Geestes-Sport en Mersen-Gpnasiiek
VOOR ONZE DAMMERS
EVENTJES DENKEN
LIEFDE LAAT ZICH
NIET D00DEN!
VOOR ONZE SCHAKERS
DE OASE.
Vraagstuk No. 643.
M
Hf
H
fgf
Él
0
0
m
9
m
IS
0
Hf
Hf
n
Él
11
JU
PP
m
Ut
'9
t®
m
u
m
m
IÉ
Hf
ui
m
m
Ül
H
Vraagstuk No. 641.
Vraagstuk No. 642.
Vraagstuk No. 644.
18
i
B
s
p|l
few
nn
l
SI
i
m
11
11
IJ
s
lij
Hl
s
n
B
Hl
m
IHS
WETENSWAARDIGHEDEN.
Bijvoegsel der Schager Courant van Zaterdag 22 November 1930. No. 8770.
onder leiding van GEO VAN DAM.
OPLOSSING VRAAGSTUK No. 639.
(G. D ent roux). De diagramstand was: Zw. 10 sch.
op 5, 7—10, 14, 17, 19, 20, 36. Wit 10 sch. op 23, 32, 38—
40, 4244, 47, 50. Wit wint hier op fraaie wijze door
een Coup Turc als volgt: 3227, 4741, 4237!!, 39—
J4Ü, 44:24 met een klein en eenvoudig eindspel.
NIEUWE OPGAVEN.
van A. Chaix.
Zwart: 11 sch.
m
Pifcv'
jü
Wit: 8 sch.
De diagramstand in cijfers moet luiden; Zw. 11 sch.
op 8, 10—12, 15, 17, 18, 21, 27, 28 en 35. Wit 8 sch. Op
19, 20, 24, 29, 37, 38, 45, 48. Wit speelt en wint!
OPLOSSINGEN.
VRAAGSTUK No. 637.
„Een familie-raadsel".
De oplossing van dit vraagstuk is werkelijk heel een
voudig... als men er maar erg in heeft! Louise was de
dochter van den derden broer.
VRAAGSTUK No. 638.
„Een domino-probleem".
De zessen zijn als volgt verdeeld:
A. heeft geen 3, geen vieren dan dubbel vier en toch
fier zessen, en omdat dubbel zes bij B. zit, moeten de
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
L. G. MO BE RLY.
li.
Tot voor enkele minuten geleden was ik dat ook niet
van plan, het Idee is juist bij mij opgekomen. Trans-
field is niet zoo ver uit de richting, al ligt het dan ook
niet precies aan de lijn naar Londen."
„Neen, dat scheelt nog wel iets," verklaarde de pre
dikant goed-gehumeurd.
„Ik heb in Londen wat boodschappen en Rupert heb
ik in geen eeuwen gezien, en
„En dus heb je prachtig gelegenheid om eens wat
meer over die juffrouw Campbell te weten te komen,
hè?" vulde dominee Hewetson lachend aan. „Blijf maar
eerst een paar dagen in Londen, kind, dat zal je goed
doen. Paldethley is ook niet wat je noemt een wereld
stad. hè? En cordeel nu niet te streng over dat meisje,
Kelly. Tien tegen een, dat ze heusch niet zoo streng
ts als jij je haar voorgesteld had."
„H'm," was het eer.ige antwoord dat zij zich ver
vaardigde te geven. Zij stond op en maakte zich ge
reed om haar dagtaak te beginnen.
Mevrouw Hewetson was gewend hard te werken, en
haar man was er zich dan ook volkomen van bewust
hoeveel hij aan haar verschuldigd was. Hun beide jon
gens waren op kostschool, haar huishouding nam haar
dU3 niet heelemaal in beslag en al haar vrijen tijd ge
bruikte ze om haar man bij zijn dagelijkschen arbeid
in de parochie behulpzaam te zijn.
Aan de primitieve stopplaats, vanwaar een locaal-
treintje haar brengen zou naar een station aan de groo
ts lijn, nam Dominee Hewetson hartelijk afscheid van
zijn vrouw.
