Alitllti NitlllS-
Aimttnie- LuMlil
Aan den vooravond
van een Balkanconferentie.
Radioprogramma
Uitgevers; N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
0M HONDERD DUIZEND
DOLLAR
A t h 1 e t i e k.
Woensdag 13 Augustus 1930.
SCHA6ËR
73ste Jaargang No. 8712
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen), Grnotere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
DE UITSPRAAK VAN EEN BEROEMD ZWEED EN
DE MEENING VAN TWEE NEDERLANDSCHE
STAATSLIEDEN. NOG EEN CONFEREN
TIE. GEVAARLIJKE POLITIEKE IN-
TRIGEN. HOE EEN GEHEEL VOLK
VAN RAS KAN VERANDEREN.
BELEMMERING VAN HET
RUILVERKEER.
(Van onzen reizenden correspondent).
SOFIA, 5 Augustus 1930.
De groote Zweedsche staatsman Oxenstierna, de reoh-
terhand en raadsman van koning Gustav Adolf, schreef
ln het laatst van zijn leven den troosteloozen zin neder;
„Men moet zich verbazen over de onkunde, waarmede
de wereld wordt geregeerd". Telkens en telkens weder
Is deze uitspraak in mijn gedachten gekomen gedurende
mijn reizen door Europa, waarbij ik toch ook steeds de
toestanden, de geschiedenis, de politiek der verschillende
landen min of meer diepgaand bestudeerde. Een echo
van deze uitspraak van dezen grooten Zweedschen mi
nister vond ik kort geleden in een Fransch blad en deze
echo kwam uit den mond van twee bekende Neder-
landsche staatslieden. In een interview had onze mi
nister van buitenlandsche zaken gezegd, dat het tegen
woordige Europa op hem den indruk maakt van oen
„echt gekkenhuis" (une véritable maison d'aliénés) en
oud-minister Treub vertelde weinig vertrouwen te stellen
in de wijsheid der meeste regeeringen. „Op vele confe
renties worden heel verstandige woorden gesproken en
als men met mooie redevoeringen de wereld kon be-
keeren, zouden we allen gelukkig zijn, maar de practyk
is anders", zeide de oud-minister.
Inderdaad, men moet zich dikwijls verbazen over de
onkunde, waarmede de wereld wordt geregeerd, maar
het ergste is, dat deze onkunde vaak tot dwaasheid,
zelfs tot misdadigheid wordt. Voor dit najaar heeft men
het plan te Athene een conferentie der Balkanlanden te
houden. De wereldvrede Is tot een aangelegenheid ge
worden, die alle geesten bezig houdt en waarover veel,
veel te veel gebabbeld wordt, ook door menschen, die
volkomen vreemd staan tegenover de meest verontrus
tende kwesties en niets begrijpen van de psychologische
en staatkundige zijden van het vraagstuk. De Balkan
conferentie was aanvankelijk bedoeld als een officieele
bijeenkomst van vertegenwoordigers der betrokken sta
ten, doch de Grieksche minister-president in de eerste
plaats heeft zich daartegen verzet, dat door vele goed
willende, maar weinig wetende pacifisten slecht is op
genomen. En toch had de Grieksche minister-president
ook in het belang van den wereldvrede, gelijk. De ge
moederen zijn op den Balkan nog steeds niet geheel
tot rust gekomen en weder werken er buitenlandsche
FEUILLETON
Uit het Amerikaansch
van
FRANK L. PACKARD.
Ik ben bang dat ik aan uw hulp niet voldoende zal
hebben, verklaarde Dave Hendersonhet is eerlijk
gezegd een zaak van leven en dood voor mij om Nlcolo
Capriano zelf te spreken, en
Uit het voorgedeelte van het huls kwam de hooge,
scherpe stem, luidroepend nu:
Teresa! Teresa!
Ja ik kom. riep het meisje terug en toen haastig,
zich weer tot Dave wendend; Wacht hier een oogen
blik. Ik zal het hem zeggen. Hoe ls uw naam?
Op Dave's gezicht kwam een cynisch lachjedat
het meisje in de duisternis gelukkig niet kon zien.
Als hij alleen is, kunt U zeggen Dave Henderson
anders is het SmithJohn Smith!
