Allticti Bitlis-
KEfê
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
Eerste Blad.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
HET MEISJE
UIT DE STAD.
WcuwJcTEee
Ctiiun)
EEN VA< ANTIEK»
LANGT DEN DIJN
Donderdag 2 October 1930.
SCHAG
73ste Jaargang No. 8741
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden fl.80. Losse nummers 6 cent. ADVERTEN-
TIöN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend*
DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van Dinsdag 30 September 1930.
GELEGENHEID GEVEN TOT AUTOMATISCH
HAZARDSPEL.
De heer Petrus D., vroeger te Limmen, daarna te
Schagen, Hoorn, Amsterdam, Wieringen, Alkmaar en
thans logementhouder, te Den Helder woonachtig, was
niet aanwezig om rekenschap van het feit te geven,
dat hij in den loop dezes jaars in zijn localiteit, door
middel van een vernuftig uitgedacht automatisch wer
kend kastje, de op winst en spel beluste aanwezigen
gelegenheid had verschaft tot het door de wet zoo
streng verboden hazardspel. Het was heel jammer, dat
de politie juist ingreep op het moment, dat de heer D.
voornemens was het min of meer gevaarlijke gezel
schapsspelletje te verkoopen, want dan was er niets
te doen geweest. Gehoord werden de twee heeren
politieagenten, rechercheurs, die het feit hadden ge
constateerd en geverbaliseerd.
De heer Officier, het bewijs in alle opzichten gele
verd achtend, was de meening toegedaan, dat het hier
niet betrof een behendigheidsspel, wat niet strafbaar
is, doch een geluks- of kansspel en vorderde f 25 boete
of 25 dagen, met verbeurdverklaring van het in beslag
genomen toestel.
HOOGER BEROEP AANRIJDING NABIJ
HET KERKPLEIN.
In eerste instantie stond voor den kantonrechter te
Alkmaar terecht de 25-jarige magazijnbediende Herm.
B. op grond van het feit, dat hij op 5 April met zijn
rijwiel op den hoek Kerkplein en Langestraat links
van den weg had gereden, met gevolg dat een be
jaarde juffrouw Wilhelmina Gerardlna Penning, huis
vrouw van den heer L. Pauwels, die de straat aldaar
overstak, werd aangereden en zoodanig kwam te val
len, dat zij onder meer een spierscheuring bekwam,
waaraan zij geruimen tijd lijdende was en nog steeds,
niet geheel genezen is.
De heer B. werd schuldig verklaard en veroordeeld
tot f 10 boete of 10 dagen met sohadeloosstelling ten
bedrage van f 50.
Hij kon zich echter met dit vonnis niet vereenigen en
kwam in hooger beroep, welke appèlzaak Dinsdag
door de meervoudige strafkamer werd behandeld.
Als getuigen werden, evenals bij eerste instantie, ge
hoord de aangered ene juffrouw en diens echtgenoot
Lourens Pauwels. De juffrouw, die op het voor haar
linkertrottoir van de Langestraat liep, wilde overste
ken bij den winkel van Haytema, omdat zij zioh naar
de Snaarmanslaan moest begeven. Toen werd zij door
appellant, die een transportfiets, waarop zich een
grooten mand of kist bevond, aangereden, met gevolg,
dat zij kwam te vallen en zich zoodanig bezeerde, dat
overbrenging per rijtuig noodig was en zij verder me
disch werd behandeld door Mr. Dr. R. Bromberg, arts
aldaar.
"Verdachte bleef bij zijn reeds in eersten aanleg ge
FEU1LLETON
Uit het Engelsch van
E. A. V a c h e l l.
IV.
Hazel had vast geslapen, vermoeid van de lange reis
maar ze werd wakker doordat de anderen haar stoor
den. Ze gleed uit haar bed, trok een peignoir aan en
ging bij het open raam staan. Beneden kon ze juf
frouw Spragge in haar keuken heen en weer hooren
loopen. Samaqtha was aan het melken; .George had
genoeg te doen in de schuur.
