SchagerCourant Het Oude Huis. Radioprogramma Tweede Blad. Ingezonden Stukken. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Donderdag 26 Maart 1931. 74ste Jaargang. No. 8839 EEN NIEUWE LENTE, EEN.... Het spreekwoord zou moeten worden aangevuld met... een nieuw geluid. In Nieuwe Niedorp moet er echter wat anders staan. Geen nieuw geluid, maar een zeer onfrisch geluid valt in onze gemeente te beluisteren. Wij moeten dit constateeren naar aanleiding van het verslag van de vergadering van de Middenstandsvereeni- £ing. Genoemde vereeniging wil zichzelf bombardeeren tot ikiesvereeniging. Hoewel een weinig komisch, is dit toch haar goed recht. Immers, als je middenstander bent, gebeurt wel eens iets in den Raad, waar je om je nering, geen kritiek op wil uitoefenen, maar waar je het niet mee eens bent. Alleen zouden wij even willen vaststellen, dat wanneer men zich buiten den Raad van kritiek onthoudt uit vrees voor zijn nering, men al bij voorbaat gedoemd is om in den Raad heelemaal een strooman te worden. Enfin, dat moet ten slotte een ieder weten. 't Begeeren is veelal meer dan 't hebben. Maar wat toch wel een woord van kritiek verdient, is de houding van „Burgemeester Visser", aannemende ten minste, dat het verslag in de Schager Courant, waarop geen tegenspraak is verschenen, juist is. Een Burgemeester heeft ongetwijfeld het recht om tot een politieke partij te behooren en voor de begin selen dier partij op te komen. Het is echter een eisch van politiek fatsoen, dat hij zich, wanneer de Gemeenteraadsverkiezingen naderen, tot zijn eigen partij bepale. Als Burgemeester moet hij zich ten opzichte van andere politieke partijen van eenige animositeit ont houden. Eilacie. Het heeft jaren geduurd voor en aleer het tot Burgemeester Visser was doorgedrongen, dat hij als Burgemeester geen zetel in den Raad behoorde te be zetten. Volgens genoemd verslag schijnt hij thans toch uitsluitend als Voorzitter van den Raad te zullen gaan fungeeren. Dit zou de hoop wekken, dat hij zich als Burgemeester werkelijk boven de partijen zou stellen. Niets van dit alles! Le roi est mort Vive le roi! Onze burgemeester sneuvelt als Raadslid, hij leeft weer op in een andere gedaante! Thans gaat hij optreden als bemiddelaar. Bemiddelaar, in zijn kwaliteit als hoofd der gemeente, niet tusschen alle partijen, ook niet tusschen partijen die uitsluitend zyn richting zyn toegedaan, neen, dat maakt niet uit Of de leden van die partijen vrijzinnig-democraat of oud-liberaal, anti-revolutionnair of christelijk-historisch zijn, dat maakt niet uit, alleen, zij mogen niet zijn Roomsch-Katholiek of S.D.A.P.'er. Immers onze burgemeester, die voor ons allen gelijk moet zijn, treedt op als leider van een comité, dat al bij voorbaat een vergadering bijeenroept waar een leder mag komen. Alleen geen Katholieken en geen S.D.A.P.'ers. Een groot eenheidsfront van neutralen of beginsel- loozen tegen Zwart en Rood. Zwart kunnen wij nog wel weglaten, blijft over Rood. En dat ondter leiding van den Burgemeester. Gaat dat zien! Gaat dat zien! Burgemeester van Nieuwe Niedorp leider van een consortium ter fabricage van eenheids-C worst) lijsten voor de a.s. Gemeenteraadsverkiezingen. Gegarandeerd vrij van roode en zwarte smetten. Kleur en smaak als verwaterde witte kool! EEN MIDDENSTANDER. Nieuwe Niedorp, 22 Maart 1931. W IJ BREIEN!!! en repareeren alle soorten wollen kleeding, kousen en sokken (ook de allerfijnste). Jaap Snor, Zuidstr. 