SchagerCourant
Het Oude Huis.
Radioprogramma
Tweede Blad.
Ingezonden Stukken.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Donderdag 26 Maart 1931.
74ste Jaargang. No. 8839
EEN NIEUWE LENTE, EEN....
Het spreekwoord zou moeten worden aangevuld
met... een nieuw geluid.
In Nieuwe Niedorp moet er echter wat anders staan.
Geen nieuw geluid, maar een zeer onfrisch geluid valt
in onze gemeente te beluisteren.
Wij moeten dit constateeren naar aanleiding van het
verslag van de vergadering van de Middenstandsvereeni-
£ing.
Genoemde vereeniging wil zichzelf bombardeeren tot
ikiesvereeniging.
Hoewel een weinig komisch, is dit toch haar goed
recht. Immers, als je middenstander bent, gebeurt
wel eens iets in den Raad, waar je om je nering, geen
kritiek op wil uitoefenen, maar waar je het niet mee
eens bent. Alleen zouden wij even willen vaststellen,
dat wanneer men zich buiten den Raad van kritiek
onthoudt uit vrees voor zijn nering, men al bij voorbaat
gedoemd is om in den Raad heelemaal een strooman
te worden.
Enfin, dat moet ten slotte een ieder weten.
't Begeeren is veelal meer dan 't hebben.
Maar wat toch wel een woord van kritiek verdient,
is de houding van „Burgemeester Visser", aannemende
ten minste, dat het verslag in de Schager Courant,
waarop geen tegenspraak is verschenen, juist is.
Een Burgemeester heeft ongetwijfeld het recht om
tot een politieke partij te behooren en voor de begin
selen dier partij op te komen.
Het is echter een eisch van politiek fatsoen, dat hij
zich, wanneer de Gemeenteraadsverkiezingen naderen,
tot zijn eigen partij bepale.
Als Burgemeester moet hij zich ten opzichte van
andere politieke partijen van eenige animositeit ont
houden.
Eilacie. Het heeft jaren geduurd voor en aleer het
tot Burgemeester Visser was doorgedrongen, dat hij als
Burgemeester geen zetel in den Raad behoorde te be
zetten. Volgens genoemd verslag schijnt hij thans toch
uitsluitend als Voorzitter van den Raad te zullen gaan
fungeeren.
Dit zou de hoop wekken, dat hij zich als Burgemeester
werkelijk boven de partijen zou stellen.
Niets van dit alles!
Le roi est mort Vive le roi!
Onze burgemeester sneuvelt als Raadslid, hij leeft
weer op in een andere gedaante!
Thans gaat hij optreden als bemiddelaar.
Bemiddelaar, in zijn kwaliteit als hoofd der gemeente,
niet tusschen alle partijen, ook niet tusschen partijen
die uitsluitend zyn richting zyn toegedaan, neen, dat
maakt niet uit
Of de leden van die partijen vrijzinnig-democraat of
oud-liberaal, anti-revolutionnair of christelijk-historisch
zijn, dat maakt niet uit, alleen, zij mogen niet zijn
Roomsch-Katholiek of S.D.A.P.'er.
Immers onze burgemeester, die voor ons allen gelijk
moet zijn, treedt op als leider van een comité, dat al
bij voorbaat een vergadering bijeenroept waar een
leder mag komen.
Alleen geen Katholieken en geen S.D.A.P.'ers.
Een groot eenheidsfront van neutralen of beginsel-
loozen tegen Zwart en Rood. Zwart kunnen wij nog wel
weglaten, blijft over Rood.
En dat ondter leiding van den Burgemeester.
Gaat dat zien! Gaat dat zien!
Burgemeester van Nieuwe Niedorp leider van een
consortium ter fabricage van eenheids-C worst) lijsten
voor de a.s. Gemeenteraadsverkiezingen.
Gegarandeerd vrij van roode en zwarte smetten.
Kleur en smaak als verwaterde witte kool!
EEN MIDDENSTANDER.
Nieuwe Niedorp, 22 Maart 1931.
