Sriiaggr Courant
Vierde Blad.
Brabantsche brieven.
Binnenlandsch Nieuws.
Mond- en klauwzeer.
Communistische inval aan de Hembrug.
Zwaar onweer.
Gemengd Nieuws.
De overstroomingsramp in Britsch-Indië.
Het expansieve Duitschland.
Weer een tourauto in België
verongelukt.
Scheepsbotsing bij Gibraltar.
Noodlottig boot-ongeluk
op de Finsche kust
Koffiesmokkelaai doodgeschoten.
Zaterdag 2 Augustus 1930
73ste Jaargang. No. 8706
II- U W* Ui IW
FEUILLETON.
VERTELLINGEN.
Ulvenhout, 29 Julij 1930.
Menier,
'k Ben weer thuis. Zon
daggenavond ben 'k verom
gekomen mee d'n lesten
trein. Trui was al naar bed
gegaan en ze sliep as 'n ver
ken. 't Is misschient nie
schoon da te zeggen, maar
ollee, de vèrkens lezen ditte
toch nie. Maar schoon of
nie, 't was zoo. Toen 'k veur
m'n deur sting, in 'n lekker
'n sappig regelbuike, da zoo
stillekes deur d'n donkeren
nacht naar omlaag sijpelde,
toen heurde-n-ik veur m'n
deur, op 't klinkerstoepke,
Trui al slapen da-d-et oew deur merg en deur been gong.
Ik rammelde mee d'n klink, al veur d'n vefden keer, en
van alles was al deur m'nen kop gegaan daar in da
kwaje weer, maar Trui bleef pitten as 'n heele soldaten-
kamer tesamen. En van al m'n plannen daar in d'n
rengel, die deurdrupte da m'nen lakensche jas mee vijf
entwintig kiloos gewicht aan m'n schouwers hong, bleef
nikske aanders over dan da'k docht deuzen nacht maar
op 't „huske" te lozjeeren, da-d-op d'n erft staat.
'k Gong 'r alvast maar 's „kijken" (za 'k maar zeggen)
maar 'k bleef er toch nie laanger as noodig was, waant
mee die lage rengellochten van deus leste weken, ge
wit da zoowel was 't er daar nie frisscher op gewor-
ren. Toen d'n Blek me zoo heurde ronselen, sloeg ie aan
van geweld. Hij had d'n baas geroken en was nouw nie
om te houwen na zo'n laank weerzien.
Maar van al da lawijd wier gedaank toch ok Trui eifi-
delijk wakker D'r scheen 'n zwak lichtje deur de hartjes
van de luiken veur 't raam en duidelijker nog zag ik
nouw deur dieën lichtschijn de gestage rengelpepkes om
laagkliederen. 't Gong allemaal zoo sakkerejabels lang
zaam en zoo zeker, da 'k eindelijk 'n flinke keel opzette
en riep: „Schiet toch op, nondekees, 'k staai al 'n haalf
uur veur m'n eigen huis rond te keutelen as 'n kiep die
nie van d'r ei afkan!" En daar scheerde van achter de
deur: „Oow bende gij 't" en meteen schoof d'n grendel
weg mee veul gepiep. Amico 't was me-'n kwartje wèèrd
gewlest as ge toen had kunnen zien 't nummer da Trui
ten beste gaf.
De deur wier opengegooid en in da vierkaante licht-
vlak, sting Trui as 'n schilderij van de Maagd van Or-
lejaans, tot d'r taanden gewapend. „Ga-d-op jacht?"
barstte-n-ik van d'n lach. D'r nachtmuts scheef, op ééi^
oor, mee de linten as 'nen sturmband om d'r kin, één oog
nog haalf dicht en 't aander te ver open en in d'r eene
haand m'nen dubbelloops en in d'aander de staande pe-
trolielamp en heel 't „geval" in 'nen laangen witten
nachtpon, ollee, 't was alles bij mekare 'n stilleven-
in-lijst om oewen buik vast t'houwen.
