Alraiiiiii- Liillnoftlii,
Uitgevers: N.V. ?.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
HONDERD DUIZEND
DOLLAR!
Woensdag 30 Juli 1930.
73ste Jaargang No. 8704
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.SO. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bcwijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden nnnr plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
Zitting van Maandag 29 JalL
EEN GOED BEGIN IS HET HALVE WERK.
Het begin was Maandag eigen tl ijk heelemaal niet
goed, maar we hebben het werk toch afgekregen. Her
betrof hier namelijk een jongmensch, genaamd J. G
A. K, uit Hoorn, welke Hoiinus zich ver van loffe
lijk had gedragen door zich op hoogst ongepaste
wijze bezig te nouden met et n 5-tal jeugdige knapen
beneden den leeftijd van 16 jaren, met gevolg dat uit
zijn gedragingen een strafzaak voortkwam, die heden
met gesloten deuren werd behandeld. Het berispelijk
jongmensch was niet aanwezig, doch zal wel in do
gelegenheid gesteld worden van het vonnis, dat de
politierechter over hem uitsprak, kennis te nemen.
EINE LIEBES FRAULEIN, DIE KRUMME
FINGERN MACHTE!
De familie C. Eecen te Oudkarspel, had onlangs als
dierbaren geest zekere mejuffrouw Emma Johanna,
'n schatz uit Duitsehland, die echter een verbazend
goed werkende kleefstof aan de vingers scheen te heb
ben, zicli verschillende sieraden van de familie weder
rechtelijk toeeigende.
Deze sportieve jonge dame, die inmiddels zonder
eervolle vermelding haar congé had gekregen, moest
heden terecht staan, doch scheen geen lust te hebbe#
iriet don Politierechter en Herr Statsanwalt kennis te
maken. Maar zoo gemakkelijk komt zij er niet af. De
politierechter wil beslist eens zien, welk vleesch hij
in de kuip heeft en is dus de behandeling uitgesteld
tot 8 September.
Frauledn zal intusschen een einladung bekommon
werden, dat haar tegenwoordigheid niet alleen op
hoogen prijs, doch zelfs dringend noodzakelijk geacht
zal worden. En kan Emma intusschen kwinkeleeren:
Emma's Ilerz klopft ungestühm,
Bei dem ersten Brief von ihm.
Selig ihr zu Mute ist,
Als s.»e diese Worte liest:
Liebst du mich, du mich allein?
Komme hcut, so steil dich ein,
In der Laube von Jasmin,
Soll ach unser Glück erblühn.
We betwijfelen echter sterk, of dat prieeltje van
Jasmijn haar erg mee z/tl vallen.
KEES ROLDE ER REUSACHTIG DOOR.
Op 2 Juni was te Breezand, onder de gemeente
Anna Paulowna, 'n ijverige huismoeder, Teuntje Boet-
zel, de vrouw van Gijs Meervcld, volijverig aan het
wieden, doch bemerkende dat de slager aan de deur
van haar woning, die zij vanuit de verte in de smie
zen kon houden, stond, onderbrak zij haar
werk, om de bestelde speklapjes aan te nemen. Ten
einde haar weg te bekorten, maakte zij gebruik van
den tuingrond, aan den bloemist Cornelis St. toebe-
hoorend. Deze vrijpostigheid werd haar echter tame
lijk kwalijk genomen, door het echtpaar St. Zelfs zoo
FEUILLETON
Vit liet Amerikaansch
van
FRANK l. PACKARD.
Dave Henderson verroerde zich niet. Op zijn gezicht,
dat vaalbleek was geworden, kwam een uitdrukking die
een mengsel vormde van stomme verbazing en laaiende
woede. Hij had de stem herkend... en hij had zich on
middellijk geraliseerd wat die stem te beteekenen had.
