SchagerCourant
RADIO
HAAR
SPROOKJESPRINS
Radioprogramma
Tweede Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
TELEVISIE VOOR
THEATER-DOELEIHDEN.
Donderdag 26 Juni 1930.
73ste Jaargang. No. 8685
MEERVOUDIGE STRAFKAMER
Zitting: van Dinsdag 24 Juni 1930.
Behandeling der nieuwe zittingroL
VERDUISTERING BIJ DE POSTERIJEN.
(Voortgezette zaak).
De heer J. F. S. Sm., besteller der posterijen te War-
imenhulzen, had voor eenigen tijd terecht gestaan ter
zake verdacht te zijn van verduistering van f 15, hem
ter hand gesteld door mej. v. d. Schuur aldaar, einde
Dec. '29 ter verzending van een postwissel van dit be
drag.
De zaak was toen geschorst ter afwachting van een
reclasseeringsrapport, door den heer Wiggers uit te
brengen.
Tengevolge van een nieuwe samenstelling der recht
bank werd heden deze zaak opnieuw behandeld en
de zelfde getuigen gehoord.
De heer Wiggers had den indruk gekregen, dat ver
dachte slof en vergeetachtig is, zooals door voorbeelden
werd aangetoond.
Voorts had het verhoor der getuigen plaats, welk ver
hoor werd geopend met mej. Barendina Wiltje, huis
vrouw J. v. d. Schuur, inmiddels te Sohoorl woonach
tig. Zij heeft verdachte f 15 ter hand gesteld, doch had
van verdachte geen regu ontvangen.
Toen over het uitblijven der postwissel werd gecor
respondeerd, informeerde de juffrouw en beweerde de
heer Sm de opdracht vergeten te hebben
De heer Reijnders, kantoorhouder te Warmenhuizen,
Is door zijn collega Sternberg te Sdhoorldam op 6 Janu
ari opgebeld en werd hem medegedeeld, dat op het
kantoor door verdachte een telegrafischen postwissel
was aangeboden, waarop de heer Reijnders verdachte
over dit geval onderhield en deze verklaarde, bevreesd
te zijn geweest om den vergeten postwissel te Warmen
huizen aan te bieden, omdat hij wist, dat hij in gebreke
was gebleven. Verdachte was in uniform, toen hij te
Schoorldam deze telegrafische postwissel aanbood, welke
omstandigheid niet wees op eenige geheimzinnigheid.
De heer Wiggers had onderzoek naar de financieele
toestand van verdachte ingesteld, welk relaas hier wel
achterwege kan blijven. Het bleek echter, dat het re
sultaat van het onderzoek niet geheel strookte met de
opgaven van verdachte en zijn financiën tijdens het
voorgevallene met den postwissel er niet schitterend
voorstonden. Een feit was echter, dat de echtgenoote
van verdachte geregeld sukkelde.
De heer Officier releveerde dat de tweede behande
ling niet veel nieuwe lichtpunten had gebracht De Of
ficier aanvaardde echter niet de opgeworpen vergeet
achtigheid van verdachte. Uit verschillende punten Is
gebleken, -dat verdachte geen juiste inlichtingen had
verstrekt wat tegen "zijn waarheidsliefde pleitte.
Had hij zijn verzuim onmiddellijk hersteld, dan had de
Officier motief gehad, zijn vergeetachtigheid door de
vingers te zien. Ook had verdachte zich beroepen op
de aflossing zijner schulden en de rechtbank daarom
trent leugenachtige voorlichtingen verstrekt Spreker
was dus de meening toegedaan, dat verduistering heeft
plaats gehad en requireerde de Officier dus opnieuw
vier maanden gevangenisstraf.
Mr. Eecen uit Oudkarspel, verdediger van verdachte,
ving zijn pleidooi aan met te wijzen op de verregaande
vergeetachtigheid en slofheid van verdachte, wat ook
blijkt uit het rapport van den heer Wiggers en wat
pleiter verder demonstreert uit het verloop van het
gebeurde. Pleiter distilleerde daaruit, dat de opgaven
van verdachte wel waarheid kunnen bevatten en bij
hem geen opzettelijke verduistering had voorgezeten.
Uit niets blijkt dan ook opzet der wederrechtelijke loe-
eigening, 'n daad die trouwens onvermijdelijk aan 't
licht moest komen. Heeft hij het geld tijdelijk in zijn
huishouding gebruikt, dan gold het bier sleohts een
wederrechtelijke beschikking.
