Alftitti Nieiws-
Mmmtit- Lnüiiillil
VefikadsA Q/vooGl (BeMjiact mcj£ct&.
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Woensdag 10 September 1930.
SGHAGËR
73ste Jaargang No. 8728
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TlcN van 1 tot 5 regel9 f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewij9no.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
DIT NUMMER BESTAAT DIT TWEE BLADEN.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Openbare zitting van Maandag 8 September 1930.
Politierechter mr. A. M. Ledeboer.
EEN ONBETROUWBARE DUITSCHE
In de eerste zitting na de vacantie werd opnieuw
behandeld e-on zaak contra Emma Joh. L., 'n Duitsch
dienstmeisje, dat zich, gedurende den tijd dat zij in
betrekking was bij de familie mr. Eecen te Oudkarspel,
had schuldig gemaakt aan diefstal van verschillende
sieraden, aan mevrouw Eecen in eigendom toebehoo-
rend. De ontvreemde voorwerpen zijn inmiddels aan de
familie teruggegeven. Het meisje was, evenals bij de
vorige behandeling, niet verschenen. Gehoord werd als
getuige a charge mr. C. P. Eecen, die de gevraagde
inlichtingen gaf en de getoonde voorwerpen als zijn
eigendom herkende. Het betrof hier een metalen arm
band, het zilveren kettinkje van een kinderrammelaar
een gouden dames-polshorloge e.d.
Gevorderd werd tegen verdachte, die niet al te gun
stig bekend staat, 4 maanden. Vonnis overeenkomstig
eisch openb. ministerie.
ONBEHOORLIJK OPTREDEN TEGEN DE POLITIE.
De ongehuwde slagersknecht Joh. W. uit Wervers-
hoof had zich te Bovenkarspel in den nacht van 18 op
19 Mei schuldig gemaakt aan wederspannigheid tegen
den gemeente-veldwachter Keij. Deze zaak was reeds
tweemaal onder de aandacht van den politierechter ge
bracht, doch was verdachte telkens niet verschenen.
De Politierechter wenscht hem echter in persoon te
ontmoeten, zoodat de zaak tot heden was uitgesteld. De
verdachte was thans persoonlijk aanwezig en bleek het,
dat hij zich in Augustus, dus na het geïncrimineerde
feit te Bovenkarspel, weer zeer Onbehoorlijk had aan
gesteld in het café van den heer Boekweit, alwaar hij
met een gezouten haring baldadig het aanwezige pu
bliek had lastig gevallen. Natuurlijk was door dit op
treden de kans op een voorw. veroordeeling niet ge
stegen en luidde het advies van den heer Wiggers, re-
classeeringsambtenaar, dan ook onvoorwaardelijk afwij
zend. Evenwel toonde verdachte zich bereid aan de
zwaarste bijzondere voorwaarden zich te onderwerpen,
doch had evenwel nog geen enkele poging gedaan, zich
bij het „Kruisverbond" aan te sluiten.
De heer Officier vond geen termen voor een voorw.
straf en vorderde dus onvoorwaardelijk 2 maanden ge
vangenisstraf. Verdachte werd daarop veroordeeld tot
f 50 boete of 50 dagen hechtenis.
VERDUISTERING VAN OP AFBETALING
GELEVERDE GOEDEREN.
De 56-jarige los arbeider Adriaan S., te Alkmaar, had
in Januari '29 van den koopman Samuel Nord uit het
Oosterpark te Amsterdam verschillende huishoudelijke
goederen, bestaande uit meubilair en beddengoed, ln
FEUILLETON
Uit het Amerikaansch
van
FRANK L PACKARD.
v.
De Kamer op de Tweede Verdieping.
Het was pikdonker. Dave Henderson opende met
moeite de oogen een oogenblik bleef hij stil liggen;
hij had er geen flauw idee van waar hij zich bevend.
Toen kwam langzamerhand zijn herinnering terug;
wist weer dat hij geheel gekleed op het bed was gegaan
liggenen in slaap moest zijn gevallen...
Hij begon zich onrustig te bewegen... het drong tot
Ihem door dat hij buitengewoon ongemakkelijk lag. Iets
hards scheen in zijn zijde te priemen, hij tastte er naar
met zijn hand en hij glimlachte vaag: het was zijn re
volver! Terwijl hij zich in zijn slaap had omgekeerd
was het wapen blijkbaar omgedraaid in zijn zak en
verwrongen gaan zitten, zoodat het hem pijn veroor
zaakte. Anders had hij misschien den heelen nacht zoo
heelemaal gekleed doorgeslapen, bedacht hij.
