KRONIEK
VERMAKELIJKE
Opper-Kafferstein
Groot Gortbuikenburg,
Hoofdstad van
deel van de lesuren, terwijl de overige tijd werd be
steed aan de studie van Latijnsch en Fransch.
„De overige talen, zooals Grieksch, Hebreeuwsch.
ïtaliaansch en Spaansch, waren facultatieve vak
ken", voegde zij eraan toe. „Als men denkt, dat één
taal voldoende is, dan worden de andere talen weg
gelaten". Dit is een bepaling, die onze gymnasiasten
en speciaal hen, die eindexamen afleggen, zou doen
watertanden!
Er was in Tottenham Iligh Cross ook een laborato
rium voor biologische studiën, waar de jonge dames
de namen, families en eigenschappen van de gras
soorten, struiken, boomen, mineralen, metalen en
ertsen konden leeren kennen en de plaats, die zij in
de natuur innemen.
Verder kon men in het prospectus vakken aan
treffen, als: astronomie, aardrijkskunde, rekenkunde
en geschiedenis.
Zelfs bij de vooruitziende Mrs. Makin kwam de ge
dachte toch niet op, dat haar leerlingen ééns aan
anderen zouden leeren, wat zij eerst op haar school
hadden geleerd en zich zóó verdienstelijk zouden
maken voor de geheele vrouwenwereld. Het was
haar doel toen slechts de vrouw een levensdoel te
schenken. Zij wilde, dat de vermaken, waarmede
men zich in dien tijd in hoogere kringen uitsluitend
ophield, als dansen en toilet maken, bloemen vlech
ten uit gekleurd stroo en huisjes plakken van pa
pier voor edeler bezigheden zouden plaats maken.
De volgende woorden, door haar gesproken hebben
reeds een baanbrekenden zin: „Diegenen, die aan
mij vragen, in welke vakken de vrouw zich spe
ciaal moet bekwamen, geef ik ten antwoord: Ik weet
het niet, waarmede de vrouwen moeten beginnen en
waarbij men hen zal buitensluiten, als ik denk aan
hare bekwaamheden. Alle takken der wetenschap
kunnen haar op de een of andere wijze tot nut
strekken: talenkennis, de kunst der rede, wiskunde,
aardrijkskunde, geschiedenis muziek, dichtkunst,
schilderkunstalles moest in de opvoeding van het
meisje verwerkt worden, want elk op zichzelf kun
nen zij van oneindig veel nut in de maatschappij
zijn".
Het is te betreuron, dat er geen geschriften be
staan, die de in Tottenham bereikte resultaten be
schrijven. Maar men kan zich waarschijnlijk zonder
veel verbeeldingskracht voorstellen, hoe revolution-
nair in dien tijd de ideeën van Mrs. Makin klonken,
maar hoe tenslotte deze flinke, alle hindernissen ten
spijt, doorwerkende voorloopster der vrouwenbewe
ging de „jonge dames van standing" in vuur wist
te brengen voor de rechten der vrouw, hoe zij
voor hen een nieuw cultuurgebied openstelde en hen
eindelijk liet gaan, in de hoop, dat zij in haar fa
milie als voorbeeld zouden worden gesteld voor wat
men kan bereiken met liberale opvoeding, ook voor
vrouwen!
(Nadruk verboden.)
Veelwijverij in China.
Kort geleden werd een rijke Chinees veroordeeld tot
drie jaar gevangenisstraf, omdat hij zich voor den
aanzienlijken prijs van 3.000 Dollar een derde vrouw
gekocfht had. Van de veelwijverij in China heeft men
over het algemeen niet zoo heel veel gehoord. Zij is
dan ook, vergeleken bij andere landen, als bijv. Tur
kije en Afrika, niet van zulk een grooten omvang.