Voorts bracht pleiter ter sprake de schorsing, die
vermindering van zijn salaris medebracht en ten slotte
concludeerde vrijspraak, subsidiair een lichtere straf.
FEF11.1.F.TOR
door
C. N. W1LLIAMSON.
Een der meest Interessante romans
uit de bekende Society-ReeksUitgave
Van IIoLkema en Warendorf, Amster
dam.
3L
HOOFDSTUK XXIX.
De groep bestond uit een grijzen oudachtige man met
een vlerkante kin, die zelfs aan de Noordpool er als
een Amerikaan zou hebben uitgezien; een aardig, mol
lig meisje met een perzikachtig teint, heldere, blauwe
oogen en bruin „bobbed" haar. Het derde lid van dit
trio was een jonge, zeer donkere, mooie man, heel
slank en elegant
Deze laatste was Paul dl Salvano. Miles meende, dat
hij ergens in Amerika zou zijn gebleven, ongeduldig
wachtend op Betty, die het echtscheidingsproces zou
aanhangig maken.
Miles haatte Salvano. De Italiaan had het hart van
Betty's echtgenoot niet gebroken, want Betty bezat zijn
hart niet; maar de man had Miles' leven gebroken en
al de idealen van eerbied en genegenheid voor Betty,
die nog gebleven waren na een huwelijk van zeven
jaar. Toen Miles hen voor het eerst had samengezien,
was hij razend van drift geworden en hij zou Salvano
hebben kunnen dooden, of met hem duelleeren op leven
en dood. Maar plotseling scheen het hem toe of me
vrouw Parmalee tusschen hen stond en haar stem zei:
„Denk aan je belofte!"
Hij kon Salvano toen niet aanraken. Door hem te
dooden zou er een schandaal worden verwekt, dat niet
gesust zou kunnen. Hij Miles, zou niet van moord be-
sohuldigd worden. Hij zou zijn vrijgesproken door de
macht der Ongeschreven Wet Maar Betty zou vernie
tigd zijn en daarmee zou hij zijn belofte hebben ver
broken. Hij had den weg gekozen, die het vlugst scheen
en het veiligst om haar te redden en haar geluk te ge
ven van het soort die zij scheen te begeeren. Nu had
de zeewind den koortsgloed in zijn aderen afgekoeld en
gedurende weken had hij slechts in het voorbijgaan
aan Paul di Salvano gedicht „Paolo,,' zooals Betty
VERDUISTERING TE BERGEN.
De heer W. G. F., 42 jaar, thans zonder beroep en
wonende te Rotterdam, had alreeds terecht ge
staan ter zake verduistering, gepleegd in zijn kwaliteit
van kassier-boekhouder bij de te Bergen gevestigde
melkfabriek ,JDe Lelie". Deze strafzaak was destijds
geschorst, doch moest thans door een andere samen
stelling der rechtbank opnieuw worden behandeld.
Volgens den heer Kok, eigenaar der onderneming,
ging de melkfabriek onder het financieel beheer gel
delijk voortdurend achteruit en zou het bedrijf gelei
delijk geheel ten gronde zijn gegaan.
Verdachte stond evenwel terecht van verduistering
van f 213, welk bedrag hem bij dagvaarding was ten
laste gelegd.
Volgens opgave van den heer Kok verdiende verdach
te f 25 per week met het vooruitzicht dat dit bedrag
later tot f 30 zou worden verhoogd.
Mr. Sluis, verdediger van verdachte, kon echter be
slist verklaren, dat in de acte van aanstelling stond f 30
per week.
Aan verdachte werd echter maar f 25 uitbetaald,
waarbij verdachte zioh „a contre coeur" had neergelegd,
zeide verdediger.
Dat gaf hem eohter niet het recht verduistering te
plegen, reporteerde Mr. Ledeboer, de president.
Dat wordt aan deze zijde ook niet beweerd, antwoord
de verdediger.
Rijksveldwachter Vermeulen, thans in Den Haag, had
het onderzoek naar de verduistering op klachte van den
eigenaar, ingesteld. Getuige had met verdachte de boe
ken doorgeloopen en deze had de voorkomende verduis
teringen erkend tot een bedrag van f 293.70.