„Kom nouw maar naar binnen en stel-d-oew eiges nie
aan as 'nen gek", zee Trui en meteen draaide ze d'r
eigen mee 'nen halven slag om en hekserseerde mee 't
geweer 't huis in. .Genavend", kwam ik binnen, „lillekerds
geschoten?"
„Is da-d-'n thuiskomen, midden in d'n nacht. Koste
nouw nie één treintje vruuger komen? Motte nog na
wa-d-eten?" en terwijl zette ze 't kenon onder de
schouw, de laamp op tafel en schoot in d'r klompen.
„Keltt eerst maar 's wa'k veur oew eb meegebrocht,
schutter" mokte-n-ik alles weer goed en uit m'n va-
lieslce snorde-n-ik de kedoowkes op die 'k veur d'r ge
kocht had.
't Eene was 'n prachtig gekleurd prentcke van d'n
Pier in 'n rond Pjstje da-d-eigenljjk ,'n verkleining was
van 'n reddingsboei. Echte touwkes hongen er aan en
mee schoons ïeterkes, zóó schoon gekruld, da-g-et be-
kaanst nie lezen kon. sting er op geschilderd: Soeve-
nier van Scheveningen". Trui hong 't aan d'ren wijsvin
ger. hiew 't 'n bietje veuruit en mee d'r hoofd schuins
gehouwen z?e ze, mes 'nen geeuw of 't sturmde, onder
d n Pier: ..da's schoon. Drcé. duur?"
Toen: „ollee. 't is toch koud as g'uit bed komt. krabt
't efkes op m'nen rug, neeë hooger, haarder aauw
nie zoo haard, keb ok gevuul, schei maar uit!"
„En keltt ier 's" zee ik mee ingehouwen verwachtings,
„wa zegde daarvan, ee?"
Amico, da was m'n pertret, Kad 'n pottegrafieke la
ten maken leangst da zee, terwijl ik op 'nen ezel zat. En
veur alle zekerheid ha'k er maar 'n lijstje omhenen ge
kocht.
Trui keek me eerst aan of ze zeggen wouw: „motte
mijn emnien?" maar toen kneep ze d'r oc ...n 'n bietje
dicht, bekeek 't rj kuur. knikte tomi gewichtig 'mee
d'ren kop ca rem komplemcnt horre, guiliie staan
dr' best op!"
Toen he lt... affijn zo riep weer „aauw!" maar nouw
veur 't onderste deel van d'ren rug. dan witte 't wel.
Nouw, amico, kad 'r oew vieejen week al 't een en
aander over geschnvcn, 't is moe 't weer nie rneege-
Icopen, man.
't Ilee die dagen gmengeld. Of alle dagen geren-
geld, neeë, da-d-ok ai weer nie. D'r waren oogenblik-
ken da-d-et nie rengelce. Dan klaste-n-et mee kuipen
vol d'n hemel uit...!
En 't was zoo schoon begonnen, ee! Maar toen 't op
z'n schoonst was, toen duurde 't nie laank meer.
Want toen da's nouw 'n dag of virtien gelejen.
ja toen v.as 't 'n wonder van schoonheid, 't Had toen
heel d'n dag kollesaal wèrm gewiest. De zon was ach
ter ons bosschen gezonken in 'n bloedrooie gloeiing, dat
de bosschen in lichte laaie stingen. De bussels licht
dis omhoog speten, d'n hemel binnen, die brakken deur
de wolkenbrokken of er gouwen klonters aan de loch-
ten hongen. En wèrm! Wèrm da-d-et was! 't Was er
stil van in de natuur.
't Was of de menschen en de dieren en de vleugeltjes
platgeslagen van d'hitte waren. Ge heurde ze nie. 't
Klokske van d'n kerktoen sloeg deur die stilte henen,
da ge de klokkeklaanken heel ver weg vuulde dryven
teugen de deurgloeide bosschen aan.
