Bont Allerlei.
DE FEESTDAG.
Staatsloterij.
Trio; 7.50 VARA-Varia; 8.00 Be^tuursmededeelingen;
8.10 Zaterdagavond-programma, irum.v. het VARA-
Orkest. Wladimir Piqué Trio en Willem van Cappellen;
10.10 Persberichten van Vaz Dias en Voetbalmededee-
lingen; 10.25 Vervolg Zaterdagavond-programma; 11.40
Gramofoonmuziek; 12.00 Tijdsein en Sluiting.
HUIZEN (1875 M.)
K.R.O.
g.oo—9.15 Morgenconcert; 10.00—11.30 Gramofoonmu
ziek; 11.30—12.00 Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Tijd
sein; 12.0112.15 Poltleberichten; 12.10—1.45 Het KRO-
Sextet o.l.v. Plet Lu3tenhouwer; 1.451.50 Postduiven-
berichten; 1.502.15 Gramofoonmuziek: 2.15—2.30 Ver
zorging van den zender; 2.30—3.00 Vragenhalfuurtje
voor jeugdige personen; 3.004.00 Kinderuurtje; 4.30
—5.00 Zwemcursus; 5.00—6.00 Het K.R.O.-Kunst-Ensem-
ble; 6.00 Tijdsein; 6.01—8.15 Sportpraatje door S. P. J.
Borsten; 6.156.35 Journalistiek Weekoverzicht door
Paul de Waart; 6.357 00 Lezing- Belastingwetten en
wat lederen daarvan weten moet; 7.00— 7.30 Spreker:
F. J. C. Zaalberg. Onderwerp: „Het Aquurium"; 7.30
7.45 Politieberichten; 7.45—8.00 Gramofoonmuziek; 8.00
Tijdsein; 8.00—11.00 Het K.R.O.-Orkest o.l.v. Marinus
van 't Woud; pl.m. 9.00 Nieuwsberichten van Vaz Dias;
11.0012.00 Dansmuziek.
De plannen voor de Radio-stad
te New-York.
NEW YORK, Mei 1931.
Het schijnt, dat de bouwplannen voor de radiowijk te
New York, die drie reusaohtige huizenblokken zou om
vatten, niet zoo vast staan als men uit de eerste berich
ten kon opmaken. Het thans gepubliceerde plan is niet
het oorspronkelijke en heeft heftige tegenstanders en
niet eens buitengewoon enthousiaste voorstanders. Daar
om is het nog best mogelyk, dat ook dit plan verworpen
wordt De beslissing hangt nJ. niet van één persoon af.
De drie blokken zijn het bezit van de universiteit van
Columbia en vertegenwoordigen haar voornaamste bron
van in korpsten. John D. Rockefeller Jr. heeft er echter
voor den tijd van 21 jaar een recht op verkregen, dat
«enigszins met ons erfpachtrecht overeenkomt De ter
mijn kan na afloop van do 21 jaar weer verlengd worden,
doch dan moet de waarde van het land opnieuw ge
taxeerd worden. Bedraagt die minder dan de oorspron
kelijke waarde, dan heeft de Columbiauniversiteit recht
op schadevergoeding. Onder normale omstandigheden is
waardevermindering van een stuk grond op Manhattan
eenvoudig uitgesloten, doch bij een groote en ingrijpende
onderneming als het bouwen van deze radiostad moeten
de gevolgen van tevoren goed onder het oog gezien wor
den. Zoowel Rqckefelleh als de universiteit hebben daar
belang bij. Dit verklaart, dat men bij het ontwerpen der
radiowijk in de eerste plaats op een commercieele ba-
eis werkt. Het oorspronkelijke plan is alleen om die re
den verworpen.Er zou nl. een monumentaal plein komen
met de Metropolitan Opera in het midden, in navolging
van de Place de 1'Opera. in Parijs en van de Place Ven-
dóme en misschien nog grootsóher opgezet Het opge
ven van dit plan veroorzaakte groote teleurstelling, niet
het minst bij Rockefeller zelf, doch men was ertoe ge
noodzaakt niét zoozeer om de altijd vermelde reden,
dat men met de leiders der Metropolitan Opera niet tot
een vergelijk kon komen, doch voornamelijk om de min
der bekende reden, dat de winkeliers van de omringende
straten er bezwaar tegen hadden en deze bezwaren zoo
'goed wisten te formuleeren, dat de adviseurs van Rocke
feller, zelf kooplieden en grondmakelaars, er de juistheid
van inzagen. Zij vreesden n.1. dat zoo'n open stuk mid
den ih de drukke winkelbuurt groote schade zou doen,
omdat de winkels het tenslotte moeten hebben van de
onafgebroken menschenstroom, die zich door de winkel
straten beweegt. In Parijs zelf heeft men de praktijk van
zoo'n plein in een winkelbuurt gezien. De Place Ven-
dome zelf heeft de val veroorzaakt van de Rpe de la
Paix, vroeger een van de beroemdste winkelstraten van
de geheele wereld. De winkels bloeiden nu slechts aan
den anderen kant van het plein in de korte rue Cas-
tiglione.