W IJ BREIEN!!! en repareeren alle soorten
wollen kleeding, kousen en sokken (ook de allerfijnste).
Jaap Snor, Zuidstr. 19, Helder. (Let op den gelen winkel)
Depot voor Schagen C. de Moei (Noord). Depot voor
Alkmaar J. G. Verspaandonk, Hekelstraat 23.
Harin Hulsman komt u bezoeken.
FEUILLETON
Naar het Hongaarsch van
CECILE TORMAY
J. W. JORISSEN
25.
De ouden hadden meer weerstandsvermogen dan
wij. Ons geslacht krijgt, reeds jong. veel te veel stooten.
Herinner je je nog dat die granaat tegen het huis sloeg?
En de brand? Die onder ons zwak waren, die hebben die
dingen gebroken, die sterk waren, maakten ze sterker.
Je bent er sterker door geworden. Bij jou is het goed,
Anna, alleen maar bij je te zijn is al goed, je bent zoo
zeker en zoo kalm.
Maar blijf dan altijd bij mij, Christoffel.
Ja. En zeg eens, ben je 's nachts nooit bang? Is
't niet, zoo iets kan men niet aan een vreemde vragen
En heb je nooit dat gevoel, als je alleen bent. dat iemand
achter je rug staat? Tegen den muur staat en oplet wat
je doet?
Stijf van schrik zag Anna haar broer aan.
Maar dat is toch dwaasheid...
Kachelfeeën en pianomuizen, zei Christoffel en zag
met doffe oogen naar de groene kamer En de kleine
George? Hij lachte met gemaakte vroolijleheid: die
is zeker al een heele kerel geworden. Ik heb uit Parijs
een paard voor hem meegebracht. Van binnen zit er een
mechaniek in; dat moet je opwinden als een uurwerk,
dan loopt het. Wat een wonderen vinden de menschen
tegenwoordig al niet uit!
Hij begon van steden, van reizen te spreken. Van den
keizer van Frankrijk, van de Parijsche beurs, van de
toiletten van keizerin Eugenie. Onderwijl rookte hij de
eene sigaar na de andere. De matheid verdween uit zijn
stem en zijn oogen werden levendiger. Toen hij de trap
afging, floot hij. Anna hoorde het duidelijk, maar toch
kon het haar niet geruststellen.
Sedert zijn zuster getrouwd was. woonde Christoffel
beneden in het parterre. Hij had twee kamers van het
oude kantoor laten Inrichten, die ledig stonden, sinds
men de centrale zaak had ingekrompen.
In de diepe, gewelfde kamer stonden bloemen op de
kast. Hij wist, dat Anna ze daar had neergezet. Ook het
kanten kleedje op het nachttafeltje had zy daar neer-
Zitting van Dinsdag 24 Maart.
Meervoudige Strafkamer.
DIEFSTAL OF OPLICHTING VAN EEN RIJWIEL.
De 33-jarige Petrus G., te Schoorl geboren, doch
zwervende en thans gedetineerd in het huis van be
waring te Alkmaar, stond terecht op grond van het
feit, dat hij op Zaterdag 20 September van het vorige
jaar zijn toenmaligen kostbaas Joh. Swidde te Alk
maar diens rijwiel afhandig gemaakt had met het
smoesje, dat hij ten behoeve van de Alkm. IJzer- en
Metaalgieterij een opdracht had met betrekking tot
een sluitstuk, Verdachte was echter reeds ontslagen
bij de fabriek en het was zijn doel er op het rijwiel
tusschen uit te trekken om ander werk te zoeken.
De verdachte verklaarde thans aangedaan, dat het
zijn oprechte bedoeling was geweest, het karretje te
rug te brengen bij zijn kostbaas, die hem steeds
goed had behandeld. Hij was echter in gebreke geble
ven dit loffelijke voornemen ten uitvoer te brengen,
welke nalatigheid hem op ernstige wijze in aanraking
bracht met den strafrechter. Het staat echter wel vast
dat verdachte geestelijk minderwaardig is.
