RADIO
Radioprogramma
Electrische energie
uit den aether.
blijken, dat verdachte werkelijk in kenneiyken staat ver
keerde tot laat in den nacht. En het ia naar de mee
ning van pleiter niet mogelijk, dat hij in dien toe
stand de inbraak kan hebben gepleegd, want er was
geen tijd voor hem om te ontnuchteren. Het is een
voudig niet mogelijk, dat verdachte den diefstal ge
pleegd heeft. Toen verdachte de bel en de dynamo
in zijn bezit had. was hij volgens oordeel van verdedi
ger niet composmentis. Verdachte is met zijn dronken
kop het perceel binnengekomen en heeft misschien on
bewust de twee voorwerpen bij zich gestoken. In zijn
woning, die onafgebroken werd bewaakt, had men niets
gevonden van alles wat er vermist wordt. Een ander
heeft vermoedelijk dien avond de inbraak gepleegd.
Het vechtpartijtje met Rieuwers heeft verdachte niet
ontnucherd, maar hem nóg meer zijn bewustheid doen
verliezen. In rechten zijn alleen gebleken de twee ar
tikelen, die verdachte een oogenblik in zijn bezit heeft
gehad.
Pleiter drong bij de rechtbank ernstig aan om zich
terdege te beraden of zij de overtuiging zal kunnen
vestigen met betrekking tot de schuld van verdachte.
Eindelijk bracht pleiter nog ter sprake het relletje die
aan de arrestatie van verdachte voorafging. Dit relletje
gold niet den persoon van S., doch was het gevolg
van het optreden der politie. Deze heeft nagelaten als
nog een nader onderzoek in te stellen naar eventueele
andere daders, toen verdachte was gearresteerd.
Ten slotte besprak pleiter nog de strafmaat en ein
digde zijn uitvoerig pleidooi met te concludeeren, tot
het opleggen van een voorw. straf met strenge bijzon
dere voorwaarden, waaronder de verplaatsing van ver
dachte naar een andere gemeente.
UITGESTELDE ZAAK VAN MISHANDELING.
Deze zaak, afkomstig uit Eg-mond aan Zee, contra
den visscher Huibert P., reeds meermalen aangehouden,
schijnt niet voor beëindiging vatbaar te zijn, aangezien
verdachte en getuige zich steeds op zee bevinden, re
den waarom de Officier ten einde raad, vrijspraak
verzocht.
ONBEVOEGD VOEREN VAN EEN TITEL ALS
KRAAMVERPLEEGSTER.
De 43-jarlge mej. Jacoba B., huisvrouw J. W. te Zijpe,
had zich to verantwoorden, omdat zij zoo vrij was ge
weest in de maanden Maart en April, zonder in 't bezit
te zijn van een wettig diploma, zich uit te geven als
kraamverpleegster cn als zoodanig praktijk had uitge
oefend. Zij had zich als kraamverpleegster aangeboden
ten huize van den landbouwer A. C. de Ruiter te Zijpe,
■wiens vrouw een kleine verwachtte. Verdachte beweer
de, in 't bezit te zijn van een diploma, doch beweerde
Chauffeur, da's me ook een baantje. Goed
om je nek te breken.
schen wat zij scheen te zijn en wat zij geweest was,
kwelde hem, zooals Jalouzie een man kwelt, die bemint.
Doch hij was natuurlijk niet verliefd en kon dus niet
jaloersch zijn.
„Laten wij nu naar het Casino gaan," stelde Sherldan
voor.
Zij hadden het terras verlaten en stonden nu vlak
voor het groote, witte gebouw, dat in den helderen zon
neschijn straalde als een Titanische bruiloftstaart. Zij
liepen naast eikaar de trappen op en Sherldan, die twee
of driemaal reeds in Monte Carlo was geweest, voerde
zijn gezellin naar het bureau voor hun toegangsbewijzen
„Ik veronderstel, dat u een Visitekaartje bij u heeft?"
vroeg hij, zijn eigen kaartje, waarop een bekende club
vermeld stond, te voorschijn halend.
