esstes-Sport en Hefsen-Syranastiek
Bont Allerlei.
VOOR ONZE SCHAKERS
mê
S6
m
i
m
VOOR ONZE DAMMERS
*'Y>.
9
m
m
m
9
m
X
w
'wt
w
"m
m
m
EVENTJES DENKEN
Vraagstuk No. 717.
Vraagstuk No. 718.
Vraagstuk No. 719.
ai
-p
HP
lil
sp
it
gSf
É^Ül
i
n»
jg
mm,
1
T
M
Jjj
IpH
fB
Vraagstuk No. 729.
•p/ï
0
5
10
N
f|§
g§
15
B
ii
ut
'20
Sg
m
ss
25
ii
fg
30
Wip
H
35
'91
Hf
40
m
45
50
m
gun
Ips
ÉS
De geschiedenis van het
damspel.
ra *i, rr tsr-
Brabanlsche brieven.
Planten in
Kamer en Tuin.
WARE WOORDEN.
onder leiding van GEO VAN DAM.
ka.
Nieuwe opgaven.
„EEN MISREKENING".
Een winkelier kocht een kist sinaasappelen, en ver
kocht deze zuidvruchten volgens grootte. Hij vroeg voor
een deel van den voorraad, zijnde 120 stuks, 10 cents
voor de twee; voor 120 onderen 10 cents- voor de drie
en voor de laatste 120 10 cents voor de vier sinaasappe
len. Op deze wijze beurde hij in totaal f 13.—.
Een week daarna heeft hij weer een kist sinaasappe
len ingekocht, inhoudende 360 stuks, maar heeft geen
tijd om ze volgen» grootte te sorteeren. Hij redeneer
de toen als volgt: Dc vorigen heb ik verkocht: 2 voor
10 cents, 3 voor 10 ets., en 4 voor 10 ets., dat maakt 9
voor 30 ets., dat is gemiddeld 3 stuks voor 10 cents. Ik
verkoop ze nu dus allen voor dezen prijs en bespaar
mij veel werk met het sorteeren, terwijl ik evenveel
leur".
Hoe verbaasd was hij echter, toen bleek, nadat hij
wederom alie sinaasappelen verkocht had, dat hij in
totaal slechts f 12.ontvangen had!
Wie kan verklaren, hoe dat kwam?
„DE PUZZLENDE GROOTPAPA".
Bij een huwelijksfeest zegt groptvader van het bruid
je tot het jonge paar: „Gij zijt samen nu juist zou oud
als ik was toen ik trouwde; en Uw moeder, lieveling,
die 2 Jaar later ter wereld kwam, Is nu juist zoo oud
als ik was, toen zij haar persoontje aan de wereld
toonde. Zij is nu ook dubbel zoo oud als zij was toen
ze huwde en gij, bruidje, werd een jaar na haar huwe
lijk geboren". Hoeveel bedraagt het verschil in leeftijd
V3n het jonge paar?
oplossingen van de puzzles
uit ccs vorig nummer.
Deze v.-orden de volgende week opgenomen.
van E. B. C o o k.
(Chess Nuts 1368).
----
m
535
Wit 11 st
De diagramstand behoort te luiden: Wit 11 st.: pions
op a3. a4, c2. do. el. g3, Ta2, Tb6. Lc5, Lg6. Kei. Zw. 8
st.: plons op a7, a5, c4, e3, e5, f4, g4, Kc3. Wit speelt
en geeft in vier zetten mat.
van Chavanon, Frankrijk.
Zw. 14 st.
Wit 14 st.
Hiermede hebben wij het genoegen, een nieuw artikel
te openen, waarin wij o.m. zullen trachten, den begin-
nenden damspelers onder onze lezers eenige kemnis bij
te brengen van het fraaie damspel, 't spel, dat geheel
gebaseerd is op vernuft en logische redeneering, waarin
toeval of geluk absoluut zijn buitengesloten.
Dammen is geen kinderspel, neen, het eischt even
veel van het denkvermogen als het schaakspel, ea toch
hoort men zoo dikwijls beweren, dat schaken moeilijker
is dan dammen. Deze meening is beslist onjuist en om
het onlogische van deze bewering eens duidelijk aan te
toonen, zullen wij hieronder laten volgen, wat de be
roemde Engelsche cryptograaf Edgar Allen Poë, de
voorlooper van Conan Doyle, den schrijver der
Sherlock Holmes verhalen daarover in een van zijne
boeken heeft gezegd; bij welk betoog wij ons geheel
aansluiten, behoudens enkele kleine bijzonderheden,
welke o.i. niet geheel juist zijn.