En toen de zon dieper en dieper zinken gong, toen
wier 't bosch lyk 'n groote kathedraal mee duzsnden
gouwen pielèèren. De raanke mastenboomen, roestbruin
van kleur, wieren overgoten nouw, mee 't goud van do
zinkende zon en ver weg kon ik ze tusschen da boo-
men in zien hangen in 't waas van gloeiend licht, dat
er tranen in m'n oogen sprongen. Heel 't durpke wier
van bronzen pracht en praal. De kleinste hüskes vie
ren tempeltjes mee roodkoperen daken.
't Was of er hemelpoorten opengeschoven stingen
waaruit as van 'n bron 't heilig licht in Ulvenhout
stroomde, da verwaasde in 't bevend goud, da-d-ieve-
raans te trillen hong.
Amico, as op 't zelfste mement onzenlieveneer op de
wereld was gekomen, 't had me nikske verrast, 't Was
er schoon genogt veur. Starker, 't verwonderde mijn
as dat er niks gebeuren gong...
Dat er gin leger van schoone, witte engelen deur die
gouwen boschkathedraal trokken onder 't geschal van
zuiveren tonen uit lichtspattende walthoorns.
Amico, wa was 't onvergetelijk schoon!
En toen ineens, weg! Alles weg.
Deur de stilte kwam 't gerucht gerooschen van op
gestoken wind, die deur de blaren dreef. Al 't goud
versmolt van d'èèrde 'en uit de lochten. En was 't
eerst of de hemelpoorten open stingen, nouw was 't
zooveul te meer of ze deur Petrus in 'n kwaaie bui
dicht-gedonderd wieren
De veugels kwammen veur d'n dag. Schèèrden la-
wijend deur de locht asof ze aangstig wieren. De boo
menkruinen rooschen haarder en haarder en ier-en-daar
kaantelde 'n blad naar d'èèrde toe, afgerukt as 't was
deur d'n bollen wind die rondspokte over de daken en
in de dichte blaren.
Kilte kwam de wèreld over. En heel wijd weg. daar
romemlde de lochten mee'nen zwaren dreun dia in
't bosch verstierf.
Geweldiger dreunden de donders deur de düstere
lochten. Fel kronkelden de flitsen licht witgloeiend
naar de èèrde.
En eindelijk daar vielen d'eerste droppen, as duiv'
eiers zoo groot, mee rauschend gekledder op blad en op'
tak en teugen de wegels. En as 'nen reuzenveugel, die
z'n vlèrken neerlegt op 't moeie lijf, zoo zeeg de wind
op d'èèrde neer.
Dikker drupten de droppen van d'n hemel. Tikkend
gerausch vervulde de stilte; tikkend op 't overdadig
gruun en blad, da nouw te zuipen en te koelen sting na
dagenlaangen zonnegloed. Scherper snejen de blaauwe
krinkels deur d'n hemel; 't licht was van de lochten
nie meer af. Schrikkelijker donderde en knalde-n-et
boven de bosschen. dat de èèrde te schudden en te
beven lag en Trui sloeg 'n krüske en sprenkelde-n-'t
wijwater deur d'r huis. Wittekes en stillekes gong ze
zitten zuchten. De katten kropen onder de kast; 't was
of de schepping na die leste pracht nouw starven gong.
Rengel viel in pepkes naar beneden. Hoog kledderde
en spetterde d'n modder op. En toen ineens, toen
dreunde d'n donder heel diep in de verte. De natuur
gong tot rust komen. Of ze slaag gekregen had, zoo
drupten tranen van blaaikes en van takskes ar.
Meer lawijd, meer levensteekens kwammen op d'n
weg.
'Nen haan durfde weer te kraaien. Blek rommelde
mee z'nen ketting in 't hondenhok. De koeien loeiden
en bleek kwammen de dürpenèèrs om de deuren kijken
mee twee vraagteekens in d'r wije, aanstig-glazig* oogen,
of 't er soms nikske nie gebeurd was!