„Nee. Tot nu toe heb ik nog nooit visitekaartjes beze
ten," zei Terry. ..Hob ik er een noodlg om hier binnen
e tkunnen gaan?"
„Het zal wel in orde komen." zei Miles.
De Franschman in zijn gekleede jas, wiens wil het
was voor aspiranten, die begeerden in dc „Zalen" te wor
den toegelaten, keek belangstellend van den een naar
den ander. Als alle employés van het Casino had hij
een „koninklijk geheugen" want een deel van zijn baan
was om nooit gezichten te vergeten. Hfj herinnerde zich,
dat hij Miles Sherldan van New-York een paar jaar
voor den oorlog had gezien, en meende ook zijn vrouw
te herinneren: een aardig blond meisje, ouder dan deze
en van eert minder opvallend type. Hij verstond Engelsch
en amuseerde zich om het brokstukje van hun gesprek.
Boosaardig vroeg hij: „Ts Madame de echtgenoote van
monsieur Sherldan?"
„Nee," stootte Miles uit. „Zij is juffrouw Juliet Dlvine
van New York. Ik zal haar introduceeren."
„Een visitekaartje met den naam is voor nieuw aan-
gekomenen de gewoonte, zooals meneer zeker wel
weet".
„Maak u toch geen moeilijkheden vbor niets," zei
Miles scherper. „Ik ben in staat om de dame te identifl-
eeren en voor haar in te staan."
„Maar haar leeftijd?" hield de man in de gekleede jas
aan: „Hoe oud, alstublieft, ls Mademoiselle?"
„Zeventien," antwoordde Terry, niet op haar hoede.
„Zeventien!" echode de Franschman, „ik vreesde al,
toen ik Mademoiselle aankeek, dat zij to Jong zou zijn.
Ongelukkiger wijze is het voor personen onder de een
en twintig verboden om in de „salles de Jeu" te worden
toegelaten."
dat dit verloren was geraakt. Aangezien evenwel de heer
de Ruiter echter per aé een gedipl. kraamverpleegster
verlangde en het vereischte diploma niet te voorschijn
kwam, sprongen de onderhandelingen ten slotte af en
bracht de juffrouw later de z.g. goospenping terug.
Verdachte beweerde, dat zij een advertentie in de
Schager Courant had geplaats, waarin zij zich aan
beval als particuire kraamverzorgster. Ook had zij zich
niet bij de Ruiter als gediplomeerd voorgesteld.
Zij had wel gezegd, dat zij even goed kon werken als
een gediplomeerde.
Juffrouw Maria de Wit huisvrouw de Ruiter, had
geschreven op de annonce in de Schager Courant en
verkaarde dat de juffrouw zich kraamverzorgster had
genoemd. Getuige had een gediplomeerd en geen gewone
kraamverzorgster verlangd en zij kreeg niet den in
druk, dat zij in die juffrouw een steun kreeg voor de
komende omstandigheden. Later heeft zij beweerd, gedi
plomeerd te zijn, doch haar diploma was zoek geraakt.
Volgens een derde getuige, mej. Schrieken uit de
Zijpe. had verdachte zich den titel van gediplomeerd
kraamverpleegster toegeëigend en werd zij daarop door
verdachte een leugenaarster genoemd. Het was beter
dat zij haar huishouden deed, riep getuige vinnig en
opgewonden.
De Officier memoreert, dat verdachte door den Kan
tonrechter veroordeeld is tot f 20 boete of 20 dagen.
Het woord verzorgster Is niet strafbaar, doch uit de
getuigenverklaringen is komen vast te staan, dat hier
wel degelijk den titel van kraamverpleegster is ge
voerd. Eisch f 20 boete cf 20 dagen.