„Bij het schaken, waar de stukken zich op onder
scheiden vreemdsoortige wijzen bewegen en verschil
lende veranderlijke waarden bezitten, wordt dat, wat
slechts samengesteld is de dwaling komt ook elders
voor gehouden voor diepzinnig."
„De opmerkzaamheid speelt hier de hoofdrol. (Dit is
niet geheel juist, wel is opmerkzaamheid een voorname
factor in het schaakspel, doch de hoofdrol speelt zij
zeker niet. Red.) Blijft zij slechts een oogenblik in
gebreke, dan wordt iets over het hoofd gezien en na
deel of volkomen nederlaag is het gevolg. Daar nu de
mogelijke zettèn niet slechts groot in aantal zijn, maar
door elkaar grijpen, worden de kansen van voorbijzien
aanmerkelijk vermeerderd en in negen van de tien
gevallen zal de geheel in het spel verdiepte over den
scherpzinnige zegevieren. (Wy zouden de uitdrukking
„in negen van de tien gevallen" willen veranderen In:
„in de meeste gevallen." Red.)
„Bij het dammen daarentegen, waar de zetten naar
éénzelfde wet plaats hebben en slechts weinig verschei
denheid aanbieden, is de waarschijnlijkheid, dat de spe
lers zondigen door onoplettendheid veel geringer, en
blijft meer attentie betrekkelijk werkeloos; mitsdien
moeten de door elke partij behaalde voordeelen op reke
ning worden geschreven van meerdere scherpzinnig
heid."
Tot zoover Poë, die dus aan het damspel de voor
keur geeft boven het schaakspel, ter versterking van
het fijnere intellect. Hoewel Poë alleszins competent tot
oordeelen mag worden geacht, zijn wij persoonlijk toch
van meening, dat schaken zoowel als dammen even
veel van het vernuft en het verstand vergen en be
paalde eigenschappen als. concentratie-, combinatie-,
voorstellingsvermogen door beide spelers even sterk
worden ontwikkeld.
Alvorens tot de technische behandeling over te gaan,
zullen wij eerst nog even de geschiedenis van het dam
spel nagaan, doch kunnen, met het oog op de plaats
ruimte, slechts de voornaamste gebeurtenissen vermel
den, die uit de beste bronnen zijn geput, n.1. door de
desbetreffende werken, welke zich in de Universiteits-
Bibliotheek te Amsterdam bevinden, te raadplegen.
Onder de dynastie der Pharao's van Memphis werd
het damspel waarschijnlijk samengesteld door een twee
tal slaven, welke aan de Pyramiden werkten.
(Slot volgt).
Diagramstand in cijfers: Zw. 14 st. op 3, 5, 6, 8—11,
13, 14. 18, 21. 26, 27. 31. Wit 14 st. op 22, 24, 25, 28, 33.
3739, 4244, 47. Wit speelt en wint.
FEUILLETON.
VERTELLINGEN
Ulvenhout, 31 Mèèrt 1931.
Menier,
ok aan m'nen slip getrok-
Nouw, z'emmen mijn dan
ken, amic'o. En nie zoo zui
nig. Keb *n goede opsalle-
maander g'ad. van diecn
griep. En wilde wel geleu-
ven, hij zit nog in m'n
beenen. Elk been weeg mo
honderd kilo's en as ik over
d'n weg gaai, dan vuul ik
me-n-as 'nen o'.ifant-zonder-
slurf, mee die zw are beenen
en dan hè'k weremdig aan
vechtingen om mee m'nen
stèèrt te gaan kwispelen.
Griep?
As ze d'n lesten Zondag mijn alleen teugen die Belze
rooie duuvels hadden laten speulen en ze hadden op
d'n bal mee duidelijke letters „gi4ep" geschilderd,, dan
had Ollaand gewonnen moo 100. Kad d'n bal aan flar
den getrapt om m'n gemoed te koelen op dieën griep.
Ik wijt 't aan d'n schoonmaak!
Keb 't heur dan ok vlakaf gezeed.
'k Zee: „ge mokt 'nen mensch nog dood mee oew ge-
kledderdekladder!"
Toen hadde ze motten zien kijken, amico! Of ze 'n
kommeke van 't mooie servies gebroken had.
„Dus dan zal ik 't nog gedaan emmen?" vroeg ze on-
geloovig.
