Aliencti lfiins-
Mmitniit- LnttiiiHil
ATHLETIEKDAG
Asp
irin;
Groote
te Schagen,
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Turnkring H.N.K.
op Zondag 21 Sept.1930
op het Oude Sparta*terrein.
Donderdag 18 September 1930.
73ste Jaargang No. 8733
CODRANT.
Dit blad verschijnt viermaal per weekt Dinsdag, Woensdag, Donder-
i dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaèut.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer '20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grnotere letters worden nnnr plaatsruimte berekend.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 16 September 1930.
MISHANDELING, GEPLEEGD IN 1928.
Deze bejaarde strafzaak, reeds vroeger behandeld,
betreffende een mishandeling, in 1928 op zijn schoon-
zuster gepleegd, door Hermanus de Gr. te Castricum,
prijkte heden nogmaals op de zittingsrol. Als bijzonder-
beid kan worden toegevoegd, dat de echtgenoote van
verdachte, destijds gehoord als getuige a decharge,
veroordeeld werd ter zake meineed.
De mishandelde vrouw is inmiddels met haar gezin
naar Limmen vertrokken.
Zij werd hevig mishandeld door haar verwoed fa
milielid en bekwam zelfs een lichte hersenschuddig,
zoodat algeheele genezing 5 weken uitbleef.
De verdachte was heden niet verschenen. Hij was zijn
schoonzuster destijds gevolgd tot in de keuken, waar
hij haar aanviel. Een familie-kwestie was ook hier
weer de oorzaak van het conflict.
Gevorderd word f 25 boete subs. 25 dagen hecht.
HOOGER BEROEP AANRIJDING TE
ij ANNA PAULOWNA.
1De 64-jarige heer Hubertus R., loodgieter te Noord-
wijk, bevond zich op 30 Mei 1929 met zijn vierwielig
motorrijtuig te Anna Paulowna op den Zuidermolen
weg en was door den slingerenden gang van dit door
hem bestuurd voertuig oorzaak dat de veiligheid van
het verkeer in gevaar werd gebracht en een aanrij
ding volgde met een anèer motorrijtuig, namelijk een
vischwagentje door den koopman J. de Smit bestuurd
en dat zich rechts van den weg bevond. Verdachte werd
te dier zake veroordeeld door den Kantonreohter te
Schagen en kwam van dit vonnis in hooger beroep met
mr. Volkers uit Amsterdam als raadsman en verdediger.
Hij erkende thans, dat het zijn schuld was, dat de
aanrijding plaats had, doch het feit zelf was een ge
volg van den uiterst slechten weg, vol kuilen en hobbels.
Van een 4-tal getuigen, die gehoord moesten worden,
was alleen de heer de Smit, de meest belanghebbende,
aanwezig. De overigen waren door een misverstand niet
gedagvaard. Overigens leverde dit zaakje niets belang
rijks op. Het slingeren van de auto des heeren R. had
niet tot oorzaak dronkenschap van den bestuurder,
wat als een gunstige omstandigheid kon worden aan
gemerkt.
Volgens verklaring van de Smit had de Appellant te
gen het vonnis zich destijds niet beklaagd over den
treurigen toestand van den weg, doch toegegeven, dat
zijn auto gebreken vertoonde, onder meer een niet al
te betrouwbare stuurinrichting, die twijfelachtig was
gerepareerd. Hij bleef thans echter hardnekkig zweren
hij den onberijdbaren weg. Eerst na de aanrijding bleek
de auto voor verderen dienst onbruikbaar te zijn ge
worden.
1 De heer de Smit diende voorts een civiele vordering
in ten bedrage van f 50, hoewel de toegebrachte schade
veel grooter en wel f 131, bedroeg. De rest hoopte de
vischventer per deurwaarder te innen. Achteraf bleek
echter, uit de mededeeling van den verdediger, dat het
•bedrag van 50 reeds was toegewezen, doch dat de ver
dachte, Indien de rechtbank in dien geest vonnis wees,
bereid was f 131 uit te keeren. Dus werd de vordering
ingetrokken in het belang van den benadeelde zelve.
