JUnnEii Nieuws- ACCOUNTANTSBUREAU W. en H. J. ENNIK Het fokken van piepkuikens. Uitgevers; N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Engeland als afzetgebied. OM HONDERD DUIZEND DOLLAR H. ERIKS, oud-Burgemeester van PETTEN. Zaterdag 23 Augustus 1930. SCHAG 73ste Jaargang No. 8718 COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN- TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (hcwijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN BOERDERIJ en VEEHOUDERIJ Rapport van een reis naar Londen tot onderzoek van den afzet van piepkuikens uitgebracht door den heer B. van Asperen Vervenne, districts-pluimveeteeltconsulent te 's Gravenhage op een vergadering van pluimveefokkers te Alkmaar op Zaterdag 16 Augustus 1930. NOORD-HOLLAND is van oudsher de provin cie waar het fokken van piepkuikens zeer belangrijk is geweest. Dat het bekende ras: de Noordhollandsche Blauwe .goede eigen schappen heêft als vleeschkip zal voor deze fokkerij wel de grondslag zijn geweest. Vooral de laatste ja ren heeft de piepkuikenfokkerij een belangrijke uit breiding ondergaan, zoo groot zelfs dat men zich wel eens zou moeten afvragen of voor deze uitbreiding een voldoend afzetgebied zou wezen. De export ge schiedt voornamelijk naar Engelaand en ten einde aldaar de markttoestanden eens na te gaan en de smaak van het Engelsche publiek eens te peilen maakten op initiatief van den Bond van Pluimvee fokkers in Noord-Holland eenige fokkers van pluim vee zich op, om op de Londensche markten eens te gaan informeeren hoe of het in de toekomst met de Hollandsche piepkuikenfokkerij zou zijn gesteld. De heeren Kwant uit Bergen en C. Vader te Dirkshorn werden als afgevaardigden aangewezen. Beide heeren zouden op hun reis geassisteerd worden door den heer B. van Asperen Vervenne. Aan de Directie van den Landbouw werd gevraagd of deze laatste dereis ambtshalve mocht meemaken, hetgeen evenwel werd geweigerd, daar men op het Departement van Land bouw meende dat de Landbouwconsulent, de heer Gerristen, te Londen woonachtig, voldoende hulp en voorlichting zou kunnen geven. Met alle respect voor de kennis en bekwaapheden van dezen ambte naar is het evenwel niet goed denkbaar dat hij zich in de finesses der piepkuikenfokkerij zóó heeft inge werkt, dat hij in staat zou zijn, om in deze de ge- wenschte voorlichting te geven. Bovendien moest de heer Van Asperen Vervenne met eigen oogen de piepkuikenmarkt kunnen aanschouwen en vergelij kingen kunnen maken tusschen 't Hollandsche en het vreemde product. Met deze ervaring kan hij dan met te meer succes als voorlichter bij de piepkuiken fokkerij optreden. O.i. heeft de regeering hier weer een goede gelegenheid laten voorbijgaan om daad werkelijk te toonen dat zij intens belang stelt in za ken die voor de betrokkenen van het hoogste belang zijn. (S.-V.) De door de Regeering aangeboden hulp is niet aanvaard en door particuliere bijdragen werd de heer Van Asperen in de gelegenheid gesteld om toch als leider van de Commissie der Hollandsche piepkuikenfokkers op te treden. Na deze inleiding geven we verder het woord aan den heer Van Asperen Vervenne. die omtrent de reis het onderstaande verslag uitbracht. Aangezien de heeren Van Asperen en Kwant ook het Pluimvee- FEV1LLETON Uit het Amerikaansch van FRANK L. PACK ART) „Con Amore". Tien minuten later zette Dave de auto tegen een trottoir. Hij kroop in het donker naar de deur van Tooler's schuur, die uit kwam op het slop. Er was een grimmige trek om zijn lippen, toen hij de deur onhoor baar achter zich dichtdeed. Het licht van de electri- sche zaklantaarn speelde door de schuur: het zag er nog net uit als vijf jaar geleden. En daar was het deurtje van de duiventil, dat Dave Juist van den grond af bereiken kon. Met vlugge stappen liep hij er op toe; wat