Door Dr. Hoeneveld, psychiater en zenuwarts, werd
aangedrongen op een althans voorwaardelijk ter be
schikking stelling der regeering en plaatsing in het
„Groote Woudhuis".
De heer Officier kon zich met dit voorstel niet ge
heel vereenigen, omdat hij zulks niet in het belang
achtte van verdachte, noch van de maatschappij
Gerequireerd werd alzoo 1 dag gev. met aftrek van
1 dag voorarrest en ter beschikking stelling der re
geering, doch o n voowaardelijk.
Mr Eecen, verdediger van verdachte, noemde het
oogmerk wel niet bewezen, doch refereerde zich ove
rigens aan het requisitoir.
EEN MINNAAR VAN HET EDELE STROOPERS-
VERMAAK BIJ NATUUR-, MAAR OOK BIJ
KUNSTLICHT.
Op 30 Januari Anno Domini 1930 verscheen voor
den Kantonrechter te Alkmaar de 21-jarige boeren
werkman Jan B. le Egmond Binnen, 'n stoere knaap
met bruischend stroopersbloed, aan wen ten laste
was gelegd, dat hij zich in den avond van 18 Decem
ber had bevonden in het jachtveld, gewapend met
een fel lichtende carbidlantaarn, vermoedelijk met
het doel, zich meester te maken van de uit hun zoete
rust gestoorde konijntjes. De jachtopziener Joop van
den Berg, was echter ook op zijn qui vive en zat rnet
volharding den vluchtenden lichtbakstrooper achter
de vodden. Hoewel het hem niet gelukte Jan B. aan te
houden en de lantaarn in beslag te nemen, was hij
hem toch dicht genoeg op de hielen om hem te her
kennen en proces-verbaal op te maken. Bij de eerste
behandeling was de verbalisant niet als getuige ge
dagvaard en werd de zaak naar aanleiding van de
bewering van verdachte, dat hij daar „nooit" ge
weest was, de zaak aangehouden tot 6 Februari, ten
einde alsnog den jachtopziener te hooren. Deze ver
klaarde dan bij de voortgezette behandeling dat hij
den verdachte pertinent had erkend. Deze stond trou
wens bekend als een hartstochtelijk strooper en hij
gebruikte soms zelfs den hond van de weduwe Val
kering, bij wie hij dienstbaar was, tegen haar wensch
en zonder toestemming op zijn strooptochten.
Niettemin bleef Jan B. hardnekkig ontkennen,
doch de ambtenaar hield zich aan den jachtopziener
en vorderde f 40 boete of 40 dagen. De Kantonrech
ter sneed echter de kaas wel niet in zulke dikke
hompen, maar legde J. B. toch een boete op van f30
subsidiair 15 dagen gratis pension in Hotel de Houten
Lepel, benevens f4 boete of 4 dagen bij niet-inleve-
ring van de gebruikte carbidlantaarn.
Die stevige correctie viel achter blijkbaar niet in
den smaak van den veroordeelde, die vermoedelijk
de meening was toegedaan dat men van het goede
ook te veel kan genieten en kwam hij alzoo van het
vonnis in hooger beroep, dat heden door de meer
voudige strafkamer behandeld werd.
Door appellant was meegebracht een getuige dé
charge, genaamd A. Hopman..
De jachtopziener hield zich aan het door hem opge
maakte proces-verbaal. Verdachte had 2 honden en
ook nog een ander persoon bij zich.
Verdachte noemde het proces-verbaal een „bij me
kaar geraapt zoodje", over welke zonderlinge critiek
de president verdachte een terechtwijzing toediende.
De verdachte verklaarde toen méér parlementair
op het moment der bekeuring bij Hopman in huis
te hebben gezeten, zoodat de verklaring van den ver
balisant geen waarheid bevatte.
Hierop werd gehoord de getuige décharge, de 37-
jarige tuinbouwer A. Hopman; deze wist den datum
niet, doch kon met zekerheid zeggen, dat verdachte
dien avond voortdurend in zijn woning had ver
toefd en zeer zeker van half elf tot half twaalf. Ge
tuige wist echter niet of verdachte dien avond soms
met zijn broeder had gestroopt.
