Alliiuti Nitiss-
MmMit- L
ACCOUNTANTSBUREAU en H. J. ENNIK
T
JAPONNEN
B. CQLTQF M
C. v. TRIET
Den Helder.
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
KANTONGERECHT
SCHAGEN.
Geen goed gekozen plek!
OM HONDERD DUIZEND
DOLLAR
Moderne Winterjassen
en Regenjassen
POLDER WAARD EN
GROET.
H. ERIKS, oud-Burgemeester van PETTEN.
Kanaalweg - Een Heider.
Zaterdag 20 September 1930.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
73ste Jaargang No. 8734
Jlt
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.SO. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.^
DIT NUMMER BESTAAT UIT VIJF BLADEN.
Zitting van Donderdag 18 September 1930.
Het bord met het „parkeer-plan" op het
Marktplein te Schagen.
Het is onzen lezers bekend, dat het parkeer-verbod
op verschillende plaatseri in Schagen al heel wat
slachtoffers geëiseht heeft. Vooral de Gedempte
Gracht is een tijdlang een goéd „tukplaatsje" ge
weest voor de hun plicht doende politic-ambte
naren. Totdat de Ambtenaar van het Openbaar Mi
nisterie gezegd heeft, dat het nu genoeg was, en hij
de desbetreffende processen-verbaal in het vervolg
naast zich neer zou leggen.
Wat toen verder geschied is, is onzen lezers ook be
kend. Burgemeester en Wethouders hebben toen mid
den op het marktplein, waar Donderdags het vee
wordt vastgebonden, twee palen in den grond doen
slaan, waaraan een bord. Op dit borci staat een heel
verhaal; misschien dat de meesten uwer het reeds
gelezen hebben, misschien ook niet, want het staat
er alleen Donderdagsmorgens. Het laatste is dus meer
voor de hand liggend. In ieder geval, voor hen die het
moeten lezen, dat zijn de automobilisten is
het al heel moeilijk om er kennis van te nemen, het
geen zal blijken uit de volgende zaak, die hedenmor
gen voor het Kantongerecht behandeld werd.
Een 32-jarige handelsreiziger, Hendrik D. uit Den
Helder, had een proces-verbaal opgeloopen, omdat
hij zijn auto op de Gedempte Gracht had neergezet.
Hij had behooren te weten dat dit niet mocht.
Hoe? Door het bord! Maar, zegt verdachte,
hoe kon ik weten dat daar een bord staat. Als mpn
van liet Noord afkomt op Donderdagmorgen moet
men al zijn aandacht op het verkeer concentreeren
en is het onmogelijk, dat men ook nog het bord op
merkt, dat daar tusschen het vee staat opgesteld,
te midden van nog andere borden.
De ambtenaar van het O.M. zegt persoonlijk een
onderzoek te hebben ingesteld, en eveneens tot de
conclusie is gekomen, dat het bord zeer slecht staat
opgesteld. En wanneer men zou gaan zien, wat er op
staat, en men leest*dan van „tusschen bakker Beem-
ster en de Noordersteeg" enz., dan zou men al lang
een verkeersopstopping hebben veroorzaakt, alvorens
men er goed en wel achter was, waar men nu wel
en waar men niet mocht staan.
Het ten laste gelegde feit is echter door verdachte
gepleegd, die tot de geringste boete, f050 of 1 dag
hechtenis wordt veroordeeld, nadat de kantonrech
ter zich geheel en al aan het oordeel van den amb
tenaar refereerde.
De burgemeester van Schagen zal met deze uit
spraak. in kennis worden gesteld.
ALS DE NATUUR ROEPT.
Leendert v. St., een 69-jarige*veehouder te Win
kel, staat terecht terzake dat hij een koe heeft la
ten loopen op het land van G. Butter, maar laatst
genoemde had van dezen slecht betalenden kostgan
ger niets terug, en nadat hij reeds meerdere malen
had gewaarschuwd, iiep hij tenslotte naar de politie.