EIGENAARDIG SMAADSCHRIFT.
Mej. Maartje D., gehuwd met zekeren heer C. K. te
Wieringerwaard stond terecht wegens smaadschrift
tegen haar 52-jarigen schoonvader Cornelis Klos te Bar-
singerhorn en diens echtgenoote, aangezien zij in het
nummer van 15 Maart van de Schager Courant een
annonce zou hebben geplaatst van den volgenden in
houd:
Geen geld of goed af te geven aan mijn echtgenoote
Hijntje Been, daar dit door mij niet wordt betaald.
(get.) Cornelis Klos.
Daar het echtpaar met deze geheel uit de lucht ge
grepen advertentie niet accoord ging, deed de heer Klos
een klacht, ten gevolge waarvan tegen de jonge vrouw
een vervolging wegens smaad werd ingesteld. Volgens
verklaring van Klos had verdachte een hekel aan zyn
vrouw.
Verdachte ontkende aan de advertentie schuld te
hébben, zoodat tot het verdere bewijs een schriftkundi
ge moest medewerken.
Bij den heer G. de Jong, boekhandelaar te Wieringer
waard, had verdachte een paar dagen voor het ver
schijnen der advertientie een velletje briefpapier ge
kocht.
Verdachte zei, dat deze getuige gewoonweg stond te
liegen.
De heer Ott, onderwijzer te Alkmaar, deskundige op
calligraphisch gebied, werd gehoord als de getuige-
deskundige, die het schrift van verdachte en dat van de
advertentie in opdracht van den Rechter-Commissaris
had onderzocht. Verschillende taalkundige fouten, die
in de schrijfproef voorkwamen, werden ook gevonden in
het schrift der advertentie. Ook het papier was gelijk
soortig. De heer Ott kwam dan ook tot de conclusie,
dat verdachte de schrijfster was van de geïncrimineer
de advertentie.
De Officier achtte door de verschillende omstandig
heden, alsmede vooral door de verklaring van den des
kundige, het feit wettig en overtuigend bewezen en
vorderde f 75 boete of 75 dagen hechtenis.
Uitspraak In alle zaken a.s. week.
Sluiting.
Een jonge Italiaan, Savlero Natella, heeft in een klein
plaatsje, aan de golf van Salerno, een zeer bijzondere
demonstratie gehouden. Aan een soort luchtlelding, wel
ke veel overeenkomst vertoonde met een antenne, sloot
htj een toestel aan. dat, zonder gebruik van electrische
krachtbronnen een tweetal gewone gloeilampen, zooals
wij op ons lichtnet branden, aan het gloeien bracht. De
energie, welke hiervoor noodig was, werd volgens zijn
zeggen aan den aether onttrokken en bestond uit posi
tieve golven, ter grootte van 62.326 meter en uit nega
tieve golven, ter grootte van 63.828 meter. Natella ber
weert, dat het geen Hertzsche golven waren, doch dat
deze kracht als spanningsverschil tusschen de uitterste
grenzen van wereld-atmospheer en wereld-aether als het
ware condensatorisch opgehoopt was.
Wij zullen hier de in Italië over deze ontdekking ge-
maakten ophef, alsook de daaraan geknoopte mogelijk
heden zwijgend voorbijgaan. Als hier werkelijk nalatig
heid der toeschouwers in het spel ls en de ontdekking
werkelijk op waarheid berust, dan zouden de door Grin-
dellMatthews in Engeland reeds in 1924 ontdekte „doo-
dende stralen" en de „hltte-golven" van den professor uit
Leningrad, A.N. Boyka. Nu tastbare vormen gaan aan
nemen.
