AIiihei Bitlis-
De Heilige Maand in Turkije.
c KING pepermunt
Uitgevers: N.V. v.h. TRAPMAN Co., Schagen.
DE LANGENDIJKER
GROENTENVEILINGEN.
Haagsche Brief.
Woensdag 11 Maart 1931.
SCHAGER
74ste Jaargang No. 8830
C01
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donder
dag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur, worden Adver-
teritiën nog zooveel mogelijk in het eerstuitkomend nummer geplaatst
POSTREKENING No. 23330. INT. TELEF. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.80. Losse nummers 6 cent ADVERTEN-
TlëN van 1 tot 5 regels f 1.10. iedere regel meer '20 cent (bewijsno.
inbegrepen). Grootere lettors worden naar plaatsruimte berekend.
DE RAMAZAN, DE MOHAMEDAANSCHE VASTEN
MAAND. NACHTELIJKE OPTOCHTEN.
HET BAIRAMFEEST.
(Van onzen reizenden correspondent)
MERSINA, 28 Februari 1931.
DE Rarnazan is voorbij en in lustige, doch niet uit
gelaten vroolijkneid is de Bairam gevierd, het
feest, dat een einde maakt aan de Mohame-
daansche vastenmaand, die nog door honderden
(millioenen in de wereld streng wordt gehouden.
De vastenmaand, Rarnazan (in het Arabisch „Rama
dan") is de negende maand van het Mohamedaansche
jaar. dat officieel in Turkije is afgeschaft, doch in ker
kelijke aangelegenheden nog geldt. Heilig is deze maand,
omdat in haar volgens de overlevering de Koran der
anenschheid werd geschonken en streng is het vasten,
zóó streng, dat het niet te vereenigen valt met het
moderne, gehaaste leven, zooals wij het in Europa
kennen en dat, niettegenstaande het streven der repu-
hlikeinsche Turksche regeering, in Turkije nog niet
volkomen is ingevoerd. Ir. de maand Rarnazan moet
elke dag volkomen worden gevast van 's morgens het
oogenblik, dat men een zwarte van een witte draad kan
onderscheiden tot zonsondergang. Niets mag worden
gegeten, niets mag worden gedronken, ook rooktn
is verboden en zeer vrome Muzelmannen slikken zelfs
hun speeksel gedurende het vasten niet in, doch spu
wen het uit.
Dit jaar was, tenminste in de sub-tropische gebieden,
het vasten betrekkelijk gemakkelijk, daar de Rarnazan
viel in den wintertijd. Niet altijd is dit echter het geval,
daar de Mohamedaansche jaren anders zijn dan de onze.
Het Mohamedaansche jaar telt twaalf maanden, afwis
selend van 29 en 30 dagen In de schrikkeljaren komt
hij de laatste maand nog een dag extra, zoodat over
veertien jaar b.v. de Rarnazan valt in d^ laatste weken
van Augustus en do eerste weken van September, een
tijd, dat de dagen veel langer, warmer en droger zijn.
De onthouding van drinkwater van 's morgens vroeg
tot na zonsondergong wordt dan een marteling, die
nauwelijks te verdragen is. Men denke zich zulk een
vastentijd in een moderne samenleving, in fabrieken
of bij arbeiders, die zwaren arbeid op het land of in een
haven hebben te verrichten Ontheffingen van dit vas
ten bestaan alleen voor reizigers, voor soldaten gedu
rende den oorlog en voor vrouwen in bijzondere omstan
digheden, doch later moeten ze het verzuimde inhalen
en een arme een maaltijd verstrekken.
Het is begrijpelijk, dat de werkkracht van menschen,
die een heelen dag niet eten of drinken, buitengewoon
gering is en bij velen, die zich het eenigszins kunnen
veroorloven, valt de capaciteit op niets terug, omdat ze
hun leven omstellen, overdag slapen, of tenminste
rusten en 's nachts smullen en zich vermaken.
