Alraiiiiii- Liillnoftlii, Uitgevers: N.V. ?.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. HONDERD DUIZEND DOLLAR! Woensdag 30 Juli 1930. 73ste Jaargang No. 8704 Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.SO. Losse nummers 6 cent ADVERTEN- TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bcwijsno. inbegrepen). Grootere letters worden nnnr plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. Zitting van Maandag 29 JalL EEN GOED BEGIN IS HET HALVE WERK. Het begin was Maandag eigen tl ijk heelemaal niet goed, maar we hebben het werk toch afgekregen. Her betrof hier namelijk een jongmensch, genaamd J. G A. K, uit Hoorn, welke Hoiinus zich ver van loffe lijk had gedragen door zich op hoogst ongepaste wijze bezig te nouden met et n 5-tal jeugdige knapen beneden den leeftijd van 16 jaren, met gevolg dat uit zijn gedragingen een strafzaak voortkwam, die heden met gesloten deuren werd behandeld. Het berispelijk jongmensch was niet aanwezig, doch zal wel in do gelegenheid gesteld worden van het vonnis, dat de politierechter over hem uitsprak, kennis te nemen. EINE LIEBES FRAULEIN, DIE KRUMME FINGERN MACHTE! De familie C. Eecen te Oudkarspel, had onlangs als dierbaren geest zekere mejuffrouw Emma Johanna, 'n schatz uit Duitsehland, die echter een verbazend goed werkende kleefstof aan de vingers scheen te heb ben, zicli verschillende sieraden van de familie weder rechtelijk toeeigende. Deze sportieve jonge dame, die inmiddels zonder eervolle vermelding haar congé had gekregen, moest heden terecht staan, doch scheen geen lust te hebbe# iriet don Politierechter en Herr Statsanwalt kennis te maken. Maar zoo gemakkelijk komt zij er niet af. De politierechter wil beslist eens zien, welk vleesch hij in de kuip heeft en is dus de behandeling uitgesteld tot 8 September. Frauledn zal intusschen een einladung bekommon werden, dat haar tegenwoordigheid niet alleen op hoogen prijs, doch zelfs dringend noodzakelijk geacht zal worden. En kan Emma intusschen kwinkeleeren: Emma's Ilerz klopft ungestühm, Bei dem ersten Brief von ihm. Selig ihr zu Mute ist, Als s.»e diese Worte liest: Liebst du mich, du mich allein? Komme hcut, so steil dich ein, In der Laube von Jasmin, Soll ach unser Glück erblühn. We betwijfelen echter sterk, of dat prieeltje van Jasmijn haar erg mee z/tl vallen. KEES ROLDE ER REUSACHTIG DOOR. Op 2 Juni was te Breezand, onder de gemeente Anna Paulowna, 'n ijverige huismoeder, Teuntje Boet- zel, de vrouw van Gijs Meervcld, volijverig aan het wieden, doch bemerkende dat de slager aan de deur van haar woning, die zij vanuit de verte in de smie zen kon houden, stond, onderbrak zij haar werk, om de bestelde speklapjes aan te nemen. Ten einde haar weg te bekorten, maakte zij gebruik van den tuingrond, aan den bloemist Cornelis St. toebe- hoorend. Deze vrijpostigheid werd haar echter tame lijk kwalijk genomen, door het echtpaar St. Zelfs zoo FEUILLETON Vit liet Amerikaansch van FRANK l. PACKARD. Dave Henderson verroerde zich niet. Op zijn gezicht, dat vaalbleek was geworden, kwam een uitdrukking die een mengsel vormde van stomme verbazing en laaiende woede. Hij had de stem herkend... en hij had zich on middellijk geraliseerd wat die stem te beteekenen had. Het was Runty Mott, die ellendige, kleine roodharige duivel van 'n renbaan-scharrelaar. Rnuty Mitt Bookie Skarvan! Dave herinnerde het zich maar al te goed dat Bookie volgens zijn zeggen Tydeman niet aan de tele foon had kunnen krijgen vóórdat de trein vertrokken ■was! Een tweede stem gromde boosaardige instemming. En het lieve jongetje kwam en plukte de kip zelf, gromde Runty's metgezel. Zeker: Bookie had het niet mis met wat hij zei over de reputatie van het lieve jongetje. Maar ik vind toch dat het de zaak gemakkelijker maakt, nietwaar? Het was misschien moeilijker geweest om hem te pakken