Nemen wij aan, dat de waarnemingen der toeschou
wers betrouwbaar zijn, dan is er nog geen verklaring
voor het feit. dat op den grens van wereld-atmospheer
en de, slechts met electro-magnetlschen aether gevulden
wereldruimte grootere potentiaal-verschillen zouden op
treden. Want zulk een grensvlak bestaat niet volgens
de werken van Kennelly-Heaviside geheel afgezien
nog daarvan, dat wij deze grens ook volgens de tegen
woordige opvattingen niet meer kennen, daar de aether
geen massa heeft, terwijl de atmosfeer altijd nog een
lichaam is. Begrenzende vlakken zijn slechts mogelijk
tusschen twee lichamen misschien ook tusschen twee
lichamen in verschillende aggregatie-toestand. Een
tweede punt, waarop Natella's theorie stuit, is de vraag
hoe het mogelijk is, dat de aldus ontstane energie vanaf
zulk een enorme hoogte juist bij de antenne van Natella
zou terechtkomen, zonder beïnvloeding van het normale
electrlciteitsnet. Bij alle proeven, die men n.1. tot nu toe
nam om de atmosferische electriciteit (bliksem), a's
energiebron te benutten, heeft men zeer uitgebreide an-
tenne-vormige leidingen gebruikt, die tot op zeer groote
hoogte in het luchtruim staken, of wel men stelde op
hooge bergen stellages op, waaraan de ontvangst-lei-
dingen waren bevestigd. Nog nooit is men daarbij op
een nieuwe vorm van energie gestooten. Als de uitvinder
deze energie op de wenteling der sterren wil baseeren,
dan blijkt deze uitvinding geen uitvinding meer te zijn,
want deze energie-vorm is reeds lang bekend en zelfs
de stralen van Kohlhorst laten zich zonder eenige moei
te aan ons golven-spectrum aansluiten, tegenover de
Röntgenstralen.
Sheridan was verbaasd over den flater, dien het
meisje maakte. Vrouwen waren gewoonlijk onwijs waar
het haar leeftijd betrof, maar dit was de zotheid te ver
gedreven! Zij had ten minste kunnen toegeven, dat zij
een en twintig was en daar zij al in Europa had ge
reisd, had zij de wetten van Monte Carlo dus kunnen
kennen. Ja, nu waren zij buitengesloten door haar malle
streek van onbedachtzaamheid, wat het dan ook was;
maar deze tegenvaller was nogal grappig en Sheridan
lachte ondanks zichzelf.
„Dat maakt er een eind aan," zei hij. „U is nog te
jong en te onschuldig om roulette of trente-et-quarante
te spelen in het Casino, maar ik verwacht, dat ik u wel
zal binnenloodsen van middag In de Sport-Club zonder
gearresteerd te worden als ontvoerder van een minder
jarige."
Zij hadden een nederlaag geleden en liepen door. She
ridan lachend. Terry beschaamd. „Hoe kwam u ertoe,
om juist zeventien te zeggen?" vroeg hij.
„Ik... vergat het," zei hij.
Het was een zonderling antwoord op zijn vraag, maar
als zij nu eenmaal zeventien wilde zijn, goed dan, laat
haar haar gang gaan! Hij gevoelde plotseling, dat zijn
gedrukte stemming week onder zijn lachbui, waarin
voor het eerst sinds langen tijd geen bitterheid was.
Daar het Casino verboden was en de Sport Club voor
de lunch gesloten, liet hij zijn gezellin de winkels bewon
deren in de Galerie Charles Trols. Terry was verrukt
over de hoeden en japonnen achter de vensters van
spiegelglas cn over het bont en de juweelen, maar zij
scheen onaangenaam getroffen te worden, toen Sherldan
aanbood voor haar te koopen, wat zij verlangde. „Nee,
ik heb die dingen werkelijk niet noodig," zei zij. „En ik
zou niet toestaan, dat u ze mij gaf."
Wonderlijk meisje wonderlijke Miljoen Dollar Pop.