Gedurende de eerste heft van den Rarnazan woonde
lk nog in mijn hut in het gebergte en eiken nacht
hoorde ik van verre en van nabij het lawaai van fees
ten. 's Avonds, als de zon was ondergegaan, klonken
paukenslagen en tromgeroffel. Dat was het teeken, dat
de vasten werd afgebroken. De menschen waren thuis,
smulden hongerig allerlei lekkernijen, maar in den nacht
ontwaakte ik vaak door vreemde optochten, die door
het gebergte trokken .Groepen mannen (de vrouwen
bleven thuis) gingen bij elkander op bezoek en door het
venster bij mijn veldbed zag ik hen in de duisternis,
fantastische groepen met het nerveuze, opwindende
rythme van hun gongs en groote trommels. Een soort
nasale schalmei gaf daarbij een bizarre melodie, welke
steeds werd herhaald en in hun feestvreugde losten de
mannen telkens schoten uit geweren en revolvers. "Wild-
romantisch en beangstigend waren deze groepen, met
hun lawaai en muziek. Nog vóór het eerste morgenlicht
grauwde, trokken ze wede terug onder luidruchtige
vreugde, en daarna werd het stil in de huizen. Het
vasten was weder begonnen, maar in dezen tijd van het
Jaar duurde het niet vesl langer dan tien uren per et
maal en was het -:elfs voor hen, die genoodzaakt waren
te werken, nog uit te houden.
Dat dringende, roepende-, nerveuse rythme der gongs
en tromme's in den nacht, den nasalen klank van de
schalmei met haar zich telkens herhalende melodie,
de schoten, de wilde kreten der mannen nu en dan, ter
wijl verderop de jakhalzen huilden en ergens ver weg
honden blaften in de duisternis, zal ik niet gemakke
lijk vergeten,
De tweede helft van den Rarnazan woonde ik ree Is
te Mersina en eiken morgen, als de hemel nauwelijks
grauwde, knalde een kanonschot, ten teeken, dat het
vasten moest beginnen. Eer kanonschot ook kondigde
eiken avond het einde van het vasten aan. De Rarnazan
is niet slechts een tijd van vasten, hij is ook een maand,
dat de Mohamedanen nog trouwer dan anders zich
houden aan hun godsdienstige plichten en eiken avond
waren de met honderden lampjes en kaarsen verlichte
moskée's vol. De mlnarets waren kleurig geillumineerd.
Aan de hoofdstraat van Mersina bevindt zich een
moskee, waarin men doo- de laaggeplaatste vensters
gemakkelijk binnen kan zien en eiken avond maakte ?k
een kleine wandeling om dat te aanschouwen. De vloer
was- bedekt met tapijten, daarop zaten, op hun ge
kruiste beenen, de geloovigen. voor hen eenige hodzja's
(priesters) allen met het gelaat in de richting van
Mekka. Telkens bogen allen zich diep, eerbiedig, ter
eere van Allah, den eeuwigen.
Alleen de hodzja's droegen nog fez en turban. Hun is
dat nog geoorloofd. De anderen droegen petten, want
evenmin als de Joden ontblooten de Mohamedanen het
hoofd in hun bedehuis. Merkwaardig was. dat allen de
klep op zijde droegen, zoodat ze den klep niet konden
zien en ze de illusie kondei- houden nog de fez te dragen.
Hieraan kon men waarnemen, dat het fez-verbod door
velen zwaar wordt gevoeld en met te.genzin aanvaard,
doch, „wat God auldt, moet ook de mensch verdragen".