verwachtte hij eigenlijk te vinden? De duiventil was immers leeg! Hij rekte zich uit en voelde in het hok. Alleen kaf en stroo voelde hij; zijn heele arm verdween: hij had het pakje indertijd zoover mogelijk naar achteren geschoven en met stroo bedekt. Een paar minuten grabbelden zijn vingers tusschen het stroo; toen sleepte hij een oude kist naderbij, ging er op staan en zijn hoofd en schouders verdwenen in het hok. Geen strootje bleef op zijn plaats. Eindelijk trok hij zijn hoofd terug en stapte van de kist af. Hij balde de vuisten ofschoon hij zich honderdmaal had voorge houden dat hij niets vinden zou. Daar heb ik vijf jaar van mijn leven voor geofferd, mompelde hij. Hoor je dat, Millman vijf jaar vijf jaar! En daar zal ik je voor boeten al zit je aan het andere eind van de wereld! Onze vaste landbouwkundige me dewerker schrijft ons: Door omstandigheden moet het 4e gedeelte van de verhandeling over contractteelt een week blijven liggen en verzoek ik vooral onze pluimveefokkers, speciaal de piep- knikenfokkers aandachtig te willen lezen het nevenstaand rapport over den afzet van ons slachtgevogelte naar Engeland. congres te Londen bezochten, voegde de heer C. Vader zich op een zoodanig tijdstip bij de excursie dat eerstgenoemde heeren gelegenheid hadden om eerst een tochtje buiten Londen te maken naar het Zui den van Engeland, teneinde een indruk te krijgen van het Engelsche landschap, bodemproductie en vooral ook van de grootte en stand der pluimvee houderij. Laat ik aldus de heer Van A. in het kort vermelden dat de tocht mooi was en leerzaam, maar dat de landbouw en voor de pluimveehouderij, die streken weinig heteekenen. Weiden en landerijen brengen over het meerendeel veel en veel minder ge was op dan bij ons, groote gebieden zijn onbebouwd, andere zijn als sport- en jachtvelden in gebruik. Boerderijen met de kippetjes er om heen loopend, als bij ons, zagen wij niet: een heel enkel hoender parkje was alles wat wij van de kippen zagen over een weg van 120 K.M. langs mooie wegen met groo- tendeels ruim zicht. In die streek is dus blijkbaar de pluimveehouderij van niet veel beteekenis, hoe wel bodem en klimaat er zich naar onze meening uitstekend toe leenden. Onze tocht had van 9 uur v.m. tot 9 uur n.m. geduurd. Duizenden en duizenden Londenaars deden hetzelfde als wij, want in de stad zelf het was Zondag was niets te beleven. Al les is gesloten, ook onderweg; ieder neemt dan ook zijn eten en drinken mee. Dinsdagmorgen zou de heer Vader komen. Wij hadden dus de Maandag om te trachten wegwijs te raken met de verkeersgelegenheden en om te trach ten meerdere aanwijzingen en adressen te verzamelen voor ons onderzoek. Wie meent dat dit eenvoudig is moet maar eens gaan kijken aldaar. Wij voelden ons aanvankelijk tamelijk onbeholpen en als een kat in een heel groot vreemd pakhuis. Wij verplaatsten ons onder- en bo vengronds per spoor, per bus, per taxi door allerlei deelen van het groote Londen met zijn bijna 7 mil- lioen inwoners. Wij bezochten de eierbeurs en spra ken met eenige eierhandelaars en kregen nieuwe aan wijzingen, zoodat wij met de gegevens van andere zijde ontvangen, den heer Vader rustig konden op wachten en desgewenscht onmiddellijk aan den slag konden. Dinsdag 8.38 v.m. zou Vader aan het Liverpoolsta- tion aankomen, waar wij hem zouden afhalen. Wij kwamen juist op tijd aan om hem op te vangen en nadat Vader zich in het hotel wat had opgefrischt gingen wij gezamenlijk naar Smitfield, de grootste markt van vleesch en gevogelte in Londen. Wij zoch ten direct de gevogelte-afdeeling op en trachtten de namen der firma's te vinden die ons waren opgege ven. Onopgemerkt hieven wij niet. Smithfield is geen markt waar in het klein wordt verkocht, dus veel publiek is er nu direct niet en vreemdelingen loopen