Amico, 't was geweldig.
Wad-d-is d'n mensch in die groote schepping toch
eigenlijk maar 'n muizenkeuteltje!
Maar toen was 't ok gedaan, jonk!
Toen ben 'k kort daarop naar Scheveningen gegaan
en zoodoende da'k thuiskwam as 'n verzopen kat.
Maar ollee, daar nie over gemurmereerd. 'Nen
mensch wil 'r 's van tusschen en as ie weer thuis is.
dan vuult ie pas z'n eigen weer In z'n illement as 'n
vischke in de locht.
'k Ben ken tent da'k weer bij m'nen schutter ben!
Kom, ik schei er af, jonk. 't Is weer vol. 't Is wel-
lekes gewiest.
Veel groeten van Trui en as al tij gin horke minder
van oewen
toet a voe
DRé.
Een onderzoek, in te stellen naar
de resultaten van Matafto door den
binnenkort te benoemen directeur
van het nieuwe Sïaatsveearts^nij-
kundig Onderzoekingsinstituut.
Naar het Ned. Correspondentiebureau verneemt, is
binnenkort te verwachten de benoeming van een di
recteur van het nieuw op te richten Staatsveearstcnij-
kundig Onderzoekings-Instituut.
Het ligt in de bedoeling van den minister van bin-
nenlandsche zaken en landbouw, aan den nieuw be
noemde op te dragen een omstandig onderzoek in te
stellen naar de resultaten van Matafto (het middel
tegen mond- en klauwzeer van den heer van den
Berg).
De nieuwe directeur.
Naar vernomen wordt, zal dr. H. S. Frenkel, hoofd
van de veterinaire afdeeling van het Centraal La
boratorium voor de Volksgezondheid te Utrecht,
worden benoemd tot directeur van het nieuw op te
richten StaatslYeeartsenijkundig Onderzoekingsin
stituut.
Nog kan worden vermeld, dat dit nieuwe insiiluut
in de plaats komt van het mond- en klauwzeer-insti-
tuut, waarvoor reeds gelden op de begrooting waren
uitgetrokken. Men heeft den naam echter gewijzigd
daar liet in de bedoeling ligt het arbeidsveld aan (ie
in het leven te roepen instelling uit te breiden ook
builen de zoo gevrees ie veeziekte cm.
Omtrent dr. Frenkei valt mee te deelen, dat hij
zich voornamelijk heeft bezig gehouden met verrich
tingen op bacteriologisch gebied, o.a. wat betreft de
filtrcerbare smetstoffen. Ook ging zijn belangstelling
uit naar de pokkenaangelegenhedcn en het encepha-
litis-vraagstuk, problemen die wel niet met het
mond- en klauwzeervraagstuk vereenzelvigd kunnen
worden, maar die er toch mee in uauw verband staan.
Di'. Frenkel staat als een eminent bacterioloog be
kend.
HIJ KWAM HET LICHT NAZIEN.
En nam juweelen mee.
Bij een familie op den Brediusweg te Bussum ver
voegde zich iemand, die zeide van het Gemeentelijk
Electriciteitsbedrijf te komen, om in verband met de
Verandering van de net-spanning de lichtpunten op te
nemen. Men liet den man in het geheele huis aan den
arbeid.
Na zijn vertrek werden brillanten ringen ter waarde
van 800 gulden en 20 gulden aan geld vermist. Van
het Gemeentelijk Electriciteitsbedrijf vernam men.
dat geen beambte opdracht had gekregen naar dat
huis te gaan.
VAN EEN VRACHTAUTO GEVALLEN.
Een wiel over het hoofd.
