r ilumti Wisiws- im Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen. Eerste Blad. Binnenlandsch Nieuws. Dienstmeisjes den schrik op het lijf gejaagd. Ons dagelijks brood. LIEFDE LAAT ZICH NIET D00DEN! De doodende stroom, Berooving op den openbaren weg. De Wieringermeerpolder. Dinsdag 11 November 1930. 73ste Jaargang No. 8763 •i Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver- tentiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20. Prijs per 3 maanden fl.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN- TIcN van 1 tot 5 regels f 1.10, iedere regel meer 20 cent (bewijsno. inbegrepen). Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLADEN. In een hotel te Roermond. Donderdagavond omstreeks negen uur begaven de dienstmeisjes van hotel Kissels te Roermond ïich naar hare slaapkamer, In het halfdonker,, het electrisch licht ging niet aan, bemerkten zij, dat een man op den rand van een li uer bedden zat Hevig geschrokken sneld u de meisjes naar hene den, even later op uiterst kalme wijze door den vreemden indringer gevolgd. Op het hulpgeschrei was de vrouw des huizes met fienige logeergasten en de huisknecht toegesneld. Op de vraag, wat zijn aanwezigheid hier te betee- kenen had, antwoordde de man, die oververmoeid bleek, dat hij niet wist, waar hij was en dat hij zich wel herinnerde omstreeks zes uur de poort van het hotel te zijn binnengekomen. De inmiddels gewaarschuwde politie stelde op de kamer der meisjes een onderzoek in, waarbij bleek, dat de man de electrische lamp had losgeschroefd en zich op een der bedden te slapen had gelegd. Bij nader verhoor vertelde hij,, 't was een Duil- scher, dat hij, na eenige dagen in de buurt te hebben omgezworven, door vermoeienis uitgeput het hotel was binnen geloopen en zich daar een rustplaats had gezocht. Hij was in 't bezit van een geldige pas; ook werd een knalpistooltje op hem bevonden. Na dat hem dien nacht ten politiebureel onderdak was verstrekt, werd hij gisteren over de grens gebracht. Adres van den Kon. Ned. Middenstands bond. Tegen het maal- en menggebod. De Kon. Ned. Middenstandsbond heeft aan den Mi nister van Binnenlandsche Zaken en Landbouw het volgende adres gezonden: „Het Algemeen Bestuur van den Koninklijken Ne- derlandschen Middenstandsbond, laatstelijk goedge keurd bij Kon. Besluit van 14 Augustus no. 33. kennis genomen hebbend van de persberichten over het voornemen der regeering tot invoering van een jnaol- en menggebod van inlandsche tarwe, hetwelk moet strekken tot steun aan den landbouw, overwegende, dat het nog zeer de vraag is, of langs dezen weg het gestelde doel wel zal worden bereikt, doch dat wel vaststaat, dat een groote groep van den handeldrijvenden en industrieelen middenstand door vorenbedoelde maatregelen ernstig zal worden ge schaad overwegende verder, dat het gevolg van opgemelde maatregelen noodwendig zal zijn, dat het brood min der van kwaliteit en hooger in prijs zal worden, wat toch zeer zeker niet in het algemeen belang is; verzoeken Uwe Excellentie met den meesten aan drang geen gevolg te geven aan haar voornemen om een maal- en menggebod in te voeren, doch den land bouw zoo mogelijk op andere wijze te steunen". FEUILLETON Uit het Engelsch van L. G. MO BE RLY. „Hoe zouden ze Eva's naam gewaar zijn geworden?" vroeg Mevrouw Davidson, blijkbaar zonder antwoord te verwachten. Want ze ging onmiddellijk voort: „ik kon beter met je meegaan naar Transfield, Thomas, Je kunt nooit weten." Ze liet in het midden wat je nooit kon weten en baar man, die begrijpelijkerwijs deze weinig opwekken de reis liever alleen had gemaakt in het Victoria Sta tion zouden ontmoeten. „Ik zal het zoo regelen, dat ze in Transfield begra ven wordt," zei Mevrouw Davidson, toen haar man weg was. En toen zich tot Olive wendend," het is alles na