JUnnEii Nieuws-
ACCOUNTANTSBUREAU W. en H. J. ENNIK
Het fokken van piepkuikens.
Uitgevers; N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Engeland als afzetgebied.
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
H. ERIKS, oud-Burgemeester van PETTEN.
Zaterdag 23 Augustus 1930.
SCHAG
73ste Jaargang No. 8718
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (hcwijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN
BOERDERIJ en VEEHOUDERIJ
Rapport van een reis naar Londen
tot onderzoek van den afzet van
piepkuikens uitgebracht door
den heer B. van Asperen Vervenne,
districts-pluimveeteeltconsulent te
's Gravenhage op een vergadering
van pluimveefokkers te Alkmaar
op Zaterdag 16 Augustus 1930.
NOORD-HOLLAND is van oudsher de provin
cie waar het fokken van piepkuikens zeer
belangrijk is geweest. Dat het bekende ras:
de Noordhollandsche Blauwe .goede eigen
schappen heêft als vleeschkip zal voor deze fokkerij
wel de grondslag zijn geweest. Vooral de laatste ja
ren heeft de piepkuikenfokkerij een belangrijke uit
breiding ondergaan, zoo groot zelfs dat men zich wel
eens zou moeten afvragen of voor deze uitbreiding
een voldoend afzetgebied zou wezen. De export ge
schiedt voornamelijk naar Engelaand en ten einde
aldaar de markttoestanden eens na te gaan en de
smaak van het Engelsche publiek eens te peilen
maakten op initiatief van den Bond van Pluimvee
fokkers in Noord-Holland eenige fokkers van pluim
vee zich op, om op de Londensche markten eens te
gaan informeeren hoe of het in de toekomst met de
Hollandsche piepkuikenfokkerij zou zijn gesteld. De
heeren Kwant uit Bergen en C. Vader te Dirkshorn
werden als afgevaardigden aangewezen. Beide heeren
zouden op hun reis geassisteerd worden door den
heer B. van Asperen Vervenne. Aan de Directie van
den Landbouw werd gevraagd of deze laatste dereis
ambtshalve mocht meemaken, hetgeen evenwel werd
geweigerd, daar men op het Departement van Land
bouw meende dat de Landbouwconsulent, de heer
Gerristen, te Londen woonachtig, voldoende hulp en
voorlichting zou kunnen geven. Met alle respect
voor de kennis en bekwaapheden van dezen ambte
naar is het evenwel niet goed denkbaar dat hij zich
in de finesses der piepkuikenfokkerij zóó heeft inge
werkt, dat hij in staat zou zijn, om in deze de ge-
wenschte voorlichting te geven. Bovendien moest de
heer Van Asperen Vervenne met eigen oogen de
piepkuikenmarkt kunnen aanschouwen en vergelij
kingen kunnen maken tusschen 't Hollandsche en
het vreemde product. Met deze ervaring kan hij dan
met te meer succes als voorlichter bij de piepkuiken
fokkerij optreden. O.i. heeft de regeering hier weer
een goede gelegenheid laten voorbijgaan om daad
werkelijk te toonen dat zij intens belang stelt in za
ken die voor de betrokkenen van het hoogste belang
zijn. (S.-V.) De door de Regeering aangeboden hulp
is niet aanvaard en door particuliere bijdragen werd
de heer Van Asperen in de gelegenheid gesteld om
toch als leider van de Commissie der Hollandsche
piepkuikenfokkers op te treden.
Na deze inleiding geven we verder het woord aan
den heer Van Asperen Vervenne. die omtrent de
reis het onderstaande verslag uitbracht. Aangezien
de heeren Van Asperen en Kwant ook het Pluimvee-
FEV1LLETON
Uit het Amerikaansch
van
FRANK L. PACK ART)
„Con Amore".
Tien minuten later zette Dave de auto tegen een
trottoir. Hij kroop in het donker naar de deur van
Tooler's schuur, die uit kwam op het slop. Er was een
grimmige trek om zijn lippen, toen hij de deur onhoor
baar achter zich dichtdeed. Het licht van de electri-
sche zaklantaarn speelde door de schuur: het zag er
nog net uit als vijf jaar geleden.
En daar was het deurtje van de duiventil, dat Dave
Juist van den grond af bereiken kon.
Met vlugge stappen liep hij er op toe; wat verwachtte
hij eigenlijk te vinden? De duiventil was immers leeg!
Hij rekte zich uit en voelde in het hok. Alleen kaf en
stroo voelde hij; zijn heele arm verdween: hij had het
pakje indertijd zoover mogelijk naar achteren geschoven
en met stroo bedekt.
