Ui tutti Bitlis-
Mwitilit- LnMlil
In een rammeltreintje door Bulgarije.
HAAR
SPROOKJESPRINS
Radioprogramma
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Donderdag 12 Juni 1930.
SCHAGER
73ste Jaargang No. 8677
GOURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.S0. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
EEN GOEDKOOPE MAALTIJD. IETS OVER
DE BEVOLKING. DE EERSTE INDRUK
VAN DE BULGAARSCHE
HOOFDSTAD.
(Van onzen reizenden correspondent).
Sofia, 2 Juni.
Indien zoo'n lokaaltreintje van het kleinste formaat
niet bestond, moest het worden uitgevonden voor ern
stige toeristen, die niet slechts willen verplaatsen om
er zich later te beroemen, doch die werkelijk willen rei
zen, en dus land en volk willen leeren kennen. Overal
houdt zoo'n treintje stil, nu en dan in het veld, waar
niets van een dorp of een stad, hoogstens een enkel huis
valt te bespeuren en dan stappen menschen uit, stijgen
anderen in, menschen uit het volk, boeren, arbeiders, die
naar een markt gaan of er vandaan komen, kleine za-
kenmenscnen, oude moedertjes, die de reis onderne
men naar gehuwde kinderen; jongelingen, die de een
zaamheid van hun gehuoht verlaten om elders werk te
zoeken. Er zijn er onder de passagiers nu en dan die,
met bloemen getooid, half vroolijk nog en half slaperig
van een bruiloft komen, een dagenlange bruilofstfeest,
zooals die hier nog worden gevierd, andere reizigers,
die ernstig, nadenkend, van een begrafenis terugkeeren.
Het treintje, waarmede ik van een stationnetje nabij
de Grieksche grens de reis maakte tot Radomir om daar
over te stappen in een normalen trein, die me naar So
fia bracht, was samengesteld uit lange wagens als tram
wagens. met ter weerszijden een lange bank. In het
midden stond een klein ijzeren kacheltje, dat nu, In de
lente, die reeds bijna zomer werd, natuurlijk niet brand
de. De gemiddelde snelheid van het treintje bedroeg zeer
zekér niet meer dan twaalf kilometer per uur. maar
daarvoor had men dan ook gelegenheid het zeer schoone
landschap goed op te kunnen nemen en mede te leven
met de andere passagiers, die een genoegelijk wereldje
voor zi,ch zelf vormden en zich koutend den tijd kortten.
De jonge meisjes, die ter markt gingen of er vandaan
kwamen, onder geleide van haar ouders, waren meest
opvallend schoon, met regelmatige gelaatstrekken en
donkere, sprekende oogen. De kleeding is er naar de
streek, zeer verschillend, doch vrij algemeen is de hoofd
doek. Vaak ziet men op den rokrand goud borduursel,
fraai van teekening. Sommige boerinnetjes dragen
zwarte, armlooze jakjes, van fijn laken, die eveneens
xnet gouddraad zijn geborduurd en om den hals hebben
ze als collier aaneen geregen gouden munten, gouden
Napoleons, Turksche, Bulgaarsohe, 'Oostenrijksche, zelfs
Engelsche goudstukken, en het getal der goudstukken,
die ze als versiering dragen, is evenredig met den bruid
schat, dien ze mede krijgen.
Een zeer aangenaam, prettig, rustig, bescheiden voor
komend volk zijn de Bulgaren en over het algemeen
zeer eerlijk. Ik doel hier op de plattelandsbevolking, want
in een stad van honderduizenden als Sofia, ontbreken
natuurlijk ook de slechte elementen niet.
Een kleine veertien uur zou de reis duren in het mi
niatuur-treintje tot Radomir, waar ik moest overstappen
en ik had niets te eten, niets te drinken en heel weinig
FEUILLETON
door
C. N. WILLlAMSOy.
Een der meest interessanto romans
uit de bekende Society-Reeks; Uitgave
Van Holkema en Warendorf, Amster
dam.
23.
Terry was verbaasd door deze handelwijze, want
het leek uiterst onwaarschijnlijk voor Sheridan om
zoo te doen. Zij had zelfs een vaag idee, dat het niet
goed was om dit te doen zonder haar verlof ertoe te
vragen. Maar toch, de Prins, die weer zoo vriendelijk
was geworden, zou zeker veel beter weten, wat be
tamelijk was dan zij en hij, die een prins was, kon
toch geen kwaad doen.