De heer Blom, accountant te Alkmaar, gehoord als
getuige deskundige, had eveneens een boekenonderzoek
Ingesteld en had geconstateerd dat verdachte verschil
lende bedragen zich geheel of gedeeltelijk had toege-
eigend en had als vaststaand geconcludeerd een tekort
van f 213.08. Twijfelachtige gevallen waren door den
accountant niet ais vaststaand in zijn rapport opgenomen
wel was daarbij het vermoeden uitgesproken.
Mevrouw Joh. Clasina D., echtgenoote van den heer
Kok, eigenaar der melkfabriek, werd nog als getuige
gehoord en gaf op eigen verzoek een toelichting van de
zaak, om aan te toonen, dat het bedrag der verduiste
ringen veel hooger was. Daar verdachto had beloofd,
zooveel mogelijk te trachten het verduisterde terug te
betalen, hoopte getuige, dat hij daarvoor in de gelegen
heid zou worden gesteld, wat hem niet mogelijk zou
kunnen zijn, indien hij tot gevangenisstraf werd veroor
deeld. Daarom koesterde getuige den wensch, dat ver
dachte voorwaardelijk zou worden veroordeeld.
De president merkte getuige echter op, dat uit niets
bleek, dat verdachte méér had verduisterd, dan hem
was ten laste gelegd. Ook heeft verdachte alreeds f 300
terug betaald.
De heer officier onderschreef deze meening en deed
uitkomen, dat juridisch vaststaat het bedrag van f 213,
welk bedrag verdachte ruimsohoots heeft terugbetaald.
Het rapport der reclasseering hoe gunstig ook, gaf
den officier geen redenen om af te wijken van zijn
reeds bij de eerste behandeling genomen requisitoir. Ook
de omstandigheden gaven geen aanleiding tot wijziging.
Zooals de officier meer in 't breede aantoonde, voortdu
rend had verdachte verschillende bedragen wederrech
telijk zich toegeeigend en derhalve presisteerde de of
ficier bij de door hem reeds uitgesproken eisch: 4 maan
den gevangenisstraf.
Mr. D. Sluis achtte het onnoodig de motieven a!e hem
aanleiding gaven een voorw. veroordeeling voor verdach
te te verzoeken, nogmaals te ontwikkelen en bleef plei
ter, mede aan de hand van het rapport op die voorw.
veroordeeling aandringen. De motieven van mevrouw
Kok achtte verdediger niet zuiver, daar reeds juridisch
wordt onderhandeld betreffende eventueele civiele actie
tegen verdachte. De rechtbank zou Sus zijn aangewezen,
de taak te vervullen van- een incassobureau, waarvoor
zij wel feestelijk zou bedanken. Pleiter concludeerde dus
een voorw. straf zonder geldelijke verplichting als op te
leggen bijzondere voorwaarde.
DIEFSTAL VAN FLESSCHEN MET CONSUMPTIE.
Terecht stonden daarop de heeren Krijn BI., visscher
te Egmond aan Zee, Jacob Zw., loopknecht te Alkmaar
en Leonardus Bern. D., broodventer te IJmuïden, aan
welke heeren ten laste was gelegd diefstal van eenige
flesschen sterken drank en limonade ten nadeele van
de caféhouders Petrus van der Pol te Egmond aan Zee,
welk feit door hen was begaan in den nacht van Zon
dag 9 Februari. Door den heer van der Pol werd tegen
verdachten, die allen erkenden een civiele actie ingesteld
tot een bedrag van f 63, dat was f 43 ««u drank en
f 20 aan ontvreemd wisselgeld, welk geld echter niet
was ten laste gelegd en dus buiten het geding bleef.
Verdachten achtten evenwel ook het bedrag f 43 te
hoog en schatten zulks op f 20. Zij waren het locaal bin
nengedrongen na sluiting, doch het bleek dat de café
deur niet gesloten was geweest. Verdachten verkeerden
onder het plegen van het feit, onder den invloed van
sterken drank. Zij beweerden niet meer dan 6 flesschen
te hebben weggenomen. De deur van het café had ech
ter den geheelen nacht los gestaan. Het was een rumoe-
haar minnaar noemde. Maar nu. plotseling, kwam al
zijn haat in een stroom terug, alsof een sluis was
opengezet. „Vervloekte hond!" dacht hij. „Betty heeft
hem zeker gezonden om mij te splonneeren."