Hij hoorde haar voetstappen wegsterven in het don
ker en nu luisterde hij weer aan de buitendeur die
ln het slop uitkwam. Er was groote drukte en beweging
in de steeg, maar er was geen enkele aanwijzing dat
de menschen die zich daar bevonden, gezien hadden dat
Nicolo's achterpoort hem veilig had opgenomen! Het
scheen dat het heele café een goed heenkomen had ge
zocht in het slop, om uit de buurt te zijn als de politie
man op het slagveld verscheen. Des te beter! Voor het
oogenblik was hij tenminste den valstrik ontkomen die
Bookie Skarvan en zijn bende voor hem hadden opgezet
en de politie eveneens...
Wat er verder ging gebeuren hing voor het grootste
deel af van Nicolo Capriano of misschien wel ln nog
meerdere mate van diens dochter, daar de oude man
blijkbaar zwak en ziekelijk was. Teresa scheen het
meisje te heeten,wel, dat was niet zoo erg belang
rijk, nvar wat wel belangrijk was, was het feit, dat ze
een gedecideerde jongedame scheen te zijn die precies
wist wat ze wilde!
Dave Henderson, tastte met zjjn hand langs zijn
invloeden, die wilde instincten wakker houden. Vroeger
waren voornamelijk Rusland en Oostenrijk hier de stoke
branden, die telkens als voor moeilijke kwesties een
oplossing was gevonden, een spaak in het wiel staken.
Ook was er toen nog „de drang naar het Oosten"
vanuit Berlijn en noch de Russische, noch de Oosten-
rijksche, noch de Duitsche staatslieden konden daarom
eensgezindheid onder de Balkanstaten gewenscht achten.
Toen in 1912 vier Balkanstaten zioh vereenigden om aan
het wanbeheer in de Turksche, overwegend Christelijke
Europeesche provinciën een einde te maken, waren dan
ook vooral de heeren te Weenen en Petersburg onthutst
en ook te Berlijn was men niet zeer tevreden. De voor
naamste Balkanstaten vereenigd en sterk beteekende het
failliet voor de Oostenrijksche en Russische Balkan-
politiek en voor den Duitscher „drang naar het Oos
ten". Maar zóó spoedig geven sluwe diplomaten hun
plannen niet op en nog geen jaar na het tot stand
komen van den Balkanbond, vochten de bondgenooten
onder elkander. Dit was het resultaat van een intrigen-
poldtiek, die vooral van Weenen uitging.
Thans is het Italië, dat in stilte ageert op den Balkan
en daarbij het oog verlangend houdt gevestigd op het
thans Zuid-Slavisch deel van de Adriatische-Zee-kust.
„De Adriatische Zee een Itallaansche binnenzee", dat is
de droom der Italianen en hiervoor houden nu en dan
duizenden fascisten met veel lawaai betoogingen, zooals
ik gedurende mijn verblijf in Italië kon constateeren.
Als eerste stap naar de verwerkelijking van dezen droom
geldt de Italiaansche invloed in Albanla, die evenwel min
of meer beperkt is, want er bestaat ook een Engelsche
invloed (in Albanië wordt petroleum gevonden) al mor
nifesteert die zich naar buiten minder.
De Engelschen zijn nu eenmaal niet zoo luidruchtig
als de Italianen.
Op de Balkan is Italië zeker van de vriendschap van
Turkije (dat nog een klein gebied op het schiereiland
bezit), en even zeker van de vijandschap tusschen Bul
garije en Zuid-Slavië. In Bulgarije heeft Italië de laat
ste jaren een krachtige propaganda gevoerd en nu komt
het er op aan Turkije en Bulgarije nader tot elkander
te brengen. De officieele verhouding is reeds vriende
lijk, heel anders dan b.v. die van Turkije tot Griekenland
Er hebben nu journalistieke bezoeken plaats en bij het
vertrek van Turksche journalisten naar Bulgarije, waar
ze thans met veel hartelijkheid en eerbewijzen worden
ontvangen, heeft het Turksche staatshoofd, Kemal Pas
ja, een redevoering gehouden, waarin hij van de Bul
garen gewaagde als van broeders naar den bloede,
stamverwanten, en de Bulgaarsohe bladen hebben deze
uitdrukking met instemming overgenomen.