Er was afgesproken dat het ontbijt niet voor acht
uur gebruikt zou worden. Hazel leunde op haar elle
boog en keek uit het 'raam. Ze kon de vallei afzien
en den loop van de beek volgen, tot die verdween tus-
schen de zandheuvels langs de zee. Die kabbelde vroo-
lijk, terwijl ze ontsnapte aan een dammetje juist bo
ven het aardbeienbed en werd stil zoodra ze de laat
ste stroomversnelling voorbij was. Daar was een groo-
te poel. Plotseling kwam George in het gezicht in
werkbroek en trui, met opgestroopte mouwen. Hazel
was op het punt hem goedenmorgen te zeggen, toen
ze iets geheimzinnigs in zijn bewegingen merkte. Hij
liep op zijn teenen naar de beek en verstopte zich
achter de struiken en het riet. Toen liet hij zich
op den grond vallen en begon onhoorbaar over den
grond voort te kruipen. Een oogenblik verloor ze hem
uit bet oog, maar daarop kwam zijn krullig hoofd
weer te voorschijn. Hij scheen in de beek te staren
met zijn oogen vlak boven 't water. Hij lag onbeweeg
lijk, een triomfantelijke lach en George sprong over
eind met iets glinsterends in zijn hand.
Wat is het riep Hazel.
Een fijne dikke forel voor uw ontbijt
Hij hield het nog steeds wriggelende dier op.
Hoe ter wereld hebt u hem gevangen?
Voor hij antwoordde, doodde George het dier, door
het met den kop tegen den hak van zijn laars te slaan.
Hazel huiverde, want ze was niet gewend om dieren te
zien doodmaken. George kwam dichterbij.
Er droop wat water langs zijn forschen arm dat in
le zon schitterde.
voerd verweer, dat hij verplicht was uit te wijken voor
een aankomende auto. Door de onzekere bewegingen
van de juffrouw kon een aanrijding 'niet uitblijven.
De president, mr. Ledeboer, bracht mej. Pauwels
onder het oog, dat zij onvoorzichtig had gehandeld
met links te wandelen. Er zal vermoedelijk wel een
verordening worden uitgevaardigd, waarbij deze wijze
van trottoirbewandeling wordt verboden.
De civiele vordering ad f 50 werd opnieuw ingediend,
niet met onverdeelde instemming van appellant, hoewel
hij het bedrag natuurlijk niet kon tegenspreken.
Gehoord werd nog de heer Pauwels, die een verkla
ring aflegde overeenkomstig het relaas van zijn echt-
genoote. Zijn vrouw liep door en hij bleef staan bij
de nadering van een auto, met het bovenvermelde ge
volg. De heer B. bleef zijnerzijdsch bij de door h m
gegeven voorstelling van het incident.
Eindelijk werd ook nog gehoord de 59-jarige hi ^r
Cornelis de Vries, koopman te Alkmaar, die het on; e-
val had bijgewoond in zijn kwaliteit van lantaarn
opsteker. Ook deze heer verklaarde in het nadeel van
den appellant.
Tenslotte verscheen als getuige de 19-jarige M. G.
Gijzen als getuige a decharge, die de gevallen juffrouw
had opgeholpen. Van het ongeval zelf had hij niets
gezien.
De heer Officier achtte de verklaring van B. onjuist
en hield zich aan zijn drie getuigen. Requireerde per
saldo, na een phillippica over links houden, bevestiging
doch veroordeeling tot f 25 boete of 25 dagen.
OPLICHTING VAN GOUDEN VERLOVINGSRINGEN.
Op 22 Juli stond voor de rechtbank te Alkmaar te
recht de 23-jarige opticien H. J. v. S., wonende te Wa-
geningen en momenteel in voorarrest als verdacht van
onderscheidene oplichtingen van gouden ringen in ver
schillende plaatsen in het land. Ook te Alkmaar had hij
op Zaterdag 31 Mei een dergelijke streek gespeeld in den
juwellerswinkel van de firma Herman Plas in het Pay-
glop, en mevrouw Boereboon, de winkelierster bewogen
tot afgifte van een aantal gladde gouden ringen onder
voorwendsel dat hij kwam in opdracht van den heer
.Jan de Vries, fabrikant in chemicaliën, bij wien hij als
reiziger in dienst zou zijn.