Het was Runty Mott, die ellendige, kleine roodharige
duivel van 'n renbaan-scharrelaar. Rnuty Mitt Bookie
Skarvan! Dave herinnerde het zich maar al te goed dat
Bookie volgens zijn zeggen Tydeman niet aan de tele
foon had kunnen krijgen vóórdat de trein vertrokken
■was!
Een tweede stem gromde boosaardige instemming.
En het lieve jongetje kwam en plukte de kip zelf,
gromde Runty's metgezel.
Zeker: Bookie had het niet mis met wat hij zei over
de reputatie van het lieve jongetje. Maar ik vind toch
dat het de zaak gemakkelijker maakt, nietwaar? Het
was misschien moeilijker geweest om hem te pakken
te krijgen als hij netjes en fatsoenlijk het geld in ont
vangst had genomen cn er met den trein mee terug was
gegaan dan nu, Nu moet hij comedie spelen en weer hier
naar toe komen om met een onschuldig gezicht in zijn
auto te stappen en naar Tydeman te rijden. Hij heeft er
geen flauw idee van dat hij van het oogenblik af dat hy
uit de auto stapte, in de gaten is gehouden. Ik geloof
dat we hem te pakken hebben en goed ook. Spike
telefoneerde tien minuten geleden dat Dave op den te
rugweg was. Als hij door de schuur binnenkomt, zullen
de jongens wel zorgep dat hij er langs dien weg niet
weer uitkomt, en als hij door de voordeur komt... wel.
dan zullen wij hem verwelkomen! Snap je? Als hij komt,
denk er om:... zoo min mogelijk lawaai en je geeft hem
zoo'n opstopper dat je de operatie niet voor de tweede
keer hoeft te herhalen. We dragen hem door de schuur
naar buiten .stoppen zijn stoffelijk overschot in een
auto en klaar is kees!, was het cynische slot van het
nobele krijgsplan.
erg, dat de bloemist haar, als we juffr. Teuntje, moe
ten gelooven, 'n oplawaai in het aangezicht toebracht
Voor dit feit stond nu Maandag de bloemkweeker te
recht, echter pertinent ontkennende. Hij had wel 'n
dreigende houding aangenomen omdat buurvrouw
Teuntje zoo duchtig schold, doch geslagen had hij
beslist niet. Waar het hier nu een strijd dreigde te
worden tusschen ja en neen en andere getuigen niet
konden worden opgescharreld, kozen officier en po
litierechter den eenigen weg die open stond en werd
de heer Cornelis, zeer zeker niet tot zijn ontevreden
heid, vrijgesproken.
MONSIEUR FRANS HAD DE BOKKEPRUIK.
De 40-jarige los arbeider, koopman en schareslijper
Frans T., wonend te Alkmaar in de noodwoningen
der gemeente, had zich geruimen tijd tamelijk zorg
vuldig onthouden van drankmisbruik, doch in den
nacht van 9 op 10 Juni, was hij weer leelijk in den
lorum geraakt en dreigde hij zelf zijn beminnelijke
vrouw Dieuw Tepe, in Medemblik nog 'n welbekende
oudstadgenoote, die hij bereids bij de keel had gegre
pen, een onvrijwillig bad in het Noordhollandsoh Ka
naal te bezorgen.
Een tweetal politieagenten, de heeren Jonker en
De Vries, kwamen echter tusschen beiden en deden
hun best, Frans tot de orde te roepen, welke pogingen
door Frans echter zoo weinig werden geapprecieerd,
dat hij de rustbewaarders op ongepolijste manier ver
geleek met kiosken, waarin gewoonlijk groote bood
schappen worden gedeponeerd. Voor deze beleediging
moest Frans heden terecht staan en werd hij te dier
zake veroordeeld tot f 10 boete of 10 dagen hechtenis.
Ofschoon deze straf zeer clement moest worden ge
acht, verklaarde de veroordeelde, die momenteel ge
heel court d'argent is, nog niet bereid te zijn, daar
mede genoegen te nemen. Hij kon de 10 piek toch
niet aftikken.