tuurlijk heel treurig en naar maar je moest je toch wat aeer beheerschen. Wat voor nut heeft het om zoo te builen?"' ..Nut zal het wel niet hebben, dat is zoo!" Olive keek baar moeder uitdagend aan met opgezet gezicht en r°ode oogen. „aar ik hield zooveel van Eva en ze is bier letteiijk uit huis gedreven, haar dood tegemoet. „Praat toch alsjeblieft geen onzin!" Mevrouw David- stem klonk nog scherper dan anders, omdat haar geweten niet al te zuiver was. „Niemand heeft Eva gevraagd om heen te gaan, niemand had er zelfs idee van dat ze weg wilde. Ze is uit eigen vrije beweging vertrokken." ..En nu is ze dood," vulde Olive bedroefd aan, .lieve mooie Eva. die altijd zoo snoezig tegen ons allemaal o. ik kan het me gewoon niet Indenken," en snikkend liep het meisje de kamer uit. Mevrouw Davidson, geheel in het zwart gekleed, trof haar man aan het Victoria station en omstreeks drie uur stapten ze in Transfield uit, een vriendelijk, oud stadje, omgeven door heide, bouwland en boschrijke heuvels. Een stationsbeambte vertelde hun dat het stoffelijk overschot van de vier slachtoffers naar het stadhuis was gebracht; drie ervan waren reeds door de familie Twee werklieden in de electrische cen trale te Leiden het slachtoffer. Zaterdagmorgen is in de electrische centrale der gemeente Leiden een zeer ernstig ongeluk gebeurd, dat aan twee menschenlevens een einde heeft ge maakt. De arbeider Wolf n.1. kwam in aanraking met de hoogspanning. Zijn kameraad Jasperse schoot hem te hulp en kreeg eveneens den stroom door het lichaam. De geneeskundige dienst is 1^ uur bezig geweest om de levensgeesten op te wekken doch zon der resultaat. Beiden waren door den stroom gedood. In verband met dit ongeluk is direct het bedrijf stilgezet, zoodat om half twaalf alle stroomlevering, ook aan de talrijke buitengementen, stilstond. Het tramverkeer tusschen Leiden, Katwijk, Noordwijk en Den Haag was hierdoor eveneens stilgelegd. Om half een was de storing voor de tram, en een kwar tier later ook voor de overige bedrijven opgeheven. Een mededeeling van do directie. De directie van de lichtfabrieken heeft Zaterdag avond het vclgc-nd communiqué over de toedracht van het ongeluk verstrekt: Er moest een opneming worden gedaan in de scha kelcel van een van de in bedrijf zijnde machines. Een dergelijke werkzaamheid is met inachtneming van do voorzorgsmaatregelen, die steeds in hoogspannings ruimten noodig zijn, zonder gevaar te achten. Twee personen zouden deze werkzaamheid verrichten, doch zij begaven zich door een gelijktijdige vergissing niet naar de schakelcel van de uit bedrijf zijnde machine, maar naar de cel van een in bedrijf zijnde machine. Daar is een van de personen, de hoogspanningsmon teur J. de Wolf, de cel binnengetreden en door den stroom getroffen. De niet getroffen persoon is direct hulp gaan halen, terwijl de hoofdschakelaar van de machine zich automatisch uitschakelde en het net stroomloos werd. De schakelbordwachter D. Jasperse, die toen hulp wilde verleenen, schijnt te hebben verkeerd in de meening, dat door uitschakeling van de machine het mogelijk zou zijn zonder gevaar de cel te betreden. Hij werd echter eveneens door den stroom getroffen. Nadat de getroffenen uit de cel waren getild, heeft men onmiddellijk onder leiding van den inmiddels ontboden geneeskundige kunst matige ademhaling toegepast met toediening van zuurstof, welke behandeling vele uren is voortgezet, zoo lang tot volkomen zekerheid was verkregen, dat verdere hulp niet meer kon baten. op geregelde tijden, en neem zoo noodig 's avonds een Foster's Maagpil. De ontlasting geschiedt dan volkomen normaal en zonder krampen. 