Reeds een week voor het einde van den Rarnazan be
gon men overal met voorbereidselen voor het grooten
Bairam, het feest van het einde der vasten. De huizen
worden dan extra schoon gemaakt, soms ook op nieuw
geverfd, de kinderen kregen nieuwe kleederen en onder
elkander zenden de Mohamedanen gelukwenschen. Kleu
rige Bairamkaarten ziet men overal te koop. Bairam is
voor de Mohamedanen het absolute feestbegrip en ze
spreken b.v. van Kerstmis als van „den Bairam der
Christenen". Den avond van den laatsten vastendag knal
den één en twintig kanonschoten. De zware maand, die
dit jaar niet zoo heel zwaar was, doordat ze viel in den
wintertijd met korte en koele dagen, was ten einde en
het feest van drie dagen begon. Van mijlen uit de om
streken stroomden de menschen naar Mersina; er kwa-
mèn er te paard, op ezels, enkelen met kameelen, maar
de meesten arriveerden in autobussen, d.w.z. vrachtauto's
waarop men een houten stellage een soort huisje had
gebouwd. Het voornaamste punt van het programma,
was goed eten. De" restaurants hadden allerlei lekker
nijen voorradig. De Turksche keuken is niet slecht, al
zijn de combinaties naar onze begrippen een weinig
vreemd. Vleesch met yoghurt, een soort dikke melk, ge
braden, is voor ons eenigszins zonderling, maar het is
voedzaam en smaak*, goed Varkensvleesch is natuurlijk
niet te verkrijgen, want het varken is onrein en rund-
vleesch wordt zeer weinig en dan nog slechts in den
winter gegeten. Schapen- en lamsv'eesch vormen met
kippen de voornaamste vleesohprijzen. Besohonken men
schen ziet men niet, want er wordt „gegeten", en niet
„gedronken", daar wijn door den Koran verboden is.
Een aantal Mohamedaansche wetgeleerden strekt dit
verbod uit tot alle alcoholische dranken, velen evenwel
staan op een ander standpunt, doch in één ding zijn
allen het eens, n.1. dat dronkenschap als een groote
zonde moet worden beschouwd. Een beschonken Muzel
man is dan ook een zeldzaamheid en de groote meerder
heid der Mohamedanen houdt zich het absolute drank
verbod.
Er was voor den Bairam een soort kermis aangericht'
met tallooze schommels, draaimolens enz. en natuurlijk
vele koffietentjes. Kleine orkestjes speelden. Er heerscht
een ingetogen, rustige vroolijkheid, waaraan wij wel een
voorbeeld kunnen nemen. Ook vrouwen, die door de re
volutie niet alleen het kiesrecht, maar ook veel aan vrij
heid hebben gewonnen, bewogen zich met hun in nieuwe
kleederen uitgedoste kinderen, tusschen de menigte.
J. K. BREDERODE.
De ingevallen winter en de gunstige ge
volgen ervan voor den Langendijker tuin
bouw. De aanvragen om tuinderscre-
diet. Roode koolprijzen aanmerkelijk
hooger. Idem die der gele kool. Stij
ging met ongeveer 100 procent der witte
koolprijzen. Groote aanvoeren van alle
koolsoorten. Groote aanvoer van uien
tegen iets betere prijzen. Peen oen wei
nig hooger. Bieten beste prijs.
Het winterde de laatste week hard. Niet alleen
kreeg de natuur daardoor een ander aanzien, doch
ook de gezichten van de Langendijker tuinbouwers
veranderden bij den dag, Met „lange" gezichten had
men den heelen winter op ijs gewacht, doch nimmer
was het echt winterweer geworden. Plotseling nu, op
een tijd, dat niemand dit verwachtte, komt er een
wintertje over kool- en groentenland, dat de opgesta
pelde tuinbouwproducten niet deert, daar die vrijwel
vorstvrij in de schuren liggen opgeborgen. En mocht
het buitengewoon hard vriezen, dan is er nog altijd
een middel, om de boeten wat te verwarmen.