Ciro was niet open. Het was te vroeg in het jaar, zoo
dat de twee lunchten in het Hotel de Paris op het bal
kon onder de zonnetent. Sheridan zag er verscheiden
kennissen uit New-York, die klaarblijkelijk Juliet Dlvine
herkenden en de dingen, die niet gezegd konden wor
den, rieden.
Zij echter zat kalm en onverschillig, alsof zij die be
langstellende gezichten zelfs van aanzien niet kende. La
ter in de Sport Club waren er een aantal vrienden uit
de villa's in de buurt menschen, die Miles verwacht had
te ontmoeten, maar die hij nu liever had vermeden. Zij
spraken tot hem en deden hem geen vragen omtrent
Juliet Divlne, behalve dan met hun oogen.
Eigenaardig schijnt ons echter het feit toe, dat de
uitvinder reeds tevoren verklaarde, dat de door hem
verkregen en benutte energievorm met *de z.g. Hertz
sche golven niets te maken had. Blijkbaar wist hij, dat
de vroegere gapingen in het electro-magnetisohe gol-
ven-spectrum tegenwoordig tamelijk volledig aangevuld
zijn, zoodat hier niet veel te halen was. Maar nu komt
het hoofdpunt waarop onze twijfel zich concentreert:
er is geen enkele energie-vorm in den aether, welke
niet van electro-magnetischen aard is. En daarmede
valt natuurlijk ook de bewering der optimisten in puin,
dat een krachtstation van 100.000 volt (waarschijnlijk
bedoelt men wel KVA) nauwelijks 10.000 gulden kosten
zal.
Wij zouden op deze wijze voort kunnen gaan en alijtd
komt men terug op dezelfde conclusie, n.1.: Natella's
uitvinding in het houten kastje van 60 keer 40 keer 30
c.M., -schijnt evenzeer tot de reeks experimenten te be-
hooren, welke theoretisch onmogelijk zijn en ook prak
tisch reeds hebben bewezen tot de onmogelijkheden te
behooren. zoodat hier waarschijnlijk zelfbedrog in het
spel is, of... erger.
(Nadruk verboden).
M. Pont
VRIJDAG 20 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 12.00—«.00: 293 M.)
A.V.R.O.: 10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00
2.00 Middagmuzlek door het AVRO-Kwintet, 2.05—2.45
Uitzending voor scholen. "Causerie over „Gletschers"
door J. Aerts, 2.453.00 Gramofoonmuziek, 3.004.0C
Maak het zelf! door Céline SchaakeVerkozen; 4.30
5.30 Gramofoonmuziek, 5.30 Vooravondconcert door het
Orkest van het Rembrandt-Theater te Amsterdam; 6.00
Tijdsein, 6.01 Voortzetting van het concert; 6.30 Koersen
Vaz Dias, 6.407.00 Gramofoonmuziek, 7.007.30 Extra
Boekenhalfuur; 7.308.0Q Gramofoonmuziek, 8.00 Tijd
sein, 8.018.15 Gramofoonmuziek, 8.15 Derde Concert
door het Concertgebouw-Orkest, onder auspiciën van de
A.V.R.O. Dirigent. Nico Treep. In de rustpoos: Mauri-
ée van LTzer. plano; Na afloop: Persberichten van Vaz
Dias. Daarna: Aansluiting van het Cabaret „La Gaité"
te Amsterdam: The Russian North Star Orchestra
speelt; 12.00 Sluiting.
Huizen (1875 M.)
N.C.R.V.10.30—11.00 Korte Ziekendienst. K.R.O.:
11.30—12.00 Godsdienstig Halfuurtje, 12.00—12.15 Tijdsein
en Politieberichten, 12.152.00 Gramofoonmuziek.
N.C.R.V.: 4.00—5.00 Gramofoonplaten, 5.006.30 Concert
te geven door het Chr. Radio-Orkest. K.R.O.: 6.30
7.00 Gramofoonmuziek. 7.007.30 Spreker: L. v. Lams-
weerde. Onderwerp: „De Film". V.P.R.O.: 7.30 Pers
„Het blijde nieuws zal nu verspreid worden!" dacht
hij en al de bitterheid overstroomde hem opnieuw.