FEUILLETON
Uit hel Amerikaansch
van
FRANK L. PACKARD.
33.
Dave ging naar binnen, vroeg naar de telefoon en
deed de deur voor de cel zorgvuldig achter zich dicht.
Het volgend oogenblik had hij het St. Lucian hotel
aan het toestel.
Ik moet meneer Millman hebben meneer
Charles Millman, riep hij gejaagd.
Dat was onmogelijk, verklaarde de telefoniste van
het hotel, het was absoluut onmogelijk om een gast
op dit uur van den nacht te storen. Het was tegen
de voorschriften
Laat u meneer Millman toch aan de telefoon ko
men, smeekte Dave Henderson heesch, het is een
kwestie van leven en dood
Het het kan niet
De meisjesstem aan de andere zijde van de draad
klonk aarzelend, minder zeker dan zooeven.
Het moet! Roept U in Godsnaam Millman aan
de telefoon, Dave huilde nu bijna, er staat een men-
schenleven op het spel. Roept u hem direct,
alstublieft!
Wacht u dan maar even, besliste de hoteltejefo-
niste tenslotte.
Het duurde een eeuwigheid, vond Dave maar einde
lijk klonk een slaperige stem:
Hallo! Wat is er aan de hand?
Ben jij daar, Millman?, vroeg Dave haastig,
ben jij het?
Ja, met Millman, was 't antwoord.
Je spreekt met Dave; met Dave, versta je me? Ik...
er is" iemand ernstig gewond. Ik kan je door de telefoon
geen bijzonderheden vertellen, maar zie in Godsnaam
dat je een dokter krijgt dien je vertrouwen kunt en
kom.
Spoorstraat 126
Telefoon 370
in da nieuwste kleuren.
VERKEERSOVERTREDINGEN.
Tegen een zekere B., die te Barsingerhorn aan den
verkeerden kant van den weg had gereden, werd
f 15.boete of 15 dagen hechtenis geëiseht. De uit
spraak luidde 17.— of 7 dagen. Verdachte was niet
verschenen.
Corn. Zw., een 24-jarige reiziger uit Alkmaar, bad
te Schoorldam op zijn motor de maximum-snelheid
van 20 K.M. per uur overschreden.
f 6.boete of 6 dagen hechtenis
Van St. zegt dat het nog een jong beestje was,
waarvan hij allerlei intieme dingen vertelde, die in
het kort saamgevat, hierop neerkwamen, dat ze „om
den stier riep". Misschien als verdachte het talent
gehad had, van den eminenten natuurvorscher Jack
Londen, dat hij dan een pracht van een verdediging
had kunnen opzetten. Nu moest hij het bij deze enkele
woorden laten, en ofschoon begrijpelijk, vond de amb
tenaar van het O. M., ditmaal waargenomen door
Mr. D. Breebaart, geenszins een verontschuldiging
en eischte hij daarom togen verdachte f20 boete of
20 dagen hechtenis.
De uitspraak van den Kantonrechter luidde f 10.—
of 10 dagen.
GEEN BEWONDERAARSTER VAN HET
7DE LEERJAAR.
De 41-jarige Anne M„ huisvrouw van wijlen A. D.
te 'tZand, zal zeker wel geen bewonderaarster zijn
van het 7de leerjaar, nu zij de oudste van haar 6
spruiten zoo goed thuis kan gebruiken,' wanneer het
er om gaat de monden zoo'n beetje open te houden.
Alleszins begrijpelijk! Maar de leerplichtwet kent
geen of zoo goed als geen uitzonderingen, dus toen
het oudste dochtertje van 312 Juni niet op de
school verscheen, volgde proces-verbaal.
Heden staat de moeder terecht, maar de omstan
digheden in aanmerking genomen, wordt zij veroor
deeld tot f 2.boete of 2 dagen hechtenis. De eisch
was f5.of 5 dagen.
