Alititti Nitm Mftnuiit-1 LnlMlil RONDOM DE GROENE TAFEL. .Handen V&ikadek CLmaHdid Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. HET MEISJE UIT DE STAD. HEERENBAAI I ruw of stuk Zaterdag 1 November 1930. 73ste Jaargang No. 8758 Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst. POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers G cent. ADVERTEN- TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend. Als men zichzlf er toe heeft gedwongen om Schagcn"s Baad in zijn besprekingen van j.1. Dinsdag tot het eind te volgen, kan het niet anders of men moet onbevredigd zijn als men tot het laatste woord geko men is. „Wat een gezwam"! is onwillekeurig de verzuchting die men sla-akt. Er is dien dag al heel weinig belangrijks behan deld en wij vinden in al de uitingen van redenaars kunst al hitter weinig dat ons ecnig houvast geeft .voor een overzicht. De begrootingsdag, in den regel een van de meest belangrijke dagen voor gemeenteraden, waarop men zich van te voren reeds prepareert om voor den dag te komen met 't een of ander belangrijk voorstel, ken merkte zich in onzen Baad als bijzonder inhoudloos en Blap. Ja, met de meest verzorgde rhetorica van een plattelands-rederijker werd geredevoerd over dc vraag of de raadsleden zelf, of de gemeente de sigaar zou betalen, die de hoeren op de raadzaal rooken; men sprak heel diepzinnig en zwaar over het laten nutti gen van een glas warme melk door de overblijvende schoolkinderen, of dat ze het met water wel zouden kunnen doen; men redekavelde over het nooclige of niet-noodige van het ophalen, vier maal per jaar van het vuilnis in de buitenwijken; men delibereerde lang over een subsidie van f5.of f 10.voor de geheel onthouders; kibbelde wat over steun aan hot. Instituut voor Arbeidersontwikkeling; peuterde vele briefjes vol met stemmen voor stembureaux; en de heeren vul den op deze wijze vele en vele uren kostbaren tijd in warme koestering van eigen gewichtigheid en knap- iheid. De heeren hadden blijkbaar genoegen in hun vrijen dag en profiteerden daarvan zooveel ze konden en vin gen bovendien nog liun presentiegeld en kregen vrij koffiedrinken en vrij sigaren. Als er een referendum werd uitgeschreven in onze gemeente over dc vraag of onze edelachtbarcn dat alles hadden verdiend, twijfelen wij geen oogen- hlik aan den uitslag daarvan: algemeen zou men de zen dag te duur, veel te duur betaald vinden. Niet van belang ontbloot was het debat dat plaats bad over den verkoop van bouwterrein op het Heeren bosch aan den heer Willemse. En wij zagen hier dat B. en W. voorstelden om 75 M2. grond voor f 1650.— aan den aanvrager tc verkoopen. Maar alras bleek, dat dit stuk grond lag geheel buiten de terreinen, die bouwrijp gemaakt zijn. En wij staan in deze volko men aan de zijde van de heeren Gorter e.a., die het van B. en W. al heel oneconomisch vonden om dezen niet bouwrijpen grond tc verkoopen, wellicht beneden kostprijs, terwijl er nog zooveel bouwrijpe grond te verkoopen valt. Met recht werd gewezen op dc noodzakelijkheid om dan al weer een nieuwe straat te maken en hooge on kosten zouden er het gevolg van moeten zijn. Men mag beginnen met een trottoirtje, maar wij weten heel goed, dat al spoedig dan een aanvraag volgt cm dc voor het huis ontstane modderpoel te bestraten en te rioleeren. En bovendien, waar is het eind in deze? Ons dunkt, dat als, men nu het Hcerenbosch eens rondloopt en ziet, dat daar een stratencomplex ligt, FEUILLETON Uit het Engeïsch van H. A. V a c h e 11. 