B^CH^GË^ÖuRAm7^
ANNA PAULOWNA
LANGENDIJK
CALLANTSOOG
WIERINGEN
ZJJ P E
Gelukkige filmhuwelijken.
GRATIS.
Opname-snapshot.
BLOEMBOLLENVEILING TE BREEZAND.
Dinsdag 9 September, 's morgens half elf hield de
Coop. Bloembollenveilingsvereeniging „Breezand" (G.A.)
een droge bloemibollenveillng.
Tulpenhandel weer vlug. Narcissen en Irissen min
der goed.
Enkele vroege tulpen: Vermiliioen Brillant 11 f 2.10,
idem z 10 f 1.50, Prosperlty z 11 f 1.90, Cram Brillant
1011 t 1.00, idem 910 f 0.65, Prins van Oostenrijk
z 11 op f 2.40, idem z 1011 f 1.60, Witte Zwaan 11
f 1.10, Witte Duc Max z 11 I 2.80, idem z 10—11 f 1.60,
Artus z 11 op f 1.40, idem z 10—11 f 1.00, idem z 9
f 0.70, La Reine z 10 op f 1.20, idem 10 f 0.90, Rose Gris
de Lin z 11 f 1.60, Fred Moore z 10 f 1.70.
Duibbele vroege tulpen: Theeroos z 12 op f 2.30, idem
z 11—12 f 1.70, Murillo z 12 op f 2.00, idem z 11—12
f 1.60, idem z 10—11 f 1.10, idem z 9—10 f 0.85, Electra
z 12 op f 4.80, Idem z 11—12 f 4.20, Mr. v. d. Hoeff z 12
op f 3.40, Peach Blossom z 12 op f 3.0, Couronne d'Or
z 11 f 2.40.
Enkele late tulpen: Yellow Ficoté z 11 f 1.20, Cale-
dionla z 11 f 0i90, Moonlight z 11 f 1.60, Inglesc Yellow
z 11 f 0.95, Idem z 10 1 0.75.
Darwin tulpen: Centenaire 12 op f 1.00, Massaóhu-
sets z 11—12 f 0.90, Max Kinley z 12 op f 1.30, Will
Copland z 12 op f 3.70, idem z 11 op f 3.00, idem z 11
f 1.80, idem z 10 f 0.80, Baron de la Tonnaye z 1112
f 0.80, Pymalion z 12 f 1.10, Jaooba van eBieren z 12
op 1 1.40, Pnoff. Rauwenhoff 12 op f 1.80, idem 11 f 0.70,
Bartigon 12 op f 1.90, idem z 1112 f 1.40, idem z 10
11 f 1.10, Pride of Haarlem z 12 op f 1.40, idem z 11
12 f 1.00, idem z 10—11 f 0.75, Le Nótre 11—12 f 0.95,
idem 1011 f 0.60, Mr. Stanley z 1011 f 0.55, La Tulipe
Noir z 11—12 f 1.30, Clara But-t 12 op f 1.10, .idem z 11—
12 f 0.80, Will. Pltt z 10—11 f 1.20, Gretchen z 12 op
f 2.00, idem z 11—12 f 1.50. idem z 10—11 f 0.95, Greuze
z 12 op f 1.40, iderri z 1112 f 1.00, Rev. Ewbank z 11
12 f 0.90, Mad. Krelago z 12 op f 1.20, idem z 1112
f 0.90, idem z 10—11 f 0.65, Edmee z 10—11 f 0.75, Glow
z 11—12 f 0.70. Sieraad van Flora z 11—12 f 1.10, Phyl-
lis z 11—12 f 0.95, Harry Veitcto z 11—12 f 0.85, Montana
z 10—11 f 0.65, Hitchcock z 12 op f 1.20, idem z 11—12
f 0.70.
Brt. Panorama z 12 op f 1.20.
H. Iris White Excelsior 8 op f 0.80, idem Imperator
9 op 0.96, idem Imperator 78 f 0.28, idem Dr. Haringh
7—8 f 0.60, Iris Fil Imperator 8 op f 0.74.
E. N. Emperor f 0.85—2.10, Sir Watkin f 0.50—1.00,
Golden Spur 12 op f 1.60.
ZUIDSCHARWOUDE.