Vergadering van Dijkgraaf, Heemraden en Hoofd
ingelanden, op Woensdag 17 September 1930, in het
Polderhuis te Winkel.
Alle leden zijn aanwezig.
Voorzitter de heer A. J. Waiboer, Dijkgraaf. Secre
taris de heer J. Breebaart Dz.; Opzichter de lieer P.
Rempt.
De Voorzitter opent met een woord van welkom de
vergadering en zegt dat in dc opgeknapte bestuurs
kamer thans een foto van onzen secretaris hangt.
De secretaris is kortgeleden 25 jaren gehuwd geweest
en is reeds 28 jaren secretaris van onzen polder ge
weest en 18 jaren penningmeester. liet 23-jarig ju
bileum als secretaris is indertijd stilzwijgend voorbij
gegaan, maar de 25-jarige echtvereeniging is door het
bestuur aangegrepen, om den Secretaris een kleine
surprise en zijn vrouw een bloemenhulde te doen
toekomen. Als tegengeschenk hoeft dc Secretaris den
Polder zijn foto aangeboden, welk geschenk dankbaar
door bet bestuur is aanvaard. Het is een groote
prestatie in den tegenwoordigen tijd 25 jaren lang
de ambtsbezigheden van een polder te vervullen en
de Secretaris heeft dat steeds gedaan welwillend en
zeer accuraat en in den vorm. Waren voor ons de
wetten en voorschriften wel eens moeilijk te ver
klaren, de Secretaris was steeds bereid ze ons uit
te leggen.
ADMINISTRATIËN
BELASTINGZAKEN.
Hoofdkantoor: HAARLEM, Wiihelminastraat. Tel. 11601. Na 6 nar Tel. 14621
Bijkantoor; 's GRAVENHAGE, Akeleistraat 56.
Speciale afdeelingen voor BLOEMBOLLENCULTUUR,
LAND- EN TUINBOUW en VEETEELT.
INLICHTINGEN bl| onzen CORRESPONDENT, den heer
Ik zal komen, Dave, antwoordde Millman op zijn
kalmen manier. Maar waar moet ik komen?
Dave Henderson opende de deur van de telefooncel.
Hij had niet het flauwste idee waar hg zich in het
groote New-York bevond, behalve dan dat hij in de
buurt was van de „IJzeren Taveerne". En dien naam
wilde hij maar liever niet noemen. Over een paar mi
nuten zouden de kranten er vol van staan en op de
telefooncentrale zouden ze.dien naam wel eens in hun
ooren kunnen knoopen!
Wat is het adres van het restaurant hier?, riep hij
naar den man achter het buffet
De aangesprokene deelde het hem mee en Dave
Henderson herhaalde het door de telefoon.
In orde Dave, zei Millman. Ik kom direct als
ik mijn auto heb opgehaald en ik breng den dokter
mee.
Dave Henderson liep terug naar de steeg, ging de
schuur weer binnen en knielde naast Teresa. Ze was
nog steeds bewusteloos. Hg liet het licht van zijn zak
lantaarn op haar onbeweeglijk figuurtje schijnen. Het
verband dat hij had aangelegd was wel heel onbeholpen
en primitief, maar hij was toch erg blij toen hij zag
dat het tenminste het bloeden had gestelpt. Toen ves
tigden zijn oogen zich weer op het bleeke gezicht Hij
had een gevoel alsof .zijn geest was uitgedoofd; zijn
hoofd was dof en suf. Werktuigelijk keek hij van tijd
tot tgd op zijn horloge.
Eindelijk kwam hij overeind, liep de steeg in en van
daar naar de straat waar het restaurant was waar hij
zooeven had getelef9neerd. Hij wist dat Millman er
nog niet zijn kon, maar hij had rust noch duur en hij
liep maar op en neer. Het zou wel dag zijn als ze kwa
men, dacht hij. Was het nu een uur geleden, dat hij
getelefoneerd had, of een eeuw, of duizend jaar?