Zijn eerste ingeving was om te keeren en het terras
met Juliet Divlne te verlaten; maar oogenblikkelijk
veranderde hij van inzicht Hij zou zich door dien re
kel niet laten verjagen!
Een tafel kiezend, zorgde hij ervoor, dat Terry met
haar gezioht naar de baai zat en hij nam een stoel
tegenover haar. Zoo zagen de drie, die een eind van hen
afzaten, hun beider profiel. Het was niet noodig om het
drietal aan te kijken, maar evenmin wilde hij hen ver
mijden door hen den rug toe te keeren
Toen de koffie besteld en gekomen was, zei Miles:
„Ik heb gedacht of u het onaangenaam zoudt vinden,
indien wij een wijziging in ons plan brachten. Ik zou
graag met u een kleinen tocht door de woestijn maken,
voordat wij Algiers gingen zien; een korten tocht, niets
anders; een of twee nachten overblijven of langer als
het ons bevalt; om dan weer hier terug te keeren. Er
is een mooie, kleine oasis genaamd „bousaada." Met
een goede auto kan men er in een uur of zeven zijn,
maar het Is er wilder en niet zoo dJbr de touristen
bedorven als Biskra. Heel wat lieden weten niet eens,
dat het bestaat Ik ben er geweest met... Ik was er om
het dansen te zien van den Ouled Nails. U heeft na
tuurlijk wel over hen gehoord, u, die zoo behoorlijk
danst op het tooneel."
Terry schudde het hoofd: „Nee, ik heb nooit van de
Ouled Nails gehoord," antwoordde zij. Sheridan was er
mee opgehouden om al de wonderlijke dingen, die zij
beweerde, als valsch te verklaren. Meestal geloofde hij,
wat zij zei, zonder er zelfs aan te denken om te lachen
over zijn lichtgeloovlgheid.
„Wel, Bousaada is het oorspronkelijke vaderland van
de stam der Ouled Nails, die al hun meisjes tot danse
ressen opleiden. Zij zijn belangwekkend en dikwijls
mooi. En zeker de helft van den weg, die per auto naar
Bousaada voert, is bizonder. Er is geen spoorbaan zooals
naar Biskra. Zoudt u er heen willen? Of zou het
u spijten om het winkelen in Algiers te moeten uitstel
len?"
„Ik heb er niet te winkelen," zei Terry. Miles moest
weer aan Harky's woorden denken: ik geloof, dat zij
geen roode cent bezit). „En we kunnen Algiers bekij
ken als wy uit Bousaada terug zijn. En ik zal het heer
lijk vinden om op een vredige plaats te zijn, waar...
waar..." Plotseling hield zij zich in en bloosde.
„Waar? Wat?" drong hij aan.
„O... niets bizonders. Ik veronderstel, dat het dwaas
van mij is. Ik word er een beetje zenuwachtig van, als
al die deftige menschen, die u kennen, mij zoo aansta
ren. Dat is alles!"
„U kent minstens zooveel deftige menschen als ik," zei
rigen nacht, dus konden best ook anderen van de ge
legenheid geprofiteerd hebben.
Brigadier-titulair Bergstna, die het feit had geconsta
teerd en onderzocht, bevestigde den Inhoud van zijn
proces-verbaal.
De drie verdachten, reeds onder den invloed, versche
nen in dien nacht omstreeks half een op de slaapkamer
van getuige Hubert Schong en zijn broeder en hadden
ieder een gevulde flesch in de hand en noodigden den
heer Sohong royaal uit mede te gaan, en ook eens van
de meegebrachte ververschingen te genieten. De broeder
van dezen getuige, die eveneens op de bedoelde slaapka
mer aanwezig was, legde een gelijkluidende verklaring
af. Hem was later verzocht een beetje schappelijk te
zijn in zijn verklaring.
Verdachten ontkenden Sohong dit verzoek te hebben
gedaan.
Tweede verdachte was volgens zijn opgaaf, niet in het
café geweest, hij had wel meegedronken van de advocaat
Derde verdachte beweerde een flesch brandewijn van
eerste verdachte ten geschenke ontvangen te hebben.
Deze heer !s broodventer te IJmuiden en woont niet meer
te Egmond aan Zee.