Op grond van het onvolledige getuigenverhoor ver
zocht de Officier aanhouding, nader bepaald tot de
zitting van 28 Oetober a.s.
FEUILLETON
Uit het Amerikaansch
van
FRANK L. PACKARD.
32.
De kronkelende vechtersbas, in Dave's armen,
werd met kracht weggeslingerd en kwam met een
harden bons op den vloer terecht. Het was niet
zijn eigen kracht, het was de kracht van den
waanzin, waarover Dave Henderson op het oogen-
(blik beschikte. Hij sprong naar voren.
Teresa had in haar vlucht de trap al bereikt; de
„Schorpioen" die haar achterna gevlogen was, was
halverwege de gang. Dave zag niets meer al
leen een roodharig heest, dat rende, rende. Er was
geen huis meer en geen hall en geen trap of wat-ter
wereld dan ook; alleen dat roode monster was in
zijn ziel en zijn hersens gegrift; het monster dat
geen genade zou kennen en dat hij met zijn eigen
handen in stukken zou scheuren
Opeens was het alsof er een vurige vlam voor
zijn oogen danste, een wild geluid loeide in zijn
ooren. Toen grepen zijn handen een spartelende
massa en nu pas drong het tot zijn besef door, dat
hij boven aan de trap aangeland was. Dat besef
kwam, toen hij de gestalte van een vrouw onbeweeg
lijk dwars over het portaal zag liggen. Hij lachte,
zooals een krankzinnige lacht en de spartelende
massa schreeuwde in zijn ijzeren greep, schreeuwde
toen hij haar met titanenkracht ophief boven zijn
hoofd Toen slingerde Dave Henderson haar van
zich af; ze plofte omlaag en bleef liggen aan den
voet van de trap.
Dave draaide zich om en liet zich op de knieën
vallen naast Teresa. Hij riep haar bij haar naam,
FOGING TOT DIEFSTAL, DOODEN VAN 2 KIPPEN
EN WEDERSPANNÏGHEID.
De niet verschenen verdachte, in den persoon van den
heer Hendrik B,, uit Bergen, had zich te verantwoorden
wegens poging tot diefstal van 2 kippen, die hij bereids
had doodgeslagen om zijn voornemen te vergemakke
lijken. Een en ander speelde zich af in het ganzenveld
te Schoorl. Hij werd daarbij op heeterdaad betrapt door
den onbezoldigd rijksveldwachter H. de Sukkel, die hem
te dier zake wenschte aan te houden. De op heeterdaad
betrapte kippendief maakte toen een handbeweging or
hij een schietwerktuig uit zijn zak wilde halen om
Sukkel neer te schieten. Dit gebeurde echter niet, doch
de veldwachter geraakte met den heer B., 'n gevaarlijk
persoontje, geducht aan het vechten, waarbij B. de
meest gemeene gevechtstrucs in toepassing bracht. Ten
slotte wist de Sukkel toch baas te blijven en B. te over
meesteren. De geuite bedreigingen vermochten niet hem
zijn ambtsplicht te doen verzuimen.
De neer Officier drukte zijn spijt uit over de afwezig
heid van verdachte, waar toch zijn belang meebracht
zijn persoonlijke verschijning ter terechtzitting en Z.Ed.
requireerde tegen B. ter zake poging tot diefstal, het
dooden der kippen en de wederspannigheid, 8 maanden
gevangenisstraf.
Bedoelde B. is dezelfde persoon, die indertijd den
chef-veldwachter Verkerk te Bergen door een revolver
schot verwondde.
MISHANDELING IN VEREENIGING.
In deze zaak moesten compareeren 5 verdachten,
Jb. S., Corn. K., H. K., C. M. en D. B., doch niemand
hunner was verschenen. Hen was bij dagvaarding ten
laste gelegd, dat zij in den Zondagavond van 1 Juli te
Enkhuizen den 24-jarigen schilder Hotze Smit, die zich
in het café van Kooper bevond, gezamenlijk hadden
aangevallen en geslagen. De heer K. deelde de eerste
watje-kou uit, waarop de 4 andere aanvallers volgden en
den schilder, die niet veel van beteekenis tegen 5 kerels
kon uitrichten, duchtig toetakelden. De oorzaak van die
animositeit kwam niet voldoende naar voren, doch het
Aanvang 2 uur (n.t.)