Zij maakte do bandoau haastig vast en zei: „Ik hen
kant en klaar, liet is erg vriendelijk van u om mij
te komen halen. Ik dacht niet, dat u het doen zou.
Want het is niet half zoo stormachtig als de vorige
maal. Toen u likte, dacht ik, dat het juffrouw
Harkness was".
„Juffrouw Ilarkness is bezig om haar patiënt
den matroos Jones een speciaal geneesmiddel toe
te dienen, dat zij voor hem brouwde", kondigde She
ridan aan. „U hoeft niet door de open lucht, want ik
heb de verbindingsdeur tusschen den salon en mijn
suite ontsloten. Maar het is vrij koud. 'U zoudt be
ter doen met iets over uw schouders te werpen, want
u heeft zich onweerstaanbaar gemaakt in uw bal
japon".
Het meisje opende de kleerkast en nam er een
hermelijnen stola uit. Sheridan keek naar elk barer
bewegingen en nam haar het bont af, toen zij het om
wilde doen. Zij zag, wat hij doen wilde ei\ glimlachte
tegen hem. „Dit is de eerste maal, dat ik een echt
dinertoilet heb aangetrokken', zei zij: „ik meende
dat u het misschien mooi zou vinden".
„Dat doe ik", antwoordde hij, maar in plaats van
haar in het bont te hullen, hield hij de stola in zijn
handen, bukte zich en drukte zijn lippen tegen haar
haar hals. daar waar de kleine koperroodc krulletjes
ontsprongen.
Bij de aanraking sprong Terry op, alsof hij een
te rooken bij me. Ik had er op gerekend, dat zich in
het treintje wel kooplieden met eetwaren zouden bevin
den, zooals ik dat hier wel meer heb gezien, doch er
was niets te koop en al spoedig begon mijn maag hef
tig te protesteeren.
Slingerend ging het treintje tusschen de bergen door,
nu en dan langzaam, puffend, en hijgend tegen een hel
ling op, dan weder rammelend een helling af, waarbij
op een balcon van eiken wagen een remmer alle krach
ten inspande, om de vaart te verminderen. Bergen wa
ren er terzijde van het lijntje, bergen en bosschen, doch
al spoedig ook korenvelden, boomgaarden, tabakvelden
Dan weder reden we kilometers langs de Stroemba,
de wilde rivier, die nu juist weder in Griekenland over
stroomingen heeft veroorzaakt. Vol afwisseling was het
landschap met verre uitzichten op diepe dalen, met
hooge bergen, die nog hier en daar sneeuw droegen,
al heersohte beneden reeds zomersche warmte. In de
velden werd gewerkt en de vrouwen met haar kleurige
kleeding waren daarin als levende bloemen. Wollige
kudden dwaalden rond onder de wakende oogen van
herders en honden, groote, zwart-witte ossen trokken
rustig zwaar beladen wagens over smalle landwegen.
Kleine, knusse huisjes lagen verspreid tegen de berg
hellingen en in de dalen, maar zeldzaam waren de
dorpen. Bij de halten stonden hoogstens enkele huisjes
en aanvankelijk bij één zag ik op een afstand van een
paar honderd meter een café, waar ik misschien iets te
eten had kunnen koopen, doch het was te ver weg
en miste ik den trein, dan moest ik minstens vier-en-
twintig uur wachten. Doch eindelijk kwam de uitkomst
We hadden een kwartier oponthoud bij een stationne
tje, dat omgeven was door een dorp en langs het
spoorlijntje stonden vier café'restaurants en verder
kooplieden met brood, vruchten, limonade, worst karne
melk, geroosterd lamsvleesch, gekookte eieren, gebra
den kippen. Alle reizigers stormden naar buiten om le
vensmiddelen in te slaan. Alles was even goedkoop en
ln tegenstelling met Griekenland trachtte hier niemand
mij, den vreemdeling, te bedriegen. Een groot stuk
geroosterd lamsvleesch, drie flinke sneden brood, vijf
eieren en twintig goede sigaretten kostten, alles teza
men, vijf-en-twintig lewa (10 lewa 18 cent), dus nog
geen halven gulden. Toen het treintje weder verder
reed, was er in mijn wagon zooiets als een algemeen
feestmaal, waarbij echter geen vorken en lepels werden
gebruikt, hoogstens een zakmes. Men at er, om het
zoo uit te drukken, „met handen en voeten". Elegant
was het niet, maar zeer genoegelijk.