0.65 per flacon. herkend, alleen met juffrouw Hartwood was dat nog niet het geval. „We waren niet in staat om haar familie te waar schuwen," vertelde de beambte," omdat wij haar adres niet konden vinden. Haar naam zagen we op een visi tekaartje dat ze in haar zak had en diezelfde naam stond ook op den handkoffer, die naast haar lijk ge vonden is, maar er was nergens een adres te ontdek ken." Toen ze na een korte wandeling het stadhuis hadden bereikt, zei de beambte aarzelend: „Ik moet U er op voorbereiden, dat juffrouw Hart wood zoodanige verwondingen in het gezicht en aan het hoofd heeft gekregen, dat herkenning in den gewonen zin buiten kwestie is. U kunt haar klee- ren en bagage zeker wel identificeeren?" „Janatuurlijk." antwoordde Mevrouw Davidson zenuwachtig, terwijl haar man den beambte in sprake- looze ontzetting aanstaarde. Het vertrek, waarin de vier lichamen waren neerge legd, werd gewoonlijk voor vergaderingen gebruikt: er stonden twee lange tafels, een kast en een paar stoelen. Meneer Davlndson rilde, toen hij de toegedekte gestalten op de tafels zag en hij en zijn vrouw volgden hun gelei der zwijgend door de kamer. Bij de verste tafel bleef de beambte staan en sloeg e.erbiedig het laken terug. Het hoofd van de doode bleef bedekt, maar de lichaamsvor men waren ontegenzeggelijk die van een jong meisje. Naast haar lag een stapeltje kleeren. „Behoorden deze kleeren aan juffrouw Hartwood?" wendde de beambte zich tot Mevrouw Davidson. Met bevende vingers betastte de dame de kleedingstukken: een donkerblauwen mantel met rok: een blouse van iets lichtere kleur en wat ondergoed. Het scheen dat de kleeren van de doode haar een hevigen weerzin inboe zemden, ze werd steeds zenuwachtiger en het onder zoek dat ze Instelde was dientengevolge tamelijk vluch tig. .Ja," zei ze eindelijk, met een doodsbleek gezicht, „Ik zou zeggen dat dit de kleeren van mijn nicht zijn. Ik heb haar niet zien weggaan, toen ze naar het station ging, dus ik weet niet wat ze aanhad maar ze bezat een donkerblauw mantelpak en een blauwzijden blouse. Maar haar hoed had ze geen hoed?" „Een hoed is niet gevonden, mevrouw, maar die kan wel vernield zijn. De koffer lag op de bank naast haar." Hy haalde een koffer te voorschijn waarop den naam „Eva Hartwood" geschilderd was. „Die ls van mijn nicht," verklaarde Mevrouw David son onmiddellijk. „En is daarin ook geen adres gevon den?" „Neen, alleen een paar brieven zonder envelopppe, maar geen enkel adres." DRIE KINDEREN IN LEVENSGEVAAR. Een met brandwonden naar het ziekenhuis. Te Herten, gem. Mcrum (L.) is de woning van den rijwielhandelaar Frencken afgebrand. Drie kinderen, die op de bovenkamers sliepen konden slechts met moeite worden gered; een hunner is met brandwon den in het hospitaal te Roermond opgenomen. Slechts eenige nieuwe rijwielen werden in veiligheid ge bracht, de rest van den inboedel ging in vlammen op. Verzekering dekt de schade. INBRAKEN TE NIJMEGEN. f250 uit een brandkast gestolen. Zaterdagnacht zijn inbrekers door het forceeren van een raam binnengedrongen in de verbandstoffenfa- briek aan de Voorstadlaan te Nijmegen. Dc brand kast. werd geforceerd en voor zoover momenteel he kend, f250.gestolen. Ook in de binnenstad is een poging tot inbraak gedaan en het slot van een win kel geforceerd. Vermoedelijk zijn hier dc inbrekers ge stoord. DOOR EEN AUTO AANGEREDEN. Slachtoffer levensgevaarlijk gewond. Zaterdagavond omstreeks half zeven is op den weg EdeLunteren door een auto aangereden de 40-ja- rige H. S., die ernstig inwendig werd gewond en kneu zingen aan het hoofd bekwam. De auto reed door. Het is de politie gelukt den vermoedelijkcn dader aan te houden, die met een auto in Ede werd aangetroffen. De auto werd in beslag genomen. Het slachtoffer is in levensgevaarlijken toestand naar het ziekenhuis te Arnhem overgebracht. „Er kan geen twijfel aan bestaan of dit is het stof felijk overschot van mijn nichtje," besliste Mevrouw Da vidson. Het kon immers niet