In de laatste raadsvergadering besloot de gemeente
raad, in afwijking met liet advies van B. en W., aan
hot Witte Kruis een deel van een leegstaand school
lokaal af te staan voor het plaatsen van een hoogte-
zon. We vernemen nu, dat er nogal wat moeilijkheden
bestaan, om daarvoor een geschikte plaats te vinden,
wil men men Cursus voor Vakonderwijs niet al te zeer
ontricven, daar deze de 2 leegstaande lokalen geheel
noodig zijn. Waar moeilijkheden er zijn om te over
winnen en nog heel wat ongebruikte ruimte in de
school aanwezig is, lijdt het geen twijfel, of alles „zal
recht komen".
Voor den cursus in Vakonderwijs, uitgaande van
de de afd. Langendijk, en welke op 29 September a.s.
alhier zal worden geopend, hebben zich 13 nieuwe
leerlingen aangemeld. Met de leerlingen, die dezen
cursus reeds in grooten getale volgen, zal dit weer
een respectabel getal leerlingen worden, welke dezen
winter de verschillende lessen zullen volgen.
De gemeente-rekening over 1929 sluit met een ba
tig saldo van niet minder dan f21.056.51, bij een uit
gaaf van f58.377.94. Bovendien zijn de kosten van ver
nieuwing van den Twuijverweg ad f1333.— bijgedra
gen ten laste van den gewonen dienst. De oppervlak
kige beschouwer zou allicht tot de conclusie komen,
dat men in Zuidscharwoude ideale bestuurders heeft,
doch bij ecnig nadenken zal men spoedig beseffen,
dat die kunst van huishouden heelemaal geen kunst
is, want men laat de belastingplichtigen eenvoudig
betalen. Een te hoog gesteld vermenigvuldigingscij-
fer en klaar is Kees. Öf de belastinbetalers dit nu
fijn vinden, wagen we te betwijfelen.
12K-Jarlg bestaan V.V.V.
Heden werden de feesten, gehouden ter gelegenheid
van het 12K-jarig bestaan der Vereeniging voor
Vreemdelingenverkeer voortgezet met wedstrijden
voor grooteren. De feesten werden ingezet met enkele
muzieknummers van het fanfarecorps „Callantsoog".
Omstreeks half drie bij den aanvang der wedstrijden
hadden zich reeds vele belangstellenden om de tou
wen geschaard. Ook voor de wedstrijden zelf bestond
groote animo. Ongeveer 50 personen hadden voor
deelname ingeschreven. Allereerst werd begonnen
met het nummer: Hardrijden met kinderwagens, zoo
als officieel werd aangegeven, doch bij gebrek aan
een daarvoor geschikten kinderwagen, werd hierin
voorzien door een kruiwagen. In dit nummer wist
mej. T. Kakebeeke beslag te leggen op den eersten
Met Alida Zevenboom verzucht ik: do wereld
is slecht tegenwoordig.
Geamuseerd kijken wij naar de bonte, wrieme
lende menschenzee, totdat plotsel'-ug de lieele zaal
voor onze oververmoeide geziclneu mee gaat
wankelen en wij verpoozing zoeken in de blanke
rust van een groote, koele kamer. Wij hebben neg
de kracht ons reisklokje op te wit.den en dan
wel te rusten I
In München te zijn en de oude Pmakotheok
niet te bezoeken, dat is zooiets, alsof een Ameri
kaan Alkmaar zou gaan zien en de kaasmarkt zou
negeeren. Denk evenwel niet, dat hot in Augustus
een eenvoudige zaak is iets van de schilderijen
van dit wereldberoemde meuseum te zien ta krij
gen. Als ge binnen komt, ziet ge mensenen, oiets
dan menschen. Menschen, die zich op oen kluitje
om een afgrijselijk expliceerenden gids veidrir -
gen en zich als een afwikkelende en weer oprol
lende kluwen van de eene zaal naar do andere la
ten voeren, om toch geen woord van h*t orakel
te missen, dat in een erbarmelijk Engelsch de ver
heven uitlegging geeft. „Dit is de groote van
Dijck: het laatste oordeel. Van Dijek was zoo'n
goed anatoom; hij kende al de botjes van hoi neu-
schelijk lichaam; let eens op die vrouwenfiguur
links, hoe zuiver die geschilderd is; er mankeert
warempel niks an; let op de kuiltjes in ha er
vloesch." De Amerikanen kijken aandachtig;
de dames min of meer verbaasd* zij hebben ner
gens kuiltje; de heeren eenigszins gnuivend. De
schitterend compositie, de kleurenrijkdom van dit
verheven schilderij gaat voor de moesten verlo-
ren. Zo bekijken de „kuiltjes". dm de gid« hun
wijst en zijn „puite satisfied". Dan hollen ze ach
ter het orakel aan, die de 4 beroemde Muriilo's
expliceert: „kijk er is naar die meloen, Jadv's and
prijs, zijnde f5. 2e prijswinster was mej. G. Ooster
man (f3); derde mej. M. Dekker (f2).