Het doel Is dus in de eerste plaats, om de drukte op
straat in geen geval te laten verminderen. Daarom moe
ten de blokken tot de rooilijn toe worden volgebouwd.
Dit gaf weer oppositie van den kant der licht- en lucht-
enthousiasten, zoodat men hen tevreden moest stellen
door betrekkelijk smalle hooge wolkenkrabbers, die uit
elkaar staan en grootendeels uitsteken boven de andere
gebouwen van ongeveer tien verdiepingen, wat voor dit
stadsdeel van New-York bijzonder laag en onvoordeelig
is. De licht-en-luchtbeweging schijnt op het oogenblik
nog zoo sterk te zijn, dat alles ervoor moet wijken en de
voorstanders ervan willen deze kans waarnemen in de
hoop, dat men dan later ook in andere blokken, die ge
woonlijk het eigendom van talrijke personen en instel
lingen zijn, de bouwzijde van de voorgestelde radiowijk
zal navolgen. Dit woord radiowijk en zelfs radiostad
moet men betrekkelijk opvatten, want slechts een vierde
van de oppervlakte wordt voor de radio gebruikt Wat
dat betreft is het oude plan in hoofdzaak niet veranderd,
Kort verhaal
Het zou nooit gebeurd zijn, als Robert nog een vader
had bezeten. Ieder vader zou geweten hebben, dat men
een jongen van bijna elf jaren maar niet zoo omhelst
en kust, als er een heele kring van schoolmakkers
staat toe te kijken. En nu zóó...
Moeder snapte hier gewoonweg niets van en Robert
liep nu alle kans om den volgenden dag met allerlei
spotternijen te worden bestookt en misschien wel een
bijnaam op te loopen, dien hij gedurende zijn school
tijd niet meer kwijt zou raken. En dat het nu juist
heden moest gebeuren, heden den grooten dag van
hst internaat, waarop bijna elke pupil zijn ouders op
bezoek kreeg. Daar had je nu b.v. Fred Hanford.
Diens vader, een hooggeplaatst zee-officier, was zelfs in
een nieuwe, prachtige auto aangereden gekomen en
men kon zien, hoe trotsch Fred was op zijn met goud-
gegaloneerden vader, met het vriendelijke. Joviale
uiterlijk. En moeder mocht je natuurlijk ook niets
laten merken, want. ten slotte, zoo het al erg voor Ro
bert was, geen vader te bezitten, moest het voor moe
der stellig vreeselijk zijn. geen man te hebben en in
het onderhoud van hen beiden te moeten voorzien met
het kleine handwerkwinkeltje.
Lily Dason was zich inderdaad ook geheel niet be
wust. dat zij haar Robert iets pijnlijks, op de een of
andere manier, had aangedaan, toen zij. bij aankomst,
hem met een omhelzing had begroet. Uitgezonderd de
vacanties. had ze bijna nooit gelegenheid haar jongen
te zien. daar de reis van de stad naar het internaat
geld kostte en. waar zij als vrouw te zorgen had voor
zich en haar jongen, op elke uitgave door haar moest
worden bezuinigd. Robert's vader had Lily getrouwd,
toen hij, met verlof tijdens den oorlog, over was geko
men. Nauwelijks veertien dagen had hun geluk ge
duurd; toen was hij weer teruggekeerd naar het front
en een maand later was hij gesneuveld. De jongen was
nu haar alles en voor hem en voor zijn opvoeding
■werkte zij, meer dan misschien wel goed was voor het
teere, nauwelijks dertigjarige vrouwtje. Heden had zij
de uitnoodiging der school-directie natuurlijk even
graag aangenomen als de ouders der andere leerlin
gen, want heden vond het jaarlijksche feest van het
alleen zal de centrale plaats nu niet langer worden in
genomen door het operagebouw, doch door het radioge
bouw, den middelsten en hoogsten wolkenkrabber. Als
de Metropolitan Opera nog ter elfder ure tot onderhan
delen bereid wordt gevonden, kan haar echter ook in
het nieuwe plan een zeer goede plaats worden aange
boden.