De gouden ringen verkocht hij voor f 30 ten eigen bate
Deze zaak werd destijds geschorst en thans door an
dere samenstelling der strafkamer, opnieuw behandeld
De heer De Vries had vroeger verdachte in betrekking
gehad en had omtrènt zijn eerlijkheid niet te klagen.
Alleen betoonde hij zich wat vrijpostig. Verdachte is
thans in Rotterdam bedetineerd en had dezer dagen
voor die rechtbank terecht gestaan, ook is hij aldaar
psychiatisch onderzocht en werd daaromtrent rapport
uitgebracht
De officier achtte het wenschelijk vooralsnog geen re
quisitoir te nemen in het belang der eensluidendheid der
uitspraken. Spreker verzocht dus aanhouding tot onbe-
paalden tijd. Conform werd door de Rechtbank besloten
NIET VOLDAAN AAN EEN AMBTELIJK BEVEL.
In Hooger beroep werd behandeld een zaal» door den
kantonrechter tegen den handelsreiziger F. J. v. d. VI.
te Alkmaar, die op 2 April een motorrijwiel berijdend op
den Geesterweg te Alkmaar niet had voldaan aan het
bevel van den motoragent Volbeda, welke agent belast
was met de verkeerscontrole. De heer v. d. V. reed door
tot zijn woning, achtervolgd dooi' den agent en vertoon
de als toen een rijbewijs.
De heer v.d. V., die thans niet was verschenen, was
veroordeeld tot f 15 boete of 15 dagen, en requireerde
de officier thans bevestiging van het door den kanton
rechter gewezen vonnis, aangezien geen nieuwe licht
punten naar voren waren gebracht.
Ik heb hem „gestreeld"; hebt u goed geslapen?
Heerlijk! Hoe hebt u hem „gestreeld"?
George gaf haar een zaakkundige uiteenzetting van
deze moeilijke som van visehvangen en Hazel begreep
de voornaamste handgrepen.
Zou ik dat kunnen?
George keek twijfelachtig; maar hij liet de gelegen
heid om een complimentje te maken, niet voorbij
gaan.
Ik voor mij geloof dat u alles kunt, maar fo
rellen streelen kost een heeleboel oefening. Ik heb
het gedaan van mijn vijfde jaar af. Ik zal dezen naai
moeder brengen. Maar dan "kom ik terug. Ik moet
nog wat frisse he aardbeien voor u plukken.
Hazel bleef bij het raam zitten, terwijl ze vol ver
rukking de geuren van den tuin op snoof, de kippen
hoorde kakelen en luisterde naar het sissende stroo
men van melk uit volle uiers. De hemel was onbe
wolkt, de teere bladeren van de populieren hingen
onbeweeglijk, wachtende op de bries van het land;
overal in het rond gonsden bijen. Hazel zag een lange
rij koren achter het aardbeienbed. Dan begon haar
oor andere en meer onbekende geluiden waar te ne
men. Een verwijderd gebulder, vreemd onderbroken
door perioden van stilte, trok haar aandacht. Ze stel
de vast dat dit werd veroorzaakt door het breken
van de branding op de rotsen. Meer naar links stierf
het gebulder weg tot een muzikaler geluid. Daar bra
ken de golven op strepen nat bruin zand. Gedurende
de perioden van stilte kon ze nog net het weemoedig
krijschen van de zeemeeuwen hooren en het snelle
flitsen van hun witte vleugels over het moeras zien.
Ze glimlachte blij.
De verandering verheugde haar. Dit, zoo zei ze te
gen zichzelf, was het echte Arcadia, ,1e pays du
tendre", zoo verschillend van het nagemaakte iand in
de omgeving van Oakland.
George verscheen met een mand, die hij van binnen
bekleedde met de bladeren van wingerd, die over de
waranda groeide. Hij begon aardbeien te zoeken en
zocht daarbij de mooiste en rijpste uit, een prettig
werkje.