24. Juffrouw Spragge ging hem roepen. George naderde op zijn teenen. Hij hoorde haar mur melen: Kus mo niet, George, je moet me niet opwinden. Ik ben nog zoo zwak! Hij nam haar hand en drukte die zachtjes. Zou jc me kunnen vergeven? Mezelf vergeef Ik hooit. Ik ben zoo bang voor je. Je moet razend zijn! Op jou? Hij nam een stoel en ging naast haar zitten. Ze deed haar oogen weer dicht. Toe. doe het gordijn dicht! Hazel's stem. zoo levenloos, zoo vreemd koel, verkilde het bloed in zijn aderen. Ze ging verder: Waaronv heb je mij niets van die slangen verteld? Bij gaf onbeholpen een uitleg, zich beroepend op haar afkeer van de slangen in van Horne's loods getoond. Toen hij klaar was, kwam er een nieuwe vraag bij haar op. Waarom ging je verleden nacht met een buks uit? Om een hert .voor jou te schieten! -O! Nu werd haa'r alles zoo duidelijk, als de dag. Ze schaam de zich eigenlijk wel een beetje, maar dat versterkte haar gevoel van ergernis, omdat hij haar in het duister gelaten had omtrent de juiste reden van zijn geheim- doenerij. Je had het me best kunnen vertellen! had je er mee willen verrassen. De Jacht is eigenlijk nog niet open, maar dat kon me niets schelen Juist! Er volgde een langdurig zwijgen. George zat sprake loos. niet in staat om Hazel's gedachten te volgen. Toen *ei ze zachtjes: Ik dacht, dat je misschien deed. wat ln strijd dat voor jaren en jaren ruimte tot bouwen biedt; als wij eens nagaan dat daar voor duizenden en nog eens duizenden in den grond zijn gestopt: bestrating, riolee- ring, gasleiding, straatverlichting, electrisrlio leiding, enz., eu wij zien do zoo luttele revenuen, die onze ge meente van dat alles tot dusver liecft, dat men dan toch wel stekeblind moet zijn, of vastgeklonken in eigen zclf-ingenomcnheid, om niet. tot de overtuiging te komen dat het nu eens uit moet zijn met dien uit breid ingswaanzin. Veel te groot en veel tc breed zijn de plannen tot exploitatie van liet. Heerenbosch opgezet. Met. de helft minder had men nog meer dan genoeg gedaan en dui zenden had men bespaard en rente en aflossing van al dat kapitaal had in di jaren niet behoeven tc wor den opgebracht. Als wij nu eens nagaan wat er terecht is gekomen van dien stroom van vreemdelingen die zich op dat Heerenbasch hier zou vestigen, dan herhalen wij dat men toch eens inoe.st begrijpen dat het je dolste zotternij is om thans nog verder te gaao, nog meer geld uit te geven, nog meer verliezen te brengen, n voor dat alles weet wethouder Schoorl geen ander mo tief dan: als wij dezen grond weigeren te verkoopen, bederven wij ons eigen sta: "ie. Laat dien man toch eens tot bezinning komen in zijn grootdoenerij en eens eerlijk en oprecht tot zich zelf zeggen: dat het standje daar in het Ilecrenbosch al totaal bedorven Is, "uizenden als er jaarlijks op zijn zoo hemelhoog geroemd grondbedrijf tekort komt, plus de geen rente-opbrengende uitgaven voor do licht bed rij ven. Dc algemeene depressie die tegenwoordig hcersclit, heet de oorzaak dat het zoo slecht gaat en wij moeten al blij zijn zegt de wethouder met een paar lichtpunt jes die zich nu voordoen ja da's voor onzen wethou der een echt meevalIcrtje dat er nu een depressie is om zich daar achter te kunnen verschuilen, maar zulk een smoesje ontslaat hem en zijn volgzame collega's niet van dc verantwoordelijkheid, dat zij onze ge meente op deze wijze een lcelijke strop hebben be zorgd, waaronder wij nog jaren zullen zuchten en onnoodig. En die paar lichtpuntjes mogen wel eenige duizend-kaars-sterke booglampen worden, wil die Heerenboscn-misère in een wat vroolijker licht komen te liggen. Laat ons hopen dat de raadsmcerdcrhcid, die ons al veel te mak aanslofte achter dezen van optimisme overloopenden wethouder, nu eens voet bij stuk houdt en nog niet meer Van-de-Wal-in-de-Sloot- straten in het IJeerenbosch in het leven roept. Stra ten die nergens anders dienstig voor zijn dan om dc kinderen een aangenaam speelterrein te bezorgen. Net als het stuk terrein dat aan den heer De Moor is verkocht en dat langzamerhand een aan fluiting wordt voor de heele omgeving. Dat is het ge volg als do Heerenbosch-wethouder in gemeentegrond voyageert en al te graag verkoopen