Er moet dus niet alleen een bloeiende zakenwijk ont
staan, doch tevens een verzameling van amusementsin
richtingen, waarbij de radio, vooral zooals zij in Ame
rika wordt beschouwd, volkomen in de lijn ligt. Voor
winkels en vermakelijkheden beide staat er hier zeer
veel op het spel, evenals voor Rockefeller zelf, en het is
dan ook niet te verwonderen, dat er nog niet zoo spoedig
een besluit wordt genomen en dat alle groepen door een
levendige actie op de beslissing invloed trachten uit te
oefenen. Tegen het ontwerp, waarover nu de beslissing
moet vallen, wordt er althans uit commercieel oogpunt
geen bezwaren gemaakt Men had echter gehooptdat de
niet geringe architectonische schoonheid van New-York
door het harmonisch bebouwen van deze drie blokken
nog zou toenemen. En veel moois schijnt er aan de ont
worpen gebouwen niet te zijn. Zelfs de voorstanders zul
len dat niet beweren. De zeer vage schetsen, die er tot
nu toe van bestaan, maken het vellen van een oordeel
over het ontwerp niet gemakkelijk. De meeste bezwaren
schijnen te bestaan tegen de gevel van het centrale radio-
gebouw, dat aan de Sixth Avenue komt te liggen tus-
sohen de 49e en 50e straat.
Dit centrale gebouw krijgt ongeveer 65 verdiepingen.
Links en rechts ervan komen twee kleinere woikenkrab
bers aan de Sixth Avenue, die de andere blokkèn afslui
ten. Zij moeten een kleine 40 verdiepingen hoog worden
doch één ervan kan niet gebouwd worden, omdat daar
juist op den hoek een lapje grond ligt, waar Rockefel
ler niets over te zeggen heeft Op den hoek van Fifth
Avenue en 48th street ligt ook zoo'n onhandelbaar recht
hoekje, waar een kerk op staat die op onze afbeelding
goed is te zien. Hier komen echter lage gebouwen, waar
in het rechthoekje zonder bezwaar kan worden uitge
spaard. Op ongeveer 1/3 van den afstand tusschen Fifth
en Sixth Avenue komen in de uiterste blokken nog
twee wolkenkrabbers van 40 verdiepingen of iets meer;
zij moeten in elk geval wat hooger worden dan de wol
kenkrabbers aan Sixth Avenue. Er bestaan plannen om
onder deze wolkenkrabbers groote en breede poorten te
maken, iets wat de moeilijkheden op architectonisch ge
bied sterk vermeerdert Tusschen deze poorten zou dan
een nieuwe straat worden aangelegd, evenwijdig aan
Fifth Avenue. Het middelste blok tusschen „deze nieu
we straat en Fifth Avenue geeft de grootste moeilijkhe
den. Deze „plaza" wil men zelfs In dit plan voor een
gedeelte met siertuinen bedekken en voor de rest met
het reeds bekende „ovale gebouw".
Dit ovale gebouw, dat 15 of 20 verdiepingen zai tel
len. wordt misschien geheel geschrapt Men wil er een
gebouw van anderen vorm neerzetten, eigenlijk weet men
nog niet goed weg ermee. De bedoeling Is, het winke
lende publiek tot in het hartje van de wijk te laten ko
men. alle gebouwen bestaan n.1. gelijkvloers uitsluitend
uit winkels, doch de deskundigen zijn het er niet over
eens, hoe men dit doel het beste kan bereiken.
In de drie wolkenkrabbers aan Sixth Avenue komen
alvast twee schouwburgen, w.o. de beroemde van Roxy
Deze zal als een amphitheater worden gebouwd met
niet meer dan twee of drie rijen van zitplaatsen op één
hoogte. Men heeft zelfs plannen om de schouwburgen
en andere vermakelijkheden alle te laten uitkomen op
een galerij, die zich ook over de 49e en 50e straat voort
zet als een viaduct Het geheele uitgaande publiek kan
zich daar dan tijdens de pauzes amuseeren, waarom er
dan ook twee orkesten kunnen worden geplaatst.