te krijgen als hij netjes en fatsoenlijk het geld in ont vangst had genomen cn er met den trein mee terug was gegaan dan nu, Nu moet hij comedie spelen en weer hier naar toe komen om met een onschuldig gezicht in zijn auto te stappen en naar Tydeman te rijden. Hij heeft er geen flauw idee van dat hij van het oogenblik af dat hy uit de auto stapte, in de gaten is gehouden. Ik geloof dat we hem te pakken hebben en goed ook. Spike telefoneerde tien minuten geleden dat Dave op den te rugweg was. Als hij door de schuur binnenkomt, zullen de jongens wel zorgep dat hij er langs dien weg niet weer uitkomt, en als hij door de voordeur komt... wel. dan zullen wij hem verwelkomen! Snap je? Als hij komt, denk er om:... zoo min mogelijk lawaai en je geeft hem zoo'n opstopper dat je de operatie niet voor de tweede keer hoeft te herhalen. We dragen hem door de schuur naar buiten .stoppen zijn stoffelijk overschot in een auto en klaar is kees!, was het cynische slot van het nobele krijgsplan. erg, dat de bloemist haar, als we juffr. Teuntje, moe ten gelooven, 'n oplawaai in het aangezicht toebracht Voor dit feit stond nu Maandag de bloemkweeker te recht, echter pertinent ontkennende. Hij had wel 'n dreigende houding aangenomen omdat buurvrouw Teuntje zoo duchtig schold, doch geslagen had hij beslist niet. Waar het hier nu een strijd dreigde te worden tusschen ja en neen en andere getuigen niet konden worden opgescharreld, kozen officier en po litierechter den eenigen weg die open stond en werd de heer Cornelis, zeer zeker niet tot zijn ontevreden heid, vrijgesproken. MONSIEUR FRANS HAD DE BOKKEPRUIK. De 40-jarige los arbeider, koopman en schareslijper Frans T., wonend te Alkmaar in de noodwoningen der gemeente, had zich geruimen tijd tamelijk zorg vuldig onthouden van drankmisbruik, doch in den nacht van 9 op 10 Juni, was hij weer leelijk in den lorum geraakt en dreigde hij zelf zijn beminnelijke vrouw Dieuw Tepe, in Medemblik nog 'n welbekende oudstadgenoote, die hij bereids bij de keel had gegre pen, een onvrijwillig bad in het Noordhollandsoh Ka naal te bezorgen. Een tweetal politieagenten, de heeren Jonker en De Vries, kwamen echter tusschen beiden en deden hun best, Frans tot de orde te roepen, welke pogingen door Frans echter zoo weinig werden geapprecieerd, dat hij de rustbewaarders op ongepolijste manier ver geleek met kiosken, waarin gewoonlijk groote bood schappen worden gedeponeerd. Voor deze beleediging moest Frans heden terecht staan en werd hij te dier zake veroordeeld tot f 10 boete of 10 dagen hechtenis. Ofschoon deze straf zeer clement moest worden ge acht, verklaarde de veroordeelde, die momenteel ge heel court d'argent is, nog niet bereid te zijn, daar mede genoegen te nemen. Hij kon de 10 piek toch niet aftikken. OOK WEER 'N ZAAK VAN ERWTENSOEP, DIE VEEL OP SNERT GELEEK. Een in de ville de fromage, 40 plus wonend grond werker, met name Marinus P., kreeg op 31 Mei een reuzeheibel met een collega over de verdeeling van overwerkgeld en gaf toen in het vuur van het debat dezen kameraad 'n stomp op z'n postzegel. Aangifte wegens mishandeling werd gedaan, doch inmiddels was de mishandelde weer zoover bijgezakt, dat hij thans kon verklaren van den opstopper geen pijn te hebben gevoeld. Dit gaf zoo'n opludhting, dat de verdachte met al- gemeene stemmen werd vrijgesproken. HET IS GEEN KUNST OM 'N KIND TE SLAAN. De 11-jarige Cornelis v. d. Berg, 'n Alkmaarsch scholier, had het zoontje Lucas van zekeren heer Alex. Philip Eddy van den B. 