Een paar minuten grabbelden zijn vingers tusschen
het stroo; toen sleepte hij een oude kist naderbij, ging er
op staan en zijn hoofd en schouders verdwenen in het
hok. Geen strootje bleef op zijn plaats. Eindelijk trok
hij zijn hoofd terug en stapte van de kist af. Hij balde
de vuisten ofschoon hij zich honderdmaal had voorge
houden dat hij niets vinden zou.
Daar heb ik vijf jaar van mijn leven voor geofferd,
mompelde hij. Hoor je dat, Millman vijf jaar
vijf jaar! En daar zal ik je voor boeten al zit je aan het
andere eind van de wereld!
Onze vaste landbouwkundige me
dewerker schrijft ons:
Door omstandigheden moet het
4e gedeelte van de verhandeling
over contractteelt een week blijven
liggen en verzoek ik vooral onze
pluimveefokkers, speciaal de piep-
knikenfokkers aandachtig te willen
lezen het nevenstaand rapport over
den afzet van ons slachtgevogelte
naar Engeland.
congres te Londen bezochten, voegde de heer C. Vader
zich op een zoodanig tijdstip bij de excursie dat
eerstgenoemde heeren gelegenheid hadden om eerst
een tochtje buiten Londen te maken naar het Zui
den van Engeland, teneinde een indruk te krijgen
van het Engelsche landschap, bodemproductie en
vooral ook van de grootte en stand der pluimvee
houderij.
Laat ik aldus de heer Van A. in het kort
vermelden dat de tocht mooi was en leerzaam, maar
dat de landbouw en voor de pluimveehouderij, die
streken weinig heteekenen. Weiden en landerijen
brengen over het meerendeel veel en veel minder ge
was op dan bij ons, groote gebieden zijn onbebouwd,
andere zijn als sport- en jachtvelden in gebruik.
Boerderijen met de kippetjes er om heen loopend, als
bij ons, zagen wij niet: een heel enkel hoender
parkje was alles wat wij van de kippen zagen over
een weg van 120 K.M. langs mooie wegen met groo-
tendeels ruim zicht. In die streek is dus blijkbaar
de pluimveehouderij van niet veel beteekenis, hoe
wel bodem en klimaat er zich naar onze meening
uitstekend toe leenden. Onze tocht had van 9 uur
v.m. tot 9 uur n.m. geduurd. Duizenden en duizenden
Londenaars deden hetzelfde als wij, want in de stad
zelf het was Zondag was niets te beleven. Al
les is gesloten, ook onderweg; ieder neemt dan ook
zijn eten en drinken mee.
Dinsdagmorgen zou de heer Vader komen. Wij
hadden dus de Maandag om te trachten wegwijs te
raken met de verkeersgelegenheden en om te trach
ten meerdere aanwijzingen en adressen te verzamelen
voor ons onderzoek.
Wie meent dat dit eenvoudig is moet maar eens
gaan kijken aldaar. Wij voelden ons aanvankelijk
tamelijk onbeholpen en als een kat in een heel groot
vreemd pakhuis. Wij verplaatsten ons onder- en bo
vengronds per spoor, per bus, per taxi door allerlei
deelen van het groote Londen met zijn bijna 7 mil-
lioen inwoners. Wij bezochten de eierbeurs en spra
ken met eenige eierhandelaars en kregen nieuwe aan
wijzingen, zoodat wij met de gegevens van andere
zijde ontvangen, den heer Vader rustig konden op
wachten en desgewenscht onmiddellijk aan den slag
konden.
Dinsdag 8.38 v.m. zou Vader aan het Liverpoolsta-
tion aankomen, waar wij hem zouden afhalen. Wij
kwamen juist op tijd aan om hem op te vangen en
nadat Vader zich in het hotel wat had opgefrischt
gingen wij gezamenlijk naar Smitfield, de grootste
markt van vleesch en gevogelte in Londen. Wij zoch
ten direct de gevogelte-afdeeling op en trachtten de
namen der firma's te vinden die ons waren opgege
ven. Onopgemerkt hieven wij niet. Smithfield is geen
markt waar in het klein wordt verkocht, dus veel
publiek is er nu direct niet en vreemdelingen loopen
dus direct in de gaten, vooral wij die met critisch
oog allps in oogenschouw namen.