19, Helder. (Let op den gelen winkel) Depot voor Schagen C. de Moei (Noord). Depot voor Alkmaar J. G. Verspaandonk, Hekelstraat 23. Harin Hulsman komt u bezoeken. FEUILLETON Naar het Hongaarsch van CECILE TORMAY J. W. JORISSEN 25. De ouden hadden meer weerstandsvermogen dan wij. Ons geslacht krijgt, reeds jong. veel te veel stooten. Herinner je je nog dat die granaat tegen het huis sloeg? En de brand? Die onder ons zwak waren, die hebben die dingen gebroken, die sterk waren, maakten ze sterker. Je bent er sterker door geworden. Bij jou is het goed, Anna, alleen maar bij je te zijn is al goed, je bent zoo zeker en zoo kalm. Maar blijf dan altijd bij mij, Christoffel. Ja. En zeg eens, ben je 's nachts nooit bang? Is 't niet, zoo iets kan men niet aan een vreemde vragen En heb je nooit dat gevoel, als je alleen bent. dat iemand achter je rug staat? Tegen den muur staat en oplet wat je doet? Stijf van schrik zag Anna haar broer aan. Maar dat is toch dwaasheid... Kachelfeeën en pianomuizen, zei Christoffel en zag met doffe oogen naar de groene kamer En de kleine George? Hij lachte met gemaakte vroolijleheid: die is zeker al een heele kerel geworden. Ik heb uit Parijs een paard voor hem meegebracht. Van binnen zit er een mechaniek in; dat moet je opwinden als een uurwerk, dan loopt het. Wat een wonderen vinden de menschen tegenwoordig al niet uit! Hij begon van steden, van reizen te spreken. Van den keizer van Frankrijk, van de Parijsche beurs, van de toiletten van keizerin Eugenie. Onderwijl rookte hij de eene sigaar na de andere. De matheid verdween uit zijn stem en zijn oogen werden levendiger. Toen hij de trap afging, floot hij. Anna hoorde het duidelijk, maar toch kon het haar niet geruststellen. Sedert zijn zuster getrouwd was. woonde Christoffel beneden in het parterre. Hij had twee kamers van het oude kantoor laten Inrichten, die ledig stonden, sinds men de centrale zaak had ingekrompen. In de diepe, gewelfde kamer stonden bloemen op de kast. Hij wist, dat Anna ze daar had neergezet. Ook het kanten kleedje op het nachttafeltje had zy daar neer- Zitting van Dinsdag 24 Maart. Meervoudige Strafkamer. DIEFSTAL OF OPLICHTING VAN EEN RIJWIEL. De 33-jarige Petrus G., te Schoorl geboren, doch zwervende en thans gedetineerd in het huis van be waring te Alkmaar, stond terecht op grond van het feit, dat hij op Zaterdag 20 September van het vorige jaar zijn toenmaligen kostbaas Joh. Swidde te Alk maar diens rijwiel afhandig gemaakt had met het smoesje, dat hij ten behoeve van de Alkm. IJzer- en Metaalgieterij een opdracht had met betrekking tot een sluitstuk, Verdachte was echter reeds ontslagen bij de fabriek en het was zijn doel er op het rijwiel tusschen uit te trekken om ander werk te zoeken. De verdachte verklaarde thans aangedaan, dat het zijn oprechte bedoeling was geweest, het karretje te rug te brengen bij zijn kostbaas, die hem steeds goed had behandeld. Hij was echter in gebreke geble ven dit loffelijke voornemen ten uitvoer te brengen, welke nalatigheid hem op ernstige wijze in aanraking bracht met den strafrechter. Het staat echter wel vast dat verdachte geestelijk minderwaardig is. Door Dr. Hoeneveld, psychiater en zenuwarts, werd aangedrongen op een althans voorwaardelijk ter be schikking stelling der regeering en plaatsing in het „Groote Woudhuis". De heer Officier kon zich met dit voorstel niet ge heel vereenigen, omdat hij zulks niet in het belang achtte van verdachte, noch van de maatschappij Gerequireerd werd alzoo 1 dag gev. met aftrek van 1 dag voorarrest en ter beschikking stelling der re geering, doch o n voowaardelijk. Mr Eecen, verdediger van verdachte, noemde het oogmerk wel niet bewezen, doch refereerde zich ove rigens aan het requisitoir. EEN MINNAAR VAN HET EDELE STROOPERS- VERMAAK BIJ NATUUR-, MAAR OOK BIJ KUNSTLICHT. Op 30 Januari Anno Domini 1930 verscheen voor den Kantonrechter te Alkmaar de 21-jarige boeren werkman Jan B. le Egmond Binnen, 'n stoere knaap met bruischend stroopersbloed, aan wen ten laste