wil en dan ver geet zijn klanten goed voor te lichten. Dan is ruzie het gevolg en narigheid voor gemeente en de andere betrokkene. En wat nu? O ja, er is een' strafbepaling in het vip-koopcontract. Laat mijnheer Van Kip eens vrn- gqn of de burgemeester die strafbepaling eens in openbare raadszitting voorleest, dan zal je wat hoo- rai! Daar heeft dc gemeente hou vast aan, dat be loof ik je. Laat men liever zoo verstandig zijn om It zorgen dat men tot overeenstemming komt dat er gdbouwd wordt, dat is voor beide partijen het beste. Het was voor de zooveelste maal'dc nieuwe school di de gemoederen wat warm maakte. En geen won- do-, want het is met onafwijsbare zekerheid dat het kstenhedrag dezer nieuwe school steeds en steeds ln oger stijgt en o.i. verre komt boven de draagkracht oi zit gemeentenaren. 5. eu W. hebben nog voor een verrassing gezorgd in den vorm van nieuwen aanhangwagen aan hun vdorstel, n.1. een nieuwe Bewaarschool voor f26,000. NVel ja, waarom niet? Wij zitten nu eenmaal in Stillagen volop in het veen, op een turfje heb je dan niet te kijken. l)e nieuwe school berekenen B. en W. met wat han digheidjes o)i f 150.000, om .maar een rond cijfer te nomen. Dat is zonder centrale verwarming, zonder meubileering en wat dies meer zij. Ook wordt hierbij maar vergeten het terrein voor lichamelijke oefening, want het stuk grond op het Hcerenbosch voor de school bestemd, is daarvoor te klein, Dus daarvoor nog een ander stuk grond van het grondbedrijf te huren. Maar deze huur in kapitaal omgerekend, vertegenwoordigd ook nog een aardig bedrag. En als onvermijdelijk gevolg van den nieuwen schoolbouw aanleg van straten met. rioleering enz de eindrekening brengt ons, behalve deze straten en rioleering wel boven de f 200.000, een cijfer dat dc heer Van Krp noemde. Waar moet Schagen op deze wijze, wat zijn finan- liën betreft, blijven? Voelt men in den raad nu zelf niet, dat op deze manier de stroom van nieuwe bewo ners naar onze gemeente nooit komt? Het schrik beeld eener hooge belasting staat grijnzend aan de grenzen onzer gemeente. En gaat het de meerder heid van dezen raad dan maar voorbij in welk een tijd wij thans leven en hoe moeilijk tegenwoordig de belastingen worden opgebracht? en dut de d raagkracht van onze burgerij zeer belangrijk zal zakken? Laat men zich toch eens aan het re kenen zetten, inplaats van met schoenen en kousen o\jj>t- zulke kapitalen heen te loopen. Maar o, het belang van het kindhet peil van het onderwijs en al die mooie phrasen meer! Dat al les klinkt mooi, warm en erg zorgzaam en anderen die niet zulke mooie hymnen aanheffen, wordt zoo spoedig verweten dat ze niets voor het onderwijs voelen, het belang van het kind willen verwaar- loozcti. Laat ons de feiten nuchter bekijken en dan zien wij een oude school in onze gemeente, die verre van fraai is, een school met groote gebreken, verve loos en al wat men er nog meer leelijks van wil zeg genmaar het onderwijs hangt toch goddank niet. alleen van de fraaiheid van de school af. /oker, het milieu heeft zijn goede invloed, maar hoofdzaak blijft toch het onderwijs zelf en dat is goddank goed. Maar afgescheiden van dat alles, het moet toch betaald kunnen worden, wat men wil uitgeven en dat kan men hier iri Scha gen o.i. op het oogenblik niet. En dan houdt, alles op. Met pracht-speeches of van die dooddoeners, als: de toestand is onhoudbaar! en de nieuwe school moet ECHTE FRIESCHE ZQ-50d.perons er komen! daar geven wij geen rooie cent voor en zulke uitdrukkingen denionstreercn alleen de groote looze ruimte die er in de hersenpan van zulke pre kers is. En wij moeten het wel onomwonden zeggen, dat al hebben wijzelf jarenlang moeten optornen tegen een geest van verzet om in Schagen een nieuwe school te bouwen, dat wij het thans niet het oogenblik achten om tot zulk een enorme uitgaaf over te gaan. Dat