KRONIEK VERMAKELIJKE Opper-Kafferstein Groot Gortbuikenburg, Hoofdstad van deel van de lesuren, terwijl de overige tijd werd be steed aan de studie van Latijnsch en Fransch. „De overige talen, zooals Grieksch, Hebreeuwsch. ïtaliaansch en Spaansch, waren facultatieve vak ken", voegde zij eraan toe. „Als men denkt, dat één taal voldoende is, dan worden de andere talen weg gelaten". Dit is een bepaling, die onze gymnasiasten en speciaal hen, die eindexamen afleggen, zou doen watertanden! Er was in Tottenham Iligh Cross ook een laborato rium voor biologische studiën, waar de jonge dames de namen, families en eigenschappen van de gras soorten, struiken, boomen, mineralen, metalen en ertsen konden leeren kennen en de plaats, die zij in de natuur innemen. Verder kon men in het prospectus vakken aan treffen, als: astronomie, aardrijkskunde, rekenkunde en geschiedenis. Zelfs bij de vooruitziende Mrs. Makin kwam de ge dachte toch niet op, dat haar leerlingen ééns aan anderen zouden leeren, wat zij eerst op haar school hadden geleerd en zich zóó verdienstelijk zouden maken voor de geheele vrouwenwereld. Het was haar doel toen slechts de vrouw een levensdoel te schenken. Zij wilde, dat de vermaken, waarmede men zich in dien tijd in hoogere kringen uitsluitend ophield, als dansen en toilet maken, bloemen vlech ten uit gekleurd stroo en huisjes plakken van pa pier voor edeler bezigheden zouden plaats maken. De volgende woorden, door haar gesproken hebben reeds een baanbrekenden zin: „Diegenen, die aan mij vragen, in welke vakken de vrouw zich spe ciaal moet bekwamen, geef ik ten antwoord: Ik weet het niet, waarmede de vrouwen moeten beginnen en waarbij men hen zal buitensluiten, als ik denk aan hare bekwaamheden. Alle takken der wetenschap kunnen haar op de een of andere wijze tot nut strekken: talenkennis, de kunst der rede, wiskunde, aardrijkskunde, geschiedenis muziek, dichtkunst, schilderkunstalles moest in de opvoeding van het meisje verwerkt worden, want elk op zichzelf kun nen zij van oneindig veel nut in de maatschappij zijn". Het is te betreuron, dat er geen geschriften be staan, die de in Tottenham bereikte resultaten be schrijven. Maar men kan zich waarschijnlijk zonder veel verbeeldingskracht voorstellen, hoe revolution- nair in dien tijd de ideeën van Mrs. Makin klonken, maar hoe tenslotte deze flinke, alle hindernissen ten spijt, doorwerkende voorloopster der vrouwenbewe ging de „jonge dames van standing" in vuur wist te brengen voor de rechten der vrouw, hoe zij voor hen een nieuw cultuurgebied openstelde en hen eindelijk liet gaan, in de hoop, dat zij in haar fa milie als voorbeeld zouden worden gesteld voor wat men kan bereiken met liberale opvoeding, ook voor vrouwen! (Nadruk verboden.) Veelwijverij in China. Kort geleden werd een rijke Chinees veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf, omdat hij zich voor den aanzienlijken prijs van 3.000 Dollar een derde vrouw gekocfht had. Van de veelwijverij in China heeft men over het algemeen niet zoo heel veel gehoord. Zij is dan ook, vergeleken bij andere landen, als bijv. Tur kije en Afrika, niet van zulk een grooten omvang. Toch was het reeds ten tijde van Confucius aan een man toegestaan ,méér dan één vrouy te huwen. Als voornaamste mannelijke plicht gold het namelijk een stamhouder te hebben. Als zijn vrouw slechts ccn dochtertje kreeg, dan nam hij zich een tweede of ccn derde vrouw, om tenslotte een zoon te kunnen krij gen. Tenslotte werd dit een gewoonte, waarvan dik wijls misbruik werd gemaakt en het aantal bijvrou wen werd nog slechts beperkt door het inkomen van den man. In de eerste plaats waren het de hooge regerings ambtenaren en ook do officieren van het Chineesche leger, die zich de luxe van meer dan één vrouw per mitteerden. Vele rijke Chineezen richten een com plete harem op en de beruchte Qhang-Chung-Chang hield