was gelegd, dat hij zich in den avond van 18 Decem ber had bevonden in het jachtveld, gewapend met een fel lichtende carbidlantaarn, vermoedelijk met het doel, zich meester te maken van de uit hun zoete rust gestoorde konijntjes. De jachtopziener Joop van den Berg, was echter ook op zijn qui vive en zat rnet volharding den vluchtenden lichtbakstrooper achter de vodden. Hoewel het hem niet gelukte Jan B. aan te houden en de lantaarn in beslag te nemen, was hij hem toch dicht genoeg op de hielen om hem te her kennen en proces-verbaal op te maken. Bij de eerste behandeling was de verbalisant niet als getuige ge dagvaard en werd de zaak naar aanleiding van de bewering van verdachte, dat hij daar „nooit" ge weest was, de zaak aangehouden tot 6 Februari, ten einde alsnog den jachtopziener te hooren. Deze ver klaarde dan bij de voortgezette behandeling dat hij den verdachte pertinent had erkend. Deze stond trou wens bekend als een hartstochtelijk strooper en hij gebruikte soms zelfs den hond van de weduwe Val kering, bij wie hij dienstbaar was, tegen haar wensch en zonder toestemming op zijn strooptochten. Niettemin bleef Jan B. hardnekkig ontkennen, doch de ambtenaar hield zich aan den jachtopziener en vorderde f 40 boete of 40 dagen. De Kantonrech ter sneed echter de kaas wel niet in zulke dikke hompen, maar legde J. B. toch een boete op van f30 subsidiair 15 dagen gratis pension in Hotel de Houten Lepel, benevens f4 boete of 4 dagen bij niet-inleve- ring van de gebruikte carbidlantaarn. Die stevige correctie viel achter blijkbaar niet in den smaak van den veroordeelde, die vermoedelijk de meening was toegedaan dat men van het goede ook te veel kan genieten en kwam hij alzoo van het vonnis in hooger beroep, dat heden door de meer voudige strafkamer behandeld werd. Door appellant was meegebracht een getuige dé charge, genaamd A. Hopman.. De jachtopziener hield zich aan het door hem opge maakte proces-verbaal. Verdachte had 2 honden en ook nog een ander persoon bij zich. Verdachte noemde het proces-verbaal een „bij me kaar geraapt zoodje", over welke zonderlinge critiek de president verdachte een terechtwijzing toediende. De verdachte verklaarde toen méér parlementair op het moment der bekeuring bij Hopman in huis te hebben gezeten, zoodat de verklaring van den ver balisant geen waarheid bevatte. Hierop werd gehoord de getuige décharge, de 37- jarige tuinbouwer A. Hopman; deze wist den datum niet, doch kon met zekerheid zeggen, dat verdachte dien avond voortdurend in zijn woning had ver toefd en zeer zeker van half elf tot half twaalf. Ge tuige wist echter niet of verdachte dien avond soms met zijn broeder had gestroopt. Hierop insinueerde verdachte dat de jachtopziener dien avond gefuifd had en dronken was gelegd. Een oogenblik was hij blij, dat hij thuis was en beval den knecht, om hem den volgenden morgen niet te storen; hij wilde uitslapen. Toen schoot het hem te bin nen, dat hij den volgenden dag met den chef-boekhouder moest werken. Op reis had hij veel blanco-wissels ge- teekend, zoodat Füger hem geld kon zenden. In Baden- Baden had hij aanhoudend verloren en het verblijf in Parijs had ook veel geld gekost. Morgen moest hij alle3 bij elkaar tellen. De nevelige onwetendheid was aange naam, wat nu kwam. vond hij vervelend. Hij wilde zijn gedachten verdrijven. Zij waren jui3t als de wespen, zij kwamen terug en staken hem. En de zaak? Hoe stond het met de ondernemingen, sedert hij vertrokken was? De wekelijksche berichten zaten in zijn leeren reiskoffer. Nooit had hij tijd gehad ze door te lezen. Om het even. In Parijs had hij de beurs bestudeerd. In een dag werden de menschen rijk. Daar voor was alleen koelbloedigheid noodig. Men mocht zich niet zenuwachtig