Hij stak zijn hand in de zak om de revolver ln een
minder hinderlijke positie te brengen. De aanraking van
het metaal scheen zijn geest weer helder te maken en
hem weg te voeren van de grens van dommelen en
wakker-zijn. waarop hij zich bevond. Hij dacht opeens
weer aan Millman... de revolver en Millman waren in
zijn hersens ten nauwste met elkaar geassocieerd. Maar
hij had het wapen niet noodlg gehad... neen. Millman
had hem het geld teruggegeven.
Dat was het wonderbaarlijke en onverwachte ge
weest... Millman had het geld teruggeven!
Dave dacht aan zijn onderhoud met Millman en ter
wijl zijn hersens weer aan 't werk gingen, merkte hij
dat hij hoofdpijn of eigenlijk een dof gevoel in het hoofd
had. Weer bewoog hij zich onrustig op het bed. Nu wist
hij het weer! Het was Millman met zijn duivelsche,
krankzinnige eerlijkheid, die hem dwars zat Het onaan
genaam gesprek met Millman, het vijandige afscheid...
ze waren het gevolg van het feit dat zijn vroegere mede
gevangene een fatsoenlijk en eerlijk man was!
huurkoop gekocht ten toen, alvorens deze goederen vol
ledig waren afbetaald, een en ander verkocht aan ver
schillende personen, of in pand gegeven bij een houder
van een huis van koop met recht van wederinkoop.
Verdachte was onlangs, ook ter zake verduistering van
een gevonden gouden muntstuk, voorwaardelijk veroor
deeld. Hij erkende de hem ten laste gelegde verduiste
ringen en verklaarde, dat hij had gehandeld uit nood,
hij wist geen raad meer en was buiten staat, in het
onderhoud van zijn gezin te voorzien. Tegen verdachte,
die niet voor de eerste maal terecht staat, werd thans
gerequireerd 2 maanden gev. De heer Sm. vroeg of er
geen mogelijkheid bestond, dat hij buiten de gevange
nis kon blijven, doch de Politierechter kon deze facili
teit niet meer verleenen en werd verdachte veroordeeld
tot 1 maand gevangenisstraf. De veroordeelde nam met
dit vonnis genoegen.
VERDUISTERING VAN EEN RIJWIEL IN
HUURKOOP.
De niet van belangstelling blijk gevende heer Gerrit
M., had te Schagen een rijwiel gekocht voor f 68.50 van
den rijwielhandelaar Prins, onder de bepaling dat hij
deze som met f 5 per week zou afbetalen. Alvorens hij
echter aan deze conditie had voldaan, verkocht hij het
rijwiel aan een Zuiderzee-arbeider op Wieringen voor 25
gulden. De gedupeerde rijwielhandelaar deed adngifte,
met gevolg dat genoemde heer M. de wrange vruchten
plukte voor zijn lichtvaardigheid. Hij staat trouwens
niet onverdeeld gunstig bekend. Tegen den roekeloozen
kooper zal proces-verbaal ter zake schuldheling worden
opgemaakt op last van den Officier, die tegen verdachte
f 40 boete of 40 dagen requireerde. Uitspraak van den
Politierechter f 30 boete of 30 dagen.
TOEëlGENING VAN EEN LEDIG OLIEVAT.
Ter zake bovengemeld feit, gepleegd op 28 Mei te
Alkmaar, stond terecht de 30-jarige losse arbeider Pieter
BI., welk olievat eigendom was van den heer D. C.
Schoen, aldaar. Een ander arbeider, oorspronkelijk van
dezen diefstal verdacht, wist door zijn activiteit te be
werken, dat de werkelijke dader kon worden opge
spoord. De delinquent, den diefstal erkennende, ver
klaarde uit armoede te hebben gehandeld. Hij werd
tot dusver niet veroordeeld. Eisch2 maanden gev. doch
voorwaardelijk met 2 proefjaren. Vonnis overeenkomstig
deze eisch. Veroordeelde wordt gesteld onder toezicht
van het genootschap tot zedelijke verbetering.