dus direct in de gaten, vooral wij die met critisch oog allps in oogenschouw namen. Spoedig hadden wij contact en ik stelde mij voor als poultry-inspector of the Dutch Gouvernement en de andere heeren als farmers en spoedig bleek ons, toen wij het doel van ons bezoek hadden gemeld, dat van achterhoudendheid geen sprake was en het gesprek was dus zeer geanimeerd. Al heel gauw kre gen wij onze kuikens te zien, alsook Engelsche, Bel gische. Russische en Hongaarsche te kust en te keur, en het voor en tegen van al die soorten werd uit voerig besproken. Van Engelsche kuikens was er momenteel en ook al lang daarvoor een groote aan voer, hoofdzakelijk Sussex en Reds hanen van VA tot 3 Ned. ponden, schoon, van redelijke kwaliteit, maar anders geslacht (gebroken nekwervel) en min der netjes geplukt als bij qns gebruikelijk, omda^t de ADMINISTRATIËN BELASTINGZAKEN. Hoofdkantoor: HAARLEM, Wilhelminastraat. Tel. 11601. Na 6 nar Tel. 14621 Bijkantoor; 's GRAVENHAGE, Akeleistraat 56. Speciale afdeelingen voor BLOEMBOLLENCULTUUR, LAND- EN TUINBOUW en VEETEELT. INLICHTINGEN bi] onzen CORRESPONDENT, den heer Hij zette de kist op zijn plaats, ging naar buiten, sloot de deur weer achter zich en liep terug naar de auto. Hij zou naar Nicolo Capriano gaan het was niet zoo ver en dan... Hij stopte op den plaats waar Emmanuel den vorigen avond op hem gewacht had en ging naai de achterdeur van Capriano's huis. Wie is daar? kwam Teresa's stem van den anderen kant der gesloten deur. De doode man. was het antwoord. Er werd nu geen licht in de portiek gemaakt. Teresa deed de deur open en sloot die onmiddellijk weer nadat hij binnegekomen was. Hij kon haar niet zien in het donker en hjj voelde zich onbewust met zijn figuur ver legen en wist niet goed wat hij zeggen moest. Zeg. barstte hij plotseling uit, uw vader heeft een scherp verstand, hoor! O. ja? De meisjesstem klonk een beetje vermoeid. Maar u weet er toch wel meer van? bracht Dave in het midden. U weet toch wel wat hij gedaan heeft? Ja, dat weet ik! Maar hij wacht op u en is ongedul dig. dus we doen beter om direct naar hem toe te gaan. Het was om Tony Lomazzi dat de oude dit voor hem gedaan had. Dave dacht aan het verdriet van het Ita- liaansche meisje, toen hij haar gisteravond verteld had dat Tony dood was. Daarom was ze natuurlijk zoo stil! En mijn jonge vriend? begon Nicolo Capriano, toen Dave Teresa in de kamer van den ouden man gevolgd was. Dus Ignaco Ferroni heeft je een goeden dienst bewezen, hè? En de oude Nicolo? En wat heb je den ouden Nicvolo te vertellen? Heb ik je niet gezegd dat je het gerust aan Nicolo kon overlaten om een mooi plannetje in elkaar te zetten? Onstuimig pakte Dave de hand van den ouden man. en drukte die. Ik zal het nooit vergeten, stamelde hij. Ik... Bah! Viel Nicolo hem in de rede. Je behoeft mij niet te bedanken, jongeman. Ik had zoo'n geweldigen zin om de politie nog eens hy den neus te nemen. Ik houd niet van de politie. Ha. ha, ken je Barjan? Dat is een slim kereltje, ha, ha! Barjan en Nicolo kennen elkaar al heel wat jaartjes. Barjan zei ook dat hij het nooit vergeten zou. Oude Nicolo doet zijn zaakjes goed. Je zult nog hulp noodig hebben, jonge vriend. Je gaat zeker naar New York? Ja, zei Dave. Nicolo knikte. En je zult je man vinden en je geld? Ja. zei Dave, en zijn gezicht verstrakte. Als hij in New York is, wat ik wel geloof, dan zal ik hem vin den. en als hij er niet is, wel dan zal ik hem ook vinden. Weer knikte Nicolo Capriano. Ik mag je graag, jongeman! mompelde hij. Als ik jou eens vijftien jaar geleden had gehad! Enfin, la ten we daar maar niet over praten, dat is voorbij. Je hebt de hulp van vrienden noodig in New York en daar zal Nicolo je aan helpen. En geld om in New York te komen! Dave keek naar Teresa. Ze stond nog steeds bij de