maken. Hoeveel geld had hij gezien! Hoeveel...! Hij blies de kaars uit. Met open oogen lag hij op zijn rug. Zijn gedachten lieten hem geen oogenblik met rust De duisternis was geheel leeg. Maar hoeveel was reeds niet door zijn duisternissen gegaan. Oude feeën en dwer gen. Sophie, zijn eerste liefde. Meisjes van de straat, tooneelspeelsters, vrouwen, mooie, voorname vrouwen, die overdag koud en onverschillig waren en 's nachts vurig en verlangend werden. Hy had er genoeg van. Nu inte resseerden ze hem niet meer. Alleen het vele geld, dat onophoudelijk, als een groote, machtige stroom, door de handen van de menschen stroomt, de wereld door, kon hem nog belang inboezemen. Een afvoer moest men bouwen voor dien stroom, om hem te laten stroomen, waarheen men wilde. Hij had dat op de beurs in Parijs gezien en hij was er duizelig van geworden. Zooveel geld... En de duisternis van Christoffels nacht was op eens niet meer leeg. Het geld!... Dat was het ware... En hij begon er naar te hunkeren, als vroeger naar de vrouwen. XVIII. In de groene kamer brandde reeds de hanglamp bo ven de ronde tafel. Anna liet langzaam het kindermutsje, waaraan zij haakte, uit haar handen glijden. Reeds geruimen tijd lette zij op de zonderlinge manier van loopen van Chris toffel. Onrustig liep haar broer door de kamers heen en weer. Nu eens stootte hij tegen de openstaande deurvleu gels, dan weer draaide hij doelloos, met groote omwegen, om de meubels heen. Anna bemerkte, dat Thomas de krant, waarin hij had De heer Officier hield zich zorgvuldig aan het pro- ces-verbaal en koesterde geen bewondering voor het verdedigingssysteem van verdachte, die niet anders deed dan den jachtopziener zwart te maken. Deze methode noemde de Officier zeer onsympathiek en vorderde in afwijking met het vonnis van den Kan tonrechter f30 boete of 30 dagen en f4 boete of 4 da gen voor de niet in beslag genomen lantaarn. De verdachte verkreeg het laatste woord en bleef volhouden aan het feit onschuldig te zijn. HOOGER BEROEP OVERTREDING WINKEL SLUITING TE ZUIDSCHARWOUDE. In hooger beroep werd een zaak tegen den heer L. H. O., winkelier te Zuidscharwoudé, die op Zon dag 21 Decembei glegenheid had gegeven tot het be oefenen van een kansspel met gebruikmaking van een windbuks. De Kantonrechter had verdachte ontsla gen van rechtsvervolging. De Officier, echter een an dere meening toegedaan zijnde, vorderde vernieti ging en veroordeeling tot f 10 boete of 10 dagen. EEN DERGELIJKE ZAAK UIT BERGEN. Ook de heer H. J. St. te Bergen was ontslagen van rechtsvervolging wegens overtreding der win kelsluiting te Bergen. Requisitoir als in vorige zaak f 10 boete of 10 dagen. OPZETTELIJKE BRANDSTICHTING EN MISDRIJF ARTIKEL 249 WETBOEK VAN STRAFRECHT,- GEPLEEGD TE BERGEN. Geen onbevoegden tot de bijwoning dezer zaak toegelaten. Als verdachte verscheen voor de Rechtbank de 3S- jarige te Amsterdam geboren kellner Dirk Willem B., laatstelijk in betrekking te Bergen en thans ge detineerd in het huis van bewaring te Alkmaar. Hem was bij dagvaarding ten laste gelegd, dat bij op 30 September 1925 opzettelijk brand ha l gesticht in het gebouw van het café „De Rustende Jager' te Bergen met gebruikmaking van hooi, hout en oude rommel, waardoor gevaar voor personen en goederen viel te duchten. Voorts had hij in de maand Januari 1929 eveneens opzettelijk brand gesticht in het fo tografisch atelier van den heer A. Schoen te Bergen. Eindelijk had hij in c\e jaren 1930—'31 niet nader aan te duiden handelingen gepleegd met zijn doch tertje beneden den leeftijd van 16 jaren W. D. B., Als getuigen in deze zaak waren gedagvaard do heeren G. N'. Th. Diesveld, A Schoen, Dr. ter Raa, ze nuwarts aan hei Prov. Gesticht te Bakkum en bo vengenoemd