Velen, die zich eenigszins voor de geschiedenis van
den Balkan hebben geïnteresseerd, zullen verbaasd op
kijken. Maar de Bulgaren (d.w.z. de bevolking van het
huidige Bulgarije) zijn toch Slaven, al is er dan een
geringe vermenging met Mongoolsch bloed?
Jawel, ze waren Slaven, tot aan het' begin van den
wereldoorlog. Toen evenwel streden de Slavische staten
rechter slaap. Zijn kwetsuur bloedde niet meer, maar
hij voelde een grooten buil.
Van zijn hoofd gleed zijn hand omlaag over zijn klee-
ren: die waren vrijwel aan flarden gescheurd ln den
strijd.
Wéér hoorde hij stemmen komen uit het voorgedeelte
van het huis, hij hoorde het meisje praten rustig
in het Italiaansch. hij hoorde een alles behalve vrien
delijk klinkend antwoord van de norsche huilerige stem:
toen ging de straatdeur aan den voorkant open en
weer dicht. Daarop een poosje stilte, en vervolgens de
voetstappen van het meisje, die weer in de richting van
het achterhuis kwamen.
Mijn vader zal u ontvangen, zei ze, toen ze weer
bij Dave was gekomen. Maar ik moet u op het hart
drukken dat hij ziekelijk en doodzwak is, zieker en
zwakker dan hij zelf weet. Het is zUn hart
Ik zal er aan denken, beloofde Dave.
Gaat u dan maar met mij mee. Hier is een deur
de gang draait naar rechts. Kunt u zien?
Het was een eigenaardige plaats met die pikzwarte
duisternis en die bochtige gang. Inderdaad heel eigen
aardig, maar als de geruchten juist waren, was het hier
vroeger nog wel vreemder geweest!
Het licht uit een open deur achter de kromming van
de gang, brak door het donker. Bij die deur bleef het
meisje wachten en beduidde hem om binnen te gaan. Hij
bleef echter staan, als aan den grond genageld en
staarde naar haar, Ook dit was vreemd alles hier
scheen vreemd en wonderlijk te zijn!
In de duisternis zooeven had hij zich een beeld ge
vormd van een Italiaansch meisje, van de soort dat hij
wel eens bij een draaiorgel had gezien, met groote gou
den ringen in de ooren, met plompe schoenen aan, met
vettige haren en een tanige teint, niet onknap in zeke
ren zin, maar toch niet het genre dat een Amerikaansche
man kon bekoren. Maar dit meisje was heel anders, hij
staarde naar haar, staarde maar, naar het fijne goed-
gekleede, elegante figuurtje, het mooie ovale gezicht
met de donkere, sprekende, sterke oogen, naar de weel
de van prachtig, zijig, donker haar, waarop het licht
juist viel.
Ze bloosde.
En ln een plotselinge, verschrikte opwelling drukte
Dave zijn handen tegen de oogen, beet zich op de lippen
en zijn kleur werd nog rooder dan de hare.
Haar oogen, waarin een beetje harde uitdrukking ge
komen was toen hij haar zoo stond aan te staren, ver
zachtten en ze glimlachte. Zijn verwarring was voldoen
de excuus voor een houding, die anders bijna beleedigend
zou zijn geweest.
Ze gaf hem nogmaals een teeken om binnen te gaan en
toen hij over: de drempel gestapt jvas, volgde ze hem
met uitzondering van Bulgarije aan de zijde der gealli
eerden. Laatstgenoemd land sloot zich (tegen den zin
van de meerderheid van het Bulgaarsche volk) aan bij
de Centrale mogendheden en Duitsche en Oostenrijksche
geleerden ontdekten toen plotseling, dat de Bulgaren
een echt Tartaarsch volk zijn. Deze bewering werd toen.
in een wetenschappelijk manteltje gehuld, in de wereld
gezonden als een soort oorlogsinstrument. Nu herleeft
ze weder in den mond van Kemal Pasja en deze her
leving heeft iets onrustwekkends.
Onder deze omstandigheden zal te Athene. de Balkan
conferentie worden gehouden en plotseling verduistert
nu de toch al niet wolkelooze hemel nog meer. Grieken
land heeft zijn handelsverdrag met Bulgarije opgezegd.