Op den Vredenburgwek te Rijswijk is de 11-iarige
J. A. M. door een vrachtauto van de firma uit
Voorburg overreden. De jongen had gevraagd to mo
gen mederijden, doch door het schokken is hij van
den wagen gevallen. Een achterwiel ging hem over
het hoofd; hij was op slag dood.
Brutaal stukje propaganda. De daders
ontkomen.
Donderdagmorgen hebben eenige communisten
kans gezien, toegang te krijgen tot de terreinen der
artillerie-inrichtingen aan de Hembrug. Met den
stroom van werklieden, die met den trein van 7 uur
arriveerde, kwamen de communisten ongemerkt het
hek binnen. Voor den aanvang der werkzaamhe
den drinken de werklieden eerst in de schaftlokalen
thee.
Twee der communisten begaven zich naar het
schaftlokaal der vuurwerkerij, twee anderen naar het
schaftlokaal van de werkplaats voor draagbare wa
penen. Toen deze lokalen geheel gevuld waren met
arbeiders, sprong een der communisten plotseling op
de tafel en wekte de aanwezigen op, deel te nemen
aan de communistische één Augustus-demonstraties
tegen de werkloosheid en tegen het oorlogsgevaar.
Tegelijkertijd verspreidden anderen strooibiljetten
van ongeveer denzelfden inhoud en die ondertee
kend waren door de communistische Partij Holland.
De zaalbeheerders wisten verder spreken der indrin
gers te beletten. Al de ongenoodige gasten zagen
kans, over het hek te ontsnappen, alvorens men hen
had kunnen aanhouden.
Eenige boerderijen afgebrand.
Woensdagnamiddag werden de bewoners van Hel-
lendoorn plotseling opgeschrikt door een knetteren
den donderslag. De bliksem bleek te zijn ingeslagen!
in de boerderij van den landbouwer Schoot Uiter-
kamp, gelegen in de buurtschap Ilaarle, Het hemel
vuur sloeg dwars door de boerderij. De landbouwer
zelf scheen ook getroffen en viel bewusteloos neer.
Een varken werd gedood. In een minimum van tijd
stond alles in volle vlam. Niets kon worden gered.
Het vee liep gelukkig in de wei. Verzekering dekt
de schade.
Woensdagavond tijdens een kort, maar hevig on
weer, sloeg de bliksem in een grooten hooiberg van
den landbouwer J. Roelofs te Raalte. Door het
krachtig optreden van de buren en de plaatselijke
brandweer, die spoedig met de motorspuit aanwezig
was, kon de boerderij, die vlak bij den hooiberg
stond, worden behouden. Verzekering dekt de schade.
Loods met 80.000 K.G. stroo en haver in
vlammen opgegaan.
Omstreeks half vier brak er Woensdagnamiddag
tijdens 'n onweer boven Maastricht brand uit in een
houten loods op den Meerssenerweg, welke loods toe
behoorde aan de Porseleinfabriek Mosa.
De brandweer slaagde er in den brand tot de loods
te beperken.
Ruim 80.000 K.G. stroo en hooi gingen in vlam
men op.
Brandweer en fabrieksarbeiders bleven gedurende
den nacht de wacht houden ter voorkoming van uit
breiding van het nog steeds smeulende vuur, dat
schijnt ontstaan te zijn door het inslaan van den
bliksem.
Tijdens een kort maar hevig onweder is de blik
sem geslagen in de boerderij van J. A. onder de ge
meente Beek bij Nijmegen. Het bedrijf brandde af;
alles was verzekerd.
KINDERVERLAMMING.
Drie kinderen uit één gezin overleden.
De kinderen van den brievenbesteller P. v. B., te
Heeze, waren bij diens ouders te Weert op vacantie.
Zij werden onwel en werden naar de ouders te Heeze
teruggebracht. Drie der kleinen zijn overleden, ter
wijl de andere drie nog lijdende zijn.
Geconstateerd werd, dat zij lijdende waren aan kin
derverlamming.
NA DE FUIF.