Tijdens deze wedstrijden werd begonnen met het
nummer: Spriethoksen, een nummer, dat, te beoor-
deelen naar het gelach van het publiek, veel bijval
oogstte. Eerste prijswinnaar werd de heer J. Kos, 2e
en 3e werden resp. J. Kakebeeke en J. Mooij Jzn. De
prijzen bedroegen respect. 5, 3 en 2 gulden.
Hierna begonnen de wedstrijden in het fietsen met
hindernissen. De hindernissen, welke bestonden uit
over een wipplank rijden, flesch van een tafeltje af
nemen, hoed opzetten, tusschen twee paaltje door
rijden, werden vrij gemakkelijk genomen. Eerste
prijswinnaar werd de heer H. Kooger, 2e L. Itcns, 3e
A. Toes. De prijzen bedroegen ook hier f5, f3 en f2.
Na afloop van de wedstrijden had de prijsuitreiking
plaats in het Dorpskoffiehuis. De voorzitter der Feest
commissie, de heer Mr. D. Breebaart, reikte met een
korte toespraak de prijzen uit, waarin hij de inteeke-
naars op de lijst dank bracht voor het doen houden
van de feesten, in het bijzonder de beide caféhou
ders, tevens herinnerende aan het feit, dat de V.V.V.
haar 12/4-jarig bestaan weliswaar 27 September viert,
doch, dat op 25 October de leden een groote feest
avond zullen houden, waarmede de volksfeesten ge
ëindigd waren.
In den nacht van Maandag op Dinsdag is in de
bocht in den Oosterweg een auto met eenige jongelui
uit Anna Paulowna, die alhier -kermis gehouden had
den, met groote vaart in de sloot terecht gekomen.
De auto werd deerlijk gehavend en moest den volgen
den dag per reddingswagen „gered" worden. Of de
jongelui zich bezeerd hadden, is ons niet ter oore ge
komen.
Maandag gaf de muziekvereeniging „Aopllo", dir.
J. N. Bruul, te den Oever eene openbare uitvoering
in de zaal Wermenhoven en voor leden een uitvoe
ring bij J. Lont. Beide lokalen waren flink bezet,
Beide uitvoeringen werden ingezet met muziek van
de vereeniging, waarna werd opgevoerd in één be
drijf de tooneelstukjes „Dolle Dries" en „Terug van
de Congo". Daarna volgden nog verschillende voor
drachten. Alles liep keurig van stapel, en de mede
werkenden hadden een dankbaar applaus in ont
vangst te nemen. Een zeer gezellig bal na besloot
dezen feestavond.
Maandagmiddag omstreeks 3 uur gebeurde er te
Den Oever een ernstig ongeval, Bij het afbreken van
de danszaal bij Jr. Lont vielen twee timmerlieden
door het dak, wat bestond uit asbestplaten. De tim
merman C. Bakker kwam er zonder letsel af, doch
C. Koorn Jz. heeft hierbij zijn been gebroken. Na naar
zijn'woning te zijn overgebracht en verbonden te zijn,
werd hij per auto naar het ziekenhuis te Alkmaar
overgebracht ter verdere behandeling.
BURGERVLOTBRUG.
Deze week hield het kermis-comité eene bijeen
komst in café de Nijs. Evenals andere jaren werd
besloten verscheidene festiviteiten op touw te zetten,
voor welke uitvoering een beroep gedaan zal worden
op steun der burgerij, nl. het circuleeren eener lijst.
Hopende op eene welwillende medewerking, belooft
het wederom een aardig vooruitzicht voor onze a.s.
kermis.