Het eigenlijke radiogebouw, de middelste, hoogste
wolkenkrabber, is berekend op een grooten vooruit
gang. ook van de televisie. Over de ondergrondsche
radiostad hebben wij reeds het een en ander vermeld.
Deze zal een aaneengesloten geheel vormen onder de
drie blokken en bestaan uit twee verdiepingen, waar
van de bovenste weer voor winkels wordt Ingericht en
de onderste voor het vrachtautovervoer (aansluitend
op vractitliften) en het stellen van auto's.
De herbebosschlng van New-York.
De staat New-York riet heel goed In. dat ook in die
met steden bezaaide streek voor voldoende bebossching
moet werden gezorgd. Er wordt dan ook alleen in die
staat 2 millioen dollar per jaar besteed voor dit doel. 't
pleit voor het goede Inzicht der Amerikanen, dat zij
reeds in 1885 met dit werk begonnen zijn, toen de
meeste regeeringen het belang der bebossching nog niet
of niet voldoende beseften. Het begon toen nog maar
met het behouden van reeds bestaande bosschen en
parken, doch omstreeks de eeuwwisseling plantte men
inderdaad boomen bij.. Er werden kweekplaatsen voor
Jonge boompjes aangelegd en de ontboschte staatslande-
ryen werden gaandeweg beplant
Er werden op die landerijen ook verschillende proe
ven genomen, om goeden raad te kunnen geven aan
particulieren, die van plan waren om te planten. De
volgende groote vooruitgang was het stichten van een
specialen dienst tot het tegengaan van boschbranden;
dit geschiedde in 1909. Hierdoor is meer bereikt in het
belang van het bosch dan door alle andere maatregelen
tezamen.
internaat plaats, waarbij de kinderen zich aan sport,
als aan andere zaligheden, te goed zouden doen. wat
verder met allerlei opvoeringen in de aula zou beslui
ten. Robert stond nog in gedachten verzonken en be
antwoordde de vragen zijner moeder maar half. toen
de bel weerklonk, die de leerlingen en ouders naar het
groote speelterrein achter het gebouw bijeenriep, op
dat de directeur van het internaat zijn begroeting3- en
herdenkings-speech kon afsteken.
„Em dan heb Ik nog een heel bijzondere mededeeling
te doen." besloot de leeraar na een klein half uur zijn
rede. „Kapitein Field, die voor enkele weken zijn vlucht
om de wereld beëindigd heeft en in zijn jeugd zelf
scholier van dit instituut geweest is. heeft mij, op mijn
uitnoodiging, zooeven getelegrafeerd, dat hij heden met
zijn vliegtuig zou trachten bij ons op visite te komen.
En als ik mij niet heel erg vergis, dan komt onze eere-
gast Inderdaad reeds daarginds In 't zicht en we zullen
goed doen om deze groote weide meteen voor de lan
ding te ontruimen". Onder hoera-gejubel maakten de
opgewonden kinderen snel plaats, toen de kleine stip
aan den hemel snel grooter werd en het geronk der
motoren hoorbaar werd. Driemaal cirkelde het vlieg
tuig om de landingsweide tot het dan met een gracieusc
beweging daalde en op bijna vijftig meter vóór het
schoolgebouw stilstond. Robert deed met volle borst
mee aan het niet tot bedaren te brengen enthousiast
gejubel zijner mede-scholieren, totdat een lange, slanke,
door de zon verbrande man het vliegtuig verliet en op
den directeur toeliep, die hem met uitgestrekte hand
tegemoet kwam.
Voordat echter de begroeting plaats kon vinden, ge
beurde er Iets onverwachts. Toen kapitein Field zijn
oogen langs den halven kring van toegesnelde leerlin
gen, leeraren en ouders rondom het toestel liet gaan.
scheen zijn blik zich op Robert te vestigen, en een
oogenblik later nam hij zelfs zijn muts af en glim
lachte. Nu begreep Robert 't eerst. Het was zijn moe
der, die, achter hem staande, den beroemden man be
groet had en het scheen zelfs een oogenblik, alsof hij.