anders: ofschoon het gezicht on herkenbaar was. wees alles erop, de gestalte, de koffer, het kaartje in den mantelzak, de kleeren, dat het plot seling verdwenen meisje hier een droevig en vroegtijdig einde gevonden had. Meneer en Mevrouw Davidson gingen daarop naar het kleine hotel om thee te drinken en de maatregelen te bespreken die verder moesten worden getroffen. Ver geefs pleitte de goede man om de begrafenis in Londen te doen plaats hebben, maar zijl} echtgenoote was niet te vermurwen. „Dat is toch geld weggooien," hield ze hardnekkig vol, „tenzij het van Eva's eigen geld betaald wordt. Hoe zou dat arme lieve kind over haar geld beschikt heb ben?" Eva die zich nooit in de bijzondere sympathie van haar tante had mogen verheugen en voor wiens begra fenis vooral niet te veel geld mocht worden uitgegeven was nu opeens „dat arme lieve kind" geworden en in de dagen die volgden sprak Mevrouw Davidson op een manier over haar nichtje die het meisje verbaasd zou hebben doen staan als ze had kunnen hooren. Er is een ding dat me verbaast," opperde Mevrouw Davidson, toen ze met haar man en Olive op den avond vóór de begrafenis, waar het jonge meisje met alle ge weld bij tegenwoordig had willen zijn, in de eetzaal van het kleine hotel in Transfield zat, „Nlgel Bannister's naam stond bij de gewonden. Ik begrijp niet dat hij in den zelfden trein kwam als Eva." .Misschien was hij er op een of andere manier ach ter gekomen dat ze met dien trein ging en wilde hij haar besplonneeren," veronderstelde Olive, „net iets voor dien akeligen vent." „Olive!" riep Mevrouw Davidson boos, maar haar dochter vervolgde met een minachtend lachje: „Ja, moeder, dat is hij ik vertrouw dien man voor geen penny; ik voel me b*j lntuitie dat hU onbetrouwbaar ls. En Eva moet dat ook gevoeld hebben. Eva, die zelf zoo oprecht en eerlyk was. Geen wonder dat ze een af keer had van zoo'n slang." „Olive!" protesteerde haar moeder weer, „houd je tong toch in bedwang. Meneer B&nnister is een algemeen ge acht en..." „Moeder, Ik kan me niet voorstellen dat iemand wer kelijk achting voor dien man kan hebben, daarvoor ziet hij er veel te sluw en te cynisch uit." Olive keek uit het raam over het kleine schilderachtige marktplein en sprak op ernstigen toon. „Misschien doen de menschen alsóf omdat hij rijk is en Invloed heeft maar echt achting O neen. vast niet..." ,3ij zal hier wel in het ziekenhuis liggen", kwam Tasch met f 500 aan een winkeljuffrouw ontrukt. Toen Zaterdagavond de winkeljuffrouw Gielcn van het filiaal van de R. K. Coöperatie „Ons Dagelijksch Brood" te Spekholzerheide gem. Kerkrede zich, na om 8 uur den winkel te hebben gesloten, naar do lec- trische tram wilde begeven, werd zij op de Akerstraat vlak voor de kazerne van de marechaussee door een man, die haar blijkbaar had afgewacht, aangevallen en van een actetasch met inhoud van f 480 a f500 be roofd. Het geld behoorde aan de Coöperatie, een klein gedeelte was van de winkeljuffrouw zelf. Het meisje gaf een luiden schreeuw en spoedig was de marechaussee bij dc hand maar dc onverlaat had zich roods uit de voeten gemaakt. De winkeljuffrouw was zoo van strook, dat zo aan vankelijk geen woord kon uitbrengen. Later deelde ze mede, dat haar aanrander een lichte broek en een slappen hoed droeg. Onmiddellijk heeft de marechaussee, in samenwer king met de gemeentelijke politie uitgebreide maat regelen genomen om den dader op te sporen. Verschil lende straten en buitenwegen werden afgezet en in de electrische trams van de richting Heerlen en Kerk- rade werden vele personen ondervraagd en verhoord. Het is echter niet mogen gelukken den beroover to pakken te krijgen. Men meent dat hij in de richting Kaalheide langs een veldweg is verdwenen. Dc man moet goed bekend zijn geweest met de omstandigheid dat de winkeljuf