Hierop insinueerde verdachte dat de jachtopziener
dien avond gefuifd had en dronken was
gelegd. Een oogenblik was hij blij, dat hij thuis was en
beval den knecht, om hem den volgenden morgen niet te
storen; hij wilde uitslapen. Toen schoot het hem te bin
nen, dat hij den volgenden dag met den chef-boekhouder
moest werken. Op reis had hij veel blanco-wissels ge-
teekend, zoodat Füger hem geld kon zenden. In Baden-
Baden had hij aanhoudend verloren en het verblijf in
Parijs had ook veel geld gekost. Morgen moest hij alle3
bij elkaar tellen. De nevelige onwetendheid was aange
naam, wat nu kwam. vond hij vervelend.
Hij wilde zijn gedachten verdrijven. Zij waren jui3t
als de wespen, zij kwamen terug en staken hem.
En de zaak? Hoe stond het met de ondernemingen,
sedert hij vertrokken was? De wekelijksche berichten
zaten in zijn leeren reiskoffer. Nooit had hij tijd gehad
ze door te lezen. Om het even. In Parijs had hij de beurs
bestudeerd. In een dag werden de menschen rijk. Daar
voor was alleen koelbloedigheid noodig. Men mocht zich
niet zenuwachtig maken. Hoeveel geld had hij gezien!
Hoeveel...!
Hij blies de kaars uit. Met open oogen lag hij op zijn
rug. Zijn gedachten lieten hem geen oogenblik met rust
De duisternis was geheel leeg. Maar hoeveel was reeds
niet door zijn duisternissen gegaan. Oude feeën en dwer
gen. Sophie, zijn eerste liefde. Meisjes van de straat,
tooneelspeelsters, vrouwen, mooie, voorname vrouwen, die
overdag koud en onverschillig waren en 's nachts vurig
en verlangend werden. Hy had er genoeg van. Nu inte
resseerden ze hem niet meer. Alleen het vele geld, dat
onophoudelijk, als een groote, machtige stroom, door de
handen van de menschen stroomt, de wereld door, kon
hem nog belang inboezemen.
Een afvoer moest men bouwen voor dien stroom, om
hem te laten stroomen, waarheen men wilde. Hij had
dat op de beurs in Parijs gezien en hij was er duizelig
van geworden. Zooveel geld...
En de duisternis van Christoffels nacht was op eens
niet meer leeg.
Het geld!... Dat was het ware... En hij begon er naar
te hunkeren, als vroeger naar de vrouwen.
XVIII.
In de groene kamer brandde reeds de hanglamp bo
ven de ronde tafel.
Anna liet langzaam het kindermutsje, waaraan zij
haakte, uit haar handen glijden. Reeds geruimen tijd
lette zij op de zonderlinge manier van loopen van Chris
toffel. Onrustig liep haar broer door de kamers heen en
weer. Nu eens stootte hij tegen de openstaande deurvleu
gels, dan weer draaide hij doelloos, met groote omwegen,
om de meubels heen.
Anna bemerkte, dat Thomas de krant, waarin hij had
De heer Officier hield zich zorgvuldig aan het pro-
ces-verbaal en koesterde geen bewondering voor het
verdedigingssysteem van verdachte, die niet anders
deed dan den jachtopziener zwart te maken. Deze
methode noemde de Officier zeer onsympathiek en
vorderde in afwijking met het vonnis van den Kan
tonrechter f30 boete of 30 dagen en f4 boete of 4 da
gen voor de niet in beslag genomen lantaarn.
De verdachte verkreeg het laatste woord en bleef
volhouden aan het feit onschuldig te zijn.
HOOGER BEROEP OVERTREDING WINKEL
SLUITING TE ZUIDSCHARWOUDE.