Spoedig hadden wij contact en ik stelde mij voor
als poultry-inspector of the Dutch Gouvernement en
de andere heeren als farmers en spoedig bleek ons,
toen wij het doel van ons bezoek hadden gemeld,
dat van achterhoudendheid geen sprake was en het
gesprek was dus zeer geanimeerd. Al heel gauw kre
gen wij onze kuikens te zien, alsook Engelsche, Bel
gische. Russische en Hongaarsche te kust en te keur,
en het voor en tegen van al die soorten werd uit
voerig besproken. Van Engelsche kuikens was er
momenteel en ook al lang daarvoor een groote aan
voer, hoofdzakelijk Sussex en Reds hanen van VA
tot 3 Ned. ponden, schoon, van redelijke kwaliteit,
maar anders geslacht (gebroken nekwervel) en min
der netjes geplukt als bij qns gebruikelijk, omda^t de
ADMINISTRATIËN
BELASTINGZAKEN.
Hoofdkantoor: HAARLEM, Wilhelminastraat. Tel. 11601. Na 6 nar Tel. 14621
Bijkantoor; 's GRAVENHAGE, Akeleistraat 56.
Speciale afdeelingen voor BLOEMBOLLENCULTUUR,
LAND- EN TUINBOUW en VEETEELT.
INLICHTINGEN bi] onzen CORRESPONDENT, den heer
Hij zette de kist op zijn plaats, ging naar buiten, sloot
de deur weer achter zich en liep terug naar de auto. Hij
zou naar Nicolo Capriano gaan het was niet zoo ver
en dan...
Hij stopte op den plaats waar Emmanuel den vorigen
avond op hem gewacht had en ging naai de achterdeur
van Capriano's huis.
Wie is daar? kwam Teresa's stem van den anderen
kant der gesloten deur.
De doode man. was het antwoord.
Er werd nu geen licht in de portiek gemaakt. Teresa
deed de deur open en sloot die onmiddellijk weer nadat
hij binnegekomen was. Hij kon haar niet zien in het
donker en hjj voelde zich onbewust met zijn figuur ver
legen en wist niet goed wat hij zeggen moest.
Zeg. barstte hij plotseling uit, uw vader heeft
een scherp verstand, hoor!
O. ja? De meisjesstem klonk een beetje vermoeid.
Maar u weet er toch wel meer van? bracht Dave
in het midden. U weet toch wel wat hij gedaan
heeft?
Ja, dat weet ik! Maar hij wacht op u en is ongedul
dig. dus we doen beter om direct naar hem toe te gaan.
Het was om Tony Lomazzi dat de oude dit voor hem
gedaan had. Dave dacht aan het verdriet van het Ita-
liaansche meisje, toen hij haar gisteravond verteld had
dat Tony dood was. Daarom was ze natuurlijk zoo stil!
En mijn jonge vriend? begon Nicolo Capriano, toen
Dave Teresa in de kamer van den ouden man gevolgd
was. Dus Ignaco Ferroni heeft je een goeden dienst
bewezen, hè? En de oude Nicolo? En wat heb je den
ouden Nicvolo te vertellen? Heb ik je niet gezegd dat
je het gerust aan Nicolo kon overlaten om een mooi
plannetje in elkaar te zetten?
Onstuimig pakte Dave de hand van den ouden man.
en drukte die.
Ik zal het nooit vergeten, stamelde hij. Ik...
Bah! Viel Nicolo hem in de rede. Je behoeft mij
niet te bedanken, jongeman. Ik had zoo'n geweldigen
zin om de politie nog eens hy den neus te nemen. Ik
houd niet van de politie. Ha. ha, ken je Barjan? Dat is
een slim kereltje, ha, ha! Barjan en Nicolo kennen
elkaar al heel wat jaartjes. Barjan zei ook dat hij het
nooit vergeten zou. Oude Nicolo doet zijn zaakjes goed.
Je zult nog hulp noodig hebben, jonge vriend. Je gaat
zeker naar New York?
Ja, zei Dave.
Nicolo knikte.
En je zult je man vinden en je geld?
Ja. zei Dave, en zijn gezicht verstrakte. Als hij
in New York is, wat ik wel geloof, dan zal ik hem vin
den. en als hij er niet is, wel dan zal ik hem ook
vinden.
Weer knikte Nicolo Capriano.
Ik mag je graag, jongeman! mompelde hij. Als
ik jou eens vijftien jaar geleden had gehad! Enfin, la
ten we daar maar niet over praten, dat is voorbij. Je
hebt de hulp van vrienden noodig in New York en daar
zal Nicolo je aan helpen. En geld om in New York te
komen!