'n beetje geplaagd, wat den verontwaardigden papa motief gaf om ook eens handelend op te treden. Hij maakte echter gebruik van ongeoorloofde bestraffingsmiddelen, wat tot het minder aangename gevolg leidde, dat hij nu zelf be straft werd en veroordeeld tot 10 pop boete of 10 da gen. DAAR WERD EEN LEELIJK GAT IN DE PORTEMONNEE VAN BERTUS GESCHOTEN. Kleine oorzaken kunnen soms leelijke gevolgen heb ben, dat ondervond heden de landbouwer en vee houder Albertus P. van Harenkarspel, toen hij terecht stond wegens poging tot omkooping van ambtenaren. Vader Bertus reed nl. in den avond van 10 Juni per rijwiel over den Westfrieschen dijk onder Warmen- huizen, alwaar hij werd aangehouden door eenige Runty Mott gromde nu even boosaardig als zijn met gezel. Ik zie de opschriften met vette letters al in de kranten. „Jongeman bezwijkt voor de verleiding", of iets dergelijks. Neen, er is niet het minste gevaar bij dit grapje, we hebben nog nooit zoo iets bij de hand gehad dat zoo weinig riskant was Hij brak opeens af. Een zacht gefluit kwam van de voorkant van het huis. Stil, waarschuwde Runty Mott: hij komt door de steeg binnen. Het was stil in huis, maar er was iets zwoels en druk kends in die stilte. Dave Henderson stond nog steeds tegen den muur gedrukt en bracht de hand naar het voorhoofd. Toen hij haar weg nam was zij nat van het zweet. Er was een blinde woede, een tijgerachtige lust tot vernielen in hem opgekomen: maar. merkwaardig, zijn hersens werkten koel en helder, snel en toch rus tig. De woorden die hij had opgevangen beteekenden moord! Moord op hem! Zoo onbewogen en zakelijk die woorden geklonken hadden, zoo bloedig-ernstig waren ze bedoeld; de persoon van Baldy Vlckers was daar borg voor! Baldy was een galeiboef voor wien moor den een bedrijf was en die voor een honderd-dollar-bil jet bereid was iedereen op bestelling uit den weg te rui men. Dave bukte en trok met de uiterste behoedzaamheid zijn schoenen weer aan. Op hetzelfde moment kwam van de achterzijde van het huis een zwak krakend ge luid. Hij begreep direct, wat het was; ze forceerden de deur van de schuur om hem hier te vervolgen! Dave's gezicht stond strak, als uit marmer gehouwen. Het spel was verloren zelfs al bracht hij het leven eraf. dat wist hij. Hij zou worden „gezocht" wegens dief stal van 100.000 dollar. Als hij aan de handen van Bal dy Vlckers en zijn bende ontkwam zou de justitie haar vangarmen naar hem uitstrekken. Maar wat het erg ste was, hij zou een vluchteling zijn met leege handen, opgejaagd als een schurftlgen hond die alles gewaagd had voor een been en dat been bij zijn vlucht verlo ren had! Als hij maar terug kon, naar het achterhuls en het geld ophalen! Maar daar kwamen al voetstappen nader! Een roode golf van woesten toorn sloeg weer in hem omhoog. Skarvan! Bookie Skarvan! Het was Skarvan. niet Baldy Vickers, niet dat miserabele, roodharige, sme rige gedrocht daarbinnen, op wien hij op dit oogenblik zijn blinde woede had willen koelen. Het was Skarvan, de gemeene judas niet die anderen waren het die, zich zelf buiten schot houdend, den moord op hem had beraamd, in koel en kalm overleg zonder een spoor van gewetenswroeging! Als hij, Dave .het leven er sou af brengen wèl, dan zou Bookie Skarvan boeten... oog om oog. tand om tand. leven om leven. Het was alsof deze wraakgedachte voor Dave een prikkel te meer was om te trachten zijn leven te redden!! veldwachters, omdat zijn lantaarn geen licht ver spreidde. Inplaats echter dat Bertus zich kalm op den hon liet slingeren, boodt hij royaal den veldwachters 'n gulden aan, indien ze zoo vriendelijk wilden zijn, de bekeuring in den doofpot te stoppen. Toen hem werd beduid, dat hij met die flauwe kul maar op moest houden, bleef I'. nog doordromen. Zelfs maakte hij nog aanstalten om met een der verbalisanten te willen vechten. Natuurlijk was toen de boot an en kreeg Appie ook nog 'n procesverbaal wegens omkoo ping aan zijn cowboy-pantalon. En met zulke telaste- leggingen wortft geen gekheid gemaakt. De officier, anders zeer matig, vorderde zelfs 100 gulden boete of 50 dagen en de politierechter legde f50 boete of 25 dagen op. Het verweer van Albert, dat hij 't