In hooger beroep werd een zaak tegen den heer
L. H. O., winkelier te Zuidscharwoudé, die op Zon
dag 21 Decembei glegenheid had gegeven tot het be
oefenen van een kansspel met gebruikmaking van een
windbuks. De Kantonrechter had verdachte ontsla
gen van rechtsvervolging. De Officier, echter een an
dere meening toegedaan zijnde, vorderde vernieti
ging en veroordeeling tot f 10 boete of 10 dagen.
EEN DERGELIJKE ZAAK UIT BERGEN.
Ook de heer H. J. St. te Bergen was ontslagen
van rechtsvervolging wegens overtreding der win
kelsluiting te Bergen. Requisitoir als in vorige
zaak f 10 boete of 10 dagen.
OPZETTELIJKE BRANDSTICHTING EN MISDRIJF
ARTIKEL 249 WETBOEK VAN STRAFRECHT,-
GEPLEEGD TE BERGEN.
Geen onbevoegden tot de bijwoning dezer
zaak toegelaten.
Als verdachte verscheen voor de Rechtbank de 3S-
jarige te Amsterdam geboren kellner Dirk Willem
B., laatstelijk in betrekking te Bergen en thans ge
detineerd in het huis van bewaring te Alkmaar.
Hem was bij dagvaarding ten laste gelegd, dat bij
op 30 September 1925 opzettelijk brand ha l gesticht
in het gebouw van het café „De Rustende Jager' te
Bergen met gebruikmaking van hooi, hout en oude
rommel, waardoor gevaar voor personen en goederen
viel te duchten. Voorts had hij in de maand Januari
1929 eveneens opzettelijk brand gesticht in het fo
tografisch atelier van den heer A. Schoen te Bergen.
Eindelijk had hij in c\e jaren 1930—'31 niet nader
aan te duiden handelingen gepleegd met zijn doch
tertje beneden den leeftijd van 16 jaren W. D. B.,
Als getuigen in deze zaak waren gedagvaard do
heeren G. N'. Th. Diesveld, A Schoen, Dr. ter Raa, ze
nuwarts aan hei Prov. Gesticht te Bakkum en bo
vengenoemd meisje W. D. B
Met het oog op het zedekwetsertde element in deze
zaak werd op verzoek van den Officier Mr. v. d.
Feen de Lille de behandeling met gesloten deuren
voortgezet.
Met de verdediging van verdachte had zich belast
mr. Van Loockeren Campagne.
Geen andere strafzaken werden daarna meer be
handeld.
Vrijdag 27 Maart
Hilversum (1875 M.)
V.A.R.A.
9.00 Gramofoonmuziek.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
V.A.R.A.
10.15 Voordracht door Louis Saalborn; 10.30 Voor de
gieken; 11.3012.00 Gramofoonmuziek.
A.V.R.O.
12.152.00 Concert door de Nieuwe Amsterdamsche Or-
kest-Vereeniging o.l.v. Nico van der Linden. Soliste:
Henriëtte van Breemen (zang); 2.002.30 Gramofoon
muziek; 2.303.00 Uitzending voor Scholen: „Het win
nen van Petroleum" door G. G. A. de Voogd; 3.004.00
Middagconcert door het AVRO-Kwintet.
V.A.R.A.
4.00 Orgelspel door Johan Jong; 4.30 Knutselwerkjes
voor Kinderen; 5.15 Vooravondconcert door het VARA-
Orkest o.l.v. Hugo de Groot; 6.50 Actueel Allerlei uit
de Arbeidersbeweging; 7.05 Oorsprong, Geschiedenis en
Hedendaagsche Stand der Socialistische Beweging,
door W. H. Vliegen; 7.30 Politieberichten; 7.45 Lezing:
„De positie der mijnwerkers" door Van de Bilt.
V.P.R.O.
8.00 Tijdsein; 8.01 Catechisatie door Ds. Van den Kie-
boom; 8.30 Concert door het Amsterd. Kamerorkest,
o.l.v. Joh. Feitkamp; 9.00 Cursus: „De waarde van ons
godsdienstig geloofd", door Mej. Dr. N. A. Bruining;
10.00 Persberichten van het Vrijz. Godsdienstig Pers
bureau; 10.05 Vaz Dias; 10.15 Serie fragmenten en
verhalen; 10.45 Concert.