Dave keek naar Teresa. Ze stond nog steeds bij de
deur, een slank, gracieus figuurtje. Ze scheen hem met
die wonderlijke oogen van haar te peilen en een rim
pel kwam over het effen voorhoofd! Maar toen ze er
zich bewust van werd van wat ze deed. was ze verward,
er kwam een blos op haar gezicht en sloeg haar oogen
neer.
Teresa. kleine meid. verzocht Nicolo Capriano.
haal een velletje papier,, een enveloppe, en pen en
inkt.
Dave's oogen volgden haar terwijl ze de kamer uit
ging-
Nicolo tikte hem op den arm.
We hadden het over geld voor je directe behoef
ten, hervatte hij het gesprek.
Ik heb voldoende voorloopig, antwoordde hy En toen
Nicolo hem veelbeteekenend aankeek, vertelde hij hoe
hij aan het geld gekomen was.
Goed. prachtig! riep Nicolo. Mijn jonge vriend,
ik mag je zoo graag lijden. Dus, wat betreft geld, ben je
voorzien, maar vrienden, hè. die zijn soms kostbaarder
dan geld. Luister. Ik zal je een brief mee geven voor
een vriend van mij in New York. die je vertrouwen
kunt en ik verklaar je dat niets hem weerhouden zal
om mijn orders uit te voeren. Hij heet Georges Vardi,
maar hy wordt meestal Dago George genaamd; hij
hoorde vroeger ook bij ons. Hij heeft een klein hotel
letje, niet ver van Chatham Spare; iedereen In die
buurt zal je kunnen vertellen waar Dago George woont.
Begrijp je?
Ja, antwoordde Dave.
Nicolo wenkte zijn dochter ,die intusschen met schrijf
materiaal was binnen gekomen, om aan een tafeltje
tegenover het bed te gaan zitten.
Teresa zal den brief In het Italiaansch schrijven,
vervolgde de oude man, toen het meisje was gaan zitten
haren en stoppels niet afdoende waren verwijderd.
De Sussex waren wel blank van kleur, de Reds wa
ren geel natuurlijk. De Hongaarsche waren zwaarder
en meest geel. maar waren veel te hard bevroren,
de kwaliteit was daardoor veel verminderd. De Rus
sische waren allemaal in grauw papier verpakt, veel
kleiner van stuk. wel dik. maar minder zacht van
vleesch en niet blank. De Hollandsche werden na
tuurlijk zeer goed bekeken: er waren er van ver
schillende. ons door de merken bekende exporteurs.
Over kwaliteit en bewerking was men in hoofdzaak
tevredep. ze werden schoon geplukt en over het ge
heel zuiver behandeld. AIIppii moest meer aandacht
besteed worden aan het uitbloeden, omdat een kui
ken dat nog bloed in den hals heeft spoedig gant
luchten en dus minderwaardig wordt. Ook liet Ie
serteering nog wel eens te wenschcn over. Uitdruk
kelijk werd gezegd dat prima gesorteerd goed altijd
meer opbracht dan kisten met afwijkende kuikens.
Zoo zagen wij in een goede krat van 12 stuks een
kuiken dat wat rood was aangcloopen; onmiddellijk
werd gezegd dat dit de prijs der andere kuikens met
1 penny per pond drukte. In andere Hollandsche
kratten kwamen weer enkele exemplaren voor met
gele of zelfs met donkere heenen; ook dit is ver
keerd en is oorzaak dat er minder voor betaald
wordt.
Inmiddels kwam ook een der grootste koopers de
zer firma zich in het gpsprek mengen; hij vertelde
eveneens, dat de Hollandsche kuikens graag gekocht
werden, maar minder opbrachten dan de Belgische.
Nu werden ook die voor den dag gehaald. Tiet ver
schil viel ook onmiddellijk in het oog. De Belgische
kuikens waren meer gemest; zij waren veel vetter
dan onze kuikens; het prijsverschil was als regel
pence (30 cents) per pond meer. Ook vroegen wij
natuurlijk naar de oorzaak van de vraag naar zware
kuikens in de laatste jaren. Dit werd aldus verklaard,
dat vele afnemers veel liever zware kuikens hebben
tegenwoordig en daar die in het voorjaar weinig aan
de markt komen, brengen die vanzelf het meest op.
Momenteel was er overvloed van zwaar Engelsch
goed; trouwens al verscheidene weken was dit al
het geval en daardoor was de handel in buitenlandsch
goed moeilijk en waren de prijzen gedaald; voor een
fijn kuiken van minder gewicht werd nu zeker niet
minder betaald.