er niet minder dan 15 vrouwen op na. De on gunstige invloed van dit misbruik toonde zich ten slotte in allerhande ergerlijke sociale wantoestanden. Door vooruitstrevende Chineesche vrouwen werd daarom een hevigen strijd tegen de veelwijverij ge voerd, waarbij zij in den generaal Han-Fu-Ghu een helper vonden, die de veelwijverij met gevoelige vrij heidsstraffen trachtte te onderdrukken. De werkende vrouw in Amerika. De legende van het rijke Amerikaansche vrouwtje, het verwende luxe-poppetje, waarvoor de man hard moet werken, wordt geheel weerlegd door de uitge- bréidc onderzoekingen en statistieken van het Ame rikaansche Departement van Arbeid. De chef van de vrouwenafdeeling schrijft nl.: „In de steden vormen de verdiensten van de vrou wen en meisjes uit één bepaalde familie dikwijls de oenige Inkomsten. Weliswaar hebben de vrouwen nu stemrecht verkregen en ook andere vrijheden, maar zij hebben daarom ook meer verantwoordelijkheid. Tegenwoordig is niet meer, zooals vroeger bij vele huwelijken het geval was. het huwelijk het middel van de vrouw om voor haar leven geborgen te zijn. Dikwijls moet de vrouw het geld helpen verdienen, waarbij hot er in het geheel niet op aan komt, of de man wil en kan werken. Wij hebben verklaringen van 600.000 vrouwen, dat zij moeten meehelpen om in het De deur! De deur van den wagon! Hij moest, hij moest die deur sluiten. De trein stopte. Iemand zou naar binnen kunnen kijken: hij was te zwak om zich te ver zetten, te machteloos om op den loop te gaan... hij moest de deur dichtdoen. Hij kon niet op zijn beenen blijven staan de wagon schokte en schommelde te veel. Geen sterveling Immers kon blijven staan als zoo'n schuddende goederenwagen ln groote kringen om hem heen draalde! Hij liet zich op die knieën vallen zoo kon hij tenminste kruipen. De deur! De deur van den wagon! Die moest dicht, dicht, al moest hij er zich ook plat op zijn buik naar toe sleepen! Het was niet ver van de deur... een paar decimeter maar. Het was de pijn ln zijn been die hem zoo zwak maakte maar hij kon er wel komen. Hij raakte zijn lippen aan met de tong... ze smachten naar bloed. Gek was dat! Nu kon hij dc deur aanraken, maar hij kon haar niet dichtschuiven, terwijl hy plat op den grond lag. Hij moest overeind komen... tenminste op zijn knieën. Hij streek met de hand over de oogen... de straal van het maanlicht viel nog steeds naar binnen... die straal moest weg... het moest pikzwart worden hier ln den wagen. Wat was dat opeens? Het wérd zwart, ofschoon hij toch de deur niet had dichtgedaan, was het een wolk waarachter de maan schuilging? Dave had een gewaarwording alsof zijn lichaam heen en weer zwanlde. of hy de controle over zyn ledematen verloor, alsof zyn knieën onder hem wegzakten en hy, met het hoofd tegen den vloer van den wagon gedrukt wegzonk, steeds dieper wegzonk en alsof alles voort durend maar zwarter werd... plkrwart... inktzwart Rust, een weldadige gewaarwording van behaagiyk- heid en gemak, een onbeschrijflijke sensatie van ver lichting en zieh-prettlg-gevoelen, iets zachts en koeste rende dat zijn lichaam droeg, zyn lichaam, dat bevrijd scheen te zyn van de folterende, ondrageiyke, teiste rende pijnen die hij uitgestaan had. Hij droomde, na- tuuriyk droomde hij! Hy durfde de oogen niet opslaan... als hy dat deed zou de schoone droom vervliegen en de pyn terugkomen...! onderhoud van haar en van haar echtgenoot te voor zien. Meer dan de helft van deze vrouwen moeten het door haar verdiende geld weer geheel uitgeven, om haar gezin in het leven te houden. Een onderzoek in vier steden, welke ver van elkander verwijderd lagen, gaf hat volgende resultaat: Op 30.000 families waren ei 8100, waar geen man was, om het hrood te verdienen. In ruim een vijfde dezer 30.0C families dus waren de vrouwen de eenigen, die het geld verdienden. Van de bevolking van Pcnn- sylvanië werden -458 