OOK WEER 'N ZAAK VAN ERWTENSOEP, DIE
VEEL OP SNERT GELEEK.
Een in de ville de fromage, 40 plus wonend grond
werker, met name Marinus P., kreeg op 31 Mei een
reuzeheibel met een collega over de verdeeling van
overwerkgeld en gaf toen in het vuur van het debat
dezen kameraad 'n stomp op z'n postzegel. Aangifte
wegens mishandeling werd gedaan, doch inmiddels
was de mishandelde weer zoover bijgezakt, dat hij
thans kon verklaren van den opstopper geen pijn te
hebben gevoeld.
Dit gaf zoo'n opludhting, dat de verdachte met al-
gemeene stemmen werd vrijgesproken.
HET IS GEEN KUNST OM 'N KIND TE SLAAN.
De 11-jarige Cornelis v. d. Berg, 'n Alkmaarsch
scholier, had het zoontje Lucas van zekeren heer
Alex. Philip Eddy van den B. 'n beetje geplaagd, wat
den verontwaardigden papa motief gaf om ook eens
handelend op te treden. Hij maakte echter gebruik
van ongeoorloofde bestraffingsmiddelen, wat tot het
minder aangename gevolg leidde, dat hij nu zelf be
straft werd en veroordeeld tot 10 pop boete of 10 da
gen.
DAAR WERD EEN LEELIJK GAT IN DE
PORTEMONNEE VAN BERTUS GESCHOTEN.
Kleine oorzaken kunnen soms leelijke gevolgen heb
ben, dat ondervond heden de landbouwer en vee
houder Albertus P. van Harenkarspel, toen hij terecht
stond wegens poging tot omkooping van ambtenaren.
Vader Bertus reed nl. in den avond van 10 Juni per
rijwiel over den Westfrieschen dijk onder Warmen-
huizen, alwaar hij werd aangehouden door eenige
Runty Mott gromde nu even boosaardig als zijn met
gezel.
Ik zie de opschriften met vette letters al in de
kranten. „Jongeman bezwijkt voor de verleiding", of iets
dergelijks. Neen, er is niet het minste gevaar bij dit
grapje, we hebben nog nooit zoo iets bij de hand gehad
dat zoo weinig riskant was Hij brak opeens af. Een
zacht gefluit kwam van de voorkant van het huis.
Stil, waarschuwde Runty Mott: hij komt door de
steeg binnen.
Het was stil in huis, maar er was iets zwoels en druk
kends in die stilte. Dave Henderson stond nog steeds
tegen den muur gedrukt en bracht de hand naar het
voorhoofd. Toen hij haar weg nam was zij nat van het
zweet. Er was een blinde woede, een tijgerachtige lust
tot vernielen in hem opgekomen: maar. merkwaardig,
zijn hersens werkten koel en helder, snel en toch rus
tig. De woorden die hij had opgevangen beteekenden
moord! Moord op hem! Zoo onbewogen en zakelijk die
woorden geklonken hadden, zoo bloedig-ernstig waren
ze bedoeld; de persoon van Baldy Vlckers was daar
borg voor! Baldy was een galeiboef voor wien moor
den een bedrijf was en die voor een honderd-dollar-bil
jet bereid was iedereen op bestelling uit den weg te rui
men.
Dave bukte en trok met de uiterste behoedzaamheid
zijn schoenen weer aan. Op hetzelfde moment kwam
van de achterzijde van het huis een zwak krakend ge
luid. Hij begreep direct, wat het was; ze forceerden de
deur van de schuur om hem hier te vervolgen!
Dave's gezicht stond strak, als uit marmer gehouwen.