Toch was het reeds ten tijde van Confucius aan een
man toegestaan ,méér dan één vrouy te huwen. Als
voornaamste mannelijke plicht gold het namelijk een
stamhouder te hebben. Als zijn vrouw slechts ccn
dochtertje kreeg, dan nam hij zich een tweede of ccn
derde vrouw, om tenslotte een zoon te kunnen krij
gen. Tenslotte werd dit een gewoonte, waarvan dik
wijls misbruik werd gemaakt en het aantal bijvrou
wen werd nog slechts beperkt door het inkomen van
den man.
In de eerste plaats waren het de hooge regerings
ambtenaren en ook do officieren van het Chineesche
leger, die zich de luxe van meer dan één vrouw per
mitteerden. Vele rijke Chineezen richten een com
plete harem op en de beruchte Qhang-Chung-Chang
hield er niet minder dan 15 vrouwen op na. De on
gunstige invloed van dit misbruik toonde zich ten
slotte in allerhande ergerlijke sociale wantoestanden.
Door vooruitstrevende Chineesche vrouwen werd
daarom een hevigen strijd tegen de veelwijverij ge
voerd, waarbij zij in den generaal Han-Fu-Ghu een
helper vonden, die de veelwijverij met gevoelige vrij
heidsstraffen trachtte te onderdrukken.
De werkende vrouw in Amerika.
De legende van het rijke Amerikaansche vrouwtje,
het verwende luxe-poppetje, waarvoor de man hard
moet werken, wordt geheel weerlegd door de uitge-
bréidc onderzoekingen en statistieken van het Ame
rikaansche Departement van Arbeid. De chef van de
vrouwenafdeeling schrijft nl.:
„In de steden vormen de verdiensten van de vrou
wen en meisjes uit één bepaalde familie dikwijls de
oenige Inkomsten. Weliswaar hebben de vrouwen nu
stemrecht verkregen en ook andere vrijheden, maar
zij hebben daarom ook meer verantwoordelijkheid.
Tegenwoordig is niet meer, zooals vroeger bij vele
huwelijken het geval was. het huwelijk het middel
van de vrouw om voor haar leven geborgen te zijn.
Dikwijls moet de vrouw het geld helpen verdienen,
waarbij hot er in het geheel niet op aan komt, of de
man wil en kan werken. Wij hebben verklaringen van
600.000 vrouwen, dat zij moeten meehelpen om in het
De deur! De deur van den wagon! Hij moest, hij moest
die deur sluiten. De trein stopte. Iemand zou naar
binnen kunnen kijken: hij was te zwak om zich te ver
zetten, te machteloos om op den loop te gaan... hij
moest de deur dichtdoen.
Hij kon niet op zijn beenen blijven staan de wagon
schokte en schommelde te veel. Geen sterveling Immers
kon blijven staan als zoo'n schuddende goederenwagen
ln groote kringen om hem heen draalde! Hij liet zich
op die knieën vallen zoo kon hij tenminste kruipen.
De deur! De deur van den wagon! Die moest dicht,
dicht, al moest hij er zich ook plat op zijn buik naar
toe sleepen!
Het was niet ver van de deur... een paar decimeter
maar. Het was de pijn ln zijn been die hem zoo zwak
maakte maar hij kon er wel komen. Hij raakte zijn
lippen aan met de tong... ze smachten naar bloed. Gek
was dat! Nu kon hij dc deur aanraken, maar hij kon
haar niet dichtschuiven, terwijl hy plat op den grond
lag. Hij moest overeind komen... tenminste op zijn
knieën. Hij streek met de hand over de oogen... de
straal van het maanlicht viel nog steeds naar binnen...
die straal moest weg... het moest pikzwart worden hier
ln den wagen. Wat was dat opeens? Het wérd zwart,
ofschoon hij toch de deur niet had dichtgedaan, was
het een wolk waarachter de maan schuilging? Dave
had een gewaarwording alsof zijn lichaam heen en
weer zwanlde. of hy de controle over zyn ledematen
verloor, alsof zyn knieën onder hem wegzakten en hy,
met het hoofd tegen den vloer van den wagon gedrukt
wegzonk, steeds dieper wegzonk en alsof alles voort
durend maar zwarter werd... plkrwart... inktzwart
Rust, een weldadige gewaarwording van behaagiyk-
heid en gemak, een onbeschrijflijke sensatie van ver
lichting en zieh-prettlg-gevoelen, iets zachts en koeste
rende dat zijn lichaam droeg, zyn lichaam, dat bevrijd
scheen te zyn van de folterende, ondrageiyke, teiste
rende pijnen die hij uitgestaan had. Hij droomde, na-
tuuriyk droomde hij! Hy durfde de oogen niet opslaan...
als hy dat deed zou de schoone droom vervliegen en
de pyn terugkomen...!
onderhoud van haar en van haar echtgenoot te voor
zien.