VARA.
11.00 Gramofoonmuziek; 12.00 Sluiting.
zitten lezen, van zijn knie liet vallen. Ook hij lette op
het onregelmatige geluid, dat Christoffels stappen maak
ten.
Wederom stootte hij tegen de deurvleugels, daarna
bleef hij zenuwachtig bij de tafel staan.
- De bouwterreinen zijn op het oogenblik veel waard
Onder het spreken stak hij een sigaar aan en liet den
rook langzaam tusschen zijn lippen doorgaan. nooit
wordt het meer zoo. Wij moeten een paar stukken ver-
koopen, wy hebben toch te veel. Ik weet een goede geld
belegging.
Anna hield niet van deze ideeën. Zij wilde alles be
houden, zoo als het van hun grootvader tot hen was ge
komen.
- Onze grootvader zou de eerste zijn, die dien grond-
woeker zou uitbuiten, zei Christoffel met ongemotiveer
de geraaktheid. Maar daar heb je geen verstand van,
liefste.
Anna zuchtte:
Je hebt gelijk. Spreek er met Thomas over.
Met mij? Hij lachte koel. Terwijl hij naar Chris
toffel zag, kwam op zijn gezicht een bezorgde uitdruk
king. Ik hoor, dat je aan de beurs speelt en wint. Pas
op. In het begin gaat het steeds zoo, later draait het om
Daar houden de menschen eerst op, als zij hun nek ge
broken hebben.
- Koelbloedigheid is daarvoor noodig, anders niets
mompelde Christoffel, men mag zich niet zenuwach
tig maken. Hoe is je meening over den verkoop van den
bouwgrond
Thomas haalde zijn schouders op.
Ik heb daarover geen meening. Ik ken de omstan
digheden niet. Hij voelde, dat zijn hoogmoedige houding
niets anders was dan de trots van zijn bedrogen verwach
tingen. En toch kon hij niet anders handelen.
Christoffel was blij, dat alles zoo gemakkelijk ging.
Eenige stukken had hij tooh reeds moeten verkoopen. Nu
had hij achteraf ook daarvoor de machtiging gekregen.
Hij ademde vrijer. Hij zou de oude timmerwerf nu ook
verkoopen. Otto Füger was een handige tusschenper-
soon.
Anna nam opnieuw haar werk op. De onverschillig
heid van Thomas hinderde haar. In Christoffel had zij
geen vertrouwen meer. Otto Füger leek haar verdacht,
zij zelf had van niets verstand. Alleen pianospelen, zin
gen, borduren en dansen had men haar geleerd.
Zij dacht er aan om, als haar kleine dochtertje gebo
ren was, haar alles te laten leeren, wat haar moeder
niet geleerd had. En als zij ouder werd, zou zij hooren,
dat de menschen nooit in alle opzichten gelukkig kun
nen zyn. Eenvoudig zou zij het haar zeggen, opdat zij
het zou begrijpen en later niet zou treuren, a!s in haar
binnenste iets verwelkte, hetgeen niemand noodig had
De onbekende „Mevrouw Shaw".
Niet vaak gaat er een dag voorbij of men hoort een
of ander over den beroemden Engelschen schrijver
Bernard Shaw. maar nooit hoort men over zijn vrouw
spreken, evenmin als men haar ziet op de vele kieken,
welke ons Shaw's karakteristieke kop of zijn lange
gestalte' toonen Er zijn hoogstens een paar portretten
van haar, die zij niet gepubliceerd wil zien, Evenmin
is zij er toe te bewegen, aan het openbare leven deel
te nemen; indien zij dit wilde, kon zij een der bekend
ste vrouwen der wereld zijn, op grooten voet leven en
uitnoodigingen ontvangen van de meest vooraanstaan
de menschen.