De president vond het flauw en misselijk van dezen
verdachto wel de boel op te soheppen, maar niet te wil
len erkennen, dat hij in het café is geweest
De officier beschouwt de wederrechtelijke wegneming
en vereeniging wettig en overtuigend bewezen en vor
derde tegen B. 2 maanden gev., tegen Z„ die het meest
gunstig bekend staat f 50 boete of 50 dagen, en tegen D,
4 maanden gevangenisstraf. f
ZEDENMISDRIJF.
Hierna werd de openbare zitting gesloten en had nog
plaats de behandeling van twee zedenzaken, contra den
25-jarigen H. J. P. S., voormalig onderwijzer te Warmen
huizen, en A. de J„ een harmoniecaspeler uit Petten,
welke aangelegenheden met gesloten deuren werden be
handeld op grond van het zedekwetsende. Beide ver
dachten zaten in prev. hechtenis.
In alle zaken a.s. Dinsdag uitspraak.
Eerste demonstratie in
Scbenectady.
Zoo nu en dan gebeurt er weer
eens iets op televisiegebied, dat men
als een stap in de goede richting kan
beschouwen. Thans heeft Dr. Alexan-
derson, de bekende Amerikaanscho
uitvinder van het laboratorium der
„General Electric Company" weer
wat nieuws gebracht: televisie ge
schikt voor de projectie in het theater! Naar men weet
kon men er tot nu toe maar niet ln slagen, televisie-
prentjes grooter te projecteeren dan enkele decimeters
in het vierkant. Bij de verleden week i« een van New-
"Yorksch theater gegeven demonstratie heeft Dr. Alex-
anderson eohter laten zien, dat het zeer goed mogelijk is
om de beelden op een scherm van twee vierkante meter
weer te geven, zoodat ze vanaf iedere zitplaats in het
theater duidelijk te herkennen waren.
Het geheim van Dr. Alexanderson's succes is spoedig
verklaard: in plaats van de tot nu toe toegepaste cellen
maakte hij bij de laatste demonstratie gebruik van de
karoluscel, die door den beroemden Duitschen pro
fessor van dien naam, werd uitgevonden.
Het gebruik van deze cel stelde hem in staat een per
manente lichtbron van groote intensiteit te verkrijgen.
De installatie van den eigenlijken zender verschilt in
geenerlei wijze van de normale apparatuur. De persoon
of de scene, die overgebracht moet werrden, wordt door
een serie der lichtgevoelige cellen afgetast, waarbij hst
over te brengen object nog eens extra met licht wordt
bestraald. Vooral aan de ontvangstzijde is Dr. Alexan-
derson van de gebruikelijke methoden afgeweken. Werd
bij vroegere demonstraties het eigenaardig Neonlicht ge-
A: antenne .voor televisie-ontvangst G: antenna
voor geluidsontvangst T: televisieontvanger k
E: geluidsontvanger S: scherm L en S: luid
spreker T: gelijkrichter AM: versterker
I: verdeelschijf H: lamp EC: booglamp
bruikt, nu had Dr. Alexanderson de hulp van een krach
tige booglamp ingeroepen, zooals die wel in bioscopen
toepassing vinden. Dit licht werd op een lenzensysteem
geworpen en daarna op de Karoluscel. Hoewel het licht,
dat op het scherm geprojecteerd wordt, slechts 1 pet.-
bedraagt van de door den lichtboog afgegeven licht
sterkte is deze hoeveelheid ruim voldoende voor duide
lijke projectie.
Het schema, dat wij hierbij voegen geeft een duidelijk'
overzicht van de werking aan de ontvangstzijde.
Naar men ziet is van het normale televisie overbreng-
systeem verder niet afgeweken en is Dr. Alexanderson's
vinding uitsluitend van waarde, omdat hij er mee aan
getoond heeft, dat later televisie practisoh in het amuse
mentsleven een groote plaats kan innemen.
(Nadruk verboden).
A. MeijerSchwencke.
VRIJDAG 27 JUNI 1930.
Hilversum (1071 M., van 12.00—6.00 298 M.)
AV.R.O.
10.00—10.15 Tijdsein en Morgenwijding, 12.00—2.00 Mid-
dagmuziek door het AVRO-Kwintet; In de rustpoos:
Gramofoonmuziek, 2.05—2.45 Uitzending voor Scholen.