Ter gelegenheid van de a.s. kermis heeft de heer
P. de Nijs gezorgd de Burgervlotbruggers een schit
terenden avond te doen bezorgen en wel door het en-
gageeren van Daan Pool.
Het spijt me te hooren, dat je vrouw zoo
ziek is. Tocli niet gevaarlijk, hoop ik?
Dat niet, mevrouwze is te zwak om ge
vaarlijk te zijn.
gentlemen, je zoue d'r zoo in bijte!"
Als zijn kwetterende stem verklonken is. siaen
wij genietend voor Rembrandt's meester-.rerk:
Abraham's offer. Het bewogen, d :«orgroefd*N oude
gezicht van den aartsvader schijnt te leven Wat
een zegen, dat een dergelijke schilderij niet in par
ticulier bezit is, maar dat iederen dag tientallen
ervan kunnen genieten. Want ondanks Amcriks-
nen en gidsen en ijl-reizigers, genieten eiken lag
honderden van de schatten der I'ina kot heek. Ir.
een zijzaaltje, waar enkel Rembrandts hingen,
stond een fijn oud heertje in bijna devote be
schouwing van den Christuskop. 't Wondere licht
deed de groote, weemoedsvolle oogen als leven.
„Een Koning geschilderd door een kering", z»r: hij
zachtjes. Zijn verslonden aandaolit merkte niets
van het gaan en komen der vele bezoekers. Werke
lijk als de Pinakotheek dien dag voor dien man
alleen open was geweest, dan had ze haar werk
gedaan.
Als wij uit de beschuttende koelte \an het mu
seum op het hooge bordes komen, brandt de zon
op den grijzen steen. U beschouwt dozen zie als
pure phantasie, waarde lezer,, maar het is de
warme waarheid. Nergens is het beter dan in
München, als de zon maar even voet bij stvk
houdt. En dien dag hield ze voet bij stuk Milde
droppelen vielen van onze gezichten, toen wij de
mooie, drukke stad doorkruisten en winkelden.
Als u in het buitenland reist, weet u natuurlijk
elk „daagsch" woord. Maar, helaas, in dit op
zicht sta ik ver bij u achter. De meest „gewone"
woorden zijn hardnekkig uit mijn bewustzijn ver
dwenen, aangenomen, dat ze er ooit in hebben ge
zeten. Zoo wilden wij bruine veters koo* en finijn
man had dit onmisbaar artikel onaesthetlscii ge
knoopt), maar toen wjj in het groote warenhuis
Uit de Filmwereld
door
CARLOS.
Ook in Hollywood treft men, hoe oiv» looflijk en
onwaarschijnlijk het ook moge klinken, een groot
aantal gelukkige huwelijken aan, ondanks de elk
oogenblik opduikende sensationeele scheidingsbe-
richten.
In deze filmstad is men namelijk na den arbeid
gedwongen zich bij de eenige mogelijke ontspanning
de „huiselijkheid", te bepalen. Er zijn geen nacht
clubs, er vinden geen zesdaagsche rennen plaats, en
buiten de bioscopen en theaters zijn er geen andere
„amusementen". Men blijft thuis in de smaakvolle
en rijk ingerichte woningen ofmen legt bezoe
ken af bij vrienden en collega's.
Dat er zooveel over scheidingen in Hollywood
wordt gefluisterd, bewijst niet, dat de betreffende
persoon uit reclame-oogpunt zoo gewichtig zijn, maar
Hollywood vestigt zelf de opmerkzaamheid van de
filmwereld op zich. Ieder geval wordt enorm opge
blazen en uitgesponnen, waarbij het onbelangrijke
van dergelijke gebeurtenissen, tenminste voor de
„film"-liefhebbers, niet ter zake doet. Men wil nu
eenmaal van scheidingen spreken en de gelukkige
huwelijken zijn niet interessant. Wanneer men wat
weer van de bekende acteurs en actrices afweet, dan
zal men verbaasd staan, hoevelen in de beste har
monie met elkaar leven. Huwelijken als van Douglas
Fairbanks en Mary Pickford, van de McCormicks
mevrouw McCormick is Colleen Moore van de
Milton Sill's mevrouw Milton Sills is Doris Ke-
nyon kunnen als voorbeeld van een voortreffelijk
huwelijk worden beschouwd. George Bancroft deelt
reeds meerdere jaren in trouwe kameraadschap lief
en leed met zijn vrouw Est her Ralston. Zij gaan nu,
na een tweejarig huwelijksleven, nog met elkaar om
als in de wittebroodsweken. Harold Lloyd en „me
vrouw Ivareltje" hebben een benijdenswaardig geluk
kig familieleven. Clive Broolt heeft twee aardige kin
deren. Ook Neil Hamilton's en Richard Arlen's hu
welijken (beide zijn kort geleden in het traditioneele
bootje gestapt) behooren tot de meest harmonische.