„Gij, en niemand aanders. En as ik 't er niemeer bo-
venophaal, dan hedde gij 't mee oewen frotteschen
schoonmaak op oew geweten."
En of.'t nouw d aard au r kwam, ik weet 't nie, maar 'n
haalf uur later sting 'r 'nen mensch veur m'n kokkerd
mee 'n valieske in z'n haanden. Kad sjuust 'n oogen-
bllkske geslapen.
„Zoo Dié" zec-t-le: ..hoe is 't er mee?" En wat da
was weet ik nie, amicat, maar 'k had gewoon gin lust
om antwoord tc geven, 'k Dee net of ie locht was en
keek naar 't p'.afond van de bedstee mee de juu in.
Gatvernolle, 'k was zoow kwaad ee! Daar buiten sting
de zon te schijnen of 't muziek was; dieën kérel mee z'n
kofferke zag er uit of ie naar 'n fiest moest: Trui was
gelukkig omda ze d'ren zin gekregen had en d'n schoon
maak achter d'ren rug was; op d'n erft was 'r 'n lawijd
van de k>r en of ze fiestvergadering hadden van de
„Vrije Vrouw"; in de stallen sting er éénen te fluiten da
d-et oew deur merg en been gong en ik... ik lag mee
de griep in m'n knoken en mee n'en bonk koorts in de
bedstee as 'nen stlefzeun. Man, ik had 'm toch zoow
hangen.
„Hoe is 't 'r mee, Dré?" vroeg 't valieske weer.
„Reusachtig!" zee ik. ,,'k Vuul me zoow lekker as
de Kop van Jut na de kermis; 'k vuul me voos-geslagen."
Toen deed ie z'n valieske open, haate!e-n-'r 'nen soor
tement van katteprul uit en stopte de uiteinden daarvan
in z'n ooren. Toen draaide-n-ik m'n eigen om en gong
slapen, 'k Liet 'm douwen, trekken roepen en schudden,
maar 'k liet me nie „wakker"-maken. Misschient nie
aarig van me, toegegeven maar zoo as ik al zee: 'k
had zóów de pee in m'n zielement, om in deuzen veur-
jaarstijd as 'nen haalfbakken prulleman In bed te motten
leggen, da'k 't oew nie zeggen kan.
Toen d'n dieën mee dieën katteprul in z'n ooren mijn
nie .wakker" kon krijgen, toen riep ie 'r Trui bij.
„Perbeerde gij 'm 's tot rede te brengen, Trui," zee-
t-ie: ,hij houw z'n eiges slapende en 'k mot 'm toch effe
onderzoeken."
Trui gooide de dekens van me af en blèrde:
„Dreee, hier is d'n doktèèèr.
„Gif me maar 's 'n kommeke koud water," zee de va
lies toen teugen Trui.
Maar daar was ik zeivers bij, amico.
'k Bukte m'n eigen onder de bedstee, pakte d'n poo
en 'k zee: „ollee, dan allebei tegelijk!"
Wa-d-emmen toen gelachen.
„Biest!" roep Trui: „is ie me daar méér dood ss
levend en wil ie gatsammelievebben gaan duweleeren
op hop... popopop...!!" en ze wier pèèrs van d'n lach.
D'n dokter gong er ok zoolaank bij zitten en stak z'nen
katteprul zoolaank in z'nen zak.
„Kommeke koffie veur d'n schrik, menier d'n dok
ter? vroeg Trui zoetsappig. En na 'n menuut of tien
was ie weer aan de beurt.
„Zuchten," zee-t-ie en dan hiew ie d'n katteprul op
m'n gloeiend vel.
„Zuchten."
Kek, amico, da's nouw één van de dingskes waar ik
zoo de smoor aan gezien eb, ee; As ge ziek verklaart
zijt. dan hedde maar te zuchten en te ditten en te datten
da-d-'n aander allegaar kommandeert.
Toen die heksersieties klaar waren, zee ie: „Dré, 't is
griep!"
„Kek nouw," dee ik verwonderd; „griep, ge zou toch
zeggen ee?"
„Wat hadde dan selvers gedocht?" vroeg ie.
„Nouw," zee ik toen seerejeus: ,,'n miskraam of zoo
iets, ee!"
Am.co, wa-d-emmen toch nog 'n plazier g'ad. Trui
lachte en schold. D'n dokter lachte mee z'n gezicht
omlaag en ik lachte mee 'n effen gezicht, waant eigen
lijk was ik te beroerd om haardop te lachen.