vrouwen ondervraagd en slechts 10S hiervan verklaarden, dat haar man ongeveer 30 Dollar per week verdiende. Eén vrouw moest in een sigarenfabriek werken, om zes maanden lang haar man en twee kinderen te kunnen onderhouden, omdat het den man in langen tijd niet gelukte werk te vin den. Maar ook met ongetrouwde vrou>ven is het niet veel anders gesteld! Er werden 17.000 ongetrouwde vrouwen ondervraagd, waarbij men tot de slotsom kwam, dat er per vijf ongetrouwde vrouwen één vrouw bestond, die de eenige kostwiiister voor haar familie was. Het zijn meestal de dochters, die hun familie trouw met geld steunen, want de zoons gaan over het algemeen hun eigen weg en trouwen, waar na zij niet meer naar hun ouders omzien". door DIRK DUYVEL Junior. RIDENDO DICERE VERUM! Waar gij de rauwe waarheid biedt; Zoo doet het schertzend, Want... dan kwetst ge niet! Meelijwekkende slachtoffers van ziekelijke piepers en dure zwljnebillen, ontvangt den fascistengroet van Schagerwaard* en Morrebokkellngen. Het spijt me voor u, waarde luisterkatuilen, en voor mezelf nog véél meer, u te moeten mededeelen, dat het op 't moment met mijn stoffelijken welstand bedroevend gesteld ls. Het staat er met mijn tranendalsche welvaart al even voordeelig voor, als bij de landbouwers van Opperkafferstein en de kleine winkeliers van Grootgort- buikenburg, die de steun missen van het grootkapitaal doodgeconcurreerd worden door den groothandel, uitge zogen door Rijk-, Provincie- en Gemeentebelastingadmi nistraties en voor zoover er nog wat van de stumpers overschiet, suf gepest door belemmerende bepalingen van Rijkswetjes en Gemeenteverordeningen van labber de poepje! Je ziet ze dan ook tegenwoordig naar het station of autobus sukkelen, nette burgerluidjes van geposeerden leeftijd, die altijd van hun solied en goed beklant zaakje 'n behoorlijk bestaan konden vinden, ieder het zijne ga ven en hun kinderen een fatsoenlijke opvoeding konden verschaffen, om gewapend met 'n perreplu van het jaar nul en 'n ouwerwetsch slttlebekkie, handelsartikelen voor groote fabrikanten, kauwgummi of likdoorntinc tuur te presenteeren, als bijverdienste, omdat de winkel nering aan steeds toenemend verval van krachten be gint te laboreeren. En geen staat, die 'n hand naar die zinkende drenke lingen uitsteekt. Dat noemen ze nouw Godhelpme, nog 'n vader! Ik denk dat het een stiefvader is en nog wel een van de miserabelste soort, want zijn kinderen moeten al le weken het letterlijk bij elkander gebedelde geld tot den laatsten cent overgeven en de baarlijke duivel haalt hen zoo ze het probeeren ook maar één centiem achter te houden in een naad van hun omgekeerde broekzak. Dan komt Jan de diender met zijn gummiestok en wor den de bedelkinderen van den lieven vader Staat in een pikdonker hok gezet met zuur roggebrood en duinwa ter, als versnapering. En meen niet, dat de ellende nog tot het hoogste punt gestegen en de barometer al tot de laatste s^eep ls teruggetippeld! Nikshoor! Straks loopen we ook nog de kans, dat er opeens een meheer met een groen verkleurd, zwart bolhoedje komt binnenstappen en zegt: Ziezoo, menschen, ik ben inspecteur van de Radioraad en ik kom vanmiddag bij jullie eten en meteen even neuzen of jullie 'n radio toestel gebruiken en op onzedelijke buitenlandsche sta tions met ontuchtige programma's afstemmen! En nu asjeblieft geen praatjes, ambtsbelemmering of weder- •spannigheid, als ik je raden mag, want ik heb hier 'n papier, dat my volmacht geeft om je huls binnen te treden op alle uren van den dag. avond of nacht, en des noods onder je bedstee te kruipen om te onderzoe ken of Je ook 'n radlogolvensmokkelaar ben. Dat zal er ln de toekomst van moeten komen! Maar beter was het als eens gehoor werd geschonken aan de nooden en behoeften van kleine landbouwers, veehouders, konynen- Maar geleidelijk aan kreeg hy de herinnering aan de dingen weer