Het spel was verloren zelfs al bracht hij het leven
eraf. dat wist hij. Hij zou worden „gezocht" wegens dief
stal van 100.000 dollar. Als hij aan de handen van Bal
dy Vlckers en zijn bende ontkwam zou de justitie haar
vangarmen naar hem uitstrekken. Maar wat het erg
ste was, hij zou een vluchteling zijn met leege handen,
opgejaagd als een schurftlgen hond die alles gewaagd
had voor een been en dat been bij zijn vlucht verlo
ren had! Als hij maar terug kon, naar het achterhuls
en het geld ophalen! Maar daar kwamen al voetstappen
nader!
Een roode golf van woesten toorn sloeg weer in hem
omhoog. Skarvan! Bookie Skarvan! Het was Skarvan.
niet Baldy Vickers, niet dat miserabele, roodharige, sme
rige gedrocht daarbinnen, op wien hij op dit oogenblik
zijn blinde woede had willen koelen. Het was Skarvan,
de gemeene judas niet die anderen waren het die,
zich zelf buiten schot houdend, den moord op hem had
beraamd, in koel en kalm overleg zonder een spoor van
gewetenswroeging! Als hij, Dave .het leven er sou af
brengen wèl, dan zou Bookie Skarvan boeten... oog
om oog. tand om tand. leven om leven. Het was alsof
deze wraakgedachte voor Dave een prikkel te meer was
om te trachten zijn leven te redden!!
veldwachters, omdat zijn lantaarn geen licht ver
spreidde. Inplaats echter dat Bertus zich kalm op den
hon liet slingeren, boodt hij royaal den veldwachters
'n gulden aan, indien ze zoo vriendelijk wilden zijn,
de bekeuring in den doofpot te stoppen. Toen hem
werd beduid, dat hij met die flauwe kul maar op
moest houden, bleef I'. nog doordromen. Zelfs maakte
hij nog aanstalten om met een der verbalisanten te
willen vechten. Natuurlijk was toen de boot an en
kreeg Appie ook nog 'n procesverbaal wegens omkoo
ping aan zijn cowboy-pantalon. En met zulke telaste-
leggingen wortft geen gekheid gemaakt. De officier,
anders zeer matig, vorderde zelfs 100 gulden boete of
50 dagen en de politierechter legde f50 boete of 25
dagen op. Het verweer van Albert, dat hij 't zoo
kwaad niet had bedoeld en dat hij 't maar uit z'n
mond valle had leetc, kon het hart des Rechters niet
tot groote barmhartigheid stemmen.
DAT VIEL OM DEN DROMMEL NIET TEGEN.
Onlangs had de 60-jarige heer Klaas R., onderne
ming van een bekende dancing te Alkmaar, in hooger
beroep terecht gestaan wegens het toelaten van een
meisje, dat den leeftijd van 18 jaar niet had bereikt
en toen in zijn opgewondenheid de moeder van be
doeld meisje, die tegen hem als getuige optrad, een
„slechte" vrouw genoemd. Een klacht was toen in
gediend ter zake beleediging en heden stond genoem
de heer R. dan ook terecht. Hij beweerde evenwel, dat
hij met die uitdrukking, in drift gebezigd, niet had
bedoeld, dat de getuige in 't algemeen slecht was,
doch omdat zij de waarheid niet had gesproken. Hij
had dan ook later zijn excuses gemaakt.
De Officier was de meening toegedaan, dat de ver
dachte moest worden vrijgesproken. De geïncrimineer
de uitdrukking, hoewel allerminst parlementair, was
de vorm van een verweer, dat verdachte gerechtigd
was te voeren*, juridisch kon verdachte dus niet wor
den veroordeeld en requireerde de officier vrijspraak,
met welk requisitoir de politierechter zich volkomen
vereenigde, zoodat de heer R. werd vrijgesproken.
EEN NIET BIJZONDER LOFFELIJKE
BEOORDEELING.