deur, een slank, gracieus figuurtje. Ze scheen hem met die wonderlijke oogen van haar te peilen en een rim pel kwam over het effen voorhoofd! Maar toen ze er zich bewust van werd van wat ze deed. was ze verward, er kwam een blos op haar gezicht en sloeg haar oogen neer. Teresa. kleine meid. verzocht Nicolo Capriano. haal een velletje papier,, een enveloppe, en pen en inkt. Dave's oogen volgden haar terwijl ze de kamer uit ging- Nicolo tikte hem op den arm. We hadden het over geld voor je directe behoef ten, hervatte hij het gesprek. Ik heb voldoende voorloopig, antwoordde hy En toen Nicolo hem veelbeteekenend aankeek, vertelde hij hoe hij aan het geld gekomen was. Goed. prachtig! riep Nicolo. Mijn jonge vriend, ik mag je zoo graag lijden. Dus, wat betreft geld, ben je voorzien, maar vrienden, hè. die zijn soms kostbaarder dan geld. Luister. Ik zal je een brief mee geven voor een vriend van mij in New York. die je vertrouwen kunt en ik verklaar je dat niets hem weerhouden zal om mijn orders uit te voeren. Hij heet Georges Vardi, maar hy wordt meestal Dago George genaamd; hij hoorde vroeger ook bij ons. Hij heeft een klein hotel letje, niet ver van Chatham Spare; iedereen In die buurt zal je kunnen vertellen waar Dago George woont. Begrijp je? Ja, antwoordde Dave. Nicolo wenkte zijn dochter ,die intusschen met schrijf materiaal was binnen gekomen, om aan een tafeltje tegenover het bed te gaan zitten. Teresa zal den brief In het Italiaansch schrijven, vervolgde de oude man, toen het meisje was gaan zitten haren en stoppels niet afdoende waren verwijderd. De Sussex waren wel blank van kleur, de Reds wa ren geel natuurlijk. De Hongaarsche waren zwaarder en meest geel. maar waren veel te hard bevroren, de kwaliteit was daardoor veel verminderd. De Rus sische waren allemaal in grauw papier verpakt, veel kleiner van stuk. wel dik. maar minder zacht van vleesch en niet blank. De Hollandsche werden na tuurlijk zeer goed bekeken: er waren er van ver schillende. ons door de merken bekende exporteurs. Over kwaliteit en bewerking was men in hoofdzaak tevredep. ze werden schoon geplukt en over het ge heel zuiver behandeld. AIIppii moest meer aandacht besteed worden aan het uitbloeden, omdat een kui ken dat nog bloed in den hals heeft spoedig gant luchten en dus minderwaardig wordt. Ook liet Ie serteering nog wel eens te wenschcn over. Uitdruk kelijk werd gezegd dat prima gesorteerd goed altijd meer opbracht dan kisten met afwijkende kuikens. Zoo zagen wij in een goede krat van 12 stuks een kuiken dat wat rood was aangcloopen; onmiddellijk werd gezegd dat dit de prijs der andere kuikens met 1 penny per pond drukte. In andere Hollandsche kratten kwamen weer enkele exemplaren voor met gele of zelfs met donkere heenen; ook dit is ver keerd en is oorzaak dat er minder voor betaald wordt. Inmiddels kwam ook een der grootste koopers de zer firma zich in het gpsprek mengen; hij vertelde eveneens, dat de Hollandsche kuikens graag gekocht werden, maar minder opbrachten dan de Belgische. Nu werden ook die voor den dag gehaald. Tiet ver schil viel ook onmiddellijk in het oog. De Belgische kuikens waren meer gemest; zij waren veel vetter dan onze kuikens; het prijsverschil was als regel pence (30 cents) per pond meer. Ook vroegen wij natuurlijk naar de oorzaak van de vraag naar zware kuikens in de laatste jaren. Dit werd aldus verklaard, dat vele afnemers veel liever zware kuikens hebben tegenwoordig en daar die in het voorjaar weinig aan de markt komen, brengen die vanzelf het meest op. Momenteel was er overvloed van zwaar Engelsch goed; trouwens al verscheidene weken was dit al het geval en daardoor was de handel in buitenlandsch goed moeilijk en waren de prijzen gedaald; voor een fijn kuiken van minder gewicht werd nu zeker niet minder