Dat horloge kan niet goed zijn. Het wijst
drie uur in den middag en ik weet zeker, dat
het drie uur in den nacht is!
Sjikarpoer vrijwel geheel ontruimd.
Volgens ooggetuigen hebben de overstroomingen in
de streek van Sjikarpoer in Britsch-Indië een veel
grooteren omvang aangenomen, dan men aanvanke
lijk dacht.
In de nabijheid van Loi is een drie K.M. lange dijk
doorgebroken en de watermassa's van den Indus
stortten zich met geweld over het land.
Meer dan 100 dorpen zijn door het water zoo goed
als weggespoeld en groote oppervlakten bouwland
zijn verwoest. Het aantal vluchtelingen zou 30.000
bedragen.
Op verschillende plaatsen worden noodwoningen
voor de vluchtelingen opgeslagen. Groote gebieden
zijn van de buitenwereld afgesloten.
Volgens een Reuter-bericht uit Karatsji zijn van
de 56.000 inwoners van de stad Sjikarpoer, welks
centrum met overstrooming bedreigd wordt, er slechts
2000 in de stad achterbleven. Do vluchtelingen uit
Sjikarpoer, Khanpoer en Soeltankot zijn door een
paniek aangegrepen. Ook de stad Jacobabad wordt
thans door het water, dat uit de bergen van Be-
loetsjistan naar het dal stroomt, bedreigd. Men
tracht nog steeds door het doorsteken van dijken
het water weer naar den Indus te laten terug*
vloeien, doch hierbij stuit men op groote moeilijk
heden.
Duizenden vinden zich achteruitgezet,
verdrongen, overbodig door de stomme
vijandschap der machine.
Men schrijft aan de N.R.Crt.:
„Volk ohne Raum!" De diepe zin dezer woorden-
trits kankert aan het gemoed van het Duitsche volk,
smeult cn laait nu en dan op tot wanhoop, vooral
waar het denken moet aan het opkomend geslacht,
aan zijn toekomst. Begrijpelijk ook voor eiken niet-
Duitschen Europeaan. Bijna nergens op ons continent
ontwaart de jongelinschap een onbewolkten gezichts
einder, maar de tegenwoordige depressie, heerschende
in de geheele wereld, teisterende vooral Europa, be
nauwt in de eerste plaats de spes patrioe van Duitsch
land. Want daar wordt, afgezien van malaise, van
wantrouwen, van het op zich zelf staand gevaar van
een geleerd proletariaat, de behoefte aan, de vraag
naar physiek menschelijk productievermogen eiken
dag geringer. De 24 universiteiten, de 11 technische
lloogescholen, de 9 Handelshoogescholen en de 13
overige inrichtingen van verschillenden aard van hoo.
ger onderwijs zouden gereedelijk te samen tiendui
zend studenten kunnen missen. Doch, waar zouden
die duizenden plaatsing, een bestaan vinden? Fa
brieken, maatschappijen, banken, kantoren, zijn ge
noodzaakt personen te ontslaan. Hebben zij bij uit
zondering, een vacature, dan wordt om haar te bezet
ten, eerder gedacht aan een kracht met ervaring, dan
aan een jongen man. Hier en daar moge een volon
tair plaatsing vinden; maar dan zonder uitzicht op
een bezoldigde betrekking na afloop van den leertijd.
Het rijk, de landen, de gemeenten bezuinigen, ont
slaan personeel. De geleerde beroepen bieden weinig
kansen. Rationaliseering, concentratie, die het appa
raat der ondernemingen vergrooten, doen het aantal
harer geëmployeerden inkrimpen. Landgoederen
welke korten tijd geleden nog aan tachtig menschen
een bestaan boden, worden thans door vijf personen
bediend.