frouw eiken avond het geld mee naar haar woning te Heerlen neemt om het den volgenden morgen weer mee terug te brengen; op het eind der week heeft dan de afrekening met haar superieuren plaats. Het meisje was later weer in staat naar haar ou derlijke woning terug te keeren. Geen arbeiders worden meer aangenomen. De directeur van den rijksdienst der werkloozen- verzekering en arbeidsbemiddeling vestigt er dc aan dacht op, dat voor de werkzaamheden ten behoeve van het in cultuur brengen van den Wieringermeer polder voorloopig geen arbeiders meer worden aange nomen. INBRAAK IN EEN STATION. De brandkast op een kruiwagen meegevoerd. Zaterdagnacht werd in het station dor Nederland- sche Spoorwegen te Bredevoort bij Aalten (G.) inge broken. De brandkast werd op een kruiwagen naar een op een kwartier gelegen dennenbosch vervoerd, daar opengebroken en dc aanwezige contanten, ongeveer f 150.—, medegenomen. ONDER EEN KIPKAR GERAAKT. 5-jarig knaapje aan bekomen verwondin gen overleden. Te Swalmen geraakte het 5-jarig zoontje van den heer Brouwers spelende onder een neervallende leege kipkar. Met een ernstige hoofdwonde in het zieken huis te Roermond opgenomen, is het daar aan deze verwondingen overleden. meneer Davidson bedeesd tusschenbeide om een eind te maken aan de onverkwikkelijke discussie. De gewonden zijn allemaal daarheen gebracht." „Arme stakkerd; ik ga hem opzoeken, dat zal hem wel goed doen," verklaarde Mevrouw. „Wat zal hij schrikken als hij hoort, dat die arme Eva gedood ls." „Ben je niet bang dat hij het in deze omstandigheden heelemaal niet prettig zal vinden om een van Eva's fa milieleden op bezoek te krijgen?" waagde meneer David son in het midden te brengen. „Wat een onzin!" klonk het laatdunkend, „hij zal veel re biy zijn om over dat arme lieve kind te kunnen praten." Al betwijfelde Heneer Davidson ook ernstig of Nigel Bannister wel zoo verheugd zou zijn met het bezoek van zijn vrouw, als deze meende, hij bezat tact genoeg om die meening voor zich te houden en ook Olive bewaarde een voorzichtig stilzwijgen tot haar moeder het eet- zaaltje verlaten had. Toen keerde zij zich opgewonden tot haar vader. „Hoe kan moeder dat mispunt gaan opzoeken?" riep ze onstuimig. „Moeder ls toch soms gewoon onmoge lijk." „O, kindje, stil toch, stil toch," Meneer Davidson deed een poging om verontwaardigd te schijnen, maar dié mislukte jammerlijk en het meisje sloeg haar armen om zijn hals en zei sussend: „Goed hoor, lieve schat, ik zal niets meer van moeder zeggen als je het niet prettig vindt maar, enfin, wij begrijpen elkaar, jij en ik, hè?" Ze trok haar hoofd terug en keek met oogen vol lief de in het gerimpelde gezicht van haar vader. „Jij en ik hebben elkaar altijd begrepen, hè vadertje?" „Natuurlijk meisje, natuurlijk begrijpen wij elkaar". Meneer Davidson streelde liefkoozend den krullebol van zijn dochter, „en ik zou niet weten wat ik zonder jou moest beginnen." Als antwoord gaf Olive haar vader een hartelijken kus maar op hetzelfde oogenbllk hoorde ze haar moeders voetstappen naderen. IJlings nam ze haar plaats bij het raam weer in. „Ik heb van de vrouw van den hotelhouder gehoord", Begon Mevrouw Davidson opgewonden toen ze weer was gaan zitten, „waar het ziekenhuis is. Ze weet zeker dat Bannister er ls. Haar dochter is bevriend met een van de verpleegsters en die heeft het over hem gehad, omdat het zoo'n opmerkelijk geval was. Hij heeft bij het onge luk een slaguderbreuk gekregen en zou vast en zeker doodgebloed zijn als niet iemand te hulp was gekomen die, tot de dokter kwam zijn arm opgehouden en het bloed gestuit heeft. Het was een kunstschilder of zoo iets hier uit de buurt. Voor we naar Londen gaan, zal ik In elk geval dien armen Nigel gaan opzoeken." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1930 | | pagina 1