Cntrée f 0.50, kinderen f 0.25, belasting inbegrepen.
nog eens en nog eensmaar er kwam geen ant
woord. Ze lag daar, met haar gezicht half op den
grond, haar murw-geknepen armen in de opengereten
mouwen om het gescheurde pakket van bankbiljet
ten. Hij stond op, hij wankelde op zijn beenen en
schudde in wilde nfzernij de vuisten boven zijn
hoofd. En toen kwam die zinnolooze lach weer, ter
wijl zijn oogen als geboeid rustten op de erbarme
lijke, bloederige hoop onder aan de trap; hij lachte
nog eens, toen hij een schaduwige figuur door de
hall zag sluipen en wegglippen door de voordeur.
Dat was \Iaggot een rat, die het zinkende schip
verliet
Zijn bezinning keerde terug. De politie! Die zou
nu wel direct komen In een oogwenk had hij
Teresa in zijn armen getild. Ze was niet dood
hij hoorde haar adem gaan. Ze zouden ook van deze
verdieping kunnen wegkomen langs de brandladder,
maar hij kende hier den weg niet het was don
ker en hij had geen tijd om te Zoeken het was
beter om naar de tweede verdieping te gaan en door
zijn eigen kamer te ontsnappen. Dat gaf minder op
onthoud. Strompelend, struikelend in de duisternis
Teresa in zijn armen, zocht hij zijn weg naar bo
ven. De politie daarop was nu zijn heele don
ken geconcentreerd. Als hij en Teresa hier gepakt
werden, zou zijn herkenning als Dave Henderson, die
dan niet kon uitblijven, haar ook in het verderf stor
ten; het pakket bankpapier dat ze nog steeds onder
haar arm geklemd hield, zou het spoor vanzelf naar
San Francisco leiden en dan de schande van
Nicolo Capriano zou zich over zijn dochter leggen!
De koele nachtlucht streeks verkwikkend langs
Dave's gezicht; hij ademde haar gretig in met diepe,
weldoende teugen. Hij was door het venster van zijn
kamer hij de brandladder gekomen en gunde zich
nu voor het eerst een seconde om te luisteren. Het
was doodstil in dit huis des doods, geen geluid kwam
van beneden.
Eén moment stond zijn hart bijna stil door een
verlammenden angst en hij klemde Teresa nog vas
ter in zijn armen. Maar hij mocht zich nu door niets,
door geen vrees en door geen verteedering laten af
leiden; hij moest wegkomen met haar uit dit nood
lottige huis, zonder een seconde te verspillen.
Toen begon hij met de uiterste behoedzaamheid in
de duisternis de afdaling langs de onstabiele,
bij v<
TABLETT£NMii
bij verkoudheden
en rhaumatiek
Weiger namaak en let er op dal op elke
tablet het woord "Bayer" staat. Prijs 75 ets.
was hier vermoedelijk wel «weer „cherchez la femme".
De heer Smit vluchtte het café uit, wat niet onver
standig genoemd kon worden, aangezien het hem daar
wel wat te warm werd. Een tweetal ooggetuigen van de
vechtpartij traden met den hoofdpersoon Smit heden als
getuigen op.
De heer Officier, onder aanvoering van verschillende
bewijsmiddelen, achtte tegen alle verdachten het wettig
en overtuigend bewijs aanwezig en vorderde tegen ieder
f 30 boete of 30 dagen hechtenis.
VERDUISTERING VAN EEN OVERJAS UIT DE
HARMONIE.
Aan den niet verschenen verdachte, den heer Hen
drik H., reiziger, wonende te Velzen. werd ten laste
gelegd, dat hij een overjas, eigendom van den heer C.
Haakman te Alkmaar, op 22 Dec. uit de dancing van
de „Harmonie" aldaar had meegenomen en zich dat
kleedlngstuk wederrechtelijk zou hebben toegeëigend.