kan en dat mag niet! Maar de geest, die sinds de laatste jaren in onzen raad hcerscht, niet een van overleg en samen werking. maar een van verzet en die scheiding brengt, ln-eft ook in deze zaak verkeerd gewerkt en zullen wij straks, dank zij mede de zucht van ons tegenwoordig Dagelijksch Bestuur, om toch vooral groote dingen te doen, het dure en kostbare scholen complex gebouwd krijgen. In deze zal ook het eind den last wel dragen en jaren zullen wij hier helaas lam geslagen zijn en tot eenig ander initiatief niet in staat. Verder diepen wij uit. de raadsbesprekingen niet veel soeps meer op. Alleen gaven de besprekingen over de electriciteit en vooral over liet gas wel den sterken indruk, dat het hier ook lang niet allemaal rozegeur en maneschijn is. Verre van dat! Men had in ons gemeentebestuur dunkt ons wel wat meer aandacht mogen schenken aan de verzwaring en het onderhoud van ons gasbuizennet en liet verdere in standhouden onzer gasfabriek. Had men daar scher per op gelet, zeer zeker dat men clan wel eerder het gevoel had gehad van niet in het geld te zwemmen en geen nieuwe directeurswoning had gebouwd, wat heelemaal niet noodig was, maar deze duizenden had gebruikt voor zaken die om vernieuwing schreeuwen en waarvoor thans zeker weer geld zal moeten worden geleend. Ook in dezen bewaarheid zich weer het gezegde, dat rcgecren is: vooruit zien. En van deze zoo onmis- baren hoofdkaraktertrek in bestuurslichamen, hébben wij bij ons tegenwoordige gemeentebestuur nog maar bitter weinig gemerkt. Helaas!!!!! zacht en heel met Purol. met de wet was, iets, dat tusschen ons kon komen te staan. Je had me stormerhand veroverd en ik zou zekerheid hebben. Hij begreep er niets van. Wat dacht je dan wel, dat ik uitvoerde Hazel? Het was erg onnoozel van me! Wat dacht je, dat ik uitvoerde? Zijn stem was onverbiddellijk. Ik... weet... het... niet! Je hadt me gezegd, dat de spuatters in deze heuvels niet heelemaal eerlijk waren. En je dacht misschien, dat ik was net als zij niet heelemaal eerlijk? Zij antwoordde zwakjes: Ik weet het niet! Maar nu wist hij. Op ironischen toon zei hij: Je dacht misschien, dat ik een deugniet was? Ja, dat was het! Ze wilde hem niet aankijken, maar ze voelde, dat zijn oogen op haar waren gevestigd, dat hij haar woog en te licht bevond. Zijn zwijgen werd pijnlijk. En toch, als ze hem werkelijk had begrepen, zou ze geweten hebben, dat zijn hart overvloeide van teederheid, dat het beroep van haar zwakheid op zijn kracht onweerstaanbaar was, dat maar één ding hem weerhield, haar in zijn armen te nemen: haar wensch, dat hij haar niet opwinden zou. Zij sprak het eerste weer: Samantha heeft mij het leven gered. De dokter heeft het gezegd. Dat is een feit. Samantha heeft het hem schitte rend geleverd! Die gemeenzame uitdrukking trof haar diep. Hazel dacht: Hij bedoelt, dat ik het 'm nooit zou leveren. Wll- bur zou nooit van zijn leven zoo'n tactvolle opmerking maken. Zij trok haar hand weer onder het dek, met een terugdeinzen voor elke aanraking, die hij absoluut niet begreep. Samantha heeft een hekel aan mc, George. Heeft ze jé dat gezegd? Natuurlijk niet! Ik heb het geraden. Ik neem het haar niet kwalijk. Ik vind haar bewonderenswaardig. Ze heeft me gered, omdat jij van me houdt Ze had me best kunnen laten doodgaan! Wat zeg je? Het klonk ongeloovig. Hazel had zijn eerlijkheid ln twijfel getrokken en dat had alleen medelijden en misschien spot bij hem opgewekt, maar deze beschuldi ging van Samantha vervulde hem met verontwaardi ging. Je bent niet wijs! Er is geen zachter ziel in deze heuvels en geen dapperder ook! Ze is net als moeder! Wei zijn stem trilde en stokte als er een man zou komen en me vertellen, dat Samantha je zou hebben kunnen laten liggen, om te sterven, dan zou ik dan zou ik hem vermoorden! Jc zult mij nog vermoorden, als je zoo