Zijn tegenzin om haar te vertoonen onderdrukkend,
dwong hij zichzelf de aandacht op het meisje te doen
vestigen door haar te leeren, hoe zij roulette moest spe
len. Met het „geluk van den beginner" won zij en met
het gewetensvolle air van een jachthond, overhandigde
zij haar winst aan haar leermeester.
„Maar het geld is van u," drong hij aan, het pakje
biljetten van honderd francs wegduwend.
„Ik kan het geld niet houden," zei Terry: „U gaf mij
het geld om mee te beginnen."
„Dat doet er niet toe. heeft gekozen, waarop u zetten
wilde."
Zij schudde het hoofd. „Nee ik wil het geld niet heb
ben."
Miles fronste tegen haar. „Wij kunnen het hier niet
uitvechten. Maar ik zal beleedigd zijn, als u weigert iets
van mij aan te nomen, nu het u zelfs rechtens toe
komt."
Het meisje keek als een kind, dat berispt wordt bij de
scherpe gefluisterde woorden. Zij nam een biljet van de
andere af en stopte het in Juliets gouden tasch. „Deze
eene zal ik houden," zei zij, „om u niet te beleedigen.
„Maar u moet de rest nemen."
„Ik wil het niet hebben," hield Mlle3 aan. „Gooi het
opnieuw op de tafel."
„Ik zal het op het eerste dozijn zetten," zei zij, „als
u mij belooft de winst te nemen."
Nieuwsgierig om te zien, wat er gebeuren zou, stemde
Miles toe. „Maar er zal geen winst zijn," voegde hij erbij.
Het eerste dozijn won. Terry had duizend francs ge
wonnen, tweemaal haar opzet. Ernstig gaf zij het geld
aan Sheridan. die verplicht was zich aan de overeen
komst te houden, Hij herinnerde zich een paar woorden
van Harky na dien dag bij de Azoren: zij had gezegd,
dat zij geloofde, dat het meisje geen roode cent bezat.
Terry was heel stil, toen zij terugroeiden naar het jacht
om zes uur om zich voor het diner te gaan kleeden, en
Sheridan vroeg haar of ze moe was. „U hoeft vanavond
niet terug te gaan, tenzij u graag wilt," stemde hij toe.
„O, Ja, ik wil wel terug," zei zij. „Ik ben niet moe
Ik dacht alleen maar."
„Waarover?" wilde hU weten.
„Over duizend dingen."
Maar een ding, waarover zij niet gedacht had, wachtte
hen aan boord: Juffrouw Caroline Sheridan was op de
Silverwood.
berichten van het Vrijz. Godsd. Persbureau; 7.45 Poli
tieberichten. 7.50 Cyclus Kerk en Kerkgaan, 8.20 Con
cert, 8.56 Cursus, 2de voordracht Onderwerp: Vormen
van wereldbeschouwing. Spreker: Dr. H. de Vos; 9.35
Concert; 10.05 Declamatie door Louis van Gasteren;
10.25 Concert.
ZATERDAG 21 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 10.00—1.00: 298 M.)
A.V.R.O.: 10.0010.15 Tijdsein en Morgenwijding. 12.00
2.00 Middagmuzlek door het AVRO-Kwintet 200—2.30
Modepraatje door Mevr. Ida de Leeuwvan Rees, 2.30
3.30 Aansluiting van het Tuschinski-Theater te Am
sterdam, Illustratieve Filmmuziek; 3.304.30 Gramo
foonmuziek, 4.305.00 Sportpraatje door H. Hollander,
5.006.15 Concert door het Omroep-Orkest o.l.v. Nico
Treep; 6.00 Tijdsein, 6.15 Causerie door Herman Rut-
ters over Wagner's „Siegfried"; 6.308.00 Aansluiting
van den Stadsschouwburg te Amsterdam. Uitzending
van de Eerste Acte van de Opera „Siegfried".