UITLOKKING TOT EENIG MISDRIJF.
De 32-jarige bloemist Ged. Petr. R., wonende te Hil-
legom, had zich te verantwoorden, omdat hij te Koegras
last had gegeven aan den getuige van der Lans, als
bestuurder van een tractor, waarmede een landbouw
machine werd voortgetrokken, dc afsluitboomen, waar
mede een perceel bouwland, toebehoorend aan den heer
Cornelis Nieuwenhuis, was afgesloten, stuk te rijden
en te vernielen. Als bedrijfsleider van Nieuwenhuis
verscheen thans als getuige de heer de Ridder. Ver
dachte verklaarde het recht te hebben, van bedoeld
pad gebruik te maken. Het was plagerij en niet anders.
De heer R, verklaarde voorts door den Kantonrechter
te Helder in 't gelijk te zijn gesteld. Gerequireerd werd
f 5 boete of 5 dagen, wat verdachte nóg te hoog vond.
Vonnis conform requisitoir.
DIEFSTAL VAN EEN RIJWIEL
De heer Cornelis J., 'n 25-jarig arbeider te Nieuwe
Niedorp, moest rekening en verantwoording afleggen
wegens het hem ten laste gelegde feit, dat hij in den
nacht van 29 op 30 Mei zich wederrechtelijk had toe
geëigend een rijwiel met toebehooren, eigendom van
den 19-jarigen arbeider N. B. Boots, die het in bewaring
gegeven had aan de bewaarders op het concoursterrein
Smit en Vreede. Verdachte erkende het feit Zijn eigen
rijwiel kon hij niet meer vinden en toen had hij maar
een andere fiets weggepikt Doch hij had geheel ver
zuimd kennis te geven van zijn vrijpostigheid, wat de
Politierechter lummelig noemde. Verdachte werd door
den rijkswachter Bruinis aangehouden, toen hij het
ontvreemde rijwiel bereed. Het jonge mensch verklaarde
dat hij thans ook niet in het bezit was gesteld van
zijn eigen rijwiel en hij voorts de bedoeling absoluut
niet had de fiets van Boots zich toe te eigenen. Het
bleek, dat de slager Smit het rijwiel van verdachte, dat
-achter op zijn erf tegen den muur stond, in huis had
gehaald, met de bedoelipg het als gevonden voorwerp te
deponeeren. Ook had hij verdachte gezien, terwijl hij
van het concoursterrein kwam, op een ander rijwiel
rijdende. Tegen J. werd gevorderd door den Officier
f 25 boete of 25 dagen, aangezien diens geheel onschul
dige voornemens niet door dezen magistraat werden
geaccepteerd. Vonnis overkomstig dit requisitoir.
LAFFE DIERENMISHANDELING.
De niet verschenen verdachte Willem St. te Oudorp
had zich op 10 Juli te Bergen niet bepaald ridderlijk
gedragen door een paard, dat eenigszins scheef voor
den wagen stond, op ruwe wijze tegen den buik te
schoppen, welke handelwijze het paard blijkbaar pijn
veroorzaakte, hetwelk bleek uit de omstandigheid, dat
het mishandelde dier met de voorpooten in de lucht
sloeg. De 17-jarige mej. Dieuwertje Groet was getuige
van deze dierenmishandeling en kon dienaangaande
eenige verklaringen afleggen. Ook de moeder van deze
getuige, mej. Groetde Bruin, was op het gillen van
haar dochter toegeschoten en had gezien, dat St. zijn
been nog hield opgeheven en het paard steigerde.
De Officier requireerde f 20 boete of 20 dagen vcor
deze geheel noodclooze drift en misschien ook alcohol
uiting. Vonnis conform requisitoir.
DIEFSTAL VAN WASCHGOEDEREN.
De 25-jarige arbeidster M. O., thans te Schoorl woon
achtig, stond terecht ter zake diefstal van waschgoede-
ren in de eerste helft van 1930, toen zij werkzaam was
op de waschinrichting van den heer Simon Krom te
Alkmaar. Volgens verdachte had zij die daad gepleegd
om arme lieden te kunnen helpen, welk nobel motief
de Politierechter niet wenschte te aanvaarden. Deze
geloofde niet dat arme menschen van geschonken
directoirtjes en combinations veel voordeel konden trek
ken. De politierechter wilde haar graag ter wille zijn,
doch verlangde oprechtheid en waarheid. Op aandrin
gen van den verdediger, mr. Prins, wijzigde het meisje
haar houding en deelde zij mede, bedoelde goederen
voor zich zelf te hebben toegeëigend. Snikkend deed
het meisje op aandringen van den Politierechter,
daarop nog eenige mededeelingen. Ook bij den heer
Wiggers was het meisje niet openhartig geweest, waar
door het moeilijk viel een gunstig rapport uit te bren
gen. Na ampele bespreking werd besloten de zaak aan
te houden tot volgende week ter nader onderzoek.