Evelyn Brent, die eveneens kort geleden gehuwd is,
zweert bij het huwelijk!
Een klein begrip van het voorbeeldige familiele
ven der Hollywood-beroemdheden kan men krijgen
door op een Zondagmiddag eens een kijkje te gaan
nemen op het strand van Malibu Beach. Daar zoeken
de filmmenschen ontspanning na den vermoeienden
arbeid in de studio's. Daar zijn zij geheel vrij, laten
zich bruin branden en door het water afkoelen. Zij
stoeien er met hun kinderen, die zich al heel weinig
bekommeren om de populariteit van hun ouders.
Natuurlijk: tooneelspelers, en filmartisten zijn niet
teniperamentloos! Zij twisten wel eens met elkaar,
maar zijn even spoedig weer verzoend. Hollywood
wordt door nieuwtjesjagende reporters overstroomd.
Zorgvuldig waken deze ervoor, dat geen enkel
nieuwtje hun ontgaat. Alle kleine gebeurtenissen
worden door de wereld gebazuind, terwijl in werke
lijkheid een kleine huwelijksoneenigheid misschien
allang is bijgelegd, moeten de betreffende echtgenoo-
ten tot hun verbazing in een courantenbericht le
zen, dat zij. zich onder sensationeele omstandigheden
zullen laten scheiden.
De dingen zien er in werkelijkheid heel anders uit7
dan de buitenwereld denkt. Als een zekere mijnheer
Smit met zijn vrouw ruzie heeft en daarbij het ge
heel servies in gruzelementen slaat, dan zal als
!e muren maar dik genoeg zijn niemand van de
buren daarvan iets bemerken. Maar als mevrouw
Smit op twee bepaalde avonden in de week zonder
haar man de deur uitgaat, dan zegt men direct:
„Aha!" en het daardoor ontstane gerucht dat ge
heel en al gebaseerd is op veronderstellingen van
een huwelijksschandaal en een echtscheiding zal
groeien en bloeien.
Zoo gaat het ook in Hollywood. De werkelijkheid
is echter lang niet zoo erg als het soms in de oogen
van de buitenwereld schijnt
(Nadruk verboden.)
Om te huilen!
Alles is moeilijker geworden door de talkies
ook het huilen voor camera en microfoon. Vroeger
was het vaak al niet gemakkelijk om op commando
tranen te laten verschijnen, maar nu is het meestal
een waren heksentoer.
In de dagen van de zwijgende film had men een
zeer groot voordeel en wel: men kon op tranen wach
ten, de opnamen onderbreken, tot zij te voorschijn
kwamen. Dat gaat nu niet meer. Talkie-scènes wor
den zonder pauzes opgenomen en er bestaat geen
gelegenheid om door kunstige trucjes met uien of
chemicaliën, of desnoods door het laten rollen van
een druppel glycerine de waterlanders te voorschijn
te roepen. Ook de mogelijkheid om door zoetvloeiende
muziek in een min of meer sentimenteelen geestes
toestand te komen is heden ten dage afgesneden. Dat
wil zeggen: tijdens het opnemen. Want muziek doet
in de moderne huiltechniek toch nog wel opgeld.
Een Amerikaansch journalist heeft aan drie Metro
stonden, en een juffrouw belangstellend na^r on
ze wenschen informeerde, stokte do conversatie:
„Wat is „veter" in het Duitsch", vroeg mijn rchr-
vriend. Ik weifel, maar verman mijzelf. „Feter?,\
zeg ik beslist. Het is«toch prettig, dat Duitsch en
Nederlandsch „verwante" talen zijn. Ook al is liet
woord fout, het klinkt toch altijd aardig.