zoo kwaad niet had bedoeld en dat hij 't maar uit z'n mond valle had leetc, kon het hart des Rechters niet tot groote barmhartigheid stemmen. DAT VIEL OM DEN DROMMEL NIET TEGEN. Onlangs had de 60-jarige heer Klaas R., onderne ming van een bekende dancing te Alkmaar, in hooger beroep terecht gestaan wegens het toelaten van een meisje, dat den leeftijd van 18 jaar niet had bereikt en toen in zijn opgewondenheid de moeder van be doeld meisje, die tegen hem als getuige optrad, een „slechte" vrouw genoemd. Een klacht was toen in gediend ter zake beleediging en heden stond genoem de heer R. dan ook terecht. Hij beweerde evenwel, dat hij met die uitdrukking, in drift gebezigd, niet had bedoeld, dat de getuige in 't algemeen slecht was, doch omdat zij de waarheid niet had gesproken. Hij had dan ook later zijn excuses gemaakt. De Officier was de meening toegedaan, dat de ver dachte moest worden vrijgesproken. De geïncrimineer de uitdrukking, hoewel allerminst parlementair, was de vorm van een verweer, dat verdachte gerechtigd was te voeren*, juridisch kon verdachte dus niet wor den veroordeeld en requireerde de officier vrijspraak, met welk requisitoir de politierechter zich volkomen vereenigde, zoodat de heer R. werd vrijgesproken. EEN NIET BIJZONDER LOFFELIJKE BEOORDEELING. Aan den heer Adrianus Rooster, bouwkundige en aannemer te Zwjjndrecht, was opgedragen de asphal- teering van den Burgwal te Enkhuizen, doch het scheen, dat de min of meer primitieve wijze, waarop de wegvertietering plaats vond, niet de goedkeuring kon verwerven van zekeren heer Anneus B. aldaar. Althans, toen do aannemer op 13 Juni in gesprek was met den gemeente-architect van Enkhuizen, mengde de heer Anneus zich ongeroepen in deze dialoog en riep met luider stemme den heer Rooster toe, dat hij was een bliksomsche prutser cn een voddenzak. De heer Rooster, die deze critick niet scheen te onder schrijven, gevoelde zich integendeel ten zeerste belee- digd en had heden de eenigszins schrale voldoening, dat de vurige heer Anneus op voorstel van den Of ficier, die de beleediging niet heel ernstig vond, werd veroordeeld tot heelemaal 3 piek boete of 3 dagen. HET LOKKÈNDE NEUTJE WAS HEN TE MACHTIG. Op 14 Juni werd te Urk het kantoor van den visch- zouter Jacob Bakker bezocht door eenige lustige Ur- kers broeders, die de mecning waren toegedaan, dat hetgeen in den mond komt, niet zondigt, doch wel wat er uitgaat. Toen zij alzoo in het kantoor een onaange sproken flesch cognac, zoo juist bezorgd, in de gaten kregen, wist een hunner, zekere Klaas II., dat fleschje met jandoedel in een onbewaakt oogenblik te bemach tigen en werd niet geaarzeld 'n hartig piereverschrik- kertje achter de kiezen te wippen. Toen later de dicf- Zijn hersens werkten met koortsachtige snelheid. De voetstappen hadden de deur die naar de gang voerde, nog niet bereikt. Zijn schoenen had hij nu aan plot seling viel zijn blik op de leege zwarte tasch naast hem, die hij, terwijl hij zijn schoenen aantrok, naast zich had neergezet. Een raadselachtige glimlach speelde om zijn stijf op elkaar geklemde lippen. Er flitste hem iets door den geest? Er was maar één mogelijkheid om te ont snappen de auto voor de deur! Ongetwijfeld zouden daar een paar van Baldy Vickers' mannetjes op wacht staan; ze zouden hem den doortocht probeeren te be letten, maar als het lukte, dan was er nog een mogelijk heid om de 100.000 dollar te redden of tenminste om ze uit de klauwen van Bookie Skarvan te houden! Weer lachte hij grimmig. Ze zouden natuurlijk denken dat hy het geld in de tasch had en hij moest ze in dien waan laten. Het was een geweldig waagstuk, maar hij moest doen alsof hij argeloos in hun strik liep, alsof hij er geen flauw vermoeden van had dat daar binnen in zijn kamer een paar sluipmoordenaars op hem zaten te wachten. Maar het was de eenige