terug. Hij was flauw gevallen op den vloer van den goederenwagen. Maar dan moest hij als de weerlicht zorgen dat hij de deur dicht kreeg, wilde hij niet gesnapt worden! Misschien kwam de pijn wel terug als hij bewoog, hy zou al zijn krachtan moeten inspannen om dit zalige gevoel van rust van zich af te schudden en hij was nog zoo moe... maar er was geen keus... het moest... Hij opende de oogen. Na een moment begreep hij het... hoe had hij ook kunnen denken dat hij nog op den vloer van den stampenden, schokkenden wagen lag, ter- wyi hy zich tegeiykertljd zoo onuitsprekelijk rustig voel de met al die zachte dingen om zijn .lichaam. Hij lag in bed, in 'n helder wit bed, met heldere lakens... en om 't bed stond een scherm. Om den hoek van het scherm kon hij andere bedden zien, ook witte bedden met heldere lakens. Het drong tot hem door hij was in een zieken huis natuurlijk! Er zat Iemand op een stoel aan het voeteneind van zyn bed... neen. het was geen verpleegster; het was een man. Het gezicht van den man was op het oogen- blik afgewend, maar terwijl hij gespannen keek, kwam het Dave toch bekend voor. Hij opende zijn oogen wat wyder. Een lichte kreet ontsnapte hem, een schok voer door hem heen, zn handen grepen zenuwachtig in de dekens. De man aan het voeteneinde draaide het hoofd om en keek naar den zieke... Het wAs Barjan. Inspecteur Joe Barjan, van de recherche uit San Francisco. En Barjan begon te spreken. Hallo Dave! Hallo Joe! Toen viel er weer een zwygen. Maar de man aan het bed verbrak het spoedig. 'n Dubbeltje op zijn kant, Dave! Het spyt me dat je er zoo beroerd aan toe bent. Voel Je Je al wat beter? Een beetje, antwoordde Dave Henderson zwak. Het heeft geen haar gescheeld, Jong, vervolgde de Inspecteur. Het been was er gemeen aan toe en Je Overschot aan vrouwen in Europa. Men schat het aantal vrouwen, dat tegenwoordig in Europa ongetrouwd zal moeten blijven op circa 18 millioen. In 1020 waren er in Duitschland 17.782.000 mannen van 15 tot 60 jaar, tegenover 20.204.000 vrou wen van dien leeftijd. In Frankrijk bedraagt het over schot aan vrouwen meer dan twee millioen. In En geland ook ongeveer twee millioen. Italië, waar het verlies aan in den wereldoorlog gesneuvelden niet zoo heel groot is, heeft men rekening te houden met een overschot van één millioen. In Turkije is er een overschot van 491.307 vrouwen op een totaal-bevolking van 13.760.275 zielen. In bijna alle andere landen bedraagt het overschot aan vrouwen ongeveer 10 procent van de totaalbe volking. In Portugal rekent men alleen reeds in de hoofdstad Lissabon met een overschot van 200.000 vrouwen. In Tsjecho-Slowakije bedraagt het aantal ongetrouwde vrouwen bijna anderhalf millioen. Men mag echter niet zeggen, dat deze overschot ten aa; vrouwen tevens geldig zijn voor het aantal gesloten huwelijkeh, want vele mannen trouwen te genwoordig noöit. Zoo kan men b.v. voor Holland aannemen, dat ruim 70.000 vrouwen ongetrouwd zul len blijven. en kippenmelkers en kleine zakenmenschen ,en de mil joenen die nu worden in 't water gesmeten (in den wer- kelijken zin van het woord of het spreekwoordelijk ook zoo zal zijn, is een vraag, die onze overgrootvaders- zeggers misschien eenmaal kunnen beantwoorden) wer den gebezigd, om in den dringenden nood van het tegen woordige geslacht te voorzien. Althans te leenigen door belastingverlaging of rentelooze voorschotten. Die Zui derzee zal gerust wel droog komen, voor we allemaal in het dal van Josaphat bij mekaar worden geroepen om onze strafregisters te hooren aflezen en bij de bok ken en schapen te worden ingedeeld. Dat heeft zoo'n haast niet. Laten we eerst maar eens afwachten, wat voor winst nu die Wierlngermeer zal opleveren. Ik vrees 'n bizonder beetje. Met uw permissie. Maar ik heb als doorgepekelde aartsstommerik niet de bevoegdheid daarover te oordeelen. dat kan je ook van 'n armoed