„Veel plezier, hoor. en denk er aan, dat je haar nu
niet erger maakt dan zij is, enkel en alleen om haar
uit pure zusterliefde te kunnen afkammen," schertste
hij. „Pas maar op, ik zie het er nog van komen dat die
juffrouw Campbell en jy de dikste vriendinnen worden.
zessen van A. zijn: 65, 62, 61 en 60.
B. zou 64 of 63 kunnen hebben, maar hij heeft
slechts één drie, en daar hij 4 nullen heeft en de overige
vier bij A zijn, die géén 3 heeft, moet de steen 30 by
B. zijn. Hij heeft dus 64 en 66.
C. moet nu natuurlijk de overblijvende 6—3 hebben.
De vijven:
A. heeft 56 en 50 (daar B. wel de overige nullen
heeft, maar geen 5).
C. heeft 55 (gegeven).
D. heeft dus 54, 53, 52, en 51.
De vieren:
A. heeft 4—4.
B. heeft 2 vieren, waarvan 64 reeds bekend is en
daar C. en D. geen nullen hebben, moet B. in het
bezit zijn van 40 en 46.
C. heeft alleen dubbel 1, dus niet 41, ook niet 31
of 21. Hij zal dus hebben 42 en 43.
D. heeft, zooals reeds bekend is, 45 en voorts zal
hij ook nog de resteerende 41 hebben.
De drieën:
A. heeft er geen; B. heeft met A. de nullen en moet
dus 30 hebben! C. heeft 33 en daar hij buiten dubbel
1 geen eenen heeft, dus ook niet 31 (wij weten reeds,
wie 36, 35 en 34 heeft) moet C. 32 hebben en
schiet voor D. 31 over.
De tweeën:
A. heeft 26; B. 22 en omdat hij de nullen heeft,
dus ook 20. C. heeft (reeds bekend) 24 en 23; D.
25 en de resteerende 21.
De eenen:
A. heeft 16; B. 10; C. 11 en D. de overigen,
dus 1—2, 1—3, 1—4, 1—5.
De nullen:
A. 00, 0—5 en 06; B. de overigen.
Samenvattend vinden wij aldus: A. heeft 65, 62,
6—1, 6—0, 50, 4—4, en 00.
B. heeft 66, 64, 40, 30, 2—2, 2—0 en 10.
C. heeft: 6—3, 5—5, 4—3, 4—2, 3—3, 3—2 en 1—1.
D. heeft 5—4, 5—3, 5—2, 5—1, 4—1, 3—1 en 2—1.
Een puzzle, die heel wat hoofdbrekens gekost heeft!
NIEUWE OPGAVEN.
„DE BUITENGEWONE BOEKHOUDER"
Op het groote kantoor der firma Samuels kan men
onder het Amerikaansch geschoolde personeel menig
merkwaardig type ontmoeten. Zoo ls daar o.a. ook een
man, die noch lezen, noch schrijven kan, terwijl hij
niettegenstaande dit toch de functie van chef-boekhou
der bekleedt en al het daaraan verbonden werk tot
groote tevredenheid van zijn superieuren verricht, dus
zelf doet! Hoe is dat mogelijk?
Als de Hewetsons in Londen waren, logeerden zij al
tijd in hotel Debenham, een rustige gelegenheid, In een
stille straat, waar men meestal allerlei interessante bui
tenlanders en reizigers uit koloniën en dominions aan
trof.
Den avond van haar aankomst in Londen zat Nelly
in den kleinen, gezelligen salon en maakte kennis met
een heer met zongebruind gezicht en spierwit haar, die
al spoedig een kruisvuur van vragen op haar opende
over het leven in Engeland. Aan zijn spraak te oordee-
len moest hij een Australiër zijn en het duurde dan ook
niet lang of Mevrouw Hewetson had haar nieuwsgierig
heid bevredigd door hem de mededeeling te ontlokken
dat hij inderdaad uit Australië kwam.
„Ik ben nog nooit in Engeland geweest," vertelde hij.
„En ik voel mij hier een beetje vreemd begrijpt u? U
moet het mij niet kwalijk nemen, als ik het u een beetje
lastig maak met mijn gevraag."
Nelly lachte vroolijk.