weg... als hij met de tasch bij zich uit het huis kon glippen, zou geen van de mannen er ook maar een moment aan twijfelen dat het geld er nog in zat! Hij sloop geluidloos voort in de richting van de deur van zijn kamer. Dat was logisch. Ze zouden verwachten dat hij geluidloos en verstolen naar zijn kamer zou slui pen met het oog op Tooien boven! Achter hem werd nu de deur die uit het achterhuis in de gang voerde, heel voorzichtig geopend; zoo voorzich tig dat hij het niet zou hebben gehoord als hij niet zoo gespannen naar ieder geluid had geluisterd, als hij niet op dit moment gewacht had. Hij was op dit oogenblik juist bij het deurkozijn van zijn kamer aangeland; hij richte zich uit zijn kruiphouding op, zijn hand tastte naar de deurkruk. Hij stond met zijn gezicht gericht naar het interieur van de kamer op den drempel en duw de de deur open 7.co ver als zijn uitgestrekte arm het toeliet. Ze hadden gezegd dat hij aanleg had om de bru taalste schurk uit de Vereenigde Staten te worden... hij zou ze niet teleurstellen! Met één oogopslag had hij de situatie binnen overzien. Een forsche, korte, opgeblazen gestalte hurkte op den vloer tegen den muur, niet ver van de deur. Een dikke, gevaarlijk uitziende, met leer overtrokken stok had hij in de hand van Runty Mott was niets te bekennen. Eén ondeelbaar oogenblik bleef Dave Henderson zóó staan niet lang genoeg om den gehurkten boosdoener gelegenheid le geven om van zijn verbazing te beko men. O God!, stootte Dave uit In goed-gesimuleerden schrik; achteruit springend trok hij de kamerdeur dicht en glipte naar de voordeur. Er kwam een rauwe schreeuw uit de kamer, gevolgd door een schel fluitsignaal en het geluid van rennende stal won! ontdekt, leverde men den flesch waarin het restant cognac, aan de politic uit en werd tevens ge zorgd dat de schade vergoed werd. De „flcssehentrek- ker" Klaas H., kwam er Maandag dan ook genadig af met 10 gulden boete of 10 dagen. Deze uitspraak was des politierechters laatste uiting cn werd dus overgegaan tot sluiting. In 10 maanden zestien jaar ouder geworden. Leeftijden, zooals sommige mcnschen in de oudheid' bereikten, schijnen tegenwoordig niet meer te bestaan. Toch staat men heden ten dage nog stom verbaasd van den hoogen ouderdom, welke sommige personen kun nen bereiken, terwijl zij dan nog over een buitengewone vitaliteit schijnen te beschikken. Nog pas trof ons de fabelachtige leeftijd van de White Horse Eagle, die onlangs ons land met een bezoek kwam vereeren. Nu zal men zich wellicht afvragen, hoe is het mogelijk, dat iemand uit de achttiende eeuw thans nog in leven is. Wij zijn daarom eens op onderzoek uitgegaan en laten hier onze wel zeer merkwaardige ontdekkingen volgen. Als voorbeeld nemen wij den Turk Zaro Agho, die den aanvalligen leeftijd van 156 lentes zou hebben bereikt. Een correspondent van de Morning Service ont moette in September van het vorig jaar een van de por tiers van het stadhuis te Constantinopel. die beweerd© pas 140 jaar te zijn en hoopte er nog heel wat jaartjes aan te voegen. Een dergelijke eerbiedwaardige grijsaard hebben wij. jeugdmenschen, ons volle vertrouwen te schenken: ergo werd door de diverse persagentschappen dit wonderlijk bericht zonder eenig wantrouwen als ob jectieve waarheid de wereld ingebezemd. Maar nu komt de droeve ontnuchtering ,dat de oude heer ongewild Het merken, op welke ietwat ongewone wijze hij zijn „da gen telt." Wat geschiedde n.m Eenige maanden later vertelde een ander Engelsch blad. dat de jeugdige grijsaard door een auto was aan gereden en ernstig gewond, tengevolge waarvan hij over leden was. En de diverse correspondentschappen der bladen achtten het hun plicht om de wereldpers van dit bericht telegrafisch kondschap te doen. Men had hier echter blijkbaar buiten den waard in casu den por tier gerekend, want toen men