Hij vulde' zijn mandje en verdween, wel een beetje
tot Hazel's spijt. Ze vond het aardig, op hem neer te
zien, terwijl hij voor haar werkte en vruchten van
zijn eigen bodem voor haar plukte, oogenschijnlijk ge
heel in beslag genomen door gedachten aan haar.
HOOFDSTUK V.
Visschen in de branding.
I.
Hazel gebruikte haar ontbijt in haar eentje op de
voorwaranda; Samantha bediende haar. De forel was
EEN PRACHTIG VEPHA Al DGDQ
C. J- KIEVIET
MET SChITTEQENDE PLAATJES
IN KLEUQENDRUK
IN leDFD DAKJE KEö'S THEE
BEVINDT ZICH EEN BON VGDB EEN PLAATJE
ZWENDEL EN OPLICHTING MET Z.G.
WITTE KRUIS LOTEN.
De reeds bejaarde heer Jan B., hij is 12 jaar ingezetene
van Heiloo, en lotendebitant, stond voor de vierschaar
als verdacht van oplichting van den veehouder Petrus
Mul te Graft, wien hij op 9 April aan zijn woning loten
van het Witte Kruis had gepresenteerd en den met aan
dacht luisterenden veehouder had voorgespiegeld dat dit
een loterij betrof, geheel zonder nieten, doch bovendien
nog met hoogere geldprijzen die in de duizenden liepen.
De heer Mul werd daardoor verlokt een lot te nemen,
daar het hem bijzonder aannemelijk voorkwam met 3
gulden minstens 13 gulden te kunnen winnen.
De verdaohte erkende aan de woning van Mul te zijn
geweest. De op naamstelling van het aandeel was geheel
willekeurig. Bij de origineele en officieele stukken van
het Witte Kruis bestaan geen nieten. Echter verklaarde
hij bij den verkoop van de loten, zooals hij aan den heer
Mul bad verkocht, er zelf te zijn ingeloopen. De meneer,
uitstekend klaargemaakt, de dikke, gele room, de roo-
de aardbeien en dc roos, die bij het bord lag, waren
offeranden, die nog meer indruk maakten op dc ziel,
dan op de zinnen.
Ik had best met jullie kunnen ontbijten! zei
Hazel.
O, neen!
Waarom niet?
Samantha bleef staan en keek op dc bezoekster neer.
U bent andei's! zei ze kortaf.
Anders?
U bent dol op mooie dingen!
Maar bent u dat dan niet?
Samantha dacht na, terwijl Hazel's oogen op haar
gericht bleven. In het heldere morgenlicht viel de
zachtheid van Samantha's huid met zijn heldere witte
en roze kleur sterk in het oog. liet buitenmeisje zag
er opvallend gezond en jong uit, een groote, mollige,
aardige baby.
Dan zei Samantha langzaam:
Ik houd van mooie dingen, maar ik ben. er niet
dol op.
Hazel lachte, maar niet heelcmaal van liane.
O, dus u vindt dat ik te veel waarde hecht aan
mooie dingen
Misschien wel!
Dat hebt u mis! Ik hecht heel veel waarde aan
de groote dingen. Wij zijn beide kinderen van een
grooten staat, die eiken dag grooter wordt. Ik vin-l
het een prettige gedachte, dat ik op mijn bescheiden
manier help hem grooter te maken!
Hoe dan wel?
Een vrouw kan weinig doen, maar één ding kan
ze c-n moet ze: den man bezielen.
Inplaats van te antwoorden hief Samantha het
hoofd op en snuffelde heel prozaisch, brandlucht
drong haar in den neus.
Op hetzelfde oogenblik verscheen juffrouw Sprag
ge in de deur met een vuurrood hoofd en zei op scher
pen toon:
y Samantha, ik heb je gezegd op het blik beschuit
te passen. En nu is alles verbrand!
Zij verdween weer, gevolgd door Samantha. Toen
't meisje bij de deur was, keerde ze zich om en zei
beslist:
Ik denk, dat sommige menschen vergeten de wieg
in beweging te houden, terwijl zij de wereld regee-
ren.