Die noodzakelijkheid is gelukkig nog niet gebleken,
doch het vriest de laatste week net hard genoeg, om
de prijzen onzer winterkool weer wat op peil te bren
gen, op normaler hoogte alzoo, dan dit den ganschen
winter het geval is geweest. Deze week zal met een
krijtje aan den balk worden geschreven, al was het
maar alleen om de groote wisselvalligheid aan te
toonen, die voor en na in den toestand van den tuin
bouw valt op te merken
Alle koolsoorten stegen de laatste week buitenge
woon sterk in prijs, soms met 100 en meer. Dit
moet en kan nergens anders aan toegeschreven wor
den dan aan het koude weer. Kool wordt dan een
geliefd gerecht op de tafel van rijk en arm. Uit de
tuintjes, waar als gevolg van het zachte weer nog wel
wat uit te halen was, kon nu mets meer worden op
gediend. Ook in het buitenland deed zich de behoefte
aan kool in meerdere maten voelen en zoo waren de
factoren aanwezig, die er aan konden meewerken,
om een flinke prijsverhooging te bewerkstelligen.
De aanvoeren waren deze week bijzonder groot, in
aanmerking genomen de voorraden welke nog aan
wezig zijn. Vergeleken met het vcrige jaar is het per
centage van de aanwezige voorraden deze week veel
grooter geweest dan in de overeenkomstige van het
vorige jaar. Intusschen was het jammer, dat op een
's Gravenhage, 9 Maart 1931.
Wij filmen „Finale". E«n erfenisge
schiedenis. De Toren-Garage onder
den hamer. Het carillon wordt her
steld, Zal de Musschenberg vei dwij
nen?
Dezer dagen liepen door de Residentië mannen met
plus-fours, artistieke haren en dito-brillen, met
arendsoogen loerend naar plaatsen, waar zij hpn
schijnwerpers konden neerzetten om er gedeelten te
filmen van de eerste Nederlandsche geluidsfilm „Fi
nale", welke naar een scenario van den Haagschen
literator en journalist Ben van Eysselstein wordt ge
draaid. Eenigen tijd geleden werden reeds atelier-4p-
namen verricht met Adolpne Engers, thans heeft men
gefilmd in een café en in de drukkerij van een
Haagsch dagblad In het hartje van de stad, op de
Groenmarkt hadden de cineasten een café gevonden
waar zij een van de scenes zouden opnemen. Na slui
tingstijd was de bloem van de Haagsche journalistiek
opgetrommeld om aan de leestafel te inogen aanzitten
kranten te lezen, verslagjes te pennen en borrels te
drinken. Zoo echt mogelijk moest allbs zijn! Echte
journalisten, echte kranten en inderdaad ook echte
verslagjes over het nachtelijk film-experiment. Eerst
's nachts om drie uur was alles afgeloopcn. Den vol
genden dag kroop de cameraman tot schrik en verba
zing van de drukkers tusschen de raderen van een ro
tatiepers
Spoedig kunnen we de vertooning van deze eerste
Nederlandsche geluidsfilm, die in Berlijn gesynchro
niseerd wordt, tegemoet zien.
Een bericht, dat doet denken aan een filmscenario
verscheen dezer dagen in de kranten. Een bond van
erfgenamen opgericht! Wij hebben al bonden van te
leurgestelde verzekerden, gopensionneei den, werkloo-
zen, maar een voor teleurgestelde erfgenamen, dat is
iets nieuws. En nog wel een bond van ooms, tantes,
achter-, bet-over-achter-neefjes, nichtjes, opoe s en
opa's, die om één erfenis wilien vechten De bond telt
al drie honderd leden, en er is nog plaats voor meer.
U kunt ook geballoteerd worden, want de bond is
landelijk!
Wat is er nu eigenlijk precies aan de hand'? Het
gaat dan om een zekeren Job Gordijn, die in de acht
tiende eeuw in Delft werd geboren, naar de Oost
trok, schatrijk werd, terugkeerde naar Delft, daar
stierf inja, daar loopen nu de meeningen uiteen,
maar laten we een van die meeningen als juist aan
nemen en zeggen, dat hij 13 April 1797 in het gasthuis
te Delft overleed endat is natuurlijk het voor
naamste millioenen naliet.