bij haar aanblik, den directeur vergeten zou. Toen
eerst keerde hy zich tot zijn ouden leeraar, dien hij
hartelijk de hand schudde. Nauwelijks was de offici-
eele begroeting voorbij en Robert wilde zijn moeder
naar de hem vreemd voorkomende houding van den
kapitein vragen, toen deze reeds op zijn moeder afkwam
„Ben jy het dus werkelijk. Lily? Maar hoe kom je
in 's hemelsnaam juist hier? Je moet mo veel vertel-
In 1920 begon men met het aameggen van parken op
bepaalde afstanden langs de voornaamste wegen. Daar
door is ook de belangstelling van het publiek voor het
werk der herbossching gewekt. Als de menschen een
autotochtje maken, vinden zy het prettig om daar te
picnicen of te kampeeren en daarom apprecieeren zy
het ook zoo dat de bosschen toegankelijk worden ge
houden of zoo noodig gemaakt. Het werk bestaat op
het oogenblik uit het beschermen en verbeteren van de
reeds bestaande natuurlyke bosschen en het herbos-
schen van het braakliggende land. In den 6taat New-
York bevinden zich ongeveer 16000 vierkante K.M. land
van verlaten boerderijen en deze onbenut blijvende op
pervlakte neemt jaarlijks nog met ongeveer 1000 vier
kante K.M. toe. Het zyn meerendeels gronden, die door
hun geringe vruchtbaarheid niet geschikt zyn voor den
landbouw, zoodat de eigenaars de concurrentie met an
dere boerderijen niet konden volhouden Voor bosschen
zyn zy echter nog vruchtbaar genoeg, vooral omdat
het klimaat van den staat New-York daarvoor bijzon
der geschikt is.
Elk jaar worden er nu duizenden H.A. beplant en men
hoopt zoo 25 pet. van het braakliggende land in den
staat te bebosschen. De particuliere grondeigenaars
werken yverig mee; jaariyks worden hun gemiddeld 25
millioen boomen uit de staatskweekeryen tegen kost
prijs verstrekt Hieruit biykt wel, dat ook het publiek
inziet, van hoeveel belang de herbossching van dezen
bekenden Amerikaanschen staat is. Door geleideiyk
kappen en bijplanten verkrygt men jaariyks een groote
hoeveelheid hout voor verschillende industrieele doel
einden, het publiek krijgt bossahen om te jagen, te
vlsschen of te kampeeren en het landschap zal door het
bebosschen der verlaten akkers aanmerkelijk verbete
ren.
Hnlp aan een uitstervend ras.
De oorspronkelijke bewoners van Australië komen in
vele opzichten overeen met de Dravlda's uit het Zuiden
van Voor-Indië en de Vedda's van Ceylon en men ver
onderstelt dan ook. dat zy uit dat gebied naar Austra
lië getrokken zyn in den tijd dat dit werelddeel nog vla
Malakka en den Indischen Archipel met het Aziatische
vasteland was verbonden. Zij verdreven de oorspronke
lijke bewoners van Australië, de z.g. Tasmaniërs, naar
het uiterste Zuiden van het land, dat later eveneens een
afzonderlyk eiland werd. Deze Tasmaniërs zyn door de
niets ontziende kolonisten steeds verder uitgeroeid, zoo
dat sinds 1876 deze volksstam niet meer bestaat.
Maar om tot de oorspronkeiyke Voor-Indische inboor
lingen terug te keeren: deze waren minder primitief
dan de door hen onderworpen en verdreven Tasma
niërs, doch met dat al leefden zy nog in het steenen
tydperk ln 1770, toen Kapitein Cook de Britsche vlag
op het Australische vasteland plantte. Zy hadden op
dat tijdstip reeds eeuwen in het land gewoond, zonder
dat zy vrees behoefden te koesteren voor vyandeiyke
stammen of groote wilde dieren. Zy leefden er rustig en
ongestoord ln hun afzondering en kenden geen groote
volksverhuizingen, zooals Azië. Europa en Afrika. Door
dat alle contact met de buitenwereld ontbrak, bleven
zy echter zeer primitief. Hoe is het hen nu sedert' de
komst-der Europeanen gegaan? Dat blijkt reeds duide
lijk uit de bevolkingscyfers. Er moesten er minstens
150.000 zyn geweest op het einde van de achttiende eeuw
en nu zijn er nog maar een goede 60.000. Zij sterven bo
vendien den laatsten tijd zeer snel uit, ln Neuw Zuid
Wales zyn er nog slechts 1000 over en in Victoria nog
geen 100. In het Noordelyk Territorium en enkele ge
deelten van Queensland en West-Australië lelden er
ongeveer 25.000 een nomadlsoh leven. De overigen wor
den, voor zoover zij niet ln hun eigen onderhoud voor
zien, door de regeering voorzien van huizen, voedsel en
kleeren.