zaaier, voortgebracht uit de stadswijk: Geef ons heden, Heer, ons dagelijksch brood en dan liefst zonder boter, die met weinig vrucht, 3 zegge drio klassen der lagere school doorliep, niet verwachten. Dat laat ik over aan de geleerde, wiskundige wetenschappelijk onderleg de heeren met baarden... Hé... daar hoor ik waarachtig iemand in 't gangetje stommelen... zeker al zoo'n pot- tekijker van den radioraad, die vandaag te gast wil ko men op hasjee van gummibanden... Nee, wel allemach tig... Het ls de edelachtbare heer Jan Dinges, wethouder der gemeente Grootgortbuikenburg... Kom binnen, kom toch binnen, eerwaarde heer.' Ja Dirk, zei deze Grootgortbuikenburger grootwaardig- heidsbekleeder, ik wou je eventjes komen vertellen, dat je myn naam niet ijdel meer mag gebruiken als wet houder van de Gee-Bee... dat is het departement van mijn vriend meester Pleit voor lou mesjommes lk ben belast met het beheer van de gee-gee Kijk. zei ik. das stimt vortreflich... ik had het er juist over, dat lk zoo'n erge doemkopf was... dus u zegt van de gee-gee... Ja, zei oome Jan, van de gasfabriek en gemeentereiniging... Dus dat blijft toch allemaal gas lichtgas en ulengas, grijnsde ik, zoogenaamd geestig De combinatie ls zeer juist, antwoordde wethouder Jan deftig, ik hoop dat je je voordeel kan doen met deze inlichtingen. Nog 'n paar van die stommiteiten en je bent kroniekschrijver van de Schager moppentrommel gerold, vriend! En dat zou me heel slecht te pas komen, edelachtbare zei lk als wederwoord. Ik zou wel op 'n houtje kunnen byten, maar dat hout heb lk van den winter noodig om met u en ook de kachel aan te maken. Ik denk dat lk maar 'n stofzuiger koop op afbetaling en die dan maar direct na ontvangst bij Snotneus breng. De officier van justitie heeft gezegd, dat hij verduisteringen van stof zuigers op afbetaling niet meer vervolgt, dus dat kan ik er best op wagen, vindt u niet, edelgrootachtbare? Vrees niet. Dirk, zei de wethouder van diverse gasfa brieken ,als de nood het hoogst ls... Ja, Ja, zei ik met een beerenburger kruien bitteren glimlach, jullie heeren hebben goed praten. Je zit aan 't laad je... Ik zag van de week onzen burgemeester ook al weer met 'n nieuw kloffie loopen, allemaal van de op centen van de personeele belasting... Niet dat lk 't hem misgun, God bewaar my, 't is 'n reuzebeste kerel en als de broek 'n beetje begint te siyten aan de knieën van wege het vele optrekken, dan hoop ik in de gunst te ko men we benne zoowat van één lengte. Weet je wat Dirk, zei de wethouder van kook- en uiengas, ik geloof dat lk 'n aardig baantje voor je dis ponibel heb... wat zou Je zeggen van badknecht op het stille strand? Ajasses nee, zei lk, praat me niet van het stille strand, is u 'n man van de Schriften? En weet u niit wat er in 't Onze Vader staat? Et né nos indücas in had een harde koorts. Ze gaven geen cent voor je leven dien nacht toen ze je in den goederenwagen heb ben gevonden! Dave Henderson gaf geen antwoord. Er was nu geen deur meer die met alle geweld gesloten moest worden en hij hoefde zich ook niet te bewegen... tot Joe hier hem zou meenemen... terug naar Frisco. Zyn kracht was gebroken, er was geen verzet meer, hy was te zwak. Ik heb hier een dag of twee, drie rondgehangen tot je uit het droomenland zou terugkeeren, begon de politieman weer en vriendeiyk voegde hy erby: Ik wou je wat vragen. Dave. Vertel me nu eens eeriyk, jongen, waar heb je dat pakketje gelaten toen je de leege tasch uit de auto smeet en onzen vriend Baldy een paar gebroken ribben hebt bezorgd? Dave Henderson glimlachte flauw. Hij was nog dood zwak en een poging tot spreken kostte hem inspan ning. Maar zijn hoofd... doordat het geen pyn meer deed... was helder, zoo helde» dat hy zich niet by de eerste vraag de beste liet vangen. Het geld was nog in de tasch, ik heb het er niet uitgenomen. Probeer nu maar niet om me voor