„Ich möchte gern", begint mijn man; verder
komt hij niet. Ik help hem over zijn schroom
heen:
„Feter haben", vul ik aan.
De juffrouw trekt haar wenkbrauwen op; dan
schiet ze in den lach.
„Ga mee", zegt mijn man. ,,'t Ts natuurlijk mis.
We zullen ze wel ergens zien liggen". Maar wij
zagen ze nergens liggen en vroegen tenslotte naai'
„dingen, om schoenen mee vast te maken". Voor
10 Pfennig kregen wij ze, met het blijde bewust
zijn, dat wij ten eeuwigen dage nu weten, i-oe „ve
ters" in het Duitsch heeten.
In het gonzende hotel teruggekeerd, genieten
wij het diner; goed, maar Duitsch; een dunne
erwtensoep opent de rij van genietingen. Be
denkt, dat het dien dag 80° in de schaduw was!
Dan lokt het tooverwoord ..Oheraii.merg.au"
honderden naar het station. Daar is de drukte
overweldigend: in lange slangen ctaan de men
schen voor de loketten. Overladen kruiers wurmen
zich door de menschenkluwens heen en het onge
duldige publiek dringt en wringt om toch maar
gauw in den „Sonderzug" te komen, die ons zon
der overstappen naar Oherammergau zal voeren.
In het overvolle treintje stapelen do koffers zuh
onrustbarend op. Amerikanen zouden op reis best
te verdragen zijn, als ze hun ellendige bagage
maar aan gene zijde van den Oceaan heten.
Boven mijn hoofd deponeert eeo .sluikharig
Em ZICH MET INGANG VAN
1 OCT. 1930
OPGEEFT ALS LEZER VAN DE
ONTVANGT DE NOG VERSCHIJ
NENDE NUMMERS VAN SEPT.
Goldwyn Mayersterren gevraagd op welke manier
zij nu huilen. Hier volgen haar antwoorden.
Norma Shearer zegt: Voordat de scène begint ga
ik rustig en alleen in een hoekje zitten en ik laat
een paar gramofoonplaten spelen. Ik heb geen be
paalde melodie, die mij met feillooze zekerheid aan
liet huilen brengt, maar zachte, bekoorlijke muziek
werkt toch altijd op mij in. Wanneer ik voel, dat „het
huilen me nader staat dan het lachen" wordt de
gramofoon stopgezet en onmiddellijk wordt de scène
opgenomen. Als ik zit te luisteren naar de muziek
tracht ik mij zooveel mogelijk in de scène, die ik
spelen moet en in het karakter, dat ik uitbeeld in te
leven. De muziek brengt mij in een bepaalde gevoe
lige sfeer en door concentratie van gedachten tijdens
het opnemen, kan ik meestal zonder moeite huilen.
Ik weet, dat dit alles heel prozaisch en misschien
wel wat ridicuul klinkt, maar het is nu eenmaal een
feit, dat een physieke reactie als huilen niet altijd
door een psychischen toestand kan ontstaan. Het is
mij vaak genoeg gebeurd dat ik diep medelijden met
mezelf had in een bepaalde rol en een bepaalde si
tuatie, dat ik me verdrietig en ellendig voelde en
toch niet kon huilen. Daarom nemen wij liever het
zekere voor het onzekere.
Joan Crawford vertelt: Vlak voordat de opname
begint ga ik zitten luisteren naar een mooie gramo-
foonplaat. Ik moet daartoe heelemaal alleen zijn,
zonder iets of iemand in mijn omgeving. Ik huil gauw.
Een sentimenteel lied door een goeden bariton ge
zongen heeft al spoedig het gowenschte succes, maar
ook oude, vergeten liedjes, zachte walsen en slee-
pende muziek brengen mij in de gewenschte stem
ming. Tegelijkertijd leef ik me in de droevige en tra
gische scène in en als ik me eenmaal goed heb voor
gesteld, dat ik niet andere kan doen dan huilen
dan doe ik het ook.
Anita Page's recept is: Voor de scène ga ik wat
heen en weer wandelen in een leege kamer en -dan
denk ik me allerlei akelige dingen van mijzelf of
van mijn familie in, bijvoorbeeld, dat ik een been
zou moeten missen of dat mijn moeder zou sterven.