IN 'T GELAAT GESPUWD.
Den niet aanwezigen heer Cornelis Kr., aannemer te
Schoorl, was ten laste gelegd, dat hij op 6 Juli de ge
tuige mevrouw A. W. Slikker, terwijl zij zich op het
rijwiel bevond, in het gelaat had gespuwd, door welke
handeling deze dame zich beleedigd gevoelde. Een
tweede getuige, mej. Timmer, welke met verdachte, die
haar buurvrouw is, stond te praten, had waargenomen
dat de heer K. een stap deed in de richting van me
vrouw SI., doch zij had hem niet zien spuwen. Door
den heer K. werd ontkend te hebben gespuwd, niettemin
had hij wel een soortgelijke beweging gemaakt, om
getuige zijn minachting te toonen. De Officier vond het
optreden van een man, die den leeftijd van verdachte
heeft bereikt, buitengewoon kinderachtig, misselijk en
minderwaardig, vooral ook voor iemand, die beweert
zoo principieel te zijn en vorderde f 30 boete of 30 dagen,
tot welke straf de heer K. ook werd veroordeeld.
MISHANDELING MET EEN BROEK VEER.
De 27-jarige arbeider Nic. Cornelis A., wonende te
Wognum, verscheen als verdachte voor den politie
rechter op grond van het feit, dat hij op 10 Juli op den
dorpsweg te Avenhorn den arbeider Th. Grooteman met
behulp van een scherp voorwerp, 'n mes of 'n broek-
veer bloedend in den hals verwond had. Volgens ver
klaring van den mishandelde, die door dr. Berman ge
neeskundig werd behandeld, had deze zich omtrent den
persoon van verdachte tegenover een meisje eenige
minder vleiende opmerkingen veroorloofd. Hij had ge
zegd: Daar heb je dien schuinen meneer, waarop ver
dachte, ten zeerste beleedigd, hem aanviel.
Do politierechter berispte dezen getuige dan ook met
betrekking tot zulke uitlatingen in krachtige bewoor
dingen. Verdachte A. beweerde te hebben gehandeld uit
zelfverdediging. Het bewuste meisje, mej. Sijtje Ruiter,
moest toegeven, dat Grooteman door zijn insinuatie wel
eenige aanleiding had gegeven.
Door den heer Grooteman werd ingediend een civiele
vordering ten bedrage van f 15.50 wegens onkosten ge
neeskundige behandeling.
De Officier schakelde zelfverdediging nagenoeg geheel
uit, doch nam verzachtende omstandigheden aan en
vorderde dus slechts f 15 boete of 15 dagen.
Verdachte werd daarop veroordeeld tot f 10 boete of
10 dagen met toewijzing der civiele vordering ad f 15.50.
Het voorstel van verdachte, dat leder het helftje zou
neerleggen, kon niet in behandeling worden genomen.
MET EEN VIJL IN DE BORST GESTOKEN.
De 38-jarige plaatwerker aan de Ijzerfabriek te Alk
maar, Hermanus Wilhelmus G., aldaar stond terecht ter
Hij zat nu rechtop en klemde de handen ineen.
Wees eerlijk, tenminste tegen jezelf! zei een stem
binnen in hem .Millman was even eerlijk tegenover jou
als tegenover zijn eigen ziel. Hij toonde zich trouw te
genover jou en trouw tegenover zichzelf...