Meer dan de helft van deze vrouwen moeten het
door haar verdiende geld weer geheel uitgeven, om
haar gezin in het leven te houden.
Een onderzoek in vier steden, welke ver van
elkander verwijderd lagen, gaf hat volgende resultaat:
Op 30.000 families waren ei 8100, waar geen man was,
om het hrood te verdienen. In ruim een vijfde dezer
30.0C families dus waren de vrouwen de eenigen, die
het geld verdienden. Van de bevolking van Pcnn-
sylvanië werden -458 vrouwen ondervraagd en slechts
10S hiervan verklaarden, dat haar man ongeveer 30
Dollar per week verdiende. Eén vrouw moest in een
sigarenfabriek werken, om zes maanden lang haar
man en twee kinderen te kunnen onderhouden, omdat
het den man in langen tijd niet gelukte werk te vin
den.
Maar ook met ongetrouwde vrou>ven is het niet
veel anders gesteld! Er werden 17.000 ongetrouwde
vrouwen ondervraagd, waarbij men tot de slotsom
kwam, dat er per vijf ongetrouwde vrouwen één
vrouw bestond, die de eenige kostwiiister voor haar
familie was. Het zijn meestal de dochters, die hun
familie trouw met geld steunen, want de zoons gaan
over het algemeen hun eigen weg en trouwen, waar
na zij niet meer naar hun ouders omzien".
door
DIRK
DUYVEL Junior.
RIDENDO DICERE VERUM!
Waar gij de rauwe waarheid biedt;
Zoo doet het schertzend,
Want... dan kwetst ge niet!
Meelijwekkende slachtoffers van ziekelijke piepers en
dure zwljnebillen, ontvangt den fascistengroet van
Schagerwaard* en Morrebokkellngen.
Het spijt me voor u, waarde luisterkatuilen, en voor
mezelf nog véél meer, u te moeten mededeelen, dat het
op 't moment met mijn stoffelijken welstand bedroevend
gesteld ls. Het staat er met mijn tranendalsche welvaart
al even voordeelig voor, als bij de landbouwers van
Opperkafferstein en de kleine winkeliers van Grootgort-
buikenburg, die de steun missen van het grootkapitaal
doodgeconcurreerd worden door den groothandel, uitge
zogen door Rijk-, Provincie- en Gemeentebelastingadmi
nistraties en voor zoover er nog wat van de stumpers
overschiet, suf gepest door belemmerende bepalingen van
Rijkswetjes en Gemeenteverordeningen van labber de
poepje!
Je ziet ze dan ook tegenwoordig naar het station of
autobus sukkelen, nette burgerluidjes van geposeerden
leeftijd, die altijd van hun solied en goed beklant zaakje
'n behoorlijk bestaan konden vinden, ieder het zijne ga
ven en hun kinderen een fatsoenlijke opvoeding konden
verschaffen, om gewapend met 'n perreplu van het jaar
nul en 'n ouwerwetsch slttlebekkie, handelsartikelen
voor groote fabrikanten, kauwgummi of likdoorntinc
tuur te presenteeren, als bijverdienste, omdat de winkel
nering aan steeds toenemend verval van krachten be
gint te laboreeren.
En geen staat, die 'n hand naar die zinkende drenke
lingen uitsteekt. Dat noemen ze nouw Godhelpme, nog 'n
vader! Ik denk dat het een stiefvader is en nog wel een
van de miserabelste soort, want zijn kinderen moeten al
le weken het letterlijk bij elkander gebedelde geld tot
den laatsten cent overgeven en de baarlijke duivel haalt
hen zoo ze het probeeren ook maar één centiem achter
te houden in een naad van hun omgekeerde broekzak.