Nadat wij de heeren een Hollandsche sigaar had
den geoffreerd en bedankt hadden voor hun inlich
tingen, bezochten wij een anderen stand. Wat wij
clf^F vernamen, kwam in hoofdzaak overeen met wat
wij "gcTióo'r'd ^hadden. Alléén raakten wij weer in ge
sprek met een vakman over de wijze van slachten.
Wij troffen daar kuikens aan die in den bek gesto
ken waren en zoo gedood en leeggebloed waren, maar
verscheidene kuikens waren er bij, die onvoldoende
waren uitgebloed en een blauwen hals vertoonden;
onze zegsman gaf de voorkeur aan snijden, dus den
hals afsnijden, omdat zij dan beter uitbloeden. Hier-
"over waren de geleerden het echter heelemaal niet
eens, want later spraken wij weer een vakman, die
de voorkeur aan steken gaf. Ook hier zagen wij weer
kisten van een paar Ncderlandscho exporteurs, zoo
wel van blauwe kuikens als van jonge hanen. Een
enkele leverde regelmatig goed gesorteerde kuikens;
de eerste en tweede kwaliteit goed gescheiden. Een
andere firma had vroeger een goeden naam, zijn zen
dingen waren echter de laatste jaren minder van
kwaliteit geworden. Een volgend exporteur stak
daarbij gunstig af; men liet ons kratten keurig ge
sorteerde jonge hanen (geen blauwe) zien. Omtrent
de vraag naar zware kuikens in het vroege voor
jaar waren de verklaringen gelijk aan die wij al
hadden gehoord. Op onze vraag of dit zoo zou blij
ven, werden de schouders opgehaald, d^t kan trou
wens niemand bekijken. Wel werd ons verzekerd dat
prima kuikens van elk gewicht altijd koopers zouden
vinden en een goeden prijs zouden opbrengen.
Nadat wij nog een derde firma hadden bezocht en
niets nieuws meer hoorden, meenden wij het hier
bij te kunnen laten.
Oude Nicolo zal hem teekenen dat is voldoende.
Nu dit met een handbeweging tegen zijn dochter
ben je klaar, kleine meid?
Ja vader.
De brief is voor Dago George, ging hij voort,
eerst mijn beste groeten.
Haar pen kraste over het papier. Ze keek op.
Ja vader?
Nicolo's vingers plukten aan de dekens.
Je moet schrijven, dat de brenger van dezen brief
o. ja! Hij keerde zich met een schelmsch glimlachje
naar Dave. Je moet een naam hebben, hè. jongeman
want Dave Henderson is dood! We zullen Dago George
niet alles vertellen. Alleen dwazen vertellen alles wat ze
weten. Wat zullen we zeggen?
Dave haalde de schouders op.
Het kan me niets schelen. Zegt u maar Barty
Lynch.
Ja, dat is best! Nicolo Capriano maakte weer een
handbeweging tegen zyn dochter. Schrijf dat de bren
ger van dezen brief Barty Lynch heet en dat hij hem
behandelen moet alsof hy Nicolo Capriano in eigen per
soon is. Begryp je het, kleine meid? Alles wat die
meneer Lynch wil, moet gebeuren. en ik. Nicolo Ca
priano ben verantwoordelyk. Maak hem duldeiyk, myn
kleine meid. dat het Nicolo Capriano's bevel is en dat
Nicolo gehoorzaamd moet worden. En vertel hem voor
al dat als onzen jonge vriend hulp noodig heeft van
menschen. die weten te handelen, zonder vragen te stel
len, die menschen disponibel moeten zijn. Begrijp je
Teresa?
Het meisje bleef een oogenblik voor zich uitkyken
en zei toen: Ja vader.
Schrijf het dan! En kleed het zoo In dat Dago
George geen wantrouwen koestert en dat hy goed be
grijpt, dat hy ter beschikking van onzen jongen vriend
hier moet blijven.
Teresa's pen kraste vlug over het papier over hetgeen
haar vader haar opgedragen had in een brief te formu
leeren. De oude man was weer bezig om aan de dekens
te plukken en Dave streek gedurende de stilte die nu
volgde, verstrooid met de hand door het haar. Hij vond
alles zoo onwezeniyk die invalide met zijn sluwe her
sens, die hier lichamelyk machteloos in dat hemelbed
lag, dat onweersta&nbaar-aantrekkeiyk meisje, dat daar
aan de tafel zat te schrijven en van wie hy nu alleen
maar het fyne, lieve profiel zag.