Ook denk ik aan treurige scènes uit boeken, films en
tooneelstukken en dan valt het me niet moeilijk om
de tranen zoover te krijgen, dat ze gedurende het
spelen, als ik me in mijn rol inleef, vloeien.
Middernacht.
Over de heele studio verspreid liggen, zitten en
staan de chorus-girls en boys, moe van het werk,
zich lavend aan ice-creara en andere heerlijkheden.
In een hoek zuigen Marie Dressler, Bessie Love,
Polly Moran, Gwen Lee en Nina Martan koude dran
ken door een rietje, terwijl handige kapsters de coif
fures in orde brengen.
In de bak van het orkest speelt een onvermoei
baar pianist een populair liedje, dat Charles King,
Jack Benny en George K. Arthur zachtkens mee-
neurieön, terwijl ze hun beenen op de maat laten
schommelen.
Electriciens zijn druk bezig met hun toestellen,
schroeven en peuteren en doen hun uiterste best om
de lampen-batterij, die straks met 10000 ampères in
bedrijf moet worden gesteld, zoo snel mogelijk ge
reed te maken.
Kom, waar wachten we nu nog op? vraagt re
gisseur Riesner, verborgen achter eenige groote ca
mera's. Denk erom, dat we die Technicolor-toestel-
len maar tot kwart voor één kunnen gebruiken, dan
zijn de zestien uur, dat zij kunnen werken zonder
schoongemaakt te worden om.
Vreemde geluiden komen uit de luidsprekers. De
ingenieurs doen eeh paar proeven. Roode lampen
flikkeren aan en uit. Dan groene. Men hoort een
gefluisterde conversatie door de telefoon.
Klaar, Mr. Riesner! komt dan de chef-mon
teur vertellen. We hadden pech met een paar
doorgesmolten zekeringen. De laatste scènes war
ren eigenlijk te lang. Dan loopt de zaak warm.
Vooruit dansnel. Hoe staat het met de ca^
mera's?
We wachten op een sein, roept de chef-came
raman, die het oppertoezicht heeft over zes groote
Technicolor-camera's en het daarbij behoorend per
soneel.
Sammy Lee, de instructeur der dansensembles,
grijpt zijn megaphoon.
Kom, kinderen. Nog twee minuten om te poede
ren en te zorgen, dat alles is, zooals het wezen moet.
Bessie, moet je nog even repeteeren, of gaat het zóó?
Neen, ik hoef niet te repeteeren, roept Bessie
haastigik weet het nu wel.
kauwgom-type een wonderlijken stapel reisbenoo-
digdheden in het net. Ik kijk er ppnigszins angstig
naar, maar de Yankee stelt mij gerust, met eon
knikje en een handbeweging, die bij onze modi-
cijnlooper beduidt: 't is dik in orde. Ik geloof
de handbeweging; het is trouwens te warm om
te protesteeren, en, als het treintje zuchtend in be
weging komt, dommel ik even in. De vreugde is
van korten duur, 'n Venijnige kofferpunt bezorgt
mij een blauwe plek en de „kleine" bagage ver
spreidt zich edelmoedig over de medereizigers Ik
hoor erüiele woorden in een dialect, dat over de
heele wereld begrepen wordt, en de Amerikaan
stapelt „acofully sorry" zijn bagage in het midden
pad.
Maar wij zijn wakker en vergeten Amerikanen
en bagage en leelijke woorden, als wij naar buiten
zien. Het treintje klimt en de kleine, blauwe berg-
meertjes liggen als edelsteenen tusschen de lachen
de heuvels. Een enkelen keer wordt getopt. Een
fleurige Beier roept „Grüsz Gott" en van de ber
gen af wuiven de menschen met 'doeken en sei
zen naar de lange zware treinslang, die moeizaam
naar boven kruipt. Welkom vreemdeing* Welkom
in Beieren. Welkom in de bergen! Lant zc ko
men, de Amerikanen en Hollanders en Engel-
schen, ze brengen leven in de hotels en fooien in
den spaarpot. Hoe meer wij Oherammergau inde-
ren, hoe meer er gewuifd word Trossen kinde
ren staan op de landwegen, de voetjes bloot, het
haar in lange, peenkleurige vlechtjes, du jongens
met bontgekleurde bretels over de lichtje hemd
jes. Grüsz Gott, grüsz Gott. Welkom vreemieliug!
Volgt n.etr.