Ernstig is dit niet, maar... leerzaam en de Bulgaren
begrijpen er niets van.
Evenals elders in de wereld laat zich ook hier de eco
nomische crisis sterk gevoelen en ook de schatkist be
merkt daarvan de gevolgen. De Bulgaarsche regeering
nam daarom haar toevlucht tot het meest voor de hand
liggende en meest dilettantische middel: zij verhoogde
de invoerrechten met enkele tientallen percenten. Een
merkwaardige maatregel: omdat het economisch leven
gedrukt is, wordt een maatregel genomen, die den han
del het ruilverkeer nog meer belemmert. Daarop is Grie
kenland boos geworden, en heeft het handelsverdrag
met Bulgarije opgezegd, wat natuurlijk den Grieksche
handel ook niet tot grooter bloei zal brengen. Is dit
alles Iets anders dan een lichtzinnig spel met de inter
nationale economische verhoudingen, die zoozeer inge
wikkeld zijn? En te Génève heeft men met zooveel over
tuiging gesproken van de noodzakelijkheid de belemme
ringen in het internationale ruilverkeer, zooveel moge
lijk op te heffen!
Maar de Balkanconferentie te Athene zal niettemin
plaats hebben. De geesten zijn er evenwel niet rijp voor,
doch gelukkig zal de conferentie alle officieeele betee-
kenls missen; bovendien is men overeengekomen, over
het belangrijkste vraagstuk dat der nationale minderhe
den, angstvallig te zwijgen en als er dan toch nog eens
gekke woorden zullen worden gesproken, behoeft men
die evenmin ernstig op te nemen als de hartelijke heil
dronken, welke men bij een glas goeden wijn (en de
wijn is hier niet slecht) zal wisselen.
J. K. BREDERODE.
Donderdag 14 Augustus.
Hilversum (1875 M.)
A.V.R.O.
8.00 Tijdsein, 8.019.45 Gramofoonmuziek, 10.0010.15
Tijdsein en Morgenwijding, 10.30—12.00 Ochtend-Concert
door het Harmonie-Orkest van het Roterflamsch PhlI-
harm. Genootschap: 12.00 Tijdsein, 12.15—2.00 Middag-
muziek door het AVRO-Kwintet; Accordeon-muziek door
„The 4 Serenaders" o.l.v. J. Smit; 2.003.00 Gramofoon
muziek; 3.003.30 Rustpoos voor het verzorgen
van den zender; 3.304.00 Solisten-Concert; 4.0O—5.00
Ziekenuurtje door Antoinette van Dijk; 5.005.30 Gra
mofoonmuziek; 5.306.45 Concert door het Huisorkest
van het Rembrandt Theater te Amsterdam; 6.45—7.15
Sportpraatje door H. Hollander; 7.157.45 Radio-Vólks-
Universiteit. Cursus: „De Mensch en zijn plaats in de
wereld"; 8.00 Tijdsein, 8.019.00 Aansluiting van het
Theater Carré te Amsterdam. Uitzending van de eerste
acte van ,.De Bruiloft van Olivette", Opera-Comique in
drie bedrijven; 9.009.30 Kamermuziek; 9.30—10.00 Con
cert door het Omroep-Orkest o.l.v, Nico Treep; 10.09
even en liet haar hand op den deurknop rusten.
Als u me noodig hebt, vader, roept u me wel even
hè? zei ze en toen trok ze zachtjes de deur achter zich
dicht
Dave's oogen namen snel de omgeving in zich op en
bleven toen gericht in een paar andere oogen, koolzwart
en doordringend, oogen die hem aankeken uit het blee-
ke gezicht van een gestalte op een ouderwetsch hemel
bed met vier stijlen, dat midden in de kamer was ge
plaatst. De jongeman kwam op een wenk van den zieke
een paar passen naar voren, nam een stoel en ging naast
het bed zitten.
Dus dit was Nicolo Capriano!