De eerste tien uur ging de reis door Bulgaarsch
Macedonië en telkens stapten Macedoniërs (die Bulga
ren zijn) in. De Macedoniërs hebben in Europa geen
goeden naam. Gedurende den tijd, dat de Turken hier
heerschten, kwamen ze telkens in opstand. Ze wilden
de vrijheid, eigen scholen, geen belasting betalen ten
bate van Turken, die te Konstantinopel of elders een
lui leven leidden, terwijl Macedonië door de regeering
werd verwaarloosd. Jarenlang voerden de Macedoniërs
een guerilla-oorlog. waarbij het van beide zijden niet
zeer zachtmoedig toeging. Een door de Turken gevan
gen genomen Macedonlschen partijganger werd zonder
vorm van proces gefusilleerd of opgehangen en een
revolver achter haar rug had afgeschoten. Zich naar
hem omwendend, staarde zij hem aan met zoo'n
uiterste verbazing, dat zijn heete bloed een koude
douche scheen te krijgen. Hij gaf haar echter haar
blik terug en een langzame glimlach krulde zijn lip
pen.
„Waarom waarom deedt u dat?" hijgde het
meisje.
„Waarom?" herhaalde Sheridan. „Om onze over
eenkomst te verbreken. Ze was toch reeds gespannen,
was ze niet? li heeft mij doen inzien, dat niettegen
staande al mijn verdrietelijkheden en vernederin
gen, mijn bloed nog niet bevroren was. In zeker op
zicht is dat een bof voor u nu u het ten minste
weet. Waarom zou onze kruistocht een lange Zon-
dagsschool-picnic zijn?"
Hij wierp de hermelijnen stola weg en greep het
meisje bij haar polsen, maar zij deinsde terug, terwijl
haar adem snel kwam en haar gelaat zeer bleek
was.
„Doe dat niet", smeekte zij. „Ik kan het niet begrij
pen; u is getrouwd u heeft geen recht
Sheridan lachte. Het was te belachelijk! „Kom,
kom! heeft u dat spelletje nog i.iet lang genoeg ge
speeld? Ik vind, dat iets anders grappiger zou zijn
voor het oogenblik en wat de toekomst betreft, mijn
mooie, lieve kind, daarnu dat kan inij niets
schelen. U zei, dat u wenschte de overeenkomst le
verbreken. Ik hield u aan uw wooid. Als u vindt,
dat ik geen recht heb om een kus te stelen, geef mij
er dan een. Of wil u er mij een verkoopen? Wat is
de prijs?"
„Als u mij kust, zal ik u haten!" hijgde zij.
Hij zwaaide haar handen weg in een plotselinge
woede tegen zichzelf en tegen haar, welke hem koud
maakte.
„Ga danwat duivel!" zei hij.
Terry wankelde en greep een stoel. „Ik zou wel wil
len, dat ik overboord kon vallen!' riep zij. „Nooit heb
ik kunnen droomen. dat u zoo zou zijn. Uu is
slecht. Uw oogen kijken net als al de oogen van die
afschuwelijke mannen deden! O, het maakt me ziek
net als al die hatelijke Frar.sche boeken. Ik wilde,
dat ik dood was."
Sheridan was met stomheid geslagen. De bruut, die
in iederen man leeft, was uit zijn kooi ontsnapt. Nu
was die er weer in» niet angstig, maar verkild. „Waes
niet dwaas, juffrouw Divine", zei hij scherp: „Wij
zijn hier niet op het tooneel, ik ben r.iet het publiek.
Het is niet noodig voor u om overboord te vallen of
dood te gaan om van mij af te komen. Dit tooneel
is uw eigen schuld. U heeft met mij geflirt. U ver
lokte mij om met u te flirten. U heeft de gevolgen
gezien. U hadt mij met rust moet.en laten, zooals ik
u met rust liet, als ik u physiek afstootelijk was."
gevangen genomen Turk ging het al niet veel beter.