schreeuwt! Het spijt me erg, maar Samantha is Samantha! En daarom ben ik van plan, jou aan haar af te staan! Hij was verlamd van ontstelde verbazing. Door haar oogleden heen begluurden ze de uitwerking van haar woorden. Ze was voorbereid op een hartstochtelijke uitbarsting. die ze zou moeten afweren met zuchten, bevende lippen en tranen. Toén zijn antwoord kwam, raakte het kant noch wal, meende zij. Heere! Dat komt van het vergif... of... of van de whiskey. Toen lachte hij. Maar zijn vuisten waren gebald en zij kon zijn spieren als touwen gespannen onder zijn dunne mouwen zien. De aderen op zijn voorhoofd zwol len op. Hazel sidderde. Hij had haar op dit oogenblik kun nen terugwinnen, als hij haar aan zijn hart gedrukt en klank had gegeven aan den hartstocht, dien hij om harentwil onderdrukte. Lach je? stamelde ze. Ik dacht aan gisteravond. Maar er is nog wat anders. Dacht jij, dat Samantha jouw afleggers zou willen hebben? George, ik ben tc moe „en te slap om met je te vechten. We hebben deze veertien dagen een mooien droom gehad, maar ik ben nu wakker. Je hebt gelijk. Er is een vergif in me geslopen, dat me „Spraggc's Hoeve" doet haten en je boerderij dat ben je zelf. Hij boog zich voorover, tot zijn gezicht vlak bij het hare was. Is dat de reden? vroeg hij zacht. Ze draaide om dc waarheid heen. Toch zeker reden genoeg! De éénige reden? N-n—ee! Is er een andere man in het spel? Hazel antwoordde niet. Zeg het mc eerlijk. Is het... Stockcr? Ze durfde niet antwoorden. Ze sidderde, deed de oogen dicht en lag doodstil. George stond op. Je hebt me geantwoord! zei hij stroef. Zij hoorde de deur dicht vallen. Hij was stil weggegaan, de kamer uit cn haar leven uit. Een zucht van verlichting zweefde haar van de lippen. In de keuken vond hij zijn moeder. Zij behoefde niet te raden wat er was gebeurd. Zij stond tegenover dén woedenden man met kalme, medelijdende oogen. Ze wil niets meer met me te maken hebben, moe der. U hebt haar met dien fat. dien kletsmajoor alleen gelaten. Dat heb ik! Bent u blij? Dat ben ik! Hij kwam een stap nader, gespannen van drift en ver ontwaardiging. Hoe denkt u, dat ik dat verdragen zal? Denkt' u, dat ik me door een vrouw zal laten voor den gek hou den? Denkt u dat soms? St-st! Je moet God op je bloote knieën danken, jon gen, omdat een andere man je dien last heeft afgenomen! Zc zal een zwaar vrachtje voor hem zijn. Jij bent sterk, George, maar je bent niet sterk genoeg, om Hazel Good rich te dragen. Blij? Ja zeker ben ik blij! Ik ben zóó blij. dat ik er haast toe zou kunnen komen, dc slangen naar het bosch terug te brengen cn ze de vrijheid te geven! Het was een drastische opmerking, te drastisch mis schien wel. Je weet niet alles, mompelde hij. Gisteravond heeft ze in mijn armen gelegen. Haar lippen waren klaar voor de mijne. Toen was ze van mij, heelemaal van mij. En nu dit! Wel, dat alleen moest je al misselijk maken. Ga naar buiten en spuw het uit! Vooruit! Maak dat jc er voor goed van af komt! Hij antwoordde op even grimmige toon als zij: Eerst zal ik met hem afrekenen! Hoe? Laat. dat maar aan mij over! Hoe kan ik dat nou? Nee hoor! Ik vind 't een ol» lendig gevoel, dat ik mijn zoon moet voorschrijven, wat hij doen en laten moet. Ik dacht, dat hij sterk genoeg was, om het zonder vrouwenhulp te kunnen stellen. Nou is 't genoeg! Nee. je zult me moeten laten uitpraten. Jij staat daar met jc vuisten klaar, om jc eigen moeder te lijf te gaan. Jc ziet eruit, zoo groot als een olifant, maar in mijn oogen ben je zóó gekrompen, dat je niet grooter lijkt dan een klein kind! Ja zeker, het is zoo! Ik heb met je tc doen. George, orndat dit de eerste keer is. dat j" het echt te kwaad hebt, maar ik had gedacht dat je mans genoeg was, om je verdiende straf te dragen! Dat is het toppunt: verdiende straf!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1