„Gaat uw gang maar hoor! Ik hoop alleen dat lk al
uw vragen kan beantwoorden. Uit ervaring weet ik, dat
menschen uit de koloniën dikwijls beter van Engeland
en Engelsche toestanden op de hoogte zijn dan ik."
„Dat moet u niet zeggen. We noemen Engeland wel
ons moederland, maar er zijn er genoeg bij ons, die van
de moeder maar een droefd klein beetje afweten. Ik ben
zelf een geboren Australiër. Mijn vader is vóór zijn hu
welijk geëmigreerd. Hij was een van de eerste pioniers:
hij is er getrouwd en is er altijd gebleven. Mijn eenige
zuster is hier jaren geleden getrouwd en sindsdien heb
ben we elkaar nooit weer gesproken. Er is anders nog
heel wat voor mij te zien hier in Londen! Die stad schijnt
op iedereen die Engelsch spreekt, een geweldige aan
trekkingskracht uit te oefenen!"
„Ja, ik houd ook heel veel van Londen; ik woon zelf
in een heel eenzame streek."
„Een eenzame streek? Dacht u dat u hier in Engeland
werkelijk weet wat dat is? Je kunt hier toch niet, zooals
bij ons, weken achtereen reizen, zonder, praktisch ge
sproken een levende ziel te ontmoeten?"
„Neen, dat is hier inderdaad onmogelijk," lachte ze.
„De eenzame streek, waarover ik het heb, ligt zelfs aan
den trein!"
En zoo praatten zij gezellig voort over alles en nog
wat en toen Nelly Hewetson naar haar kamer ging, had
ze het gevoel, dat Henry Drake een goede vriend was,
dien ze al jaren kende.
Den volgenden morgen ontmoetten zij elkander weer
aan de ontbijttafel.
„Het doet me plezier dat ik u zie," zei meneer Drake
joviaal. „Ik ben blij, dat u niet tot die dames behoort,
„NUL".
Als men van een bepaald getal tien aftrekt de rest
met 3 vermenigvuldigt, daarna den vierkantswortel
zoekt van het product en van dezen vierkantswortel
nog weer achtüen aftrekt, dan blijft er niets over.
Welk is het oorspronkelijke getal?
OPLOSSING VRAAGSTUK No. 640.
(J. J. Rietveld). De diagramstand behoort te zijn:
Zw. 6 stukken, L68, pions op c7, b6. e6, c3; Kb5. Wit 8
stukken; Ta7, Kd7, La5, Pb4, pions op d3, c2, b2. Wit
bereikt hier het mat in drie zetten door Pa6, met de
dreiging Pc3. Op zwart Ka5 volgt nu Pc7, evenals op
zw. Le7. Na. zw. ba5 speelt wit Tb7, en ten slotte na
cb2 wit Pac5!
NIEUWE OPGAVEN.
van W. A. S h i n k m a n.
Zwart: 5 stukken.
émM
'mm
W3
wy///////
abcdefgh
Wit: 9 stukken.
De diagramstand moet zijn: Zw. Ka8, Te8, Ta5, pion
h5, Df3. Wit Tb7, Lc7, pions b5, c5, a2, c2, g2, Kh2,
Pgl. Wit speelt en geeft mat in drie zetten!
Is het U bekend:
dat Dempsey ter gelegenheid van zijn beroemde
boksmatch met Carpentier indertijd alleen al aan cine
ma-rechten (voor het alleenvertooningsrecht) 240.000 gl.
verdiende?
dat er in 1930 in Amerika 22 millioen blikjes dop
erwtjes werden geproduceerd?
die er de gewoonte op nahouden om op hun kamer te
ontbijten."
Een poosje later vertelde hij, dat er de komende da
gen niet veel van het bezichtigen van Londen zou komen,
omdat hij voor zaken naar het Noorden moest
„Ik ben van plan om van de gelegenheid gebruik te
maken om mijn zuster, waarvan ik u gisteravond ver
teld heb. en die in Yorkshire woont te gaan opzoeken.
Ik heb haar in geen vijf en twintig jaar gezien ik
hoop, dat ik haar vinden zal lk heb het adres, waar ze
na haar trouwen gewoond heeft We hebben elkaar vol
komen uit het oog verloren; Australië is ver weg en ik
heb mijn heele leven hard moeten werken."