Dan komt Jan de diender met zijn gummiestok en wor
den de bedelkinderen van den lieven vader Staat in een
pikdonker hok gezet met zuur roggebrood en duinwa
ter, als versnapering. En meen niet, dat de ellende nog
tot het hoogste punt gestegen en de barometer al tot
de laatste s^eep ls teruggetippeld! Nikshoor!
Straks loopen we ook nog de kans, dat er opeens
een meheer met een groen verkleurd, zwart bolhoedje
komt binnenstappen en zegt: Ziezoo, menschen, ik ben
inspecteur van de Radioraad en ik kom vanmiddag bij
jullie eten en meteen even neuzen of jullie 'n radio
toestel gebruiken en op onzedelijke buitenlandsche sta
tions met ontuchtige programma's afstemmen! En nu
asjeblieft geen praatjes, ambtsbelemmering of weder-
•spannigheid, als ik je raden mag, want ik heb hier 'n
papier, dat my volmacht geeft om je huls binnen te
treden op alle uren van den dag. avond of nacht, en
des noods onder je bedstee te kruipen om te onderzoe
ken of Je ook 'n radlogolvensmokkelaar ben. Dat zal
er ln de toekomst van moeten komen! Maar beter was
het als eens gehoor werd geschonken aan de nooden en
behoeften van kleine landbouwers, veehouders, konynen-
Maar geleidelijk aan kreeg hy de herinnering aan de
dingen weer terug. Hij was flauw gevallen op den
vloer van den goederenwagen. Maar dan moest hij als
de weerlicht zorgen dat hij de deur dicht kreeg, wilde
hij niet gesnapt worden! Misschien kwam de pijn wel
terug als hij bewoog, hy zou al zijn krachtan moeten
inspannen om dit zalige gevoel van rust van zich af te
schudden en hij was nog zoo moe... maar er was geen
keus... het moest...
Hij opende de oogen. Na een moment begreep hij
het... hoe had hij ook kunnen denken dat hij nog op den
vloer van den stampenden, schokkenden wagen lag, ter-
wyi hy zich tegeiykertljd zoo onuitsprekelijk rustig voel
de met al die zachte dingen om zijn .lichaam. Hij lag in
bed, in 'n helder wit bed, met heldere lakens... en om 't
bed stond een scherm. Om den hoek van het scherm
kon hij andere bedden zien, ook witte bedden met
heldere lakens.
Het drong tot hem door hij was in een zieken
huis natuurlijk!
Er zat Iemand op een stoel aan het voeteneind van
zyn bed... neen. het was geen verpleegster; het was
een man. Het gezicht van den man was op het oogen-
blik afgewend, maar terwijl hij gespannen keek, kwam
het Dave toch bekend voor. Hij opende zijn oogen wat
wyder. Een lichte kreet ontsnapte hem, een schok voer
door hem heen, zn handen grepen zenuwachtig in de
dekens.
De man aan het voeteneinde draaide het hoofd om
en keek naar den zieke... Het wAs Barjan. Inspecteur
Joe Barjan, van de recherche uit San Francisco.
En Barjan begon te spreken.
Hallo Dave!
Hallo Joe!
Toen viel er weer een zwygen.
Maar de man aan het bed verbrak het spoedig.
'n Dubbeltje op zijn kant, Dave! Het spyt me dat
je er zoo beroerd aan toe bent. Voel Je Je al wat beter?
Een beetje, antwoordde Dave Henderson zwak.
Het heeft geen haar gescheeld, Jong, vervolgde de
Inspecteur. Het been was er gemeen aan toe en Je
Overschot aan vrouwen in Europa.