Aan den heer Adrianus Rooster, bouwkundige en
aannemer te Zwjjndrecht, was opgedragen de asphal-
teering van den Burgwal te Enkhuizen, doch het
scheen, dat de min of meer primitieve wijze, waarop
de wegvertietering plaats vond, niet de goedkeuring
kon verwerven van zekeren heer Anneus B. aldaar.
Althans, toen do aannemer op 13 Juni in gesprek was
met den gemeente-architect van Enkhuizen, mengde
de heer Anneus zich ongeroepen in deze dialoog en
riep met luider stemme den heer Rooster toe, dat
hij was een bliksomsche prutser cn een voddenzak.
De heer Rooster, die deze critick niet scheen te onder
schrijven, gevoelde zich integendeel ten zeerste belee-
digd en had heden de eenigszins schrale voldoening,
dat de vurige heer Anneus op voorstel van den Of
ficier, die de beleediging niet heel ernstig vond, werd
veroordeeld tot heelemaal 3 piek boete of 3 dagen.
HET LOKKÈNDE NEUTJE WAS HEN TE MACHTIG.
Op 14 Juni werd te Urk het kantoor van den visch-
zouter Jacob Bakker bezocht door eenige lustige Ur-
kers broeders, die de mecning waren toegedaan, dat
hetgeen in den mond komt, niet zondigt, doch wel wat
er uitgaat. Toen zij alzoo in het kantoor een onaange
sproken flesch cognac, zoo juist bezorgd, in de gaten
kregen, wist een hunner, zekere Klaas II., dat fleschje
met jandoedel in een onbewaakt oogenblik te bemach
tigen en werd niet geaarzeld 'n hartig piereverschrik-
kertje achter de kiezen te wippen. Toen later de dicf-
Zijn hersens werkten met koortsachtige snelheid. De
voetstappen hadden de deur die naar de gang voerde,
nog niet bereikt. Zijn schoenen had hij nu aan plot
seling viel zijn blik op de leege zwarte tasch naast hem,
die hij, terwijl hij zijn schoenen aantrok, naast zich had
neergezet. Een raadselachtige glimlach speelde om zijn
stijf op elkaar geklemde lippen. Er flitste hem iets door
den geest? Er was maar één mogelijkheid om te ont
snappen de auto voor de deur! Ongetwijfeld zouden
daar een paar van Baldy Vickers' mannetjes op wacht
staan; ze zouden hem den doortocht probeeren te be
letten, maar als het lukte, dan was er nog een mogelijk
heid om de 100.000 dollar te redden of tenminste om ze
uit de klauwen van Bookie Skarvan te houden!
Weer lachte hij grimmig. Ze zouden natuurlijk denken
dat hy het geld in de tasch had en hij moest ze in dien
waan laten. Het was een geweldig waagstuk, maar hij
moest doen alsof hij argeloos in hun strik liep, alsof hij
er geen flauw vermoeden van had dat daar binnen in
zijn kamer een paar sluipmoordenaars op hem zaten te
wachten. Maar het was de eenige weg... als hij met de
tasch bij zich uit het huis kon glippen, zou geen van de
mannen er ook maar een moment aan twijfelen dat het
geld er nog in zat!
Hij sloop geluidloos voort in de richting van de deur
van zijn kamer. Dat was logisch. Ze zouden verwachten
dat hij geluidloos en verstolen naar zijn kamer zou slui
pen met het oog op Tooien boven!
Achter hem werd nu de deur die uit het achterhuis in
de gang voerde, heel voorzichtig geopend; zoo voorzich
tig dat hij het niet zou hebben gehoord als hij niet zoo
gespannen naar ieder geluid had geluisterd, als hij niet
op dit moment gewacht had. Hij was op dit oogenblik
juist bij het deurkozijn van zijn kamer aangeland; hij
richte zich uit zijn kruiphouding op, zijn hand tastte
naar de deurkruk. Hij stond met zijn gezicht gericht
naar het interieur van de kamer op den drempel en duw
de de deur open 7.co ver als zijn uitgestrekte arm het
toeliet. Ze hadden gezegd dat hij aanleg had om de bru
taalste schurk uit de Vereenigde Staten te worden...
hij zou ze niet teleurstellen!