Deze zaak werd bereids behandeld door den politie
rechter ,doch door dezen Rechter verwezen naar de
Meervoudige Strafkamer. De heer Haakman werd door
den heer C. de Lange, ondernemer der „Harmonie"
volledig schadeloos gesteld. De verdachte ontkende in
dertijd het oogmerk der wederrechtelijke toeëigening.
Hij had bedoelde jas uit de garderobe ontvangen en
het kleedingstuk verder in zijn auto mee naar zijn
pension te Velzen genomen.
Getuige Peperkamp was niet aanwezig. Hem zou
daarom wel eens 'n strafvervolging kunnen dreigen.
De heer Officier was van meening, dat verdachte een
eventueel misverstand gemakkelijk had kunnen herstel
len,' nu hij dit verzuimde acht Z.Ed. het strafbare oog
merk aanwezig en requireerde dus ter zake verduiste
ring f 30 bpete subs. 30 dagen.
Vervolgens werd het onderzoek geschorst en de stuk
ken zullen gesteld worden in handen van den Rechter
commissaris. dus is een herhaalde behandeling nog
weer te wachten.
VERDUISTERING VAN EEN PAKJE MET
SNOEPERIJEN.
De 45-jarige juffrouw Klaasje L., hulsvrouw van Jan
K., voorheen te Helder, Doggersvaart 43 en thans te
Oterleek aan den Molenweg woonachtig, stond terecht
als verdacht van wederrechtelijke toeeigening van een
pakje lekkernijen, als taartjes, allerhande en bonbons,
dat de loopjongen Joh. Heijerman in dienst bij banket
bakker Corn. Vis aldaar aan de autobus was bezorgd,
terwijl bedoelde delicatesse feitelijk bestemd waren J.
Brouwer te Callantsoog. Verdachte nam het pakje van
den bezorger aan en deed het voorkomen of het voor
haar was bestemd en deze vrijpostigheid was de rudi
mentaire oorzaak van haar verschijning op de verdach-
tenbank te Alkmaar.
Hoewel zij thans ontkende het pakje van Heijerman
te hebben aangenomen, herkende de loopjongen haar
pertinent. Verdachte had zelf ook een pakje met lekker
nijen, geleverd door een anderen banketbakker, in ont
vangst genomen. Het verduisterde pakje bevatte 20 ge
bakjes, allerhand en bonbons. De heer Brouwer had deze
bestelling schriftelijk gedaan bij banketbakker Vis.
De heer Politierechter traohtte na het getuigenverhoor
op gemoedelijke wijze de verdachte er toe te brengen
de waarheid te vertellen, doch zijn pogingen leden ho
peloos schipbreuk. Verdachte bleef volhouden, niets van
een ander pakje te weten.
zwaaiende ijzeren ladder, in zijn bewegingen blem-
merd door den kostbaren last in zijn armen. Sport
voor sport ging het langzaam omlaag, voorzichtig
tastte hij telkens met zijn voet naar de volgende
trede. Het meisje rustte in zijn rechterarm, met zijn
vrije hand hield hij zich in evenwicht langs het
wankele, roestige ding. Het ging zoo tergend lang
zaam en hij had zoo n haasthet was om razend
te worden. Elk oogenblik kon de politie
Eén sport en nog een eindelijk! Zijn voet, zoe
kend en tastend, vond geen steun meer. Hij was aan
't eind! Maar nu kwam het moeilijkste nog. Voor
een man die zijn handen vrij heeft, is de sprong van
het eind van een brandladder niet de moeite waard-»-
die dingen hangen altijd vrij laag boven den beganen
grond. Maar hij durfde niet te springen met het be-
wustelooze meisje in zijn arm.