Men schat het aantal vrouwen, dat tegenwoordig in
Europa ongetrouwd zal moeten blijven op circa 18
millioen. In 1020 waren er in Duitschland 17.782.000
mannen van 15 tot 60 jaar, tegenover 20.204.000 vrou
wen van dien leeftijd. In Frankrijk bedraagt het over
schot aan vrouwen meer dan twee millioen. In En
geland ook ongeveer twee millioen. Italië, waar het
verlies aan in den wereldoorlog gesneuvelden niet
zoo heel groot is, heeft men rekening te houden met
een overschot van één millioen. In Turkije is er een
overschot van 491.307 vrouwen op een totaal-bevolking
van 13.760.275 zielen.
In bijna alle andere landen bedraagt het overschot
aan vrouwen ongeveer 10 procent van de totaalbe
volking. In Portugal rekent men alleen reeds in de
hoofdstad Lissabon met een overschot van 200.000
vrouwen. In Tsjecho-Slowakije bedraagt het aantal
ongetrouwde vrouwen bijna anderhalf millioen.
Men mag echter niet zeggen, dat deze overschot
ten aa; vrouwen tevens geldig zijn voor het aantal
gesloten huwelijkeh, want vele mannen trouwen te
genwoordig noöit. Zoo kan men b.v. voor Holland
aannemen, dat ruim 70.000 vrouwen ongetrouwd zul
len blijven.
en kippenmelkers en kleine zakenmenschen ,en de mil
joenen die nu worden in 't water gesmeten (in den wer-
kelijken zin van het woord of het spreekwoordelijk
ook zoo zal zijn, is een vraag, die onze overgrootvaders-
zeggers misschien eenmaal kunnen beantwoorden) wer
den gebezigd, om in den dringenden nood van het tegen
woordige geslacht te voorzien. Althans te leenigen door
belastingverlaging of rentelooze voorschotten. Die Zui
derzee zal gerust wel droog komen, voor we allemaal
in het dal van Josaphat bij mekaar worden geroepen
om onze strafregisters te hooren aflezen en bij de bok
ken en schapen te worden ingedeeld. Dat heeft zoo'n
haast niet. Laten we eerst maar eens afwachten, wat
voor winst nu die Wierlngermeer zal opleveren. Ik
vrees 'n bizonder beetje. Met uw permissie. Maar ik heb
als doorgepekelde aartsstommerik niet de bevoegdheid
daarover te oordeelen. dat kan je ook van 'n armoed
zaaier, voortgebracht uit de stadswijk: Geef ons heden,
Heer, ons dagelijksch brood en dan liefst zonder boter,
die met weinig vrucht, 3 zegge drio klassen der
lagere school doorliep, niet verwachten. Dat laat ik over
aan de geleerde, wiskundige wetenschappelijk onderleg
de heeren met baarden... Hé... daar hoor ik waarachtig
iemand in 't gangetje stommelen... zeker al zoo'n pot-
tekijker van den radioraad, die vandaag te gast wil ko
men op hasjee van gummibanden... Nee, wel allemach
tig... Het ls de edelachtbare heer Jan Dinges, wethouder
der gemeente Grootgortbuikenburg... Kom binnen, kom
toch binnen, eerwaarde heer.'
Ja Dirk, zei deze Grootgortbuikenburger grootwaardig-
heidsbekleeder, ik wou je eventjes komen vertellen, dat
je myn naam niet ijdel meer mag gebruiken als wet
houder van de Gee-Bee... dat is het departement van
mijn vriend meester Pleit voor lou mesjommes lk
ben belast met het beheer van de gee-gee
Kijk. zei ik. das stimt vortreflich... ik had het er
juist over, dat lk zoo'n erge doemkopf was... dus u zegt
van de gee-gee... Ja, zei oome Jan, van de gasfabriek
en gemeentereiniging... Dus dat blijft toch allemaal gas
lichtgas en ulengas, grijnsde ik, zoogenaamd geestig
De combinatie ls zeer juist, antwoordde wethouder Jan
deftig, ik hoop dat je je voordeel kan doen met deze
inlichtingen. Nog 'n paar van die stommiteiten en je
bent kroniekschrijver van de Schager moppentrommel
gerold, vriend!