Met één oogopslag had hij de situatie binnen overzien.
Een forsche, korte, opgeblazen gestalte hurkte op den
vloer tegen den muur, niet ver van de deur. Een dikke,
gevaarlijk uitziende, met leer overtrokken stok had hij
in de hand van Runty Mott was niets te bekennen.
Eén ondeelbaar oogenblik bleef Dave Henderson zóó
staan niet lang genoeg om den gehurkten boosdoener
gelegenheid le geven om van zijn verbazing te beko
men.
O God!, stootte Dave uit In goed-gesimuleerden
schrik; achteruit springend trok hij de kamerdeur dicht
en glipte naar de voordeur.
Er kwam een rauwe schreeuw uit de kamer, gevolgd
door een schel fluitsignaal en het geluid van rennende
stal won! ontdekt, leverde men den flesch waarin het
restant cognac, aan de politic uit en werd tevens ge
zorgd dat de schade vergoed werd. De „flcssehentrek-
ker" Klaas H., kwam er Maandag dan ook genadig
af met 10 gulden boete of 10 dagen.
Deze uitspraak was des politierechters laatste uiting
cn werd dus overgegaan tot sluiting.
In 10 maanden zestien jaar ouder
geworden.
Leeftijden, zooals sommige mcnschen in de oudheid'
bereikten, schijnen tegenwoordig niet meer te bestaan.
Toch staat men heden ten dage nog stom verbaasd van
den hoogen ouderdom, welke sommige personen kun
nen bereiken, terwijl zij dan nog over een buitengewone
vitaliteit schijnen te beschikken.
Nog pas trof ons de fabelachtige leeftijd van de White
Horse Eagle, die onlangs ons land met een bezoek kwam
vereeren. Nu zal men zich wellicht afvragen, hoe is het
mogelijk, dat iemand uit de achttiende eeuw thans nog
in leven is. Wij zijn daarom eens op onderzoek uitgegaan
en laten hier onze wel zeer merkwaardige ontdekkingen
volgen. Als voorbeeld nemen wij den Turk Zaro Agho,
die den aanvalligen leeftijd van 156 lentes zou hebben
bereikt. Een correspondent van de Morning Service ont
moette in September van het vorig jaar een van de por
tiers van het stadhuis te Constantinopel. die beweerd©
pas 140 jaar te zijn en hoopte er nog heel wat jaartjes
aan te voegen. Een dergelijke eerbiedwaardige grijsaard
hebben wij. jeugdmenschen, ons volle vertrouwen te
schenken: ergo werd door de diverse persagentschappen
dit wonderlijk bericht zonder eenig wantrouwen als ob
jectieve waarheid de wereld ingebezemd. Maar nu komt
de droeve ontnuchtering ,dat de oude heer ongewild Het
merken, op welke ietwat ongewone wijze hij zijn „da
gen telt." Wat geschiedde n.m
Eenige maanden later vertelde een ander Engelsch
blad. dat de jeugdige grijsaard door een auto was aan
gereden en ernstig gewond, tengevolge waarvan hij over
leden was. En de diverse correspondentschappen der
bladen achtten het hun plicht om de wereldpers van dit
bericht telegrafisch kondschap te doen. Men had hier
echter blijkbaar buiten den waard in casu den por
tier gerekend, want toen men het wondermensch van
zijn overlijden in kennis stelde, lachtte de moderne
Methusalem en zeide: „Wat? ik ben pas „150" en ik
zal probeeren de 200 te halen. En weer cirkelde dit be
richt van den opeens 150-jarige vla de persbureaux de
aardbol rond. Maar wat nog het mooiste is, Zaro schynt
z'n woord te willen houden, want wat is het geval? Op
18 Juli jj. landde hij n.m. op Rhode Island waar hij. na
door den geneesheer onderzocht te zijn, in de Vereenigde
Staten werd toegelaten. Daar zal hij krachtens het door
hem gesloten contract, een propagandatocht houden voor
den Amerikaanschen Bond tegen alcoholgebruik. Daar
deze man als Mohammedaap nimmer alcoholische dran
ken gebruikte, moet hij als een levende reclame dienen
voor de geheelonthouding en wordt hij op deze manier
gebruikt als propagandist. De reclame echter het is
van een algemeene bekendheid schijnt het met cijfers
niet al te nauw te nemen. Men sla er onverschillig wellc
binnen- of buitenlandsch blad maar op na; overal staat
te lezen, dat Zaro Agha die In September 1929 nog „pas"
140 jaar oud was; thans op eens een 156-jarigen leeftijd
is toebedacht. Wij schenken oude menschen natuurlijk
gaarne wij zeiden het daar straks reeds ons volle
vertrouwen, maar als wij dan eens op onze tien vingers
voeten door de gang. Dave rukte de voordeur open
en sloeg haar met een smak achter zich dicht.