Met zijn eene zijde tegen de ladder gedrukt, om
zooveel mogelijk zijn evenwicht te bewaren, tastte
hij met zijn vrije hand naar de onderste sport: strek
te zijn armspieren totdat ze als stalen kabels wa
ren en liet zich zóó zakken, met zijn voet steun
zoekend tegen den muur. liet lukte. Zijn voet raak
te den grond. Goddank! Ilij rende de binnenplaats
over, de steeg naast de „IJzeren Taveerne" in. llier
luisterde hij weer. Maar nog hoorde hij niets. Hij
holde verder Hij moest Teresa in veiligheid brengen
hij had nog wat te doen. Hij moest hun sporen
uitwisschen in de „IJzeren Taveerne" Zijn hand
koffer stond nog boven en misschien ook bagage
van Teresa. Die mocht de politie niet vinden ais zij
het huis doorzocht. Als het nog maar kon, als het in
's hemelsnaam nog maar kon ze zouden nu toch
wel direct komen, ze hadden er al moeten zijn
Daar stond een schuur in de steeg; blijkbaar een
bijgebouw van de „IJzeren Taveerne". De deur was
niet op slotde hemel was hem genadig de
schuur was leeg, scheen niet meer in gebruik te
zijn geweest
Voorzichtig legde Dave Teresa op den grond. Met
bezwaard hart liet hij haar alleen, maar het kón
nu eenmaal niet anders. Hij holde terug, in een wip
had hij de onderste sport van de brandladder te
pakken en trok zich op. Lenig als een kat klom hij
naar boven, greep zijn handkoffer, griste op Teresa s
kamer twee valiezen weg. Met een doffen plof kwa
men ze op den grond neer; in een ommezien was Dave
Er is nóg iemand die haar met één doosje uit de bus
zag komen. Deze getuige schijnt in de instructie niet ge
hoord te zijn, Verzwarend voor verdachte waren echter
de verklaringen van den buschauffeur Zwaan, inmiddels j
nog gearriveerd, die gezien had, dat verdachte met den j
loopjongen van Vis had gesproken. Zij had, toen zij uit-
stapte twee pakjes bij zioh. Ook herkende de chauffeur j
beslist den loopjongen, die met verdachte in gesprek was
Zekere juffrouw Makelaar, niet aanwezig door ziekte,
heeft verklaard duidelijk gezien te hebben, dat verdachte
het aan Brouwer geadresseerde pakje in de hand had
genomen. Ondanks haar op dit alles werd gewezen, bleef
de vrouw ontkennen.
De heer Officier vond het niet noodzakelijk de overi
gens zeer belangrijke getuige, Mej. Makelaar nog te hoo-
ren en was van meening dat het bewijs ook zonder haar
wel was te construeeren. De officier releveerde voorts
méér uitvoerig het gebeurde met de pakjes bij de auto
bus en requireerde, het wettig en overtuigend bewijs ge
leverd achtende, tegen mej. L. f 35 boete of 35 dagen
hechtenis.
Verdediger Mr. de Groot stelde er prijs op dat mej.
Makelaar momenteel ongesteld, alsnog werd gehoord en
verzooht ook een hei ende instructie en schorsing der
behandeling. Ook het politieonderzoek achtte pleiter on
volledig.
Na over een en ander te hebben geraadkamerd deelde
de rechtbank als haar beslissing mede, dat de verdere
behandeling der zaak zal plaats hebben op Dinsdag 28
Oetober. Men hoopt dat mej. Makelaar dan weer her
steld zal zijn.
MISDRIJF ART. 247 WETB. V. STRAFRECHT.
Met gesloten deuren stond terecht de 62-jarige hard-
hoorige inwoner van den Burg op Texel, Jan R., aan
wien was ten laste gelegd het plegen van strafbare han
delingen met het minderjarige meisje Jaantje Dontje,
gedurende den loop van 1929. In deze zedezaak oppo
neerde mr. Schenkeveld als raadsman en verdediger.
De heer officier, hoewel niet gesticht door het ge
drag van verdachte, gaf blijk mede te willen werken tot
diens moreele opheffing en requireerde 8 maanden voor
waardelijk met 3 proefjaren en nader op te leggen bijz.
voorwaarden.
De verdediger in herinnering brengend de kernspreuk
Tout savoir c'est tout pardonner". refereerde zich gaarne
aan dit requisitoir met uitzondering van de strafmaat,
die hij verminderd wenschte te zien.
Uitspraak volgende week.
OPLICHTING DOCR MIDDEL VAN DE
PHOTOGRAPHIEKUNST.
