd. Terence, dat ik mijn mond moet houden; en
dat zal ik dan ook. En ik moet mij haasten om met
mijn eigen dingen klaar te komen. Ik heb meer dan
genoeg te doen, nu de dames van avond komen en
hier willen eten."
Al pratend ontdeed zij den laatsten stoel van zijn hoes
en zij was bij de deur, voordat Terry op zij kon gaan.
Als zij het ongemerkt had kunnen doen, zou zij het
kind weggeduwd hebben; maar Julia had haar roze ka«
toenen Jurk gezien en was opgesprongen. „Hallo, ba-
bij!" riep zij en al haar brommerigheid. was verdw*»'
nen. Ze nam haar kleine zusje in haa* armen en kuste
I