Causerie door den heer H. van Dijl over „Eetbare vo
gelnestjes"; 2.453.30 Gramofoommuziek, 3.304.00
Voordracht door Willem Hunsche, 4.305.30 Gramofoon
muziek, 5.306.30 Vooravondconecrt door het Orkest van
het Rembrandt Theater te Amsterdam; 6.00 Tijdsein.
6.30 Koersen Vaz Dias. 6.45—7.00 Gramofoonmuziek,
7.0O—8.00 Opening van de Radio-Volks-Unlversitelt Een
nieuw Instituut ontstaan uit samenwerking tusschen de
Bond van Nederl. Volks-Universiteiten en A.V.R.O. Rede
van Dr. J. Th. de Visser, Oud-Minister van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen. Een serie Nederlandsche
volksliederen, te zingen door Mevr. NoordewierRed-
Sherldan lachend en met iets verontschuldigende in zijn
stem. In plaats van menschen had hij ..mannen" moeten
zeggen, want ofschoon de vrouwen haar nieuwsgierig
aankeken, waren het slechts mannen, die haar groet
ten. Terry kwam niet tegen zijn bewering op... Zij her
haalde: „Ik zou het prettig vinden om naar Bousaada
te gaan."
in den Afrlkaansohen zonneschijn, (vaag wazig he
den, alsof het licht kwam door een bleeke safier) zag
het meisje er, volgens Sheridan uit zoo jong als de mor
gen en liever dan hij haar ooit had gezien. Een schuldig
gevoel van egoisme tegenover haar kwelde hem. lede
ren dag maakte hij gebruik van haar om zijn eigen
doel te bereiken, hij exploiteerde haar en gaf er haar
om zoo te zeggen niets voor terug, nu zij geweigerd had
de overeengekomen betaling aan te nemen. Het meisje
zelf had het natuurlijk op haar geweten, maar er was
toch een enkel ding, dat hij kon doen. een proef, die hij
kon nemen om haar gevoelens te peilen. Terwijl de ge
dachte bij hem opkwam, sprak hij ze al uit:
„U heeft immers geen hekel ,aan juffrouw Harkness?"
„Nee, volstrekt niet." riep Te'rry uit „Ik ben van haar
gaan houden. In het begin was ik een beetje bang voor
haar, maar nu niet meer. En ik geloof, dat zij niet
heelemaal, maar toch bijna ook van mij houdt"
„Zij zingt uw lof, als zij de kans schoon ziet," zei Miles
„Zij is zoo iets als een niet-officieele chaperonne voor u
aan boord van de Silverwood; en als u het zich herin
nert zult u weten, dat u slechts over dag met mij alleen
van het jacht bent geweest om een uitstapje te maken;
lederen avond heb Ik u bij Harky teruggebracht"
„Ik herinner het mij opperbest," zei Terry iets in de
war.
Sheridan wierp haar een scherpen blik toe. „Natuur
lijk is u veel te veel een Bohemienne om gewicht te
hechten aan een chaperonne," vervolgde hij. „Zij zijn
net zoo ouderwetsoh als draken. En zelfs als zij het niet
waren, dan zouden zij voor mijn doel niet hebben gepast;
het ging, om redenen, die u kent, niet aan om stap voor
stap vergezeld te worden van een duenna. Allesbehalve!
Maar in Bousaada zullen u en ik niet voor de galerij
spelen. Er is weinig kans, dat wij een Europeesch ge-
zioht zullen zien, behalve een paar Fransohe officieren,
ln garnizoen. Zou 't u bevallen om de rol .van ingeneu
u ziet er naar uit in waarheid te spelen en de' oude
Harky mee te nemen? Wat haar zelf betreft, zij zal
niet weten, wat te doen van vreugde!"
„O, ik zal het heerlijk vinden als zij mee gaat!" riep
Terry hem stralend aankijkend en in haar handen klap
pend.
Het kwam in Miles op, dat Salvano en zijn vrienden
waarschijnlijk naar hen keken; maar het kon hem plot
seling niets schelen. Hij gaf op dit oogenblik om niets
dan om het mooie meisje,dat eruit zag als een lief kind
dingius; 8.00 Tijdsein, 8.018.15 Gramofoonmuziek, 8.15
Vierde Concert door het Concertgebouw-Orkest onder
auspiciën van de A.V.R.O. Dirigent: Albert van Raalte;
In de rustpoos: Voordracht door Kommer Kleljn: „De
jonge Koning" van Oscar Wilde; pl.m. 9.30 Voortzet
ting van het Concert; Na afloop: Persberichten van
Vaz Dias. Daarna aansluiting van het Cabaret ,1a.