Terwijl de geheele wereld gevoelt dat de strijd om
de mogelijkheden van afzet, om bestaansruimte al
lengs heftiger wordt, dat de ziekte der oeconomische
gevolgen van den oorlog nimmer haar chronisch ka
rakter zóózeer heeft getoond als in onzen tijd, lijdt
Duitschland onder deze euvelen het meest. Duizenden
vinden zich achteruitgezet, verdrongen, overbodig
dooi; de stomme vijandschap der machine; hun moed,
hun kracht tot arbeiden verdorren door ontstentenis
van gelegenheid, ja van hoop!
Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht,
Ook in Nederland is de depressie van het Heden het
tegendeel van een onbedenkelijk verschijnsel. In-
tusschen, wij hebben nog de beschikking, ook voor
ons opkomend geslacht, over een koloniaal veld, het
welk aan velerlei dat somber is, nog lichtere tinten
verschaft. Maar, men stelle zich voor het onheil van
een Nederland zonder zijne tropische gebieden Hij,
die dit kan en predikt dat wij naar een dergelijken
toestand van „Ohne Raum" dienen te streven, hebbe
de bekwaamheid en den moed om de geneesmiddelen
aan te geven, waarmee men de daaruit voor ons volk
voortvloeiende kwalen zou kunnen bestrijden!
Zeven Nederlanders gewond,
Belga seint uit Waveren (tusschen Brussel en Na*
men):
Woensdagavond is een toerauto, waarin zeven Ne«
derlandsche toeristen zaten, ten gevolge van het bre
ken van het. stuur tegen een boom en vervolgens te
gen den gevel van een huis gereden. De zeven Ne
derlanders werden gewond. Dc toerauto was ver
nield.
Britsch en Spaansch schip in aanvaring,
Lloyds meldt, dat het Britsche s.s. „Nerbudda"
(7911 br. t.) van Port Pirie (Australië) op weg naar
Liverpool, op honderd mijl oostelijk van Gibraltar,
met het Spaansche s.s. „Legazpi" (4349 br. t.), van
Santa Isabel naar Barcelona op weg, in botsing is
gekomen.
Beide schepen zijn in zinkenden toestand. Er is
assistentie gezonden.
Lloyds meldt nader omtrent de botsing tusschen do
„Nerbudda" en de „Legazpi", dat de stookplaats en
de machinekamer van het eerste schip zijn onderge*
1 oopen.
Overigens is het schip intact.
Op het moment van afzending van dit bericht
(Donderdagavond) gaf het Britsche stoomschip „Ner
budda" nog alle hoop, indien spoedig een bergjngs-
vaartuig arriveerde.
Motorboot vo! geloopen en gezonken.
Een vader en vier kinderen verdronken*
Men meldt uit Stockholm:
Dinsdag is in de scheren-archipel bij Vasa aan
Finland's westkust een motorboot vol geloopen en
gezonken. Van de zeven inzittenden: de eigenaar,
zijn vijf kinderen en een vriend, wisten alleen de
vriend en het oudste dochtertje, een meisje van 12
jaar, zich te redden.
Groote hoeveelheid koffie uit Nederland
gehaald.
Wolff meldt uit Berlijn:
Volgens een bericht uit Aken aan de „Tempo",
trachtte in den nacht van Woensdag op Donderdag
een smokkelaar uit Aken 23 centenaars koffie met
een vrachtauto van Nederland uit over de grens te
smokkelen. Toen een beambte den wagen wilde aan
houden, gaf de bestuurder vol gas cn stuurde hij in
volle vaart regelrecht op den beambte af, waardoor
hij dezen en een passecrend mijnwerker in levens
gevaar bracht. De beambte gaf daarop vuur waardoor
tevens zijn collega's op den straatweg gealarmeerd
werden. De auto reed desondanks in volle vaart ver
der. Eerst toen de bestuurder door een doodelijk
schot getroffen werd, sloeg de wagen om. De man,
die naast den bestuurder zat, bleef ongedeerd. Hij
werd aangehouden en de lading koffie werd in be
slag genomen.