De 43-jarige heer Bernardus Joh. Adrianus Sch. van
beroep loodzetter, geboren te Haarlem, zonder vaste
woonplaats en thans gedetineerd te Roermond, werd
voorgeleid door een tweetal Koninklijke Marechaussees
In vol ornaat en bleek te zijn wat men vroeger noemde
'n chevalier d'industrie. Deze verdachte had zioh althans
te Helder schuldig gemaakt aan verschillende oplichte
rijen, zich bij onderscheidene ingezetenen voordoende als
fotograaf en bij voorbaat gelden ontvangende voor be
stellingen die nimmer werden uitgevoerd. Onder meer
bij Cornelia Gorter, huisvrouw Du Frie, die in 't laatst
van Februari een bezoek kreeg van verdachte, welke
haar een stalenboek toonde van verschillende foto's op
voorwerpen in casu 'n sigarettenkoker, waarop een fa
miliegroepje zou prijken, en waarvoor zij reeds vooruit
f 5.40 betaald had, benevens een portret van haar man
en kinderen ter overnamen.
De heer Sch. gaf zulks goedmoedig toe. Hij was be
slist voornemens de bestellingen uit te voeren en had
reeds verschillende foto's afgeleverd, doch eerst den
laatsten tijd was hy buiten staat de firma In Berlijn,
waarvoor hy werkte, te voldoen. Het ontvangen geld had
hy gebezigd voor noodzakelyk levensonderhoud.
In de stukken had de heer Sch. eenigszins anders ver
klaard, wat minder onschuldig, zooals hem werd voor
gelezen. Voorts had verdachte een handelsrelatie aange
knoopt ten nadeele van mej. Trijntje Schendelaar. echt
genoote van den heer J. P. Vlaming, 'n hulsgezin met
5 kinderen, dat voor f 3 op een speld zou pryken. Mej.
Vlaming betaalde f 2.50 vooruit en wacht nog steeds
weer beneden. Het was alsof de angst en de span
ning hem vleugels gegeven hadden.
Toen hij weer in de schuur terug was en de ba
gage daar had ncei-gezet, gunde hij zich eindelijk tijd
om te zien hoe het met Teresa gesteld was. Hij liet
zijn electrische zaklantaarn aanflitsen en toen
kwam een zacht gekreun over zijn lippen. De kogel
was langs den nek van het meisje gegaan, juist ho
ven den schouder. De wond bloedde lievig en over het
pak bankbiljetten, dat nog stijf in haar arm was ge
klemd, liep een roode streep. Ilij strekte haar ar
men zacht cn voorzichtig langs haar lichaam, logde
het pakket op den vloer, nikte een van haar valiezen
open en greep het eerste stuk linnengoed het beste,
dat in zijn handen kwam.
Zijn lippen trilden terwijl hij zijn best deed om het
bloed te stelpen en de wond zoo goed hij kon te ver
binden.
Teresa! Teresa!, fluisterde hij.
Haar oogen gingen open er lichtte een glim
lach in.
Ze spande zich in om te spreken en haar woorden
kwamen zoo zacht dat hij het hoofd moest buigen om
ze te verstaan.
Dave waar waar zijn we? Nog in het
huis?
Neen hoor! We zijn goed en wel weggekomen. We
zijn in een schuur in de steeg naast de „IJzeren
Taveerne".
Roep dan direct hulp, Dave direct ik
En toen sloten zich haar oogen weer.
Ja, zei hij. Zijn stem beefde. Wéér riep hij haar
naam, dringend, wanhopig. Maar er kwam geen ant
woord, ze was weer bewusteloos.
O God Teresa stamelde hij met een drogen
snik in zijn stem.
Een oogenblik bleef hij staan, alsof hij bij zich
zelf overlegde; toen bukte hij zich, greep het pakje
bankpapier, smeet het in het open valies, sloot dit,
zette het in een donkeren hoek van de schuur en
liep naar de deur.
Hij keek uit. Er was niemand te bespeuren in de
duisternis. Als de politie kwam zou die haar onder
zoek voorloopig wel niet tot de schuur uitstrekken
ze hadden in het huis zelf genoeg te doen! Enfin, dat
moest hij maar riskeeren er zat niets anders