Dave Henderson zat een oogenblik roerloos en toen
woedde de maalstroom van zijn wild-bewogen gedach
ten weer verder. Ja; dat was het! Nu wist hij het... met
een zekerheid, die hem grimmig de tanden op elkaar
deed klemmen. Daar op den grond, in den handkoffer,
was het geld, maar het was niet het geld waarvoor hij,
Dave, gevaar en gevangenisstraf had getrotseerd,... waar
voor hij 'als een dolle tijger gevochten had, het was Mill-
man's geld! Natuurlijk kon hij het nemen, het was on
der bereik van zijn hand, natuurlijk kon hij er mee
doen en laten wat hij wilde... er de wijde wereld mee
intrekken en een leven gaan leiden van een man in goe
den doen wie kon hem beletten zich te verrijken met
den prijs van eens onkreukbare eerlijkheid?...
Een andere stem sprak in zijn hart... een bittere stem.
Wat is er met jou aan de hand, Dave? Waarom
ga je je niet uitkleeden en naar bed? Waarom ga je niet
rustig slapen na al die vermoeiende dagen? Je hebt
het geld nu immers en je bent voor de rest van je le
ven onderdak? Wat kan Millman je schelen... laat hij
opdokken als hij met alle geweld wil,... hij is immers
rijk genoeg...! Je hebt voor dat geld vijf zure, einde-
looze jaren in de cel gezeten...
Een visioen van het leven in de gevangenis doemde
voor hem op, maar een ander vjsioen verdrong het...
een ovaal gezichtje van zuivere schoonheid, waaruit
twee zwarte, sprekende oogen hem ernstig en gestadig
aankeken...
Wat zou Teresa zeggen?
Geef het terug!, waarschuwde de ééne stem in zijn
binnenste.
Néén, zei de andere stem, de harde en bittere.
Ik heb er te veel voor geleden... ik heb de pijnen van
de hel ervoor verduurd... het is van mij... ik gééf het
niet terug...
Weet je dat zeker?, vr-oeg de eerste stem weer.
Zou het misschien mogelijk zijn, Dave, dat er iets be
staat, laten we het trots op eigen eerlijkheid noemen,
gevoel van tevredenheid over jezelf, iets dat meer waard
isd an geld, Dave?
Rusteloos sprong hij van het bed en tastte zyn weg
door de kamer naar den schakelaar van het electrische
licht Hij had een vaag voorgevoel dat dit een slape-
looze nacht zou worden, maar hij zou zich toch n»aar
uitkleeden, besloot hij als zijn geest dan al geen rust
kon vinden, dan kon hij tenminste zijn moede lichaam
behaaglijk uitstrekken...
Hij draaide het licht aan en op het moment dat hij
dat deed, herinnerde hij zich opeens dat hij het niet
had uitgedraaid. Het licht had gebrand toen Dago
George de kamer was uitgegaan en hij op het bed was
gaan liggen... Hij liet zijn blikken de kamer rondgaan...
zijn oog viel op den handkoffer. Hoe kwamen die slo
ten los te zitten? Met een sprong was hij bij den koffer
en rukte het deksel om hoog. Het geld was weg.
VI.
Een halve bondgenoot.
Dave Henderson bleef onbeweeglijk staan, alleen zijn
mond vertrok zenuwachtig. Toen balden zich zijn handen
tot vuisten. Het geld was weg! Weg! Weg! Waar was
het? Wanneer was het verdwenen en hoe? Hij had im
mers maar kort geslapen! Met een ruk trok hij zijn hor
loge uit zijn vestzak. Drie uur! Dus hij had vijf uur ge
slapen en blijkbaar vast geslapen ook! Want hij had nie
mand de kamer hooren binnenkomen.
Hij liep naar de deur; die was nog gesloten. Hij liet
zijn blik door de kamer glijden, en die bleef rusten op
het venster! Hoe was het daarmee gesteld? Plotseling
terwijl hij de kamer doorliep, dacht hij aan zijn geldgor-
del; maar die was er nog Natuurlijk; om dat beetje
geld dat ddar in zat, was het niet te doen geweest.
Het venster was eveneens gesloten! Dat was eigen
aardig. Zonder zich te bedenken opende hij het venster
en leunde naar buiten. Hij zag het platvorm van een
brandladder, die zoowel langs zijn venster liep als dat
van de aangrenzende kamer.
Hij keerde zich om, ging weer een paar stappen de
kamer in en bleef toen opeens staan. Wat was dat?
Daar hoorde hij het weer, een zwak geritsel. En het
kwam uit de richting van het ijzeren platvorm.