„En als u lust hebt eens een kijkje te nemen in Corn-
wall. dan komt u bij ons logeeren," inviteerde Nelly har
telijk. „Het is er buitengewoon mooi."
De vroolijke oogen van den ouden man schitterden van
genoegen.
„Wel, dat vind ik buitengewoon aardig van U! Ik
neem uw uitnoodlging dan ook met plezier aan. Ik wil
dolgraag eens een kijkje nemen in Cornwall en niet
minder graag kennis maken met uw man. Wanneer u
zoo'n ouden ruwen bonk van een Australiër in uw huis
wilt hebben, dan kom lk hoor, en met veel genoegen
ook!"
HOODSTUK XI.
Rupert's vraag.
..Klaar!"
Rupert Dane stond op van zijn vrouwstoeltje en liep
langzaam een paar passen achteruit. Er was iets tri
omfantelijks in den glimlach, waarmee hij zich van
doek wendde naar het meisje vóór hem.
„Ik heb niet de illusie, dat op de beeltenis niets valt
aan te merken." zei hij. „maar ik heb in elk geval mijn
uiterste best gedaan en ik weet zeker dat wanneer ik
er nog iets aan veranderde ik het alleen maar zou
bederven."
„Mag lk het nu eens zien?" vroeg Eva, terwijl zij op
stond. „Het is gewoon een Tantalus-kwelling om weken
achtereen te moeten poseeren voor een portret van je
zelf, dat je niet eens mag zien."
„Er zal wel niets anders opzitten, dan dat lk het Je
laat zien," antwoordde hij een beetje plagend", maar je
moet vooral niet denken, dat ik vind dat ik je recht heb
laten wedervaren. Daar is geen sprake van!"
Ze zette groote verbaasde oogen op, toen ze voor het
schilderij stond. „Eva, de moeder van al wat leeft", las
ze en verrukt keek het meisje naar haar eigen gezicht,
dat er in Chicago op elke 78.958 inwoners een wa
renhuis is?
dat na den oorlog de chocoladeconsumptie in Enge-
land verdubbeld is?
dat het Vrijheidsbeeld In de haven van New-York
450.000 pond weegt?
ZATERDAfiAVOS'DSCHETS.
Een vreemd verhaalvrij naar een Engelsch
gegeven, hewerld door S I R 0 L F.
(Nadruk verboden).
DE meeste menschen hadden hun schouders opge
haald en gezegd: „Och, dat is allemaal flauwe
kul, krantengeklets, sensatielust, anders niets",
zooals men dat bij vroegere gelegenheden ook had ge
daan, als er geruchten gingen, dat de wereld zou ver
gaan. In April was dat begonnen. En nu, ln Mei, was
het plotseling gebeurd. Het was net, alsof er een gele
mist voor de zon trok, die allengs de gansche hemel be
dekte. Er hing een onheilspellende gele lichtglans over
de wereld, het was drukkend heet en benauwd. Hoewel
er geen onweer was en geen bliksemflitsen, kon men aan
de uiteinden van hooge schoorsteenen, in de toppen van
hoornen en andere hooge punten onverklaarbare licht
stralen zien opschieten, vreemde, omhoogschietende vlam
men als het ware, die echter niets werkelijk in brand
staken.
Jlmmie Drummond ontdekte het niet eerder, dan den
volgenden morgen, toen zijn huishoudster hem opgewon
den kwam vertellen, dat de electrlsche waterketel en het
electrische licht in de badkamer niet wilde branden. Uit
zijn humeur stapte hij uit bed, ging in zijn badjas naar
de badkamer kijken en ontdekte dat niet alleen het licht
niet wilde branden, maar evenmin de electrlsche geyser.