den gek te houden! Er was een zweem van ongeduld, van geprik keldheid ln de stem van den politieman, die hy trachtte te bedwingen. We weten alles, vervolgde hy, Run- ty Mott en Baldy Vick^rs hebben ons uitstekend inge licht Ik heb hun verhaal In een courant gelezen, dus lk zou zeggen, je weet wat je weten wil! Waarom val je my dan lastig? Dus. concludeerde Barjan, je bent niet van plan om te bekennen? Het is een aardig verhaal wat ze verteld hebben; antwoordde Dave, ik zou het zonde vinden om het effect te bederven. Ze beweren dat ik het geld gestolen heb wel, als je deze heeren gelooven wil... ga Je gang! Je doet onverstandig Dave, sprak de Inspecteur over redend, Je deed heusch beter met me te vertellen waar je het geld gelaten hebt; het loopt anders slie ten tationem? En leidt ons niet in verzoeking... Sact le bera nos a malo... en verlos ons van den booze... Zou u my nu op m'n ouden dag, in de herfst myns lavens, die ik laatst in een sentimenteele bui, toen mijn lik doorns zoo staken, aan myn geliefde Trui aankondigde ln de volgende schokkende dichterklanken: jy liefste met je pikant gezichtje, Jij bent mijn levensherfstezonnelichtje, En ik hoop maar, dat ten allen dag, Dat lichtje voor my en schijnen mag: Zou u my in bekoring willen brengen door myte zenden naar een zoo lichtzinnig milieu? Laat ik u dan zeggen, dat ik Zondag een eerbied waardig en steeds werkzaam zieleherder van Groot gortbuikenburg een geduchte strafpredicatle, waar geen woord Fransch bij was, heb hooren houden over de verregaande en niet te toleeren misbruiken op het stille strand? Dat daar een zede- en schaamteloosheid heerscht, die niet genoeg veroordeeld kan worden? Laat ik zeggen, dat ik persoonlijk geen gebruik maak van een stil noch 'n levendig strand. Mijn huisdokter heeft mij elke niet strikt noodzakelijke aanraking met zoet-, bitter-, brak- of zout water ten strengste verboden en daarom poets lk myn schoenen dan ook geregeld met jenever en kryt en als ik kouwe beenen heb, neem ik geen warm sodabad, maar ze.t ik mijn pet op. Dat Is een medlcamentum probatem en zeer eenvoudig! Ook ben ik geen kwezel, geen femelaar of geen pilaar bijter en voel ik nimmer nieging by het aanschouwen van een paar het aankyken waard zijnde bloote armen bezemstelen blijven „buiten beschouwing" 'n or dentelijk laag halsje of 'n middelmatig kort rokje van maagdelijke schaamte in den grond te zinken maar toch, wat ik zoo nu en dan ook van heusch niet siy- merige of kleverige zyde over sommige gedeelten van dat stille strand heb vernomen, loopt het daar toch wel eens 'n beetje de spuigaten met de jongedames en heeren uit. De vrymoedigheid die daar vertoond wordt, begint wel het karakter te krygen van zedeloosheid, indien mijn informaties juist en niet schromelijk over dreven zyn. We mogen ons nu al vastklemmen aan de spreuk ..Naturalia non sunt Turpia", natuuriyke dingen zijn niet schandelijk en de nog al optimistische stelling dat der reinen alles rein is, tot beginsel nemen, maar 'n fatsoenijk en zorgzaam huisvader, die we aantreffen by hen die graag de kerk bezoeken, maar ook onder de categorie, die er nog liever driemaal omheen loopen, stelt toch prijs op de onschendbaarheid zyner kinderen en zal ze niet graag zien verdrinken, voor ze nog water op het stille strand hebben gezien. En daarom zou ik het sterk toejuichen, indien de stille-strandbewoners, bij de pretjes die 's winters tot behoud van den band der saamhoorigheid en onder linge gezelligheid zoo nu en dan organiseerden, ook zorgden voor een flink bestuur, bestaande uit krachtige persoonlijkheden, die'voldoende overwicht bezitten om voor excessen, voor buitensporigheden, die den goeden naam van het stille strand in discrediet brengen, te waken en te zorgen dat alle kwaad en leeiyks, dat van het stille-strandleven wordt rondgekraaid, kan worden beschouwd als vuile laster en