Maar ondertusschen was ik de segaar. In bed blijven,
koorts opnemen mee zo'n glazen büske, vuile poeiers
slikken en stoomen dat de daampen uit de bedstee sloe
gen. 'n Lief baantje, da beloof ik oew.
En as ge daar dan netjes opgeborgen ligt achter de
bedsteegoidijnen en ge ziet dan deur 'n splitje 'n scheut
goud naar binnen stralen var. de nuuwe veurjaarszon,
ge heurt de veugeltjes in d'n noteléér 'n bombarie maken
of 'r 'n muljoen zuiveren klokskes in de takken hangen;
ge ruukt nouw en dan d'n lekkere mlestlocht, die er
van oew akkers naar binnen golft, kek, dan zoude ra
zend worren.
Zoo gaauw as 't maar efkens kon ben 'k dan ok d'n
koffer uitgekropen.
Maar 't wirke is nie datte!
't Is maar te schraal, veur mensch en plaant. 't Ge
was, verg.mes teer nog, staat te kwijnen de leste weken.
De èèrde leet 'r bij, wit van schraalte en kouw. Rengel
motten me-n-emmen. Lekkere, wèrme veurjaarsrengel.
April schrijven me nouw; grasmaand! Maar 't is
nog niks horre. April hee 'nen kalen kop, wa-d-ik 'm
smoes. Niks groeit er op, niks en 't mot gauw veraan-
deren. In ieder geval: 'nen gruunen Paasch van 't jaar?
Louw!
En as 't nie sodemearels gaauw omslaat dan zijn me
weer gaauw 'n volle maand ten achteren. Deur de late
vorst emmen laat gezaaid en nouw mee 't schrale weer,
doe-g-et zaaisel nikske nog.
D'r zit wel werking, horre. 'k Zouw liegen as'k da
nie zien wouw maar 't is te prullig. As nadenmiddag
't zonneke zakken gaat, dan vaalt 'r 'nen kouw over de
èèrde of 't Januari is en da's kepot
De wind mot uit dieën oostenhoek. Eerder deugt 't
nie. Affijn, 'k ben nouw in de veftlg en 't is heel m'n
leven terecht gekomen, 't zal van 't jaar weer wol te
rechte komen, zoo nouw nie, maar da-d-'nen mensch
ongeduldig worren zouw mee da getreiter van kouw,
griep, onvruchtbaarheid en da-d-allegaar mee de Paasch
veur de deur, 't is te begrijpen, ee?
Ollee, ik gaai er maar afscheien, De leste griepnesten
tempteeren m'n luchtpijp nog en schrijven zonder pepke,
is maar half werk.
Volgende week 'n velleke meer motte maar denken.
Veul groeten van Trui en as altij gin horke minder
van oewen toet a voe
DRé.
APRILGRAPPEN.
De eerste April was vroeger het begin van het kalen
derjaar. Op dien dag bracht men toen dus ook zijn
heliv/enschen uit en gaf men elkander geschenken.
In 1564 heeft koning Karei IX ln Frankrijk een einde
gemaakt aan dat oude gebruik, door bij ordonnantie te
bepalen, dat het jaar voortaan niet meer op 1 April,
maar op den eersten Januari zou beginnen.
Met dat koninklijk besluit werden natuurlijk ook de
oude gewoonten drie maanden vervroegd. De heilwen-
schen en de geschenken behoorden nu eenmaal bij het
begin van het jaar. Toch kon men moeilijk afstand doen
van wat men op den eersten April gewoon was. Zoo
bleven ook op dien dag de heilwenschen en de geschen
ken gehandhaafd, maar in ironlschen vorm. Vrienden
en kennissen hielden elkander min of meer voor den
gek.
Zoo wil men de Aprilgrappen wel eens verklaren. Tot
op den huldigen dag heeft zich de voor de gekhouderij
gehandhaafd.
Heel wat grappen zijn er in den loop van de historie
al uitgehaald op dezen datum.
Van den Franschen staatsman en Academielid, Bou-
tru, wordt het volgende verteld: Hij zou op den eersten
April zijn vrouw aan koningin Anna van Oostenrijk
voorstellen. Vooraf deelde hij aan de koningin in ver
trouwen mede, dat zijn vrouw hardhoorig was. De
vorstin verzekerde aan Boutru, dat zij wel luid spre
ken zou. Maar aan zijn vrouw had Boutru hetzelfde
van koningin Anna verteld. Zij moest dus maar flink
schreeuwen, anders verstond de vorstin er niets van.