meisje W. D. B Met het oog op het zedekwetsertde element in deze zaak werd op verzoek van den Officier Mr. v. d. Feen de Lille de behandeling met gesloten deuren voortgezet. Met de verdediging van verdachte had zich belast mr. Van Loockeren Campagne. Geen andere strafzaken werden daarna meer be handeld. Vrijdag 27 Maart Hilversum (1875 M.) V.A.R.A. 9.00 Gramofoonmuziek. V.P.R.O. 10.00 Morgenwijding. V.A.R.A. 10.15 Voordracht door Louis Saalborn; 10.30 Voor de gieken; 11.3012.00 Gramofoonmuziek. A.V.R.O. 12.152.00 Concert door de Nieuwe Amsterdamsche Or- kest-Vereeniging o.l.v. Nico van der Linden. Soliste: Henriëtte van Breemen (zang); 2.002.30 Gramofoon muziek; 2.303.00 Uitzending voor Scholen: „Het win nen van Petroleum" door G. G. A. de Voogd; 3.004.00 Middagconcert door het AVRO-Kwintet. V.A.R.A. 4.00 Orgelspel door Johan Jong; 4.30 Knutselwerkjes voor Kinderen; 5.15 Vooravondconcert door het VARA- Orkest o.l.v. Hugo de Groot; 6.50 Actueel Allerlei uit de Arbeidersbeweging; 7.05 Oorsprong, Geschiedenis en Hedendaagsche Stand der Socialistische Beweging, door W. H. Vliegen; 7.30 Politieberichten; 7.45 Lezing: „De positie der mijnwerkers" door Van de Bilt. V.P.R.O. 8.00 Tijdsein; 8.01 Catechisatie door Ds. Van den Kie- boom; 8.30 Concert door het Amsterd. Kamerorkest, o.l.v. Joh. Feitkamp; 9.00 Cursus: „De waarde van ons godsdienstig geloofd", door Mej. Dr. N. A. Bruining; 10.00 Persberichten van het Vrijz. Godsdienstig Pers bureau; 10.05 Vaz Dias; 10.15 Serie fragmenten en verhalen; 10.45 Concert. VARA. 11.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Sluiting. zitten lezen, van zijn knie liet vallen. Ook hij lette op het onregelmatige geluid, dat Christoffels stappen maak ten. Wederom stootte hij tegen de deurvleugels, daarna bleef hij zenuwachtig bij de tafel staan. - De bouwterreinen zijn op het oogenblik veel waard Onder het spreken stak hij een sigaar aan en liet den rook langzaam tusschen zijn lippen doorgaan. nooit wordt het meer zoo. Wij moeten een paar stukken ver- koopen, wy hebben toch te veel. Ik weet een goede geld belegging. Anna hield niet van deze ideeën. Zij wilde alles be houden, zoo als het van hun grootvader tot hen was ge komen. - Onze grootvader zou de eerste zijn, die dien grond- woeker zou uitbuiten, zei Christoffel met ongemotiveer de geraaktheid. Maar daar heb je geen verstand van, liefste. Anna zuchtte: Je hebt gelijk. Spreek er met Thomas over. Met mij? Hij lachte koel. Terwijl hij naar Chris toffel zag, kwam op zijn gezicht een bezorgde uitdruk king. Ik hoor, dat je aan de beurs speelt en wint. Pas op. In het begin gaat het steeds zoo, later draait het om Daar houden de menschen eerst op, als zij hun nek ge broken hebben. - Koelbloedigheid is daarvoor noodig, anders niets mompelde Christoffel, men mag zich niet zenuwach tig maken. Hoe is je meening over den verkoop van den bouwgrond Thomas haalde zijn schouders op. Ik heb daarover geen meening. Ik ken de omstan digheden niet. Hij voelde, dat zijn hoogmoedige houding niets anders was dan de trots van zijn bedrogen verwach tingen. En toch kon hij niet anders handelen. Christoffel was blij, dat alles zoo gemakkelijk ging. Eenige stukken had hij tooh reeds moeten verkoopen. Nu had hij achteraf ook daarvoor de machtiging gekregen. Hij ademde vrijer. Hij zou de oude timmerwerf nu ook verkoopen. Otto Füger was een handige tusschenper- soon. Anna nam opnieuw haar werk op. De onverschillig heid van Thomas hinderde haar. In Christoffel had zij geen vertrouwen meer. Otto Füger leek haar verdacht, zij zelf had van niets verstand. Alleen pianospelen, zin gen, borduren en dansen had men haar geleerd. Zij dacht er aan om, als haar kleine dochtertje gebo ren was, haar alles te