De oude Italiaan zat overeind in bed, gesteund door een
heel regiment kussens. Zijn bleeke handen met de
dunne vingers lagen uitgestrekt op een smetteloos wit
bed-laken: zijn haar was zilverwit en een eveneens witte
baard en snor deden de uitputting, waarvan zijn gelaats
trekken getuigden, minder opvallen. Maar in de oogen
was geen spoor van vermoeidheid of zwakte te zien'
Ze waren bijna onnatuurlijk helder, schitterden onder
enorme witte, borstelige wenkbrauwen, het waren koe
ne en tegelijk ondoorgrondelijke oogen.
Ik ben Nicolo Capriano, begon hij abrupt, in vlek
keloos Engelsch, mijn dochter heeft mij gezegd dat
ze u moest aandienen als Dave Henderson. Het is me
of die naam me bekend voorkomt, of lk dien eerder ge
hoord heb in verband met een incidentje over honderd
duizend dollar, een jaar of vijf geleden, waarvoor iemand
van dien naam gevangenisstraf heeft gekregen.
Dave liet zijn blikken weer door de kamer gaan. Hij
was getroffen door het perfecte Engelsch dat de man
sprak, evenals zijn dochter. Verder merkte hij op dat de
meubileering van de kamer, eenvoudig en zonder den
minsten opsmuk, iets bijzonders en uitheemsch had en
dat de heele sfeer van het vertrek gekenmerkt werd
door een zindelijkheid, waarvan iets verfrisschends uit
ging. Het kostte hem haast moeite zijn gedachten weer
te bepalen by hetgeen Nicolo Capriano gezegd had, zóó
trof dit interieur hem.
Lagen al zijn kaarten voor dezen merkwaardigen man
open op tafel? vroeg hij zich af.
Hij had zich voorgenomen den ouden Italiaan niet
verder in vertrouwen te nemen dan strikt noodzakelijk
was, maar hij had geen oogenblik gerekend met de
mogelijkheid dat Nicolo een hulpbehoevend, aan het
ziekbed gekluisterd man zou blijken te zijn. Dat maakte
een verschil een gróót verschil. Als Millman bij
voorbeeld bedlegerig was geweest...
Er kwam een bittere glimlach om Dave's mond.
Ja, zei hij. dat ben ik, Dave Henderson.
De oude man knikte.
En die honderd duizend dollar zyn nooit terugga-
Persberichten van Vaz Dias; 10.1510.30 Vervolg Ka
mermuziek; 10.30-L-11.00 Voortzetting concert Omroep
orkest; 11.00 Gramofoonmuziek, 12.00 Sluiting.
Hulzen (298 M., na 6 uur 1071 M.)
K.R.O.
8.159.30 Morgenconcert
N.C.R.V,
10.0010.30 Zang door het Dameskoortje der Korte
Ziekendlensten; 10.3011.00 Korte Ziekendienst
K.R.O.
11.30—12.00 Godsdienstig Halfuurtje, 12.00 Tijdsein, 12.15—
I.15 Lunchmuziek door het K.R.O.-trio, 1.152.00 Gra-
mofoonplaten.
N.C.R.V.
2.003.00 Gramofoonplaten; 4.00—5.00 Ziekenuurtje; 6 00
6.30 Concert door het „Amsterdamsch Vocaal Kwar
tet"; 6.306.40 Vaz Dlas: Koersen; 6.407.40 Orgelcon
cert door Cor Kee; 7.408.00 Gramofoonmuziek; 8.00
II.00 Uitzendavond. Spreker: Prof. Dr. Jul. Richter uit
Berlijn. Onderwerp: „Vom Ringen und die Weltgeltung
des Christentums"; Muzikale medewerking: „Het Hol-
landsch Sextet"; 10.00 Persberichten Vaz Dias.
SPORT.
Internationale Dameswedstrijden te Brnssel.
Holland slaat een uitstekend figuur. Bui
tengewone belangstelling.
(Van onzen Sportredacteur.)
BRUSSEL, 10 Aug. Begunstigd door schitterend
weer vonden de groote internationale dames-athletiek-
wedstrijden in 't magnifiek gelegen Pare Josaphat in
Schaerbeek In het Noorden van Brussel plaats. De
Endat, de Eerste Nederlandsche Dames Athleten Toer
club. had voor een flinke inschrijving gezorgd. Een ge
zelschap van 11 dames was onder leiding van het be
stuur naar Brussel getogen.