betaald. Nadat wij de heeren een Hollandsche sigaar had den geoffreerd en bedankt hadden voor hun inlich tingen, bezochten wij een anderen stand. Wat wij clf^F vernamen, kwam in hoofdzaak overeen met wat wij "gcTióo'r'd ^hadden. Alléén raakten wij weer in ge sprek met een vakman over de wijze van slachten. Wij troffen daar kuikens aan die in den bek gesto ken waren en zoo gedood en leeggebloed waren, maar verscheidene kuikens waren er bij, die onvoldoende waren uitgebloed en een blauwen hals vertoonden; onze zegsman gaf de voorkeur aan snijden, dus den hals afsnijden, omdat zij dan beter uitbloeden. Hier- "over waren de geleerden het echter heelemaal niet eens, want later spraken wij weer een vakman, die de voorkeur aan steken gaf. Ook hier zagen wij weer kisten van een paar Ncderlandscho exporteurs, zoo wel van blauwe kuikens als van jonge hanen. Een enkele leverde regelmatig goed gesorteerde kuikens; de eerste en tweede kwaliteit goed gescheiden. Een andere firma had vroeger een goeden naam, zijn zen dingen waren echter de laatste jaren minder van kwaliteit geworden. Een volgend exporteur stak daarbij gunstig af; men liet ons kratten keurig ge sorteerde jonge hanen (geen blauwe) zien. Omtrent de vraag naar zware kuikens in het vroege voor jaar waren de verklaringen gelijk aan die wij al hadden gehoord. Op onze vraag of dit zoo zou blij ven, werden de schouders opgehaald, d^t kan trou wens niemand bekijken. Wel werd ons verzekerd dat prima kuikens van elk gewicht altijd koopers zouden vinden en een goeden prijs zouden opbrengen. Nadat wij nog een derde firma hadden bezocht en niets nieuws meer hoorden, meenden wij het hier bij te kunnen laten. Oude Nicolo zal hem teekenen dat is voldoende. Nu dit met een handbeweging tegen zijn dochter ben je klaar, kleine meid? Ja vader. De brief is voor Dago George, ging hij voort, eerst mijn beste groeten. Haar pen kraste over het papier. Ze keek op. Ja vader? Nicolo's vingers plukten aan de dekens. Je moet schrijven, dat de brenger van dezen brief o. ja! Hij keerde zich met een schelmsch glimlachje naar Dave. Je moet een naam hebben, hè. jongeman want Dave Henderson is dood! We zullen Dago George niet alles vertellen. Alleen dwazen vertellen alles wat ze weten. Wat zullen we zeggen? Dave haalde de schouders op. Het kan me niets schelen. Zegt u maar Barty Lynch. Ja, dat is best! Nicolo Capriano maakte weer een handbeweging tegen zyn dochter. Schrijf dat de bren ger van dezen brief Barty Lynch heet en dat hij hem behandelen moet alsof hy Nicolo Capriano in eigen per soon is. Begryp je het, kleine meid? Alles wat die meneer Lynch wil, moet gebeuren. en ik. Nicolo Ca priano ben verantwoordelyk. Maak hem duldeiyk, myn kleine meid. dat het Nicolo Capriano's bevel is en dat Nicolo gehoorzaamd moet worden. En vertel hem voor al dat als onzen jonge vriend hulp noodig heeft van menschen. die weten te handelen, zonder vragen te stel len, die menschen disponibel moeten zijn. Begrijp je Teresa? Het meisje bleef een oogenblik voor zich uitkyken en zei toen: Ja vader. Schrijf het dan! En kleed het zoo In dat Dago George geen wantrouwen koestert en dat hy goed be grijpt, dat hy ter beschikking van onzen jongen vriend hier moet blijven. Teresa's pen kraste vlug over het papier over hetgeen haar vader haar opgedragen had in een brief te formu leeren. De oude man was weer bezig om aan de dekens te plukken en Dave streek gedurende de stilte die nu volgde, verstrooid met de hand door het haar. Hij vond alles zoo onwezeniyk die invalide met zijn sluwe her sens, die hier lichamelyk machteloos in dat hemelbed lag, dat onweersta&nbaar-aantrekkeiyk meisje, dat daar aan de tafel zat te schrijven en van wie hy nu alleen maar het fyne, lieve profiel zag.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1