ongefiltreerde kwezel- kift. Amen... ik heb voor ditmaal gezegd... Met sjanslach en pootdruk, DIRK BOKSPOOT Junior. Een oud Kookboek. In de rubriek Oudheidkunde van de „Natuurvorscher" komt een heel aardig artikeltje voor over het eerste kookboek dat in Nederland verschenen is. Het werd uitgegeven in 1746 door een zekeren heer steven v<*w Esveldt te Amsterdam. Het is zeer merkwaardig dat deze heer zich van dit kookboek groote verwachtingen had gemaakt niet alleen omdat er tot dien tijd geen kook boek bestond, althans niet ln Nederland, maar er was nog een andere reden. De recepten waren afkomstig van een dame uit zeer hooge kringen, wier naam Ste ven van Esveldt niet mocht noemen, maar die door heni zoo „vaag" werd omschreven en aangeduid, dat het bul ten kyf ls dat bedoelde dame niet dadelijk wend her kend. Behalve recepten voor spijzen kan men in het boek ook alle regels vinden voor het samenstellen der menu's, de volgorde waarin de spyzen behooren te wor den opgediend, het voorsnyden, dat in dien tyd aan tafel werd gedaan, en ook gaf het boek raad by het lastige vraagstuk: het plaatsen der gasten. Paedagoglsche waar de heeft het boek omdat het menige wenk geeft hoe men zich aan tafel heeft te gedragen. Zoo decreteert de heer Van Esveldt: Met het eerste glas wy'n wenscht de tractant (dit ls dé gastheer) zijn vrienden een smake lijk eten en beantwoorden de gasten deze wensch op dezelfde wijze. Wanneer het gezelschap maar uit tien of twaalf personen bestaat, mag men de gezondheid in 't algemeen drinken, maar het is dwaas dat men dit al len geiyk doet, daar men niet allen gelijk dorst heeft Degene die gezondheid wil drinken, vraagt hiertoe een glas wyn aan den bedienenden knecht of meid. Het strijdt volstrekt tegen de wellevendheid een damo die naast ons zit te kussen, wanneer men haar gezond heid drinkt of wanneer zy de onze gedronken heeft, En nog veel ongemanierder is het van tafel op te staan en joffers te kussen die ver van ons af zitten. Want voor eerst is het al vies een joffer te kussen met een vetten mond, en dan maakt men wanorde aan tafel. Die mynheer Van Esveldt was er wel achter! machtig beroerd met je af! Hoe beroerd? Ik kan het je niet precies zeggen. Ik taxeer mins tens vijf jaar. Vijf jaar! Hoe lang was vijf jaar? Dave's hoofd werd moe, net als zijn lichaam. Hij deed zijn uiterste best om helder te blyven denken, maar het kostte hem ontzettende moeite. Het was een lange weg van de plek waar Baldy Vickers z'n ribben had gebroken en waar hy. Dave, het laatst het geld zou hebben gehad, maar juffrouw Tooler'8 oude duiventil, waar het in werkelyk- heid veilig en wel verborgen lag. 100.000 dollars in vyf jaar... dat was 20.000 per jaar, een mooi jaargeld!... vyf jaar! Het was weer een dobbelspel. Vijf jaar... maar dan had hy het geld en... kon hij afrekenen met Bookie Skarvan. Het is een lange tyd om te wachten! Onwillekeurig kwamen de woorden over zyn lippen. Maak je toch geen illusies, jongen, raadde de in specteur gemoedelijk. Het is een hel... vyf jaar in de gevangenis. En als je denkt dat je daarna met den buit kunt wegkomen, zul je wel anders gewaar worden. Neem dat van mij aan. Ik dacht niet aan het geld, zei Dave langzaam. Hy sloot de oogen; het was alsof de heele ziekenzaal om hem heen draaide. Vyf jaar... en dan brak de dag van Boo kie Skarvan aan. zyn handen bewogen rusteloos over het dek. Een vrouwenstem brak de stilte... dat moest de ver pleegster zijn, natuuriyk... hoe kwam anders een vrou wenstem hier... Dat ls nu allemaal goed en wel! hoorde Dave de stem zeggen. U kunt duizendmaal inspecteur van po litie zyn, maar u had absoluut geen recht, om hem te ondervragen zonder verlof van den dokter. Hy ls nog veel te zwak om de minste opwinding te mogen heb ben.... Toen dreef de stem weg ln de ylte. Wordt vervolgd. VAN

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 18