In Europa hield men intusschen vredesconferenties,
zonder zich te bekommeren om de millioenen, die te-
vergeefsch de eenvoudigste menschelijke rechten op-
eischten: recht op eigen taal, op vrijheid van godsdienst,
op scholen voor hun kinderen, op een rechtvaardig be-
lastingstelsel.waarvan de opbrengst zou worden aange
wend te algemeenen nutte en r.iet zou verdwijnen in de
zakken van enkele gepreviligieerde vreemdelingen, die
heerschers waren zonder zich hun heerschersplichten
bewust te zijn. En de Europeanen, die onder gelukkiger
omstandigheden leefden, sohudden onwillig het hoofd en
vroegen gemelijk: „Waarom maken die menschen daar
ginds toch zoo'n drukte? Wij zitten toch zoo lekker
bij de warme kachel en brave idealisten, die in hun
gezellige kamer van wereldvrede droomden, waren
slecht te spreken over de menschen, die niet rustig
bleven als hun vrouwen ontvoerd, hun kinderen gesto
len, hun kudden weggedreven, hun huizen en kerken
verbrand werden door vreemde overheersohers.
Zoo kregen de Macedoniërs een slechten naam.
Hij die de Macedoniërs van nabij kent, weet, dat deze
vrijheidslievende, zelfbewuste menschen zijn, werkzaam,
oprecht, eerlijk, goedhartig. Voor mij zijn de Macedo
niërs, die ook nu nog voor een deel buiten Bulgarije ln
verdrukking leven, een der sympatiekste menschenras-
sen, die ik leerde kennen.
Te Radomir. ongeveer honderd kilometer van Sofia,
moest ik overstappen ln een trein op normaalspoor en
een kleine twee uur later zag ik in het avondduister,
dat reeds was gevallen, beneden me de Bulgaarsche
hoofdstad, die in een vlakte is gelegen. De verlichte
stad met haar duizenden lichten deed aan een grootsche
feestilluminatie denken en deze eerste goede indruk
werd al zeer spoedig volkomen bevestigd.
J. K. BREDERODE.
Vanaf heden
Rationeele prijsverlaging
Dames* en Meisjesschoenen.
pi TCU/I Hf'c SCH0ENHANDEL
V. IXlüOTTltlIV b SCHOENMAKERIJ
VRIJDAG 13 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 12.00—6.00 298 M.)
A.V.R.O.: 10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00—
2.00 Middagmuziek door het AVRO-Kwintet, 2.052.45
Uitzending voor Scholen: ..Haring en haringvisscherij";
2.453.00 Gramofoonmuziek, 3.004.00 Maak het zelf!
door Céline SchaakeVerkozen; 4.305.30 Gramofoon
muziek, gevarieerd programma; 5.306.00 Dinermuziek
door Dick Groeneveld en zijn orkest in Café „Moderne"
Heiligeweg, Amsterdam; 6.00 Tijdsein, 6.01 Voortzetting
van het concert, 6.30 Vaz Dias: Koersen, 6.40—7.00 Gra-
mofoonmuziek. 7.007.30 Lezing door A. C. Slop, over
„Waterpolo"; 7.306.00 Concert door de Staf muziek van
het 5e Reg. Infanterie; In de rustpoos: Gramofoon
muziek; 8.00 Tijdsein; 9.009.30 Voordracht door Willem
Hunsche; 9.30-^-11.00 Concert door het Omroep-Orkest
o.l.v. Nico Treep, 10.00 Persberichten van Vaz Dias;
11.00 Aansluiting van het Cabaret „La Gaité" te Am
sterdam; 12.00 Sluiting.
Terry, die nog steeds den rug var3 den stoel vast
hield, zoodat haar knokkels wit waren, had een deel
harer zelfbeheersching terug. Yersch van school,
waar zij op zachte wijze gedrild en opgevoed was, om
daarna onder de harde regels van Desmond te komen,
voelde zij zich bij Sheridans verwijten als onder be-
toovering. Zij werd berispt door den Prins van haar
Adoratie. Haar plotselinge woede tegen hem was ge
weken. Zij gevoelde, dat zij door haar jeugd en haar
onwetendheid omtrent het leven, hem verkeerd had
begrepen. Het kon eenvoudig niet, neen het kor.
niet, dat hij plotseling een wild dier was geworden
zooals Nazlo en die anderen in de Blauwe Maan sche
nen te zijn met dienzelfden hatelijken, angstwek-
kenden blik in hun oogen. I)e Ptit.s zei, dat zij hem
gezegd had de overeenkomst te verbreken, dat zij
met hem had geflirt en dat zij nu voor de gevolgen
stond. Klaarblijkelijk vond hij, dat hij niets bizon-
ders had gedaan, dat zij den kus had kunnen ver
wachten en dat zij alleen te laken was.