En dat zou me heel slecht te pas komen, edelachtbare
zei lk als wederwoord. Ik zou wel op 'n houtje kunnen
byten, maar dat hout heb lk van den winter noodig om
met u en ook de kachel aan te maken. Ik denk dat lk
maar 'n stofzuiger koop op afbetaling en die dan maar
direct na ontvangst bij Snotneus breng. De officier van
justitie heeft gezegd, dat hij verduisteringen van stof
zuigers op afbetaling niet meer vervolgt, dus dat kan ik
er best op wagen, vindt u niet, edelgrootachtbare?
Vrees niet. Dirk, zei de wethouder van diverse gasfa
brieken ,als de nood het hoogst ls...
Ja, Ja, zei ik met een beerenburger kruien bitteren
glimlach, jullie heeren hebben goed praten. Je zit aan 't
laad je... Ik zag van de week onzen burgemeester ook al
weer met 'n nieuw kloffie loopen, allemaal van de op
centen van de personeele belasting... Niet dat lk 't hem
misgun, God bewaar my, 't is 'n reuzebeste kerel en als
de broek 'n beetje begint te siyten aan de knieën van
wege het vele optrekken, dan hoop ik in de gunst te ko
men we benne zoowat van één lengte.
Weet je wat Dirk, zei de wethouder van kook- en
uiengas, ik geloof dat lk 'n aardig baantje voor je dis
ponibel heb... wat zou Je zeggen van badknecht op het
stille strand?
Ajasses nee, zei lk, praat me niet van het stille
strand, is u 'n man van de Schriften? En weet u niit
wat er in 't Onze Vader staat? Et né nos indücas in
had een harde koorts. Ze gaven geen cent voor je
leven dien nacht toen ze je in den goederenwagen heb
ben gevonden!
Dave Henderson gaf geen antwoord. Er was nu geen
deur meer die met alle geweld gesloten moest worden
en hij hoefde zich ook niet te bewegen... tot Joe hier
hem zou meenemen... terug naar Frisco. Zyn kracht
was gebroken, er was geen verzet meer, hy was te
zwak.
Ik heb hier een dag of twee, drie rondgehangen tot
je uit het droomenland zou terugkeeren, begon de
politieman weer en vriendeiyk voegde hy erby: Ik
wou je wat vragen. Dave. Vertel me nu eens eeriyk,
jongen, waar heb je dat pakketje gelaten toen je de
leege tasch uit de auto smeet en onzen vriend Baldy
een paar gebroken ribben hebt bezorgd?
Dave Henderson glimlachte flauw. Hij was nog dood
zwak en een poging tot spreken kostte hem inspan
ning. Maar zijn hoofd... doordat het geen pyn meer
deed... was helder, zoo helde» dat hy zich niet by de
eerste vraag de beste liet vangen.
Het geld was nog in de tasch, ik heb het er
niet uitgenomen.
Probeer nu maar niet om me voor den gek te
houden! Er was een zweem van ongeduld, van geprik
keldheid ln de stem van den politieman, die hy trachtte
te bedwingen. We weten alles, vervolgde hy, Run-
ty Mott en Baldy Vick^rs hebben ons uitstekend inge
licht
Ik heb hun verhaal In een courant gelezen, dus lk
zou zeggen, je weet wat je weten wil! Waarom val je
my dan lastig?
Dus. concludeerde Barjan, je bent niet van plan om
te bekennen?
Het is een aardig verhaal wat ze verteld hebben;
antwoordde Dave, ik zou het zonde vinden om het
effect te bederven. Ze beweren dat ik het geld gestolen
heb wel, als je deze heeren gelooven wil... ga Je gang!