Australië is n.1. kort geleden gekomen tot een doel
bewuste politiek om het verder uitsterven der inboor
lingen tegen te gaan. In het Noorden zyn groote vee-
boerderijen, waar zy te werk worden gesteld en over
het algemeen goed schijnen te voldoen. Men tracht hen
nu tot landbouwers en veehouders op te leiden. De re
geering is tot deze maatregelen gekomen, doordat on
der onder de inboorlingen zelf een beweging ontstond om
hun verdere uitsterven tegen te gaan. Zy vroegen toen
zelf om land en huizen en om opgeleid te worden voor
landbouw en veeteelt en de Australische ergeering heeft
al hun wenschen ruimschoots vervuld. Of de maatrege
len echter het gewenschte resultaat zullen hebben?
Het vaderland ln een mondstnk.
De Tabakskoerier ontleent aan de Oostenrijkschs
Rookerskrant „Der Raucher" de volgende korte ge
schiedenis, door een Beriyner verteld:
Wandelende ln „Unter den Linden" te Beriyn, werd
Ik door een vrouw aangesproken, die my verzocht even
te willen wachten. Hoewel ik haast had bleef ik staan,
draaide my om en zag achter de armoedig gekleede
vrouw een man op krukken aanstrompelen, zoo vlug
als hem mogeiyk was. Een bedelaar, dacht Ik. Maar
de man zei niets dan: „U is een Rus!" Op zyn gebroken
Duitsoh antwoordde ik: „Neen, ik ben geen Rus".
Teleurgesteld keek hy my aan. Hy was biykbaar er
len, nu ik je terug heb mogen vinden..." Een waar
schuwende blik op Robert deed hem verstommen en
hy merkte eerst nu den jongen op.
„Dit is myn jongen en hy gaat hier op school. Robert,
meneer Field was een vriend van je vader"en van
je moeder, Robert" viel Field haar in de rede. Zyn groo
te stevige hand greep die van Robert en drukte ze zoo
zeer, dat het pyn deed, maar natuurlyk liever in den
grond verzonken zijn dan een pijniyk gezich te trekken.
Stond daar niet Fred Hanford met eenige makkers op
enkele passen afstands en keek hy niet toe met jaloer-
schen blik? Ja, op 't oogenblik was de ergernis van de
zen morgen verdwenen; als men met den beroemden
vliegenier den mannelyken handdruk gewisseld heeft,
behoefde men, dit sprak van zelf, plagerijen niet meer te
vreezen.
De tyd vloog voorbij. Kapitein Field week nauweiyks
van hem noch van zijn moeders zijde, 't Was me een
dag! Eén stuk fleurigheid scheen het leven ook den
vliegenier toe en Robert lachte, lachte dat hem de ka
ken pyn deden. Nu begon het wedloopen! Nu zouden
niet alleen moeders oogen. maar ook die van een man,
een held, met trots op hem rusten en het was nauweiyks
te verwonderen, dat Robert, by het wedloopen, het van
zyn eigen klasse spelenderwys won. En toen nu lang
zamerhand de avond daalde en het feest ten einde liep,
voelde Robert zich moe van louter opwinding en vreug
de. Toen zyn moeder afscheid van hem nam, nadat de
kapitein hem een manneiyk-vriendschappeiyken tik op
den schouder een weerzien had voorgesteld,vroeg hij
zacht: „Denkt u niet moeder, dat een jongen 't heel erg
leuk zou vinden, als kapitein Field zyn vader was?"
„Ik... ik geioof dat zeker", had Lily aarzelend geant
woord, waarop Robert de armen om haar hals had ge
slagen.
„Moesje, ik hou zooveel van u, u bent 't liefste moe
dertje, dat er bestaat"
Vervuld van allerlei gedachten keerde Lily op het
veld terug. De vliegenier had haar verzocht haar op de
terugreis naar de stad te mogen begeleiden om daarna
gezamenlijk ln een restaurant te gaan dineeren. „Een
pracht-exemplaar, jouw jongen, Uly", begon Field, toen
zy in den trein zaten, „groot en krachtig tevena voor
zijn leeftyd. „Ja, ja, en hoe lang nog zal het duren of
ik heb hem al weer verloren," zuchtte Lily. „Reeds nu
heb ik een stuk van hem moeten afstaan, want hy had
vandaag alleen maar ooren en oogen voor jou, Harry.