„O neen!" riep zij: „Dat volstrekt niet! U is r.iet
afstootelijk voor mij. meneer Sheridan! Begrijpt u het
niet? Ik had zooveel achting voor u. ik kon het niet
verdragen te denken, dat u niet goed zou zijn en dat
maakte het zooveel erger, dan als u anders geweest
was. Natuurlijk i.s u goed! Ik was niet van plan om
met u te flirten of u tot flirten over te halen. Ik ge
loof r.iet. dat ik weet, hoe ik flirten moet. Ik was
slechts blij, dat u een beetje vriendelijk was. Maar
als ik mij slecht heb gedragen en als dit alles mijn
schuld is. dan spijt het mij".
Een zonderling schepsel! Sheridan gaf haar op, als
de sfinx. En toch was haar stem zoo zacht, haar
oogen waren zoo stralend en het leek wel of er tra
nen in stonden, die de koude woede van den afge-
«vozen man deder; bedaren. Nutteloos, zoo dacht hij,
zou het zijn om haar m liet gezicht te slingeren, dat
hij haar huichelarij doorzag. Laat haar maar het
laatste woord en laat zij tot het einde toe de onbe
grepen ingenue blijven, wat hem betrof Hem kon het
niet wonden niet erger dan hij reeds gewond was:
en dat was hij slechts ir; zijn ijdelheid. als hij de
feiten ten minste goed onder de oogen zag.
„Ik vrees, dat hel vlegelachtig van mij was om de
schuld op u te gooien, juffrouw Divine", zei hij. „Uw
schoonheid is alleen de schuld, in zoover u er iets
mee te maken heeft. Wat mij betreft eerst verloor
ik mijn hoofd en toon mijn humeur. Ik ben sinds de
laatste weken door veel moeilijks heengegaan. Niet
dat dat een verontschuldiging is! Dis is er niet. Ik
vraag u vergiffenis voor het verbreken var; onze
overeenkomst en voor de wijze, waarop ik dat deed.
Wij zullen het weer in orde brengen, zoo goed als
we kunnen."
„O, dank u!" riep het meisje, zoo dankbaar alsof
Da^n
„Kan me nfets schelen, eerst even
rn'n BAAITAÓAK halen!
Laat hem maar fluiten,
Die lekkere J ORUNOi
ECHTE FRIESCME
BAAI-TABAK
Daar han ik
niet buiten'"
Huizen (1875 M.)
N.C.R.V.: 10.30—11.00 Korte Ziekendienst door Ds. J. C.
Klomp. K.R.O 11.30—12.00 Godsdienstig Halfuurtje.
12.0012.15 Tijdsein en Politieberichten, 12.151.15
Lunohmuziek door het K.R.O.-trio, 1.152.00 Gramo-
foonplaten. N.C.R.V.: 4.00—5.00 Gramofoonplaten- j
concert, 5.00—6.00 Concert, 6.30—7.00 Spreker: Rector
van Galen, over den Nationalen Geiellendag; 7.007.30
Gramofoonplaten. V.P.R.O.: 7.30 Persberichten van
het Vrijzinnig Godsdienstig Persbureau: 7.45 Politiebe
richten; 7.50 Cyclus: Kerk en kerkgaan; 8.20 Concert;
8.55 Cursus Wereldbeschouwing, 9.35 Concert, 10.05
Boekbespreking, 10.25 Concert.
ZATERDAG 14 JUNI 1930,
Hilversum (1071 M., van 10.00—1.00 298 M.)
A.V.R.O.: 10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00
2.00 Middagmuziek door het AVRO-Kwintet, 2.002.30
Modepraatje, 2.304.30 Aansluiting van het Tuschlnski-
Theater te Amsterdam, Illustratieve Filmmuziek door
het Tuschinski-Orkest, 4.305.00 Sportpraatje door H.