Intusschen leeft zij zoo teruggetrokken, dat zy niet
eens hare buren kent. Men spreekt zóóveel over mijn
man", zeide zij onlangs tegen een Engelsche journa
list. welke haar bezocht, „twee menschen kunnen daar
volkomen tevreden mee zijn. Het is mij altijd zeer
pijnlijk, als er iets over mijn persoon geschreven wordt."
Toch kon zij niet verhinderen, dat diezelfde journalist
een lang artikel over haar schreef.
Het huwelijk van Bernard Shaw en zijne vrouw is
voorbeeldig, alhoewel het toch niet zoo gemakkelijk
zal zijn, de vrouw van zulk een beroemden man te
zijn. Mevrouw Shaw moet tegelijkertijd vrouw en moe
der zijn, het is trouwens vaak het geval, dat geniale
mannen door hun vrouw als zoon behandeld worden.
Shaw leerde zijn vrouw in Zwitserland kennen, waar
hij gedurende langen tijd tengevolge van een ernstige
val moest verblijven; zij verpleegde en verzorgde hem
tot hij weer geheel beter was en zooals hij later lachend
vertelde, was hij al verliefd op haar, toen hij nog zeer
zwak was! Dit is natuurlijk een van zijn beroemde
„gezegden" geworden.
De veertigjarige man met den rooden baard en den
markanten kop maakte niet den indruk van een gees
telijk defect, toen hij voor 30 jaren, nog op krukken
leunend, op het gemeentehuis verscheen, om zich te
Isten trouwen. Sedert dien tijd heeft zijn „verpleeg
ster" steeds trouw aan zijn zijde gestaan, niet als pas
sieve toeschouwster, maar als energieke helpster. Men
hoort Shaw nooit over zijn vrouw spreken, want zij wil
volstrekt niet. dat haar hulp geprezen wordt. Het is
geen toeval, dat zijn huwelijk met de opvoering van
zijn eerste drama samenviel; zijn huwelijk was het
begin van zijn diohterlijke loopbaan en daar Mevrouw
Shaw zeer flink en ontwikkeld is, stelt haar man haar
kritiek op hoogen prijs.
Heel vaak, als zij 's avonds rustig samen zitten leest
-hij haar voor, wat hij dien dag gesohreven heeft en de
kritiek en beschouwingen van zijn vrouw vinden bij
'Shaw altijd een gewillig oor, zoodoende heeft zij vele
zijner werken beïnvloed.
Men kan dan ook gerust gelooven. dat deze onbekende
echtgenoote, een veel grooter aandeel in de wereld
beroemde reputatie van haar man heeft gehad, dan men
vermoedt. Hierbij komt nog. dat zij zelf een voortreffe
lijke schrijfster is, die het Fransch en Duitsch volko
men beheerscht, terwijl talrijke Fransche werken dan
ook door haar in het Engelsch vertaald zijn. Shaw zelf
spreekt geen andere talen, tenminste niet in die mate,
dat hij met buitenlandscbe uitgevers onderhandelingen
kon voeren over de uitgave zijner werken, zoodat zij
hem ook hierin een groote steun is geweest. Mevrouw
Shaw is een stille vrouw, wier grootste geluk het is, in
alle bescheidenheid naast haar man voort te leven.
Huizen (298 M.)
K.R.O.
8.009.15 Morgenconcert; 10.0011.30 Gramofoonmu
ziek; 11.3012.00 Halfuurtje voor Zieken en Ouden van
Dagen; 12.00 Tijdsein; 12.01—1.30 Lunchconcert door
het K.R.O.-Kwintet; 1.302.15 Gramofoon-Orkestmu-
ziek; 2.15—2.45 Zang door Han Heydenrijk (alt); 2.40—
3.00 Pianospel door D. van Leuven; 3.003.20 Zang
door Thérèse Stokvis '(sopraan); 3.203.45 Vioolspel-
spel door J. Douwes; 3.454.00 Verzorging van den
zender; 4.004.20 Gramofoon-Orkestmuziek; 4.204.40
Zang door Han Heydenrijk; 4.405.00 Pianospel; 5.00
5.20 Zang door Thérèse Stokvis; 5.205.45 Vioolspel
door J. Douwes; 5.456.00 Spreker: Max K. Gerish.