Nog een paar jaar en hy zal 't een of andere meisje
trouwen, dat misschien niet het kleinst stukje van zyn
van overtuigd, dat hy «en Rus gevonden had. In geen
geval was hy een bedelaar Hij interesseerde my en
nieuwsgierig vroeg ik: „Waaraan meende u te zien,
dat ik een Rus was?"
,Aan uw sigaret" zei hy. „U rookt een Russische
sigaret". Hy mompelde iets wat een verontschuldiging
moest zijn en strompelde weer weg naar de vrouw, die
een paar stappen was doorgeloopen.
Het klopte byna. Ik rookte een sigaret met lang
papleren mondstuk, die er u4t de verte uitzag als een
Russische. Ze kwam echter niet uit Rusland, ze was
slechts namaak, een zwakke copy. Doch dit was ge
noeg om aangesproken te worden door een wildvreemd
mensch. die meende aan het rolletje papier een land
genoot te herkennen.
Ja, het vaderland! Het trekt ons in de nietigste
voorwerpen. En krukken worden zevenmylslaarzen,
wanneer een klein stukje vaderland kan worden be
reikt
Trekking van Dinsdag 26 MeL
5e klasse 5e lijst.
Noe. 419 9683 10459 18980 leder f 1000.
Nos. 6319 11016 15130 20744 ieder f 400.
Noe. 1441 3812 4713 7481 ieder f 200.
Nos. 4661
5234
5866
6498
7567
9484
10085
10425 12075
13822 15617 15776
16160
18561
1 18831 en
19127
ieder f 100.
Prijzen van f
70.
49
376
459
504
603
606
613
754
760
764
819
898
1072
1084
1087
1112
1192
1270
1289
1483
1522
1624
1534
1538
1553
1595
1635
1678
1747
1779
1852
1906
1968
1987
2062
2119
2143
2166
2321
2355
2401
2522
2643
2664
2667
2736
2822
2866
2905
2935
3099
3108
3141
3184
3226
3256
3282
3304
3548
3584
3673
3708
3718
3764
3884
4016
4116
4158
4190
4253
4370
4472
4568
4615
4640
4655
4791
4824
4869
4892
4893
4937
4970
4991
4998
5016
5049
5052
5345
5348
5379
5392
5566
5661
5703
5741
5876
5915
5947
6113
6297
6419
6482
6637
6685
6991
7049
7159
7162
7178
7188
7424
7597
7633
7662
7692
7744
7911
7979
7990
8009
8186
8210
8271
8337
8385
8437
8598
8649
8909
8918
9225
9403
9421
9665
9711
9722
9757
9787
9836
10150
10206 10327 10330 10402
10418 10690 10697 10761 10806 10847 10924 10933
11003 11302 11353 11380 11444 11474 11497 11681
11780
11856 11864 11901 11926 12048 12078 12258 12470
12492 12664 12728 12785 12823 12892
13045 13067 13081 13130 13221 13372 13612 13664
13778 13799 13827 13853 13870 13929 14082 14094
14376 14394 14417 14485 14522 14540 14544 14797
14881 14883 14960 15084 15115 15195 15699 16031
16032 16054 16060 16289 16354 16500 16508 16558
16703 16865 16957 17044 17118 17192 17371 17415
17538 17636 17641 17674 17696 17965 18110 18126
18212 18230 18407 18514 18587 18771 18870 18887
18889 19054 19097 19128 19174 19205 19270 19495
19576 19754 19882 19915 20045 20236 20247 20624
20658 20677 20696 20723 20765 20826 20890 20960
20966
Trekking van Woensdag 27 MeL
5« klasse 6e lijst
No. 14285 f 50.000.
Noe. 2758 17050 en 18334 Ieder f 1000.
Nos. 11445 12992 13937 19460 en 20949 Ieder f 400.
Nos. 1124 4369 5873 en 6623 ieder f 2000.
Noe. 3415 4633 6434 7320 7631 7950 8395 10964 12476
14556 15247 17884 en 19745 ieder f 100.
Prijzen van f 70.