Hollander, 5.006.00 Gramofoonmuziek, 6.00 Tijdsein,
6.016.45 Conecrt door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico
Treep; 6.457.05 Accordeon-muziek; 7.058.00 Voortzet
ting Concert Omroep-orkest. V.A.R.A.: 8.00 VARA-
Varia, 8.05 Concert door het VARA-Orkest o.l.v. Hugo
de Groot, 9.00 Opvoering van „De Eekhoornkooi", een
hoorspel van Tyrone Guthrle met muziek van Owea
Mase; 9.45 Divertimento voor klavier en kamerorkest,
pijn. 10.00 Op verzoek herhaling van het spreekkoor
„Plant den Meiboom", 10.20 Oude Walsen door het
VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot. 11.00 Bij dc Pomp,
Wekelijksch nieuws van Teun de Klepperman, 11.15 Gra
mofoonplaten.
Huizen (1875 M.) j
K.R.O.8.15—9.00 Platenconcert, 11.30—12.00 Godsdien
stig Halfuurtje, 12.0012.15 Tijdsein en Politieberichten,
12.151.15 Lunchmuziek door het K.R.O.-trio, 1.152.00
Gramofoonplaten, 2.003.15 Kinderuurtje, 4.405.00
Radio-Zwemcursus, 5.006.55 Platenconcert, 6.55—'7.15
Journalistiek Weekoverzicht door Paul de Waart, 7.15—
7.45 „Limburgs ongeschreven geschiedenis", 8.00—11.00
Concert door het K.R.O.-Orkest; 11.0012.00 Platen
concert; 12.00 Sluiting.
hij haar een mooi geschenk had gegeven. „Ik ben
er zeker van, dat ik hatelijk was Maar ik meende
het niet. Ik verlies mijn humeur soms ook, ofschoon
ik er tegen strijd; en de nonnen zeiden altijd, dat
ik er voor bidden moest. ,Mijn vader heeft een drifti-
gen aard; ik veronderstel, dat ik het var; hem heb.
Ik hoop, dat u mij vergeven wilt."
Sheridan kon het niet helpen, dat hij moest la-j
chen.
„Het was een storm in een glas water", zei hij. „Een
storm in een storm. Luister eens naar den winid en
de golven. Zij bespotten ons. Natuurlijk heb ik u
feitelijk niets te vergeven. Het komt alles op mi]
neer. Ik had mij de reden moeten herinneren', waar-*
om u dit zullen wij zeggen „haantje" bij mi)
aan boord aannam. Mijn belofte namelijk om „mijn
handen thuis te houden", te meer nog, daar ik meen,
dat Philips mij zei, dat u verloofd was. Is dat zoo?"
„Nee", antwoordde het meisje haastig „Ik hen
niet verloofd. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaaldt
en niemand heeft mij nog ten huwelijk gevraagd."
Toen zij haar woord had geuit, klonk haar dade-.
lijk Julia s waarschuwing weer in de ooren. Zij
bloosde hevig en wierp Sheridan een angstigen blik
toe.
„U ziet er niet uit, alsof u zich plotseling iets her-i
innerde", zei hij met een glimlach.
„Dat deed ik", biechtte zij.
„U herinnerde zich wellicht de kleinigheid, dat it
toch verloofd is?"
„Ik heb liever, dat u mij dat niet vraagt." zei
T erry.
„Nog een geheim?" veronderstelde Sheridan. „Zoo
als uw motief om het geld te weigeren en mij te ver
tellen, waar uw klooster was en zoo mee?"
„Ja", gaf zij toe.
Hij trok zijn schouders op: „Daar ik geen psycho-
analyst ben, kan ik niet beweren, dat ik u begrijp",
zei hij. Zijn bloed was r.u zoo koei als ooit en hij
zag zichzelf als een stomme dwaas, die dankbaar
diende te zijn, dat hij nog op het nippertje ontsnapt
was. Hij moest ook ernstig van het gezelschap van
het meisje afzien; maar eerlijk gezegd scheen hij het
niet te wenschen.
„Ik veronderstel, dat na dit tooneel u het verkies
lijk zou vinden, als ik verdween, zoodat u het gor
dijn' zou kunnen neerlaten en in uw kleedkamer
blijven", veronderstelde hij. „Dat wil zeggen, ik be
doel, dat onze gezamenlijke maaltijd is afbesteld."
Terry keek verlegen tot hem op en zei; „Ik weet
het niet. Het hangt van u af. Wenscht u, dat ik sa
men met u dineer of heeft u het liever niet?"
Wordt vervolgd.