Onderwerp: Kent U den Harz en Thüringen? 6.006.45
Gramofoonmuziek; 6.457.15 Cursus Engelsch; 7.157.45
Spreker: C. C. Bender. Onderwerp: Communisme in
Indië; 7.4510.45 Concert door het K.R.O.-Orkest o.l.v.
Johan Gerritsen; 10.4512.00 Gramofoonmuziek.
Zaterdag 28 Maart.
Hilversum (1875 M.)
VARA
9.00 Gramofoonmuziek.
V.P.R.O.
10.00 Morgenwijding.
VARA
10.15 Uitzending voor arbeiders in Continu-bedrijven.
Medewerking van het VARA-Orkest o.l.v. Hugo de
Groot. Henri Marchand (liedjes); 12.00 Politieberichten;
12.15 Middagconcert door het VARA-Septet, afgewisseld
door gramofoonmuziek; 1.45 Onderbreking voor ver
en waarop, zonder erg, altijd diegenen treden, aan wie
men het belangeloos aanbiedt.
Maar het dochtertje, dat Anna in het oude huls ver
wachte, kwam nooit. In de lente werd de tweede jongen
geboren en In de gerestaureerde, oude kerk in de Leo-
poldstad gedoopt als Lodewijk, Thomas, Johan, Chris
toffel
Anna was daarna geruimen lijd ziek. Uit haar oogen
verdween de koude gloed, die vroeger haar oogopslag
menigmaal zoo hard maakte. De lijn van haar mooie
wenkbrauwen werd weeker. haar kleine, jongensachtige
hand werd zwakker en meer vrouwelijk.
Toen zij weer opstond, waren de sporen van de ziekte
op haar gelaat gebleven.
Thomas was voorkomend en opmerkzaam voor haar.
Urenlang las hij haar voor, zonder ophouden, bijna ge
jaagd, als was hij bang, dat hij Anna's blik zou ontmoe
ten, als hij het boek dicht deed.
Wat wilde die blik? Zei hij iets, of vroeg hij iets. of
smeekte hij of verlangde hij iets? Neen, Anna had niets
meer van hem noodig. Die tijd was voorbij... Droevig
steunde hij zijn voorhoofd met zijn hand.
Met ieder jaar werd Thomas stiller en, als Anna hem
vroeg of hem iets scheelde, of hij ergens pijn had, schud
de hij ongeduldig met het hoofd.
Maar als hij zijn zoon op zijn knie nam, dan vertelde
hij van groote bosschen, van een overoud landhuis, van
paarden, van een ouden tuin, van velden, van door de
zon beschenen akkers... en dan werd zijn gelaat weer
jeugdiger en dan hield hij zyn hoofd als toen, op de
open plek, toen hij zich naar de zon keerde.
Anna was er reeds aan gewoon geraakt, dat haar man
niet met haar over deze dingen sprak. Zij maakte ook
geen gewag meer van Ille, sedert van daar brieven kwa
men, met een vrouwenhand geschreven en het eene
schrift, met diQ plompe boerenhand, telkens weer te
rugkwam. Toen toevallig Otto Füger eens de post had
gehaald, vond Anna zoo'n brief op de piano. Zij nam hein
in haar handen en haar handen beefden er van. Zij
moest met zich zelf strijden: was het trotsohheid, eerlijk
heid of lafheid? Ongeopend legde zij het couvert op de
tafel van Thomas. Zij vroeg niet, zij klaagde niet, maar
nooit meer sprak zij van Ille.
En van toen af werd de naam van dat vreemde land
een spook in het huis. Zij noemden het niet, maar toch
stond het onzichtbaar tusschen hen belden.
Het leek Anna, alsof het ook nu vyandig door da
stilte sloop en Thomas van haar wegtrok. Wanhopige
angst overviel haar en zij had een gevoel, alsof zij ge
heel alleen bleef in een vyandig duister, waaruit geen
uitweg was.
Wordt vervolgd.