17 81 367 373 395 617 648 780
892 944 1208 1221 1478 1561 1694 1764
1846 1961 2100 2295 2350 2552 2558 2593
2608 2669 2708 2744 2754 2803 2968 3237
3370 3471 3536 3700 4274 4540 4544 4631
4680 4870 4883 4922 4994 5005 5149 5184
5251 5259 5306 5316 5393 5420 5543 5601
5623 5760 5848 5894 5899 5926 5928 5054
6006 6054 6112 6126 6130 6266 6342 6343
6359 6454 6548 6580 6599 6768 6772 6880
6906 6910 6937 7205 7310 7387 7461 7511
7642 7777 7925 8029 8100 8145 8301 8556
8785 8890 8912 8949 9294 9317 9399 9405
9435 9599 9681 9688 9936 9965 9969 10039
10181 10313 10355 10414 10420 10482 10690 10797
10824 11085 11175 11192 11446 11508 11800 11862
12013 12234 12383 12412 12503 12601 12610 12653
12771 12803 12893 12931 12940 12978
13119 13153 13170 13262 13270 13397 13446 13496
13793 13842 13865 13962 14017 14058 14203 14223
14245 14301 14372 14500 14574 14729 14769 1*4879
14947 15181 15185 15258 15348 15448 15620 15767
15859 15873 15987 16075 16099 16124 16132 16164
16276 16286 16296 16331 16433 16499 16511 16531
16670 16810 16936 17194 17200 17328 17341 17502
17645 17727 17814 18008 18153 18185 18345 18365
18450 18461 18570 18584 18617 18618 18786 18827
18855 18916 18998 19110 19116 19190 19246 19384
19414 19441 19587 19601 19719 19898 19909 19954
19981 20279 20480 20618 20634 20673 20691 20707
20756 20952
affectie voor my wil afstaan. En dan ben ik heelemaal
alleen." „Je behoeft niet alleen te zijn," zei Field zacht,
„al dezen langen tyd heb ik gewacht... gehoopt..."
„Ik zei je al. Jaren geleden, dat het geen zin had...'*
„Ja, je zei me, toen ter tyd, toen Ik na de ontvangst van-
het doodsbericht je opzocht dat je je man had liefge
had en nooit meer van 'n ander zoudt houden. Ik had
gehoopt dat je Je van deze dwaling zoudt hebben bo-
vrijd."
„Dwaling? Een vrouw kan haar liefde maar éénmaal
wegschenken. Ik zal Robert's vader nooit kunnen ver
geten."
„Natuurlijk niet Maar zou Je dan Inderdaad de her
innering aan hem minder hoog houden, als je tegelijker
tijd beproeven wilde, mij, do levende, een weinig tege
moetkoming te schenken? Hoe meer er van een hart
gevraagd wordt des te grooter wordt zyn capaciteit om
liefde uit te deelen. Houdt b.v. een kind minder van zyn
moeder omdat het ook een vader bezit? Neem Robert
nu eens tot voorbeeld..."
Hy brak af. toen hy zag hoe Llly's oogen zich met
tranen vulden. Haar gedachten waren terug by de klei
ne scène van het afscheid nemen van haar jongen en
oogenbllkkeiyk werd de beteekenis ervan haar duldeiyk
Zy bewees niet anders dan de juistheid van wat Field
zooeven gezegd had, want zelden had zy met Robert
spontane teerheden beleefd. Toen ze, na 'n uur. in 'n
net verzorgd restaurant byeen zaten, scheen geen van
belden begeerig, de conversatie van daar straks voort te
zetten. Eindeiyk begon Field:
„Elgenlyk beteekent dit voor my. vanavond zoo'n soort
van afscheidsviering van myn land. Volgende maand
reis ik waarschyniyk naar Britsch-Indië om daar den
vliegdienst te organiseeren, en ik zal allicht een paar
Jaar wegbiyven."
Lily keek hem een tijdje aandachtig aan en vroeg
toen aarzelend: „Moet je werkeiyk weg, Harry?" „Niet
direct moeten", antwoordde hy, „maar ik denk dat mor
gen of overmorgen de zaak wel zyn beslag zal krijgen.
Per slot Iaat ik hier ook niemand achter die mU bepaald
noodig heeft," voegde hy er bitter aan toe.
„Ik weet toch wel „iemand" dieje zeer zal missen.
Robert verafgoodt Je, Harry."
„Odh... Robert..."
Langzaam strekt© Lily haar handen naar Field heen
en zei zacht, terwijl haar lippen trilden: „Je moet niet
weggaan, Harry... ik... ik was heel erg „dwalende"... ik
heb je even hard noodig als Robert..."