Gaité" te Amsterdam, 12.00 Sluiting.
Huizen (1875 M.)'
N.C.R.V,
10.30 Tijdsein; 10.30-11.00 Korte ziekendlenst
K.R.O.
1L30—12.00 Godsdienstig halfuurtje. 12.00—12.15 Tijdsein
en Politieberichten, 12.152.00 Gramofoonmuziek.
N.C.R.V.
4.005.00 Gramofoonplaten, 5.006.30 Concert door het
„Amsterdamsch Vocaal Kwartet".
K.R.O.
6.307.00 Gramofoonmuziek, 7.00—7.30 Spreker: H. Ba
ron van Lamsweerde. Onderwerp: „De Film".
V.P.R.O.
7.30 Persberichten van het Vrijzinnig Godsdienstig Pers
bureau, 7.45 Politieberichten, 7.50 Cyclus: Kerk en Kerk-
En gedurende een paar dagen zou zij niets dan een kind
zijn en hij een Jongen! De oude Harky zou de kinder
meid van hen beiden zijn. Eenmaal in de woestijn zou
den hij en Juliet Divine alles vergeten behalve den
zonneschijn, het gouden zand en den diep blauwen Afri-
kaanschen hemel!
Goed," zei hij zorgeloos. „Zoo spoedig we kunnen,
vertrekken wij. Voor vandaag is het te laat, want ik
moet zien een auto te huren en we moeten het een en
ander meenemen. De tocht zal minstens zeven uur du
ren en wij dienen voor den donker er te zijn. Maar heden
middag kunnen we een of twee moskee's bezoeken" (hij
was er zeker van, dat het gezelschap van di Salvano dat
niet zou doen) „en dan kunnen wij morgen vroeg om
tien uur vertrekken."
Toen zij opstonden, zag Sheridan met een oogopslag,
dat de Italiaan met zijn vrienden verdwenen was. Hij
bracht Terry naar het museum van Mustapha Superi
eure, waar slechts zij kwamen, die belang stelden in
de geschiedenis en de archeologie van de oude zee-
rooverstad en hij liet haar daar achter om een auto
voor den volgenden dag af te huren. Er waren ver
scheidene garages en daar het seizoen nog niet zijn
hoogtepunt had bereikt, vond hij bij de tweede, die hij
bezocht, een goeden wagen en een uitstekend chauf
feur. Voldaan, dat alles zoo vlot ging, keerde hij naar
Terry terug, liet haar El Blar zien en de „Jardin d'Es-
sai" met zijn verwonderlijke boomen, de Kasbah, en
kele moskee's en de Rue Bab Azoun. Al het andere,
waar Algiers om bezocht wordt, moest wachten tot na
hun terugkomst, want zoo overlegde hij met zichzelf
Salvano was geen man om ergens lang te blijven,
waar hij zich niet op zijn wijs kon vermaken. Nu do
kerel aan Betty's opdracht had gehoorzaamd en haar
kon seinen, wat er gebeurde, zou Salvano waarschijnlijk
naar Biskra gaan en daar wachten totdat hij Mi'.es
er eveneens kwam met Juliet Divine; want iedereen,
gaat nu eenmaal naar Biskra. Inderdaad was Sheridan
van plan er ook heen te gaan, maar als hij in het hotel
ontdekte, dat Salvano er was, zou hij van plan ver
anderen. Het was al ellendig genoeg om telkens iets
van Nazlo, al was het ook op een afstand, te moeten
zien. Maar daar de man nooit getracht had om in do
nabijheid van hem of van juffrouw Divine te komen,
of hen te hinderen door het schrijven van brieven,
moest hij het wel zwijgend verduren. Eustace Nazlo
had evenveel recht als Miles Sheridan om te trekken
van plaats tot plaats langs de kust der Middellandsche
Zee.
Dien avond dineerde hij met Terry aan boord van het
jacht en hij was vrijer tegenover haar dan gewoonlijk,
met een vaag verlangen haar haar gevangenschap aan
boord te vergoeden. Het was lang geleden, dat hij zoo'n
aangenaam avond had gehad.
Wordt vervolgd.