laten leeren, wat haar moeder niet geleerd had. En als zij ouder werd, zou zij hooren, dat de menschen nooit in alle opzichten gelukkig kun nen zyn. Eenvoudig zou zij het haar zeggen, opdat zij het zou begrijpen en later niet zou treuren, a!s in haar binnenste iets verwelkte, hetgeen niemand noodig had De onbekende „Mevrouw Shaw". Niet vaak gaat er een dag voorbij of men hoort een of ander over den beroemden Engelschen schrijver Bernard Shaw. maar nooit hoort men over zijn vrouw spreken, evenmin als men haar ziet op de vele kieken, welke ons Shaw's karakteristieke kop of zijn lange gestalte' toonen Er zijn hoogstens een paar portretten van haar, die zij niet gepubliceerd wil zien, Evenmin is zij er toe te bewegen, aan het openbare leven deel te nemen; indien zij dit wilde, kon zij een der bekend ste vrouwen der wereld zijn, op grooten voet leven en uitnoodigingen ontvangen van de meest vooraanstaan de menschen. Intusschen leeft zij zoo teruggetrokken, dat zy niet eens hare buren kent. Men spreekt zóóveel over mijn man", zeide zij onlangs tegen een Engelsche journa list. welke haar bezocht, „twee menschen kunnen daar volkomen tevreden mee zijn. Het is mij altijd zeer pijnlijk, als er iets over mijn persoon geschreven wordt." Toch kon zij niet verhinderen, dat diezelfde journalist een lang artikel over haar schreef. Het huwelijk van Bernard Shaw en zijne vrouw is voorbeeldig, alhoewel het toch niet zoo gemakkelijk zal zijn, de vrouw van zulk een beroemden man te zijn. Mevrouw Shaw moet tegelijkertijd vrouw en moe der zijn, het is trouwens vaak het geval, dat geniale mannen door hun vrouw als zoon behandeld worden. Shaw leerde zijn vrouw in Zwitserland kennen, waar hij gedurende langen tijd tengevolge van een ernstige val moest verblijven; zij verpleegde en verzorgde hem tot hij weer geheel beter was en zooals hij later lachend vertelde, was hij al verliefd op haar, toen hij nog zeer zwak was! Dit is natuurlijk een van zijn beroemde „gezegden" geworden. De veertigjarige man met den rooden baard en den markanten kop maakte niet den indruk van een gees telijk defect, toen hij voor 30 jaren, nog op krukken leunend, op het gemeentehuis verscheen, om zich te Isten trouwen. Sedert dien tijd heeft zijn „verpleeg ster" steeds trouw aan zijn zijde gestaan, niet als pas sieve toeschouwster, maar als energieke helpster. Men hoort Shaw nooit over zijn vrouw spreken, want zij wil volstrekt niet. dat haar hulp geprezen wordt. Het is geen toeval, dat zijn huwelijk met de opvoering van zijn eerste drama samenviel; zijn huwelijk was het begin van zijn diohterlijke loopbaan en daar Mevrouw Shaw zeer flink en ontwikkeld is, stelt haar man haar kritiek op hoogen prijs. Heel vaak, als zij 's avonds rustig samen zitten leest -hij haar voor, wat hij dien dag gesohreven heeft en de kritiek en beschouwingen van zijn vrouw vinden bij 'Shaw altijd een gewillig oor, zoodoende heeft zij vele zijner werken beïnvloed. Men kan dan ook gerust gelooven. dat deze onbekende echtgenoote, een veel grooter aandeel in de wereld beroemde reputatie van haar man heeft gehad, dan men vermoedt. Hierbij komt nog. dat zij zelf een voortreffe lijke schrijfster is, die het Fransch en Duitsch volko men beheerscht, terwijl talrijke Fransche werken dan ook door haar in het Engelsch vertaald zijn. Shaw zelf spreekt geen andere talen, tenminste niet in die mate, dat hij met buitenlandscbe uitgevers onderhandelingen kon voeren over de uitgave zijner werken, zoodat zij hem ook hierin een groote steun is geweest. Mevrouw Shaw is een stille vrouw, wier grootste geluk het is, in alle bescheidenheid naast haar man voort te leven. Huizen (298 M.) K.R.O. 8.009.15 Morgenconcert; 10.0011.30 Gramofoonmu ziek; 11.3012.00 Halfuurtje voor Zieken en Ouden van Dagen; 12.00 Tijdsein; 12.01—1.30 Lunchconcert door het K.R.O.