Eindelijk! Een groote luxe auto kwam de straat in
rijden. Dave holde den wagen tegemoet. Goddank, het
was Willem. Hij zat zelf achter het stuur.
De wagen stopte op zijn wenken en Dave sprong op
de treeplank.
Gauw!, riep hij. Rijd naar den hoek van den
steeg daar!
De auto zette zich weer in beweging en stopte even
later op de aangeduide plaats. MÜIman sprong eruit, ge
volgd door een heer met een kleinere zwarte tasch in de
hand. Dave ging hen haastig voor de steeg in en duwde
de deur van de schuur open. Hij lichtte met de bran
dende zaklantaarn den dokter bg, maar hij praatte te
gen Millman.
Jg hebt recht er op om alles te weten, zei hij op
gedempten toon, terwijl de dokter zich met professio-
neele aandacht over Teresa boog. De hel is van
nacht losgebroken, Millman; een eindje verderop, in een
gelegenheid, die ze de „IJzeren Taveerne" noemen, is
het moord en doodslag geweest. Dat is de reden dat ik
niemand anders om hulp kon vragen dan jou, begrijp
je?
En snel fluisterend bracht hij Millman op de hoogte
van alle bijzonderheden.
Nu begrijp je zeker wel waarom ik niemand an
ders om hulp kon vragen!, eindigde hij.
Millman gaf niet direct antwoord. Vragend keek hij
den dokter aan, die juist overeind kwam.
Ze moet direct naar een ziekenhuis, besliste de
arts kortaf, hoewel niet onvriendelijk.
Naar een ziekenhuis?, herhaalde Dave toonloos.
Als de zaken zóó stonden had hij-zelf wel direct den
geneeskundigen dienst of politie kunnen waarschuwen!
Naar een ziekenhuis... dat beteekende al zijn kaarten
op tafel leggen! Onwillekeurig dwaalden zijn oogen af
naar den donkeren hoek van de schuur, waar het met
bloed bevlekte pakje bankbiljetten in Teresa's koffer
verborgen was. Ziekenhuis of politiebureau... dat kwam
voor Teresa en hem op het zelfde neer!
Toen begon Millman te spreken.
Wacht!, zei hij en legde zijn hand op Dave Hen-
derson's arm. Daarop wendde hij zich tot den dokter
en vroeg:
Kunnen we haar in mijn auto vervoeren?
Ik denk wel dat dat lukken zal, meende de ge
neesheer.
Millman trok de dokter terzijde en fluisterde een
poosje met hem. Dave ving iets op van „een verpleeg
ster laten komen" en toen voelde hij weer den druk
van Millman's hand op zijn arm.
Het komt in orde, jongen, zei zijn oude vriend op
gewekt. Ik geloof dat er toch maar toe besluit om
mijn huis in de stad dezen zomer open te maken. voot
een klein en select aantal gasten, wel te verstaan!
We zullen beginnen met haar er heen te brengen, Dave.
X.
De groote kans.
Het was een groot hius en het was er eenzaam en
verlaten. Voetstappen en stemmen, als ze er waren,
galmden door de groote holle gangen.
en afgepaste Sluiers
in Wit en Gekleurd
In groote keuze
voorradig bg
We hebben het geschenk dan ook dankbaar aan
vaard. om het aandenken in deze zaal te laten han- 1
gen. (Teekenen van instemming.)
De notulen worden onveranderd goedgekeurd.
Mededeelingen.
De Voorzitter deelt mede, dat door Denk en Doe
en het Witte Kruis een badinrichting is gemaakt in
hot Kolhornerdiep, doch dat de inrichting meer uit
gediept moest worden, waartoe vergunning is ver
leend.
Op proef heeft het Dag. Bestuur een tweedehands
veegmaehine aangeschaft en waar ze goed voldeed,
later geaccepteerd voor (200.