Oogenblikkelijk was hij weer bij het venster, maar nu
hurkte hij onder de vensterbank. Een paar seconden
gingen voorbij, hij gluurde over de rand van de venster
bank heen, terwijl hij de hand in zijn zijzak liet glijden
en er zijn revolver uithaalde. Een donkere gestalte,
zwart tegen den nachthemel, kroop van het aangren
zende venster over het platvorm! Vlug en lenig als een
kat, met één sprong was Dave Henderson het venster
door en een ondeelbaar oogenblik later wrong de don
kere gestalte zich ln zijn metalen knuisten. Dave hoorde
een zachten kreet en onwillekeurig werd zijn greep iets
losser.
Het was een vrouw! Een vrouw! Enfin, wat zou dat?
Zijn schat, de honderd duizend dollar, was uit zijn
handkoffer gestolen en deze vrouw kroop in het holst
van den nacht langs zyn venster!
Dave duwde zijn gevangene vrij hardhandig naar het
venster van zijn eigen kamer in het lichtschijnsel dat
daaruit naar buiten viel. Toen liet hij zijn handen om
laag vallen alsof alle kracht eruit verdwenen was, maar
even snel hief hij ze weer op, pakte haar bij de schou
ders en draaide haar gezicht in het volle licht
Teresa! fluisterde hij heesch. Jij...Teresa!
Het meisje trachtte te glimlachen, maar het was een
zielig-mislukte poging. De groote donkere oogen wer
den naar hem opgeheven, maar snel weer neergeslagen.
Ben jij het, Teresa? herhaalde hij. Zijn stem zijn
gelaatstrekken, zijn oogen, drukten onuitsprekelijke ver
bazing uit.
Haar lippen krulden licht en zij knikte op een eigen
aardige peinzende manier.
Het bloed klopte wild in Dave's aderen. Teresa! Het
was Teresa die in levende lijve voor hem stond, niet dat
droombeeld, dat hem zoo dikwijls voor den geest was
gekomen, in de dagen en nachten sedert hij uit San
Francisco was weggegaan. De prachtige oogen. half
overschaduwd door de lange wimpers waren werkelijk
heid, al wilden die oogen hem ook niet aanzien; de aan
raking van zijn handen op haar schouders was werkelijk
heid en...
Langzaam nam hij zijn handen van haar af. alsof hij
de vreugde wilde dooden, die hij in zijn hart voelde op
wellen.
Twijfel beving hem: zwart, leelijk en bitter.
Ja, het was Teresa! En ln dat eigen, vreemde oogenblik
ontwaakte met een schok het besef dat hij van haar
hield, Ja, het was Teresaa! Maar wat deed ze hier?
Het was Teresia die het zwijgen verbrak.
We staan hier in het licht en we kunnen gezien wor
den. zei ze zacht. Jij... er dreigt gevaar. Draai het
licht in de kamer uit!
Ja, zei hij afwezig. Hij stapte terug in zijn kamer
en deed het lioht uit. Het volgend oogenblik was hij
weer bij haar.
Gevaar? Wat bedoel je? vroeg hij In spanning.
En hoe kom jij hier, Teresa. Heeft je vader je gestuurd?
Is er iets niet in den haak? De politie?...
Zij schudde het hoofd.
Mijn vader is in den nacht dat jij bent weggegaan,
gestorven, zei ze zacht.
Ontzet ging hij een stap achteruit. Nicolo Capriano
dood! Haar vader dood! Hij kon het zich eenvoudig niet
realiseeren. De sterke geest van den ouden Italiaan had
zóó getriomfeert over zwakheid en ziekte dat Nicolo
Capriano voor Dave's gevoel de verpersoonlijking van
levenskracht, ja van het leven zelf was geworden. Dood!
Hij hield den adem in. Daar was zij dus alleen schoot
hem bliksemsnel door 't hoofd. Dat kleine meisje dat
hier in de duisternis naast hem stond, eenzaam in de
nachtelijke wereldstad, hóóg boven het slapende New-
York, geheel afgesneden, zelfs in lichamelijken zin, van
alle menschelijken hulp en sympathie behalve de zijne.
Hij greep haar hand en omklemde die met zijn beide
sterke handen.
Ik... de woorden lieten Dave in den steek en hij
stotterde. Hij was de beste vriend die lk ooit op de
wereld bezeten h^b. daarom...
Zijn ontroering was zoo groot, dat hij niet verder kon
spreken.
(Wondt vervolgd).