De familie, die 13 April 1797 als datum van overlij
den aanneemt, staat met deze opvatting tegenover die
der overlijdensboeken van het gasthuis, die 1787 als
doodsjaar vermelden. Want er is wel een overlijdens-
acte van Joseph Gordijn, overleden in 1797, maar geen
Joh Gordijn. Doch deze Jobs-tijding schijnt de inmid
dels tot honderden aangegroeide schare erfenamen
niet af te schrikken. De millioenen lokken en Gor-
dijns, van der Speks, Remmerswaals, Parlevliets en
anderen zullen deze millioenen nu wel eens in de
wacht trachten te sleepen. Doch ook hier geldt „de
Cost gaat voor de baet uit" en elk, die lid van den
bond wil worden moet natuurlijk contributie betalen.
Het nieuwste gok-systeem! Gordijn.
Nu we toch over millioenen bezig zijn, kunnen we
over die andere gok-affaire spreken, waar nu wel geen
millioenen maar toch honderdduizenden guldens mee
gemoeid zijn. Wij bedoelen Ie Torengarage, het mo
derne garage-gebouw met drie verdiepingen, waar de
auto's langs een spiraalvormig klimmenden weg
naar boven kunnen die het vorige jaar is gereed ge
komen en in gebruik genomen, doch die kortgeleden
in staat van faillissement is verklaard. De torenga
rage onder den hamei! Gelukkig voor het stads
beeld, niet voor de crediteuren was het slechts een
notaris-hamer, die m het rookerige vendu-huis der
notarissen, waar gemeenlijk slechts afgedankte in
boedels en zoo nu en dan huizen worden geveild, die
het moderne, een half millijen gekost hebbende ge
bouw van eigenaar moest doen veranderen. Er was
groote belangstelling voor dezen verkoop, die de ge
moederen den laatsten tijd .n beweging hield. W at
zou men voor het gebouw geven? Monotoon klopte de
hamer op het groene laken, eerst in een snel tempo.
Vele hamerslagen vielen, voordat zich een kooper
meldde. Eerst bij de '202.000 klonk er resoluut „mijn".
Twee honderd duizend gulden biedt men voor een ge
bouw, dat een half jaar geleden is klaargekomen en
500.000 gulden kostte. Arme crediteuren! Er schijnt
met de groote bouwwerken in Nederland steeds zoo
iets te moeten gebeuren. Eerst failliet gaan en dui
zenden guldens verliezen: een wettelijk geoorioofde
oplichting! De initiatief nemers en de eerste geld
schieters leggen het loodje erbij en anderen koopen
voor weinig geld een onderneming, die kant en klaar
is en dan rendeeren kan. Een mooi voorbeeld vindt
men ook bij het Carlton-Hotel in Amsterdam.
Even voorbij de torengarage staat de oude St. Ja-
cobstoren,, een bouwwerk, dat in vroeger eeuwen ook
niet zonder moeilijkheden is tot stand gekomen en
voorzien is van een spits, die vooi velen een aanhou
dende bron van ergernis is, voor heel de stad een bron
voortdurend dispuut is. In de laatste zitting van den
gemeenteraad kwam die toren ter sprake, omdat
het carillon dringend verbetering noodig heeft. De
klokken zijn gescheurd en ofschoon het spel van den
beiaard nog niet hartverscheurend is, zuiver is het
allerminst. De gemeenteraad, gul als steeds, had wel
eenige lapjes van duizend over voor een zuiverklin-
kend klokkenspel, praatlustig als steeds nam men
deze gelegenheid te baat om lucht te geven aan al
dan niet vermeende grieven tegen den torenspits,
die volgens sommige leden teckenen van verval be
gint te vertoonen. Maar de wethouder Quant kwam
vertellen, dat de toren onder voortdurende controle
staat, reparatie niet noodig is en n nieuwe spits wel
twee ton zou kosten, wat wel de toren, maar niet de
gemeentekas kan dragen.