Een gestalte Een gestalte dook plotseling op do
stoep op. Dave's linkervuist schoot uit met het heele ge
wicht van zijn sterk lichaam erachter en kwam met een
geweldige plof tegen een onderkaak. De gedaante ,die
zoo opeens was opgedoemd, kromp ineen en liet Dave
den weg vrij.
De auto stond geen meter van de stoep af en Dave
wrong zich in allerijl op de chauffeursplaats. Maar nu
was het alsof er een pandemonium was losgelaten.. Bo
ven, op de tweede verdieping werd haastig en met een
ruk een venster opengeschoven en kwam Tooler's hoofd
te voorschijn; beneden vloog de voordeur wijd open en
met de roodharige schavuit aan de spits kwamen vier
man de stoep afstormen. En boven het gekrijsch van
vloekende en tierende kerels uit klonk een schril en
doordringend gefluit van Runty Mott, dat ergens verder
op in de straat werd beantwoord.
De auto kwam in beweging en schoot als een bezeten
monster met een sprong vooruit. Een hand klemde zich
aan de zijkant maar werd met geweld losgescheurd; de
eigenaar ervan draaide rond als een tol en kwam met
een harden smak op het trottoir terecht.
Dave Henderson wierp een blik over zijn schouder en
hy kiemde zijn kaken nog vaster op elkaar. Natuurlijk!
Hy had iets dergelijks verwacht: hy had noch Baldy
Vickers' vak-bekwaamheid, noch den rijkdom van diens
hulpbronnen onderschat! Een zware, grijsgelakte groote
auto was om den hoek van de eerste zijstraat achter
hem te voorschijn gekomen en pikte één moment
langzaam rydend Runty Mott en zijn triumfantelijke
metgezellen op.
Dus de wedren was begonnen en zou niet eindigen
vóór de eindstreep!
Dave kende den man daar in den grijzen wagen ach
ter zich te goed om zich ook maar een oogenblik illu
sies te maken, dat zijn vervolgers niet alles op het
spel zouden zetten en alles zouden wagen. Het was
immers om die kleine zwarte tasch te doen! Er was maar
één kans om hun op den grooten weg kwijt te raken
als zijn wagen de snelste bleek. En als dit niet zoo was?
Wacht dan was er nóg een kans op een weg dien
hy dien middag gereden had!Als hij dien weg maar kon
nemen! Het was een gok, maar het was de beste kans
- om alles te winnen of alles te verliezen!
Hier In de straten van de stad zouden ze hun
revolvers niet durven gebruiken; ze konden zich alleen
om zoo te zeggen „aan zyn voetstappen hechten" en noch
hij. noch zy konden hier uit hun wagens alles aan snel
heid halen wat er inzat, maar buiten op den vlakken
weg!
Wordt vervolgd.