Het water uit de electrische heetwaterkraan was koud
en toen het even geloopcn hdd, hield het op. Woedend
liep hij naar de telefoon, om de electriciteitswerken op
te bellen, en te vragen of hij daarvoor al die dure elec
trische apparaten had, om bij de minste geringste storing
van alles verstoken te zijn. Maar de telefoon bewaarde
een doodsch stilzwijgen. Er scheen iets met de electri-
citeit niet in orde te zijn. Zou het toch waar zijn, wat
de kranten al wekenlang hadden geschreven, dat de
aarde door een magnetisch veld zou gaan, en dat alle
aardsche eelectriciteit daardoor machteloos zou worden
Onzin, krantengeklets! bromde Jimmie Drummond, er
was natuurlijk een stomme streek in de centrale uitge
haald. Boos kleedde hij zich aan, rende naar beneden,
naar zijn garage en startte de motor. Ten minste hij
trapte op den starterknop. maar er gebeurde niets. De
motor bleef dood als een pier. Hij sprong uit de wagen,
en draaide aan de slinger, tot hij er van zweette. Maar de
motor sloeg niet aan. Ten einde raad ging hij heen, om
in vredesnaam maar de tram naar de stad te pakken. Het
was al druk op straat. Menschen liepen haastig met onge
ruste gezichten. Bij de tramhalte was een oploopje. Een
op een fiets was juist gekomen en had een verschge-
naar haar eigen oogen, die haar van het doek aankeken.
„Ik ben blij, dat ik op mijn Eva gewacht heb", onder
brak Rupert haar aandachtige beschouwing. „Eindeiyk
heb ik dan toch de Eva geschilderd, die lk zoolang in
mijn droomen gezien had."
De toon waarop hij sprak, joeg haar het bloed naar
het gezicht. Ze voelde dat ze nu onmogelijk zijn blik zou
kunnen ontmoeten. Ze keerde zich daarom snel om. als
of zij haar plaats op het kleine podium weer wilde in
nemen. Maar Rupert legde zijn hand op haar arm en
trok haar dichter bij het schilderij.
„Ik ben blij. dat ik op je gewacht heb." herhaalde hij
zacht. „Je hebt zooveel voor mij gedaan, zoo oneindig
veel meer dan poseeren. Weet Je dat wel?"
„Och kom", antwoordde zij verlegen. „Ik ben blij, dat
je wat aan mij hebt gehad, maar voor zoover ik weet
heb ik toch heusch niets anders voor Je gedaan dan
geposeerd."
„Het is inderdaad zooals je zegt: „Voor zoover je
weet"
Rupert's hand rustte nog steeds op haar schouder,
toen hij vervolgde: „Maar ik wilde zoo graag dat Je wat
dieper keek. Ik zal je uitleggen wat lk bedoel, als je
tenminste geduld hebt. om naar mij te luisteren."
„Geduld?" Eva keek op, maar toen zijn blik de hare
ontmoette, sloeg zij haar oogen snel neer. „Hoe bedoel
je dat? En wat wil je me uitleggen?"
Zij sprak zonder zich eigenlijk bewust te zijn van wat
ze zei. Het was of de aanraking van Rupert's hand op
haar schouder haar belette helder te denken.
„Ga rustig zitten, dan zal ik je alles verklaren," ant
woordde hy glimlachend, terwijl hij haar naar den di
van voerde, die tegen den muur stond. „Heb je heele
maal niet gemerkt, wat een prikkelbare, ongevoelige, ha
telijke kerel ik was, toen je me leerde kennen?"
„Neen, nooit," lachte zij, „al die eigenschappen die Je
daar opnoemt, heb ik nooit bij je kunnen constateeren!"
„Dat bewijst niet, dat ik ze niet bezat. Neen, trek je
hand nu niet terug. Als ik Je hand vasthoud, valt het mij
gemakkelijker je alles uiteen te zetten...!"
En hij drukte haar hand, die hij onder het spreken in
de zijne had genomen, steviger.
Zij bloosde weer, maar trok haar hand niet terug.
„Toen ik hier voor het eerst kwam." vervolgde Rupert,
.dacht ik dat ik nooit meer zou begeeren om intiem con
tact te hebben met een van mijn medemenschen en
vooral met een vrouw. Een vrouw heeft mij veel ver
driet gedaan, of beter gezegd een man had haar over
reed om mij in den steek te laten. Het was zijn schuld.
Neen, het was Violet's schuld niet. Arme Violet! Het
was in elk opzicht de schuld van Nigel Bannister."