V.A.R.A: 8.00 VARA-Varia, 8.05 Rondgang over de Ze-
venmijlstentoonstelling. 8.45 Publieke Receptie van de
VARA. ter gelegenheid van de uitbreiding van den
zendtijd met medewerking van den geheelen VARA-
staf; pl.nv 10.00 Persberichten Vaz Dias, 11.00 Bij de
Pomp. Wekelijksch nieuws van Teun de Klepperman,
11.15 Gramofoonplaten.
Huizen (1875 M.)
K.R.O.: 8.159.30 Gramofoonmuziek, 11.3012.00 Gods
dienstig halfuurtje, 12.0012.15 Tijdsein en Politiebe
richten, 12.152.00 Gramofoonmuziek, 2.003.15 Kinder
uurtje, 4.405.00 Radio-Zwemcursus, Zesde les, door
S. P. J. Borsten. 5.006.00 Gramofoonmuziek, 6.01
6.15 Praatje over het tourisme in België, 6.156.30
Sportpraatje door S. P. J. Borsten over „Hoe water
polo gespeeld wordt"; 6.306.55 Gramofoonmuziek, 6.55
—7.15 Journalistiek Weekoverzicht, 7.157.45 Spreker:
F. M. Gescher, Onderwerp: „De beschaving der Ma-
leiers"; 7.458,00 Politieberichten en Tijdsein, 8.01—
9.30 Concert door het K.R.O.-Salon-orkest, 9.30 Nieuws
berichten van Vaz Dias, 9.4011.00 Studio-opvoering van
de Radio-Revue: „Leve de Klankfilm!"; 11.0012.00
Gevarieerd Platenconcert, 12.00 Sluiting.
ONZE KOLONIëN.
Rattenlegers.
Men zal zich herinneren, dat eenigen tijd geleden van
Flores, van West-Flores in het bijzonder, ongunstige be
richten kwamen, Door verschillende omstandigheden
(droogte, muizenplaag en ziekten) was daar een ernstig
misoogst veroorzaakt, welke laatste leidde tot een kri
tieke situatie, die ingrijpen door de regeering noodza
kelijk maakte. Het te Lauzanne verschijnend weekblad
„L'Ulustré" brengt het op zich zelf reeds ernstige ge
noeg zijnde geval op de volgende wijze ter kennis van
zijn lezers: „Een leger van ratten, beter gezegd, ver
scheidene legers van ratten, aangevoerd door ervaren
generaals, hebben het eiland Flores nabij Java 'over
stroomd. De Inlanders, van alle zijden aangevallen,
namen de vlucht en zochten een wijkplaats in de bos-
schen. Intusschen vernielden de zegevierende ratten alles
en aten alles op. Nu heerscht er hongersnood op dat eens
welvarende en vruchtbare eiland. In de bosschen moe
ten de Inlanders zich met wortels en vruchten voeden,
maar velen komen om, omdat dit voedsel bedorven en
het water onzuiver is. In de dorpen woont niemand
meer; daar huizen nog slechts de ratten, die er vroo-
lijk in benden rondwandelen."
Tot zoover „L'Ulustré" dat wij maar met een glim
lach terzijde zullen leggen, commentarieert „Malanger".
Drama tn dé Rimboe.
Een onzer correspondenten schrijft: Eenige dagen
geleden begaven zich twee Madoereesche opgezetenen
van de onderneming Karang Tambak in het Banjoe-
wangische op hun paardjes naar den dichtst bijzijnden
passeer. De voorste ruiter, die zijn makker al ver
vooruit was, meende, in den boschweg rijdende, eenige
beweging te zien in de alang-alang langs den weg. Plot
seling. voor hij er op bedacht was, maakte zijn paardje
een zijsprong. Een gTOot dier vloog langs hem heen,
doch miste het paard, waarop de sprong blijkbaar ge
richt was. Tot zijn ontzetting ontwaarde dé Madoerees,
dat het een koningstijger was, die hem had besprongen.