Op het gestelde uur kwamen de dames samen, in bij
zijn van den koning, Lodewijk XIII, die door Boutru
ingelicht was over de grap. Koningin Anna en me
vrouw Boutru schreeuwden tegen elkander, alsof zij
zeer ver van elkander af stonden. Het was een mal
gezicht, maar de koning vond de grap uitnemend ge
slaagd; hij lachte, dat hem de tranen over de wangen
rolden.
Niet alleen in Frankrijk, maar over de geheele
wereld is de fopperij op 1 April bekend. Misschien heb
ben verschillende gebeurtenissen samengewerkt om deze
Internationale fopperij in het leven te roepen.
FAASCHE IEREN.
Alle jaarlijks terugkeerende feestdagen hebben hun
eigen kenmerken en brengen regelmatig door zekeren
sleur immer hetzelfde. Met Kerstmis eten wij Kerstkran
sen en -ganzen, met Paschen Paascheieren. Alleen met
Pinkster hebben we geen bijzondere lekkernijen op het
oog en moeten we ons «tevreden stellen met de pinkster
blommen buiten te zetten, wat niettemin voor zeer velen
als een niet geringe vergoeding kan worden aangemerkt
Dc Paascheieren, die dan op het oogenblik de belang
stelling hebben, zijn meer een vermakelijkheid voor de
jeugd, vooral het zoeken naar de van chocolade, suiker
of marsepyn vervaardigde fraai opgemaakte kunstpro
ducten van den banketbakker.
Minder bekend zijn misschien eenige werkelijk vorste
lijke geschenken op dit gebied, die de geschiedenis kent.
Zoo schonk Napoleon III aan zijrt gemalin keizerin Euge-
nie een gouden ei, van haar initialen voorzien, die in
diamanten waren uitgevoerd. De inhoud van dit Paasch-
ei was evenwel nog kostbaarder, het bevatte een paar-
lencollier ter waarde van 250.000 gulden. Koningin Vic
toria ontving van den Tsaar aller Russen Iets dergelijks,
een nestje van zilveren takjes, welke bijzonder natuur
lijk waren nagebootst; in dat zilveren nestje nestelde een
zeer kostbaar geschenk, drie kleine Paascheitjes van
onschatbare waarde, want als eitjes waren zij klein,
maar het waren opalen van bijzonderen glans en zuiver
heid, en al is een parel niet grooter dan het ei, van een
kolibri, vertegenwoordigt haar waarde al een flink ka
pitaal.
De gulle Tsaar (het was de ongelukkige Nicolaas II)
ontving van een van zijn nihilistische onderdanen ook
eens een Paaschel, een doodgewoon kippenei van bijzon
dere grootte. Aangezien men het zaakje niet vertrouwde,
werd het geopend alvorens het den Tsaar werd gebracht
en toen bleek, dat het dynamiet bevatte. Toch zcu ver
moedelijk de Tsaar er geen hinder van hebben gehad,
want al had men het hem willen serveeren. de kok. die
het had moeten koken, zou wel het kir.d van de rekening
zijn geworden.
Ook al een gewoonte met Paschen is het eieren pik
ken, om te zien wie het wint en de eigenaar van het
onbeschadigde ei is de gelukkige. In sommige landstre
ken is dit tot een ware sport uitgegroeid, zoo in de
buurt van Wezel, waar in den Gasthof zur Sonne verle
den jaar op den eersten Paaschdag 1500 eieren voor dit
doel werden opgediend, als het verhaal ten minste niet
is veraonnen door een of ander hoenderpark, dat van
zijn eieren af wilde komen!
Vragen en mededeelingen, deze rubriek betreffende
in te zenden aan den heer K. van Keulen. Lootstraat
24 ne etage, Amsterdam (West).
ZIEKE KAMERPLANTEN.
Welke bloemenliefhebber heeft niet eens met groote
spijt een zijner planten ziek zien worden en ten laatste
zien doodgaan? Evenals onder de menschen en dieren,
heerschen er onder de planten verschillende ziekten,
welke dikwijls in het begin slechts voor vakmannen
waarneembaar zijn, door leeken pas bemerkt worden,
wanneer het voor genezing te laat is.
De zoogenaamde een- en tweejarige planten, die re
gelmatig na de vruchtdraging sterven, buiten rekening
gelaten, sterven wel de meeste planten door ziekten of
invloeden van buiten, zooals vorst, droogte, storm, enz.