Je doet onverstandig Dave, sprak de Inspecteur over
redend, Je deed heusch beter met me te vertellen
waar je het geld gelaten hebt; het loopt anders slie
ten tationem? En leidt ons niet in verzoeking... Sact le
bera nos a malo... en verlos ons van den booze... Zou
u my nu op m'n ouden dag, in de herfst myns lavens,
die ik laatst in een sentimenteele bui, toen mijn lik
doorns zoo staken, aan myn geliefde Trui aankondigde
ln de volgende schokkende dichterklanken:
jy liefste met je pikant gezichtje,
Jij bent mijn levensherfstezonnelichtje,
En ik hoop maar, dat ten allen dag,
Dat lichtje voor my en schijnen mag:
Zou u my in bekoring willen brengen door myte
zenden naar een zoo lichtzinnig milieu?
Laat ik u dan zeggen, dat ik Zondag een eerbied
waardig en steeds werkzaam zieleherder van Groot
gortbuikenburg een geduchte strafpredicatle, waar
geen woord Fransch bij was, heb hooren houden over
de verregaande en niet te toleeren misbruiken op het
stille strand? Dat daar een zede- en schaamteloosheid
heerscht, die niet genoeg veroordeeld kan worden?
Laat ik zeggen, dat ik persoonlijk geen gebruik maak
van een stil noch 'n levendig strand. Mijn huisdokter
heeft mij elke niet strikt noodzakelijke aanraking met
zoet-, bitter-, brak- of zout water ten strengste verboden
en daarom poets lk myn schoenen dan ook geregeld met
jenever en kryt en als ik kouwe beenen heb, neem ik
geen warm sodabad, maar ze.t ik mijn pet op. Dat Is een
medlcamentum probatem en zeer eenvoudig!
Ook ben ik geen kwezel, geen femelaar of geen pilaar
bijter en voel ik nimmer nieging by het aanschouwen
van een paar het aankyken waard zijnde bloote armen
bezemstelen blijven „buiten beschouwing" 'n or
dentelijk laag halsje of 'n middelmatig kort rokje van
maagdelijke schaamte in den grond te zinken maar
toch, wat ik zoo nu en dan ook van heusch niet siy-
merige of kleverige zyde over sommige gedeelten van
dat stille strand heb vernomen, loopt het daar toch
wel eens 'n beetje de spuigaten met de jongedames en
heeren uit. De vrymoedigheid die daar vertoond wordt,
begint wel het karakter te krygen van zedeloosheid,
indien mijn informaties juist en niet schromelijk over
dreven zyn.
We mogen ons nu al vastklemmen aan de spreuk
..Naturalia non sunt Turpia", natuuriyke dingen zijn
niet schandelijk en de nog al optimistische stelling dat
der reinen alles rein is, tot beginsel nemen, maar 'n
fatsoenijk en zorgzaam huisvader, die we aantreffen
by hen die graag de kerk bezoeken, maar ook onder de
categorie, die er nog liever driemaal omheen loopen,
stelt toch prijs op de onschendbaarheid zyner kinderen
en zal ze niet graag zien verdrinken, voor ze nog water
op het stille strand hebben gezien.
En daarom zou ik het sterk toejuichen, indien de
stille-strandbewoners, bij de pretjes die 's winters tot
behoud van den band der saamhoorigheid en onder
linge gezelligheid zoo nu en dan organiseerden, ook
zorgden voor een flink bestuur, bestaande uit krachtige
persoonlijkheden, die'voldoende overwicht bezitten om
voor excessen, voor buitensporigheden, die den goeden
naam van het stille strand in discrediet brengen, te
waken en te zorgen dat alle kwaad en leeiyks, dat van
het stille-strandleven wordt rondgekraaid, kan worden
beschouwd als vuile laster en ongefiltreerde kwezel-
kift. Amen... ik heb voor ditmaal gezegd...
Met sjanslach en pootdruk,
DIRK BOKSPOOT Junior.
Een oud Kookboek.