het wondermensch van zijn overlijden in kennis stelde, lachtte de moderne Methusalem en zeide: „Wat? ik ben pas „150" en ik zal probeeren de 200 te halen. En weer cirkelde dit be richt van den opeens 150-jarige vla de persbureaux de aardbol rond. Maar wat nog het mooiste is, Zaro schynt z'n woord te willen houden, want wat is het geval? Op 18 Juli jj. landde hij n.m. op Rhode Island waar hij. na door den geneesheer onderzocht te zijn, in de Vereenigde Staten werd toegelaten. Daar zal hij krachtens het door hem gesloten contract, een propagandatocht houden voor den Amerikaanschen Bond tegen alcoholgebruik. Daar deze man als Mohammedaap nimmer alcoholische dran ken gebruikte, moet hij als een levende reclame dienen voor de geheelonthouding en wordt hij op deze manier gebruikt als propagandist. De reclame echter het is van een algemeene bekendheid schijnt het met cijfers niet al te nauw te nemen. Men sla er onverschillig wellc binnen- of buitenlandsch blad maar op na; overal staat te lezen, dat Zaro Agha die In September 1929 nog „pas" 140 jaar oud was; thans op eens een 156-jarigen leeftijd is toebedacht. Wij schenken oude menschen natuurlijk gaarne wij zeiden het daar straks reeds ons volle vertrouwen, maar als wij dan eens op onze tien vingers voeten door de gang. Dave rukte de voordeur open en sloeg haar met een smak achter zich dicht. Een gestalte Een gestalte dook plotseling op do stoep op. Dave's linkervuist schoot uit met het heele ge wicht van zijn sterk lichaam erachter en kwam met een geweldige plof tegen een onderkaak. De gedaante ,die zoo opeens was opgedoemd, kromp ineen en liet Dave den weg vrij. De auto stond geen meter van de stoep af en Dave wrong zich in allerijl op de chauffeursplaats. Maar nu was het alsof er een pandemonium was losgelaten.. Bo ven, op de tweede verdieping werd haastig en met een ruk een venster opengeschoven en kwam Tooler's hoofd te voorschijn; beneden vloog de voordeur wijd open en met de roodharige schavuit aan de spits kwamen vier man de stoep afstormen. En boven het gekrijsch van vloekende en tierende kerels uit klonk een schril en doordringend gefluit van Runty Mott, dat ergens verder op in de straat werd beantwoord. De auto kwam in beweging en schoot als een bezeten monster met een sprong vooruit. Een hand klemde zich aan de zijkant maar werd met geweld losgescheurd; de eigenaar ervan draaide rond als een tol en kwam met een harden smak op het trottoir terecht. Dave Henderson wierp een blik over zijn schouder en hy kiemde zijn kaken nog vaster op elkaar. Natuurlijk! Hy had iets dergelijks verwacht: hy had noch Baldy Vickers' vak-bekwaamheid, noch den rijkdom van diens hulpbronnen onderschat! Een zware, grijsgelakte groote auto was om den hoek van de eerste zijstraat achter hem te voorschijn gekomen en pikte één moment langzaam rydend Runty Mott en zijn triumfantelijke metgezellen op. Dus de wedren was begonnen en zou niet eindigen vóór de eindstreep! Dave kende den man daar in den grijzen wagen ach ter zich te goed om zich ook maar een oogenblik illu sies te maken, dat zijn vervolgers niet alles op het spel zouden zetten en alles zouden wagen. Het was immers om die kleine zwarte tasch te doen! Er was maar één kans om hun op den grooten weg kwijt te raken als zijn wagen de snelste bleek. En als dit niet zoo was? Wacht dan was er nóg een kans op een weg dien hy dien middag gereden had!Als hij dien weg maar kon nemen! Het was een gok, maar het was de beste kans - om alles te winnen of alles te verliezen! Hier In de straten van de stad zouden ze hun revolvers niet durven gebruiken; ze konden zich alleen om zoo te zeggen „aan zyn voetstappen hechten" en noch hij. noch zy konden hier uit hun wagens alles aan snel heid halen wat er inzat, maar buiten op den vlakken weg! Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1