Engeland was door een paar eerste rangs athletes
vertegenwoordigd. Jammer echter, dat een der dames.
Miss Hatt, Zaterdagavond in Brussel een motorfiets te
gen zich aan kreeg en daardoor volgens „La Derniere
Keure" op halve kracht meedeed. België, de organisa
tor, bracht natuurlijk een zeer groot aantal dames in 't
veld. Lang niet alle nummers waren aantrekkelijk. Zoo
bijv. waren de talrijke jonge-meisjes-hardloop-partijen
en de verschillende specifieke Belgische kampioenschap
pen voor den Hollander oninteressant, ook al omdat er
middelmatige prestaties werden geleverd.
De organisatie der wedstrijden was slap, tenminste
veel en veel minder dan de schitterende dagen in Gro
ningen van verleden week. De megafonist vergeet onze
tribune in te lichten, waardoor z'n toch al 2oo moeilijk
verstaanbare uitslagen ons ten eenen male ontgingen.
We moesten 't hoofdzakelijk hebben van de van felici
taties vergezeld gaande ontvangsten in het Hollandsche
dameskamp, waar de cijfers luidruchtig besproken wer
den.
De baan was met eenigszins te lang gras bedekt, wat
natuurlijk terugsloeg op de looptijden.
Toch werd de 100 M. in den keurigen tijd van 12.S
geloopen door de kranige Engelsche Miss Cornell-Gunn.
De publieke belangstelling is in België, zoo beaamd®
vonden?, merkte hij op met een sluwe tinteling in zijn
oogen. De politie heeft groote belangstelling voor
je bewegingen, hè? Dat is de reden dat Je bij mU komt,
nietwaar? En Tony Lomazzi heeft dit allemaal zien
aankomen en Je naar mij toegestuurd?
Ja, erkende Dave. Hij fronste opeens de wenk
brauwen. Het gnf hem een onprettige gewaarwording
dat deze Italiaan en zijn dochter Engelsch spraken
alsof het hun moedertaal was.
Nicolo Capriano knikte weer. En toen. rechtsstreeks:
Er ls Iets dat je hindert, jongeman? Is het niet
zoo? Zeg me maar wat het is.
Dave Henderson ging rechtop ln zijn stoel zitten. Hij
was nogal geschrokken en glimlachte een beetje schaap
achtig. Die verdraaide Nicolo scheen ook alles te mer
ken!
Het is niet zoo belangrijk, zei hij afwezig. Het
is eerlijk gezegd, dat u en uw dochter zoo goed En
gelsch spreken voor Italianen.
Nicolo Capriano glimlachte zacht
Dat is niet zoo verwonderlijk, antwoordde hij, dat
Teresa en ik tamelijk goed Engelsch spreken; Teresa
overigens veel beter dan ik. We hebben het allebei als
kinderen geleerd. Ik als jongen ln Londen en Teresa
hier ln San Francisco, waar zij geboren is. Haar moeder
was een Amerikaansche en ofschoon ik Teresa Itali
aansch geleerd heb, hebben wij, zoolang moeder leefd®
altijd Engelsch gesproken en naderhand schijnt mijn
dochter gedacht te hebben dat we daarmee maar moes
ten doorgaan!
Hij haalde de schouders op en vroeg toen, met een
plotselinge wending naar het eigenlijk doel van dit on
derhoud:
Maar je komt van Lomazzi. Vertel me eens wat van
hem. Gaat het hem goed?
Hij is dood, deelde Dave op rustigen toon mede.
De magere handen, die gestrekt lagen op het hagel
witte laken, werden een oogenblik met een zenuwach
tige beweging Ineengeklemd; toén openden ze zich weer
en de vingers begonnen onrustig, aan het ondergoed
te plukken. De oogleden sloten zich half over de on
versaagde oogen.
Hij stierf vijftien jaar geleden toen hij
daar naar toe ging voor de rest van zijn levensda
gen.
Nicolo scheen ln zich zelf te praten. Maar opeens
wierp hij zijn peinzende gemoedsstemming van zich af,
en zich weer tot Dave richtend, zei hij:
Je spreekt natuurlijk over zijn werkelijken dood.
Kun je me er niet iets meer van vertellen?
Wordt vervolgd.