Zooals bekend kwam vorig jaar het nieuwe stad
huis-plan in kruiken en kannen, het Alexanderveld,
dat aan het Rijk toebehoorde werd bepaald als de
plaats voor het nieuwe Raadhuis. Maar niemand
dacht er toen aan, dat hier neg een strijd uit zou
voortvloeien om den Musschenberg, een stukje na
tuurschoon aan den Waalsdorperweg, waarop de ge
meente voor het rijk de kazernes zou bouwen, die
thans rond het Alexanderveld staan. De vereeniging
voor natuurbescherming heeft nu aan de Koningin
een verzoekschrift gericht om deze plannen niet te
doen doorgaan. Wij hopen, dat men een andere op
lossing zal weten te vinden, want aan natuurschoon
kunnen wij in Den Haag niets meer missen.
(Nadruk verboden.) v
Dc scheikundige analyseert,
-~het publiek proeft
nrj de aparte kwaliteit van
dezer dagen het aantal spoorwagens niet in voldoen
de mate beschikbaar was. om alles te vervoeren. Dub
bel jammer is zoo iets. als men bedenkt, dat dit de
prijzen drukt en alzoo financieel nadeel veroorzaakt
aan onze tuinbouwers, die het de laatste twee jaar
zoo hard te verduren hebben.
Dit laatste is dé laatste weken wel gebleken bij de
behandeling van de aanvragen om tuinderscrediet,
gegarandeerd door provincie en gemeenten. Al moge
het aantal credietbehoevende tuinders aan het eigen
lijke Langcndijk niet veel grooter zijn dan in 1923,
in de omliggende gemeenten is het aantal aanvragen
veel grooter dan in genoemd jaar. Koedijk en War-
menhuizen spannen ongetwijfeld wel de kroon in de
zen, want in die gemeenten zullen zeker wel de helft
van het daar gevestigde aantal tuinders voor dit ge
meentelijk-provinciaal crediet in aanmerking ko
men. Bij een dergelijke verhouding is het toch wel
duidelijk, dat de toestand van velen precair is En
als we mogen afgaan op ontvangen inlichtingen, dan
zullen vele tuinbouwbedrijven alleen dan het hoofd
boven water kunnen houden, als het komende jaar
een uitkomst geeft, die een normaal financieel voor
deel oplevert. Zou er nog eens zoo'n jaar overheen
moeten komen als 1929 en 1930 vooi den tuinbouw
zijn geweest, dan zal het met vele bedrijven gedaan
zijn. Voor gemeenten, die zich voor een tamelijk hoog
bedrag garant hebben gesteld, is het zeer te wen-
schen, dat de tuinbouw weer rendabel wordt, want
het zou voor haai die haar inkomsten bijna uitslui
tend uit den tuinbouw moet trekken, een financieele
ramp zijn, als de voorschot,nemers niet m staat ble
ken, hun voorschotten terug te betalen Van de vol
gende jaren hangt dus voor de tuinbouwgemeentcn
in deze streken bijzonder veel af en voor de bestuur
ders geldt thans meer dan ooit: gouverner eest
prévoir, regeeien is vooruitzien.
Op de roode koolmarkt liep het in de afgeloopen
week op rolletjes. De voor-vorig" week vertoonden
zich reeds aanwijzingen van opleving, toen Vrijdag
en Zaterdag de prijzen van f 11 werden betaald. Dins
dag van deze week werd aan de veiling van den
Noordermarktbond f7.50f 11.50 betaald, en f4.70
f 11.60 aan de veiling van de L.G C. voor eerste soort
en f3.80f8.90 voor doorschot. Eiken dag liepen de
prijzen iets omhoog, zoodat Zaterdag te Noordschar-
woude voor eerste soort f8.10f 13.60, voor eerste
soort te Broek op Langcndijk f8.80—f13.10 werd be
taald. Tweede soort bracht daar toen ook f5f 11.80
op. Voor groote kool werd weinig minder besteed
dan voor de middelmatige en ook het kleine goed
week weinig in prijs af van de andere grootten In
de overeenkomstige weck van het vorige jaar waren
de prijzen aanmerkelijk lager. Voor eerste kwaliteit
werd toen f4.50f9.50 betaald, terwijl tweede soort
f3.50f8 opbracht. De aanvoer in d" nu afgeloopen
week beliep te Broek op Langendijk 33 spoorwagens,
te Noordscharwoude 104; het vorige jaar was dit 50
en 100, waaruit wel blijkt, dat, waar de voorraden
thans maar de helft meer bedragen van verleden
jaar, de aanvoer in de afgeloopen week buitenge
woon groot is geweest. Zich spiegelende aan verleden
jaar, toen de prijzen der roode kool in April sterk
terug liepen en bedenkende, dat veel kan verloren
worden beschouwd met het langer bewaren, haasten
de tuinbouwers zich hun voorraden voor deze beste
prijzen op te ruimen.