-Kwintet; 1.302.15 Gramofoon-Orkestmu- ziek; 2.15—2.45 Zang door Han Heydenrijk (alt); 2.40— 3.00 Pianospel door D. van Leuven; 3.003.20 Zang door Thérèse Stokvis '(sopraan); 3.203.45 Vioolspel- spel door J. Douwes; 3.454.00 Verzorging van den zender; 4.004.20 Gramofoon-Orkestmuziek; 4.204.40 Zang door Han Heydenrijk; 4.405.00 Pianospel; 5.00 5.20 Zang door Thérèse Stokvis; 5.205.45 Vioolspel door J. Douwes; 5.456.00 Spreker: Max K. Gerish. Onderwerp: Kent U den Harz en Thüringen? 6.006.45 Gramofoonmuziek; 6.457.15 Cursus Engelsch; 7.157.45 Spreker: C. C. Bender. Onderwerp: Communisme in Indië; 7.4510.45 Concert door het K.R.O.-Orkest o.l.v. Johan Gerritsen; 10.4512.00 Gramofoonmuziek. Zaterdag 28 Maart. Hilversum (1875 M.) VARA 9.00 Gramofoonmuziek. V.P.R.O. 10.00 Morgenwijding. VARA 10.15 Uitzending voor arbeiders in Continu-bedrijven. Medewerking van het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de Groot. Henri Marchand (liedjes); 12.00 Politieberichten; 12.15 Middagconcert door het VARA-Septet, afgewisseld door gramofoonmuziek; 1.45 Onderbreking voor ver en waarop, zonder erg, altijd diegenen treden, aan wie men het belangeloos aanbiedt. Maar het dochtertje, dat Anna in het oude huls ver wachte, kwam nooit. In de lente werd de tweede jongen geboren en In de gerestaureerde, oude kerk in de Leo- poldstad gedoopt als Lodewijk, Thomas, Johan, Chris toffel Anna was daarna geruimen lijd ziek. Uit haar oogen verdween de koude gloed, die vroeger haar oogopslag menigmaal zoo hard maakte. De lijn van haar mooie wenkbrauwen werd weeker. haar kleine, jongensachtige hand werd zwakker en meer vrouwelijk. Toen zij weer opstond, waren de sporen van de ziekte op haar gelaat gebleven. Thomas was voorkomend en opmerkzaam voor haar. Urenlang las hij haar voor, zonder ophouden, bijna ge jaagd, als was hij bang, dat hij Anna's blik zou ontmoe ten, als hij het boek dicht deed. Wat wilde die blik? Zei hij iets, of vroeg hij iets. of smeekte hij of verlangde hij iets? Neen, Anna had niets meer van hem noodig. Die tijd was voorbij... Droevig steunde hij zijn voorhoofd met zijn hand. Met ieder jaar werd Thomas stiller en, als Anna hem vroeg of hem iets scheelde, of hij ergens pijn had, schud de hij ongeduldig met het hoofd. Maar als hij zijn zoon op zijn knie nam, dan vertelde hij van groote bosschen, van een overoud landhuis, van paarden, van een ouden tuin, van velden, van door de zon beschenen akkers... en dan werd zijn gelaat weer jeugdiger en dan hield hij zyn hoofd als toen, op de open plek, toen hij zich naar de zon keerde. Anna was er reeds aan gewoon geraakt, dat haar man niet met haar over deze dingen sprak. Zij maakte ook geen gewag meer van Ille, sedert van daar brieven kwa men, met een vrouwenhand geschreven en het eene schrift, met diQ plompe boerenhand, telkens weer te rugkwam. Toen toevallig Otto Füger eens de post had gehaald, vond Anna zoo'n brief op de piano. Zij nam hein in haar handen en haar handen beefden er van. Zij moest met zich zelf strijden: was het trotsohheid, eerlijk heid of lafheid? Ongeopend legde zij het couvert op de tafel van Thomas. Zij vroeg niet, zij klaagde niet, maar nooit meer sprak zij van Ille. En van toen af werd de naam van dat vreemde land een spook in het huis. Zij noemden het niet, maar toch stond het onzichtbaar tusschen hen belden. Het leek Anna, alsof het ook nu vyandig door da stilte sloop en Thomas van haar wegtrok. Wanhopige angst overviel haar en zij had een gevoel, alsof zij ge heel alleen bleef in een vyandig duister, waaruit geen uitweg was. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1931 | | pagina 5