George stommelde in zijn kamer rond. Even later
kwam hij naar buiten en ze*hoorde hem den sleu
tel in het slot omdraaien. Ze vroeg zich vaag af, waar
om hij zijn kamerdeur afsloot Toen hij te voorschijn
kwam met twee hengels en ander vischtuig, vroeg
ze:
die hem deze opdrachten had gegeven is naar het buiten
land vertrokken en verdwenen.
Ook werd gehoord mej. Gesina van Diepen, huisvrouw
van den heer Mul, die tegenwoordig was bij den aankoop
van het lot. Verdachte zeide: ik kom jelui geld brengen!
Als je 3 gulden stort, kan je 16 gulden winnen.
De heer officier noemde de oplichting bewezen, ook
wat de redelijke bevoordeeling van het aanbod betrof
en vorderde f 40 boete of 40 dagen hechtenis.
De heer Hendrik Willem KI., bedrijfsleider der firma
Delis en van Heeskeren te Holsteren had tereohtgestaan
in eerste instantie voor den kantonrechter te Schagen,
ter zake overtreding der arbeidswet met betrekking tot
de zoogenaamde beurtregeling. Het betrof hier het week-
verlof van twee werklieden uit Halsteren.
Verdachte werd veroordeeld tot f 20 boete of 20 dagen,
welk vonnis de officier billijk vond en derhalve beves
tiging vorderde. In deze zaak werd de heer Rus, amb
tenaar der inspectie te Haarlem, als getuige gehoord.
Waarom sluit u uw kamer af?
Hij lachte vriendelijk om haar nieuwsgierigheid.
Niemand komt ooit in mijn kamer!
Niemand'?
Behalve ik zelf, de vrouwen zouden er maar in
willen opruimen en den boel naar haar zin neerzetten.
En dan
Ja?
Ik heb nog een andere reden. Met een plotselinge
verandering van stem ging hij voort: We gaan vis
schen in de branding. Het getij is net gunstig. Kunt
u in een half uur klaar zijn?
Zeker wel.
Dan ga ik nu wat aas halen, mosselen. Samantha
zal u den weg door de vallei wijzen. De rots, waar
we vissdhen, is bij den mond van de beek, juist daar,
waar die in zee stroomt.
Hij liep fluitend weg.
Hazel ontbeet verder, terwijl ze hoopte dat Saman
tha terug zou komen, om met haar te praten. De ge
dachte kwam bij haar op dat de Spragges geen groote
pachters waren, ze hielden er meer van om te vis
schen en te jagen.
Toen zij van tafel opstond, kon zij niet nalaten eens
in George's kamer binnen te gluren. Het enkele raaai
kwam uit op de waranda, maar het was dicht. Doof
de vuile ruiten heen keek Hazel in het hol van den
primitieven man. Hier bewaarde hij waarschijnlijk
zijn dingen voor de jacht, en enkele jachttropheeën
hingen aan den muur. Op den stoffigen vloer stonden
vele kisten. Het ruwe meubilair bestond uit een vu
renhouten tafel, een paar stoelen en een ouderwetsche
latafel. Alles met alles konden er zoowat een half
dozijn boeken zijn geweest en een massa oude kranten.
In een hoek lag een hoop stecnen, monsters van ver
schillende ertsen. George had haar verteld, dat er
goud, zilver en koper in de heuvels voorkwam, maar
niet in voldoende hoeveelheid om het opsporen ren
dabel te maken. Hij had ook gesproken van een rijke
afzetting van aardpekhoudend gesteente, dat de aan
wezigheid van petroleum hier of daar verried. Toen
zij hem gevraagd had, of hij er nooit aan gedacht had,
deze bronnen van inkomsten te ontwikkelen, had
George onverschillig gezegd:
Dat beteekent meer geld in den grond stoppen,
dan je er ooit zult uithalen.
Op de ruwe tafel stonden potten, flesschen en
doozen, waarin kleine dieren bewaard konden worden.
Een rommelhol!, dacht Hazel.
Wordt vervolgd.