De houders van gele kool hadden de hoop wel
haast opgegeven. Bij het uitblijven van den winter,
was het hun ongetwijfeld ook slecht vergaan. Op het
eind der vorige week kwam er een kleine stijging.
Het begin van deze week reageerde daarop nog wei
nig. Dinsdag echter werd aan de veiling te Broek op
Langendijk reeds tot f5.30 besteed en Woensdag was
de noteering daar f 4.4<>—f7,20. Toen werd voor door
schot zelfs f4.50f6.80 betaald, waaruit blijkt, dat
er weinig verschil tusschen de eerste en de laatste
bestaat, in den verderen loop der week kwam er nog
iets hij deze prijzen, weshalve Zaterdag te Broek tot
f7.40, te Noordscharwoude tot f7.80 werd betaald.
Deze kool brengt nog niet den prijs op. die het vo
rige jaar op dezen tijd werd betaald; toen toch werd
tot f9 besteed. In de afgeloopen week werden 100
spoorwagens verhandeld tegen verleden jaar 80.
Maar tegenover den mindern prijs, dien de gele
kool thans nog opbrengt staat de veel hoogere der
Deensche witte. Bleef het de eerste twee dagen dezer
week nog ongeveer bij het oude. Woensdag kwam
ook bij deze kool de betere stemming. Aan de veiling
van den Noordermarktbond werden toen f3.50f4.50
besteed voor eerste soort, aan de Broeker veiling iets
minder, en voor tweede soort f2.10—13.80. De volgen
de dagen liepen de prijzen nog met flinke sprongen
omhoog, zoodat 'Zaterdag aan de veiling te Noord-
charwoude f4.50—f7 werd besteed. Dot zijn andere
prijzen dan verleden jaar: toen verkocht men ze op
den zelfden tijd voor fl—f2. Zijn de prijzen wel is
waar den heele winter ook voor deze kool laag ge
weest, toch zal de uitkomst aanmerkelijk beter zijn,
dan in 1929,30. Er werden gezamenlijk aan beide vei
lingen 83 spoorwagens aangevoerd
Belangrijk was weer de aanv.oer van uien. Ze deel
den echter niet in de algemeene prijsstijging, of
schoon ook op het eind der week eenige opleving
viel te constateeren. Aanvankelijk werd voor uien
f2f 2.80 betaald, grove brachten f2f'2.40, drielin
gen f 1.20—f2. Deze prijzen golden tot Vrijdag, toen
er een verhooging van 20 40 cent intrad. Zaterdag
werd voor uien f 2.60—f3.50 betaald, voor grove
f2.80f3.40, drielingen f2.80— f3.80. Nep bracht
f 1.80f2.10 op. Aangevoerd werden ongeveer 35
spoorwagens.
De prijs van de peen was iets hooger dan de vo
rige week. In het begin der week werd f2.30—f2.40
besteed voor groote, op het eind f2,50—f2.80, kleine
brachten f 1.10—f 1.40 op.
Bieten waren weer best in prijs: er werd van
13.50—f8 per 100 K.G. voor besteed.