Sterven, zooals bij menschen en dieren, door ouderdom,
komt waarschijnlijk bij planten niet voor. Het kan bij
voorbeeld gebeuren, dat een bliksemstraal, die een tak
uit een eeuwenoud boom slaat, tegelijk de indirecte oor
zaak van zijn dood is. Het hout begint aan de won/e
te rotten. De stam wordt aangestoken en na verloop
van eenige tientallen van jaren geheel uitgehold en ten
stilte is er slechts een krachtige windstoot noodig omden
trotschen reus, die zooveel eeuwen over zyn kruin zag
gaan, tegen den grond te werpen.
De planten, die in een kamer gekweekt worden, zyn
voor dergelijke invloeden, waaraan de planten in de vrije
natuur zijn blootgesteld, beschut, ook zijn zij verzekerd
■tegen de dikwijls noodlottige aanvallen van grootere
dieren, maar toch worden zij door de meest verschillen
de ziekten overvallen. De kamerplanten kan men als
gevangenen beschouwen, evenels de vogel in een kooi.
zitten zij met haar wortels in den pot gevangen en deze
belet maar al te dikwijls haar krachtigen groei. Even
als de wortel in den pot, is dus ook de plant in de
kamer gevangen.
Hoe dikwijls is het vertrek gevuld met droge, stoffige
lucht, hoe dikwijls wordt het toetreden van behoorlijk
Hcht niet verhinderd? Onze kamerplanten zijn echter
niet alleen gevangenen, het zijn ook bannelingen uit de
meest verschillende landen en wij moeten ze niet alleen
goed verzorgen, maar ook haar vaderlandsehe toestanden
trachten na te bootsen en haar zoo mogelijk datgene ge
ven. wat zij ln haar land van herkomst kunnen vinden.
Heel veel liefhebbers, die met een plant vsn de markt
komen of er een in de kweekerij gekocht hebben, ver
moeden weinig dat die plant reeds de kie-m des doods
bevat. Het zou onjuist zijn. te beweren, dat vele kwee
kers opzettelijk zieke planten verkoopen. Maar er zijn
cr toch wel. die in warme kassen gekweekte planten zoo
aan de markt brengen, of die vergeten, wanneer een
liefhebber een plant wil koopen, die als kamerplant on
geschikt is, hem daarop opmerkzaam te maken.
Afgezien vandie planten, welke des winters door
kunstmatige warmte in bloei worden getrokken, maar
die tooh zoo hard zijn, dat zij onze winters zonder na-
deeligen invloed buiten kunnen verdragen, hetzij gedekt
of ongedekt, leveren ons <je tropische streken de beste/
kamerplanten. Onder deze vindt men het meerendeel der
bladplanten, zooals alle palmen, die onze kamers versie
ren. een handelskweeker moet deze planten in een war
me kas. dikwiils ook in een verwarmden bodem kwee
ken, want het is er hem om te doen. in den kortst moge
lijken tijd fraaie exemplaren te verkrijgen. De zoo op
gekweekte p'anten zijn echter verwend en het is een
liefhebber niet geraden ze zoo uit de warme kas in zijn
woonvertrekken te plaatsen. Zeer raadzaam is het, zulke
planten nog een dag of veertien bij den kvveeker te la
ten, die ze dan langzaam aan een minder warme tempe
ratuur kan doen gewennen. De planten worden zoodoen
de gehard en zullen veel gezonder in de kamer blijven.
Amsterdam.
K. VAN KEULEN.
Wijze liên weerleggen
Meer met zwijgen, dan met zeggen!
o
De jeugd houdt dikwijls een waarheid vast, welke
op den mannelijken leeftijd wordt losgelaten, dcch wel-
o
Het gereedschap alleen doet het hem niet! Men moet»
ker bezit opnieuw de trots is van den hcogen ouderdom,
zyn instrumenten ook weten te hanteeren.
o
Laat u niet somber beïnvloeden. Nu zeker niet op het
feest der blijheid. Nu moet de zon schijnen in uw hart,
zoodat haar verwarmende stralen uw huis gezellig en
fleurig maken. En dan: een vroolijk Paaschfeest!
o
De vrouw, die opgeruimdheid weet aan te kweeken,
weet te houden in hare woning, die door liefde weet
te heerschen, brengt daar de schoonste harmonie;
zingt een bestendig lied zonder woorden.