De lieer Trapman is niet tegen dezen aankoop,
maar vindt de wijze waarop het Dag. Bestuur deze
zaak heeft behandeld, niet adrem. Over zaken waar
over de hoofdingelanden hebben te beslissen, dienen
zij ook werkelijk te beslissen.
De Voorzitter herinnert aan de bespreking in de
vorige vergadering over het onderhoud der wegen.
Het Dag. Bestuur wilde doorgaan met het maken van
een Goudaliteweg, doch bij monde van den heer H.
Spaans werd voorgesteld die wijze van heharden
stop te zetten en den weg op de oude wijze te on
derhouden. En niemand der hoofdingelanden heeft
zich tegen dat voorstel verklaard. Het Dag. Bestuur
heeft zich bij dat besluit neergelegd en omdat het
maken van een Goudaliteweg dus van de baan was
en het vegen met de hand ondoenlijk bleek, heeft een
der heemraden de idéé geopperd om een vecginaohinc
aan te koopen.
De heer Trapman zegt, dat sommige hoofdingelan
den nu uitgesloten waren om hun oordeel over de
aanschaffing kenbaar te maken en spr. hoopt dat
een dergelijke handelwijze niet teveel keeren zal
voorkomen. Als spr. in een college zit, wil hij ook
graag als zoodanig gekend worden. Wat betreft de
conclusie die de Voorzitter uit het vorig maal ge
nomen besluit heeft meenen te moeten maken, dat
Dave Henderson zat in de hal met zijn kin in de
handen gesteund, opeens hief hij het hoofd op. Was
het de verpleegster of was het de dokter, die voetstap
pen boven? Hij luisterde een oogenblik, en toen, Het
hij zijn kin weer in zijn handen rusten.
Het waren donkere uren geweest donkere uren
voor zijn ziel, eindelooze uren vol teisterenden angst
om Teresa.
Haast tegelijk met hun aankomst in het huis, was er
een verpleegster gekomen. Uit een restaurant in de
buurt had iemand ontbijt gebracht voor den dokter,
voor de verpleegster, voor Millman en voor hem. Hij
had iets gegeten wat, hij wist het niet. De dokter
was weggegaan en weer terug gekomen, hij was nu
boven. Als hij weer beneden kwam. mocht hij missch'en
even naar Tersa toe. Een half uur geleden hadden zij
hem gezegd, dat er uitzicht op herstel was. Millman
had er op aan gedrongen dat hij naar bed zou gaan en
wat slapen. Alsof hij dat gekund had! Hij was half
^dol geweest van angst om Teresa.
Millman! Hij had Millman een eerlijke kerel genoemd.
Maar vanmorgen had hij geprobeerd nog iets anders
van Millman te zeggen voor wat Millman dien n.icht
voor Teresa en hem had gedaan. Maar de woorden
hadden niet willen komen. Millman soheen het echter
begrepen te hebben, hoewel hij zelf evenmin veel ge
zegd had. Er was een glimlach in de grijze oogen ge
komen en hij had zijn beide handen met een gebaar
vol hartelijkheid op Dave's schouders gelegd.
Er klonken voetstappen op de trap. Dave keek op;
het was de dokter die beneden kwam. Hij sprong op
en ging den arts haastig tegemoet
Beter! zei de dokter opgewekt.
Ik... ik zou graag naar haar toegaan, zei Dave
wat verlegen.
De dokter glimlachte, terwijl hij de gang doorliep
naar de voordeur.
Over een paar minutea; ik heb de zuster gezegd
dat ze U moet laten weten wanneer ze klaar was.
De dokter ging weg.
Dave hoorde dat de dokter de stoep af ging; toen
klonken andere voetstappen en het geluid van stem
men. Een oogenblik later ging de voordeur open en
kwam Millman binnen.
Dave Henderson's stem klonk heesch, wat heb
je ontdekt?
Millman ging naar de divan.
Ik geloof dat ik alles ontdekt heb Dave, ant
woordde hg, terwijl hg ging zitten.