In de rubriek Oudheidkunde van de „Natuurvorscher"
komt een heel aardig artikeltje voor over het eerste
kookboek dat in Nederland verschenen is. Het werd
uitgegeven in 1746 door een zekeren heer steven v<*w
Esveldt te Amsterdam. Het is zeer merkwaardig dat
deze heer zich van dit kookboek groote verwachtingen
had gemaakt niet alleen omdat er tot dien tijd geen kook
boek bestond, althans niet ln Nederland, maar er was
nog een andere reden. De recepten waren afkomstig
van een dame uit zeer hooge kringen, wier naam Ste
ven van Esveldt niet mocht noemen, maar die door heni
zoo „vaag" werd omschreven en aangeduid, dat het bul
ten kyf ls dat bedoelde dame niet dadelijk wend her
kend. Behalve recepten voor spijzen kan men in het
boek ook alle regels vinden voor het samenstellen der
menu's, de volgorde waarin de spyzen behooren te wor
den opgediend, het voorsnyden, dat in dien tyd aan tafel
werd gedaan, en ook gaf het boek raad by het lastige
vraagstuk: het plaatsen der gasten. Paedagoglsche waar
de heeft het boek omdat het menige wenk geeft hoe
men zich aan tafel heeft te gedragen. Zoo decreteert de
heer Van Esveldt: Met het eerste glas wy'n wenscht de
tractant (dit ls dé gastheer) zijn vrienden een smake
lijk eten en beantwoorden de gasten deze wensch op
dezelfde wijze. Wanneer het gezelschap maar uit tien
of twaalf personen bestaat, mag men de gezondheid in
't algemeen drinken, maar het is dwaas dat men dit al
len geiyk doet, daar men niet allen gelijk dorst heeft
Degene die gezondheid wil drinken, vraagt hiertoe een
glas wyn aan den bedienenden knecht of meid.
Het strijdt volstrekt tegen de wellevendheid een damo
die naast ons zit te kussen, wanneer men haar gezond
heid drinkt of wanneer zy de onze gedronken heeft, En
nog veel ongemanierder is het van tafel op te staan en
joffers te kussen die ver van ons af zitten. Want voor
eerst is het al vies een joffer te kussen met een vetten
mond, en dan maakt men wanorde aan tafel.
Die mynheer Van Esveldt was er wel achter!
machtig beroerd met je af!
Hoe beroerd?
Ik kan het je niet precies zeggen. Ik taxeer mins
tens vijf jaar.
Vijf jaar! Hoe lang was vijf jaar? Dave's hoofd
werd moe, net als zijn lichaam. Hij deed zijn uiterste
best om helder te blyven denken, maar het kostte hem
ontzettende moeite. Het was een lange weg van de plek
waar Baldy Vickers z'n ribben had gebroken en waar
hy. Dave, het laatst het geld zou hebben gehad, maar
juffrouw Tooler'8 oude duiventil, waar het in werkelyk-
heid veilig en wel verborgen lag. 100.000 dollars in vyf
jaar... dat was 20.000 per jaar, een mooi jaargeld!... vyf
jaar! Het was weer een dobbelspel. Vijf jaar... maar dan
had hy het geld en... kon hij afrekenen met Bookie
Skarvan.
Het is een lange tyd om te wachten!
Onwillekeurig kwamen de woorden over zyn lippen.
Maak je toch geen illusies, jongen, raadde de in
specteur gemoedelijk. Het is een hel... vyf jaar in de
gevangenis. En als je denkt dat je daarna met den buit
kunt wegkomen, zul je wel anders gewaar worden.
Neem dat van mij aan.
Ik dacht niet aan het geld, zei Dave langzaam. Hy
sloot de oogen; het was alsof de heele ziekenzaal om hem
heen draaide. Vyf jaar... en dan brak de dag van Boo
kie Skarvan aan. zyn handen bewogen rusteloos over
het dek.
Een vrouwenstem brak de stilte... dat moest de ver
pleegster zijn, natuuriyk... hoe kwam anders een vrou
wenstem hier...
Dat ls nu allemaal goed en wel! hoorde Dave de
stem zeggen. U kunt duizendmaal inspecteur van po
litie zyn, maar u had absoluut geen recht, om hem te
ondervragen zonder verlof van den dokter. Hy ls nog
veel te zwak om de minste opwinding te mogen heb
ben....
Toen dreef de stem weg ln de ylte.
Wordt vervolgd.
VAN