Het ongure beest besprong thans onder een angstwek
kend gebrul den ruiter. Deze viel door den schok
en werd door den tijger zoo deerlijk toegetakeld, dat hij
zwaar gewond neerzeeg en het bewustzijn verloor.
Zijn kameraad, die dertig meter achter hem reed,
sprong, toen hy de worsteling zag, van zijn paard,
greep zijn kapmes en snelde onvervaard op het on
dier toe om den ander te redden. De tijger moest twee
fiksche houwen incasseeren, doch gaf zijn aanvaller een
leelijken haal over den schouder en sprong toen weg
in het struikgewas. De zwaargewonde Madoerees werd
naar het hospitaal te Krikilan getransporteerd, doch
bezweek kort daarna aan zijn wonden. Zijn dappere
metgezel kwam er betrekkelijk goed af, doch is voor
eenige weken invalide. Eenige dagen later werd de ge
wonde koningstijger door den administrateur der on
derneming opgespoord en neergelegd.
HOOFDSTUK XXIV.
De liefde en dankbaarheid van Miles voor de oude
mevrouw Parmalee had bij hem bijna overdreven denk
beelden gewekt, wat men verschuldigd was aan oudere
vrouwen. Het zou hem onmogelijk zijn geweest om on
beleefd te zijn tegen zyn tante, ofschoon hij zeer on
aangenaam getroffen was door de vrijheid, welke zij ge
nomen had om op zijn jacht te komen, nadat hij ge
weigerd had haar hiervoor uit te noodigen.
Zij zat aan dek. toen hij met Terry aankwam en zich
opwerkend uit de lage stoel waarin zij zat, kwam zij
naar hen toe met het air van iemand, die een leger
voert naar zijn martelplaats.
„Lieve Miles", zei zij. voordat hij nog van zijn verba
zing was bekomen, „je moet mij dit vergeven. Ik moest
het doen. Na een bezoek van je oude getrouwe dienst
bode heden middag bij mij thuis, gevoelde ik. dat het
mijn plicht was je op te zoeken. Er was geen tijd te
verliezen. Ik kwam over uit Menton, bracht juffrouw
Harkness terug en stond erop om aan boord te gaan,
ofschoon ik maar al te goed wist, dat ik niet welkom
zou zijn."
„Ik heb u gezegd, tante Caroline", bracht Sheridan
haar in de herinnering: „dat het voornamelijk terwille
van uzelf was, dat ik u niet kon uitnoodigen."
„Ik heb niet de gewoonte om aan mijzelf te denken,
als ik voel, dat Jets mijn plicht ls, zooals in dit geval.
Ik gevoel ook, dat Ik ben gezonden." Haar stem daalde.
Haar lichte oogen wierpen een vurigen, veelbeteekenen-
den blik eerst op haar neef, toen op het meisje, dat niet
had durven ontsnappen. „Ik heb gebeden," vervolgde
juffrouw Sheridan: ..gebeden om leiding. Toen kwam
het over mij, dat ik deze poging moest doen. Miles. ik
wensch te spreken met juffrouw Divlne, alleen met
haar. Maar voordat ik je verlaat wil ik nog zeggen in
tegenwoordigheid van beiden, dat ik het mijn plicht
vond om aan je vrouw te schrijven. Ik ried haar aan
ik smeekte haar zich bij je te voegen."
Miles lachte een onaangenamen lach. „Arme tante
Caroline!" riep hij uit. „U is een buitengewone optimist.
Of anders heeft Harky in het gesprek, dat u met haar
hadt betreffende mijn zaken, haar mond gesloten als
een muizenval."
Wordt vervolgd.
